Ένα τραγούδι στα Γκρεκάνικα. Η διάλεκτος των Ελλήνων που ομιλείται από τους Γκρίκο στη Νότια Ιταλία. Αυτό το καταπληκτικό τραγούδι με τίτλο “Kalinitta” είναι μια ωδή στη δύναμη της Ελληνικής Γλώσσας στην διάρκεια των αιώνων.

Κυριολεκτικά μεταφράζεται σε “Ένα πρόσωπο, ένας αγώνας” και με την Ελληνική παραλλαγή του να είναι “Mia fatsa, mia rata”, (μια φάτσα και ράτσα). Αυτή η όμορφη ιταλική φράση ενσωματώνει την πραγματικότητα των αιώνων της ιστορίας και των πολιτιστικών δεσμών που Έλληνες και Ιταλοί μοιράστηκαν μαζί.

Η φράση επικεντρώνεται στο γεγονός ότι πολλοί Ιταλοί και Έλληνες μοιάζουν τόσο πολύ, ότι είναι αυτονόητη απόδειξη ότι αυτοί οι δύο λαοί ανήκουν στην ίδια εθνοτική ομάδα.

Αν και κάπως υπερβολικό, αυτό δεν είναι εντελώς λάθος.

Σύγχρονη έρευνα DNA έδειξε ότι πολλοί άνθρωποι που ζουν τώρα στη νότια Ιταλία μοιράζονται σχεδόν πανομοιότυπες γενετικές πληροφορίες με την πλειονότητα των ανθρώπων που ζουν σήμερα στη μητροπολιτική Ελλάδα.

Και πώς δεν θα μπορούσε να είναι αλήθεια, καθώς το κύμα των Ελλήνων σε όλη την ιστορία έχει ταξιδέψει, ζήσει και ευημερήσει στις περιοχές της νότιας Ιταλίας, και ειδικότερα στη Σικελία.

Η ιστορία της ελληνικής παρουσίας στην Ιταλία, και κατά συνέπεια η αρχή των καταγεγραμμένων σχέσεων μεταξύ των δύο λαών, ξεκίνησε μεταξύ του -8ου και του -7ου αιώνα, όταν Έλληνες από όλη την μητροπολιτική ελληνική περιοχή και την Μικρά Ασία ξεκίνησαν τα ταξίδια τους στο άγνωστο, σε αυτό που τελικά έγινε ο Ελληνικός αποικισμός της Αρχαιότητας.

Πολλές περιοχές σε όλη την ανατολική ακτή της χερσονήσου της Ιταλίας, καθώς και σχεδόν το σύνολο της νότιας άκρης της, συμπεριλαμβανομένης της πλειονότητας του νησιού της Σικελίας, κατοικήθηκαν σταδιακά από ελληνικούς πληθυσμούς, οι οποίοι δημιούργησαν τις πόλεις τους και ενεργοποίησαν τεράστιες περιοχές αυτού που είναι τώρα Ιταλική πατρίδα.

Κατά τη διάρκεια των χρόνων της Αρχαιότητας, και μέχρι την πτώση της βυζαντινής κυριαρχίας στη νότια Ιταλία γύρω στον 11ο αιώνα, το νότιο τμήμα της χερσονήσου ήταν πάντα κατά κύριο λόγο ελληνικό μέρος – τόσο πολιτιστικά όσο και γλωσσικά.

Οι Ρωμαίοι χρησιμοποίησαν μια άλλη φράση που έχει ακόμη επιβιώσει μέχρι σήμερα, για να περιγράψουν αυτό που θεώρησαν ως μια δεύτερη Ελλάδα που ιδρύθηκε στις αυλές τους: «Magna Graecia».

Ξεκινώντας η παρακμή της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας κατά τον 11ο αιώνα και με την κορύφωση της με τη σκοτεινή ημέρα – για τον Ελληνισμό – της πτώση της Κωνσταντινούπολης το 1453, πλήθος Ελλήνων έφυγαν ξανά από τα σπίτια τους και βρήκαν ασφαλές καταφύγιο στην Ιταλία.

Αποτελούμενοι από κυρίως πλούσιους και μορφωμένους ανθρώπους, αλλά και μερικές οικογένειες εργατικής τάξης, έφυγαν από την Ελλάδα για να ζήσουν στη βόρεια και νότια Ιταλία.

Ακόμη και η μεγάλη πόλη της Βενετίας, για παράδειγμα, έγινε ένας νέος Ελληνικός κόμβος, όπου μελετητές, αρχιτέκτονες, πολιτικοί, καλλιτέχνες και φιλόσοφοι έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην αναβίωση των Αρχαίων Ελληνικών και Ρωμαϊκών πνευματικών επιστημών και παραδόσεων, οδηγώντας στην άνθηση της Αναγέννησης.

Η νότια Ιταλία κατάφερε κάπως να διατηρήσει τον μοναδικό, διακριτικό ελληνικό της χαρακτήρα, παρά τους αιώνες της πολιτικής και θρησκευτικής αναταραχής στην περιοχή.

Χιλιάδες άνθρωποι, χωρίς καμία υποστήριξη από το επίσημο ελληνικό κράτος, κατά κάποιον τρόπο μπόρεσαν να διατηρήσουν τα έθιμα, τις παραδόσεις τους και τη μοναδική διάλεκτό τους: τα Γκρίκο.

Αν και αριθμούνται πολύ λίγοι σήμερα, οι άνθρωποι που αποκαλούνται «Griko» ζουν ακόμα σε περιοχές της Νότιας Ιταλίας.

Ο ακριβής αριθμός τους δεν είναι ξεκάθαρος, αλλά ορισμένοι υποδηλώνουν ότι δεν μπορεί να υπάρχουν περισσότεροι από 50.000 συνολικά που ανήκουν σε αυτήν την εθνική και πολιτιστική ομάδα.

Το ιταλικό κράτος έχει αναγνωρίσει τα Griko όχι μόνο ως γλωσσική μειονότητα στη χώρα, αλλά και ως εθνική ελληνική μειονότητα, παρέχοντας σε αυτούς τους ξεχωριστούς ανθρώπους μια κατάσταση για την οποία πρέπει να είναι δικαιολογημένα περήφανοι.

Σήμερα, οι Griko είναι μειωμένοι σε αριθμό, αλλά εξακολουθούν να είναι τα εντυπωσιακά, υπολείμματα ενός παρελθόντος που χρονολογείται χιλιάδες χρόνια όταν η νότια Ιταλία αποτελούσε στην πραγματικότητα μέρος της «Μεγάλης Ελλάδας», ενός τόπου Αρχαίας Ιστορίας και ομορφιάς.

Ακούστε το τραγούδι Kalinitta

Οι στίχοι

Τι εν γκλυτσέα τούση νύφτα τι εν ώρια
τζ εβώ ε πλώνω πενσέοντα σε σένα
τζ έτου μπει στη φενέστρα σου αγάπη μου
της καρδία μου σου νοίφτω τη πένα.
Ρεφρέν: Λαριό λαριό λαλέο
Λαριό λαριό λαλά
Λαριό λαριό λαλέο
Λαριό λαριό λαλά

Εβώ πάντα σε σένα πενσέω
γιατί σένα φσυχή μου γαπώ
τζιαι που πάω που σύρνω που στέω
στη καρδία μου πάντα σένα βαστώ

Καληνύφτα σε φήνω τζαι πάω
πλάγια σου τι βω πίρτα πρικό
τζιαι που πάω που σύρνω που στέω
στη καρδία μου πάντα σένα βαστώ

Η νεοελληνική απόδοση των στίχων

Τι γλυκιά είναι τούτη η νύχτα,
τι ωραία και γώ ξαγρυπνώ
και σε σκέφτομαι κάτω από το παραθύρι σου, αγάπη μου
της καρδιας μου σου βγάζω τον πόνο.
Λαλαλα λαλα λερο…

Εγώ σε σκέφτομαι πάντα
γιατί σένα, ψυχή μου, αγαπώ
και οπού κι αν πάω, που φεύγω, που στέκομαι
στην καρδιά μου πάντα σένα βαστώ.
Λαλαλα λαλα λερο…

Καληνύχτα σε αφήνω και φεύγω
Κοιμήσου συ και εγώ πάω θλιμμένος
και όπου κι αν πάω, που φεύγω, που στέκομαι
στην καρδιά μου πάντα σένα βαστώ.
Λαλαλα λαλα λερο…

https://greece.greekreporter.com , Nottedella Taranta

Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις που αφορούν τα εθνικά θέματα, τις διεθνείς σχέσεις, την εξωτερική πολιτική, τα ελληνοτουρκικά και την εθνική άμυνα.

Ο Σύνδεσμος Ανταποκριτών Διεθνών ΜΜΕ Ελλάδας τίμησε τον συγγραφέα για το έργο και την προσφορά του στην ποντιακή διάλεκτο.

Του Χρήστου Κωνσταντινίδη

Με το βραβείο «Ευπρέπεια 2023» τιμήθηκε από τον Σύνδεσμο Ανταποκριτών Διεθνών ΜΜΕ Ελλάδος ο Βαχίτ Τουρσούν. Σε μία εκδήλωση, η οποία πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη 7 Φεβρουαρίου 2024 στο Γραφείο Ενημέρωσης του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στην Ελλάδα, ο συγγραφέας με καταγωγή από το χωριό Ότσενα της επαρχίας του Όφεως της Τραπεζούντας του Πόντου τιμήθηκε για την προσφορά του στον Ποντιακό Πολιτισμό και τη διατήρηση του γλωσσικού ιδιώματος της περιοχής, ανάμεσα σε εξέχουσες προσωπικότητες και ιδρύματα, όπως ο Γιάννης Φασούλας, ο Γιώργος Κονταρίνης, η Όλγα Μαλανδράκης, η Μαίρη Πίνη, ο Γιώργος Πιστόλας, ο Γιανγκ Σαόμπο, το Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού και η Σχολή Σαχέτι στη Νότιο Αφρική.

Η βράβευση ήταν μία τεράστια αναγνώριση στο έργο του συγγραφέα, τα βιβλία του οποίου έχουν κυκλοφορήσει σε Ελλάδα και Τουρκία, αλλά και δικαίωση για τον πολυετή αγώνα του. Ο Τουρσούν, αφού ευχαρίστησε τον Σύνδεσμο Ανταποκριτών Διεθνών ΜΜΕ Ελλάδος μίλησε με αγάπη για τα ποντιακά. «Τα ρωμαίικα είναι η γλώσσα της καθημερινότητας για χιλιάδες ανθρώπους», ανέφερε και μοιράστηκε με λίγα λόγια την ιστορία του, αλλά και τους αγώνες που έχει δώσει για τη διάλεκτο. Μάλιστα παρομοίασε τον εαυτό του ως κυνηγό λέξεων, μιλώντας για την έρευνα που έκανε στον Πόντο.

«Βρίσκομαι στην Ελλάδα από το 1989. Σχεδόν από τις αρχές του 90, η συλλογή ποντιακών λέξεων και φράσεων ήταν για μένα ένα κομμάτι της καθημερινότητάς μου. Σημαντικό ρόλο έπαιξαν τα ερευνητικά ταξίδια που έκανα γι’ αυτόν τον σκοπό στον Πόντο. Ώσπου, οι τουρκικές αρχές μου απήγγειλαν κατηγορία για αποσχιστικές κινήσεις κατά του κράτους και το Δικαστήριο Κρατικής Ασφάλειας  με κήρυξε καταζητούμενο. Γι’ αυτόν τον λόγο, επί πολλά χρόνια δεν μπορούσα να επισκεφτώ τον τόπο που γεννήθηκα.

Αυτή η περίοδος ήταν πολύ δύσκολη για μένα. Πέρασα από πολλές Συμπληγάδες, περισσότερες απ’ αυτές που πέρασαν οι Αργοναύτες καθώς περνούσαν από τα Δαρδανέλια. Και σε αυτήν την ιστορία ποιοι δεν συμμετείχαν… Και ποιοι δε με επηρέασαν τη ζωή μου… Αστυνομικές αρχές, υπουργεία εξωτερικών, μυστικές υπηρεσίες και πολλοί άλλοι…

Από την άλλη, παρότι ζούσα και εργαζόμουν στην Ελλάδα, έμενα συχνά χωρίς άδεια διαμονής. Έτσι, για πολλά χρόνια μετά το 1993, έπρεπε να μείνω κλεισμένος στο σπίτι μου για να αποφύγω την απέλαση. Μόνο στη δουλειά μου πηγαινοερχόμουν κι αυτό με φόβο. Αυτή η απομόνωση βοήθησε πολύ στην πρόοδο των καταγραφών μου. Παράλληλα η ευχέρεια στις επικοινωνίες μέσω Ίντερνετ μου έδωσε την ευκαιρία να αποκτήσω επαφές  με πολλούς ελληνόφωνους του Πόντου, συγχωριανούς μου, αλλά και κατοίκους άλλων χωριών του ανατολικού Πόντου. Από τους εκατοντάδες νέους και ηλικιωμένους που μιλούσα το πρώτο που ζητούσα ήταν να μου κάνουν μία λίστα από τις λέξεις που θα θυμόντουσαν. Πολλές φορές ρωτούσα και αν υπάρχει κανένας ηλικιωμένος στο σπίτι για να μου διηγηθεί ιστορίες ή ανέκδοτα στα Ρωμαιικά. Η επιμονή μου βέβαια μπορεί να έφερνε αποτέλεσμα, αλλά η αλήθεια είναι πως συχνά ντράπηκα που τους ενοχλούσα. Τελικά με βοήθησαν 70 άτομα περίπου, που μερικοί από αυτούς δεν βρίσκονται πια στη ζωή.

Το 2011 ήταν η χρονιά που καταργήθηκε το Δικαστήριο Κρατικής Ασφάλειας και ο φάκελος μου έκλεισε. Μετά από 17 χρόνια, άφησα την Ελλάδα και γύρισα πίσω στην Τουρκία, όπου έμεινα δύο χρόνια. Τα χρόνια αυτά έμοιαζα με κυνηγό που έψαχνε φανατικά τα θηράματά του, δηλαδή ποντιακές λέξεις και γλωσσικά ιδιώματα. Παρόλα αυτά  μπορώ να πω ότι, αν και ήδη από το 1992 είχα συγκεντρώσει πολύ υλικό, ήμουν σίγουρος πως θα μπορούσα να μαζέψω χιλιάδες περισσότερες λέξεις.

Η συγγραφή του λεξικού που ακολούθησε ήταν μια περιπέτεια που θα απαιτούσε βιβλίο ολόκληρο για να περιγραφεί. Το 2015 χρειάστηκε να μπω άμεσα στο νοσοκομείο λόγω αγγειακής δυσπλασίας εγκεφάλου. Οι απαιτούμενες κατά τους γιατρούς τρεις επικίνδυνες επεμβάσεις με γέμισαν ανησυχία. Μετά την εντελώς απαραίτητη πρώτη, προγραμματιζόταν για μετά από ένα μήνα η δεύτερη. Τότε σκέφτηκα πως αν πάθω κάτι , οι λέξεις μου θα χάνονταν. Έτσι, αποφάσισα να μην κάνω τη δεύτερη εγχείρηση πριν  εκδοθεί το λεξικό που μια ζωή ονειρευόμουν.

Δεδομένου όμως  πως ούτε γλωσσολόγος είμαι ούτε φιλόλογος, κατά μία έννοια ήμουν εντελώς ακατάλληλος για αυτό. Γι’ αυτό και χρειάστηκε να διαβάσω διάφορα γλωσσολογικά βιβλία, εκατοντάδες κείμενα, κλπ., να μάθω την Νεοελληνική Γραμματική και να προστρέχω για θέματα ορθογραφίας ακόμη και στην Αρχαία Ελληνική. Την ίδια στιγμή, μάθαινα και την τουρκική γραμματική για να μπορέσω να μεταφράσω σωστά τις Ρωμαιικές λέξεις και τις φράσεις που είχα συγκεντρώσει. Δεν ήταν εύκολο. Αναγκάστηκα ακόμη να δημιουργήσω ένα αλφάβητο από διάφορους χαρακτήρες, που για να τους εξηγήσω, προσέτρεξα στη Διεθνές Φωνητικό Αλφάβητο.

Κάπως έτσι ετοιμάστηκε το λεξικό με τα 14.400 λήμματα και τις 8.500 προτάσεις, στο οποίο αφιέρωσα τις μέρες, αλλά και πολλές νύχτες μου για χρόνια ολόκληρα. 

Αν μάλιστα δεν είχα πρόβλημα με την υγεία μου και την αγωνία να εκδοθεί, θα μπορούσα να δουλέψω για πολύ καιρό ακόμη αυτό το έργο που μου χάραξε τη ζωή. Είμαι σίγουρος ότι θα μπορούσα να προσθέσω πλήθος λέξεων και προτάσεων ακόμη», ανέφερε μεταξύ άλλων ο Βαχίτ Τουρσούν, ο οποίος σε δηλώσεις του στην κάμερα της ΕΡΤ ανέφερε τις δυσκολίες που έχει αντιμετωπίσει στην Ελλάδα με την άδεια παραμονής παρότι βρίσκεται στη χώρα μας από τα τέλη της δεκαετίας του ’80.

Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις που αφορούν τα εθνικά θέματα, τις διεθνείς σχέσεις, την εξωτερική πολιτική, τα ελληνοτουρκικά και την εθνική άμυνα.

Σικελία, το μεγαλύτερο νησί της Μεσογείου με σπουδαία και πλούσια ιστορία, όσο και γνωστή για πολλούς λόγους, πέρα από την ομορφιά της. Ένα νησί στο οποίοι οι Έλληνες που το εποίκισαν μεγαλούργησαν ήδη από το 700 π.Χ. δημιουργώντας μια νέα Ελλάδα, με όλα τα στοιχεία του κλασικού τους πολιτισμού. Οι σημερινοί Σικελοί δεν το έχουν ξεχάσει -ή μάλλον, το ξαναθυμούνται και στρέφονται στις ρίζες τους για να δημιουργήσουν ένα καλύτερο μέλλον… Ακολουθεί το τρίτο και τελευταίο μέρος του μεγάλου οδοιπορικού του Newsbomb.gr στη Μεγάλη Ελλάδα.

Του Σωτήρη Σκουλούδη

Το Newsbomb.gr πραγματοποίησε μεγάλο οδοιπορικό στη Μεγάλη Ελλάδα, αναδεικνύοντας μια σύγχρονη συγκινητική τάση πολλών κατοίκων, οι οποίοι τιμούν την ελληνική κληρονομιά τους, επιζητώντας ισχυρότερη σύνδεση μαζί μας, τη «μαμά πατρίδα» όπως μας λένε. Αναδεικνύουμε επίσης ότι ο κλασικός μας πολιτισμός -και όχι μόνο- είναι εμφανής παντού και τιμάται δεόντως.

Στο πρώτο μέρος του οδοιπορικού σάς παρουσιάσαμε την Κύμη, τη Νάπολη, την Ποσειδωνία, το Μεταπόντιο και τον Τάραντα. Ακολούθησε το δεύτερο μέρος, με τον Κρότωνα και την Καλαβρία, ενώ σας παρουσιάσαμε και το ρεπορτάζ από τα ελληνόφωνα χωριά της Απουλίας και της Καλαβρίας, εκεί όπου οι κάτοικοι όχι μόνο είναι Έλληνες, αλλά μιλάνε κιόλας, με τη δική μας λαλιά, τα Γκρίκο.

Καταλήγουμε με το τρίτο και τελευταίο μέρος που κλείνει αυτό το οδοιπορικό, στο νησί της Σικελίας.

Παρά τις πολλές κατακτήσεις που γνώρισε το νησί, ο επισκέπτης θα αντιληφθεί σχεδόν αμέσως, ότι η ρήση «ούνα φάτσα, ούνα ράτσα» βρίσκει πλήρη εφαρμογή εδώ, ενώ το ανάγλυφο του νησιού, τα σπουδαία του μνημεία, η κουζίνα αλλά και τόσα άλλα, δεν μοιάζουν με τα ελληνικά, αλλά είναι ελληνικά…

Όπως νιώθουν και πολλοί κάτοικοι στο σήμερα, αναζητώντας στην κληρονομιά τους ένα ένδοξο μέλλον, βασισμένο στις αξίες της κλασικής αρχαιότητας, της οποίας είναι κοινωνοί τόσο, όσο εμείς, στην από εδώ πλευρά της Αδριατικής.

Δείτε το οδοιπορικό του Newsbomb.gr στη Σικελία:

Παίρνουμε το φέρι μποτ από την Καλαβρία και περνάμε απέναντι στο λιμάνι της Μεσσήνης, κι από εκεί κατεβαίνουμε προς τις ανατολικές ακτές της Σικελίας και την Ταορμίνα (αρχαίο Ταυρομένιο), έναν υπερ-δημοφιλή τουριστικό προορισμό, στους πρόποδες σχεδόν, της Αίτνας. Εκεί, μας περιμένουν σε ένα ειδυλλιακό τοπίο καθηγητές πανεπιστημίου και λόγιοι οι οποίοι ζήτησαν να μας δουν, για να μας εκφράσουν τι είναι για αυτούς η ελληνικότητα και γιατί το νησί τους είναι γεμάτη από αυτήν.

Συνεχίζουμε στη Νάξο -ναι καλά διαβάσατε- μια αποικία μας από το 734 π.Χ., ενώ η περιοχή μετονομάστηκε πρόσφατα -ξανά- με το όνομα του κυκλαδίτικου νησιού, προκειμένου να θυμούνται όλοι την καταγωγή τους.

Εκεί, και δίπλα από την Πορτάρα -ναι υπάρχει κι εδώ- εκπαιδευτικοί μας ενημερώνουν για το πώς γαλουχούν τα παιδιά στα σχολεία με όλα αυτά τα οποία εδώ, μάλλον τα παραγκωνίζουμε…

Πέρασμα από την Κατάνια και στις νότιες ακτές της Σικελίας, όπου συνεχίζουμε το ταξίδι, για όσους δεν το γνωρίζουν, συμβαίνει ένα πραγματικό αρχαιοελληνικό θαύμα, που μόνο όποιος την επισκεφτεί, μπορεί να το αντιληφθεί στην ολότητά του.

Αρχικά οι Συρακούσες, η πιο σπουδαία μάλλον πόλη της Μεγάλης Ελλάδας και μια εκ των σημαντικότερων όλης της Μεσογείου κάποτε, εκεί όπου μεγαλούργησε ο Αρχιμήδης. Ο εφευρέτης του Μηχανισμού των Αντικυθήρων παραμένει ο «τοπικός ήρωας» τής και σήμερα πανέμορφης πόλης, όπως είναι εμφανές παντού. Στο αρχαίο της θέατρο, δε, συμβαίνει κάτι υπέροχο: Από το 1914 και με διακοπή μόνο τους δύο παγκοσμίους πολέμους και την πανδημία, πραγματοποιείται ένα δίμηνο θερινό φεστιβάλ αρχαιοελληνικών παραστάσεων -τη χρονιά που μας πέρασε σημειώθηκε ρεκόρ με 160.000 θεατές.

Στις νότιες ακτές, έχουμε προορισμό τη Γέλα, τον Ακράγαντα και τον Σελινούντα, όπου παντού μας υποδέχτηκαν θερμά για να μας εξηγήσουν πόσο σημαντική είναι η ελληνικότητα για αυτούς αλλά και πόσο την «εξασκούν» στο σήμερα, με το βλέμμα στο αύριο… Ήταν κάτι που το αντιληφθήκαμε εύκολα, παρατηρώντας ειδικά τους σπουδαίους αρχαίους ναούς που ευτυχώς διασώζονται – ειδικά ο Ακράγαντας είναι μια σύγχρονη ωδή στον κλασικό πολιτισμό, με σπουδαίους ναούς, πενταπλάσιους σε μέγεθος από τη δική μας Ακρόπολη. Δεν μπορούμε να μην σκεφτούμε ποια μορφή θα είχε και η κυρίως Ελλάδα, αν είχαν διασωθεί ένα μέρος μόνο των αρχαίων αρχιτεκτονικών θαυμάτων, έτσι όπως συνέβη εκεί.

Γέλα:

Ακράγαντας:

Σελινούντας:

Ανεβαίνουμε στα ενδότερα της Σικελίας, και μετά από μια απαραίτητη στάση στον ναό της Σέγεστας -που σώθηκε ως εκ του θαύματος στις πρόσφατες μεγάλες πυρκαγιές.

Φτάνουμε στο Παλέρμο, όπου και εκεί, ακούμε σπουδαίες ιστορίες για τον τόπο και τον πολιτισμό, από ανθρώπους σαν κι εμάς, που μας θεωρούν αδέλφια τους και συμπατριώτες.

Τελευταία στάση πριν την επιστροφή, στην Ιμέρα, εκεί όπου διεξήχθη μια από τις πιο θριαμβευτικές μάχες του Ελληνισμού της αρχαιότητας.

«Θέμα επιβίωσης η σύνδεση Ελλάδας-Μεγάλης Ελλάδας»

Κάπου εδώ τελειώνει το μεγάλο οδοιπορικό, που μας εξέπληξε και μας χαροποίησε, στη Μεγάλη Ελλάδα. Ο Ανδρέας Βελισσάρης, εκπαιδευτικός, μας βοήθησε με τις επαφές που διατηρεί με τα «αδέλφια» μας, όπως μας λέει, με στόχο να αναδειχτεί αυτό το σπουδαίο ζήτημα της σύνδεσης που γινόταν, αλλά και μπορεί να γίνει και στο σήμερα, με μεγάλη προοπτική για το αύριο.

Ζητήσαμε το σχόλιό του, και μας είπε τα ακόλουθα:

«Η σύνδεση Μεγάλης Ελλάδας και Ελλάδας είναι θέμα επιβίωσης και για τις δύο. Η Μεγάλη Ελλάδα λεηλατείται οικονομικά από τη Βόρεια Ιταλία από το τραγικό 1861 όπου κατακτήθηκε από τους Βόρειους Ιταλούς με άμεσο αποτέλεσμα τη φτωχοποίησή της και τη δημογραφική της διάλυση.

Το 1861 ήταν επίσης το έτος κατά το οποίο συστήθηκαν οι μαφίες που δρουν στο Νότο με αποτέλεσμα τη μετανάστευση του 70% του πληθυσμού του Νότου σε άλλες χώρες ή στη Βόρεια Ιταλία. Η Ελλάδα με τη δημογραφική κατάρρευση των τελευταίων δεκαετιών η οποία συνεχίζεται, σε 30 χρόνια θα βρεθεί με ένα πληθυσμό 8 εκατομμυρίων κάτι το οποίο θα σημάνει τη μείωση της γεωπολιτικής της ισχύος.

Αυτό θα θέσει σε κίνδυνο μια σειρά από προγράμματα που σχετίζονται με το Ελληνικό μέλλον και κυρίως θα κάνει πιο ασφυκτική την εξάρτηση της Ελλάδας από τις Βρυξέλλες. Η σύνδεση με την Ελλάδα θα βοηθήσει τη Μεγάλη Ελλάδα να ξεπεράσει όλες τις παθογένειες τις οποίες της δημιούργησε το Ιταλικό κράτος. Και η σύνδεση με τη Μεγάλη Ελλάδα θα βοηθήσει την Ελλάδα να ανακτήσει την ισχύ της στα Βαλκάνια και την Ανατολική Μεσόγειο. Και ταυτόχρονα θα της επιτρέψει να έχει ένα ανεξάρτητο πολιτικό και πολιτιστικό ρόλο.

Μέσα στη Μεγάλη Ελλάδα ζουν 18 εκατομμύρια. Μόνο στην Αργεντινή των 46 εκατομμυρίων ζουν περίπου 20 εκατομμύρια μετανάστες από τη Μεγάλη Ελλάδα. Η σύνδεση Ελλάδας και Μεγάλης Ελλάδας θα δημιουργήσει έναν Ελληνισμό περίπου 60 εκατομμυρίων παγκοσμίως που θα είναι ένας αριθμός που θα επιτρέψει στο Ελληνικό στοιχείο να διασφαλίσει την βιωσιμότητά του στο μέλλον και θα του δώσει τη δυνατότητα να πρωταγωνιστήσει οικονομικά και πολιτιστικά»…

Για τη σύνδεση Ελλάδας-Μεγάλης Ελλάδας έχει δημιουργηθεί μια σελίδα στο facebook, με εκατοντάδες χιλιάδες ακόλουθους:

Κλείνουμε, με τα λόγια του σπουδαίου ζωγράφου μας, Γιάννη Τσαρούχη, με τα οποία συνοδεύει το άγνωστό έργο του που εντοπίσαμε στο διαδίκτυο και ανήκει στην ιδιωτική συλλογή του Γιώργου Δαμιανού, έχοντας για το τέλος κάτι να συμπληρώσουμε.

«Από τη Μεγάλη Ελλάδα στη Μητέρα Ελλάδα:
Μητέρα άργησες
Ξύπνα τον Οδυσσέα
Το Δένδρο της ζωής ξεράθηκε
Το μοναστήρι των Κασούλων γκρεμίστηκε
Η Μαρία Μπούκαλη δεν φάνηκε ακόμα
Μητέρα πεθαίνω πεθαίνω πεθαίνω…»

Και συμπληρώνουμε με μια μικρή παράφραση, λίγες δεκαετίες μετά από τη μέρα που γράφτηκαν τα παραπάνω λόγια:

«Η Ρωμιοσύνη κι αν πέρασεν, ανθεί και φέρει κι άλλο…»

Δείτε το πρώτο και το δεύτερο μέρος του οδοιπορικού, καθώς και ρεπορτάζ για τη Μεγάλη Ελλάδα:

Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις που αφορούν τα εθνικά θέματα, τις διεθνείς σχέσεις, την εξωτερική πολιτική, τα ελληνοτουρκικά και την εθνική άμυνα.