Η κυβέρνηση φαίνεται να βάζει φρένο στο φιλόδοξο σχέδιο της ηλεκτρικής διασύνδεσης Κρήτης-Κύπρου, ένα έργο που δεν είναι απλώς καλώδια στη θάλασσα, αλλά πυλώνας ενεργειακής ανεξαρτησίας και στρατηγικής ισχύος για Ελλάδα και Κύπρο. Πριν λίγο καιρό, οι υπουργοί έταζαν άμεσες έρευνες και γρήγορη πρόοδο. Τώρα; Μια θολή υπόσχεση ότι «θα γίνει όταν έρθει η ώρα». Αυτή η ξαφνική στροφή δεν είναι απλή καθυστέρηση – είναι πολιτική επιλογή που μυρίζει υποχώρηση. Και η σιωπή για τους λόγους; Εκκωφαντική.

Ο Υπουργός Εξωτερικών, Γιώργος Γεραπετρίτης, πετάει τη μπάλα στην εξέδρα: «Θα προχωρήσουμε στον κατάλληλο χρόνο», λέει, λες και η στρατηγική περιμένει τις ιδανικές συνθήκες. Πού πήγε η βιασύνη που διατυμπάνιζαν; Τι άλλαξε; Οι ψίθυροι λένε ότι το ΚΥΣΕΑ συζήτησε το θέμα κεκλεισμένων των θυρών, ζυγιάζοντας αν θα προηγηθεί ο Θαλάσσιος Χωροταξικός Σχεδιασμός ή οι έρευνες για το καλώδιο. Αλλά η αναβολή από μόνη της μιλάει: η κυβέρνηση διστάζει. Και το ερώτημα καίει: Μήπως η Τουρκία κρύβεται πίσω από αυτό;

Η Άγκυρα δεν κρύβεται. Το τουρκικό Υπουργείο Εξωτερικών και Άμυνας βροντοφώναξαν ότι το έργο δεν περνά χωρίς τη δική τους σφραγίδα, γιατί –λένε– αγγίζει «δικές τους» θάλασσες. Αυτή η αλαζονεία δεν είναι καινούργια. Εδώ και χρόνια, η Τουρκία ονειρεύεται Ελλάδα και Κύπρο σαν υποτελείς, πιέζοντας με απειλές και εκφοβισμό. Αν η Αθήνα λυγίσει τώρα, είναι σαν να παραδέχεται ότι η Άγκυρα κρατά το τιμόνι στην Ανατολική Μεσόγειο. Αν, όμως, η Ελλάδα σπρώξει το έργο μπροστά, θα στείλει μήνυμα: «Δεν χρειαζόμαστε την άδειά σου».

Θα είναι νίκη για την ενεργειακή αυτονομία και την αξιοπρέπεια Ελλάδας-Κύπρου. Ο Πρωθυπουργός έχει την μπάλα στα πόδια του. Θα παίξει για το εθνικό συμφέρον ή θα αφήσει την Τουρκία να σκοράρει; Η σιωπή δεν κρύβει – αποκαλύπτει. Και η ιστορία δεν συγχωρεί.