Ακολουθήστε μας

ΗΠΑ

Η Νότια Σινική Θάλασσα και η κλιμάκωση της αντιπαράθεσης ΗΠΑ και Κίνας

Δημοσιεύτηκε

στις

Παναγιωτης Σωτήρης

Η κινεζική ηγεσία αποφάσισε ότι δεν υπάρχει λόγος για μεγάλη περίοδο αναμονής ή χάριτος απέναντι στη νέα αμερικανική κυβέρνηση υπό τον Τζο Μπάιντεν. Αντίθετα, η επιλογή της είναι να δείξει ότι δεν πρόκειται να υποχωρήσει από τις αξιώσεις της σε σχέση με τη Νότια Σινική Θάλασσα.

Η αποστολή μιας μοίρας κινεζικών αεροσκαφών πάνω από την Ταϊβάν παρουσιάστηκε ως μια προειδοποίηση σε εξωτερικές δυνάμεις, μια αναφορά που όλοι κατάλαβαν ότι αφορούσε την τις ΗΠΑ.

Βεβαίως, άμεση ήταν και η απάντηση του αμερικανικού υπουργείου Εξωτερικών που δήλωσε ότι η Συνθήκη Αμοιβαίας Άμυνας με τις Φιλιππίνες «θα εφαρμοστεί σε ένοπλες επιθέσεις ενάντια στις ένοπλες δυνάμεις των Φιλιππίνων, σε δημόσια σκάφη ή αεροσκάφη στον Ειρηνικό Ωκεανό συμπεριλαμβανομένης της Νότιας Σινικής Θάλασσας».

Από τη μεριά του το Εθνικό Λαϊκό Κογκρέσο της Κίνας ενέκρινε έναν νέο νόμο για την Ακτοφυλακή που για πρώτη φορά γίνει τη δυνατότητα στην Κινεζική Ακτοφυλακή να βάλει κατά ξένων σκαφών σε «ύδατα που διεκδικούνται από τη Κίνα», δηλαδή την Νότια Σινική Θάλασσα. Η συγκεκριμένη απόφαση στέλνει ένα σαφές μήνυμα στις χώρες που έχουν διαφορές με την Κίνα στη Νότια Σινική Θάλασσα  αλλά και προς τις ΗΠΑ, που έχουν κλιμακώσει τις επιχειρήσεις υπεράσπισης της ελευθερίας της ναυσιπλοΐας στην περιοχή.

Η αντιπαράθεση γύρω από τη «γραμμή των 9 παυλών»

Η «γραμμή των 9 παυλών», είναι η αποτύπωση σε χάρτη, ήδη από το 1949, των κινεζικών αξιώσεων στη Νότια Σινική Θάλασσα, συμπεριλαμβανομένων των νήσων Σπάτλι και Πάρασελ.

Το πρόβλημα, όμως, είναι ότι εντός αυτής της γραμμής συμπεριλαμβάνονται ύδατα που άλλες χώρες θεωρούν ότι αποτελούν τμήμα των δικών τους ΑΟΖ, ενώ διαμάχη υπάρχει και για το καθεστώς των νησιωτικών συμπλεγμάτων.

Ειδικότερα η κινεζική οριοθέτηση υπερκαλύπτει  μέρος της ΑΟΖ του Μπρουνέι, της Ινδονησίας, της Μαλαισίας, των Φιλιππίνων, του Βιετνάμ και της Ταïβάν (με την Κίνα προφανώς να μην αναγνωρίζει την τελευταία). Υπάρχουν προβλήματα οριοθέτησης των χωρικών υδάτων με τις Φιλιππίνες, την Ινδονησία, τη Μαλαισία. Και βέβαια υπάρχει το πρόβλημα με το καθεστώς των νησιωτικών συμπλεγμάτων, που επιτείνεται από το γεγονός ότι η Κίνα έχει κάνει μεγάλη προσπάθεια να μετατρέψει όχι μόνο ακατακοίκητες νησίδες αλλά και ύφαλους σε στρατιωτικές εγκαταστάσεις, συμπεριλαμβανομένης της κατασκευής φυλακίων και στρατιωτικών αεροδρομίων. Αντίστοιχες στρατιωτικές εγκαταστάσεις σε νησιά, αλλά μικρότερης κλίμακας σε σχέση με τις κινεζικές, έχουν το Βιετνάμ, η Μαλαισία, οι Φιλιππίνες και η Ταϊβάν.

Η περιοχή θεωρείται ότι έχει και αποθέματα φυσικού αερίου, στοιχείο που επίσης έχει επιτείνει τις διαφορές, όπως έγινε με τη διαμαρτυρία του Βιετνάμ το 2014 ότι η κινεζική πλατφόρμα άντλησης Hai Yang Shi You 981 που εγκαταστάθηκε στα ανοιχτά των νήσων Πάρασελ παραβίαζε τα κυριαρχικά δικαιώματά του.

Η Κίνα έχει προσπαθήσει να βελτιώσει τις σχέσεις με κυβερνήσεις της περιοχής με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα την προσπάθεια αναβάθμισης της σχέσης με τις Φιλιππίνες και την κυβέρνηση Ντουτέρτε. Ωστόσο, η βασική κατεύθυνση παραμένει η ενίσχυση της στρατιωτικής παρουσίας στην περιοχή.

Δεν είναι τυχαίο ότι διαρκώς αναβαθμίζει τον εξοπλισμό της Ακτοφυλακής, που στην Κίνα είναι λιγότερο ένα αστυνομικό σώμα και περισσότερο ένα στρατιωτικό σώμα. Άλλωστε υπάγεται απευθείας στον Λαϊκό Απελευθερωτικό Στρατό.

Ούτε είναι τυχαίο ότι πρόσφατα η Κίνα προώθησε πυραυλικές συστοιχίες μέσου βεληνεκούς (IRBM) του τύπου DF-26 και τον Αύγουστο έκανε δοκιμή πλήγματος πλοίου στην Νότια Σινική Θάλασσα. Οι ΗΠΑ έχουν αναβαθμίσει σημαντικά τη στρατιωτική τους παρουσία στην περιοχή έχοντας αποστείλει σημαντικές ομάδες πολεμικών σκαφών, συμπεριλαμβανομένων αεροπλανοφόρων.

Ένας κρίσιμος κόμβος για την παγκόσμια οικονομία

Η Νότια Σινική Θάλασσα δεν έχει μόνο γεωπολιτική σημασία αλλά και οικονομική. Αποτελεί έναν από τους πιο κρίσιμους κόμβους για το παγκόσμιο εμπόριο

. Αρκεί να αναλογιστούμε ότι με βάση τα στοιχεία toy 2016 από εκεί πέρασε το 30% του παγκόσμιου θαλάσσιου εμπορίου με εκτιμώμενη αξία σχεδόν 3,4 δισεκατομμύρια δολάρια. Αυτό αφορούσε περίπου το 40% του συνολικού εμπορίου της Κίνας και το 90% των εισαγωγών πετρελαίου της Κίνας, της Ιαπωνίας και της Νότιας Κορέας, όπως και το 6% του αμερικανικού εμπορίου.

Τυχόν μεγάλης κλίμακας στρατιωτική αντιπαράθεση στην περιοχή, που θα προκαλέσει πρόβλημα στις εμπορικές ροές θα έχει ως αποτέλεσμα ιδιαίτερα αρνητικές οικονομικές επιπτώσεις.

Η αμερικανική αναζήτηση στρατηγικής

Οι ΗΠΑ θέλουν πάρα πολύ να περιορίσουν αυτές τις προβολές ισχύος της Κίνας και θα προσπαθήσουν να κατοχυρώσουν με κάθε δυνατό τρόπο την στρατιωτική παρουσία τους στην περιοχή, στο όνομα, πέραν όλων των άλλων, και της ελεύθερης ναυσιπλοΐας.

Ούτε είναι τυχαίο ότι οι ΗΠΑ κάνουν μια εκτεταμένη προσπάθεια να οικοδομήσουν τις συμμαχίες τους με τις χώρες που είναι γύρω από την Κίνα, από την παραδοσιακή αμυντική σχέση με την Ιαπωνία, τη Νότια Κορέα και την Ταϊβάν μέχρι την προσπάθεια προσεταιρισμού της Ινδίας αλλά ακόμη και την προσπάθεια καλύτερων σχέσεων με το Βιετνάμ.

Στην πραγματικότητα οι ΗΠΑ συνειδητοποιούν ότι δεν μπορούν να αποφύγουν μια αντιπαράθεση με την Κίνα, δεδομένης της ισχύος που η τελευταία σωρεύει και αντιστρατεύεται ευθέως τη δική τους, την ίδια ώρα που ένας αυξημένος βαθμός αλληλεξάρτησης των οικονομιών καθιστά πιο δύσκολη την προσπάθεια αποσύνδεσης.

Την ίδια στιγμή, ειδικά στην εποχή Τραμπ, η αμερικανική υποχώρηση από την προσπάθεια για πολυμερείς συμφωνίες εμπορίου και επενδύσεων, μέσα από τη στρατηγική «Πρώτη η Αμερική» έδωσε αρκετά περιθώρια στην Κίνα να παρουσιαστεί ως ο κατεξοχήν εκπρόσωπος μιας «ανοιχτής» και «ισότιμης» εκδοχής παγκοσμιοποίησης, παίρνοντας μάλιστα και τις ανάλογες πρωτοβουλίες.

Τα στρατηγικά διλήμματα της Κίνας

Είναι προφανές ότι η Κίνα σε αυτή τη φάση δεν πρόκειται να υποχωρήσει ως προς την προβολή ισχύος στη συγκεκριμένη περιοχή. Ο λόγος είναι ότι πρόκειται για περιοχές που η Κίνα τις θεωρεί κατεξοχήν τμήμα των κυριαρχικών της δικαιωμάτων. Αντίστοιχα, αντιμετωπίζει οποιαδήποτε πίεση δέχεται σε σχέση με αυτά ως απόπειρα μείωσης της δικής της ισχύος.

Από τη μεριά της η Κίνα βρίσκεται επίσης αντιμέτωπη με στρατηγικά διλήμματα και προκλήσεις. Η κινεζική υγεία γνωρίζει καλά ότι η απλή προβολή ισχύος δεν αρκεί, ούτε μπορεί να εξασφαλίσει μακροπρόθεσμες συμμαχίες. Από την άλλη, σε αρκετές περιπτώσεις η Κίνα έδειξε και δείχνει να κινείται κυρίως με το κριτήριο να κατοχυρώσει τη δική της θέση και τα δικά της συμφέροντα.

Αυτό δε κάποιες περιπτώσεις διαμορφώνει και κάπως αντιφατικές συνθήκες. Οι σχέσεις με το Βιετνάμ είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα. Μια σχέση φορτισμένη από το παρελθόν φάνηκε να βελτιώνεται στη βάση της αδελφικής σχέσης των δύο κομμουνιστικών κομμάτων στη διάρκεια των πολέμων  των βιετναμέζων κομμουνιστών, που δέχτηκαν κρίσιμη βοήθεια από την Κίνα, για να φτάσει στο χειρότερο σημείο με την εισβολή των κινεζικών ένοπλων δυνάμεων στο Βόρειο Βιετνάμ τον Φεβρουάριο του 1979 σε συνέχεια του πολέμου ανάμεσα σε Βιετνάμ και Καμπότζη, πριν σταδιακά επανακάμψει σε ένα επίπεδο οικονομικής συνεργασίας που δεν σημαίνει και το τέλος της καχυποψίας.

Η αλήθεια είναι ότι η Κίνα δοκίμασε μια πιο «ηγεμονική» προσέγγιση των διεθνών της σχέσεων μέσα από τη στρατηγική «μία ζώνη – ένας δρόμος», προσφέροντας συνεργασία σε και χρηματοδότηση σε μεγάλα έργα υποδομών με όρους που παρουσιάστηκαν ως αμοιβαία επωφελείς. Ωστόσο, και εδώ υπήρξαν προβλήματα, ξεκινώντας από την επιφύλαξη χωρών ως προς τον κίνδυνο υπερχρέωσής τους προς την Κίνα.

Στην ίδια κατεύθυνση κινήθηκε και η συνολική προσπάθεια της Κίνας να παρουσιαστεί ως η χώρα που κατεξοχήν υπερασπίζεται μια παγκοσμιοποίηση με έμφαση στα αμοιβαία οφέλη. Ωστόσο, παρότι η Κίνα όντως πήρε πρωτοβουλίες σε αυτή την κατεύθυνση, στην πραγματικότητα δεν ακολούθησε ακριβώς μια «ισότιμη» κατεύθυνση. Εκμεταλλεύτηκε σε μεγάλο βαθμό δυνατότητες να αποκτήσει πρόσβαση σε αγορές ή να κάνει επενδύσεις, όμως την ίδια στιγμή δεν έδωσε την ίδια πρόσβαση στις δικές της αγορές.

Κυρίως, όμως, η Κίνα δεν έχει πείσει ακόμη ότι μπορεί να κάνει το κρίσιμο βήμα από την υπεράσπιση των δικών της συμφερόντων, έστω και με τρόπου που επιτρέπουν και οφέλη για άλλες χώρες και μια στρατηγική «ηγεσία» που να εγγυάται την ανάπτυξη ακόμη και των δυνητικών ανταγωνιστικών της. Δεν δείχνει, τουλάχιστον αυτή τη στιγμή, να επαναλαμβάνει κάτι ανάλογο με αυτό που έκαναν οι ΗΠΑ μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο όταν ουσιαστικά βοήθησαν την Ιαπωνία και την Δυτική Γερμανία να αναπτυχθούν ακόμη και εάν αυτές οι χώρες εξελίχτηκαν σε ανταγωνίστριες δυνάμεις.

in.gr

Video

Ισραήλ: Αν χτυπήσει πυρηνικά, αρχίζει η καταστροφή

Ο Σάββας Καλεντερίδης στην εκπομπή της Κυριακής 6 Οκτωβρίου

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Θέματα Εκπομπής 5ης Οκτωβρίου 2024
1. Γεραπετρίτης: Θα κάνω αυτό που πρέπει στο Αιγαίο και ας χαρακτηριστώ μειοδότης
2. Ελλάδα-υδρογονάνθακες: Ποιος κρύβεται πίσω από την παρακώλυση των γεωτρήσεων; 13:00
3. Κύπρος: Η τριμερής αποφασίστηκε από Αθήνα και Άγκυρα, ερήμην της Λευκωσίας 21:50
4. Τουρκία: Κέρδισε διαγωνισμό στη Ρουμανία για πώληση τεθωρακισμένων οχημάτων αξίας ενός δισεκατομμυρίου δολαρίων 27:00
5. Ισραήλ: Άρχισε η αντίστροφη μέτρηση της επίθεσης – Θα αντεπιτεθούμε λέει το Ιράν 33:15
6. ΗΠΑ: Ο Τραμπ γύρισε στον τόπο του εις βάρος του εγκλήματος στην Πενσυλβάνια 59:00
7. Ρωσία-Ουκρανία: Μοντέλο Δυτικής-Ανατολικής Γερμανίας προκρίνουν Δυτικοί κιαι Ουκρανοί αξιωματούχοι 01:01:50

Συνέχεια ανάγνωσης

ΗΠΑ

Μάικλ Ρούμπιν στο Middle East Forum: Σε παρακμή τα κοιτάσματα πετρελαίου του Ιράν

Τυφλοί οι Αμερικανοί! Δεν βλέπουν τα τρωτά σημεία του Ιράν. Πιστεύουν ότι η Ισλαμική Δημοκρατία είναι πολύ ισχυρότερη βιομηχανικά και στρατιωτικά από ό,τι είναι.

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Το Ιράν πρέπει να εισάγει διυλισμένη βενζίνη, όχι μόνο για να τροφοδοτεί μηχανοκίνητα οχήματα, αλλά και για να διοχετεύει στα κοιτάσματα για την εξόρυξη πετρελαίου.

Γράφει ο Μάικλ Ρούμπιν*, Middle East Forum

Τα κοιτάσματα πετρελαίου του Ιράν είναι τα παλαιότερα στη Μέση Ανατολή. Το 1901, ο Αυστραλός William Knox D’Arcy κέρδισε μια παραχώρηση για αυτό που μέσα σε μια δεκαετία θα γινόταν η Anglo-Persian Oil Company. Καθώς η Περσία άλλαξε το όνομά της σε Ιράν το 1935, το ίδιο έκανε και η εταιρεία, πρώτα σε Αγγλο-Ιρανική Εταιρεία Πετρελαίου και στη συνέχεια, καθώς μεγάλωνε πέρα ​​από το Ιράν, μετονομάστηκε σε British Petroleum.

Το κρατικό μυστικό

Η παραγωγή κορυφώθηκε τη δεκαετία του 1970. Μετά την Ισλαμική Επανάσταση υπήρξε πολιτικό χάος και ακολούθησαν δεκαετίες κακοδιαχείρισης στα… χωράφια του Ιράν. Η παραγωγή ορισμένων χωραφιών μειώνεται τώρα κατά 8 έως 12 τοις εκατό ετησίως. Το Ιράν πρέπει να εισάγει διυλισμένη βενζίνη, όχι μόνο για να τροφοδοτεί μηχανοκίνητα οχήματα, αλλά και για να διοχετεύει στα κοιτάσματα για την εξόρυξη πετρελαίου. Η εξάρτηση του Ιράν από την εισαγόμενη βενζίνη είναι ένας σημαντικός λόγος για τον οποίο οι απειλές του να κλείσει τα στενά του Ορμούζ είναι υπερβολικές. Όχι μόνο δεν μπορούν στρατιωτικά, αλλά οποιοδήποτε κλείσιμο θα έβλαπτε δυσανάλογα το Ιράν επειδή η Κίνα και άλλοι πελάτες θα μπορούσαν εύκολα να αγοράσουν πετρέλαιο από άλλες αγορές.

Η Κίνα μπορεί σύντομα να χρειαστεί να το κάνει ούτως ή άλλως. Μόλις πριν από δύο χρόνια, η Ισλαμική Δημοκρατία ανακοίνωσε τη δημιουργία ενός νέου αρχηγείου ανάπτυξης για τις νανο- και μικρο-τεχνολογίες, περισσότερο γνωστό ως Συμβούλιο Καινοτομίας Νανο-Τεχνολογίας του Ιράν. Ενώ η Εθνική Εταιρεία Πετρελαίου του Ιράν αντιμετωπίζει τα αληθινά στατιστικά στοιχεία για τα κοιτάσματα πετρελαίου του Ιράν ως κρατικό μυστικό, αυτό το σημείωμα προφανώς δεν έφτασε στους επιστήμονες και τους μηχανικούς στο κέντρο. Καμαρώνοντας για την παραγωγή νανοκαταλυτών που βοηθούν στη διάσπαση του αργού και στην αύξηση της απόδοσης σε πιο πολύτιμα παραπροϊόντα, ο νέος οργανισμός ανέφερε ότι ο νανοκαταλύτης του μπορεί να βοηθήσει το Ιράν να σταματήσει τις σπείρες θανάτου στα χωράφια του. Σήμερα, το Ιράν παράγει ελαφρώς πάνω από 3 εκατομμύρια βαρέλια την ημέρα, αλλά ελπίζει ότι θα διπλασιαστεί σχεδόν στα 5,8 εκατομμύρια βαρέλια μέσα σε πέντε χρόνια.

Προς το παρόν, για την επίτευξη αυτού του αριθμού, λέει το κέντρο νανοτεχνολογίας, θα απαιτούσε τη γεώτρηση 2.000 νέων γεωτρήσεων. Αναφέρει επίσης ότι κάθε νέο πηγάδι χρειάζεται 200 ​​ημέρες για να σκάψει και να τεθεί σε λειτουργία. «Δεν υπάρχει άλλη επιλογή από την αύξηση της εξόρυξης από λειτουργικά πηγάδια, η οποία απαιτεί τη χρήση προηγμένων τεχνολογιών όπως η νανοτεχνολογία», ανακοίνωσε το κέντρο, προσθέτοντας, «Οι κυρώσεις που επιβλήθηκαν στη χώρα και, κατά συνέπεια, η έλλειψη προμήθειας καταλυτών που απαιτούνται από διυλιστήρια και πετροχημικά από το εξωτερικό, προκάλεσε επίσης την ιεράρχηση της στήριξης» για νέους καταλύτες.

Τυφλοί οι Αμερικανοί μπροστά στα τρωτά σημεία του ιρανικού καθεστώτος

Αυξάνονται τώρα οι εικασίες ότι, στον απόηχο της πρόσφατης επίθεσης βαλλιστικών πυραύλων του Ιράν στο Ισραήλ, οι ισραηλινές αμυντικές δυνάμεις θα αντεπιτεθούν. Καθώς η βιομηχανία πετρελαίου του Ιράν τροφοδοτεί την οικονομία του, η στόχευση της βιομηχανίας φαίνεται πιθανή. Ορισμένα σημεία πνιγμού (choke points) είναι προφανή. Το Ιράν εξάγει το 90 τοις εκατό του πετρελαίου του μέσω ενός μόνο σημείου: του πετρελαϊκού τερματικού σταθμού Kharg . Ωστόσο, με τόσα πολλά πεδία σε παρακμή, η ικανότητα του Ιράν να παράγει ή να εισάγει νανοκαταλύτες μπορεί να είναι μια δεύτερη επιλογή, όπως και η βιομηχανική ζώνη Asaluyeh όπου συγκεντρώνονται τόσο μεγάλο μέρος των βιομηχανιών πετρελαίου και πετροχημικών του Ιράν.

Σε όλες τις κυβερνήσεις των ΗΠΑ, υπάρχει ένα παράξενο φαινόμενο: Αμερικανοί αξιωματούχοι παραμένουν τυφλοί ή αρνούνται να εκμεταλλευτούν τα τρωτά σημεία του ιρανικού καθεστώτος και αντ’ αυτού αρπάξουν την ήττα από τα σαγόνια της νίκης πλημμυρίζοντας το Σώμα των Φρουρών της Ισλαμικής Επανάστασης με μετρητά. Αυτή η δυναμική έχει φέρει τη Μέση Ανατολή στα πρόθυρα πολέμου και την Ισλαμική Δημοκρατία στα πρόθυρα της έκρηξης πυρηνικών όπλων. Ένας από τους λόγους για τους οποίους η Δύση παραχωρεί συνεχώς στην Τεχεράνη είναι, όπως κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου με τη Σοβιετική Ένωση, η Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών και το Στέιτ Ντιπάρτμεντ πιστεύουν ότι η Ισλαμική Δημοκρατία είναι πολύ ισχυρότερη βιομηχανικά και στρατιωτικά από ότι είναι. Οι αχίλλειες φτέρνες υπάρχουν. Το μόνο ερώτημα είναι ποιος θα αναλάβει τον ρόλο του Τρώα Πρίγκιπα Πάρη και θα ρίξει το μοιραίο βέλος.

Το άρθρο του Μάικλ Ρούμπιν στο Middle East Forum

 

*Ο Μάικλ Ρούμπιν είναι ανώτερος συνεργάτης στο American Enterprise Institute, όπου ειδικεύεται σε χώρες της Μέσης Ανατολής, ιδιαίτερα στο Ιράν και την Τουρκία. Η καριέρα του περιλαμβάνει χρόνο ως αξιωματούχος του Πενταγώνου, με εμπειρίες πεδίου στο Ιράν, την Υεμένη και το Ιράκ, καθώς και διαπραγματεύσεις με τους Ταλιμπάν πριν από την 11η Σεπτεμβρίου. Ο κ. Ρούμπιν έχει επίσης συνεισφέρει στη στρατιωτική εκπαίδευση, διδάσκοντας μονάδες Πολεμικού Ναυτικού και Πεζοναυτών των ΗΠΑ σχετικά με τις περιφερειακές συγκρούσεις και την τρομοκρατία. Το επιστημονικό του έργο περιλαμβάνει πολλές βασικές εκδόσεις, όπως το «Dancing with the Devil» και το «Eternal Iran». Ο Ρούμπιν απέκτησε το διδακτορικό του και μεταπτυχιακό στην ιστορία και πτυχίο βιολογίας από το Πανεπιστήμιο Yale.

 

 

Συνέχεια ανάγνωσης

ΗΠΑ

Πως επηρεάζουν οι εξελίξεις της ευρύτερης περιοχής την Ελλάδα;

Τα εννιά σημεία που δείχνουν πως επηρεάζουν την Ελλάδα οι εξελίξεις στην περιοχή.

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Τα εννιά σημεία που δείχνουν πως επηρεάζουν την Ελλάδα οι εξελίξεις στην περιοχή.

Γράφει ο Παντελής Σαββίδης

1.-Η θέση αρχής που διαμορφώνει τις παρακάτω απόψεις είναι, κατ αρχάς, ανθρωπιστική.

2.- Η δεύτερη θέση είναι το συμφέρον της χώρας μας. Κυρίως η επιβίωσή της που απειλείται. Η γεωπολιτική, δηλαδή, της περιοχής. Ακόμη και όταν επιδιώκουμε μια Ομοσπονδιακή Ευρώπη δεν το κάνουμε ιδεοληπτικά. Αναζητούμε το πλαίσιο που θα μπορούσε να μειώσει την απειλή αφανισμού μας. Δεν παραβλέπονται ούτε οι ιστορικές αμαρτίες της ούτε η επιθετικότητά της. Αλλά με κάποιους που ταιριάζουμε περισσότερο πρέπει να συμβιώσουμε.

Με αυτά ως δεδομένα ιδού μια μικρή ανάλυση των δύο πολέμων.

ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ

3.-Στο παλαιστινιακό η θέση μου είναι δύο κράτη στα σύνορα του 67. Δεν είμαι, δηλαδή, ούτε κατά της ύπαρξης του Ισραήλ, ούτε υπερ της εξάλειψης των παλαιστινίων.
Παρά τις συνομιλίες που διεξήχθησαν δεν πίστεψα ποτέ πως είτε η μια πλευρά είτε η άλλη ήθελε πραγματικά λύση δύο κρατών.
Η λύση αυτή τωρα εξέλειπε. Το Ισραήλ φαίνεται να κέρδισε την τελευταία αντιπαράθεση αλλά είναι και αιχμάλωτο της νίκης του. Τι θα κάνει με τους Παλαιστίνιους; Όσους και να σκοτώσει, όποια εθνοκάθαρση ή γενοκτονία και να πραγματοποιήσει, δεν θα μπορέσει να τους εξαφανίσει όλους. Αυτό δείχνει η ιστορία των εθνοκαθάρσεων.
Πιστεύω πως η θέση του ήταν ένα ενιαίο κράτος στο οποίο με κάποια μορφή θα συνυπήρχαν και οι παλαιστίνιοι. Σήμερα θα προβληματίζεται και το ίδιο το Ισραήλ αν μια τέτοια λύση είναι βιώσιμη. Έχει προκαλέσει τέτοια τραγωδία στο εσωτερικό τους που δύσκολα θα βρει και μορφή συνύπαρξης και αξιόπιστη και ικανή διοίκηση των παλαιστινίων.

3.-Η ενέργεια της Χαμάς την 7η Οκτωβρίου δεν ήταν, απλώς, αδικαιολόγητη. Ήταν απάνθρωπη, καταστροφική και τρομοκρατική. Τρομοκρατία είναι κάθε ενέργεια που καταφέρεται κατά των πολιτών. Η αντίδραση του Ισραήλ ως ένα σημείο ήταν δικαιολογημένη. Το Ισραήλ ξεπέρασε εκείνο τη σημείο κατά πολύ και σήμερα έχει προκαλέσει τον θάνατο περίπου 50.000 ανθρώπων. Πρόκειται για πολιτική εθνοκάθαρσης. Το Ισραήλ είναι κατηγορούμενο στο Διεθνές Δικαστήριο για γενοκτονία. Και το ίδιο ως χώρα και η ηγεσία του δεν θα αποφύγουν το κατηγορητήριο μετά τον πόλεμο, ανεξαρτήτως εκβάσεως.
Είμαι αντίθετος στην πολιτική αυτή του Ισραήλ. Πολλοί απο την ελληνική κοινή γνώμη δικαιολογούν τις ενέργειές του παρόλο που αντιτίθενται σε αυτήν την πολιτική του επιφανείς Εβραίοι και στο Ισραήλ και ανα τον κόσμο. Βασιλικότεροι του βασιλέως, δηλαδή;

4.-Η γεωπολιτική διάσταση γίνεται περίπλοκη. Το Ισραήλ αυτήν την στιγμή φαίνεται να εξόντωσε τους αντιάλους του (Χαμάς, Χεζμπολάχ) και εκμηδένισε το γεωπολιτικό εκτόπισμα του Ιράν. Η γεωπολιτική έκλειψη του Ιράν δημιουργεί κενό στη γεωπολιτική ισορροπία της περιοχής. Το Ιράν ήταν ο μόνος πόλος που είχε εξ ορισμού γεωπολιτικές αντιθέσεις με την Τουρκία και μπορούσε να τις διεκδικήσει. Το Ισραήλ φαίνεται, επίσης, ότι μπορεί να προβάλλει ενεργά σκληρή ισχύ που το καθιστά περιφερειακή δύναμη αλλά την ισχύ του, λόγω μειωμένου, αριθμητικά, ανθρώπινου δυναμικού την κρατά για τον εαυτό του. Για την περίπτωση που διακινδυνεύσει. Με την αποδυνάμωση του Ιράν και με την στάση του Ισραήλ όπως περιγράφηκε παραπάνω η Τουρκία εμφανίζεται ως η μόνη περιφερειακή δύναμη. Η εξέλιξη αυτή είναι πολύ αρνητική για την Ελλάδα δεδομένου ότι ο μόνος κίνδυνος εναντίον της ακεραιότητας και των συμφερόντων της προέρχεται απο την Τουρκία.

5.-Το Ισραήλ θα συνεχίσει την αντιπαράθεση με το Ιράν αλλά όχι και με την Τουρκία. Οι δεσμοί Τουρκίας -Εβραίων είναι παλαιοί και στέρεοι. Δεν χαλούν για συγκυριακούς λόγους του Ερντογάν. Ο Νετανιάχου παρουσίασε στον ΟΗΕ δύο χάρτες. Τις χώρες της κόλασης και τις χώρες του καλού. Δεν περιέλαβε σε κανέναν απο τους δύο την Τουρκία. Αφήνει περιθώρια συνεννόησης. Αν λάβει κανείς υόψη του την δουλική στάση της Ουάσιγκτον απέναντι στην Αγκυρα, το Ισραήλ μετά τον πόλεμο θα επιδιώξει αποκατάσταση των σχέσεών του με την Τουρκία.

6.-Παρά την γεωπολιτική απομείωση του Ιράν η περιοχή δεν θα ηρεμήσει. Ένοπλα κινήματα θα συνεχίσουν να προβαίνουν σε τρομοκρατικές ενέργειες διότι δεν μπορούν να αντιπαρατεθούν απευθείας με τις κρατικές δυνάμεις. Αυτή θα είναι μια συνεχής αιμοραγία για το Ισραήλ. Μια συνεχής, καθημερινή, αγωνία με σημαντικές επιπτώσεις.

7.-Οι ΗΠΑ μετά τους δύο εν εξελίξει πολέμους θα αποχωρήσουν απο την περιοχή. Θα αφήσουν πληρεξουσίους. Θα συνδιαμορφώσουν ΗΠΑ και Ισραήλ ένα νέο περιβάλλον στην περιοχή; Μια νέα ισορροπία; Ευνοϊκή για το Ισραήλ θα ήταν η δημιουργία ενός κουρδικού κράτους. Με τους Κούρδους οι σχέσεις τους δεν είναι, απλώς, καλές. Βοηθιούνται στους μεσανατολικούς πολέμους και αναταραχές. Τι θα γίνει στην περίπτωση αυτή αν αντιδράσει-που θα αντιδράσει- η Τουρκία;

ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΚΥΠΡΟΣ

8.-Σε αυτό το πλαίσιο η Ελλάδα και η Κύπρος θα μπορούσαν αν είχαν-που δεν έχουν εδώ και μια τριακονταετία- πολιτική ηγεσία να αποκτήσουν γεωπολιτικό βάρος και να επηρεάσουν την πλάστιγγα. Αυτήν την στιγμή κανείς δεν υπολογίζει σε τίποτα την Αθήνα. Η Ελλάδα είναι ένα σύνολο που, απλώς, καταναλώνει τον χρόνο. Είναι παρατηρητής των εξελίξεων και περιμένει παθητικά τις συνέπειες που θα υποστεί.

Αντιπολίτευση δεν έχει, ανθρώπινο δυναμικό που να φιλοδοξεί να διοικήσει την χώρα, επίσης, δεν έχει και ο πρωθυπουργός της έχει την αρχή πως το παγκόσμιο συμφέρον είναι σημαντικότερο απο το τοπικό [εθνικό], ενδιαφέρεται για την παγκόσμια διακυβέρνηση και εκφράζει την ικανοποίησή του που η ελληνική κοινωνία μεταβάλλεται σε πολυπολιτισμική.

Με τις θέσεις αυτές η πλειοψηφία της κοινωνίας διαφωνεί αλλά ο πρωθυπουργός και το κόμμα του απολαμβάνουν της εμπιστοσύνης, έστω και της σχετικής πλειοψηφίας.

Η χώρα δεν διαθέτει σοβαρή αστική τάξη, ούτε πνευματική. Και οι ιδιοκτήτες των ΜΜΕ στριμώχνονται ποιος θα πάρει την μεγαλύτερη μερίδα από τον κρατικό κορβανά.

Η χώρα, μέλος του σκληρού πυρήνα της ΕΕ από τις αρχές του 80, είναι σε όλα πίσω. Λειτουργεί με τη λογική της αρχαίας πόλης κράτους με τις αποικίες της, [έχει καταντήσει αθηναϊκή αποικία], η ηγεσία της ενδιαφέρεται μόνο πως θα μοιράσει τα ιμάτιά της και η ελεύθερη πτώση επιταχύνεται. Ελλάδα που να λαμβάνεται υπόψη δεν υπάρχει.

Κάνει θελήματα μήπως και πάρει το φιλοδώρημά της. Το υπουργείο εξωτερικών ανύπαρκτο από όλες τις απόψεις και για το υπουργείο άμυνας ας μιλήσουν αρμοδιότεροι. Όσοι πέρασαν από υψηλές θέσεις του έχουν ευθύνες σε μια ενδεχόμενη τραγωδία [που δεν είναι εκτός ορίζοντα].

Στο ΥΠΕΞ ένας ικανός ακαδημαϊκός αλλά απαράδεκτος υπουργός διαμορφώνει τις προϋποθέσεις ελληνικών υποχωρήσεων με διατυπώσεις και μεθοδεύσεις που δεν θα γίνουν αντιληπτές απο την κοινή γνώμη και ο πρωθυπουργός ετοιμάζεται για συνομιλίες για το Αιγαίο. Ο τούρκος πρόεδρος δήλωσε πως ο Μητσοτάκης του υποσχέθηκε να λύσει τα προβλήματα του Αιγαίου. Ο Μητσοτάκης διαλαλεί ότι οι θέσεις του είναι οι εδώ και χρόνια ελληνικές (η μόνη διαφορά είναι η επίλυση του θέματος υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ) αλλά η ανυποχώρητη θέση της Άγκυρας είναι πως υπάρχει πληθώρα άλλων ζητημάτων που εκκρεμούν. Πως θα λύσει τα προβλήματα ο κ. Μητσοτάκης; Δεν πρόκειται να το μάθουμε πριν το παραπέντε. Ακόμη και οι παραχωρήσεις (αν γίνουν) θα περάσουν από τα ΜΜΕ και τους κομματικούς οπαδούς ως επιτυχία.
ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ

9.-Οι Ηνωμένες Πολιτείες ώθησαν την Ουκρανία και την Ευρώπη σε έναν καταστροφικό και ατελείωτο πόλεμο του οποίου οι συνέπειες ήταν θετικές για τις ΗΠΑ, αρνητικές για την Ευρώπη και τραγικές για την Ουκρανία.

Η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία είναι απολύτως καταδικαστέα ενέργεια. Δεν μπορούν να δικαιολογηθούν εισβολές, όποια και αν είναι η αιτία.

Η επιδίωξη των ΗΠΑ και στον πόλεμο αυτό και στον πόλεμο τη Μέσης Ανατολής είναι η αναδιαμόρφωση των ισορροπιών στον χώρο Ευρώπη- Μέση Ανατολή με στόχο τον έλεγχο της περιοχής από ταυτισμένες με την Ουάσιγκτον δυνάμεις. Μια νέα Ευρώπη με δική της άμυνα, εντός του ΝΑΤΟ, και δική της εξωτερική πολιτική που θα επηρεάζεται από τις ΗΠΑ είναι υπο διαμόρφωση, όπως και μια νέα δυναμική στο μεσανατολικό χώρο, φιλική, επίσης, προς τις ΗΠΑ.

Στη νέα Μέση Ανατολή η Τουρκία είναι απαραίτητη για τις ΗΠΑ αλλά όλα δείχνουν πως η Τουρκία έγειρε ανατολικά.
Στην Ευρώπη η αμερικανική πολιτική δεν διακυβεύεται αλλά στη Μέση Ανατολή ο παράγων Τουρκία και η επιρροή Ρωσίας και Κίνας είναι υπολογίσιμες παράμετροι.

Η επίδειξη στον ΟΗΕ από τον Νετανιάχου χάρτη της εμπορικής και ενεργειακής διαδρομής που σχεδιάζεται, από Ινδία στην Ευρώπη μέσω χωρών της Μέσης Ανατολής, της Κύπρου και της Ελλάδας δείχνει τις αμερικανικές επιδιώξεις και μερικοί διεθνείς αναλυτές θεωρούν πως η τελευταία μεσανατολική κρίση έχει ως αιτία τον χάρτη αυτό. Ο χάρτης δεν περιλαμβάνει ούτε το Ιράν, ούτε την Τουρκία.

Πριν μερικά χρόνια ο χάρτης της Μεγάλης Μέσης Ανατολής πυροδότησε την Αραβική Άνοιξη η οποία δεν είχε την κατάληξη που επεδίωκαν οι ΗΠΑ. Ο άξονας IMEK (Ινδία Μέση Ανατολή, Κύπρος, Ελλάδα, Ευρώπη) επαναφέρει στο προσκήνιο τη συνέχεια εκείνης της επιδίωξης για να διαμορφώσει το τελικό σκηνικό.

Ούτε στο ελληνικό ΥΠΕΞ, ούτε στο Μαξίμου μπορούν κάτι να κάνουν για όλα αυτά. Απαιτούν βαθιά γνώση και λεπτούς χειρισμούς, ικανότητες για τις οποίες δεν διακρίνονται.

Ας βελτιώσουν, τουλάχιστον, τις σχέσεις τους με την Εκκλησία και αα αρχίσουν να προσεύχονται και να επικαλούνται τη βοήθεια του πανάγαθου ο οποίος, επανειλημμένως, έχει δηλώσει ότι είναι Έλληνας.

Τουλάχιστον ας κρατήσουν ζωντανό και προσφιλές το όνομα Ελλάδα που από τα ελληνιστικά χρόνια κυριαρχεί στην περιοχή. Οι πολιτικοί ερασιτέχνες των Αθηνών το έχουν αμαυρώσει.

Συνέχεια ανάγνωσης

Ινφογνώμων

Infognomon Logo

Περιηγηθείτε στα κορυφαία βιβλία του βιβλιοπωλείου μας

Προβολή όλων

Δημοφιλή