Κρίνοντας από την αντίδρασή του στην ερώτηση ενός δημοσιογράφου αυτή την εβδομάδα, στον Ντόναλντ Τραμπ δεν αρέσει όταν τον ρωτάς για το «TACO» – το ακρωνύμιο της Wall Street που αναφέρεται σε αυτόν «Trump Always Chickens Out» ( Ο Τραμπ πάντα το βάζει στα πόδια) μια υπόθεση που καθιστά ασφαλή την παραμονή στις αγορές ακόμη και όταν ο πρόεδρος απειλεί την Ευρώπη και την Κίνα με εντατικοποίηση του εμπορικού του πολέμου.

Ακόμα κι αν δεν του αρέσει η σύγκριση με τα πτηνά του αχυρώνα, το ακρωνύμιο θίγει κάτι που είναι κρίσιμο για την πολιτική ανθεκτικότητα του Τραμπ. Η προθυμία να παρεκκλίνει, να κάνει πίσω και να αντιφάσκει με τον εαυτό του είναι ένα μεγάλο μέρος αυτού που διατηρεί τον πρόεδρο βιώσιμο, και η υπόσχεση να κάνει πίσω είναι μέρος της έμμεσης προσπάθειας του Τραμπ να επηρεάσει τους ψηφοφόρους – καθησυχάζοντάς τους ότι οτιδήποτε ακραίο είναι επίσης προσωρινό, ότι δοκιμάζει πάντα τα όρια (στην πολιτική, στην εξουσία) αλλά και γενικά δεν έχει πρόβλημα να υποχωρεί.

A case study : Μόλις πριν από έξι εβδομάδες, έγραψα μια στήλη που περιέγραφε τη δεύτερη προεδρία Τραμπ ως οδεύουσα προς πολιτική αποτυχία, σημειώνοντας παράλληλα ότι μια διόρθωση πορείας ήταν ακόμα δυνατή.

Αυτή η προειδοποίηση ήταν αμφισβητήσιμη, καθώς οι δημοσκοπήσεις για τον Τραμπ μετά την Liberation Day άρχισαν να μοιάζουν με τα ποσοστά του Τζο Μπάιντεν μετά την αποτυχημένη αποχώρηση από το Αφγανιστάν. Μόλις ο Μπάιντεν έφτασε στο χαμηλό των 40 στον μέσο όρο του RealClearPolitics, δεν έφτασε ποτέ ξανά το 45% της αποδοχής : Μερικοί πρόεδροι απλώς χάνουν την θητεία τους νωρίς και δεν την παίρνουν ποτέ πίσω.
Αλλά από τότε που δημοσιεύτηκε αυτή η στήλη, ο Τραμπ έχει απομακρυνθεί από τους πιο ακραίους δασμούς του στην Κίνα, έχει επιτύχει κάποιο είδος αποστασιοποίησης από τον Έλον Μασκ και έχει αρχίσει να παραπονιέται για τον «τρελό» Βλαντιμίρ Πούτιν, ενώ αυτοαποκαλείται ο μεγάλος επίδοξος ειρηνοποιός της Μέσης Ανατολής. Και ιδού, τα ποσοστά του στις δημοσκοπήσεις έχουν αυξηθεί ξανά, όχι σε γνήσια δημοτικότητα αλλά σε ένα απόλυτα φυσιολογικό επίπεδο για έναν πρόεδρο σε μια πολωμένη χώρα.

Με έναν διαφορετικό Πρόεδρο, θα μπορούσε κανείς να πει ότι αυτή η ανάκαμψη συνέβη παρά τις διάφορες οπισθοδρομήσεις και ανατροπές του Λευκού Οίκου (συν διάφορες επιπλήξεις από τη δικαστική εξουσία). Αλλά με τον Τραμπ είναι πιο πιθανό να πούμε ότι συνέβη λόγω αυτών των πισωγυρισμάτων και των αναπροσαρμογών. Το να βλέπουν τον Τραμπ από την μία να μπορεί να ελέγχει τον εαυτό του και από την άλλη να συγκρατείται και από άλλους είναι αυτό που περιμένει μια σημαντική ομάδα ψηφοφόρων από την προεδρία του. Τους αρέσει που ο Τραμπ πιέζει κατεστημένα και οργανισμούς που δεν εμπιστεύονται ή αντιπαθούν, από την επίσημη Ουάσινγκτον μέχρι τα ελίτ πανεπιστήμια, αλλά η έγκρισή τους εξαρτάται από μια δυναμική αλληλεπίδραση, όπου δέχεται την αντίκρουση και μπορεί να υποχωρεί.

Ρωτήστε τους πιστούς οπαδούς του Τραμπ για αυτό το μοτίβο και συχνά θα επιμένουν ότι όλα αυτά είναι απλώς μέρος του σχεδίου – ότι οι φαινομενικές αποτυχίες και οι ανατροπές του προέδρου είναι απλώς ενδείξεις μιας στρατηγικής ευελιξίας που υπήρχε από την αρχή. Έτσι, η φαινομενική ανοησία των δασμών της Liberation Day είναι στην πραγματικότητα ένας λαμπρός τρόπος για να αποδεχτούν οι αγορές ένα πιο μετριοπαθές αλλά επιβαρυντικό δασμολογικό καθεστώς. Ή το να αφήσουμε τον Μασκ να καλπάζει ξέφρενος με απίθανες υποσχέσεις για εξοικονόμηση κόστους χάριν στον DOGE είναι απλώς ένας τρόπος να ανοίξουμε το μαύρο κουτί των κρατικών υπηρεσιών και να επιτραπεί στον Πρόεδρο να καταλάβει πώς να ελέγχει τη δική του εκτελεστική εξουσία.

Αυτή η ευελιξία καθίσταται ιδιαίτερα χρήσιμη στην εξωτερική πολιτική. Μπορεί να έχει νόημα να προσπαθήσει κανείς να διαπραγματευτεί με τον Πούτιν και επίσης να απειλήσει τη Ρωσία εάν οι διαπραγματεύσεις σταματήσουν – όπως θα μπορούσε να έχει νόημα να είναι μαχητικός απέναντι σε ένα ισχυρότερο Ιράν το 2018 και διαλλακτικός απέναντι σε ένα ασθενέστερο Ιράν το 2025, και ούτω καθεξής.

Επιπλέον, το να έχεις απλώς την ικανότητα να ξεκολλάς από κακές αποφάσεις είναι μια υποτιμημένη ποιότητα στους προέδρους. Ένας λόγος που τα ποσοστά του Μπάιντεν στις δημοσκοπήσεις δεν ανέκαμψαν ποτέ από την αρχική τους λιποθυμία είναι ότι αυτός (ή η ομάδα που πραγματικά διεύθυνε τα πράγματα) δεν μπόρεσε να βρει έναν τρόπο να αντιστρέψει την πορεία του, ειδικά στην πολιτική μετανάστευσης. Καλό πράγμα η ευελιξία.

ΠΗΓΗ: New York Times

Μετάφραση: Μπάμπης Γεωργίου Πετράκης

Ανησυχητικά μηνύματα εκπέμπει η Λιβύη, καθώς επανέρχεται στην επικαιρότητα το Τουρκολιβυκό Μνημόνιο, με πληροφορίες να αναφέρουν ότι η Βουλή που εδρεύει στο Τομπρούκ θα εξετάσει την αναγνώρισή του.

Με κοινό Δελτίο Τύπου η Εταιρεία Προστασίας Βιοποικιλότητας Θράκης, η Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία και WWF Ελλάς επισημαίνουν ότι έφτασε η ώρα κρίσης για τους αιολικούς σταθμούς στον πυρόπληκτο Έβρο.

Μάλιστα διατυπώνουν το αγωνιώδες ερώτημα: “Θα υπάρξει υπευθυνότητα ή ήταν λόγια του αέρα οι δεσμεύσεις του Υπουργείου Περιβάλλοντος;” και  τονίζουν: 

Η Αποκεντρωμένη Διοίκηση Μακεδονίας – Θράκης καλείται να αποφασίσει για την αδειοδότηση τεσσάρων αιολικών σταθμών μέσα στις καμένες αλλά και σε όμορες σε αυτές εκτάσεις του Έβρου.

• Ο ένας από αυτούς βρίσκεται εξολοκλήρου εντός της καμένης έκτασης της περιοχής «Νότιο Δασικό Σύμπλεγμα Έβρου», του δικτύου Natura και μάλιστα εν μέρει εντός Ζώνης Προστασίας της Φύσης, στην οποία δεν επιτρέπεται η εγκατάσταση ανεμογεννητριών.
•  Ο αιολικός σταθμός που χωροθετείται εντός της έκτασης που κάηκε το 2023 είναι το «ΔΕΡΒΕΝΙ»και βρίσκεται ανάμεσα στους οικισμούς Νίψα και Άβαντα του Δήμου Αλεξανδρούπολης. Βάσει της εγκεκριμένης Ειδικής Περιβαλλοντικής μελέτης οι 3 από τις 8 ανεμογεννήτριες χωροθετούνται εντός Ζώνης Προστασίας της Φύσης, εντός της οποίας δεν επιτρέπεται η εγκατάσταση ανεμογεννητριών και οι υπόλοιπες 5  σε απόσταση από 40 έως 800 μέτρα εκτός αυτής.
• Οι υπόλοιποι βρίσκονται σε πολύ κοντινή απόσταση (500-1500 μέτρα) από την καμένη έκταση, μέσα σε κρίσιμα ενδιαιτήματα για τα σπάνια αρπακτικά πουλιά.
• Και οι τέσσερις αιολικοί σταθμοί ανήκουν στην ίδια εταιρεία, με τους τρεις από αυτούς να χωροθετούνται σε σειρά, στην ίδια περιοχή. Όμως αντί να εξετάζονται ως ένα ενιαίο έργο, αδειοδοτούνται ο καθένας ξεχωριστά, γεγονός που καταδεικνύει για ακόμη μια φορά μια ξεκάθαρη περίπτωση σκόπιμης κατάτμησης ενός μεγάλου έργου, σημαντικής επίπτωσης, σε μεμονωμένα έργα που παρουσιάζονται ως «μικρότερης επίπτωσης».
• Και όλα αυτά στην ίδια περιοχή που η Διοίκηση και το ΣτΕ έχουν απορρίψει για περιβαλλοντικούς λόγους όλους τους αιολικούς σταθμούς που ζήτησαν περιβαλλοντική αδειοδότηση από το 2017 έως σήμερα, αλλά φαίνεται ότι οι επενδυτές επιμένουν, φέρνοντας ξανά νέα έργα πάνω στις θέσεις που τα προηγούμενα είχαν απορριφθεί.

Ο Υπουργός Περιβάλλοντος, ο Γενικός Γραμματέας Δασών, ακόμη και ο ίδιος ο Πρωθυπουργός ανακοίνωσαν -ουκ ολίγες φορές- ότι κανένας αιολικός σταθμός δεν θα αδειοδοτηθεί στα καμένα του Έβρου. Μάλιστα, από το βήμα της Βουλής ανακοινώθηκε η εκπόνηση ειδικής μελέτης που θα καθορίζει τους όρους και τις προϋποθέσεις για τη συνέχεια της αδειοδότησης των αιολικών σταθμών στον Έβρο. Η συγκεκριμένη μελέτη ολοκληρώθηκε, αλλά παραμένει ένα χρόνο τώρα «μέσα στα συρτάρια» του υπουργείου. Ίσως γιατί καταλήγει στο συμπέρασμα ότι για την προστασία και την αποκατάσταση των απειλούμενων αρπακτικών πουλιών και των οικοτόπων τους, δεν αρκεί να ανασταλούν οι αδειοδοτήσεις αιολικών σταθμών μόνο στην καμένη έκταση αλλά πρέπει να ανασταλούν και σε γειτονικές εκτάσεις που δεν κάηκαν οι οποίες αποτελούν κρίσιμα ενδιαιτήματα και μελλοντικό καταφύγιο για τα πουλιά. Θα τηρήσουν τις  δεσμεύσεις τους, και θα ακολουθήσουν τις υποδείξεις των επιστημόνων που συνέταξαν τη μελέτη ή τελικά οι δεσμεύσεις τους ήταν λόγια του αέρα για εξυπηρέτηση πολιτικών σκοπιμοτήτων;

Να τονίσουμε σε αυτό το σημείο ότι παρά τις συνεχείς πιέσεις εννέα περιβαλλοντικών οργανώσεων προκειμένου να ληφθούν άμεσα και συγκεκριμένα νομοθετικά μέτρα που θα ρυθμίσουν την αδειοδότηση των αιολικών σταθμών στον Έβρο, το Υπουργείο Περιβάλλοντος αρνείται πεισματικά να το πράξει. Αυτή η παράλειψη μάλιστα, δημιουργεί εν προκειμένω όλη αυτήν την αναστάτωση, με τους επενδυτές αφ’ ενός να συνεχίζουν τον σχεδιασμό των έργων τους με αβέβαιο αποτέλεσμα και τις αρμόδιες υπηρεσίες αφ’ετέρου να καταναλώνουν πολύτιμο χρόνο σε διαδικασίες που θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί αν το Υπουργείο Περιβάλλοντος είχε δώσει σαφείς κατευθύνσεις και είχε λάβει τα απαραίτητα νομοθετικά μέτρα για τη χωροθέτηση των ανεμογεννητριών μετά την πυρκαγιά στον Έβρο.

Η ίδια εταιρεία έχει πολλά περισσότερα έργα προς αδειοδότηση στην ευρύτερη περιοχή ενώ στο τέλος του 2024 είχε υποβάλει αιτήματα για αδειοδότηση επιπλέον 10 αιολικών σταθμών (89 Α/Γ, συνολικής ισχύος 313,95 MW) στον βόρειο Έβρο, εντός Ζωνών Προστασίας της Φύσης, όπου βάσει της εγκεκριμένης Ειδικής Περιβαλλοντικής Μελέτης δεν επιτρέπεται η εγκατάσταση ανεμογεννητριών. Η διαδικασία αδειοδότησης αυτών των έργων παραμένει ανοιχτή αφού εκκρεμεί απόφαση απόρριψης ή έγκρισης τους.

Από το ιστορικό απορρίψεων πλήθους αιολικών σταθμών στην ίδια περιοχή στο παρελθόν, προκύπτει ότι η Διοίκηση, λαμβάνοντας υπόψη τις αρνητικές γνωμοδοτήσεις των αρμόδιων φορέων και τα διαθέσιμα περιβαλλοντικά δεδομένα, έχει καταστήσει σαφές ότι η εγκατάσταση αιολικών σταθμών στη συγκεκριμένη περιοχή θα έχει πολύ σοβαρές επιπτώσεις στο προστατευταίο αντικείμενο των γειτονικών περιοχών Natura.

ΠΗΓΗ: evros-news.gr