Αναλύσεις
Μήπως άρχισε ο γερμανικός εφιάλτης και δεν το καταλάβαμε ακόμη;
Πάλι η Γερμανία παίζει μ’ έναν 3υ παγκόσμιο πόλεμο;

Γράφει ο Κρεσέντζιο Σαντζίλιο
Έχουμε την εντύπωση ότι η Γερμανία πλησιάζει επικίνδυνα το σημείο μη επιστροφής.
Καθαρά πλέον με παροξυσμικούς ρυθμούς διεξάγεται το γερμανικό πρόγραμμα επανεξοπλισμού.
Το έχουμε ξαναπεί: η σημερινή Γερμανία πολύ μοιάζει, ανησυχητικά για όλο τον κόσμο, όλη την υφήλιο θα λέγαμε, στη μετά Βαϊμάρη Γερμανία, τα έτη ‘930 με το πανγερμανικό ναζιστικό πνεύμα υπεροχής και επικράτησης στην Ευρώπη.
Βέβαια, ποιος μας λέει ότι στο ρου των αιώνων, αλλά και ιστορικά, οι Γερμανοί δεν συνεχίζουν ενδόμυχα, γονιδιακά να τρέφουν στη συνείδησή τους ένα αεί ναζιστικού ύφους πνεύμα το οποίο οι γενικές εξωτερικές συνθήκες αναλόγως το κρατούν σε ύπνωση ή το εκδηλώνουν σε εγρήγορση, μένει κρυμμένο ή άμεσα εκφράζεται.
Ήδη δύο πιο θανατηφόροι παγκόσμιοι πόλεμοι ανήκουν αναμφισβήτητα στη πρωτοβουλία της γερμανικής φυλής, χωρία να λογαριάσουμε πόσοι άλλοι Γερμανοί προκάλεσαν αιματοχυσίες στους προγενέστερους χρόνους.
Και σήμερα όλες αυτές οι «προετοιμασίες» για δήθεν «πιο μοντέρνες και αποτελεσματικές ένοπλες δυνάμεις» θα έπρεπε να βάζουν σε βαθιές σκέψεις όλους τους ευρωπαίους πολίτες και κυρίως τους Γερμανούς που «ζουν στο κόσμο τους», και να προκαλούν αληθινό φόβο ακούγοντας τα λόγια για «πυραυλική απελευθέρωση» του ανισόρροπου νέου Καγκελάριου σε σχήμα Gauleiter Ευρώπης.
Αυτή τη στιγμή εξελίσσεται στη Γερμανία μια άνευ προηγουμένου «κούρσα εξοπλισμού»: «η μεγάλη αυτοκινητιστική βιομηχανία μετατρέπεται σε μεγάλη πολεμική βιομηχανία και η ήδη μεγάλη προϋπάρχουσα πολεμική βιομηχανία επεκτείνεται και στο εξωτερικό σε μια έξαψη πολλαπλασιασμού παραγωγής»(Quotidiano Nazionale, 30.5.2025).
Αληθινός πολεμικός παραλογισμός. Άλλωστε πρέπει να αναγνωρίσουμε πως η Γερμανία σήμερα είναι η μόνη χώρα της Ευρώπης με υπαρκτές δυνατότητες ισχυρής χρηματοδότησης για παραγωγή/αγορά πολεμικού υλικού, όλες οι άλλες έχοντας τα χάλια τους με βαριά αρνητικές δημοσιονομικές επιδόσεις
Οι γερμανικοί βιομηχανικοί γίγαντες πυρετωδώς κλείνουν partnership με ξένους ενδιαφερόμενους, το Βερολίνο ίδρυσε ένα ειδικό κονδύλι 100 δις ευρώ (είναι το ποσό που μας λένε, αλλά μπορεί και να είναι αρκετά μεγαλύτερο), αποκλειστικά «για την άμυνα» καταργώντας παράνομα κάθε φραγμό στον δανεισμό για έξοδα του είδους».
Ψιθυρίζεται μάλιστα πως για τις γερμανικές αμυντικές ανάγκες το ποσό που θα πρέπει να αποταμιευθεί μπορεί να φτάσει και τα 1000 δις ευρώ σε 12 μήνες!
Ούτε λίγο ούτε πολύ και η μεγάλη εταιρεία Meyer Werft του Papenburg, με ειδικότητα στη ναυπήγηση κρουαζιερόπλοιων μελετά τη δυνατότητα να εισέλθει δυναμικά στον τομέα της στρατιωτικής άμυνας, επεκτείνοντας τις δραστηριότητές της: κιόλας κατασκευάζει πλοία στρατιωτικού ανεφοδιασμού σε συνεργασία με την εταιρεία Luerssen.
«Θα μπορούσαμε να κατασκευάσουμε σερί τέσσερις ή πέντε φρεγάτες εάν επικεντρωθούμε στην άμυνα», δήλωσε ο γενικός διευθυντής Ralf Schmitz συμπληρώνοντας: «κάτι που μόνο εμείς θα μπορούσαμε να κάνουμε».
Σε αυτά τα πλαίσια μη ξεχνάμε πως αυτό τον καιρό η Γερμανία εντατικά προσπαθεί να μετατρέψει τη βιομηχανία αυτοκινήτων της σε ναυτική βιομηχανία προορισμένη για στρατιωτικούς σκοπούς.
Παράλληλα η εταιρεία Blachned, της οποίας η Rheinmetall διαθέτει ένα ποσοστό 51%, έκλεισε συμφωνία με την φινλανδική Nokia για την ανάπτυξη μιας συνέργειας με αντικείμενο δίχτυα προηγμένης και εκτελέσιμης επικοινωνίας για τις ένοπλες δυνάμεις της Γερμανίας.
Στο κοινό ανακοινωθέν τονίζεται ιδιαιτέρως πως «η partnership αυτή ενώνει τη τεχνολογία SG της Nokia με την εμπειρία της Blackned σε θέματα ψηφιακής άμυνας, ώστε να δημιουργηθούν ισχυρές λύσεις τακτικής επικοινωνίας νέας γενιάς ικανές να σχηματίσουν μια ασφαλή και αξιόπιστη συνδεσιμότητα στις στρατιωτικές επιχειρήσεις».
Ο σκοπός των δύο εταιρειών είναι η παραγωγή κινητών συστημάτων επικοινωνίας μοναδικά στο είδος τους, στα μέτρα των γερμανικών ενόπλων δυνάμεων, αλλά και προσαρμόσιμα για διεθνή χρήση.
Και μάλλον είναι αυτονόητο τα ίδια standard επικοινωνίας που προορίζονται για τη Γερμανία να προβλέπονται και για τη Φινλανδία.
Η συμφωνία προβλέπει οι δύο εταιρείες να ενώσουν κεφάλαιά και management παράγοντας λύσεις ισχυρών τακτικών διχτύων επικοινωνίας με προοπτική το μέλλον. Απ΄ την άλλη η τεχνική SG Nokia θα μπορεί να αυξήσει τις ικανότητες επικοινωνίας με τρόπο πιο αποτελεσματικό και να δώσει στις γερμανικές; ένοπλες δυνάμεις ένα αποφασιστικό πλεονέκτημα σε ενδεχόμενο πολεμικό μέτωπο.
Οι «κινήσεις» της Γερμανίας όμως δεν τελειώνουν εδώ. Η προαναφερόμενη Rheinmetall σχεδιάζει επίσης να αρχίσει να παράγει σε ευρεία κλίμακα συνθετικά καύσιμα.
Και αυτή η εξέλιξη βασίζεται σε μια νατοϊκή μελέτη/ «μαντεψιά» ότι η Ρωσία εντός των προσεχών πέντε χρόνων θα είναι έτοιμη να εξαπολύσει έναν πόλεμο σε μεγάλη κλίμακα στην Ευρώπη!!
Οπότε – λένε οι Γερμανοί – πρέπει να είμαστε έτοιμοι και εμείς να εξασφαλίσουμε μια σίγουρη και συνεχής ροή καυσίμων για τις ανάγκες του στρατού μας, γιατί ως τώρα η Ευρώπη δεν βρήκε καλές λύσεις για να προμηθεύει καύσιμα στις ένοπλες δυνάμεις της.
Έτσι έρχονται τώρα οι Γερμανοί για να «διορθώσουν» τα κενά της ΕΕ και να μας «σώσουν»!
Ως και την ακριβή(!) ποσότητα καυσίμων που θα χρειάζονται υπολόγισε η Shena Britzen, υπεύθυνη προγραμμάτων υδρογόνου της Rheinmetall, σε περίπτωση πολέμου: 20,5 εκατομμύρια τόνους το χρόνο!!, ποσότητα που βεβαίως «η Rheinmetall θα μπορεί να χορηγήσει με τη βοήθεια των εκατοντάδων εγκαταστάσεων της σε όλη την Ευρώπη», όπερ σημαίνει, με την κοινή λογική, ότι η εταιρεία αυτή σκοπεύει να κατασκευάσει ουκ ολίγα «παραρτήματα» σε διάφορες κοινοτικές χώρες, μια άλλη γερμανική «εισβολή».
Πιο πάνω αναφερθήκαμε στα γερμανικά προγράμματα επέκτασης των βιομηχανικών πολεμικών μονάδων της και σε άλλες χώρες της Ευρώπης, όσο γίνεται περισσότερες, για μια πιο εκτεταμένη εισαγωγή στους βιομηχανικούς ιστούς τους, έλεγχο και κατά κάποιο τρόπο «καθοδήγηση».
Ένας από τους τομείς όπου η Γερμανία θέλει να πρωτεύσει είναι οπωσδήποτε εκείνος των οπλισμών.
Απ΄ την Rheinmetall πάλι μαθεύτηκε πως η πόλη που θα «φιλοξενήσει» ένα εργοστάσιο όπλων αιχμής στο Ηνωμένο Βασίλειο είναι νη Telford.
Αυτή η δραστηριότητα, λένε οι της Rheinmetall, θα είναι και ένα άλλο βήμα για την αποκατάσταση της «κυρίαρχης αμυντικής βιομηχανίας του Ηνωμένου Βασιλείου στα πλαίσια της στρατηγικής partnership της Rheinmetall με το βρετανικό ΥΠΑΜ βάση της συμφωνίας του Trinity House».
Οι Γερμανοί εμφανίζονται για να δώσουν «δύναμη» στους άσχετους Άγγλους που δεν την έχουν.
«Η παραγωγή θα αρχίσει το 2027 επιτρέποντας στο Ηνωμένο Βασίλειο να γίνει ξανά μια χώρα ικανή να παράγει κανόνια για τα τανκ και το πυροβολικό, βασικά προϊόντα για μια σεβαστή εθνική άμυνα και για προγράμματα παγκοσμίων εξαγωγών», τελειώνει η ανακοίνωση της Rheinmetall.
Όπως αντιλαμβανόμαστε, η Γερμανία «πήρε μεγάλη φόρα» στα εξοπλιστικά και οι προθέσεις της φαίνεται πως «οραματίζονται» μεγάλες δουλειές και ακόμη μεγαλύτερη επιρροή πάνω στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες,
Η ιστορική πείρα όμως μας διδάσκει πως κάθε φορά που η Γερμανία «πήρε φόρα» στα εξοπλιστικά, οι συνέπειες ήταν τρομερά ολοκαυτώματα.
Τελικά, υποπτευόμαστε πως, με τα μυαλά που τώρα πια κουβαλάει με τόσες και μεγάλες προσδοκίες, δεν θα περάσει πολύς καιρός και η Γερμανία θα ζητήσει να έχει και κάποιο λόγο σε πυρηνικά τακτικά οπλικά συστήματα, με ή χωρίς αμερικανική συνεργασία.
Βεβαίως μιλώντας για πυρηνικά, μάλλον κανείς δεν σκέφτηκε ότι όλη αυτή η αμυντική προετοιμασία με βάση τα συμβατικά οπλικά συστήματα είναι σαν να προβλέπει αποκλειστικά έναν πολύμηνο ή πολύχρονο πόλεμο και τη Ρωσία πρόθυμη πάλι να υποστεί αφαίμαξη πολεμικού προσωπικού και υλικού.
Και δεν πέρασε από το μυαλό πως όλα αυτά πολύ πιθανόν να είναι τελείως άκυρα εάν ενδεχομένως, στον πόλεμο, η Ρωσία βρισκόμενη «στριμωγμένη» καταλήξει στην απόφαση να χρησιμοποιήσει λίγα από τα άφθονα πυρηνικά που διαθέτει, με συνέπεια την ολική αχρήστευση των πανάκριβων συμβατικών μέσων προσβολής.
Μη ξεχνάμε ότι σήμερα η «ποικιλία» των πυρηνικών βλημάτων επιτρέπει τη χρήση και μικρών όπλων με τεράστια όμως και πολλαπλή καταστροφική ενέργεια και μέτρια έως λίγη «θυσία» ανθρώπινου στοιχείου.
Οπότε διερωτόμαστε: προς τί όλη αυτή φρενίτιδα επανεξοπλισμού;

Αναλύσεις
Καύκασος: Διπλωματικές κινήσεις και απροκάλυπτη παρέμβαση
Νέες εξελίξεις στην εξωτερική πολιτική της Αρμενίας. Το ζήτημα αφορά την πρόταση των Ηνωμένων Πολιτειών να μισθώσουν για 100 χρόνια έναν διάδρομο κατά μήκος των συνόρων της επαρχίας Σιουνίκ, πρόταση γύρω από την οποία οι μυστικές διαπραγματεύσεις έχουν αρχίσει σταδιακά να έρχονται στο φως.

Καύκασος: Διπλωματικές κινήσεις και απροκάλυπτη εξωτερική παρέμβαση κάτω από τον μανδύα μιας εμπορικής λύσης
Υπό το φως των πρόσφατων αποκαλύψεων και επίσημων δηλώσεων, έχουν ανακύψει νέες εξελίξεις στην εξωτερική πολιτική της Αρμενίας. Το ζήτημα αφορά την πρόταση των Ηνωμένων Πολιτειών να μισθώσουν για 100 χρόνια έναν διάδρομο κατά μήκος των συνόρων της επαρχίας Σιουνίκ, πρόταση γύρω από την οποία οι μυστικές διαπραγματεύσεις έχουν αρχίσει σταδιακά να έρχονται στο φως.
Ο πρέσβης των Ηνωμένων Πολιτειών στην Τουρκία, Tom Barrack, σε πρόσφατες δηλώσεις του επιβεβαίωσε όσα μέχρι πρότινος θεωρούνταν μόνο ως δημοσιογραφικές αποκαλύψεις. Δήλωσε:
«Η Αρμενία και το Αζερμπαϊτζάν διαφωνούν για έναν δρόμο μήκους 32 χιλιομέτρων, και ερχόμαστε εμείς και λέμε, δώστε μας αυτόν τον δρόμο με ενοίκιο. Όλες οι πλευρές θα ωφεληθούν».
Αν αυτή η επιβεβαίωση του Αμερικανού διπλωμάτη ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, τότε αυτό σημαίνει ότι ένας δρόμος στο κυρίαρχο έδαφος της Αρμενίας μετατρέπεται σε ζώνη που ελέγχεται από ξένη εταιρεία. Από την άποψη του διεθνούς δικαίου, αυτό σημαίνει παραχώρηση εδαφικής κυριαρχίας. Το ζήτημα δεν αφορά πλέον τις υποδομές αλλά εισέρχεται στον τομέα της εθνικής ασφάλειας και της κρατικής κυριαρχίας.
Ο ερευνητής-δημοσιογράφος Ragip Soylu έγραψε στο Middle East Eye ότι ένα τέτοιο σχέδιο είχε συζητηθεί ήδη κατά τη διακυβέρνηση Trump ως εμπορική λύση σε μια εκρηκτική περιφερειακή κατάσταση. Έτσι, μια αμερικανική εταιρεία θα γινόταν υπεύθυνη για τη διακίνηση εμπορευμάτων, ενώ ταυτόχρονα θα αναλάμβανε και πολιτικά τον ρόλο του ουδέτερου εγγυητή. Ωστόσο, άλλες πηγές υποστηρίζουν ότι η αρχική πρωτοβουλία διαμορφώθηκε στην Άγκυρα. Η Τουρκία, σύμφωνα με την παραδοσιακή στρατηγική της, προσπαθεί να μετατρέψει τo Σιουνίκ σε κρίκο ενός νότιου διαδρόμου, ελέγχοντας όχι μόνο την οικονομία, αλλά και τις γεωπολιτικές ισορροπίες.
Μια άλλη πηγή, που φαίνεται να έχει άμεσες πληροφορίες για τις διαπραγματεύσεις, ανέφερε ότι η αρχική εκδοχή του σχεδίου είχε γίνει αποδεκτή και από την Αρμενία και από το Αζερμπαϊτζάν. Ωστόσο, η αρμενική πλευρά φέρεται να ζήτησε η ίδια εταιρεία να ελέγχει και τη διαδρομή από την πλευρά του Ναχιτσεβάν, αίτημα το οποίο το Μπακού απέρριψε κατηγορηματικά. Αυτή η πραγματικότητα δείχνει ότι όχι μόνο το Σιουνίκ, αλλά ολόκληρη η περιοχή έχει μετατραπεί σε πεδίο σύγκρουσης διεθνών συμφερόντων.
Ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών της Αρμενίας, Mnatsakan Safaryan, ουσιαστικά δεν διέψευσε ότι το Γερεβάν έχει συζητήσει τέτοια πρόταση. Τόνισε μόνο την «διπλωματική ασάφεια» χωρίς σαφή τοποθέτηση. Αντίθετα, η εκπρόσωπος του Πρωθυπουργού, Nazeli Baghdasaryan, δήλωσε κατηγορηματικά ότι «η Αρμενία ποτέ δεν έχει συζητήσει ούτε συζητά οποιονδήποτε τρίτο έλεγχο στο έδαφός της». Αυτή η ξεκάθαρη αντίφαση μέσα στην ίδια την κυβέρνηση φανερώνει τη σύγχυση και την αδυναμία πολιτικής στρατηγικής. Όταν υπάρχει τέτοια ασυμφωνία γύρω από κρίσιμο ζήτημα εξωτερικής πολιτικής, καθίσταται προφανής η έλλειψη υπευθυνότητας και σαφούς πλαισίου, ενώ αναδύεται και η πιθανότητα πίεσης από εξωτερικούς παράγοντες.
Τον Σεπτέμβριο του 2023, ο πρωθυπουργός Πασινιάν είχε δηλώσει δημόσια: «Η Αρμενία είναι έτοιμη να εφαρμόσει την ίδια μεταχείριση που εφαρμόζει το Ιράν προς το Αζερμπαϊτζάν».
Αν όμως οι αποκαλύψεις του Αμερικανού πρέσβη είναι ακριβείς, τότε το υπό συζήτηση σχέδιο παραβιάζει όλες τις βάσεις αυτής της δήλωσης.
Το περιεχόμενο των μυστικών διαπραγματεύσεων γύρω από το Σιουνίκ διαφωτίζεται περισσότερο όταν εξετάσουμε τη συνάντηση Πασινιάν – Αλίεφ που πραγματοποιήθηκε πρόσφατα στο Άμπου Ντάμπι. Αν και δεν υπήρξε επαρκής ενημέρωση της κοινής γνώμης, η συνάντηση σχολιάστηκε με ανακοινώσεις από τα υπουργεία Εξωτερικών των δύο χωρών, με εμφανείς διαφορές.
Η πλευρά του Αζερμπαϊτζάν ανακοίνωσε ότι «η συνάντηση ήταν χρήσιμη ως προς το άνοιγμα περιφερειακής επικοινωνίας, τη σύνδεση Ναχιτσεβάν – Αζερμπαϊτζάν και τον καθορισμό οικονομικών διαδρόμων».
Κατά το Μπακού, οι δύο πλευρές «κατέγραψαν προσεγγίσεις ως προς τη λογική της απεμπλοκής των εμπορικών ροών».
Η αρμενική πλευρά δήλωσε ότι συζητήθηκαν «όροι συμφωνίας ειρήνης» και «γενικές δυνατότητες προσέγγισης», χωρίς όμως να διευκρινιστεί το περιεχόμενο και το κόστος τους.
Αυτές οι διαφορές στο ύφος δείχνουν ότι η Αρμενία προσπαθεί να αποκρύψει από το εσωτερικό κοινό τις υποχωρήσεις που πραγματοποιούνται, ενώ το Μπακού προβάλλει με διαφάνεια ότι έχει ήδη επιτύχει σημαντικές συμφωνίες, κυρίως σε σχέση με την απεμπλοκή και τις επικοινωνιακές οδούς.
Κατά την εκτίμηση πολιτικών αναλυτών, η συνάντηση στο Άμπου Ντάμπι ενδέχεται να αποτέλεσε το πλαίσιο συμφωνιών διακυβέρνησης, οι οποίες τώρα επιχειρείται να υλοποιηθούν μέσω της αμερικανικής διπλωματικής παρέμβασης. Παρά τη γνωστή επιφυλακτικότητα των ΗΠΑ να εμπλέκονται σε περιφερειακές υποθέσεις, τη Δευτέρα ο Πρόεδρος Τραμπ δήλωσε ότι «η σύγκρουση μεταξύ Αρμενίας και Αζερμπαϊτζάν πλησιάζει σε επιτυχή επίλυση». Το ανέφερε κατά τη συνάντησή του με τον Γενικό Γραμματέα του ΝΑΤΟ, Μαρκ Ρούτε, εκφράζοντας την εκτίμηση ότι το Γερεβάν και το Μπακού βρίσκονται κοντά στην επίλυση των διαφορών τους.
Στο ίδιο πλαίσιο μπορεί να ενταχθεί και το πρόσφατο ταξίδι του Πασινιάν στην Ευρώπη και οι υποστηρικτικές δηλώσεις που διατυπώθηκαν εκεί.
Αυτή η διαδικασία εκτυλίσσεται τη στιγμή που η εξουσία ασκεί ευρείας κλίμακας πιέσεις στο εσωτερικό μέτωπο κατά της αντιπολίτευσης. Οι συλλήψεις πολιτικών και θρησκευτικών παραγόντων, οι κατασκευασμένες κατηγορίες περί “πραξικοπήματος”, οι “αποκαλύψεις” στημένων σκανδάλων κατά της Εκκλησίας και η μαζική προπαγανδιστική ατμόσφαιρα εξυπηρετούν έναν σκοπό: Να κατευθύνουν τη προσοχή του κόσμου σε «μια εσωτερική αστάθεια», κρατώντας τον μακριά από την ατζέντα των αποφάσεων εξωτερικής πολιτικής.
Σε κάθε περίπτωση, οι πρόσφατες ταχείες αποκαλύψεις έδειξαν ότι οι σχέσεις Πασινιάν – Αλίεφ έχουν εμβαθυνθεί περαιτέρω. Με την κυβέρνηση να λαμβάνει κρίσιμες αποφάσεις εξωτερικής πολιτικής αποφεύγοντας τον κοινοβουλευτικό διάλογο και την κοινή γνώμη, η Αρμενία βρίσκεται αντιμέτωπη με τα σοβαρότερα προβλήματα κυριαρχίας και ασφάλειας. Οι εξωτερικές πιέσεις και τα εσωτερικά πολιτικά παιχνίδια ενδέχεται να οδηγήσουν σε εθνική απώλεια χωρίς επιστροφή.
Μετάφραση από την αρμενική γλώσσα του άρθρου του Κερόπ Εκιζιάν στην Εφημερίδα Αζάτ Ορ


Σταύρος Καλεντερίδης: Ο Τραμπ υιοθετεί τον πόλεμο του Μπάιντεν με τη Ρωσία
👉 Σενάρια βομβαρδισμού της Μόσχας και της Αγ. Πετρούπολης
👉 Ο Πούτιν αγνοεί το τελεσίγραφο και συνεχίζει τον πόλεμο
👉 Τι γίνεται με τους Έλληνες και τους Δρούζους της Συρίας;
-
Πολιτική3 εβδομάδες πριν
Τεράστια ανατροπή; Ισχύει ότι αρνήθηκε η Κίμπερλι Γκίλφοϊλ να αναλάβει την Πρεσβεία των ΗΠΑ στην Αθήνα;
-
Αναλύσεις2 εβδομάδες πριν
Έρχεται μεγάλο ΣΟΚ για την Ελληνική Δημοκρατία! Κατεδαφίζεται με δικογραφίες το πολιτικό σύστημα της κλεπτοκρατίας
-
Απόψεις1 μήνα πριν
Γι’αυτό οι Τούρκοι τρέμουν το μένος του Ισραήλ! Η προφητεία του μέντορα του Ερντογάν που “στοιχειώνει” την Άγκυρα
-
Απόψεις3 εβδομάδες πριν
Η φωτογραφία που “μίλησε”! Ανύπαρκτος γεωπολιτικός παίκτης η Ελλάδα
-
Πολιτική2 μήνες πριν
Ανατροπή στην ανατροπή! Ο Σίσι βάζει τα πράγματα στη θέση τους για το Σινά – Καμία προσβολή της μοναδικής και ιερής θρησκευτικής θέσης της Μονής -Δεν αλλάζει πουθενά το καθεστώς
-
Άμυνα2 μήνες πριν
Χειρουργική επιχείρηση! Η Ινδία χτύπησε το Πακιστάν με SCALP και HAMMER που εκτοξεύτηκαν από Rafale
-
Διεθνή2 μήνες πριν
Ινδός στρατηγός απειλεί με πυρηνικό αφανισμό την Τουρκία
-
Άμυνα2 μήνες πριν
Το 20% της αεροπορικής ισχύος του Πακιστάν διέλυσε σε ένα βράδυ η Ινδία!