Γράφει ο Μιχάλης Ψύλος, Ναυτεμπορική

Στο προάστιο Ραμάτ Γκαν του Τελ Αβίβ τα ερείπια κάποιων κτιρίων μοιάζουν με κομμάτια που έχουν πέσει από μια άλλη πραγματικότητα. Πρόκειται για τα απομεινάρια από τις ιρανικές πυραυλικές επιθέσεις, που προκάλεσαν τον θάνατο τουλάχιστον τριών ανθρώπων στο προάστιο.
Η ακτιβίστρια ανθρωπίνων δικαιωμάτων Ορλί Νόι σχολιάζει: «Τα κατεστραμμένα κτίρια στο Ραμάτ Γκαν αλλά και στο Τελ Αβίβ, οι κρατήρες και τα σύννεφα σκόνης, είναι τα ίδια με αυτά που βλέπουμε στη Γάζα, αν και σε ασύγκριτη μικρότερη κλίμακα καταστροφής. Αυτές οι εικόνες πρέπει να μας αφυπνίσουν από την παραληρηματική φαντασίωση ότι είμαστε άτρωτοι σε όλα, ότι μπορούμε να επιβιώσουμε σε αυτήν την περιοχή μόνο χάρη στην ωμή βία, στα όπλα μας».

«Έχουμε γίνει …πρώτη γραμμή του πολέμου, μετά από τόσες πολλές συγκρούσεις», λένε οι κάτοικοι.

Ο γνωστός Ισραηλινός συγγραφέας Ετγκάρ Κερέτ γράφει στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης: «Αυτοί οι ιρανικοί πύραυλοι μου υπενθυμίζουν ότι παράλληλα με τον άχρηστο και σκληρό πόλεμο στον οποίο ο Νετανιάχου συνεχίζει να μας σέρνει στη Γάζα, υπάρχουν και άλλοι πόλεμοι εναντίον πραγματικών και ισχυρών εχθρών που απειλούν την ύπαρξή μας. Και καθώς συγκεντρωνόμαστε στην μπροστινή μας πόρτα, η οποία τρέμει από τον θόρυβο των εκρήξεων, ελπίζουμε ότι όπως ξέραμε πάντα πώς να κερδίζουμε τους πολέμους που πρέπει να κερδίσουμε, ίσως τελικά μάθουμε να βάλουμε τέλος σε εκείνους που, εκτός από το να σκοτώνουν, δεν μας επιτρέπουν να προοδεύσουμε με κανέναν τρόπο».

Οι ιρανικοί πύραυλοι έχουν διαπεράσει την ισραηλινή άμυνα με σχετική ευκολία, προκαλώντας τεράστιες υλικές ζημιές, 13 νεκρούς, εκατοντάδες τραυματίες και μια πολύ πιο σοβαρή ψυχολογική και στρατηγική κατάρρευση: αυτήν της αξιοπιστίας του άτρωτου Ισραήλ.

Ο Σιδερένιος Θόλος

Στον νέο πόλεμο στη Μέση Ανατολή, η πραγματική είδηση ​​δεν είναι ότι το Ισραήλ έπληξε δεκάδες στόχους στο Ιράν, αλλά ότι δεν μπορεί πλέον να αμυνθεί αποτελεσματικά απέναντι στην Τεχεράνη.

Μια ιστορική αλλαγή συντελείται στη Μέση Ανατολή: για πρώτη φορά από τη γέννησή του, το Κράτος του Ισραήλ εμφανίζεται πραγματικά ευάλωτο σε αμυντικό επίπεδο.

Παρά τις διαβεβαιώσεις πολλών δυτικών μέσων ενημέρωσης, η πραγματικότητα δείχνει μια πολύ διαφορετική εικόνα: το ισραηλινό αντιαεροπορικό αμυντικό σύστημα, συμπεριλαμβανομένου του πολυδιαφημισμένου Σιδερένιου Θόλου, έχει διαπεραστεί από τους ιρανικούς πυραύλους νέας γενιάς.

Πολλά είναι τα ερωτήματα σχετικά με την πραγματική αποτελεσματικότητα της αντιπυραυλικής ασπίδας του εβραϊκού κράτους. Ο ένας στους τέσσερις πυραύλους που εκτόξευσε το Ιράν, διαπέρασε τον υποτιθέμενο άτρωτο Σιδερένιο Θόλο (Kippat Barzel ). Ενα αμυντικό σύστημα που αναπτύχθηκε από την Rafael Advanced Defense Systems σε συνεργασία με την Israel Aerospace Industries και χρηματοδοτήθηκε σε μεγάλο βαθμό από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Δηλωμένος στόχος του είναι η αναχαίτιση πυραύλων μικρής εμβέλειας και βλημάτων πυροβολικού σε ακτίνα περίπου 70 χλμ. Από την εισαγωγή του το 2011, ο Σιδερένιος Θόλος έχει διαφημιστεί ως θρίαμβος της ισραηλινής στρατιωτικής τεχνολογίας, ικανός να εξουδετερώσει χιλιάδες πυραύλους που εκτοξεύονταν από τη Γάζα.

Ωστόσο, η αφήγηση αυτή συχνά αγνοεί μια βασική διάκριση: Ο Σιδερένιος Θόλος είναι αποτελεσματικός μόνο έναντι σχετικά απλών απειλών, όπως οι πύραυλοι Qassam ή Grad, οι οποίοι δεν διαθέτουν συστήματα καθοδήγησης και έχουν προβλέψιμες τροχιές. Εναντίον βαλλιστικών πυραύλων, κρουζ ή υπερηχητικών, ο Σιδερένιος Θόλος απλά δεν έχει σχεδιαστεί για να λειτουργεί.

Η Σφεντόνα του Δαβίδ και το Βέλος

Αντιμέτωπο με πιο εξελιγμένες απειλές, το Ισραήλ έχει σταδιακά κατασκευάσει ένα πολυεπίπεδο αμυντικό σύστημα που περιλαμβάνει:

-Τη Σφεντόνα του Δαυίδ: Σχεδιασμένη για την αναχαίτιση πυραύλων μεσαίου βεληνεκούς (70-300 χλμ.) και προηγμένων πυραύλων κρουζ. Ωστόσο, αυτό το σύστημα έχει επίσης δείξει περιορισμούς στην ικανότητά του να διακρίνει ταυτόχρονες απειλές.

-Βέλος 2 και Βέλος 3: Δύο συστήματα αχεδιασμένα για την αναχαίτιση βαλλιστικών πυραύλων μεγάλου βεληνεκούς, που εκτοξεύονται κυρίως από την Υεμένη ή το Ιράν. Το Βέλος 3 έχει χαρακτηριστεί ως μία από τις πιο προηγμένες τεχνολογίες, αλλά τα πραγματικά δεδομένα αναχαίτισης είναι απόρρητα και οι δημόσιες δοκιμές δεν αντιπροσωπεύουν πολύπλοκα σενάρια πολέμου.

Κατά τη διάρκεια της προηγούμενης ιρανικής επίθεσης – μιας συντονισμένης επίθεσης που περιλάμβανε μη επανδρωμένα αεροσκάφη Shahed, βαλλιστικούς πυραύλους και πυραύλους κρουζ – η αμυντική αρχιτεκτονική του Ισραήλ δυσκολεύτηκε να αντέξει το πλήγμα.

Μερικοί πύραυλοι αναχαιτίστηκαν χάρη στην αποφασιστική υποστήριξη από τις Ηνωμένες Πολιτείες, το Ηνωμένο Βασίλειο και τη Γαλλία, αλλά άλλοι έπληξαν πολιτικούς στόχους και ευαίσθητες υποδομές. Ένας ισραηλινός σκοτώθηκε τότε. Και όχι λόγω έλλειψης άμυνας, αλλά της αποτυχίας της.

Το πιο ανησυχητικό γεγονός δεν είναι τόσο η μερική αποτυχία του Σιδερένιου Θόλου, όσο το ότι ακόμη και με την αμερικανική στρατιωτική και τεχνολογική υποστήριξη, το Ισραήλ δεν μπορεί να προστατευθεί πλήρως από μια καλά συντονισμένη πυραυλική επίθεση. Αν αυτό ισχύει για το Τελ Αβίβ – μία από τις πιο στρατιωτικά οχυρωμένες πόλεις στον κόσμο – τι θα μπορούσε να συμβεί σε άλλες ευρωπαϊκές πόλεις, σε περίπτωση επίθεσης από μια άλλη δύναμη;

Το Ισραήλ έχει υποστεί ένα πολύ σκληρό πλήγμα. Η ασπίδα δεν έχει καταρρεύσει, αλλά έχει δείξει βαθιές ρωγμές.

Γράφει η Ουζάι Μπουλούτ, European Conservative

Η ελευθερία δεν είναι μόνο πολύτιμη, αλλά και εξαιρετικά εύθραυστη – ιδιαίτερα σε χώρες με πλειοψηφία μουσουλμάνων που διοικούνται από κυβερνήσεις με κοσμική κλίση και απειλούνται από ισλαμιστές. Οποιαδήποτε αλλαγή εξουσίας υπέρ των ισλαμιστών μπορεί να οδηγήσει τη χώρα σε μια πορεία που καταστρέφει τις ελευθερίες και τα δικαιώματα.

Αυτό συνέβη στη Μπανγκλαντές από τον Απρίλιο του 2024, όταν η πρωθυπουργός Σεΐχ Χασίνα εγκατέλειψε τη χώρα λόγω μαζικών φοιτητικών διαδηλώσεων που αργότερα υφαρπάχθηκαν από ισλαμιστές. Τρεις ημέρες αργότερα, ο οικονομολόγος Μουχάμαντ Γιούνους, με την υποστήριξη της κυβέρνησης Μπάιντεν, ορκίστηκε επικεφαλής της προσωρινής κυβέρνησης της χώρας.

Μειονότητες, γυναίκες, καλλιτέχνες, συγγραφείς, δημοσιογράφοι και κοσμικοί έχουν έκτοτε στοχοποιηθεί. Σε πολλές περιπτώσεις, υπέστησαν βία, συνελήφθησαν ή ακόμα και δολοφονήθηκαν από ισλαμιστές. Αυτές οι επιθέσεις, τόσο από ισλαμιστές ριζοσπάστες όσο και από το νέο καθεστώς της Μπανγκλαντές, έχουν εγείρει φόβους για αυξανόμενη ταλιμπανοποίηση.

Ο Τσινμόι Κρίσνα Ντας είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα της συνεχιζόμενης θρησκευτικής δίωξης στη Μπανγκλαντές. Είναι ινδουιστής μοναχός, υπέρμαχος των δικαιωμάτων των μειονοτήτων και ηγέτης της κοινότητας, εκπρόσωπος της οργάνωσης Sanatani Jagaran Mancha. Στις 25 Νοεμβρίου 2024, συνελήφθη από την αστυνομία του Μπανγκλαντές για φερόμενη δυσφήμιση της εθνικής σημαίας.

Ο Ντας στοχοποιείται από το νέο καθεστώς του Γιούνους επειδή έγινε το πρόσωπο της ινδουιστικής αντίστασης μετά τη δολοφονία συναδέλφων μοναχών και την πυρπόληση ινδουιστικών ναών. Είναι πλέον κρατούμενος συνείδησης, φυλακισμένος για το υποτιθέμενο έγκλημα της «στάσης».

Κατηγορείται ότι τοποθέτησε την κροκί σημαία (χρώμα που συνδέεται με τον Ινδουισμό) ψηλότερα από τη σημαία του Μπανγκλαντές. Τον περασμένο μήνα, δικαστήριο διέταξε τη σύλληψή του σε πέντε ακόμα υποθέσεις.

Ωστόσο, υποστηρικτές του Jamaat-e-Islami, ενός ριζοσπαστικού ισλαμικού κόμματος που ηγείται της βίας κατά των Ινδουιστών, άλλων μη μουσουλμάνων και κοσμικών ανθρώπων στη Μπανγκλαντές μετά την Χασίνα, έχουν συχνά υψώσει ισλαμικές και σημαίες του Jamaat ψηλότερα από τη σημαία του Μπανγκλαντές, χωρίς να ληφθούν νομικά μέτρα.

Μειονότητες όπως Χριστιανοί, Ινδουιστές και Βουδιστές παραμένουν ευάλωτες. Αναφορές για μαζική βία, εξαναγκαστικούς προσηλυτισμούς και βανδαλισμούς χώρων λατρείας είναι διαδεδομένες, συχνά υποκινούμενες από ισλαμιστική προπαγάνδα.

Ο Μπαμπές Τσάντρα Ρόι, εξέχων ηγέτης της ινδουιστικής κοινότητας, απήχθη από το σπίτι του και δολοφονήθηκε από τέσσερα άτομα στις 18 Απριλίου 2024.

Το Συμβούλιο Ενότητας Ινδουιστών, Βουδιστών και Χριστιανών του Μπανγκλαντές (BHBCUC) ανέφερε ότι από τις 4 έως τις 20 Αυγούστου πέρυσι, σημειώθηκαν 2.010 βίαιες επιθέσεις κατά μειονοτήτων σε όλη τη χώρα. Στην περίοδο αυτή, 915 σπίτια δέχθηκαν επίθεση, λεηλατήθηκαν ή πυρπολήθηκαν, ενώ 953 επιχειρήσεις είχαν παρόμοια τύχη. Επιπλέον, τέσσερις γυναίκες υπέστησαν σεξουαλική κακοποίηση, συμπεριλαμβανομένης μιας περίπτωσης ομαδικού βιασμού.

Το Συμβούλιο ανέφερε επίσης 174 επιθέσεις κατά θρησκευτικών μειονοτήτων σε τέσσερις μήνες και 11 ημέρες (από 21 Αυγούστου έως 31 Δεκεμβρίου 2024).

Τον Μάρτιο του 2025, η ομάδα «Rights and Risks Analysis Group» (RRAG) ζήτησε από τα Ηνωμένα Έθνη να σταματήσουν το καθεστώς του Γιούνους από το να ενθαρρύνει τους ισλαμιστές θεμελιωδιστές, αρνούμενο τις επιθέσεις κατά των μειονοτήτων. Η ομάδα ανέφερε ότι ο Γιούνους υποβάθμισε τις πράξεις βίας κατά Ινδουιστών, Βουδιστών και Χριστιανών, περιγράφοντάς τες ως αποτελέσματα προσωπικών διαφορών, εγκληματικών πράξεων ή ατυχημάτων.

Η άρνηση του Γιούνους για τις θηριωδίες κατά των θρησκευτικών μειονοτήτων καθιστά τους ηγέτες του Συμβουλίου Ενότητας εξαιρετικά ευάλωτους σε περαιτέρω επιθέσεις, όπως επιβεβαιώθηκε σε έκκληση του RRAG προς τον Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ, τον Ύπατο Αρμοστή του ΟΗΕ για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και τους επικεφαλής διπλωματικών αποστολών στη Ντάκα.

Στις 12 Μαρτίου, το Συμβούλιο Ενότητας ανέφερε ότι η βία κατά θρησκευτικών και εθνοτικών μειονοτήτων και ιθαγενών κοινοτήτων συνεχίζεται αμείωτη.

Παράλληλα, ισλαμικές ομάδες συνεχίζουν να απειλούν με βία για να ακυρώσουν αγώνες ποδοσφαίρου γυναικών και εγκαινιάσεις καταστημάτων με ηθοποιούς του Μπανγκλαντές.

Τον Φεβρουάριο, η ομάδα Islami Andolan Bangladesh ανακοίνωσε διαμαρτυρία κατά ενός αγώνα γυναικών στην περιοχή Ρανγκπούρ, χαρακτηρίζοντάς τον ως αντι-ισλαμικό. Κατέστρεψαν τον χώρο και έδιωξαν τους θεατές.

Η τοπική αστυνομία επενέβη και τα μέλη της γυναικείας ομάδας κλήθηκαν να επιστρέψουν στα σπίτια τους για την ασφάλειά τους.

Οι ισλαμιστές επέμειναν ότι ο αγώνας που σταμάτησαν ήταν αντίθετος με τις θρησκευτικές τους αξίες και δήλωσαν αποφασισμένοι να εμποδίσουν μελλοντικούς αγώνες.
«Αν οι γυναίκες θέλουν να παίξουν ποδόσφαιρο, πρέπει να καλύπτουν ολόκληρο το σώμα τους και να παίζουν μόνο μπροστά σε γυναίκες θεατές. Οι άντρες δεν μπορούν να τις παρακολουθούν», δήλωσε ο Μαουλάνα Ασράφ Αλί, ηγέτης της Islami Andolan Bangladesh στην περιοχή Ταραγκάντζ του Ρανγκπούρ. Επέμεινε επίσης ότι η ομάδα «σίγουρα» θέλει αυστηρό ισλαμικό νόμο Σαρία στο Μπανγκλαντές.

Ο αγώνας γυναικών ήταν ο τρίτος που ακυρώθηκε στο βόρειο Μπανγκλαντές σε λιγότερο από δύο εβδομάδες λόγω αντιδράσεων ισλαμιστών. Στην περιοχή Ντινάτζπουρ, ισλαμιστές διαμαρτυρήθηκαν για έναν αγώνα και αργότερα συγκρούστηκαν με ντόπιους που τον υποστήριζαν, αφήνοντας τέσσερις τραυματίες.

«Αν η κυβέρνηση δεν δράσει, οι ισλαμιστές θα νιώσουν πιο τολμηροί. Θα υπάρξει μεγαλύτερη αυτολογοκρισία για τις γυναίκες και τα κορίτσια, και θα φοβούνται περισσότερο να συμμετέχουν σε δημόσιες εκδηλώσεις», δήλωσε η Σιρίν Χουκ, γνωστή ακτιβίστρια για τα δικαιώματα των γυναικών.

Σε άλλο περιστατικό, ομάδα μαθητών ισλαμικών μαδρασών επιτέθηκε σε πάγκο στην Έκθεση Βιβλίου Αμάρ Εκουσέι στη Ντάκα λόγω της παρουσίασης βιβλίων της Τασλίμα Νασρίν, Μπανγκλαντεσιανής συγγραφέα που βρίσκεται στην εξορία στην Ινδία.

Η Νασρίν ανάρτησε στο X:

Σήμερα, θρησκευτικοί εξτρεμιστές τζιχαντιστές επιτέθηκαν στον πάγκο του εκδότη Sabyasachi στην έκθεση βιβλίου του Μπανγκλαντές. Το «έγκλημά» τους ήταν η έκδοση του βιβλίου μου. Οι αρχές της έκθεσης και η αστυνομία διέταξαν την απομάκρυνση του βιβλίου μου. Ακόμα και μετά την απομάκρυνσή του, οι εξτρεμιστές επιτέθηκαν, βανδάλισαν τον πάγκο και τον έκλεισαν. Η κυβέρνηση υποστηρίζει αυτούς τους εξτρεμιστές, και οι τζιχαντιστικές δραστηριότητες εξαπλώνονται σε όλη τη χώρα.

Ισλαμιστές στοχοποίησαν επίσης τον συγγραφέα Σαταμπντί Βόμπο στην έκθεση βιβλίου, κατηγορώντας τον ότι πωλούσε βιβλία της Νασρίν. Με την παρέμβαση της αστυνομίας, ο Βόμπο απομακρύνθηκε από την έκθεση και αναγκάστηκε να ζητήσει δημόσια συγγνώμη.

Εκδηλώσεις με τις ηθοποιούς Μεχαζαμπιέν Τσόουντρι, Πόρι Μόνι και Άπου Μπισγουάς ακυρώθηκαν επίσης λόγω απειλών ισλαμιστών.
Στις 26 Ιανουαρίου, η ηθοποιός Πόρι Μόνι εμποδίστηκε βίαια να εγκαινιάσει ένα νέο πολυκατάστημα στο Τανγκάιλ (βορειοανατολικό Μπανγκλαντές) λόγω οργής από την Hefazat-e-Islam και άλλες ομάδες.

Η Μόνι διαμαρτυρήθηκε στο Facebook για τις «υπερβολές κατά των γυναικών στο όνομα της θρησκείας».
Λίγο αργότερα, μια παλιά υπόθεση φερόμενης επίθεσης επανήλθε εναντίον της, και εκδόθηκε ένταλμα σύλληψης. Η Μόνι ισχυρίστηκε ότι η νομική υπόθεση ήταν αντίποινα για την ομιλία της: «Γιατί δεν μπορώ να δουλεύω με ασφάλεια στη χώρα μου; … Αν το να μιλάω κατά της αδικίας σημαίνει ότι θα συνεχίσω να πηγαίνω στη φυλακή, ας είναι».

Δύο ημέρες αργότερα, η ηθοποιός Άπου Μπισγουάς εμποδίστηκε να εγκαινιάσει ένα εστιατόριο στη Ντάκα λόγω αντίδρασης από τοπικούς ισλαμικούς κληρικούς. Οι κληρικοί «δήλωσαν ότι αν η Άπου Μπισγουάς εγκαινίαζε το εστιατόριο, θα προκαλούσαν αναταραχές», δήλωσε αστυνομικός σε τοπικά μέσα.

Από τότε που ανέλαβε, η διοίκηση Γιούνους ήρε την απαγόρευση του Jamaat-e-Islami, του μεγαλύτερου ισλαμιστικού κόμματος της χώρας, το οποίο αντιτάχθηκε στην ανεξαρτησία του Μπανγκλαντές και συντάχθηκε με τον Πακιστανικό Στρατό κατά τη γενοκτονία του 1971.

Ισλαμιστές ριζοσπάστες που είχαν καταδικαστεί για φόνο και τρομοκρατικές κατηγορίες, όπως ο Τζασιμουντίν Ραχμάνι, αρχηγός της Ansarullah Bangla Team, απελευθερώθηκαν από τη φυλακή. Η τρομοκρατική ομάδα Ansarullah, με στενούς δεσμούς με την Αλ Κάιντα στην Ινδική Υποήπειρο (AQIS), είχε απειλήσει μέσα ενημέρωσης να απολύσουν τις γυναίκες υπαλλήλους τους, αλλιώς θα αντιμετώπιζαν σοβαρές συνέπειες.

Εν τω μεταξύ, χιλιάδες διαδηλωτές βανδάλισαν και πυρπόλησαν σπίτια και κτίρια που συνδέονται με την καθαιρεθείσα πρωθυπουργό Σεΐχ Χασίνα και ανώτερα στελέχη του κόμματός της Awami League. Οι δυνάμεις ασφαλείας δεν επενέβησαν για να σταματήσουν τους ταραχοποιούς.

Το Μπανγκλαντές ήταν πλειοψηφικά ινδουιστικό πριν από την ισλαμική εισβολή και κατάληψη που ξεκίνησε τον όγδοο αιώνα. Σήμερα, είναι πλειοψηφικά μουσουλμανικό και βρίσκεται σε πορεία να εξελιχθεί σε κατάσταση παρόμοια με το Αφγανιστάν υπό την κυριαρχία των Ταλιμπάν. Το νέο καθεστώς καταστρέφει τα δικαιώματα και την ασφάλεια των θρησκευτικών μειονοτήτων, των γυναικών, των καλλιτεχνών, των συγγραφέων, των δημοσιογράφων και των κοσμικών ανθρώπων. Ενισχύει ριζοσπαστικές ισλαμικές ομάδες και απελευθερώνει φυλακισμένους τρομοκράτες. Αυτές οι ενέργειες θα οδηγήσουν επίσης σε αύξηση της ισλαμικής τρομοκρατίας, η οποία πιθανότατα θα εξαπλωθεί περαιτέρω στον υπόλοιπο κόσμο.