Γράφει ο Αριστόβουλος

Αφορμή του άρθρου αυτού αποτελεί η προσβλητική συμπεριφορά του τουρκικού κρατικού μηχανισμού, από τον Σουλτάνο Ερντογάν μέχρι τον τελευταίο υπάλληλο του τουρκικού υπουργείου εξωτερικών, σε ότι αφορά στην ματαίωση της συνάντησης των ηγετών Ελλάδας – Τουρκίας στη Νέα Υόρκη στις 23 Σεπτεμβρίου. Αιτία του άρθρου είναι η άνευ κανενός εθνικού οφέλους και αντικρίσματος υιοθέτηση της Διακήρυξης των Αθηνών (Δεκέμβριος 2023) και της βλάβης που έχει προκαλέσει στη χώρα μας. Επειδή πρέπει να εξηγούμε πάντα ότι δεν είμαστε ελέφαντες, θα υπογραμμίσουμε μια φορά ακόμη ότι εμφορούμαστε από πατριωτικό ενδιαφέρον και μόνο. Συνεπώς δεν ασκούμε ούτε συμπολιτευτική υποστήριξη ούτε αντιπολιτευτική δράση. Η τουρκική ενέργεια προσβάλλει την Ελλάδα μας. Και θα δείξουμε ποιος είναι ο ελέφαντας στο δωμάτιο (…).

Να έχουμε όλοι υπόψη μας ότι τα ήρεμα νερά, όταν μείνουν για πολύ καιρό ήρεμα στη φύση λιμνάζουν ή βαλτώνουν. Κι όταν τα κουνήσεις βρωμάνε. Και φυσικά θα «πάμε» με την τουρκική (α)λογική την οποία αρεσκόμαστε να καταρρίπτουμε εκ των πραγμάτων (de facto) και εκ του νόμου (de jure). Έτσι αφού οι γείτονες θεωρούν de facto το Αιγαίο ως κλειστή θάλασσα (όρος καινοφανής έως αστείος) τότε θα πρέπει de jure να δεχθούμε ότι τα αιγιακά ύδατα υπόκεινται σε λίμνασμα. Οπότε βρωμάνε αν κουνηθούν, έστω και μακριά στη Νέα Υόρκη, διότι τα ύδατα υπακούουν στο νόμο των συγκοινωνούντων δοχείων. Εκτός κι αν υπάρχει τουρκική επιστημονική άποψη (sic) ότι αμφισβητείται αυτός ο φυσικός νόμος. Εκτός από αυτή τη σοφή λαϊκή φράση, θα θέσουμε υπόψη του αναγνώστη ότι ο μέγιστος ημών Θουκυδίδης έλεγε από τρισχιλιετές ότι «σχέσεις κρατών = σχέσεις ανθρώπων». Κι αφήνοντας στην άκρη πολιτικές συμπάθειες και αντιπάθειες θα παρακαλέσουμε έκαστος να τοποθετήσει στη θέση του πρωθυπουργού τον εαυτό του και στη θέση του σουλτάνου ένα φίλο, κουμπάρο, συγγενή που του φέρεται με τρόπο αγενή. Και να έχουμε υπόψη τι έχει δηλώσει ο αντιπολιτευόμενος και φυλακισμένος δήμαρχος Κωνσταντινούπολης Ιμάμογλου……

Άποψη μας αταλάντευτη είναι ότι εξαρχής η διακήρυξη ήτανε ένα λάθος, διότι απέναντι μας έχουμε μια αναθεωρητική χώρα που ο αναθεωρητισμός της δεν έχει τέλος. Και το μισό Αιγαίο να τους δώσεις, την άλλη μέσα θα μιλάνε ότι πρέπει να φτάσουνε στην όριο γραμμή Σούνιο – Κύμη – Λιτόχωρο. Δεν μπορούμε να συζητήσουμε σε λογική βάση όπως για παράδειγμα οι Κροάτες και οι Σλοβένοι για τις διαφορές τους στη θάλασσα. Ποιος ωφελήθηκε και ποιος όχι; Υπάρχει διάσταση απόψεων σε αυτό. Μας δόθηκε χρόνος για να προχωρήσουμε σε αναγκαίους εξοπλισμούς σε αέρα και θάλασσα, ιδίως στο αέρα όπου υπάρχει σαφές τουρκικό έλλειμμα. Από τη άλλη κερδίζει χρόνο και η Τουρκία προσπαθώντας γιαβάς – γιαβάς να άρει τις απαγορεύσεις για την απόκτηση αμερικανικών μαχητικών αεροσκαφών…. Στο τέλος της εξίσωσης όμως εμείς δεν είμαστε κερδισμένοι. Διότι από τη διακήρυξη και μετά παρατηρήθηκε μια μεταστροφή αρκετών ευρωπαίων εταίρων έναντι ημών και αν όχι υπέρ, τουλάχιστον με ευμενή ουδετερότητα προς την Τουρκία. Όχι πως οι ευρωτουρκοφιλίες δεν προϋπήρχαν, αλλά είναι αλλιώς να ξεπλένουμε εμείς την Τουρκία. Έχουμε πει είμαστε σε παίγνιο μηδενικού αθροίσματος (zero sum game), ότι χάνουμε το κερδίζει η Τουρκία και αντίστροφα, δεν είμαστε Σουηδοί και Νορβηγοί (win win), όπου κερδίζουν και οι δύο. Βέβαια υπάρχει και το καζάν καζάν ως τουρκική εξήγηση του win win, μόνο που εδώ μεταφράζεται από ότι έχεις παίρνω το μισό αλλιώς να μην το έχεις ούτε εσύ, άποψη όπου η λογική σηκώνει τα χέρια ψηλά. Η ευρωπαϊκή πόρτα είναι δεκαετίες ανοικτή στις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις (θα εξεταστεί διεξοδικά στο μέλλον), αλλά μην την καθιστούμε μόνοι μας ορθάνοικτη. Τίποτε δεν είναι τυχαίο, ούτε η πρεμούρα διαφόρων εταίρων περί τουρκικής συνεισφοράς στην αμυντική αρχιτεκτονική της Ευρώπης.

Θα επαναφέρουμε στη μνήμη μας πως είναι ο ίδιος Ερντογάν που αμέσως μετά την πρώτη εκλογή του νυν πρωθυπουργού δήλωσε «Μητσοτάκης γιόκ». Τι θα πει γιόκ; Τι διπλωματική γλώσσα είναι αυτή; Εκτός αν οι στέπες έχουν παράξει και λογοτεχνία και μας διαφεύγει. Ακολούθησε η ιταμή υβριδική επίθεση στον Έβρο το Φεβρουάριο 2020 όπου επιχειρήθηκε να εισέλθουν κύματα λαθρομεταναστών με οπλοποίηση (weaponization) κι όχι απλώς εργαλειοποίηση (instrumentalization) του μεταναστευτικού. Για να τρωθούν τα ελληνικά σύνορα και να μεγαλώσει η ανασφάλεια της ελληνικής κοινωνίας και να πληγούν οι ευρωπαϊκές κοινωνίες και να κατευθυνθούν ευρωπαϊκά κονδύλια προς τις τουρκικές τσέπες, κατά πάγια τακτική. Ποιος σώφρων Έλληνας δεν αισθάνθηκε ανάταση το Φεβρουάριο του 2020; Ποιος δεν ένιωσε ασφαλής εντός των συνόρων του; Ποιος δεν είδε ότι κινητοποιήθηκε η ΕΕ και η ίδια η Πρόεδρος της Επιτροπής που επισκέφθηκε τις ευρωπαϊκες ακριτικές Καστανιές του Έβρου; Έγινε πόλεμος; Δεν ενθυμούμαστε κάτι τέτοιο. Διότι ζητώντας εκ των προτέρων συγγνώμη από το μέσο αναγνώστη για την επανάληψη, νομίζουμε ότι πρωτίστως πρέπει να αποβάλλουμε το γελοίο (sic) ερώτημα, «μα καλά τι θέλετε, να κάνουμε πόλεμο;». Έγινε πόλεμος; Όχι. Υπερασπίσαμε τα σύνορα μας ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΑΝΟΙΞΕΙ ΜΥΤΗ και οι Τούρκοι τα μάζεψαν κι έφυγαν. Που ήτανε η τουρκική οργή; Δεν την είδαμε… Τον Αύγουστο του 2020 με την επακούμβηση (sic) των δύο φρεγατών, που ήτανε πάλι αυτή η περιώνυμη τουρκική οργή; Ούτε και τότε την είδαμε…..

Θα αντιδιαστείλει κάποιος ότι χρήζει κατά περιόδους να συζητάμε με τους Τούρκους. Ας το δεχθούμε ως υπόθεση εργασίας. Κέρδισε τίποτε η χώρα από το 2022 μέχρι σήμερα; Έπαψε το casus belli; Αποσύρθηκε η γαλάζια πατρίδα; Υπήρξε κάποια πρόοδος στο Κυπριακό; Έπαψε η προπαγάνδα για τη θρησκευτική μειονότητα στη Θράκη; ΤΙΠΟΤΕ, εντελώς. Δοκίμασαν και στο παρελθόν άλλοι πρωθυπουργοί να εξημερώσουν το θηρίο; Ναι, αλλά τον κροκόδειλο δεν μπορείς να τον κάνεις κατοικίδιο. Διότι θα φάει όλους και το πολύ πολύ να σε αφήσει τελευταίο. Επίσης είμαστε της άποψης πως όσοι άλλοι πρωθυπουργοί στο παρελθόν δοκίμασαν κάτι τέτοιο, μάλλον το πολιτικό τους κεφάλαιο ζημίωσαν. Σε όλο αυτό το διάστημα των 3 ετών ο Ερντογάν απλά ήθελε να ξεγελάσει άπαντες, να διευθετήσει το κουρδικό στη Συρία κατά τουρκικό ανάγνωσμα, να αφήσει αιωρούμενη τη γαλάζια πατρίδα και το τουρκολιβυκό μνημόνιο ελέγχοντας εάν καταστεί εφικτό και τις δύο πλευρές της τριχοτομημένης χώρας (ανατολική – δυτική) και εν γένει να καταστήσει το σύνολο της Ανατολικής Μεσογείου επισφαλή περιοχή ώστε να μην υπάρξουν εξελίξεις τύπου αίτησης αδειοδότησης της CHEVRON.

Στα ασφαλή αυτά συμπεράσματα μας οδηγεί ο ίδιος ο τούρκος πρόεδρος. Από βήματος γενικής συνέλευσης δήλωσε φόρα παρτίδα πως απαιτεί δύο κράτη στην Κύπρο, το καλώδιο Ελλάδας – Κύπρου να μην γίνει χωρίς τουρκική συγκατάθεση και η γαλάζια πατρίδα να εφαρμοστεί de facto & de jure. Ευτυχώς προέβη σε αυτή την απρεπή συμπεριφορά ακύρωσης της συνάντησης. Διότι εάν προσέρχετο ο έλληνας πρωθυπουργός, θα ήτανε ως να αποδέχεται τουλάχιστον ως βάση διαλόγου τα από βήματος ΟΗΕ τουρκολεχθέντα. Κι η τουρκική συμπεριφορά είναι απρεπέστατη (sic) εάν όντως έχει λάβει χώρα επαφή του σουλτάνου με τον επικεφαλής της λιβυκής συνιστώσας (όχι κράτους). Βάζουνε λοιπόν κι οι Τούρκοι αυτογκόλ. Ταράξανε τα ήρεμα νερά κι αυτά με τη σειρά τους και κατά τους νόμους της φύσης βρωμάνε. Ας βρωμάνε, μπορεί να εξελιχθεί και σε όφελος μας. Κι ας ξαναπάμε στο γιόκ και με πρωτοβουλία μας. Δεν έχουμε τίποτε να χάσουμε. Δοκιμάσαμε μια ακόμη φορά τη σύγκλιση δια του κατευνασμού κι απέτυχε παταγωδώς κι αυτή τη φορά. Έχουμε όπλα στα χέρια μας, ας τα χρησιμοποιήσουμε. 180^Ο μοίρες στροφή εντός ΕΕ, διαρκής καταγγελία της Τουρκίας εκεί που δεν ακούγεται και πλήρης προσπάθεια να αποφευχθεί κάθε συμμετοχή της στην ευρωπαϊκή ασφάλεια. Μια μάχη είναι χαμένη εάν δεν δοθεί. Χρησιμοποίηση του πυρηνικού όπλου του απόδημου ελληνισμού, ιδιαίτερα στις ΗΠΑ (αλλά και την Ευρώπη) για μπλοκάρισμα κάθε τουρκικής εξοπλιστικής κίνησης. Παροχή κάθε εξυπηρέτησης προς EXXON MOBIL & CHEVRON ώστε να τρέξουν έρευνες και γεωτρήσεις όπως ευρύτερα επιθυμεί ο Πρόεδρος Τραμπ (drill baby, drill = γεωτρείστε παντού). Προσπάθεια ομαλοποίησης των σχέσεων με τον αμερικανό πρόεδρο κατόπιν έλευσης της νέας πρέσβεως των ΗΠΑ, λόγω της ατυχούς ημέτερης τοποθέτησης σχεδόν του πολιτικού συνόλου της χώρας (αναίτια) εναντίον του κατά την περυσινή αμερικανική προεκλογική περίοδο (….). Υλοποίηση της ενεργειακής απεξάρτησης της Ευρώπης από τη Ρωσία μέσω παροχής φυσικού αερίου από τα φιλόδοξα ενεργειακά κοιτάσματα νοτίως της Κ ρήτης ιδίως τώρα όπου οι δύο αμερικανικοί πετρελαϊκοί κολοσσοί βρίσκονται στην περιοχή κι εφόσον έχει συμφωνηθεί η αμερικανική παροχή φυσικού αερίου προς την Ευρώπη. Τόσα κι ακόμη περισσότερα μπορούμε να κάνουμε. Κι ας διαφημίσουμε ότι κάποια από τις Belharra μπορεί να πάρει πύραυλο με βεληνεκές 1.000 χλμ, κοινώς να χτυπήσει από τη Θήρα (Σαντορίνη) το φράγμα πχ της Άγκυρας. Και μιας κι αναφέραμε γαλλικά όπλα, ας σφίξουμε κάπως τη στάση προς τον ασθενή πολιτικά κ. Μακρόν που εσχάτως τουρκο-γλυκοκοίταξε. Παρομοίως προς την κ. Μελόνι εφόσον συζητάμε για ιταλικές φρεγάτες που πολλές μπίζνες έχει αναπτύξει με τον σουλτάνο (…). Σε όλες αυτές τις ενέργειες, βλέπει κανείς κάποια πολεμική διάθεση, πέραν της αυτοπροστασίας των εθνικών μας συμφερόντων; Νομίζουμε ότι το γνωστό ερώτημα καθίσταται ανούσιο….

Παραλληλίζοντας λοιπόν την κάκιστη συμπεριφορά προς τον έλληνα πρωθυπουργό, πέραν κάθε δεοντολογίας άρα και απαξιώνοντας τη χώρας μας την ίδια, να βάλουμε άπαντες στη θέση αυτή τους εαυτούς μας. Να σκεφθούμε πως θα πράτταμε όταν επίδοξος γείτονας θα επιθυμούσε να βάλει χέρι στο ατομικό μας παραθαλάσσιο οικόπεδο κληροδότημα οικογενειακό (με συμβόλαια) προς ημάς. Ή εάν επρόκειτο να μας οικειοποιηθούν θέση πάρκινγκ που έχουμε αγοράσει. Τι θα έπραττε καθένας μας; Άμα προσπαθούσαμε να έλθουμε σε συνεννόηση με τον κακό γείτονα και μας φερότανε με τέτοιο αγενή τρόπο θα συνεχίζαμε να πιστεύουμε ότι μπορεί να υπάρξει συνεννόηση; Αστειευόμαστε; Διερωτηθείτε παρακαλούμε όλοι, τι θα πράττατε; Κι αν αυτό που διεκδικεί ο κακός γείτονας ήτανε κάποιου παιδιού σας, θα διαρρηγνύεται τα ιμάτια σας; Γιατί όταν πλήττεται η Πατρίδα μένουμε αμέτοχοι; Γιατί δεν τρώμε σίδερα όπως για το ατομικό μας συμφέρον;

Νομίζουν στην αντίπερα όχθη του Αιγαίου στο οποίο ακουμπάνε ελληνικές και τουρκικές ακτές, αλλά δεν το μοιραζόμαστε όπως χαριτολογούν κάποιοι, πως άπαντες τρώμε (τουρκικό) κουτόχορτο αφού κάνουμε πολλές εισαγωγές από τη γείτονα. Είναι ορατό που αποσκοπούσαν τα (τουρκικά) ήρεμα νερά. Κι ακόμη πιο ορατό γιατί αυτή η συμπεριφορά. Όλα έγιναν για το καλώδιο ηλεκτρικής διασύνδεσης Ελλάδας – Κύπρου. Ακόμα κι οι δηλώσεις από βήματος ΟΗΕ για δύο κράτη στην Κύπρο και για τη γαλάζια πατρίδα, στο καλώδιο στοχεύουν. Με τη γνωστή τουρκική μεθοδικότητα επιχειρήθηκε αυτά τα 3 χρόνια να αποκοιμηθεί πλήρως η χώρα μας. Και να μεγαλώσει το φοβικό σύνδρομο. Και να φιλανδοποιηθούμε στην εξωτερική μας πολιτική, τουρκιστί να γίνουμε ραγιάδες και γιουσουφάκια. Ώστε να μην γίνει το καλώδιο διότι αποδέιξαμε στο άρθρο της 19^ης Σεπτεμβρίου ποιός πραγματικά σεβροφοβάται στη θάλασσα. Κι αφού αυτό δεν πέτυχε, ας βάλλουμε τώρα σε εφαρμογή άλλη μεθόδευση. Αλλά δεν είναι τόσο σοφές όλες οι τουρκικές κινήσεις. Όμως αρεσκόμαστε να χρησιμοποιούμε τούρκικες φράσεις για να τις αποκαλύπτουμε. Τώρα η Άγκυρα επιλέγει να αλλάξει συμπεριφορές (κοινώς τσιριμόνιες) ώστε αν αντιδράσουμε εμείς να χρεωθούμε την κακή εξέλιξη. Είναι γνωστό τούρκικο κόλπο (plan B) όταν δεν πιάνει η παραπλάνηση που παγίως εφαρμόζουν (βασικό και plan A).

Αυτό είναι το πλαίσιο (state of play), σε αυτό το γήπεδο θα παίξουμε. Κι επειδή τα γεωπολιτικά ζητήματα είναι σοβαρά θέματα πρέπει να τα απεμπλέξουμε από τη μικροπολιτική. Το τραύμα της Μικρασίας δεν έχει κλείσει. Δεν μπορούμε να πέφτουμε στα ίδια λάθη ως χώρα και κοινωνία. Τα εθνικά θέματα θέλουν σύγκλιση και κοινή γραμμή. Ας ενηλικιωθεί κάποτε και η μεταπολίτευση, έχει μείνει σε εφηβική ανωριμότητα και πέρασε τα 50 έτη ζωής…. Ας αντιγράψουμε κάτι από την τουρκική αντίληψη περί εθνικών δικαίων. Kι ας μην πάμε πολύ μακριά πχ στα γεγονότα πριν κατά και μετά το 1974 στην Κύπρο. Ας δούμε ότι ο Ιμάμογλου από τη φυλακή έριξε νερό στο μύλο του Ερντογάν ζητώντας να δοθούν τα μαχητικά αεροσκάφη Eurofighter στην χώρα του, διότι απειλείται (….είναι κι αυτό τουρκική φιλοσοφία, να απειλείς και να λες πως σε απειλούν…!!!). Μπορούμε να έχουμε όποιες πολιτικές διαμάχες στο εσωτερικό, ακόμη και εσωκομματικές. Αλλά πρέπει να καταλάβουμε ότι απειλείται η ύπαρξη μας. Με αφορμή την αγένεια της ακύρωσης της συνάντησης και με αιτία το καλώδιο να γίνει σύγκλιση αρχηγών και πρώην π/θ υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και με δική του πρωτοβουλία. Να τεθούν τα δεδομένα, να οριοθετηθούν οι ενέργειες. Κι αφού το καλώδιο είναι τόσο μεγάλο ζήτημα και μπορεί ακόμη κι οι πολιτικοί να αισθάνονται βαρύ το φορτίο των αποφάσεων που θα καθορίσουν τα γεωπολιτικά του τρέχοντος (κι όχι μόνο) αιώνος, ας ζητηθεί κι η γνώμη δια δημοψηφίσματος από τον ελληνικό λαό ώστε να αχθεί κι αυτός στο ύψος των περιστάσεων και να καταστεί κυρίαρχος στα πράγματα κι όχι στα λόγια. Με ερώτημα απλό «Συμφωνείτε στην υλοποίηση του καλωδίου διασύνδεσης Ελλάδας – Κύπρου;». Και με προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση στη Βουλή και σε εθνική μετάδοση προς ενημέρωση των πολιτών για να μην υπάρχουν ασάφειες.

Κλείνοντας θα αδράξουμε από το άσβεστο φως της αρχαίας ελληνικής γραμματείας. Ώδιδεν όρος, Ζευς δ΄ εφόβοιτο, το όρος έτεκε μυν = Έπιασαν οι πόνοι του τοκετού το βουνό κι ο Δίας φοβήθηκε το αποτέλεσμα, αλλά αυτό γέννησε ποντικό…. Τουτέστιν νεοελληνιστί, προσφέρθηκαν ήρεμα νερά, κι είπαμε να το υιοθετήσουμε μήπως και κάτι αλλάξει κι ησυχάσει το «θεριό», αλλά κουνήθηκαν τα νερά και βρώμισαν διότι ήτανε απατηλές οι προσδοκίες και κακές οι τουρκικές προθέσεις. Κι ας μην μεμψιμοιρούμε ότι χάθηκε χρόνος κι ευκαιρία. Ας αλλάξουμε το ρυθμό που χτυπάει το ντέφι, να δούμε πως θα πάει ο τούρκικος χαβάς. Για να βάλουμε εμείς το γιοκ. Ας παίξουμε με όρους τούρκικου παιγνίου, αλισβερίσι το τουρκολεγόμενον και να δούμε πως πάει το καζάν καζάν…. Πάντα υπάρχει χρόνος, πάντοτε θα βρίσκονται ευκαιρίες ακόμη κι όταν όλα φαίνονται εναντίον μας. Λογική σκέψη χρειάζεται και στοιχειώδη συναίνεση, έχουμε χώρο να τρωγόμαστε μεταξύ μας, αλλά ας ενωθούμε στις εξωτερικές απειλές κι ας καταλάβουμε πως από το 1974 (τουλάχιστον) μέχρι σήμερα οι Τούρκοι είναι συνεπείς μόνο σε ότι θέλουνε να πετύχουν.