Ακολουθήστε μας

Ελλάδα

“Σφαγή” μέχρι το τέλος στο Eurogroup

Δημοσιεύτηκε

στις

του Σταύρου Λυγερού

Μπορεί τα μηνύματα τόσο
από το ευρωιερατείο όσο και από την ελληνική πλευρά να εκφράζουν μία συγκρατημένη αισιοδοξία για το αποτέλεσμα των διαπραγματεύσεων
εν όψει της συνόδου του Eurogroup τη Δευτέρα, αλλά οι Αγορές έχουν ήδη
αποφανθεί για τη θετική κατάληξη. Και δεν έχουν άδικο. Απέχουμε αρκετά ακόμα
από μία συμφωνία, αλλά φαίνεται πως υπάρχουν και η αναγκαία πολιτική βούληση
και κοινοί παρονομαστές.

Όλα δείχνουν, λοιπόν, ότι
σ’ αυτή την πρώτη κρίσιμη δοκιμασία νικητής θα βγει το σενάριο των
διαπραγματεύσεων με σκοπό ένα συμβιβασμό κι όχι το σενάριο της σύγκρουσης και
της ρήξης. Αναμφίβολα, υπήρχαν ισχυροί πολιτικοί λόγοι που ωθούσαν το Βερολίνο
και άλλες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις να τραβήξουν το χαλί κάτω από τα πόδια της
κυβέρνησης Τσίπρα. Ο φόβος, όμως, μίας ανεξέλεγκτης αποσταθεροποίησης της
Ευρωζώνης ως αποτέλεσμα της ρήξης με την Αθήνα και του Grexit, επέβαλε δεύτερες
και πιο φρόνιμες σκέψεις στο ευρωιερατείο. Αυτό τουλάχιστον υποστηρίζουν καλά
ενημερωμένες πηγές στις Βρυξέλλες.

Η Αθήνα, άλλωστε, φρόντισε
εξαρχής να προβεί σε κάποιες κινήσεις καλής θέλησης, όπως ήταν η εγκατάλειψη
του αιτήματος για άμεσο κούρεμα του χρέους και η δέσμευσή της για πρωτογενές
πλεόνασμα 1,5%. Πρόθεσή της ήταν να διευκολύνει τις δυνάμεις στην Ευρωζώνη που
προσπαθούν να αποτρέψουν τη ρήξη, αλλά και τον πρόεδρο Ομπάμα, ο οποίος επίσης
πίεσε προς την ίδια κατεύθυνση.
Σ’ αυτή τη φάση κεντρικός
στόχος της κυβέρνησης Τσίπρα είναι να ενταφιάσει το προηγούμενο μνημονιακό
πρόγραμμα και την Τρόικα των υπαλλήλων ως μηχανισμό ελέγχου. Αυτό δεν έχει μόνο
κρίσιμη σημασία στο επίπεδο του πολιτικού συμβολισμού. Έχει και πρακτική
σημασία, αφού το Μνημόνιο συνεπάγεται επώδυνα μέτρα, τα οποία ο ΣΥΡΙΖΑ και οι
ΑΝΕΛ δεν είναι διατεθειμένοι ούτε να συζητήσουν.
Έχουν συνείδηση, όμως, πως
όσο η Ελλάδα παραμένει αποκλεισμένη από τις Αγορές δεν έχει περιθώρια να απορρίψει
κάθε πρόγραμμα προσαρμογής και να απαλλαγεί από κάθε εποπτεία. Γι’ αυτό και επιδιώκουν
τη μεταβατική συμφωνία (συμφωνία-γέφυρα κατά Βαρουφάκη), η οποία θα εξασφαλίσει
τον αναγκαίο χρόνο (μέχρι τον Ιούνιο ή τον Αύγουστο) για να διαπραγματευθούν με
την Ευρωζώνη μία νέα συμφωνία-πακέτο (το αποκαλούμενο νέο συμβόλαιο), αλλά και
τη χρηματοδοτική κάλυψή της Ελλάδας γι’ αυτό το διάστημα.
Στο πλαίσιο αυτό η Αθήνα αρνείται
την τελευταία δόση των 7,2 δισ από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας (ESM),
επειδή η εκταμίευσή της είναι συνδεδεμένη με το μνημονιακό πρόγραμμα. Πιο
συγκεκριμένα με την ολοκλήρωση της αξιολόγησης που εκκρεμεί από το φθινόπωρο, η
οποία με τη σειρά της εξαρτάται από την υλοποίηση 18 προαπαιτουμένων. Για να
μπορέσει η κυβέρνηση Τσίπρα να ανταποκριθεί στις δανειακές της ανάγκες ζητάει:
·      
Πρώτον, να της επιστραφεί –όπως έχει συμφωνηθεί– το
ύψους 1,9 δισ κέρδος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) από τη μέχρι τώρα
αποπληρωμή στο ακέραιο των ελληνικών ομολόγων.
·      
Δεύτερον, το πλαφόν για την έκδοση εντόκων
γραμματίων του ελληνικού δημοσίου να αυξηθεί από τα 15 στα 25 δις, δεδομένου
ότι η κυβέρνηση Σαμαρά είχε εξαντλήσει το όριο των 15 δισ.
·      
Τρίτον, τα 11 δισ που είναι αδιάθετα στο Ταμείο
Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας να χρησιμοποιηθούν για να καλύψουν τη ζημιά που
θα προκύψει στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα από τη ρύθμιση για τα “κόκκινα
δάνεια”.
Η εν εξελίξει διαπραγματευτική μάχη, όμως, δεν
αφορά τα παραπάνω ελληνικά αιτήματα. Όπως έχουμε προαναφέρει, αφορά την παραμονή
στον δρόμο του Μνημονίου ή αντιθέτως τον ενταφιασμό του και την ομαλή μετάβαση
σ’ ένα νέο πρόγραμμα, το οποίο θα προκύψει από διαπραγματεύσεις.
Την περασμένη Τετάρτη, στη σύνοδο του Eurogroup, ο Σόιμπλε και οι
σύμμαχοί του άσκησαν ασφυκτικές πιέσεις για να κάμψουν την ελληνική
αντιπροσωπεία και να την εγκλωβίσουν στο μνημονιακό πλαίσιο. Η απόρριψη, όμως,
του σχεδίου της κοινής ανακοίνωσης που μιλούσε για παράταση και ολοκλήρωση του
υφιστάμενου προγράμματος, ουσιαστικά κατέστησε παρελθόν και το Μνημόνιο και την
Τρόικα των υπαλλήλων ως μηχανισμό ελέγχου.
Ο Σόιμπλε προσπαθεί να εμφανίσει τη δεδομένη πλέον
αντικατάσταση της Τρόικας των υπαλλήλων ως μηχανισμού ελέγχου από την εποπτεία
των ευρωπαϊκών θεσμών (με πρωτεύοντα τον ρόλο της Κομισιόν) σαν ανούσια
μετονομασία που σκοπό έχει να ικανοποιήσει επικοινωνιακές ανάγκες της
κυβέρνησης Τσίπρα. Στην Αθήνα, όμως, διαβεβαιώνουν ότι μαζί με το όνομα θα
αλλάξει και η ουσία.
Με το προηγούμενο καθεστώς οι υπάλληλοι της Τρόικας
όχι μόνο είχαν απόλυτη πρόσβαση στους κρατικούς μηχανισμούς, αλλά και έδιναν
εντολές στους υπουργούς. Σ’ ορισμένες περιπτώσεις, μάλιστα, είχαν υποχρεώσει τη
Βουλή να αναιρέσει αυτό που είχε ψηφίσει πριν μερικές ημέρες! Μόνο ο χρόνος θα
δείξει εάν τελικώς θα αλλάξει πράγματι το καθεστώς των ελέγχων ή η αλλαγή θα περιορισθεί
στο όνομα.
Το Βερολίνο και οι σύμμαχοί του απαιτούν ακόμα από
την Αθήνα να υποβάλει αίτημα για παράταση. Οι Τσίπρας και οι επιτελείς του,
όμως, αρνούνται. Το επιχείρημά τους είναι ότι εάν το υποβάλλουν τέτοιο αίτημα
θα αναγνωρίσουν το Μνημόνιο, γεγονός που με τη σειρά του θα δώσει πολιτικό
έρεισμα στην απαίτηση του ευρωιερατείου να ικανοποιηθούν και οι ανειλημμένες
από την κυβέρνηση Σαμαρά δεσμεύσεις.
Αν και οι δύο πλευρές δεν έχουν μετακινηθεί
επισήμως από τις θέσεις τους, είναι σαφές ότι αναζητούν μία συμβιβαστική
φόρμουλα για τη μετάβαση από την προηγούμενη κατάσταση σε μία νέα. Η
καγκελάριος έδωσε το στίγμα της πρόθεσής της να υποχωρήσει από τη μέχρι τώρα
αδιάλλακτη θέση της, δηλώνοντας ότι αναζητείται ένας συμβιβασμός με την Ελλάδα.
Σύμφωνα με πληροφορίες από το Eurogroup, δεν πρόκειται να
δώσουν στην Αθήνα τον χρόνο και τη χρηματοδοτική κάλυψη που ζητάει, χωρίς να
εξασφαλίσουν ανταλλάγματα. Γι’ αυτό και η συμφωνία-γέφυρα εκ των πραγμάτων
τείνει να μετατραπεί σε ενδιάμεση συμφωνία, η οποία θα περιλαμβάνει και
συγκεκριμένες ελληνικές δεσμεύσεις. Η κυβέρνηση δεν έχει αντίρρηση. Γι’ αυτό στη
συνάντηση Τσίπρα-Ντάισελμπλουμ αποφασίσθηκε να συνεχισθούν οι διαπραγματεύσεις
όχι μόνο για τη διαδικασία, αλλά και για την ουσία.
Ο επικεφαλής του Συμβουλίου Οικονομικών
Εμπειρογνωμόνων Χουλιαράκης με συνεργάτες του παρέμειναν στις Βρυξέλλες για να
κοστολογήσουν από κοινού με στελέχη της Κομισιόν και του Euroworking Group τις
προγραμματικές δηλώσεις. Η διαδικασία αυτή, ωστόσο, είναι ολισθηρή. Όπως
επισημαίνει έμπειρο στέλεχος της Κομισιόν, επιδιώκουν να εγκλωβίσουν την
κυβέρνηση Τσίπρα σε μία διαπραγμάτευση λογιστικού κι όχι πολιτικού χαρακτήρα,
όπου η ελευθερία της Αθήνας θα είναι να επιλέγει δημοσιονομικά ισοδύναμα, όπως
συνέβαινε μέχρι τώρα.
Οι τεχνοκράτες ήδη αναζητούν και τους κοινούς
τόπους που υπάρχουν στις προγραμματικές δηλώσεις του Τσίπρα και στο Μνημόνιο. Υπενθυμίζουμε
ότι ο Βαρουφάκης έχει δώσει και ποσοστά: 70% των μέτρων του Μνημονίου είναι
αποδεκτά, ενώ τα υπόλοιπα 30% είναι απαράδεκτα ως τοξικά. Προφανώς, η δήλωσή
του εντάσσεται στη δημόσια διπλωματία που ασκεί όλο αυτό το διάστημα. Δεν
είναι, όμως, παντελώς αβάσιμη.
Η κυβέρνηση δεν έχει κανένα λόγο να διαφωνήσει με
μία σειρά μνημονιακών δεσμεύσεων, οι οποίες αφορούν αυτονόητους εκσυγχρονισμούς
και βελτίωση της λειτουργίας των κρατικών μηχανισμών. Αυτό ισχύει περισσότερο
με δεσμεύσεις που είναι και δικοί της στόχοι, όπως π.χ. η πάταξη του
λαθρεμπορίου και της φοροδιαφυγής, η διάλυση των άτυπων καρτέλ στην αγορά, η
καταπολέμηση της διαφθοράς και η επιβολή κανόνων που θα  του συρρικνώσουν δραστικά το φαινόμενο
της διαπλοκής και τη δύναμη των ολιγαρχών.
Εκεί που υπάρχει χάσμα μεταξύ της ελληνικής
κυβέρνησης και των δανειστών είναι τα εργασιακά και τα μέτρα λιτότητας.
Διαφωνίες υπάρχουν και για τις αποκρατικοποιήσεις, αλλά σ’ αυτό το ζήτημα κυβερνητική
πηγή εμφανίζεται πιο αισιόδοξη, με την έννοια ότι δεν αποκλείει να βρεθούν κάποιες
συμβιβαστικές φόρμουλες. Η ίδια πηγή χαρακτηρίζει τα μέτρα για την αντιμετώπιση
της ανθρωπιστικής κρίσης εκτός διαπραγμάτευσης και προεξοφλεί ότι δεν θα
υπάρξει σοβαρό πρόβλημα στις διαπραγματεύσεις. Όπως είπε στο “Θέμα”
«ακόμα και ο Σόιμπλε αποδέχεται ότι κάτι πρέπει να γίνει σ’ αυτό το επίπεδο».
Αν και ακόμα υπάρχει πολύς δρόμος για να διανυθεί
και κατά πάσα πιθανότητα στη διαδρομή θα προκύψουν συγκρούσεις, οι πιθανότητες
ενός ναυαγίου είναι λίγες. Η πείρα μας διδάσκει πως όταν οι ενδοευρωπαϊκές διαπραγματεύσεις
φθάνουν σε τέτοιο σημείο σπανιότατα ναυαγούν.
Είναι κοινή η εκτίμηση σε ευρωπαϊκές πρωτεύουσες
ότι το ευρωιερατείο θα προσπαθήσει να κρατήσει όσο μπορεί πιο σφιχτά τα γκέμια
της κυβέρνησης Τσίπρα, αλλά το σενάριο του στραγγαλισμού έχει απομακρυνθεί. Για
την ακρίβεια, όπως διαβεβαιώνει μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της ΕΚΤ, θα
συνεχισθεί και μάλιστα πιο αυστηρά η τακτική “χρηματοδότηση και υποστήριξη
έναντι μεταρρυθμίσεων”.
Αναλυτές στα διεθνή ΜΜΕ παραλληλίζουν την εν
εξελίξει διαπραγμάτευση μεταξύ Ελλάδας και ευρωιερατείου σαν το παιχνίδι όπου
δύο αυτοκίνητα τρέχουν το ένα προς το άλλο και ο χαμένος είναι ο οδηγός που
στρίβει πρώτος για να αποφύγει την επερχόμενη μετωπική σύγκρουση. Αν και ο
παραλληλισμός έχει κάποια βάση δεν αποτυπώνει την ειδοποιό διαφορά.
Για το Βερολίνο η εν λόγω αναμέτρηση είναι
πρωτίστως ζήτημα πολιτικού κύρους που συνδέεται με την ικανότητά του να
επιβάλει τη βούλησή του στην ΕΕ. Για την πλειονότητα των Ελλήνων, όμως, η εν
λόγω αναμέτρηση είναι κάτι ακόμα σημαντικότερο: είναι ζήτημα επιβίωσης. Δεν
έχουν, άλλωστε, πολλά ακόμα να χάσουν. Μ’ αυτή την έννοια, σε μεγάλο βαθμό
έχουν το πλεονέκτημα των βρεγμένων που δεν φοβούνται τη βροχή. Πολύ περισσότερο
όταν έχουν ενισχυθεί οι δυνάμεις που δεν είναι διατεθειμένες να ρισκάρουν τη σταθερότητα
της Ευρωζώνης για να παίξουν το παιχνίδι εξουσίας του Βερολίνου.
Και μόνο το γεγονός ότι ο Έλληνας πρωθυπουργός απέφυγε
να ζητήσει συνάντηση με τη Μέρκελ, όπως τον παρότρυναν πολλοί, είναι μία κίνηση
με ισχυρό πολιτικό συμβολισμό. Όχι μόνο επειδή βρίσκεται στον αντίποδα της πρακτικής
του Σαμαρά, αλλά κυρίως επειδή αμφισβητεί με καταλυτικό τρόπο την άτυπη
πρωτοκαθεδρία της Γερμανίας στην Ευρώπη.
Η στάση του Τσίπρα υπαγορεύθηκε από τη θέση του ότι
η Ελλάδα διαπραγματεύεται με τους ευρωπαϊκούς θεσμούς κι όχι με το Βερολίνο.
Θέση απολύτως σύμφωνη με τις ιδρυτικές συνθήκες της ΕΕ. Όπως προβλέπει,
μάλιστα, πηγή στο Παρίσι, εάν ο Τσίπρας επιβιώσει στην πρωθυπουργία θα έχει
δημιουργήσει ένα πολιτικό προηγούμενο, το οποίο αναπόφευκτα θα βρει μιμητές και
σ’ άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες.
Τα ρήγματα, άλλωστε, στη “γερμανική Ευρώπη”
είναι ήδη εμφανή, παρότι ακόμα είναι περιορισμένα. Το ελληνικό πρόβλημα έδωσε την
ευκαιρία στη σύνοδο του Eurogroup να αμφισβητηθεί συνολικότερα το
δόγμα της λιτότητας. Η στάση του Γάλλου και του Ιταλού υπουργού Οικονομικών
έδειξε ότι χρησιμοποιούν διπλωματικά την “ανταρσία” του Τσίπρα ως
διαπραγματευτικό όπλο στη διελκυστίνδα τους με το Βερολίνο αναφορικά με τη
χαλάρωση ή όχι των μέτρων λιτότητας. Την επομένη ημέρα, μάλιστα, ο αυστριακός
πρωθυπουργός Φάιμαν άσκησε δημόσια κριτική σ’ όσους περιμένουν να αποτύχει η
νέα ελληνική κυβέρνηση (για την ακρίβεια επιδιώκουν την πτώση της).
Την πιο αδιάλλακτη γραμμή
έναντι της ελληνικής πλευράς τηρούν οι κυβερνήσεις της Ισπανίας, της
Πορτογαλίας και της Ιρλανδίας. Έχουν συνείδηση πως εάν ο Τσίπρας τα καταφέρει
θα καταρρεύσει το ιδεολόγημα του μνημονιακού μονόδρομου και οι ίδιες θα
εκτεθούν ανεπανόρθωτα στους δικούς τους ψηφοφόρους. Γι’ αυτό και ακόμα πιέζουν
το Βερολίνο να εμμείνει στην αρχική θέση του που συνοψίζεται στο δίλημμα “παράδοση
άνευ όρων ή στραγγαλισμός”. Κι αυτό παρά το γεγονός ότι εάν η νέα ελληνική
κυβέρνηση τα καταφέρει εκ των πραγμάτων θα ευνοηθούν και οι δικές τους χώρες,
ως αδύναμοι κρίκοι της Ευρωζώνης.
δημοσιεύθηκε στο Πρώτο Θέμα την Κυριακή 15-2-2015

Ελλάδα

H FIBRAN γιορτάζει τα 50 χρόνια της με νέες επενδύσεις 45 εκατ. ευρώ

Δημοσιεύτηκε

στις

Αύξηση κύκλου εργασιών και κερδοφορίας το 2023, παρά τις πιέσεις από τις τιμές ενέργειας

Nέες επενδύσεις στην Ελλάδα, συνολικού ύψους 45 εκατ. ευρώ, τρέχει από φέτος η ελληνική πολυεθνική βιομηχανία παραγωγής μονωτικών υλικών FIBRAN. Σε συνδυασμό με τις επενδύσεις που έχουν προηγηθεί ή τρέχουν επίσης επί του παρόντος στις μονάδες της στο εξωτερικό ο Όμιλος «τρέχει» και φέτος –χρονιά σημειωτέον κατά την οποία εορτάζει τα 50 χρόνια από την ίδρυσή της –  ανοδικά, έχοντας ξεπεράσει στη χρήση 2023 το «φράγμα» των 200 εκατ. ευρώ τζίρου.

Όπως επισημαίνει σχετικά στη «Ν» η Πρόεδρος και Διευθύνουσα Σύμβουλος της εταιρείας και του Ομίλου, Μαρία Δ. Αναστασιάδου Σαββαΐδου,  το επενδυτικό πρόγραμμα των 45 εκατ. ευρώ αφορά:

  • Νέα γραμμή εξηλασμένης πολυστερίνης στην έδρα της εταιρείας  στην Τερπνή Σερρών. Η νέα γραμμή θα παράγει προϊόντα μεγαλύτερου πάχους (20 cm) με τα καλύτερα ποιοτικά χαρακτηριστικά και αναμένεται να ολοκληρωθεί τον Ιούλιο του 2025.
  • Επενδύσεις προσθήκης εξοπλισμού βελτίωσης ποιότητας και αυτοματισμού των παραγόμενων προϊόντων πετροβάμβακα τη μονάδα πετροβάμβακα της εταιρείας επίσης στην Τερπνή Σερρών.
  • Επενδύσεις στην ενέργεια για μετάβαση από την Μέση στην Υψηλή Τάση.
  • Νέες εγκαταστάσεις (αποθήκες κ.α.) στην Τερπνή.
  • Επενδύσεις σε ΑΠΕ στην Κεντρική Μακεδονία και
  • Νέα γραφεία Διοίκησης στην περιοχή της Θέρμης, στη Θεσσαλονίκη. Προβλέπεται μεταφορά της Διοίκησης σε αυτά σε ορίζοντα διετίας.

Έντονη εξωστρέφεια

Παράλληλα, ο Όμιλος επεκτείνει τις επενδύσεις του στην Ιταλία για τη βέλτιστη μακρόχρονη βιώσιμη αξιοποίηση των λατομείων στην Τοσκάνη και για βελτιστοποίηση του εξοπλισμού του εργοστασίου γύψου που εξαγόρασε μαζί με τα τρία λατομεία το 2021. Περαιτέρω, μάλιστα, όπως προσθέτει η κα.Αναστασιάδου Σαββαΐδου, ήδη εξετάζεται και μεσοπρόθεσμο επιχειρηματικό πλάνο επενδύσεων στα Βαλκάνια και την αφρικανική ήπειρο.

Συνολικά, επίσης, την προηγούμενη τριετία η FIBRAN ολοκλήρωσε επενδύσεις της τάξης των 100 εκατ. ευρώ που εκτός από τις προαναφερόμενες επενδύσεις στην Ιταλία αφορούσαν την αγορά εργοστασίου πετροβάμβακα στη Βουλγαρία και στην παραγωγή εξηλασμένης πολυστερίνης στη νέα της μονάδα παραγωγής στην Τσεχία, αμφότερα το 2022. Παράλληλα οι θυγατρικές εταιρείες του Ομίλου στη Σλοβενία, την Ιταλία, την Πορτογαλία και τη Βουλγαρία παίζουν ενεργό ρόλο τόσο στην έρευνα και ανάπτυξη για την υιοθέτηση μοντέλων αειφορίας στη διαχείριση υλικών και στην εφαρμογή των συστημάτων μόνωσης και ξηράς δόμησης σε συνεργασία με τα κορυφαία πανεπιστημιακά ιδρύματα της Ευρώπης αλλά και ως ιδρυτικά μέλη ευρωπαϊκών πρωτοβουλιών για τα δομικά υλικά και την κατασκευή.

Με εμπορική παρουσία σε 46 χώρες, εξαγωγές σε όλες τις ηπείρους και με παρουσία στα σημαντικότερα κατασκευαστικά έργα της Ευρώπης και του κόσμου, όπως προσθέτει η επικεφαλής της, κερδίζει την εμπιστοσύνη των κατασκευαστών, των επενδυτών και του μελετητικού κόσμου.

Εν κατακλείδι, η FIBRAN είναι ίσως ο μοναδικός όμιλος δομικών υλικών στην Ευρώπη που διαθέτει εργοστάσια με όλα τα μονωτικά υλικά (εξηλασμένη πολυστερίνη, πετροβάμβακα, διογκωμένη πολυστερίνη) και προϊόντα ξηράς δόμησης.  «Μπορούμε με ασφάλεια να πούμε ότι δεν υπάρχουν κακά και καλά μονωτικά υλικά και το αποδεικνύουμε στην πράξη.  Αυτό που πρεσβεύουμε είναι ότι επιλέγουμε μονωτικά υλικά ανάλογα με τη χρήση της εφαρμογής, την τοποθεσία του κτιρίου, την ηλικία, τις περιβαλλοντικές και κλιματολογικές συνθήκες, τα ρίσκα και τους κινδύνους», σημειώνει η Πρόεδρος και CEO του Ομίλου.

Αξίζει, δε, να σημειωθεί ότι με το εργοστάσιο παραγωγής πετροβάμβακα στην Τερπνή, ένα από τα ελάχιστα που παράγουν με ηλεκτρικούς φούρνους σε όλο τον κόσμο,  και την πρόσφατη επένδυση στη Βουλγαρία η FIBRAN αποτελεί έναν από τους μεγαλύτερους παραγωγούς πετροβάμβακα στη Νοτιοανατολική Ευρώπη.
Πάγιες αρχές του Ομίλου – και η πιο σημαντική παρακαταθήκη από τον ιδρυτή του, Δημήτρη Αναστασιάδη, όπως επισημαίνει η κα. Αναστασιάδου Σαββαΐδου, είναι το τετράπτυχο:

  • Σεμνότητα: Να μιλάνε οι πράξεις σου και όχι τα λόγια σου
  • Νοικοκυροσύνη: Να επενδύεις χωρίς εξαρτήσεις
  • Εξωστρέφεια: Δεν υπάρχουν σύνορα στη δράση αλλά ούτε και στα όνειρα
  • Ανθρωποκεντρικότητα: Ο κάθε άνθρωπος έχει ρίζες και ο σεβασμός στον συνάνθρωπο είναι προϋπόθεση για να επιστρέφει στις ρίζες του.

Στην Ελλάδα, επίσης, η μητρική εταιρεία συμμετέχει διαχρονικά σε ερευνητικά προγράμματα με το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, το Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, το Πανεπιστήμιο Πατρών και το Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης και παράλληλα επενδύει σταθερά στο ανθρώπινο δυναμικό της που πλέον ξεπερνά τα 730 άτομα, όπως και στον κοινωνικό ιστό των περιοχών δραστηριοποίησης.

Σταθερά ανοδική πορεία

Με κύκλο εργασιών που ξεπέρασε το 2023 τα 200 εκατομμύρια ευρώ – συγκεκριμένα ανήλθε σε 200,723 εκατ. ευρώ, έναντι  199,976 εκατ. το 2022 – ο Όμιλος FIBRAN συνεχίζει κάθε χρόνο την ανοδική του πορεία.

Η ελληνική μητρική, με κύκλο εργασιών που ξεπέρασε τα 76 εκατομμύρια ευρώ – συγκεκριμένα ανήλθε σε 76,477 εκατ. ευρώ έναντι 72,786 εκατ. του 2022 – είχε την καλύτερη επίδοση στην ιστορία της. Σημειωτέον, δε, ότι το 2023 η ελληνική μητρική κατέγραψε κέρδη προ φόρων ύψους 9,710 εκατ. έναντι 4,074 εκατ. ευρώ του 2022 και μετά φόρων κέρδη ύψους 7,521 εκατ. ευρώ έναντι 2,526 εκατ. την προηγούμενη χρονιά, με το πολύ μεγάλο κόστος της ενέργειας και τις μειώσεις τιμών στις οποίες προέβη η εταιρεία να συμπιέζουν μάλιστα την κερδοφορία.
Αντίστοιχα, σε επίπεδο Ομίλου τα ενοποιημένα προ φόρων κέρδη ανήλθαν σε 15,736 εκατ. ευρώ έναντι 10,462 εκατ. του 2022 και τα ενοποιημένα μετά φόρων κέρδη σε 12,116 εκατ. έναντι 7,106 εκατ. ευρώ το 2022.

Το «ταξίδι» της FIBRAN ξεκίνησε από το όραμα του ιδρυτή της, αείμνηστου Δημήτρη Αναστασιάδη, για μια πρότυπη παραγωγική μονάδα μονωτικών υλικών σε μια μικρή επαρχιακή κωμόπολη και μια Ελλάδα της παραγωγής και της προκοπής, που παράγει με τις δυνάμεις της προϊόντα καλύτερα από τον διεθνή ανταγωνισμό.

Τα 50 χρόνια διαδρομής της FIBRAN εορτάστηκαν με μια λαμπερή εκδήλωση στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, παρουσία του Υπουργού Ανάπτυξης, Τάκη Θεοδωρικάκου και διακεκριμένων εκπροσώπων του ελληνικού «επιχειρείν».

Ναυτεμπορική

Συνέχεια ανάγνωσης

Ελλάδα

FSRU Αλεξανδρούπολης: Σε εμπορική λειτουργία ο Τερματικός Σταθμός LNG

Δημοσιεύτηκε

στις

Σε λειτουργία ο πρώτος υπεράκτιος σταθμός φυσικού αερίου στη χώρα

Ξεκινά η Εμπορική Λειτουργία του Τερματικού Σταθμού LNG Αλεξανδρούπολης, με στόχο και την ανάδειξη της πόλης σε μια νέα ενεργειακή πύλη για ολόκληρη την Κεντρική και Νοτιοανατολική Ευρώπη.

Η Gastrade, ανακοινώνει ότι θέτει σε εμπορική λειτουργία τον Τερματικό Σταθμό LNG Αλεξανδρούπολης. Πρόκειται για ένα από τα σημαντικότερα ενεργειακά έργα σε Ευρωπαϊκό, Περιφερειακό, Εθνικό και τοπικό επίπεδο, που σχεδιάστηκε, κατασκευάστηκε, ανήκει και θα λειτουργείται από την Gastrade. Ένα έργο-ορόσημο που οραματίστηκε πριν από 15 χρόνια ο Δημήτρης Κοπελούζος.

Αποτέλεσμα μεγάλων συνεργασιών, με πρωτοποριακή σύλληψη το έργο συμβάλλει στην ενεργειακή ασφάλεια και στη διαφοροποίηση των πηγών και των οδών προμήθειας ενέργειας της Νοτιοανατολικής και Κεντρικής Ευρώπης, αναβαθμίζοντας καθοριστικά τον ρόλο και τη σημασία της Ελλάδας στον σύγχρονο ενεργειακό χάρτη της Ευρώπης, καθιστώντας την ενεργειακή πύλη  για εννέα και πλέον χώρες.

Από την Τελική Επενδυτική Απόφαση στην Έναρξη της Εμπορικής Λειτουργίας

Η υλοποίηση του έργου άρχισε να παίρνει σάρκα και οστά με τη λήψη της Τελικής Επενδυτικής Απόφασης (FID) στις 27 Ιανουαρίου 2022 από τη Gastrade, Στη συνέχεια, οι χερσαίες και υπεράκτιες κατασκευαστικές εργασίες στην Αλεξανδρούπολη προχώρησαν ταχύτατα, ενώ τον Φεβρουάριο του 2023 ξεκίνησε η κατασκευή της πλωτής μονάδας αποθήκευσης και επαναεριοποίησης LNG (FSRU) στη Σιγκαπούρη. Το FSRU απέπλευσε από το ναυπηγείο Seatrium στις 26 Νοεμβρίου 2023, φτάνοντας στα νερά του Θρακικού Πελάγους στις 17 Δεκεμβρίου 2023, όπου και αγκυροβόλησε στη μόνιμη θέση του.

Με την επιτυχή ολοκλήρωση όλων των δοκιμών λειτουργίας και την έκδοση από το Υπουργείο Ενέργειας και Περιβάλλοντος της άδειας Λειτουργίας του το περασμένο καλοκαίρι, το έργο τέθηκε σε λειτουργική ετοιμότητα επιτρέποντας επίσημα την έναρξη της εμπορικής λειτουργίας του Έργου.

Ο Τερματικός Σταθμός LNG Αλεξανδρούπολης αποτελείται εκτός από το FSRU, από  ένα υποθαλάσσιο και χερσαίο αγωγό μεταφοράς φυσικού αερίου, ο οποίος συνδέει το FSRU με το Ελληνικό Σύστημα Μεταφοράς («ΕΣΜΦΑ») και μέσω αυτού θα παραδίδει φυσικό αέριο εκτός από την Ελλάδα και στη Βουλγαρία, τη Ρουμανία, τη Βόρεια Μακεδονία, τη Σερβία, τη Μολδαβία και την Ουκρανία στα ανατολικά, καθώς και την Ουγγαρία και Σλοβακία στα δυτικά. Η Πλωτή Μονάδα, που ονομάστηκε «ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΙΣ» προς τιμήν της πόλης και των κατοίκων της, που αγκάλιασαν το φιλόδοξο αυτό σχέδιο από την αρχή, διαθέτει τεχνολογία αιχμής, με μέγιστη δυναμικότητα επαναεριοποίησης 5,5 δισεκατομμυρίων κυβικών μέτρων ετησίως.

Η επόμενη μέρα

Ήδη 14 ελληνικές και διεθνείς εταιρείες συμμετέχουν εμπορικά στο έργο δεσμεύοντας σχεδόν το σύνολο της δυναμικότητας του με χρονικό ορίζοντα τουλάχιστον μέχρι το 2030. Ταυτόχρονα, η έναρξη της εμπορικής λειτουργίας του έργου, σηματοδοτεί την επέκταση της πρωτοβουλίας του Κάθετου Διαδρόμου, ενισχύοντας σημαντικά τη δυναμική του με στόχο τη δημιουργία ενός κόμβου συναλλαγών φυσικού αερίου στην Κεντρική και Νοτιοανατολική Ευρώπη.

Η ομάδα της Gastrade, μαζί με τους στρατηγικούς εταίρους και μετόχους της, Ελμίνα Κοπελούζου, Gaslog, ΔΕΠΑ Εμπορίας, Bulgartransgaz και ΔΕΣΦΑ, ευχαριστεί όλους τους φορείς που συνέβαλαν στην επιτυχή ολοκλήρωση αυτού του Εθνικού έργου και παραμένει αφοσιωμένη στη διασφάλιση ενός πιο βιώσιμου και ασφαλούς ενεργειακού μέλλοντος για την Ελλάδα και την Ευρώπη.

Ο Διευθύνων Σύμβουλος της Gastrade Κωστής Σιφναίος ανέφερε χαρακτηριστικά:

«Είμαστε όλες και όλοι, η ομάδα της Gastrade, πραγματικά υπερήφανοι και ενθουσιασμένοι που φθάσαμε στο τέλος της μεγάλης αυτής διαδρομής με επιτυχία και παραδίδουμε στη χώρα μας και σε όλη τη περιοχή γύρω μας ένα τόσο σημαντικό έργο. Το όραμά μας είναι να λειτουργήσει το έργο αυτό στην αγορά με τρόπο φιλικό για τη κοινωνία της Αλεξανδρούπολης, το περιβάλλον και τους πελάτες μας, προσφέροντας μια σταθερή και αξιόπιστη εναλλακτική πρόταση για όλη την περιφέρειά μας. Θέλουμε να γίνουμε σημείο αναφοράς για τη ποιότητα των υπηρεσιών που θα προσφέρουμε».

«Χρειάστηκαν το όραμα ενός ανθρώπου, δεκαπέντε χρόνια προσπάθειας και δύο σχεδόν χρόνια εντατικής τεχνικής προετοιμασίας, ώστε η Ελλάδα, η Αλεξανδρούπολη, να αποκτήσουν ένα έργο τομή για τα ενεργειακά δεδομένα της ευρύτερης ευρωπαϊκής περιφέρειας. Ο Τερματικός Σταθμός LNG Αλεξανδρούπολης, είναι πολλά περισσότερα από ένα επιχειρηματικό έργο. Είναι μια απτή απόδειξη των δυνατοτήτων που έχουμε στην Ελλάδα να δημιουργούμε ευρωπαϊκές υποδομές που απαντούν σε προβλήματα των καιρών μας, δίνοντας ευκαιρίες και προοπτικές για ένα καλύτερο και βιώσιμο ενεργειακά μέλλον» τονίζει η ιδρύτρια μέτοχος της Εταιρείας κυρία Ελμίνα Κοπελούζου.

«Η GasLog είναι περήφανη για το γεγονός ότι έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην ανάπτυξη του έργου από την αρχή, τη μετατροπή ενός πλοίου μεταφοράς LNG σε FSRU, την παράδοση της πλωτής μονάδας στην Αλεξανδρούπολη και την επιτυχή έναρξη λειτουργίας του Τερματικού Σταθμού Αλεξανδρούπολης, συμβάλλοντας ως μέτοχος αλλά και ως φορέας λειτουργίας του FSRU, τηρώντας παράλληλα τη δέσμευσή μας για την παροχή αξιόπιστων και καινοτόμων υπηρεσιών LNG σε παγκόσμια κλίμακα», δήλωσε ο κος Paolo Enoizi, Διευθύνων Σύμβουλος της GasLog.

«Η σημερινή μέρα σηματοδοτεί την έναρξη ενός νέου κεφαλαίου στο ενεργειακό τοπίο της περιοχής μας. Ο Τερματικός Σταθμός LNG Αλεξανδρούπολης, σχεδιασμένος με όραμα στραμμένο προς το μέλλον, αντιπροσωπεύει μια απτή λύση στις πιεστικές προκλήσεις της ενεργειακής ασφάλειας και της διαφοροποίησης των πηγών εφοδιασμού στη Νοτιοανατολική Ευρώπη. Μέσω αυτού του έργου, διασφαλίζουμε πρόσβαση σε πιο αξιόπιστες και ποικίλες πηγές ενέργειας, δημιουργώντας νέες οικονομικές ευκαιρίες για την τοπική κοινότητα και ενισχύουμε τη γεωπολιτική θέση του έθνους μας. Είμαστε πολύ περήφανοι για την καθοριστική συμβολή της ΔΕΠΑ Εμπορίας στην επιτυχή υλοποίηση αυτής της στρατηγικής υποδομής, η οποία θα αποφέρει σημαντικά πλεονεκτήματα τόσο στην Ελλάδα όσο και στις γειτονικές της χώρες», δήλωσε ο Κωνσταντίνος Ξιφαράς, Διευθύνων Σύμβουλος της ΔΕΠΑ Εμπορίας.

«Η έναρξη της εμπορικής λειτουργίας του FSRU Αλεξανδρούπολης αποτελεί σημαντικό ορόσημο για τη διασφάλιση της διαφοροποίησης του χαρτοφυλακίου προμηθειών και για την  εξασφάλιση της ενεργειακής ασφάλειας όχι μόνο για τη Βουλγαρία, αλλά και για την περιοχή της Νοτιοανατολικής Ευρώπης. Η απόφαση, που ελήφθη το 2020, από τη Βουλγαρία και την Bulgartransgaz να γίνουν μέτοχοι με μερίδιο 20% στην Gastrade A.E. αποδείχθηκε στρατηγική. Σήμερα, το FSRU Αλεξανδρούπολης είναι αναμφίβολα μια κρίσιμη υποδομή που εξασφαλίζει πρόσβαση σε προμήθειες φυσικού αερίου από ασφαλείς και αξιόπιστες πηγές, όπως οι ΗΠΑ, το Κατάρ, η Αίγυπτος κ.λπ. Ο αυξανόμενος ρόλος του LNG για την περιοχή και η παρουσία αυτής της νέας δυνατότητας αποθήκευσης και επαναεριοποίησης LNG είναι υψίστης σημασίας για τις χώρες της Νοτιοανατολικής Ευρώπης που στοχεύουν να διαφοροποιήσουν τον εφοδιασμό τους και να ανεξαρτητοποιηθούν από το ρωσικό φυσικό αέριο. Θα βελτιώσει επίσης την ρευστότητα και ολοκλήρωση της ενεργειακής αγοράς στην περιοχή μας,» σχολίασε ο Kiril Ravnachki, Εκτελεστικός Διευθυντής της Bulgartransgaz.

«Η έναρξη της εμπορικής λειτουργίας του Τερματικού Σταθμού LNG της Αλεξανδρούπολης (Alexandroupolis FSRU) αποτελεί ορόσημο, εδραιώνοντας την Ελλάδα ως βασική ενεργειακή πύλη για τη Νοτιοανατολική Ευρώπη και ευρύτερα. Ο νέος αυτός σταθμός εισαγωγής LNG, σε συνδυασμό με τον σταθμό LNG της Ρεβυθούσας και τις επενδύσεις του ΔΕΣΦΑ για την αύξηση της εξαγωγικής δυναμικότητας του ελληνικού δικτύου, καθώς και με πρωτοβουλίες όπως ο TAP, ο IGB και ο Κάθετος Διάδρομος, ενισχύουν περαιτέρω τις ενεργειακές υποδομές και τη διασυνδεσιμότητα της περιοχής,» πρόσθεσε η κυρία Maria Rita Galli, Διευθύνουσα Σύμβουλος του ΔΕΣΦΑ.

Nαυτεμπορική

Συνέχεια ανάγνωσης

Ελλάδα

Το παγκόσμιο συμφέρον, το συμφέρον τον αγορών και το συμφέρον της χώρας

Δημοσιεύτηκε

στις

Ο πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης (Eurokinissi)

Μήπως αυτή η στρατηγική υπηρετεί τα συμφέροντα μιας μικρής ελίτ και τις προσωπικές φιλοδοξίες του Πρωθυπουργού για πλαισίωση του ιερατείου του Νταβός;

Χάρης Τοπαλίδης

Ήταν τελείως φυσικό, σε μια κοινωνία αποπροσανατολισμένη και προς ώρας γονατισμένη από τη νεοφιλελεύθερη λαίλαπα της φτωχοποίησης, του κορπορατισμού και της συρρίκνωσης της δημόσιας σφαίρας επικοινωνίας και γοητευμένης ταυτόχρονα από τις σειρήνες του life-style, να συμβεί και αυτό: Ο πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης της να τοποθετηθεί στη Γ.Σ. του ΟΗΕ ότι: «το παγκόσμιο συμφέρον διαπερνά το μεμονωμένο συμφέρον των κρατών» και ταυτόχρονα να βραβευθεί στη ΝΥ από τον Α. Μπουρλά με το βραβείο «Global citizen 2024».

Σε ποίες συνθήκες της χώρας ή έστω της τρέχουσας διεθνούς συγκυρίας ανταποκρίνεται αυτή η στάση και η δραστηριότητα του πρώτου πολίτη της στο ανώτατο forum της διεθνούς σκηνής για την ετήσια παρουσίαση της πολιτικής και των θέσεων των κρατών στο διεθνές στερέωμα και τι υποδηλώνει για την ανταπόκρισή του ως Πρωθυπουργού σε αυτές;

Είναι σαφές ότι ο νεολογισμός του Πρωθυπουργού «παγκόσμιο συμφέρον» χρησιμοποιείται ως πολιτική έννοια και όχι ως κάτι ευρύτερο (π.χ. οικουμενικό συμφέρον που εμπλέκει ηθικές και αξιακές θεωρήσεις οικουμενικού χαρακτήρα). Οι πολιτικές οντότητες όμως που δραστηριοποιούνται στην παγκόσμια σκηνή, είναι τα κράτη τα οποία έχουν διαφορετικά και πολλές φορές αντιτιθέμενα συμφέροντα, όπως δείχνει η αιματοβαμμένη πορεία της Ιστορίας. Πώς είναι λοιπόν δυνατό να συγκεραστούν τα επιμέρους εθνικά συμφέροντα σε ένα παγκόσμιο συμφέρον; Πως, με ποιες διαδικασίες θα γίνει επιτέλους ο συγκερασμός – μετά από τόσους αιώνες Ιστορίας – και με ποιά παγκόσμια ιεραρχική οργάνωση θα ασκηθεί η πολιτική του παγκοσμίου συμφέροντος; Ή μήπως ο νεολογισμός του Πρωθυπουργού διαπνέεται απλά από μια ρομαντική και ιδεαλιστική προσέγγιση άλλων εποχών στο παγκόσμιο γίγνεσθαι που θεωρεί τον κοσμοπολιτισμό ως προϋπόθεση για την παγκόσμια ειρήνη και ευημερία και δεν μπορεί να κατηγορηθεί παρά μόνο για έλλειψη ρεαλισμού; Ή μήπως οι διεθνείς συνθήκες χαρακτηρίζονται σήμερα από μια ισορροπία στις διεθνείς σχέσεις, σταθερότητα στους διεθνείς συσχετισμούς, ευημερία στη διεθνή οικονομία και πνεύμα συνεργασίας στις διακρατικές σχέσεις που επιτρέπουν την πρωτοποριακά ρηξικέλευθη έστω προσέγγιση του παγκοσμίου συμφέροντος; Ή τέλος, μήπως παρά τη διεθνή και μάλιστα πολεμική αναταραχή που εξελίσσεται σήμερα γύρω της, η χώρα την οποία εκπροσωπεί, η Ελλάδα, απολαμβάνει υπό την ηγεσία του μια περίοδο δυναμισμού και σταθερότητας, έχοντας αντιμετωπίσει με επιτυχία τα χρόνια ζητήματα ανάπτυξης και τα προβλήματα εθνικής κυριαρχίας με τους γείτονές της και θέλει να αναβαθμίσει τη διεθνή της θέση εξάγοντας και προωθώντας την διεθνή αυτοπεποίθηση και τον κοσμοπολιτισμό που έχουν κατακτήσει οι πολίτες της;

Η προφανής ασυμβατότητα όλων των προηγούμενων ερωτημάτων, που θα μπορούσε να θέσει ένας καλόπιστος παρατηρητής, με τη ζέουσα πραγματικότητα που ζούμε σήμερα αποκαλύπτει για πρώτη φορά τόσο ξεκάθαρα την πολιτική και ιδεολογική στράτευση και στόχευση της κυβέρνησης της ΝΔ και ταυτόχρονα ξεσκεπάζει τις αιτίες των κύριων παθογενειών της αντιπολίτευσης (ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ).

Η υπονόμευση της δημοκρατίας και της εθνικής κυριαρχίας

Η παγκόσμια διακυβέρνηση με τη δημιουργία μιας υπερεθνικής δομής διακυβέρνησης συνιστά από τη δεκαετία του 1970 τον απώτατο διακηρυγμένο στόχο των νεοφιλελεύθερων δυνάμεων της αγοράς. Με βάση το πρόταγμα τους, της μεγαλύτερης αποτελεσματικότητας και της ανεξαρτησίας από τις πολιτικές αποφάσεις, μια υπερεθνική δομή διακυβέρνησης εξασφαλίζει την αυτορρυθμιζόμενη λειτουργία των αγορών σε παγκόσμια κλίμακα σε ένα τέτοιο πλαίσιο.

Το επίπεδο της ρυθμιστικής εξουσίας που είναι ωστόσο δυνατό να θεσμοθετηθεί σε μια τέτοια κλίμακα, είναι μηδαμινό έως ελάχιστο, γιατί μια τέτοια δομή εξουσίας δεν θα διέθετε δημοκρατική νομιμοποίηση και η αντιπροσωπευτικότητά της θα εξαντλούνταν στον υφιστάμενο ηγεμονικό συσχετισμό μεταξύ αναπτυγμένων – αναπτυσσόμενων χωρών (Βορρά-Νότου).

Όπως έχει τεκμηριώσει εμφατικά ο Γερμανός φιλόσοφος J. Habermas, μια πολιτική ρυθμιστική υπερεθνική δομή δεν είναι εφικτή χωρίς τη διαμεσολάβηση μακροπρόθεσμων κοινωνικών και πολιτιστικών διεργασιών σύγκλισης ανάμεσα στα κράτη, που προϋποθέτουν άλλες πολιτικές από αυτές της πολεμικής σύγκρουσης και της μονοπολικής διάρθρωσης της παγκόσμιας ισχύος, που κυριαρχούν σήμερα.

Χωρίς αυτές τις προϋποθέσεις, και καθώς οι πρόνοιες της δημοκρατίας και οι εγγυήσεις του κράτους Δικαίου είναι κατακτήσεις των λαών σε εθνική κλίμακα, η σύσταση μιας πολιτικής ρυθμιστικής υπερεθνικής δομής ομοσπονδιακού τύπου συνιστά κατάφωρη παραβίαση των αρχών της δημοκρατικής λειτουργίας και της εθνικής κυριαρχίας. Προοιωνίζεται περαιτέρω μια κοινωνία τεράστιων κοινωνικών ανισοτήτων, χωρίς συλλογικά δικαιώματα.

Τα συμφέροντα της χώρας

Τι σημαίνει, στο πλαίσιο αυτό, η τοποθέτηση του πρωθυπουργού στον ΟΗΕ και η βράβευσή του από το Atlantic Council ένα think tank των ΗΠΑ στενά συνδεδεμένο με το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ (Νταβός);

Είναι κατ’ αρχήν σαφές ότι ως παγκόσμιο συμφέρον εννοείται το συμφέρον της Δύσης. Επομένως, συμμερίζεται απολύτως την πολεμική ανάγκη το συμφέρον της Δύσης να καταστεί παγκόσμιο συμφέρον. Κατά δεύτερο λόγο, και καθώς τα εθνικά συμφέροντα δεν μπορούν να συγκεραστούν σε ένα παγκόσμιο, όπως ρητά αναγνωρίζει, το υπερεθνικό συμφέρον που επικαλείται είναι το συμφέρον των αγορών, που «διαπερνά τα εθνικά συμφέροντα», στο οποίο στρατεύεται. Τοποθετείται δηλαδή, ως εάν η στράτευση της χώρας στο Δυτικό στρατόπεδο και στα συμφέροντα των αγορών συνιστά τη θεμελιώδη πολιτική της χώρας για την ανάπτυξη και την ασφάλειά της στο νέο διεθνές περιβάλλον. Επιχειρείται δηλαδή ένα άλμα στη θέση της χώρας στον διεθνή καταμερισμό εργασίας και στον διεθνή της προσανατολισμό, καθώς ταυτίζει τα συμφέροντά της αποκλειστικά με αυτά των αναπτυγμένων κεφαλαιοκρατικά χωρών του Βορρά. Εδώ εγείρονται τα ερωτήματα: (α) μήπως υπάρχουν εγγυήσεις για υποστήριξη από τις τελευταίες στα πεδία της ανάπτυξης και της ασφάλειας, που, παρά το γεγονός ότι αντιβαίνουν στην πρόσφατη εμπειρία μας, έχουν δοθεί αλλά δεν τις γνωρίζουμε; (β) μήπως έχει μειωθεί, χωρίς να ομολογείται, τόσο η ισχύς της χώρας ώστε να είναι υποχρεωμένη να ακολουθήσει εκούσια ή ακούσια τις προτεραιότητες του Βορρά (καμία άλλη χώρα του Ευρωπαϊκού Νότου δεν έχει υιοθετήσει τόσο εμφατικά την Ατζέντα του) ακόμη και αν αντίκεινται στα σαφώς διαφορετικής φύσης συμφέροντα της χώρας; (γ) καθώς η χώρα κάθε άλλο παρά παρουσιάζει συγκριτικό πλεονέκτημα σε κεφάλαια και χρηματοοικονομικές υπηρεσίες, (το τραπεζικό της σύστημα δεν έχει καν ακόμη αποκτήσει την αυτονομία του από τα κεφάλαια των φορολογουμένων) πως εξηγείται η ταύτισή της με τα συμφέροντα των αυτορρυθμιζόμενων αγορών; (δ) ή μήπως αυτή η στρατηγική υπηρετεί τα συμφέροντα μιας μικρής ελίτ και τις προσωπικές φιλοδοξίες του Πρωθυπουργού για πλαισίωση του ιερατείου του Νταβός;

Ποια είναι όμως αυτή η Ατζέντα, σε τι αποσκοπεί και πως συνδέεται με τον φορέα της επιβράβευσης του Πρωθυπουργού στη Νέα Υόρκη; Πρόκειται για τη νεοφιλελεύθερη Ατζέντα της ψηφιακής και πράσινης μετάβασης, όπως έχει σχεδιαστεί από το Δημοκρατικό Κόμμα των ΗΠΑ, για την παγκόσμια προώθηση της μονοπολικής ηγεμονίας τους στην εποχή που ανοίγεται μπροστά μας και διαδέχεται τον φιλελευθερισμό. Η Ατζέντα αυτή, αναδιαρθρώνοντας ριζικά τις σχέσεις κεφαλαίου εργασίας υπέρ του κεφαλαίου και τις σχέσεις Βορρά Νότου υπέρ του Βορρά, έχει διχάσει τις ΗΠΑ, αλλά είναι κυρίαρχη στα ΜΜΕ και στις τρέχουσες πολιτικές ηγεσίες της Ευρώπης.  Πώς αυτό; κύριος φορέας της προώθησής της στην Ευρώπη, με γόνιμα όπως φαίνεται αποτελέσματα, είναι το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ του Νταβός, στενά συνδεδεμένο με το Atlantic Council από το οποίο και εκπορεύθηκε, σε αναγνώριση των υπηρεσιών του Πρωθυπουργού, και η βράβευση του, ως παγκόσμιου Πολίτη το 2024.

Το καταληκτικό ερώτημα που εγείρεται είναι: πως είναι δυνατόν σήμερα, και η κυβέρνηση της ΝΔ και η αντιπολίτευση (ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ) να αναγνωρίζουν τον ίδιο μέντορα της πολιτικής τους; Η ταύτιση με το  Πρόγραμμα του Δημοκρατικού Κόμματος των ΗΠΑ προβάλλεται από μεν τη νεοφιλελεύθερη ΝΔ, ως τεκμήριο της προσχώρησής της στη νέα λεωφόρο της προόδου από δε την Αριστερά/Κεντροαριστερά, ως ανταπόκρισή της στην Ατζέντα της νέας Μέκκας του σοσιαλισμού και της προοδευτικότητας.

Υπηρετεί αυτή η Ατζέντα τα συμφέροντα της χώρας; Την απάντηση πρέπει να την αναζητήσουμε στην εκλογική καταβαράθρωση του πολιτικού συστήματος, στη διαρκώς συρρικνούμενη απήχηση της κυβέρνησης και στην καχεξία της Αντιπολίτευσης αλλά και στην τεράστια άνοδο της Ακροδεξιάς.

Πηγή: Έθνος

Συνέχεια ανάγνωσης

Ινφογνώμων

Infognomon Logo

Περιηγηθείτε στα κορυφαία βιβλία του βιβλιοπωλείου μας

Προβολή όλων

Δημοφιλή