Ιστορία - Πολιτισμός
Γραπτώς μεταφρασμένη ολόκληρη η συνέντευξη (2018) Τουρκοκύπριου δολοφόνου Ελληνοκύπριων αμάχων
Με αφορμή το κείμενο του κ. Γιώργου Βενετσάνου για τις εξομολογήσεις ενός Τουρκοκύπριου κατά συρροή δολοφόνου, που προβάλει από άρθρο της Τουρκάλας δημοσιογράφου Ουζάι Μπουλούτ 14.6.2018 η Φανούλα Αργυρου μας θυμίζει ολόκληρη τη συνέντευξή του Τουρκούτ Γεναγλαρί από τα τουρκικά στα ελληνικά που την είχε δημοσιεύσει στις 4/6/2018 στο Sigmalive.
Ολόκληρη τη συνέντευξη του Τ/κ δολοφόνου Ε/κ αιχμαλώτων, που κατέβασαν οι Τούρκοι αλλά διασώθηκε από το Sigmalive, μετέφρασε η ερευνήτρια Φανούλλα Αργυρού, την οποία και παρουσίασε στην Πρώτη Εκπομπή του Ράδιο Πρώτο. Η συνέντευξη, όπως λέχθηκε, πάρθηκε πριν από περίπου ένα χρόνο, αλλά την επανέφερε στην επιφάνεια η εφημερίδα «Αφρίκα» του Τουρκοκύπριου δημοσιογράφου Σενέρ Λεβέντ. Καθώς, όμως, μόνο απομονωμένα και αποσπασματικά βρήκαμε ότι μεταδόθηκαν δηλώσεις του Τουρκούτ Γεναγλαρί και επειδή ομολόγησε παράλληλα πάρα πολλά άλλα που επιβεβαιώνουν ιστορικά γεγονότα, την μεταφράσαμε στην ολότητά της για ευρύτερη γνώση και μελέτη.
Ακολουθεί αυτούσια η συγκλονιστική, κυνική ομολογία και ο διάλογος με τον δημοσιογράφο.
Τα Γέναγρα είναι χωριό της κατεχόμενης περιοχής Αμμοχώστου, πέντε μίλια νοτιοδυτικά του Λευκονοίκου.
Το Πρώτο Μέρος καλύπτει όσα είπε για τη ζωή του ο 84χρονος Turgut Yenaglari, από τα παιδικά του χρόνια. Η συνέντευξη πάρθηκε στο σπίτι του (στο χωριό της μητέρας του Τσεμαλιές – το χωριό Γέναγρα της Μεσαορίας), με σημαίες της Τουρκίας και του ψευδοκράτους και με φωτογραφία του Κεμάλ Ατατούρκ. Το επίθετό του Yenaglari, Γεναγρίτης, προφανώς από το όνομα του χωριού της μητέρας του. Ο πατέρας του καταγόταν από το χωριό Βατυλή.
Ο δημοσιογράφος ζήτησε να του μιλήσει για την Ιστορία.
Ο Τουρκούτ Γεναγλαρί, ξεκίνησε τονίζοντας υπερήφανα ότι, προτού πεθάνει, η επιθυμία του είναι να δει τη Κύπρο, που είναι των Τούρκων, που τους έμεινε από τον καιρό των Οθωμανών, να γίνεται τουρκική, για να ζήσουν σ΄αυτή οι Τούρκοι.
«Είμαι εθνικιστής και αυτό σημαίνει ότι είμαι ένας άνθρωπος που αγαπά την πατρίδα του και βοηθά τον λαό του και αν ο θεός θα πάρει την ψυχή μου, να την πάρει μέσα στη στρατιωτική στολή, υπηρέτησα πολύ το στρατό», δήλωσε.
«Γκιαούρηδες»
Γεννήθηκε το 1934 στην περιοχή Γιεγκί Τσαμί, στον δρόμο που πάει προς το Σαράι στη Λευκωσία, ήταν έξι αδέλφια, ο πατέρας του ήταν σκαρπάρης. Θυμάται πολύ καλά τα παιδικά του χρόνια, καθώς και τον δάσκαλό του… «Στις παρακείμενες περιοχές -όπως τον Άγιο Λουκά», διέκοψε ο δημοσιογράφος, «όπου υπήρχαν και Έλληνες». Τότε ο Τουρκοκύπριος γέλασε και είπε « καλά, ας πούμε Έλληνες».
«Καλά, τι άλλο θα τους ονόμαζες;», ρώτησε ο Δημοσιογράφος. «Γκιαούρηδες θα τους ονόμαζα, τι άλλο;» για να ξαναρωτήσει ο δημοσιογράφος: « Μα γιατί εσύ με τόση εχθρότητα, μανία επιμένεις να τους ονομάζεις γκιαούρηδες;»
«Είδα πολλά κακά τους, δεν μπορείς να έχεις φιλία μαζί τους, συνεργάστηκα πολύ μαζί τους, εργάστηκα στα χωριά τους κτλ, όμως ο καλύτερός σου φίλος σε πατά στο πόδι», ήταν η απάντησή του.
Μίλησε για τους μπακάληδες της περιοχής και την περιοχή της Τσετίν Γκαγιά, και τις γειτονιές μέχρι τα τείχη, και ότι ήταν ένα κακό παιδί, ιδιότροπο, στη γειτονιά. Κάθε βράδυ περίμενε να επιστρέψει ο πατέρας του, γνωρίζοντας ότι θα έτρωγε ξύλο, ήταν εγγυημένο το ξύλο, δεν έχασε καμία μέρα να μην φάει ξύλο και αυτό γιατί δεν περνούσε μέρα δίχως να δείρει κάποιο παιδί της γειτονιάς. Αν δεν έδερνε κάποιο, έσπαζε τη λάμπα του ηλεκτρικού της γειτονιάς. «Από τότε έχω αυτή την αρρώστια», είπε. «84 χρονών και συνεχίζετε, ο Θεός να μην σας το στερήσει», πρόσθεσε ο δημοσιογράφος.
Κατά τον δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, για να αποφύγουν τυχόν βομβαρδισμούς από τους Γερμανούς, και σύμφωνα με τις οδηγίες των Βρετανών, η οικογένειά του πήγε στο χωριό της μητέρας του Τσεμαλιές στα Γέναγρα, όπου τέλειωσε το δημοτικό και ο πατέρας του, Αλί Καλφά, άνοιξε κατάστημα και εργάστηκε σκαρπάρης και εκεί. «Στο σχολείο δεν ήμουν πρώτος, αλλά ήμουν δεύτερος», πρόσθεσε.
«Μόλις ήρθαμε στο χωριό, ο πατέρας μου με προειδοποίησε, “κοίταξε, εδώ δεν είσαι στη Λευκωσία, πρόσεξε να μην πειράξεις να μην δέρνεις κανένα”. Αλλά δεν άντεξα και το ξύλο το έτρωγα», είπε. Μετά πήγα για ανώτερο στη Λευκωσία. Εκεί είχα τους συγγενείς από την πλευρά του πατέρα μου, θείες, θείους και παππούδες». Εκεί και πάλι έδερνε όποιο νόμιζε ότι τον ενοχλούσε και ακόμα και να μην μας ενοχλούσε κανένας, είπε, «δέρναμε παιδιά για να ικανοποιούμαστε με τους φίλους μου».
Στο δημοτικό, είπε, τράβηξε μαχαίρι εναντίον το δασκάλου του. Πάντα κρατούσε μαχαίρι, μέχρι σήμερα είναι οπλισμένος με μαχαίρι.
Δεν μπόρεσε να μείνει στο χωριό, δεν θέλησε να δουλέψει με τον πατέρα του και επέστρεψε στη Λευκωσία, όπου έπιασε δουλειά στον κουτσοσιέρα. (Δεν διευκρινίζεται εδώ αν αυτός ήταν λΕλληνας της Κύπρου ή Τούρκος με παρατσούκλι).
————————————————————–
ΜΕΡΟΣ Β’
Συνεχίζεται η συνέντευξη. «Βρισκόμαστε στη Λευκωσία, Το 1955 ξεκίνησε η ΕΟΚΑ, εσείς πώς ξεκινήσατε», ρώτησε ο δημοσιογράφος.
Τουφέκιζαν Έλληνες το 1955…
«Εμείς ξεκινήσαμε πριν το 1955, είπε, έλεγαν για Βολκάν, αλλά εμείς είμαστε ομάδα του Τοπάλ Μαχμούτ, είμαστε κοντά και στον Κουτσιούκ και τον Ντενκτάς». «Ποίος ήταν ο ηγέτης σας στην ομάδα Τοπάλ Μαχμούτ», ρώτησε ο δημοσιογράφος. Ο Ισμαήλ Σατίκογλου ήταν ο ηγέτης τους και πάνω από εκείνον ήταν ο Πουρχάτ Απλάτογλου. Πιο πάνω δεν υπήρχε κανένας, είπε και συμπλήρωσε: «Εμείς γίναμε ομάδα, όλοι γνωριζόμασταν και αρχηγός μας ήταν ο Σατίκογλου. Το αρχηγείο μας ήταν εκεί που ήταν κάποτε νοσοκομείο στη Λευκωσία και η δουλειά μας ήταν να γυρίζουμε την Κύπρο και όπου υπήρχε επιθετικότητα ή οτιδήποτε εναντίον Τούρκων είτε δέρναμε είτε τουφεκίζαμε. Εκείνα που ακούς ότι γίνονταν τον τότε καιρό, εμείς τα κάναμε», αποκάλυψε ο Yenaglari.
Δημοσιογράφος – «Πέρασαν πολλά χρόνια, πρέπει να λέγονται αυτά».
Για τον «Τουρκισμό»
Τ/κ – «Δεν πρέπει να τα μιλάμε αυτά τα πράγματα βέβαια. Π.χ. ερχόταν η πληροφορία ότι ένας ύβριζε τον Ντενκτάς στο καφενέ του χωριού του. Μαθαίναμε αμέσως σε ποιο χωριό, σε ποιο καφενείο, σε ποια μεριά του καφενείου καθόταν και πηγαίναμε, καθόμασταν στις δύο πλευρές του τραπεζιού και τον βαρούσαμε. Πληροφορίες μάς ερχόντουσαν από παντού, σε κάθε χωριό είχαμε τον άνθρωπό μας, αλλά μας ερχόντουσαν πληροφορίες και από πάνω. Είχαμε πέντε όπλα και μας έφερναν σφαίρες είτε από την αστυνομία είτε από εδώ είτε από εκεί τις εξασφαλίζαμε. Ήμασταν 15 άτομα, αλλά και οι 15 τσιακούθκια. Το κάναμε για τον Τουρκισμό», είπε.
Είπε ότι και οι ίδιοι σκόρπιζαν φυλλάδια όπως η ΕΟΚΑ, είχαν, είπε, ένα αυτοκίνητο το οποίο είχαν κανονίσει όπως τρέχει να εκτοξεύει φυλλάδια από κάτω…
Είπε, επίσης, ότι «αν σκοτώναμε κάποιον (σε κάποιο χωριό), ο άνθρωπός μας εκεί φύλαγε το όπλο μας και μετά είτε πηγαίναμε την επομένη και το παίρναμε είτε μας το έφερνε…».
Διασκέδαζαν τις δολοφονίες
Ερωτά εδώ ο δημοσιογράφος « Μα καλά, πώς νιώθατε όταν σκοτώνατε άνθρωπο, είναι εύκολο πράγμα αυτό;»
Τ/κ –« Πολύ εύκολο, πιο ευχάριστο πράγμα δεν υπάρχει».
Δ – «Μα να σκοτώσεις, δηλαδή, ένα άνθρωπο, δηλαδή πώς γίνεται αυτό;»
Τ/κ- «Μα εκείνος προσπαθεί να μας σκοτώσει όλους…»
Δ – «Δηλαδή δολοφονίες Ελλήνων, δολοφονίες Τούρκων…»
Τ/κ – «Δεν έχει σημασία, δεν κάνει διαφορά, έτσι ήμασταν»…
Δ- «Δηλαδή, όταν σκοτώνατε κάποιον, μετά…»
Τ/κ – «Διασκεδάζαμε μετά, το απολαμβάναμε, και όταν δεν σκοτώναμε, κτυπούσαμε ο ένας τον άλλο»!!!
Δ- «Πάντως μου φαίνεται πολύ περίεργο αυτό, τόση ηρεμία για δολοφονίες… δίχως κανένα φόβο;»
Τ/κ- «Τι φόβο ρε παιδί μου, εμείς στα χέρια μας σφάζαμε λιοντάρι…»
Δ- «Μέχρι πού πηγαίνατε για να τιμωρήσετε κάποιον;»
Τ/κ – «Μέχρι την Πάφο πηγαίναμε. Στο Καρπάσι πηγαίναμε, είχαμε τον άνθρωπό μας, τον Καρανίκι, τον πλούσιο του χωριού, στην Καντού είχαμε τον Χουσεΐν Εφέντι …».
Δ – «Ποιος έλεγε ποιος έπρεπε να τιμωρηθεί;»
Τ/κ – «Ερχόταν είδηση από το χωριό, αυτός είναι ο άνθρωπος…»
Δ – «Δηλαδή ένας Έλληνας έπαιξε έναν Τούρκο…»
Τ/κ – «Την επομένη βγαίναμε στους δρόμους».
Δ- «Δηλαδή, αν έφταιγε ή όχι, δεν έκανε διαφορά;»
Τ/κ –«Τι και αν έφταιγε ή όχι, φτάνει που είναι γκιαούρης, τι γυρεύεις το αν έφταιγε εφόσον είναι από το ίδιο σόι του σκύλου (κιοπέκ). Τίποτα για μας δεν έκανε διαφορά».
Ο Τ/κ πρόσθεσε ότι για βοηθούς είχαν και δύο γυναίκες που ήσαν νοσοκόμες και τους βοηθούσαν πολύ με την κάλυψη του επαγγέλματός τους και τους κουβαλούσαν όπλα… Ο Τ/κ συνεχίζει και ονομάζει άλλους της ομάδας του…
Δημ – « Μου είπαν ότι φτιάχνατε και βόμβες, ο Τουρκούτ» (ένας άλλος δικός τους που δούλευε στο δημαρχείο) «Μου είπε ότι 12, 13 βόμβες στους Έλληνες αυτός τις πέταξε (εννοώντας τον Γεναγρίτη».
Τ/κ – «Βέβαια, μάλιστα, εμείς τις κάναμε τις βόμβες».
Δημ. «Θα ρωτήσω και κάτι και μην με παρεξηγήσεις. Τότε πίνατε και ναρκωτικά, τότε έπιναν…;»
Τ/κ – «Τότε δεν υπήρχαν ναρκωτικά, κανναβούρι ήταν».
Δημ – « Έπιναν όλοι;»
T/k – «΄Όχι, δεν έπιναν όλοι. Εγώ δε στη ζωή μου ποτέ δεν ήπια, αλλά και ποτέ δεν μου πρότειναν να πιω…».
Δημ – «Αυτά βέβαια πριν δημιουργηθεί η ΤΜΤ, όταν δημιουργήθηκε η ΤΜΤ τι γινόταν, ποίος σας έλεγχε, ορκιστήκατε;»
Τ/κ – « Μετά την ίδρυση της ΤΜΤ δεν γινόντουσαν αυτά, ούτε ορκιστήκαμε, αλλά όλοι μας γνωριζόμαστε, ξέραμε ο ένας τον άλλο. Με την ίδρυση της ΤΜΤ εγώ επέστρεψα στο χωριό μεν, αλλά πηγαινοερχόμουν στην Λευκωσία, αλλά είχα εγκατασταθεί πλέον στο χωριό. Να σας εξηγήσω και την υπόθεση με τις δύο νοσοκόμες. Π.χ. πηγαίναμε να παίξουμε έναν γκιαούρη, αλλά στον δρόμο υπήρχαν Βρετανοί στρατιώτες. Έστω και μια σφαίρα να έβρισκαν πάνω σου, είχες τιμωρία. Εμείς παίρναμε το όπλο και το βάζαμε στο στήθος της νοσοκόμας, και κανένας δεν το έπαιρνε χαμπάρι και έτσι περνούσαμε το όπλο. Οι δύο αυτές κοπέλες συνεχώς μας βοηθούσαν και μας κουβαλούσαν όπλα..».
Δημ – «Οι Έλληνες δεν σας γνώριζαν, η ΕΟΚΑ… περνάς στην άλλη πλευρά;» (Εννοεί στα ελεύθερα μέρη της ΚΔ).
Τ/κ – Μας γνώριζαν βέβαια, εγώ ήμουν πρώτος μεταξύ των καταζητούμενων. Όχι δεν περνώ, δεν θέλω να περάσω, δεν έχω διάθεση.
Δημ – « Εδώ στο χωριό δεν είχε Έλληνες;».
Τ/κ – « Είχε, αλλά τι θα μου έκαναν, αστειεύεσαι, εγώ οπλισμένος τι θα μου έκαναν; Εκείνοι φοβόντουσαν από εμένα».
ΤΜΤ – Ντενκτάς και Κουτσιούκ ευχαριστιούνταν με τη «δράση»
Μουσουλμανισμός και Κοράνι
Δημ – «Ιδρύθηκε η ΤΜΤ, υπήρξε πλέον πειθαρχία. Ο Δρ. Κουτσιούκ και ο Ντενκτάς δεν σας υπέδειξαν ποτέ να μην κάνετε τέτοια;».
Τ/κ – «Όχι, και εκείνοι ευχαριστιούνταν. Ειδικά ο Ντενκτάς. Ο γιατρός ήταν κάπως συγκαταβατικός, αλλά δεν έβγαινε η φωνή του».
Δημ – «Μην κάνετε, δεν σας έλεγε;».
Τ/κ –« Πώς να πει ρε παιδί μου, σε άοπλο άνθρωπο άμα επιτίθενται σε ένα χωριό σε ένα δικό σου ή οπουδήποτε, εσύ θα κουνάς τα χέρια σου και δεν θα κάνεις τίποτα; Τέτοια πράγματα δεν υπάρχουν στον μουσουλμανισμό, άμα κοιτάξεις το Κοράνι ούτε εκεί υπάρχουν» (δηλαδή να μην κάνεις τίποτα).
Παραδοχή κρυψώνων οπλισμού – προετοιμασίας για το 1963/64
Δημ – «Τελικά ιδρύθηκε η Δημοκρατία, γίνατε συνέταιροι, ο Γιωρκάτζης, ο Παπαδόπουλος έγιναν υπουργοί, τι κάνατε;»
Τ/κ – « Μα εμείς είχαμε κρύψει τα όπλα μας. Μετά την εγκαθίδρυση της δημοκρατίας, εμείς ξεκινήσαμε να μαζεύουμε όπλα από την Τουρκία, τα οποία, όταν ερχόντουσαν, τα διανέμαμε στα χωριά και τα κρύβαμε, τα θάβαμε και καμία κρυψώνα μας δεν αποκαλύφθηκε. Τα γρασαρίζαμε, τα βάζαμε σε νάιλον και τα θάβαμε. Σε κάθε χωριό είχαμε κρυψώνα… Και εδώ στο χωριό είχαμε και πήγα και τα πήρα μια μέρα να μην καταστραφούν, και πάλι τους σκοτώσανε τους ανθρώπους».
Δημ – « Το 1963 ήσασταν συνέταιροι…»
Τ/κ – « Για μας και την ομάδα μας δεν υπήρξε συνεταιρισμός. Συνεχίστηκε η αποστολή οπλισμού από την Τουρκία, αλλά ξεκινήσαμε να στέλνουμε και ομάδες π.χ. των 50, 50 ανθρώπων στην Τουρκία για εκπαίδευση. Εγώ πήγα και το 1958 για εκπαίδευση. Και δίναμε και 5 λίρες στον καθένα, ειδικά αν δεν ήσαν εύποροι να ζήσουν τις οικογένειές τους, εγώ πήγα δύο φορές…», είπε και μίλησε για τη συνεργασία τους με την ΜΙΤ και συνέχισε «Το 1963 εγώ κατάλαβα τι θα γινόταν και έβγαλα τα όπλα έξω από τις κρυψώνες και τα χωριά ήσαν έτοιμα… Τα χωριά που εμείς ελέγχαμε ήταν μέχρι την Αγία Χαρίτα.
Αυτός όλος ο διάδρομος ήταν στα χέρια μας».
Συνεργασία με ανθρώπους του ΟΗΕ
Δημ – « Ήταν εύκολο να σκοτώνετε, να παίρνετε αιχμαλώτους; Δεν σας επιτέθηκαν οι Έλληνες… Τότε έγιναν τα καντόνια να πούμε».
Τ/κ – «Από ένα χωριό πιο κάτω δεν μπορούσαμε να περάσουμε, οι δρόμοι είχαν αποκοπεί. Ο Γρίβας είχε δώσει διαταγή να μας καθαρίσουν… Εγώ έβλεπα τον Γρίβα που περνούσε μέσα σε αυτοκίνητο, γιατί ένας των Ηνωμένων Εθνών μού είχε ράψει στολή των Ηνωμένων Εθνών, και με γυρνούσε με αυτοκίνητο των Ηνωμένων Εθνών και έβλεπα. Ήμασταν τόσο πολύ φίλοι, που μου έραψε στολή και μου έδιδε και τον σοφέρ του, αυτός πήγαινε μπροστά με το αυτοκίνητό του και εγώ πίσω να με έβλεπες, κόρδωνα με τη φορεσιά του ΟΗΕ και το καπέλο. Αλλά, εγώ κάθε εβδομάδα τούς έστελνα ένα αρνί και φαγητά να διασκεδάζουν. Μέχρι που ένα βράδυ σε αυτό το σπίτι, τούς έφερα και δύο γυναίκες από το Βαρώσι, ζήτησα μία, μου έστειλαν δύο… Με τους γκιαούρηδες έτσι τα βγάζεις πέρα», ομολόγησε δίχως κανένα δισταγμό.
Διηγήθηκε στη συνέχεια πως ένα βράδυ ξεκίνησαν μάχη σε όλη την περιοχή. « Ήμασταν, όμως, και κλέφτες, κλέβαμε και τα τηλέφωνα και από τους Βρετανούς και από τους γκιαούρηδες και από μουσουλμάνους…», είπε.
Δημ – «Λέγεται ότι συλλάβατε και 60 Έλληνες…»
Τ/κ – Τι 60, δεν ήταν τόσοι. Μου ήλθε η πληροφορία ότι σε κάποιο σημείο το βράδυ εισχωρούσαν στρατιώτες γκιαούρηδες για να κατασκοπεύουν. Πήγα εκεί ένα βράδυ και βρήκα αποτσίγαρα κτλ και το επιβεβαίωσα. 450 Έλληνες, τους μάζεψα και τους εγκλώβισα… Πήρα τρεις από τους γκιαούρηδες και τους έστειλα να ειδοποιήσουν ότι τους έχουμε στο χέρι. Οι γκιαούρηδες πετροβόλησαν την αστυνομία και τους είπαν ‘εσείς φταίτε που μας συνέλαβαν’. Έγινε το σώσε, ήλθαν όλοι, Κληρίδης, Ντενκτάς, ο Τσάντ (ΟΗΕ) και άλλοι και τους πήραν. Τους αφήσαμε…
Στη συνέχεια εξιστόρησε πώς εξασφάλισε ηλεκτρικό ρεύμα από την κυπριακή δημοκρατία, με απειλή ότι θα ανατίναζε τις εγκαταστάσεις… Είπε ότι δεν δέχθηκε τιμές και θέσεις, για να είναι ελεύθερος να μιλά…
Δημ – «Εντάξει, το 1974 τι έγινε;» ρώτησε.
τ/κ –… Έδωσα εντολή να μην πυροβολούν, για να κάνουμε οικονομία στις σφαίρες μας, «αν θα κτυπήσετε κάποιο, τότε να πυροβολήσετε στα σίγουρα» τους είπα.. ‘Όταν ο στρατός (τουρκικός) ήλθε στο προηγούμενο χωριό, με ειδοποίησαν να πάω αμέσως εκεί. Και πήγα.
Δημ – « Οι Έλληνες είχαν ήδη φύγει βέβαια».
Τ/κ – «Ναι, είχαν φύγει. Μέχρι τη μύτη της Καρπασίας πήγα μαζί τους, να τους δείξω τον δρόμο. Στο Καρπάσι, όταν φθάσαμε, τι να δω, γεμάτο νεαρούς, σαν το ρόδι, αιχμαλώτους. Τι ευτυχία, είπα. Μεγάλη υπόθεση αυτή, είπα, απόψε θα κάνουμε μεγάλη δουλειά».
Δημ – «Δηλαδή θα τους σκοτώνατε;».
Τ/κ – «Μα βέβαια, αυτή είναι η δουλειά μου. Το επάγγελμά μου».
Δημ – «Δηλαδή, τους περισσότερους δεν είναι οι Τούρκοι στρατιώτες που τους δολοφόνησαν, αλλά οι Τούρκοι της Κύπρου».
Τ/κ – «Έτσι φαίνεται», λέγει μισογελώντας. Και προσθέτει ότι «ένας Μεχμετσίκ πήγε και είπε στον αξιωματικό τον Μπορατάς ότι εγώ είχα πρόθεση να τους καθαρίσω».
Με φώναξε ο Τούρκος αξιωματικός και μου είπε « Έστω και ένα βήμα να κάνεις από κοντά μου, θα σε τουφεκίσω εγώ. Γιατί εγώ γυρνούσα και αυτές τις δουλειές έκανα», είπε, υπονοώντας ότι δολοφονούσε Έλληνες. « Οπότε, δεν κατάφερα να κάνω τίποτα, γι΄ αυτό καίγεται η καρδιά μου».
Δημ – « Ευτυχώς που δεν το έκανες».
Τ/κ – «. Έλα καλέ και εσύ. Και εκείνοι είναι αγνοούμενοι».
Δημ – « Μα είναι εύκολο να σκοτώνεις, όταν σε κοιτάζει ο άλλος στα μάτια, πώς γίνεται, είναι εύκολη υπόθεση;»
Τ/κ- « Εκείνος έκανε σε μένα. Εκείνος κάνει σε μένα».
Δημ – «Κάνε σε εκείνο που σου έκανε».
Τ/κ – « Και πού να τον βρω εκείνο που μου έκανε; Είναι από το ίδιο σόι του σκύλου».
Δημ – «Ερχόμαστε στο σήμερα, αυτή η πατρίδα μπορεί να κυβερνηθεί;»
Τ/κ – «Όχι. Για να κυβερνηθεί η πατρίδα, πρέπει να είσαι καλός εθνικιστής. Και να αγαπάς την πατρίδα σου…».
Δημ – «Εδώ είδα ότι έχεις πολλούς γάτους, (15 τού λέγει ο Τ/κ), δηλαδή από τη μια σκοτώνεις κόσμο και από την άλλη τόσους γάτους όπου φτάσεις τους ταΐζεις, όποιο γάτο βρεις τον κοιτάζεις, αυτό δεν είναι οξύμωρο;».
Τ/κ – «΄Όχι δεν είναι. Είναι για άφεση αμαρτιών». Και ολοκληρώνεται η συνέντευξη, με τον Γεναγρίτη να δηλώνει ότι, όταν πέθανε η γυναίκα του, τέλειωσε ο κόσμος του, ήταν ένας άνθρωπος που ποτέ στη ζωή του δεν είχε κάνει χουβαρταλίκια, δεν αγάπησε άλλη γυναίκα εκτός εκείνη, ούτε ξαναπαντρεύτηκε.
Έκλεισε τη συνέντευξη ο δημοσιογράφος ευχαριστώντας τον και λέγοντας ότι πέρασαν χρόνια έκτοτε και ότι όλοι όσοι γνωρίζουν κάτι πρέπει να τα λένε και του ζήτησε να ονομάσει τρία άτομα που θεωρεί ως δυνατούς άνδρες που προσέφεραν μεγάλες υπηρεσίες.
« 1) Ο Πουχράν, 2) ο Ντενκτάς, εκείνος που μας άνοιξε τα μάτια και που αφιέρωσε τη ζωή του και 3) ο Ισμέτ Κοτάκ», είπε ο Γεναγρίτης.
Ο Ted Macey
Σημειώσεις της ερευνήτριας Φανούλλας Αργυρού:
– 1) Πολύ πιθανόν ο Γεναγρίτης, ως τον συνεργάτη του αξιωματικό του ΟΗΕ, να εννοούσε τον Βρετανό Ταγματάρχη Ted Macey, ο οποίος ήταν των βρετανικών Μυστικών Υπηρεσιών, υπηρετούσε τότε ως «Συμφιλιωτής- Conciliator » (αλλά πληρωνόταν από την κυβέρνηση της Αυτού Μεγαλειότητας) με τα Ηνωμένα Έθνη (μετά την ίδρυση της Ειρηνευτικής Δύναμης) διορισμένος στο γραφείο του Δρ. Φ. Κουτσιούκ, αλλά πρακτόρευε και υπέρ των Τούρκων. Γνώριζε ελληνικά και τουρκικά, δολοφονήθηκε μαζί με τον οδηγό του (L. Platt) από Ελληνοκύπριους αρχές Ιουνίου του 1964, ακριβώς γιατί οι τελευταίοι είχαν πληροφορίες για τη συνεργασία του με τους Τούρκους. Την περίοδο εκείνη είχαν αποκαλυφθεί και συλληφθεί από την Κυπριακή Δημοκρατία και άλλοι Βρετανοί στρατιωτικοί για συνεργασία με τους Τούρκους, έγραψε ο κυπριακός Τύπος της εποχής… (Βλέπε δίγλωσσο βιβλίο «Αιματηρή Αλήθεια – Bloody Truth» σελ. 161-163 στο ελληνικό μέρος και 339-340 στο αγγλικό).
2) Ο Δημοσιογράφος Hasan Hasturer, σύμφωνα με το BBC, 1.4.2004, υποστήριζε το «Σχέδιο Ανάν» και καλούσε τον Ραούφ Ντενκτάς να το δεχθεί και την «ελληνική κυπριακή πλευρά» να ετοιμαστεί για το δημοψήφισμα. http://news.bbc.co.uk/1/hi/world/europe/3589739.stm
3) Για τις τουρκικές προετοιμασίες, εκπαιδεύσεις, λαθραίες μεταφορές οπλισμού στην Κύπρο από την Τουρκία κτλ, βλέπε και πάλι δίγλωσσο βιβλίο «Αιματηρή Αλήθεια – BloodyTruth».
4) Να σημειώσω, επίσης, ότι ακόμα να απαντήσουν ο Πρόεδρος Νίκος Αναστασιάδης και ο Έλληνας Υπ. Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς στις 10 ερωτήσεις που τους υπέβαλε σε επιστολές του ο Δρ. Κλέαρχος Α. Κυριακίδης και δημοσιεύθηκαν και στην ιστοσελίδα www.agora-dialogue.com στις 2, 5 Ιανουαρίου και 17 Ιουνίου του 2017, αντίστοιχα, μεταξύ των οποίων ορισμένες σχετίζονται με την ατιμωρησία εγκλημάτων και όλες με την 4η Σύμβαση της Γενεύης του 1949, τίτλος ‘The Search for Security via Answers to Questions onLaw, Criminal Justice and Impunity‘(published at http://agora-dialogue.com/wp-content/uploads/2017/06/K.-A.-Kyriakides-Working-Paper-for-Agora-Dialogue-as-at-17.06.17-as-amended-on-19.06.2017.pdf).
Μετάφραση Φανούλα Αργυρού, Ερευνήτρια/δημοσιογράφος/συγγραφέας – Λονδίνο 4.6.2018
Επίσης εδώ 4.6.2018 – http://www.onisilos.gr/?p=18189
Θα ακούσετε και στο βίντεο τις ανατριχιαστικές του ομολογίες, στο ειδικό πρόγραμμα του Ράδιο Πρώτο των συναδέλφων Λάζαρου Μαύρου και Μάριου Πούλλαδου στις 4/6/2018 όπου εξηγείται και πως διασώθηκε η συνέντευξη.
Πρώτη Εκπομπή Ράδιο Πρώτο Δευτέρα 4/6/2018 Η Φανούλα Αργυρού στο Ράδιο Πρώτο.
Φανούλα Αργυρού
Ερευνήτρια/δημοσιογράφος
Ιστορία - Πολιτισμός
7η Ιουνίου 1824: Από το ολοκαύτωμα του Ελληνισμού της Κάσου, στην αμφισβήτηση της Ελληνικότητας της Κάσου…..
Το Ολοκαύτωμα , εκτός από κυρίαρχη στιγμή στην ιστορία της Ηρωικής Νήσου της Κάσου αποτελεί ως θυσία και το θεμέλιο της Ελευθερίας μας, ωστόσο αποτελεί και κυρίαρχη υπενθύμιση για το σήμερα, αφού οι επίγονοι των δολοφόνων, με δεδομένη την εγχώρια ανοχή, επανέρχονται για μία εκ νέου προσπάθεια αμφισβήτησης της Ελληνικότητας της Νήσου.
Ιστορία - Πολιτισμός
81 χρόνια από την Απόβαση στη Νορμανδία: Το ορόσημο της ελευθερίας
Η απόβαση των Συμμάχων υπήρξε η πρώτη φάση της Επιχείρησης Overlord, του μεγάλου στρατηγικού σχεδίου για την απελευθέρωση της κατεχόμενης Γαλλίας και, κατ’ επέκταση, της υπόλοιπης Ευρώπης από τη ναζιστική κατοχή.
Συμπληρώθηκαν φέτος 81 χρόνια από την καθοριστική επιχείρηση της 6ης Ιουνίου 1944, την περίφημη D-Day, που σήμανε την έναρξη της συμμαχικής απόβασης στη Νορμανδία και αποτέλεσε σημείο καμπής στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Η απόβαση των Συμμάχων υπήρξε η πρώτη φάση της Επιχείρησης Overlord, του μεγάλου στρατηγικού σχεδίου για την απελευθέρωση της κατεχόμενης Γαλλίας και, κατ’ επέκταση, της υπόλοιπης Ευρώπης από τη ναζιστική κατοχή.
Ποιοι σχεδίασαν την D-Day και πώς προέκυψε
Η 6η Ιουνίου 1944, γνωστή ως D-Day, ήταν το σημείο εκκίνησης για μια από τις μεγαλύτερες στρατιωτικές επιχειρήσεις στην ιστορία. Ο όρος “D” απλώς υποδηλώνει τη “Day”, την ημέρα έναρξης μιας επιχείρησης, σε αντίθεση με τις ημέρες πριν (D–1, D–2) και μετά (D+1, D+2) από αυτήν.
Η ιδέα μιας συμμαχικής απόβασης στη δυτική Ευρώπη υπήρχε από νωρίς. Ήδη από την εκκένωση της Δουνκέρκης το 1940, όταν 330.000 στρατιώτες των Συμμάχων διέφυγαν από τις δυνάμεις της Βέρμαχτ, είχε καταστεί σαφές πως η Ευρώπη δεν θα μπορούσε να απελευθερωθεί χωρίς χερσαία επιχείρηση μεγάλης κλίμακας.
Όμως, για αρκετά χρόνια το σχέδιο αυτό φάνταζε ανέφικτο. Οι πρώτες επιτυχίες του Άξονα, με τις κατακτήσεις σε Βόρεια Αφρική, Ανατολική Ευρώπη και τα Βαλκάνια, καθυστέρησαν κάθε σκέψη αντεπίθεσης. Το φθινόπωρο του 1940, ο Χίτλερ εγκατέλειψε τη σκέψη για απόβαση στη Βρετανία, αλλά οι γερμανικές δυνάμεις σημείωναν επιτυχίες σε όλα τα μέτωπα.
Η μεγάλη ανατροπή: από το Στάλινγκραντ στο Ελ Αλαμέιν
Το 1942, ωστόσο, το ρεύμα άρχισε να αλλάζει. Η καθοριστική ήττα της Βέρμαχτ στο Στάλινγκραντ τον χειμώνα του 1942–43 αποτέλεσε σημείο καμπής στην Ανατολή. Στη Βόρεια Αφρική, η 8η Βρετανική Στρατιά υπό τον Μοντγκόμερι νίκησε στο Ελ Αλαμέιν, ενώ στον Ειρηνικό Ωκεανό οι ΗΠΑ, μετά την επίθεση στο Περλ Χάρμπορ, απέκτησαν σαφές στρατηγικό πλεονέκτημα απέναντι στην Ιαπωνία.
Ταυτόχρονα, οι συμμαχικές νηοπομπές κατόρθωναν πλέον να αντιμετωπίζουν με επιτυχία τα γερμανικά υποβρύχια στον Βόρειο Ατλαντικό. Τον Μάιο του 1943, ο Γερμανός Ναύαρχος Ντένιτς αναγνώριζε την ήττα του στόλου του: «Χάσαμε τη μάχη του Ατλαντικού».
Αυτό σήμαινε ότι οι Αμερικανοί μπορούσαν να στέλνουν, χωρίς σοβαρές απώλειες, ανθρώπινο δυναμικό και τεράστιες ποσότητες πολεμικού υλικού στη Βρετανία – προετοιμάζοντας το έδαφος για την απόβαση.
Η Διάσκεψη της Τεχεράνης και το “πράσινο φως” για την απόβαση
Η οριστική απόφαση για την απόβαση στη δυτική Ευρώπη ελήφθη στη Διάσκεψη της Τεχεράνης το Νοέμβριο του 1943, όπου συναντήθηκαν οι «Τρεις Μεγάλοι»: ο Ουίνστον Τσόρτσιλ, ο Φραγκλίνος Ρούσβελτ και ο Ιωσήφ Στάλιν. Εκεί, υπό την πίεση και του Σοβιετικού ηγέτη, που ζητούσε εδώ και καιρό δεύτερο μέτωπο για να ελαφρυνθεί η πίεση στην Ανατολή, συμφωνήθηκε να ξεκινήσει η απόβαση την άνοιξη του 1944.
Η μεγαλύτερη απόβαση στην Ιστορία
Η Επιχείρηση Overlord ξεκίνησε στις 6 Ιουνίου 1944 με την απόβαση πάνω από 156.000 στρατιωτών των Ηνωμένων Πολιτειών, του Ηνωμένου Βασιλείου, του Καναδά και άλλων συμμαχικών χωρών σε πέντε παραλίες της Νορμανδίας, με κωδικά ονόματα: Utah, Omaha, Gold, Juno και Sword.
Είχαν προηγηθεί σφοδροί αεροπορικοί βομβαρδισμοί και αποστολές αλεξιπτωτιστών στα μετόπισθεν των Γερμανών, με στόχο τη διάσπαση της άμυνας και την αποδιοργάνωση της Βέρμαχτ. Παρά τη σφοδρή αντίσταση, ιδίως στις παραλίες Omaha και Juno, οι Σύμμαχοι κατόρθωσαν να δημιουργήσουν προγεφυρώματα, στα οποία στη συνέχεια αποβιβάστηκαν εκατοντάδες χιλιάδες στρατιώτες και οχήματα.
Το τίμημα της ελευθερίας
Η D-Day είχε υψηλό κόστος: μόνο την πρώτη ημέρα, οι Σύμμαχοι υπέστησαν περίπου 10.000 απώλειες, από τις οποίες περισσότερες από 4.000 ήταν νεκροί. Οι γερμανικές απώλειες ήταν επίσης βαριές. Όμως η απόβαση ήταν επιτυχής και αποτέλεσε την αρχή του τέλους για τον Χίτλερ.
Μέσα στους επόμενους μήνες, το συμμαχικό μέτωπο απελευθέρωσε τη Γαλλία, ενώ στο Ανατολικό Μέτωπο ο Κόκκινος Στρατός συνέχισε την προέλασή του. Τον Απρίλιο του 1945 οι Σύμμαχοι συναντήθηκαν στον ποταμό Έλβα. Ο πόλεμος στην Ευρώπη έληξε λίγες εβδομάδες μετά, με την άνευ όρων παράδοση της Γερμανίας στις 8 Μαΐου 1945.
Η σημασία της D-Day σήμερα
Η 6η Ιουνίου 1944 δεν ήταν απλώς μια στρατιωτική επιχείρηση. Ήταν η ημέρα που ο κόσμος άρχισε να αλλάζει ριζικά. Ήταν το αποφασιστικό βήμα για την απελευθέρωση της Ευρώπης από το ναζιστικό ζυγό, αλλά και μια υπενθύμιση του τι μπορεί να επιτευχθεί όταν τα έθνη ενώνονται απέναντι στο απόλυτο κακό. Σήμερα, 81 χρόνια μετά, η D-Day παραμένει σύμβολο θάρρους, στρατηγικής αποφασιστικότητας και διεθνούς συνεργασίας για την ελευθερία. Οι χιλιάδες νεκροί της απόβασης δεν πολέμησαν μόνο για τις χώρες τους, αλλά για μια Ευρώπη ελεύθερη, ενωμένη και ειρηνική.
Διεθνή
Μπαλέτο υπό Σκιές: Η Ρωσική Τέχνη και η Ευρωπαϊκή Συνείδηση
Ακόμα και όταν οι στρατοί της Ρωσίας εισέβαλαν στην Ευρώπη τον περασμένο αιώνα, η μουσική της ξεχύθηκε στα θέατρα και τις αίθουσες συναυλιών της ηπείρου, με τους παθιασμένους μαέστρους και τις γοητευτικές σοπράνο να γίνονται οι κορυφαίοι πρεσβευτές της ρωσικής πολιτιστικής δύναμης.
Ακόμα και όταν οι στρατοί της Ρωσίας εισέβαλαν στην Ευρώπη τον περασμένο αιώνα, η μουσική της ξεχύθηκε στα θέατρα και τις αίθουσες συναυλιών της ηπείρου, με τους παθιασμένους μαέστρους και τις γοητευτικές σοπράνο να γίνονται οι κορυφαίοι πρεσβευτές της ρωσικής πολιτιστικής δύναμης.
Όταν η Σοβιετική Ένωση έπεσε, οι όπερες και τα μπαλέτα της Ρωσίας εξακολουθούσαν να κατέχουν μια ιερή θέση στην Ευρώπη- το ίδιο και μετά την προσάρτηση της Κριμαίας από τη Μόσχα το 2014. Όμως όλα αυτά σταμάτησαν απότομα τον χειμώνα του 2022, όταν το Κρεμλίνο ξεκίνησε την πλήρους κλίμακας εισβολή στην Ουκρανία.
Σε μια επίδειξη αλληλεγγύης προς το Κίεβο, ο κόσμος της κλασικής μουσικής ακύρωσε ρωσικές συναυλίες, σταμάτησε να παρουσιάζει εμβληματικά έργα, όπως ο Καρυοθραύστης και η Λίμνη των Κύκνων, και εγκατέλειψε ερμηνευτές με δημόσιους δεσμούς με τον Ρώσο πρόεδρο Πούτιν.
Τρία χρόνια αργότερα, ωστόσο, η ρωσική μουσική κουλτούρας επιστρέφει σε ευρωπαϊκά θέατρα και λυρικές σκηνές. Πρόκειται για μια νίκη για τη Μόσχα, την ώρα που οι επικριτές της ισχυρίζονται πως επιχειρεί να τερματίσει την απομόνωση που βιώνει σε παγκόσμιο επίπεδο, εκμεταλλευόμενη την πολιτιστική της κληρονομιά και την υψηλού επιπέδου της τέχνη.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση και η Ουκρανία, παρακολουθώντας τη σιωπηλή «επιστροφή του Τσαϊκόφσκι» στην Ευρώπη, καλούν τις μουσικές σκηνές να διατηρήσουν την γραμμή τους απέναντι στη Μόσχα.
Ο Ουκρανός υπουργός Πολιτισμού Μίκολα Τοτσίτσκι δήλωσε ότι η καλλιτεχνική σκηνή της Ευρώπης θα πρέπει να «το ξανασκεφτεί» πριν ανοίξει τις πύλες της σε Ρώσους καλλιτέχνες, χαρακτηρίζοντας «πολύ επικίνδυνη» την επιστροφή του ρωσικού πολιτισμού, ενώ ο πόλεμος συνεχίζεται.
«Όταν έχεις μια ρωσική ενεργή πολιτιστική δράση στη χώρα σου, πρόκειται αμέσως για παραπληροφόρηση και για προετοιμασία κάποιου είδους επιθετικής πράξης», είπε. «Αυτή είναι η δική μας εμπειρία».
Ο Ευρωπαίος Επίτροπος Πολιτισμού Γκλεν Μίκαλλεφ συμφώνησε, λέγοντας στο POLITICO: «Τα ευρωπαϊκά στάδια δεν πρέπει να δίνουν κανένα χώρο σε όσους υποστηρίζουν αυτόν τον επιθετικό πόλεμο κατά της Ουκρανίας».
Σύνδεσμοι χρηματοδότησης της ΕΕ
Το 2008, ο Βαλερί Γκέργκιεφ, ένας από τους διασημότερους μαέστρους της Ρωσίας, πραγματοποίησε μια προπαγανδιστική συναυλία στην κατεστραμμένη πόλη Τσχινβάλι, πρωτεύουσα της αποσχισθείσας περιοχής της Νότιας Οσετίας της Γεωργίας, την οποία μόλις είχαν καταλάβει οι υποστηριζόμενοι από τη Μόσχα αυτονομιστές.
Καθώς το κοινό ανεμίζει ρωσικές και οσετικές σημαίες, ο Γκέργκιεφ διηύθυνε τη συμφωνία του Λένινγκραντ, ένα δημοφιλές πατριωτικό έργο και σύμβολο της αντίστασης κατά του φασισμού. Αργότερα, ο ίδιος συμμετείχε σε τηλεοπτική διαφήμιση για την προεκλογική εκστρατεία του Πούτιν το 2012, επαινώντας την ηγεσία του Ρώσου προέδρου, και υπέγραψε μάλιστα και ανοιχτή επιστολή που υποστήριζε την παράνομη προσάρτηση της Κριμαίας από το Κρεμλίνο το 2014.
Μετά την ρωσική εισβολή στην Ουκρανία το 2022, απορρίφθηκε από διάφορες ορχήστρες και θέατρα, από το Μιλάνο και το Μόναχο μέχρι το Ρότερνταμ και τη Βιέννη. Έχει διευθύνει συναυλίες στην Κίνα και το Ιράν. Ωστόσο, του έχουν επιβληθεί κυρώσεις από την Ουκρανία και δεν έχει επισκεφτεί την Ευρώπη από τότε που ξεκίνησε η επίθεση.
Αυτό πρόκειται να αλλάξει.
Ο Γκέργκιεφ πρόκειται να πραγματοποιήσει συναυλίες στη Βαρκελώνη το επόμενο έτος με τη ρωσική ορχήστρα Μαριίνσκι στο πλαίσιο της σειράς συναυλιών Ibercámera, η οποία αναφέρει το ταμείο Next Generation της ΕΕ ως οικονομικό υποστηρικτή.
Ο διοργανωτής της εκδήλωσης, Τζόζεπ Μαρία Πρατ, δήλωσε στην ισπανική El País ότι δεν υπάρχει «κανένα νομικό εμπόδιο» για τη συμμετοχή του Γκέργκιεφ και δήλωσε ότι ελπίζει ότι «η μουσική [θα] είναι μια γέφυρα για να ενώσει, όχι για να κάνει πόλεμο».
Η ΕΕ βέβαια δεν φαίνεται να πείθεται από τις δηλώσεις αυτές.
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ξεκίνησε συνομιλίες με τις ισπανικές αρχές για να επαληθεύσει ότι δεν έχουν χρησιμοποιηθεί κονδύλια της ΕΕ για τη διοργάνωση παραστάσεων στις οποίες συμμετέχει ο Ρώσος μαέστρος, σύμφωνα με αξιωματούχο της Επιτροπής που μίλησε στο παρασκήνιο για να συζητηθεί ο διάλογος.
Ερωτηθείς σχετικά με τη χρηματοδότηση από την ΕΕ, εκπρόσωπος του φεστιβάλ δήλωσε στο POLITICO ότι οι συναυλίες του «δεν έχουν επιδοτηθεί ποτέ από την Ευρωπαϊκή Ένωση», αλλά παραδέχθηκε ότι είχε ζητήσει επιχορήγηση για τις τέχνες από το ταμείο Next Generation της ΕΕ, το εμβληματικό πακέτο του μπλοκ για την ανάκαμψη από την πανδημία, τον Δεκέμβριο του 2022.
Ο κ. Μίκαλλεφ, επικεφαλής του τομέα πολιτισμού της ΕΕ, δήλωσε ότι ακόμη και αν μια παράσταση χρηματοδοτείται εξ ολοκλήρου από ιδιώτες: «Αυτό δεν θα πρέπει να μας εμποδίσει από το να κάνουμε πολύ ισχυρές πολιτικές δηλώσεις σχετικά με το γεγονός ότι δεν πρέπει να προσφέρουμε κανένα χώρο σε όσους υποστηρίζουν αυτούς τους επιθετικούς πολέμους».
«Πρέπει να εργαστούμε πιο δυνατά και πιο σκληρά με τα κράτη μέλη μας για να διασφαλίσουμε ότι αυτό δεν θα συμβεί», πρόσθεσε.
Ο εκπρόσωπος της Ibercámera δεν επιβεβαίωσε τις ημερομηνίες διεξαγωγής των συναυλιών του Γκέργκιεφ στην Ισπανία, αλλά δήλωσε ότι είχε συμμετάσχει στη διοργάνωση πάνω από 200 συναυλιών του μαέστρου πριν από τη ρωσική εισβολή και ότι τόνισε πως ανυπομονεί να τον υποδεχτεί ξανά «το συντομότερο δυνατό».
«Καθ’ όλη τη διάρκεια της σχεδόν 50χρονης ιστορίας του ομίλου μας, ενεργούμε με σεβασμό και υπό την προστασία της ισχύουσας ισπανικής και ευρωπαϊκής νομοθεσίας», πρόσθεσε ο εκπρόσωπος.
Ζήτημα ασφάλειας
Η ουκρανική καλλιτεχνική σκηνή δεν έχει δώσει μέχρι στιγμής ιδιαίτερη σημασία στην βελτιωμένη αντιμετώπιση της Ευρώπης απέναντι στον ρωσικό πολιτισμό, σε μία κρίσιμη στιγμή όπου πέρα από τον Ατλαντικό ο πρόεδρος Τραμπ έρχεται να ξεκινήσει ειρηνευτικές συνομιλίες με το Κρεμλίνο.
Ο Ουκρανός σκηνοθέτης Ευγένιος Λαβρέντσουκ επρόκειτο να ηγηθεί μιας παραγωγής της όπερας «Rinaldo» του Χέντελ στην Ιερουσαλήμ τον Ιούλιο. Παραιτήθηκε, όμως, αφού είδε μια αφίσα για την παράσταση που περιείχε τα ονόματα δύο Ρώσων τραγουδιστών μεταξύ των ηθοποιών, παρά το γεγονός ότι ζήτησε από τους παραγωγούς να μην προσλάβουν Ρώσους καλλιτέχνες.
«Για εμάς τους Ουκρανούς, το μποϊκοτάζ σε ότι προέρχεται από την Ρωσία δεν είναι ζήτημα πολιτισμού και τέχνης, είναι ζήτημα ασφάλειας», δήλωσε στο POLITICO.
«Η Ρωσία ασκεί πολιτική ήπιας ισχύος με τη βοήθεια της τέχνης και του πολιτισμού εδώ και πολλές εκατοντάδες χρόνια και επέβαλε με τη βία τη ρωσική γλώσσα και τον ρωσικό πολιτισμό», πρόσθεσε.
Τις πρώτες ημέρες της εισβολής της Μόσχας παρατηρήθηκε μια ευρύτερη απόρριψη της ρωσικής κουλτούρας και των καλλιτεχνών που φέρονται να συνεργάζονται με το Κρεμλίνο από τη Δύση, κάτι που ο υπουργός Πολιτισμού της Λιθουανίας θεώρησε «ψυχική καραντίνα». Ο Λαβρεντσούκ δήλωσε ότι είναι ανησυχητικό το γεγονός ότι αυτή η αποφασιστικότητα τώρα, προφανώς, αμφιταλαντεύεται.
«Σήμερα, δεν μπορούμε να σταθούμε στην ίδια σκηνή με τους Ρώσους, ανεξάρτητα από το πλαίσιο, διότι άλλοι θα το χρησιμοποιήσουν για να νομιμοποιήσουν μία φιλία του ουκρανικού και του ρωσικού λαού», δήλωσε. «Κάποιος θα πει ότι οι πολιτικοί πολεμούν κάπου αλλού, αλλά οι απλοί άνθρωποι είναι Σλάβοι αδελφοί. Αυτό δεν μπορεί να επιτραπεί».
Ο υπουργός Πολιτισμού της Ουκρανίας πρότεινε μια λύση: Οι ευρωπαϊκές θεατρικές εταιρείες θα πρέπει να προσλαμβάνουν Ουκρανούς ή Ευρωπαίους καλλιτέχνες αντί για Ρώσους.
«Στην Ουκρανία, στην Πολωνία, στη Σουηδία, έχουμε ισάξιους – αν όχι καλύτερους – καλλιτέχνες», δήλωσε ο Τοτσίτσκι. «Ας προωθήσουμε αυτούς που πραγματικά μοιράζονται τις δημοκρατικές αξίες».
Η ίδια η καλλιτεχνική σκηνή της Ουκρανίας έχει συντριβεί από την εισβολή της Μόσχας.
Η ρωσική αεροπορική επιδρομή σε ένα θέατρο στη Μαριούπολη τον Μάρτιο του 2022 σκότωσε πιθανότατα εκατοντάδες άμαχους που βρίσκονταν σε καταφύγιο.
Ο Ιχόρ Βορόνκα, ένας Ουκρανός τραγουδιστής όπερας, σκοτώθηκε στις γραμμές του μετώπου τον περασμένο Ιούλιο- και ο Βασίλ Σλίπακ, ένας βαρύτονος που εμφανιζόταν στην Όπερα του Παρισιού πριν προσφερθεί εθελοντικά στον ουκρανικό στρατό, έπεσε από Ρώσο ελεύθερο σκοπευτή στο Ντονμπάς το 2016.
Βόμβες και μπαλέτο
Μεγάλη διαδήλωση πραγματοποιήθηκε τον Απρίλιο γύρω από ένα θέατρο στην Μπρατισλάβα, ανεμίζοντας ουκρανικές σημαίες και κρατώντας φωτογραφίες βομβαρδισμένων ουκρανικών πόλεων.
Είχαν συγκεντρωθεί για να διαμαρτυρηθούν για μια συναυλία της Άννα Νετρέμπκο, μιας Ρωσίδας σοπράνο, αγαπημένης του κόσμου της όπερας – και, τουλάχιστον σε ένα σημείο, ηχηρής υποστηρίκτριας του Πούτιν.
Η Νετρέμπκο έχει δηλώσει την αντίθεσή της στην εισβολή της Μόσχας και τόνισε ότι δεν εμπλέκεται στην πολιτική. Αλλά οι επικριτές της επισημαίνουν ότι υποστήριξε την εκστρατεία επανεκλογής του Πούτιν το 2012, έχει πραγματοποιήσει αρκετές συναντήσεις με αυτόν και σε συνέντευξή της στα ρωσικά κρατικά μέσα ενημέρωσης το 2017 είπε ότι είναι «αδύνατο να σκεφτεί κανείς καλύτερο πρόεδρο για τη Ρωσία».
Επίσης, πόζαρε μαζί με τον ηγέτη των φιλορώσων αυτονομιστών της ανατολικής Ουκρανίας το 2014 και του παρέδωσε μια επιταγή ενός εκατομμυρίου ρουβλίων για την ανοικοδόμηση ενός κατεστραμμένου θεάτρου στο ανταρτοκρατούμενο Ντονέτσκ – αν και αργότερα ισχυρίστηκε ότι δεν γνώριζε στην πραγματικότητα ποιος ήταν ο άνδρας, ούτε ότι η σημαία που κρατούσε ανήκε στην ομάδα των ανταρτών.
Μετά την εισβολή του Φεβρουαρίου το 2022, η Νετρέμπκο – η οποία βρισκόταν στο πλευρό του Γκέργκιεφ στην αρχή της καριέρας της και γιόρτασε τα 50ά γενέθλιά της το 2021 με μια τηλεοπτική συναυλία στο Παλάτι του Κρεμλίνου – απορρίφθηκε από διάσημους οίκους όπερας από τη Νέα Υόρκη έως το Λονδίνο. Κάποτε μια από τις πιο περιζήτητες πριμαντόνες στον κόσμο, πήρε ένα πολύμηνο διάλειμμα από τις παραστάσεις. Το Κίεβο τής επέβαλε επίσης κυρώσεις το 2023.
Η αυλαία της καριέρας της όμως έμελλε να ξανασηκωθεί.
Η πρώτη της παράσταση στις ΗΠΑ μετά την εισβολή πραγματοποιήθηκε στην Όπερα του Παλμ Μπιτς στη Φλόριντα τον Φεβρουάριο, ενώ η ερμηνεία της «Τόσκα» του Πουτσίνι στη Βασιλική Όπερα του Λονδίνου τον Σεπτέμβριο θα είναι η πρώτη της στον μεγαλοπρεπή αυτό χώρο από την έναρξη του ρωσο-ουκρανικού πολέμου. Τους επόμενους 18 μήνες πρόκειται να δώσει πληθώρα συναυλιών στην Ευρώπη από το Βερολίνο ως τη Ζυρίχη.
Παρά την επίσημη διαμαρτυρία του πρέσβη της Ουκρανίας προς την κυβέρνηση της Σλοβακίας, η συναυλία της Νετρέμπκο στην Μπρατισλάβα τον Απρίλιο ήταν sold out, με τον διευθυντή του θεάτρου να αποκαλεί τους επικριτές της «πρωτόγονους».
«Αυτοί που κηρύσσουν το συμπεριληπτικότητα του πολιτισμού και της τέχνης καταδικάζουν κάποιον για την καταγωγή του», ειρωνεύτηκε η Σουζάνα Ταπάκοβα σε συνέντευξή της σε σλοβακική εφημερίδα.
Ο μάνατζερ της Νετρέμπκο, Μιγκέλ Εστεμπάν, παρέδωσε στο POLITICO ένα έγγραφο 74 σελίδων στο οποίο περιγράφονται λεπτομερώς οι διάφορες δηλώσεις της σχετικά με τον Πούτιν, τον πόλεμο και την Ουκρανία, υποστηρίζοντας ότι συχνά παρεξηγείται ή εκλαμβάνεται εκτός πλαισίου.
Ο Εστεμπάν δήλωσε ότι η τραγουδίστρια είχε αναλάβει ένα «προσωπικό ρίσκο» χρησιμοποιώντας δημοσίως τη λέξη «πόλεμος» αντί της κατ’ ευφημισμόν ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης για να περιγράψει την εισβολή της Μόσχας, «θέτοντας ενδεχομένως σε κίνδυνο την εκτεταμένη οικογένειά της και τους στενούς της φίλους που ζουν ακόμη στη Ρωσία» και δήλωσε ότι δεν έχει πατήσει το πόδι της στη Ρωσία από τον Φεβρουάριο του 2022.
Ο Βιάτσεσλαβ Βολόντιν, πρόεδρος του κοινοβουλίου της Μόσχας, κατηγόρησε τη Νετρέμπκο, ότι πρόδωσε τη Ρωσία επειδή μίλησε κατά της εισβολής και ήθελε να «διατηρήσει χώρους συναυλιών υψηλού κύρους».
«Έχει φωνή, αλλά όχι συνείδηση», δήλωσε εξαγριωμένος σε ανάρτησή του στο Telegram.
Αν και ορισμένοι καλλιτέχνες, συμπεριλαμβανομένης της Νετρέμπκο, έχουν υποστηρίξει ότι η τέχνη πρέπει να αποστασιοποιείται από την πολιτική, ο Ουκρανός σκηνοθέτης Λαβρέντσουκ δήλωσε ότι δεν υπάρχει εύκολος τρόπος να αποσυνδεθεί η πολεμική μηχανή της Ρωσίας από τη χρήση του πολιτισμού ως όπλο ήπιας ισχύος.
Ανά τους αιώνες, η Ρωσία «σκότωσε εκατομμύρια ανθρώπους, αλλά παρόλα αυτά έγινε γνωστή για το λαμπρό μπαλέτο και τις όπερές της», είπε. «Ο Πούτιν δεν έχει σχέση… Οι πύραυλοι και οι βόμβες δεν συνδέονται με τον πόλεμο ούτε και η όπερα», είπε. «Αλλά στην πραγματικότητα… υπάρχει μια σύνδεση σε όλα, η πιο άμεση σύνδεση».
Γραπτώς μεταφρασμένη ολόκληρη η συνέντευξη (2018) Τουρκοκύπριου δολοφόνου Ελληνοκύπριων αμάχων
Με αφορμή το κείμενο του κ. Γιώργου Βενετσάνου για τις εξομολογήσεις ενός Τουρκοκύπριου κατά συρροή δολοφόνου, που προβάλει από άρθρο της Τουρκάλας...
Ζελένσκι στην παράσταση, Γέρμακ στα παρασκήνια;
Ελάχιστοι πρόσεξαν τον άνθρωπο με το άψογο κοστούμι που καθόταν στον καναπέ, δεξιά του Ζελένσκι, την ώρα που ο Ντόναλντ...
7η Ιουνίου 1824: Από το ολοκαύτωμα του Ελληνισμού της Κάσου, στην αμφισβήτηση της Ελληνικότητας της Κάσου…..
Το Ολοκαύτωμα , εκτός από κυρίαρχη στιγμή στην ιστορία της Ηρωικής Νήσου της Κάσου αποτελεί ως θυσία και το θεμέλιο ...
Πρόεδρος του Μεξικού: Η διακίνηση φαιντανύλης προς τις ΗΠΑ μειώθηκε κατά 40% από την έναρξη της θητείας Τραμπ
Ο Αμερικανός πρόεδρος είχε επικαλεστεί το ζήτημα της φαιντανύλης ως έναν από τους βασικούς λόγους για την απόφασή του να...
Οι «κολλητοί» του Τραμπ και του Ερντογάν συνεργάζονται σε Τουρκία και Συρία
Η υπογραφή συμφωνίας στις αρχές Μαρτίου μεταξύ της αμερικανικής πετρελαϊκής εταιρείας Continental Resources, που ανήκει σε στενό φίλο του Τραμπ,...
-
Πολιτική2 μήνες πρινΟμολογία αποτυχίας! Οι Τούρκοι εγκαταλείπουν τη “Γαλάζια Πατρίδα” δια στόματος του εμπνευστή της
-
Αναλύσεις3 μήνες πρινΜάικλ Ρούμπιν στη Hellas Journal: Η σύλληψη Ιμάμογλου σηματοδοτεί ότι ο Ερντογάν θα απελευθερώσει τον Οτζαλάν μέσα σε νεκροσακούλα!
-
Πολιτική1 εβδομάδα πρινΑνατροπή στην ανατροπή! Ο Σίσι βάζει τα πράγματα στη θέση τους για το Σινά – Καμία προσβολή της μοναδικής και ιερής θρησκευτικής θέσης της Μονής -Δεν αλλάζει πουθενά το καθεστώς
-
Πολιτική2 μήνες πρινΤούρκοι εισέβαλαν στην Καβάλα για να δείξουν «απειλητική» πινακίδα της ματωμένης Κύπρου! (video)
-
Άμυνα1 μήνα πρινΧειρουργική επιχείρηση! Η Ινδία χτύπησε το Πακιστάν με SCALP και HAMMER που εκτοξεύτηκαν από Rafale
-
Διεθνή4 εβδομάδες πρινΙνδός στρατηγός απειλεί με πυρηνικό αφανισμό την Τουρκία
-
Διεθνή2 μήνες πρινΜε την ουρά στα σκέλια! Φιντάν: Η Τουρκία δεν επιθυμεί καμία αντιπαράθεση με το Ισραήλ στη Συρία
-
Άμυνα3 εβδομάδες πρινΤο 20% της αεροπορικής ισχύος του Πακιστάν διέλυσε σε ένα βράδυ η Ινδία!