Γράφει η Φανούλα Αργυρού

Με δύο άρθρα του ο συνάδελφος Κώστας Βενιζέλος («Φιλελεύθερος» 9.3.25 και 11.3.25), μας ενημέρωσε ότι ήταν ο ίδιος ο Ουκρανός Πρόεδρος Β. Ζελένσκι που απαίτησε την τουρκική παρουσία στις ευρωπαϊκές συνόδους. Εξού και ο Τούρκος ΥΠΕΞ Φιτάν συμμετείχε στη συνάθροιση του Βρετανού Πρωθυπουργού Στάρμερ στο Λονδίνο στις 2.3.25. Και επιμένει να θέλει την Τουρκία εγγυήτρια δύναμη για τη χώρα του!

«Ο Βολοντίμιρ Ζελένσκι, ο Πρόεδρος της Ουκρανίας, θέλει «να βάλουν τον λύκο να φυλάει τα πρόβατα», «την αλεπού να φυλάει τις κότες». Ο Ουκρανός Πρόεδρος, που έμαθε πρώτα το θέατρο και μετά την πολιτική, από τις αρχές του πολέμου, της εισβολής της Ρωσίας στη χώρα του, ζήτησε να έχει ρόλο η κατοχική Τουρκία.

Θέλει την κατοχική δύναμη να έχει στρατιωτική παρουσία και να εγγυάται την ασφάλεια και την ανεξαρτησία της Ουκρανίας! Το απόλυτο άλλοθι, το συγχωροχάρτι σε μια χώρα, που έχει εισβάλει και κατέχει εδάφη της Κύπρου. Το ζητά τούτο το Κίεβο και ήταν θέση του από την αρχή…»

https://www.philenews.com/politiki/article/1563863/o-zelenski-zitise-tourkiki-parousia-stis-evropaikes-sinodous/

https://www.philenews.com/apopsis/arthra-apo-f/article/1564504/theloun-ton-kako-liko-na-tous-filai/

Ορθώς έγραψε ο Κ.Β, ο Ζελένσκι από το 2022 ήθελε τη Τουρκία ως εγγυήτριά του δύναμη(!)

Δεν ξεχνιέται η ομιλία του προς τη Βουλή των Αντιπροσώπων που έγινε με ηλεκτρονική σύνδεση στις 7.4.2022. Αφού αναφέρθηκε σε ένα σορό απαιτήσεις από την Κυπριακή Κυβέρνηση ούτε μια αναφορά δεν έκανε στη συνεχιζόμενη ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΕΙΣΒΟΛΗ ΚΑΙ ΚΑΤΟΧΗ στη χώρα που απευθυνόταν και από την οποία… απαιτούσε!

Και μόλις αναφέρθηκε η Πρόεδρος της ΚΔ Αννίτα Δημητρίου στην Τουρκία, αίφνης έκλεισε (κόπηκε) η σύνδεση!

https://defencereview.gr/choris-kamia-anafora-gia-tin-toyrkiki-e/#google_vignette

Ακολούθησε ένα καυτό παραπολιτικό στη «Σημερινή» 10.4.22, σελ. 24 του «ΚΥΠΡΟΦΡΕΝΗ».

«Θυμήθηκε τα διαβατήρια αλλά όχι τον Αττίλα

Η εμφάνιση του Προέδρου της Ουκρανίας, Βολοντίμιρ Ζελένσκι, ενώπιον της κυπριακής Βουλής χάλασε την όλη θετική εικόνα που είχαμε για τον ίδιο. Την εικόνα ενός ηγέτη που αγωνίζεται θαρραλέα για την υπεράσπιση της χώρας του, η οποία δέχεται μιαν αδικαιολόγητη εισβολή από έναν πανίσχυρο γείτονα. Ο Ζελένσκι, που μέχρι τώρα έδειχνε ότι δεν κωλώνει μπροστά στους κινδύνους, τις πολιορκίες και την πρωτοφανή επιθετικότητα των εισβολέων, κώλωσε μπροστά στο ενδεχόμενο να δυσαρεστήσει τον φίλο του τον Ερντογάν με κάποιαν αναφορά και στην τουρκική εισβολή στην Κύπρο. Δεν χρειαζόταν να πει πολλά. Θα μπορούσε να πει κάτι απλό και ανθρώπινο: «Γνωρίζω ότι έχετε κι εσείς οδυνηρές εμπειρίες από την εισβολή μιας μεγαλύτερης γειτονικής χώρας. Η Ουκρανία βρίσκεται στο πλευρό σας, όπως βρίσκεστε κι εσείς στο δικό μας». Ακόμα και εάν δεν κατονόμαζε την Τουρκία, θα κατανοούσαμε ότι το κάνει γιατί πιστεύει πως η χώρα αυτή είναι ένα από τα κύρια στηρίγματά του. Αλλά αυτός δεν βρήκε ούτε λέξη να πει. Θυμήθηκε μέχρι και τα κυπριακά χρυσά διαβατήρια των Ρώσων, αλλά δεν θυμήθηκε ότι οι Τούρκοι ήρθαν… χωρίς διαβατήριο και κατέκτησαν το μισό κομμάτι αυτής της χώρας.

Ως Πρόεδρος ο Ζελένσκι δεν είναι δυνατό να μην είχε ακούσει ποτέ κάτι για την τουρκική κατοχή στην Κύπρο. Αλλά και να μην είχε ακούσει, όφειλε ο εδώ πρέσβης της Ουκρανίας, ο οποίος γνωρίζει τις ιδιαίτερες ευαισθησίες αυτού του λαού, να τον είχε συμβουλεύσει να κάνει κάποιαν αναφορά για την τουρκική εισβολή στην ομιλία του. Ίσως και το δικό μας Υπουργείο Εξωτερικών θα μπορούσε να είχε ζητήσει διακριτικά από τον Ουκρανό διπλωμάτη να διαβιβάσει στον Ζελένσκι αυτήν την υπόδειξη. Δεν ξέρουμε αν η υπόδειξη έγινε και αν ο Ζελένσκι την αγνόησε. Η ουσία είναι ότι μας «έγραψε» κανονικά στις αρβύλες που του πούλησε ο Ερντογάν. Εν πάση περιπτώσει, δεν πρέπει ν’ αφήσουμε την οποιαδήποτε πικρία και ενόχληση από την παράλειψη του Ζελένσκι να σκιάσει την ξεκάθαρη θέση μας εναντίον της βάρβαρης ρωσικής εισβολής και των ωμοτήτων στις ουκρανικές πόλεις».

https://simerini.sigmalive.com/media/documents/SHMERINH_15139_10.04.2022.pdf

Και «Ανοικτή επιστολή προς τον Πρόεδρο της Ουκρανίας» («Σημερινή» 17.4.2022 σελ.9) του κ. Γιαννάκη Ομήρου, πρώην Προέδρου της Βουλής των Αντιπροσώπων. Έγραψε μεταξύ άλλων προς Ζελένσκι:

«…Κύριε Πρόεδρε,

Με βάση αυτήν την έκνομη συμπεριφορά της Τουρκίας εις βάρος της χώρας μου, η οποία προσομοιάζει με την επίθεση που δέχεται σήμερα η δική σας χώρα από τη Ρωσία, με ξενίζει το γεγονός ότι έχετε αποδεχθεί την Τουρκία, χώρα παραβάτη του Διεθνούς Δικαίου που βαρύνεται με τα ίδια εγκλήματα που υφίσταται σήμερα η χώρα σας, να ενεργεί ως μεσολαβητής για να τερματιστεί η αιματοχυσία στην Ουκρανία και για να σταματήσει η παράνομη στρατιωτική επίθεση εναντίον της.

Πολύ περισσότερο, μας ξενίζει το γεγονός ότι αποδέχεστε αυτόν τον μεσολαβητικό ρόλο της Τουρκίας, όταν αυτή η χώρα τηρεί στάση «Ποντίου Πιλάτου» στη ρωσική εισβολή, αρνούμενη μάλιστα να επιβάλει τις κυρώσεις που υιοθέτησαν η διεθνής κοινότητα και η Ε.Ε., της οποίας είναι χώρα – υποψήφια προς ένταξη. Αλλά, ακόμα πιο πολύ, μας ξενίζει και μας εκπλήσσει η δηλωθείσα επιθυμία σας να καταστήσετε την Τουρκία ως μία των εγγυητριών δυνάμεων, προκειμένου να εγγυάται την ανεξαρτησία, την κυριαρχία και την εδαφική ακεραιότητα της χώρας σας. Αυτήν τη χώρα που εδώ και μισό αιώνα παραβιάζει, κατά συρροήν και κατ’ εξακολούθησιν, την ανεξαρτησία, την κυριαρχία και την εδαφική ακεραιότητα της δικής μου χώρας.

Κύριε Πρόεδρε… αναμένουμε να εγκαταλείψετε τις πιο πάνω σχέσεις και να αποσύρετε το αίτημά σας να καταστήσετε εγγυήτρια δύναμη την Τουρκία, μια χώρα ένοχη για εγκλήματα εις βάρος της Κύπρου, παρόμοια με αυτά που υφίσταται σήμερα η χώρα σας.

Y.Γ.: Δυστυχώς μας απογοητεύσατε με την ομιλία σας στην Κυπριακή Βουλή. Δεν βρήκατε να πείτε μια λέξη για το δράμα που βιώνει ο λαός μας τα τελευταία 48 χρόνια. Ξεχνώντας ότι η αλληλεγγύη πρέπει να είναι αμφίδρομη…»

https://simerini.sigmalive.com/media/documents/SHMERINH_15140_17.04.2022.pdf

Τελικά, δεν ήταν και τόσο αδικαιολόγητη η κατηγορία του «αχάριστου» που του απέμεναν ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Donald Trump και ο Αντι-Πρόεδρος J. D. Vance στην πολύκροτη συνάντησή τους στο Οβάλ Γραφείου του Λευκού Οίκου στις 28 Φεβρουαρίου 2025…

*Ερευνήτρια/δημοσιογράφος

Γράφει ο Λάζαρος Καμπουρίδης

Και ενώ όλοι θα περίμεναν, ότι η συμφωνία Τζολάνι με τον Μ. Αμπντί (Κούρδοι Συρίας) για την ενσωμάτωση των Κούρδων στον συριακό κρατικό κορμό θα ήταν το πρωτοσέλιδο στα τουρκικά ΜΜΕ, βλέπω σήμερα ότι κύριο θέμα αποτελεί το θέμα της ασφάλειας της Τουρκίας με αφορμή τα γεγονότα στη Συρία με τους Αλαουιτες. Το θέμα απασχόλησε την χθεσινή συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου στην Τουρκία.

Γιατί αφορά άμεσα την ασφάλεια της Τουρκίας; Το είχα περιγράψει σε ανάρτηση μου, όπου οι Τούρκοι Αλεβίτες του Χατάι ζητούσαν βοήθεια από το Ισραήλ για την παύση των εκκαθαρίσεων των συγγενών τους Αλαουιτων στη δυτική Συρία από τους τρομοκράτες του Τζολάνι.

Δηλαδή η Τουρκία φοβήθηκε ότι οι εξελίξεις στη Συρία θα συμπαρασύρουν και την Τουρκία προκαλώντας δογματικό ξεσηκωμό και στο εσωτερικό της με επίκεντρο τους Αλεβίτες.

Γιατί άραγε τέτοια υπερευαισθησία της Τουρκίας;

Η εθνική ασφάλεια στην Τουρκία πρυτανεύει κάθε πολιτικής απόφασης. Εάν ανοίξει ο “ασκός του Αιόλου” δύσκολο να κλείσει…

Η Τουρκία είναι ένας γρίφος. Εκεί που βλέπεις ηλιοφάνεια εμφανίζεται καταιγίδα…..
(Μεταφορική η παρομοίωση).

Γράφει ο Λάζαρος Μαύρος, Σημερινή

ΠΟΣΟ ισχυρότερη και περισσότερο θωπευόμενη – και επικινδυνότερα για τον Ελληνισμό αλαζονικότερη – ή, ίσως, το αντίθετο, πιθανόν να καταστεί η Τουρκία, επί της νέας προεδρίας Ντόναλντ Τραμπ των Ηνωμένων Πολιτειών εκκωφαντικά καυχομένης ως ανατρεπτικής των παγκοσμίως μέχρι τούδε ισχυόντων;

Άπαντες στην υφήλιο παρακολουθούν με έκπληξη τις θεαματικές προβολές επιδείξεων «υπερ-μεγαλειότητος», με τις υπογραφάρες ναρκισσισμού επί των διαταγμάτων του Προέδρου Τραμπ και τις ακατάπαυστες ριπές απειλητικών εκβιασμών έναντι ουκ ολίγων, προς επίτευξη υποταγής στα συμφέροντα των ΗΠΑ, όπως ο ίδιος τα εννοεί στις εξαγγελίες του, για να κάνει «ξανά μεγάλη την Αμερική» (MAGA = Make America Great Again).

Εν παρενθέσει: Αυτό το τραμπικό «maga» ακούγεται πάντως ομόηχο με τον παρ’ ημίν «μάγκα», τις «μαγκιές» και τα «μαγκιλίκια». Διαφορετικής βέβαια σημασίας το MAGA με τον μάγκα, ωστόσο εκφράζονται όμως επί της ουσίας παρομοίως!

ΕΚΕΙΝΕΣ οι… απείρου κάλλους, πρωτοφανείς στη διεθνή διπλωματία, αντιλογίες που καταγράφηκαν από τους φακούς και τα μικρόφωνα των δημοσιογράφων, παρόντων στον Λευκό Οίκο, την προπερασμένη Παρασκευή, 28.2.2025, μεταξύ των Αμερικανών Τραμπ και Βανς από τη μια και του Ουκρανού Προέδρου Ζελένσκι από την άλλη, τηρουμένων των αναλογιών, θύμισαν στους ιστοριομνήμονες κάτι από τον ξακουστό Μηλίων Διάλογο που κατέγραψε στην Ξυγγραφή του (Ε΄ 85-113) ο αρχαίος μας Θουκυδίδης.

Ξανά εν παρενθέσει: Το 415 π.Χρ., στο 16ο έτος του 27ετούς Πελοποννησιακού Πολέμου (431-404 π.Χρ.), οι στυγνοί και αλαζονικοί Αθηναίοι ιμπεριαλιστές, εισβολείς στο μικρό νησί της Μήλου, απαιτούσαν από τους αβοήθητους Μηλίους να υποδουλωθούν, σώοι, οικειοθελώς, για να μην τους σφαγιάσουν. Εκεί οι εισβολείς είπαν και τον έκτοτε ξακουστό «κανόνα» ότι:

– «Στις ανθρώπινες σχέσεις τα νομικά επιχειρήματα έχουν αξία όταν εκείνοι που τα επικαλούνται είναι περίπου ισόπαλοι σε δύναμη και ότι, σε αντίθετη περίπτωση, ο ισχυρός επιβάλλει ό,τι του επιτρέπει η δύναμή του και ο αδύνατος υποχωρεί όσο του το επιβάλλει η αδυναμία του» (Ε-91).

– Εν τέλει οι Μήλιοι αρνήθηκαν να υποταχθούν, οι Αθηναίοι τούς κατανίκησαν, θανάτωσαν όλους τους ενήλικες και υποδούλωσαν τα γυναικόπαιδα. Στην συνέχεια όμως της ιστορίας ο Θουκυδίδης κατέγραψε την μοιραία για τους Αθηναίους Σικελική Εκστρατεία. Όπου, η σοφή αντι-ιμπεριαλιστική στρατηγική του Συρακούσιου Ερμοκράτη συνένωσε όλους τους Σικελιώτες, προσείλκυσε την βοήθεια και των Σπαρτιατών, πέτυχε δηλαδή να καταστήσει ισχυρότερη την άμυνα, και προκάλεσε την πανωλεθρία των Αθηναίων εισβολέων το 413 π.Χρ.. Ο «κανόνας» που εκφώνησαν οι Αθηναίοι στους άτυχους Μηλίους αποδείχθηκε οσονούπω… μπούμερανγκ στις Συρακούσες.

ΕΙΝΑΙ πάντα χρήσιμη η υπενθύμιση της Ιστορίας για την επαρκέστερη αποκρυπτογράφηση – κατανόηση των όσων συμβαίνουν σήμερα και για την ορθότερη πρόβλεψη των μελλούμενων στις ραγδαίως ρέουσες όλο και πιο επικίνδυνα διεθνείς σχέσεις της εποχής μας.

Με πρώτιστο το καθήκον πρόσκτησης της αναγκαίας ισχύος και επιδεξιότητας (στρατιωτικής, διπλωματικής, οικονομικής, κοινωνικής συνοχής και φρονήματος) για την ασφάλεια αμφοτέρων των κρατών Ελλάδος και Κύπρου, την πειστική αποτροπή των τουρκικών απειλών και την ανέκπτωτη διεκδίκηση απελευθέρωσης των σκλαβωμένων από τον Αττίλα εδαφών της Κυπριακής Δημοκρατίας.

ΕΔΩ λοιπόν το εναρκτήριο ερώτημα αναφέρεται στα μελλούμενα της τουρκικής ισχύος. Ως διαρκούς απειλής στρεφομένης αμετάκλητα κατά του Ελληνισμού. Εντός του νέου πλέγματος διεθνών συσχετισμών που αναδιαμορφώνεται ταχύτατα από τις «σεισμικές δονήσεις» της πολιτικής Τραμπ των ΗΠΑ.

– Πόσο δηλαδή θα ωφεληθεί, ή θα βλαφθεί, η αναπτυσσόμενη επί της 23ετίας του μονοκράτορα Ερντογάν, νεο-οθωμανική στρατηγική της Τουρκίας, από τις επιλογές του Αμερικανού Προέδρου στην παγκόσμια σκακιέρα; Και ιδίως στην δική μας γειτονιά. Σε διαρκή συνάρτηση με όσα ο «τραμπισμός» ήδη προκαλεί και επιφέρει στους υπόλοιπους αναδιατασσόμενους αναγκαστικώς δρώντες στη Μέση Ανατολή, στην Ευρώπη, στην Ασία και παντού.

Με την έναρξη της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία 24η Φεβρουαρίου 2022 διατυπώθηκε η άποψη ότι εισήλθαμε στα προεόρτια ενός οιονεί Τρίτου Παγκοσμίου Πολέμου.

– Ο Ερντογάν έδειξε έκτοτε ότι το εξέλαβε ως ευκαιρία – συγκυρία να επιδιώξει η Τουρκία την ανάκτηση όσων έχασε ηττημένη στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο η έκτοτε διαλυθείσα Οθωμανική Αυτοκρατορία. Και όσα ως «επιτήδειος ουδέτερος», που δεν έριξε ούτε μια ντουφεκιά, δεν κατόρθωσε να αρπάξει με τη λήξη του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου.

– Είναι αποδεδειγμένα πασίδηλο απ’ όλες τις κινήσεις της τουρκικής πολιτικής, εκπεφρασμένο σε κάθε ομιλία – εκφώνηση των οραμάτων Ερντογάν, ότι αυτά έχει πρωτίστως στο μυαλό του και αυτά με επιμονή σχεδιάζει και αταλάντευτα τα επιδιώκει.

– Ως αναγνωρισμένος κιόλας «σκακιστής διεθνούς εμβέλειας», από την προηγούμενη θητεία Τραμπ στον Λευκό Οίκο.

– Ωφελημένος συνάμα και από τον επίσης μονοκράτορα της Ρωσίας Βλαντιμίρ Πούτιν.

– Χαϊδευόμενος επιπλέον και από τους αισθανόμενους ότι τον έχουν ανάγκη ιθύνοντες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

– Συν επίσης και τους επιμένοντες διαιωνίως «πρωτομάστορες» της περιοχής Βρετανούς του Φόρεϊν Όφεως…

ΟΜΩΣ, στην σκακιέρα της περιοχής ο νεο-οθωμανισμός του Ερντογάν μεθόδευσε πλοκάμια τα οποία εκλαμβάνει πλέον ως ξεκάθαρη απειλή ο άλλος πολύ ισχυρός και πολύ πιο εκλεκτός επιστήθιος του Τραμπ, ο Ισραήλ. Η τουρκική προέλαση στην Συρία προστέθηκε στις προηγούμενες προσπάθειες, μέσω των ηττημένων πλέον Χεζμπολάχ και Χαμάς, να φτάσουν τα «σύνορα της καρδιάς» του Ερντογάν ώς την Ιερουσαλήμ. Προφανώς στον Ισραήλ, έστω και αργοπορημένα, μελετούν βαθύτερα το «Στρατηγικό Βάθος» του Αχμέτ Νταβούτογλου που υλοποιεί σταθερά φέτα-φέτα ο Ερντογάν, που τον είχε και μέντορά του πριν τον απολακτήσει… Όπως εξάλλου πράττουν και στην Αίγυπτο του Σίσι…

ΕΝΔΕΧΕΤΑΙ, συνεπώς, οι εξελίξεις κυρίως των σχέσεων Τουρκίας – Ισραήλ να καθορίσουν σε σημαντικό βαθμό την πολιτική Τραμπ έναντι του Ερντογάν. Δεν είναι και πολύ πιθανό να καταγράψουν οι δημοσιογράφοι αντιλογίες του Τούρκου Προέδρου στο Οβάλ Γραφείο, αν και τίποτε δεν αποκλείεται επί προεδρίας Τραμπ.

– Ωστόσο, από αυτήν την ρέουσα τριγωνική συνάρτηση ΗΠΑ – Ισραήλ – Τουρκία, επόμενο που μπορεί να προκύψει, ως υποπροϊόν, είναι και ο ρόλος των Ηνωμένων Πολιτειών στα ελλαδο-τουρκικά και στο Κυπριακό.

– Και αν αυτός ο ρόλος θα ενδυναμώσει ή θα μειώσει την τουρκική αλαζονεία σε βάρος του Ελληνισμού. Αλαζονεία, η οποία έχει τω όντι αναπτυχθεί μετά από τις επιτυχίες Ερντογάν στην Λιβύη, στην Συρία, στο Ουκρανικό και στις τρέχουσες, αλλ’ όχι οριστικές προοπτικές, στο Κουρδικό.

ΒΕΒΑΙΩΣ, Ελλάς και Κύπρος, δεν είναι… Συρία. Δεν είναι «του χεριού» της Άγκυρας. Κι ούτε όπως τους δύσμοιρους Μηλίους του 5ου αιώνα προ Χριστού. Διαθέτουν τους Συντελεστές Ισχύος για «ν’ αντιγράψουν» (κατ’ αναλογίαν) την στρατηγική του Συρακούσιου Ερμοκράτη, που έλεγε στους αρχικά απρόθυμους συμπατριώτες του ότι «δεν μέμφομαι αυτούς που θέλουν να επεκτείνουν την εξουσία τους, αλλά κατηγορώ εκείνους που είναι προθυμότεροι να υποταχθούν» (Δ-61 Θουκυδίδης).