Το Βιετνάμ, που μέχρι πρόσφατα θεωρούνταν «κρυφό στοίχημα» της Ουάσιγκτον στην Ασία, στρέφεται ξανά προς τη Μόσχα και το Πεκίνο. Όπως αποκαλύπτει το New York Times, η αμερικανική επιρροή στη χώρα εξασθενεί δραματικά, ενώ η Ρωσία, η Κίνα και η Βόρεια Κορέα εδραιώνουν στρατηγικά ερείσματα μέσω νέων εξοπλιστικών συμφωνιών και πολιτικών συμμαχιών.

Από τις υποσχέσεις των C-130 στις ρωσικές συμφωνίες δισεκατομμυρίων

Πριν από δύο χρόνια, Αμερικανοί αξιωματούχοι πίστευαν πως το Ανόι θα αγόραζε μεταγωγικά C-130 από τις ΗΠΑ — μια συμφωνία που θα σηματοδοτούσε το τέλος της ρωσικής επιρροής. Ο Βιετναμέζος πρωθυπουργός είχε μάλιστα επιθεωρήσει το αεροσκάφος σε αμυντική έκθεση, αφήνοντας να εννοηθεί ότι οι παραγγελίες είχαν γίνει.
Όμως η συμφωνία δεν υλοποιήθηκε ποτέ. Αντίθετα, σύμφωνα με διαρροές και έγγραφα που επικαλείται η εφημερίδα, το Βιετνάμ υπέγραψε νέες προμήθειες ρωσικών αντιαεροπορικών συστημάτων, υποβρυχιακών αναβαθμίσεων και αεροσκαφών, παρακάμπτοντας τις δυτικές κυρώσεις.

Η συνεργασία Ρωσίας–Βιετνάμ αναζωπυρώθηκε μέσα από μυστικές πληρωμές και κοινές επιχειρήσεις, με μία εταιρεία του Ανόι να εντάσσεται ήδη στις λίστες κυρώσεων ΗΠΑ και Ε.Ε. το 2024–2025. Τον περασμένο μήνα η Μόσχα ανακοίνωσε ότι τα βιετναμέζικα χρέη για εξοπλισμό θα εξοφλούνται πλέον σε ρούβλια, κατόπιν υπογραφής νόμου από τον Βλαντίμιρ Πούτιν.

Η δυσαρέσκεια προς τις ΗΠΑ

Η αλλαγή πορείας δεν οφείλεται μόνο στη Ρωσία. Το Ανόι εκφράζει έντονη απογοήτευση για την αστάθεια της αμερικανικής πολιτικής. Η κυβέρνηση Τραμπ έχει καταργήσει προγράμματα βοήθειας (καθαρή ενέργεια, HIV), έχει επιβάλει αιφνιδιαστικούς δασμούς, ενώ η υπόθεση του νέου ξενοδοχείου και γηπέδου γκολφ της οικογένειας Τραμπ κοντά στο Ανόι έχει προκαλέσει οργή για τις κατασχέσεις γης.

Αναλυτές προειδοποιούν ότι ο Ντόναλντ Τραμπ «ενισχύει τα αντιαμερικανικά λόμπι» στο Κομμουνιστικό Κόμμα του Βιετνάμ, καθιστώντας σκληρότερη τη γραμμή απέναντι στη Δύση.

«Η απρόβλεπτη πολιτική Τραμπ έχει κάνει το Βιετνάμ πολύ δύσπιστο απέναντι στις Ηνωμένες Πολιτείες», τονίζει ο αναλυτής Νγκουγιέν Θε Φουόνγκ από το Πανεπιστήμιο της Νέας Νότιας Ουαλίας.

Νέες ευρασιατικές συμμαχίες

Ο πρόεδρος του Βιετνάμ Τό Λαμ επισκέφθηκε πρόσφατα τη Βόρεια Κορέα, συμφωνώντας σε συνεργασία στον τομέα της άμυνας, ενώ υποδέχθηκε με κόκκινο χαλί τον Σι Τζινπίνγκ στο Ανόι. Την ίδια στιγμή, Ρώσοι στρατιώτες παρέλασαν δίπλα σε βιετναμέζικα στρατεύματα για την 80ή Εθνική Επέτειο της χώρας, ενώ ρωσικές εταιρείες όπλων όπως η Rosoboronexport και η Rostec έχουν ανοίξει γραφεία στο Ανόι.

Σύμφωνα με διαρρεύσαντα έγγραφα, το Βιετνάμ έχει παραγγείλει 40 μαχητικά Su-35 και Su-30 αξίας 8 δισ. δολαρίων, καθώς και εννέα συστήματα ηλεκτρονικού πολέμου. Οι πληρωμές πραγματοποιούνται μέσω ενδιάμεσων εταιρειών ενέργειας για να παρακαμφθούν οι δυτικές κυρώσεις.

Παράλληλα, το Ανόι προωθεί τρεις σιδηροδρομικές συνδέσεις με την Κίνα, ενώ ενισχύει δεσμούς με τη Βόρεια Κορέα και τη Ρωσία — μια ευρασιατική προσέγγιση που αναδιατάσσει τον γεωπολιτικό χάρτη της περιοχής.

Η αμερικανική αδράνεια και η ρωσική αντεπίθεση

Οι ΗΠΑ δείχνουν αδύναμες να ανακόψουν αυτή τη μεταστροφή. Η πώληση μαχητικών F-16 συζητείται εδώ και χρόνια αλλά δεν έχει προχωρήσει, ενώ ο νέος υπουργός Άμυνας Πιτ Χέγκσεθ θα επιχειρήσει τον Νοέμβριο να «αναθερμάνει» τη σχέση με το Ανόι.

Ωστόσο, ο Πούτιν ήδη προηγήθηκε: τον Ιούνιο του 2024 επισκέφθηκε το Βιετνάμ με τον επικεφαλής της Rosoboronexport, και από τότε η Μόσχα ελέγχει το μεγαλύτερο μέρος των νέων εξοπλιστικών προγραμμάτων της χώρας.

«Η Ρωσία υπό τον Πούτιν βλέπει την Ασία ως το νέο μέτωπο ανατροπής των αμερικανικών σχεδίων», εξηγεί ο πρώην πρέσβης των ΗΠΑ στη Μόσχα, Μάικλ ΜακΦολ.

Ένα Βιετνάμ που κοιτά προς Ανατολάς

Η χώρα των 100 εκατομμυρίων κατοίκων επιχειρεί να παραμείνει «ουδέτερη», όμως η πραγματικότητα δείχνει πως η Ουάσιγκτον χάνει έδαφος και το Ανόι ξαναγίνεται πεδίο επιρροής Μόσχας και Πεκίνου. Οι ρωσικές παρελάσεις, τα κοινά προγράμματα με τη Βόρεια Κορέα και οι κινεζικές επενδύσεις σε υποδομές σηματοδοτούν ένα νέο πολυπολικό περιβάλλον στη Νοτιοανατολική Ασία.

Όπως είχε πει ο Χο Τσι Μινχ το 1966, και θυμίζει ο Ντάμιεν Κέιβ στο ρεπορτάζ του:

«Αν οι Αμερικανοί θέλουν να κάνουν πόλεμο για 20 χρόνια, θα κάνουμε πόλεμο για 20 χρόνια. Αν θέλουν ειρήνη, θα κάνουμε ειρήνη και θα τους καλέσουμε για τσάι».

Σήμερα, μισό αιώνα μετά, το Βιετνάμ δείχνει ξανά να σερβίρει το τσάι του — όχι στην Ουάσιγκτον, αλλά στη Μόσχα και το Πεκίνο.

Ο ρωσικός αντικαθεστωτικός ιστότοπος meduza δημοσιεύει απαντήσεις σε ερωτήματα αναγνωστών του σχετικά με τον πόλεμο στην Ουκρανία, οι οποίες έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον.

Ο Πούτιν και ο [Ρώσος Υπουργός – Εξωτερικών Σεργκέι] Λαβρόφ λένε συνεχώς ότι όλα είναι καλά και ότι πρόσφατα οι Ρωσικές Ένοπλες Δυνάμεις προελαύνουν με ρυθμό 22 χιλιομέτρων την ημέρα. Είναι πραγματικά πιθανό η Ρωσία να καταλάβει όλο το Ντονμπάς σε ένα χρόνο, όπως έχει προγραμματιστεί; Και αν το κάνει, θα είναι έτοιμη για διαπραγματεύσεις; Θα φτάσουν τα ρωσικά στρατεύματα στο Κραματόρσκ και το Σλαβιάνσκ; Και θα τα καταλάβουν;

Ο υπολογισμός του Πούτιν εάν υλοποιηθεί αυτό το σενάριο είναι απλός: το Κίεβο αρνήθηκε να παραδώσει οικειοθελώς το Ντονμπάς, αλλά στη συνέχεια το έχασε αναγκαστικά, χάνοντας χιλιάδες Ουκρανικές ζωές. Αυτό θα μπορούσε επίσης να οδηγήσει σε πολιτική κρίση στη χώρα. Είναι πιθανό (κρίνοντας από τα λόγια του Τραμπ) ότι ο Πούτιν προσπαθούσε να «πουλήσει» στις Ηνωμένες Πολιτείες ακριβώς αυτό το δίλημμα – εάν το Κίεβο δεν συμφωνήσει σε μια «ανταλλαγή εδαφών», τότε το Ντονμπάς θα καταληφθεί με βαριές απώλειες για τις Ουκρανικές Ένοπλες Δυνάμεις – έτσι ώστε να αναγκάσουν τον Ζελένσκι να αποδεχτεί τους όρους μιας «συμβιβαστικής» συμφωνίας.

Η Ομάδα Κέντρο, η οποία λειτουργούσε νότια του Ποκρόφσκ μέχρι το 2025, επιχειρεί να καταλάβει το Ποκρόφσκ και να προχωρήσει βορειότερα μέσω της Ντομπροπίλια προς τα δυτικά περίχωρα του Κραματόρσκ.

Ταυτόχρονα, τα καθήκοντα της ουκρανικής διοίκησης έχουν επίσης απλοποιηθεί: οι Ουκρανικές Ένοπλες Δυνάμεις πρέπει να σταματήσουν την προέλαση των Ρωσικών Δυνάμεων στο Κραματόρσκ και το Σλαβιάνσκ, τα οποία, μετά τις διαπραγματεύσεις, έχουν γίνει (προς το παρόν) ο κύριος πολιτικός στόχος του πολέμου.

Από επιχειρησιακής άποψης, το καθήκον διευκολύνεται από το γεγονός ότι, καθώς η ρωσική ομόκεντρη επίθεση προχωρά, η πρώτη γραμμή γύρω από το συγκρότημα Κραματόρσκ μικραίνει, οδηγώντας σε μια πιο συμπαγή άμυνα. Η διοίκηση των Ρωσικών Δυνάμεων κατανοεί σαφώς αυτό το πρόβλημα, γι’ αυτό και προσπαθεί να επεκτείνει τη γραμμή επαφής σε άλλες περιοχές.

Αυτή η επίθεση, με τη συνεχώς επιμηκυνόμενη πρώτη γραμμή της, απαιτεί την αναδιάταξη των εφεδρειών των Ουκρανικών Δυνάμεων. Ανά πάσα στιγμή, οι ρωσικές δυνάμεις εδώ θα μπορούσαν να στραφούν βόρεια, αποκόπτοντας τις ουκρανικές θέσεις στην περιοχή του Ντόνετσκ από την πόλη του Ντνίπρο, ή να συνεχίσουν δυτικά για να συντρίψουν τις ουκρανικές άμυνες στο ανατολικό τμήμα της περιοχής Ζαπορίζια. Προς το παρόν, οι Ουκρανικές Δυνάμεις σε αυτόν τον τομέα προτιμούν να αντεπιτίθενται όταν είναι δυνατόν και να υποχωρούν αργά προς τα δυτικά.

Μια προηγουμένως σημαντική περιοχή έχει πέσει θύμα αυτών των πολιτικών αλλαγών, χάνοντας τώρα τη στρατηγική της σημασία: και οι δύο στρατοί μεταφέρουν ενεργά μονάδες από την παραμεθόρια περιοχή των περιοχών Κουρσκ και Σούμι στο Ντονμπάς.

Δεν γνωρίζουμε το χρονοδιάγραμμα που έχει ορίσει το Γενικό Επιτελείο των Ρωσικών Ενόπλων Δυνάμεων για την επιχείρηση ώστε να φτάσει στο συγκρότημα Κραματόρσκ. Κρίνοντας από τις δηλώσεις του επικεφαλής του, Βαλέρι Γκερασίμοφ, οι Ρώσοι σχεδιαστές εξακολουθούν να ονειρεύονται τη συντριβή των Ουκρανικών Ενόπλων Δυνάμεων. Για παράδειγμα, ο Γκερασίμοφ ανέφερε στον Πούτιν ότι οι Ρωσικές Δυνάμεις είχαν περικυκλώσει μεγάλες ουκρανικές δυνάμεις στο Ποκρόφσκ και το Κουπιάνσκ. Εάν είχε συμβεί μια τέτοια περικύκλωση, θα είχε απειλήσει την Ουκρανία με αποδιοργάνωση της άμυνάς της σε όλο το μέτωπο.

Ωστόσο, στην πραγματικότητα (όπως είναι γνωστό από δημοσιευμένα βίντεο), δεν υπάρχει περικύκλωση – όπως ακριβώς δεν υπήρξε περικύκλωση των Ουκρανικών Δυνάμεων στην περιοχή Κουρσκ, όπως είπε ο Πούτιν στον Τραμπ την άνοιξη. Οι Ουκρανικές Δυνάμεις πιθανότατα θα αναγκαστούν να εγκαταλείψουν την περιοχή Ποκρόφσκ και το προγεφύρωμα στην ανατολική όχθη του ποταμού Όσκολ κοντά στο Κούπιανσκ τις επόμενες εβδομάδες υπό την απειλή περικύκλωσης.

Τα ουκρανικά στρατεύματα θα υποστούν μεγαλύτερες απώλειες από ό,τι θα είχαν υποστεί αν είχαν αποσυρθεί από αυτές τις περιοχές νωρίτερα. Ωστόσο, η κατάρρευση της άμυνας -με χιλιάδες κρατούμενους και ανοργάνωτη διοίκηση στρατευμάτων- είναι απίθανη. Ως εκ τούτου, οι Ουκρανικές Δυνάμεις εκμεταλλεύονται κάθε ευκαιρία για να καθυστερήσουν την ρωσική προέλαση.

Η επιτάχυνση της επίθεσης φαίνεται αδύνατη προς το παρόν: ούτε η ισορροπία δυνάμεων, ούτε οι καθιερωμένες τακτικές προσεγγίσεις, ούτε (ως συνέπεια των προηγούμενων σημείων) ο ρυθμός προέλασης επιτρέπουν οποιαδήποτε ελπίδα για μια ριζική ανατροπή.

Είναι πιθανό η ρωσική ηγεσία να μην σχεδιάζει μια ταχεία προέλαση. Ακόμα και με τον τρέχοντα ρυθμό, οι Ρωσικές Δυνάμεις θα φτάσουν στον στόχο τους (τα περίχωρα του Κραματόρσκ και του Σλαβιάνσκ) μέχρι τα μέσα του 2026. Για να το κάνουν αυτό, θα πρέπει να καταλάβουν όχι μόνο αφηρημένα τετραγωνικά χιλιόμετρα, αλλά και πολύ συγκεκριμένους κόμβους υλικοτεχνικής υποστήριξης: Ποκρόφσκ, Κονσταντίνοφκα, Σεβέρσκ και Λιμάν. Ρωσικές ομάδες εφόδου βρίσκονται ήδη εντός (ή στα περίχωρα) όλων αυτών των πόλεων.

Ωστόσο, η κατάληψη του Ντονμπάς δεν είναι δεδομένη. Τακτικά και επιχειρησιακά προβλήματα (τα οποία θα συζητήσουμε παρακάτω) εμποδίζουν τις Ρωσικές Δυνάμεις να επιταχύνουν την επίθεση. Και οι Ουκρανικές Δυνάμεις μπορούν ακόμα να την σταματήσουν – ή να την κάνουν τόσο δαπανηρή για το Κρεμλίνο που δεν θα μοιάζει με νίκη. Αυτό, ωστόσο, θα απαιτήσει μια σοβαρή κοινή προσπάθεια από την ουκρανική ηγεσία, την κοινωνία και τον δυτικό συνασπισμό.

Defence Point

Η Κύπρος αξίζει να γίνει ξανά τόπος ειρήνης, ασφάλειας, δικαιοσύνης και προόδου, μια πατρίδα χωρίς κατοχικά στρατεύματα, συρματοπλέγματα και διαχωριστικές γραμμές, όπου όλοι οι νόμιμοι κάτοικοί της θα μπορούν να ζουν ελεύθεροι σε συνθήκες ασφάλειας, δήλωσε σήμερα ο Υπουργός Αμυνας Βασίλης Πάλμας.

Σε επιμνημόσυνο λόγο του στην εκδήλωση μνήμης και τιμής των ηρωικώς πεσόντων και αγνοουμένων του 286 Μηχανοκίνητου Τάγματος Πεζικού, που πραγματοποιήθηκε σήμερα στο Στρατόπεδο Μιχαλάκη Παρίδη στην Απλάντα, ο Υπουργός είπε πως «η τουρκική εισβολή του 1974 άφησε πίσω της βαθιές πληγές και μια πατρίδα μοιρασμένη».

«Πενήντα ένα χρόνια μετά το ζοφερό καλοκαίρι του 74, το χρέος της απελευθέρωσης και επανένωσης της πατρίδας μας παραμένει ζωντανό μέσα μας», ανέφερε.

Την 20η Ιουλίου 1974, συνέχισε ο Υπουργός «ο πόλεμος και η καταστροφή κατέκλυσαν με βία τη ζωή του νησιού. Με πρόσχημα την προδοσία της Χούντας και των εδώ συνεργατών της, η Τουρκία εισέβαλε στην Κύπρο, παραβιάζοντας απροκάλυπτα την κυπριακή ανεξαρτησία και τη διεθνή νομιμότητα» είπε και σημείωσε πως «ήταν η απαρχή της εθνικής μας τραγωδίας που έσπειρε τον όλεθρο και την καταστροφή».

Όπως είπε ο Υπουργός Άμυνας «οι εύτολμοι μαχητές του 286 γνώριζαν ότι σπεύδοντας να υπερασπιστούν τα ιερά χώματα της πατρίδας, υπερασπίζονταν κάτι πολύ ανώτερο από την ίδια τους τη ζωή. Υπερασπίζονταν την ελευθερία και την αξιοπρέπεια του τόπου τους, υπερασπίζονταν τις οικογένειές τους, υπερασπίζονταν την τιμή και την ιστορική συνέχεια ενός ολόκληρου λαού».

Αναφερόμενος στο 286ο Μηχανοκίνητο Τάγμα Πεζικού, ο κ. Πάλμας είπε ότι «ιδρύθηκε στις 17 Μαρτίου 1965 και προτού μετονομαστεί σε Μηχανοκίνητο αρχικά έφερε την ονομασία 286 Τεθωρακισμένο Τάγμα και είχε ως έδρα το Στρατόπεδο Αντισυνταγματάρχου Μιχαήλ Πουρνάρα στην Κάτω Λακατάμια. Αποτέλεσε την πρώτη μηχανοκίνητη Μονάδα της Εθνικής Φρουράς και ήταν εξοπλισμένο με 18 τεθωρακισμένα οχήματα BTR, Πυροβόλα Άνευ Οπισθοδρομήσεως 57 και 106 χιλιοστών και όλμους 81 χιλιοστών».

Το 1973, συνέχισε «λήφθηκε η απόφαση για τη μετεγκατάστασή του στην Κοκκινοτριμιθιά, δίπλα από το στρατόπεδο όπου έδρευε η 23η Επιλαρχία Αρμάτων, καθώς στα επιχειρησιακά σχέδια θα αναλάμβαναν από κοινού εκτέλεση πολεμικών αποστολών, ως εφεδρεία του ΓΕΕΦ.Η εμπλοκή της Μονάδας στα γεγονότα της 15ης Ιουλίου καταγράφεται ως μια μελανή, μα και διδακτική συνάμα σελίδα στην ιστορία της, μια σελίδα που υπενθυμίζει το τίμημα των λαθών και την ανάγκη ενότητας, ιδιαίτερα σε κρίσιμες στιγμές για τον τόπο».

Στον επιμνημόσυνο λόγο του ο Υπουργός ανέφερε ακόμα πως «εκείνες οι μέρες αποτέλεσαν την αρχή μιας εθνικής περιπέτειας που στοίχισε ακριβά στην Κύπρο. Την απαρχή μιας πληγής που άνοιξε τον δρόμο για την καταστροφή της πατρίδας μας».

Ο κ. Πάλμας αναφέρθηκε στη δράση του Τάγματος κατά τη διάρκεια της τουρκικής εισβολής και πρόσθεσε πως «παρά τις σημαντικές απώλειες, οι άνδρες του 286 Μηχανοκίνητου Τάγματος Πεζικού αγωνίστηκαν με γενναιότητα και αυτοθυσία τις επόμενες ημέρες, συμμετέχοντας μαζί με άλλες Μονάδες της Εθνικής Φρουράς στις σφοδρές μάχες για την αντιμετώπιση του τουρκικού προγεφυρώματος».

Ο απολογισμός των απωλειών παραμένει βαρύς, είπε ο Υπουργός με «40 πεσόντες και αγνοούμενοι, μεταξύ αυτών και οι 4, για 51 χρόνια αγνοούμενοι, της συγκλονιστικής Διμοιρίας του έφεδρου Ανθυπολοχαγού Ιωσήφ Σεργίδη. Η μνήμη όλων παραμένει ζωντανή, υπενθυμίζοντας μας τι σημαίνει να μάχεσαι για την ελευθερία, ακόμη και κάτω από τις πιο αντίξοες συνθήκες».

Αναφερόμενος στα αποκαλυπτήρια της προτομής του Διοικητή της Μονάδας, Αντισυνταγματάρχη Γεώργιου Μπούτου, ο Υπουργός Αμυνας είπε πως «τιμούμε την ηρωική του θυσία, η οποία  αντικατοπτρίζει το πνεύμα και την ανδρεία όλων των στρατιωτών της Μονάδας. Ακόμη και κατά τη διάρκεια της νοσηλείας του στο Γενικό Νοσοκομείο Λευκωσίας, μετά τον σοβαρό τραυματισμό του στον βομβαρδισμό του Τάγματος, δεν ξέχασε ποτέ τους άνδρες του και ρωτούσε για την κατάσταση των τραυματιών στρατιωτών του και με ενθαρρυντικά λόγια τους εμψύχωνε, δείχνοντας στοργή και ενδιαφέρον».

Λόγω της σοβαρότητας της κατάστασης της υγείας του, συνέχισε «την 1η Αυγούστου μεταφέρθηκε στο 401 Στρατιωτικό Νοσοκομείο Αθηνών, όπου 2 μέρες μετά, στις 3 Αυγούστου, άφησε την τελευταία του πνοή, μακριά από την Κύπρο που τόσο αγάπησε και πόνεσε. Η προτομή του θα συμβολίζει την αιώνια εκτίμηση του Κυπριακού Ελληνισμού στο πρόσωπό του και θα αποτελεί συνάμα αιώνιο τεκμήριο της ηρωικής στάσης που τήρησε το καλοκαίρι του 1974».

Σήμερα ανέφερε ο Υπουργός Αμυνας «51 χρόνια μετά την τουρκική εισβολή, οι τραγικές συνέπειες του δίδυμου εγκλήματος του 1974 εξακολουθούν να συνιστούν βαθιά πληγή για την πατρίδα και τον λαό μας. Οι νεκροί και οι αγνοούμενοί μας, η διχοτόμηση του νησιού και η απώλεια πέραν του ενός τρίτου του εδάφους της πατρίδας μας, ματώνουν ακόμα τις ψυχές μας» είπε.

Ο κ. Πάλμας πρόσθεσε πως «ο διαρκής αγώνας μας για δικαίωση, για απελευθέρωση και για επανένωση της πατρίδας μας παραμένει αδικαίωτος. Παρά τις προσπάθειες που καταβάλουμε για επανέναρξη της διαδικασίας συνομιλιών, με απώτερο στόχο την κατάληξη σε μια κοινά αποδεκτή λύση, με βάση τα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφάλειας του ΟΗΕ, η τουρκική στάση παραμένει αδιάλλακτη, αξιώνοντας τη νομιμοποίηση της ντε φάκτο, απαράδεκτης υφιστάμενης κατάστασης».

Αφού ανέφερε πως «δεν είναι αυτό το μέλλον που οραματιζόμαστε για την πατρίδα μας» ο κ. Πάλμας πρόσθεσε πως «η Κύπρος αξίζει να γίνει ξανά τόπος ειρήνης, ασφάλειας, δικαιοσύνης και προόδου, μια πατρίδα χωρίς κατοχικά στρατεύματα, συρματοπλέγματα και διαχωριστικές γραμμές, όπου όλοι οι νόμιμοι κάτοικοί της θα μπορούν να ζουν ελεύθεροι σε συνθήκες ασφάλειας».

Αυτό το μέλλον, σημείωσε, «αξίζει στα παιδιά μας και στις επόμενες γενιές. Αυτό θα είναι το καλύτερο μνημόσυνο για τους ήρωες που μνημονεύουμε σήμερα» είπε και πρόσθεσε πως «προσευχόμαστε για την ανάπαυση των ψυχών τους και τη διακρίβωση της τύχης όλων των αγνοουμένων μας».

SigmaLive.com