Ακολουθήστε μας

Γενικά θέματα

Οι ΗΠΑ τρέχουν πίσω από το τραίνο της ιστορίας

Δημοσιεύτηκε στις

Φιόντορ Λουκιάνοφ, ειδικά για τη Russia Beyond the Headlines

Πολιτικός ρεαλισμός και όχι συναισθηματισμοί,
απαιτείται στην εύφλεκτη περιοχή της Μέσης Ανατολής. Εως τώρα, ΗΠΑ και
Δυτική Ευρώπη δεν έχουν καταφέρει να ανεβούν στο τραίνο των αραβικών
επαναστάσεων και να το ελέγξουν. Και είναι αμφίβολο εάν θα το πετύχουν.
Οι ΗΠΑ τρέχουν πίσω από το τραίνο της ιστορίας
Γελοιογραφία του Αλεξέι Γιόρς
Περίπου πριν επτά
χρόνια, οπότε η αμερικανική κατοχή απελευθέρωσε το Ιράκ από τον Σαντάμ Χουσεΐν,
με αποτέλεσμα να βυθιστεί η χώρα στη βία και την τρομοκρατία, σε ένα διεθνές
συνέδριο έτυχε να ακούσω μια ενδιαφέρουσα συζήτηση. Ένας Αμερικανός εκπρόσωπος
ενός πολύ συντηρητικού κέντρου αναλύσεων, έλεγε σκεπτικός στην συνομιλία του με
έναν Ρώσο συνεργάτη: “Ναι, πρέπει να αναγνωρίσω ότι οι Ρώσοι ειδικοί προέβλεψαν
με περισσότερη ακρίβεια από μας τις συνέπειες της εισβολής στο Ιράκ”. Ο Ρώσος
ξαφνιάστηκε: “Ειδικοί!; Στη Ρωσία το κάθε παιδάκι θα σας έλεγε πού θα καταλήξει
αυτός ο τυχοδιωκτισμός!”.

Σήμερα τα γεγονότα εν μέρει
επαναλαμβάνονται. Όταν πριν από περίπου δύο χρόνια ξεκίνησε η “αραβική άνοιξη”,
σχεδόν κανείς δεν περίμενε ότι οι Δυτικοί πιστεύουν στα σοβαρά ότι η αραβική
πολιτική αναγέννηση θα έχει ανάλογα αποτελέσματα με αυτά που είχαν οι
“βελούδινες επαναστάσεις” της Ανατολικής Ευρώπης, το 1989. Η πλειοψηφία των
Ρώσων αναλυτών θεωρούσε πως η δημοκρατία στη Μ.Ανατολή, αν υπάρξει πραγματικά,
θα αποκτήσει αντι-ισραηλινό και αντιδυτικό τόνο. Πολύ περισσότερο, οι κυρίως
ωφελημένοι από την κατάρρευση των αυταρχικών κοσμικών καθεστώτων, θα είναι οι
ισλαμιστές διαφόρων επιπέδων ριζοσπαστισμού.

Τώρα συχνά ανακαλούν την
εμπειρία του Αφγανιστάν της δεκαετίας του 1980. Τότε, ως γνωστόν, οι ΗΠΑ
πόνταραν στους μουτζαχεντίν στον πόλεμό τους κατά της ΕΣΣΔ, και απ’ αυτούς
ξεφύτρωσε αργότερα η “Αλ-Κάιντα” που έστρεψε τα όπλα της κατά των πρώην
πατρώνων της. Ο παραλληλισμός έχει αφομοιωθεί. Στο Αφγανιστάν το στοίχημα
τέθηκε συνειδητά. Ομως, ο στόχος να πληγεί ο κομμουνισμός και η Σοβιετική Ένωση
είχε τόσο μεγάλη σημασία, που το κόστος απλά δεν ενδιέφερε κανέναν. Άλλωστε
ήταν δύσκολο να προβλέψει κανείς κατά πόσο το Ισλάμ θα ενίσχυε την πολιτική του
θέση, τη στιγμή που δεν θα υφίστατο πλέον η ιδεολογική αντιπαράθεση με τους
“Κόκκινους”.

Το τέλος των ψευδαισθήσεων

Σήμερα, ουδείς έχει ψευδαισθήσεις.
Ο αντιαμερικανισμός στον αραβικό, και εν γένει στο μουσουλμανικό κόσμο,
αποτελεί ένα ευρέως διαδεδομένο φαινόμενο. Κυρίως στις μεγάλες λαϊκές μάζες.
Πολύ περισσότερο, οι σπόροι της πολιτικής και θρησκευτικής αντίστασης, που
σπάρθηκαν στις αρχές της δεκαετίας του 2000, κατά τη διάρκεια της
αντιτρομοκρατικής καμπάνιας του Τζορτζ Μπους, καρποφόρησαν. Ετσι, για κάθε
φανατικό ριζοσπαστικό ισλαμιστή υπάρχει ένας παλαβός πάστορας Τέρι Τζόουνς, ο
οποίος καίει δημοσίως το Κοράνι, απολαμβάνοντας ωστόσο ασυλία στη χώρα του, τις
ΗΠΑ. Ωστόσο, το σημαντικότερο είναι ότι η υποστήριξη των επαναστάσεων στην
αραβική Ανατολή δεν είναι μια συνειδητή επιλογή της Αμερικής και της Ευρώπης,
αλλά μια προσπάθεια προσαρμογής στην καταιγίδα των γεγονότων. Επίσης, είναι το
ιδεολογικό ένστικτο και ο φόβος μην και βρεθούν -Θεός φυλάξοι-  στη “λάθος πλευρά της Ιστορίας”.

Ετσι, όλοι έχουν μπερδευτεί
τελείως. Στη Λιβύη και τη Συρία (όπως, ουσιαστικά, στην Αίγυπτο και στην
Υεμένη) η Δύση είναι στην πλευρά εκείνων που, αν δεν ήταν συνεργοί των
τρομοκρατών, είναι τουλάχιστον συμπαθούντες των τρομοκρατών της 9/11/2001. Δε νιώθουν καμία ευγνωμοσύνη για τη συνδρομή στην
ανατροπή της τυραννίας, ενώ συνεχίζουν τον αγώνα με τους συνηθισμένους εχθρούς:
Τις ΗΠΑ και το Ισραήλ κατ’ αρχάς. Από τη στιγμή μάλιστα, που στην Αμερική και
στην Ευρώπη υπάρχουν αρκετοί δικοί τους εξτρεμιστές, οι οποίοι πιστεύουν πως το
να γελάει κανείς με τον Προφήτη Μωάμεθ δεν είναι μια ηλίθια πρόκληση, αλλά ένας
τρόπος ενίσχυσης των φιλελεύθερων αξιών, ο κύκλος έχει ολοκληρωθεί.

Εμπλεξαν τα μπούτια τους

Σε μια πρόσφατη συνέντευξή
του στο τηλεοπτικό κανάλι Russia Today,
ο Βλαντίμιρ Πούτιν, ασκώντας κριτική στην Δύση για
το θέμα της Συρίας, είπε: “Αφού το θέλουν έτσι στη Δύση, ας ανοίξουν αμέσως τις
πόρτες του Γκουαντάναμο, και ας στείλουν όσους κρατούνται εκεί στη Συρία για να
πολεμήσουν”. Ο σαρκασμός του Προέδρου, έχει τη λογική του. Πόσο μάλλον, αφού
είναι αδύνατον να κατανοήσει κανείς ποιος πολεμάει ποιον, και ποιος υποστηρίζει
ποιον, τόσο στη Συρία, όσο και γενικότερα στη Μ.Ανατολή.

Ο Πούτιν στο μεταξύ,
αντιδρώντας στη δολοφονία του Αμερικανού Πρέσβη στη Βεγγάζη, απέφυγε τη
χαιρεκακία και την επιχειρηματολογία του τύπου “σας είχαμε προειδοποιήσει”, ενώ
θύμισε, κατά πρώτον, την ανάγκη συνεργασίας στα πλαίσια της καταπολέμησης του
εξτρεμισμού, και, κατά δεύτερον, τη σημασία του σεβασμού προς το θρησκευτικό
αίσθημα. Για τη Ρωσία αυτό το ζήτημα έχει μεγάλη αξία. Εξάλλου, γνωρίζει πολύ
καλά ότι μια πολυεθνική και πολυθρησκευτική χώρα είναι ιδιαίτερα ευάλωτη σε
περίπτωση όξυνσης των προβλημάτων σε αυτούς τους τομείς.

Ειδικά μάλιστα, από τη στιγμή
που θα κάνει την εμφάνισή του ο εξωτερικός παράγων, όπως η Λιβύη και η Συρία, ο
κίνδυνος διατάραξης των ισορροπιών είναι οφθαλμοφανής. Βέβαια, η θέση της
Μόσχας σχετικά με την υποστήριξη, για παράδειγμα της επίσημης Δαμασκού, συχνά
προκαλεί απορία. “Γιατί να κρατιέται από έναν καταδικασμένο δικτάτορα;”,
διερωτώνται κάποιοι, ενώ και πολλοί Ρώσοι μουσουλμάνοι δυσαρεστούνται επειδή η
Ρωσία βρίσκεται σε διένεξη μ’ όλον τον αραβικό κόσμο εξαιτίας του Μπασάρ Άσαντ.
Αντιθέτως, είναι δύσκολο να διαφωνήσει κανείς με ένα θεμελιώδες σημείο. Οι
έξωθεν παρεμβάσεις σε εσωτερικές συγκρούσεις δεν φέρνουν θετικά αποτελέσματα σε
καμία από τις πλευρές. Κατά κανόνα, επιδεινώνουν την κατάσταση, ενώ καθιστούν
ομήρους των εξελίξεων όσους οργανώνουν τις ξένες παρεμβάσεις.

Η Ρωσία έχει ένα
“πλεονέκτημα”. Στην περίπτωση ενός δυσμενούς σεναρίου, μπορεί απλά να
αποχωρήσει από τη Μ.Ανατολή. Αυτό θα είναι δυσάρεστο και επώδυνο, ιδιαίτερα αν
σκεφτούμε τη μεγάη επιρροή της ΕΣΣΔ στην περιοχή πριν από δύο δεκαετίες. Όμως
δεν θα αποτελέσει καταστροφή για τη Μόσχα. Η Ρωσία δεν έχει την αξίωση να
αναλάβει τον ρόλο μιας παγκόσμιας υπερδύναμης και επικεντρώνεται όλο και
περισσότερο στον περιφερειακό χώρο της, ο οποίος πάντως, ευτυχώς είναι
τεράστιος. Είναι ολόκληρη η Ευρασία. Ωστόσο, ούτε η Αμερική, η οποία επιθυμεί
να διατηρήσει τον ηγετικό της ρόλο στον κόσμο, ούτε η Ευρώπη, η οποία σύρεται
πίσω από την Ουάσιγκτον, μπορούν να επιτρέψουν στον εαυτό τους να εγκαταλείψουν
αυτή την εκρηκτική περιοχή. Ταυτόχρονα όμως, ούτε είναι κατανοητό τι μπορεί να
κάνει κανείς εκεί.

Για τη Δύση, ένα κράτος είναι
δημοκρατικό μόνον εφόσον ακολουθεί φιλοδυτική πολιτική. Οπως και να’χει, εάν οι
μηχανισμοί εναλλαγής της εξουσίας τους οποίους υποστηρίζει η πλειοψηφία των
μουσουλμάνων, συμπληρωθούν με άλλες μη φιλοδυτικές και μη φιλελεύθερες αξίες,
αυτό θα δημιουργήσει μια ασυνήθιστη κατάσταση. Η θέση της Ρωσίας είναι αρκετά
απλή. Εν όψει της αυξανόμενης αβεβαιότητας, η επιλογή της εξωτερικής επέμβασης,
με όποιο πρόσχημα ή δικαιολογία γίνει, θα δημιουργήσει σοβαρές επιπλοκές.
Ανεξάρτητα από τα οικονομικά και γεωπολιτικά συμφέροντα της  Μόσχας στη Μ.Ανατολή, η Ρωσία θέλει να
αποφύγει περιττές αναταραχές και ιδιαίτερα πολιτισμικές ή θρησκευτικές συγκρούσεις.
Γι’ αυτό είναι έτοιμη να συνεργαστεί με κάθε δύναμη, που έχει ως γνώμωνά της το
ρεαλισμό, και δεν βασίζεται σε ιδεολογικά δόγματα -παραδοσιακά ή φιλελεύθερα-
αλλά κινείται με βάση το αίσθημα αυτοσυντήρησης.

Γενικά θέματα

H κατάσταση στο ουκρανικό μέτωπο

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

  • Τα ρωσικά πλήγματα κατέστρεψαν στόχους στο Κίεβο.
  • Τα ρωσικά πλήγματα κατέστρεψαν στόχους στην περιοχή της Πολτάβα.
  • Τα ρωσικά πλήγματα κατέστρεψαν στόχους στην περιοχή του Ντνεπροπετρόφσκ.
  • Ρωσικά drones στόχευσαν το αεροδρόμιο του Bolgrad στην περιοχή της Οδησσού.
  • Οι ρωσικές δυνάμεις προχώρησαν προς την κατεύθυνση Ugledar.
  • Οι ρωσικές δυνάμεις προέλασαν δυτικά του Σελίδοβο.
  • Οι ρωσικές δυνάμεις προχώρησαν κοντά στο Κουράχοβο.
  • Οι ρωσικές δυνάμεις προχώρησαν κοντά στο Chasov Yar.
  • Το ρωσικό MOD επιβεβαίωσε τον έλεγχο της περιοχής Ivano-Daryevka.
  • Οι ρωσικές δυνάμεις εξάλειψαν 70 στρατιωτικούς, δύο μηχανοκίνητα οχήματα και ένα οβιδοβόλο D-30 των 122 mm στην περιοχή του Χάρκοβο.
  • Οι ρωσικές δυνάμεις εξάλειψαν 510 στρατιώτες, ένα όχημα πεζικού, τρία M113, ένα MaxxPro, τέσσερα pickup, ένα Msta-B στην περιοχή Stelmakhovka.
  • Οι ρωσικές δυνάμεις εξάλειψαν 580 στρατιώτες, ένα όχημα πεζικού, πέντε μηχανοκίνητα οχήματα, ένα σύστημα Gvozdika, δύο D-30 στην περιοχή Chasov Yar.
  • Οι ρωσικές δυνάμεις εξάλειψαν 560 στρατιωτικούς, δύο M113, τρία τεθωρακισμένα οχήματα, τρία μηχανοκίνητα οχήματα, ένα Gvozdika στην περιοχή του Ντόνετσκ.
  • Οι ρωσικές δυνάμεις εξάλειψαν έως και 120 στρατιωτικούς, ένα άρμα μάχης, δύο τεθωρακισμένα οχήματα, τέσσερα μηχανοκίνητα οχήματα, ένα Paladin στην περιοχή του Νότιου Ντόνετσκ.
  • Οι ρωσικές δυνάμεις εξάλειψαν έως και 60 στρατιωτικούς, δύο μηχανοκίνητα οχήματα και ένα οβιδοβόλο D-30 στην περιοχή Χερσώνα.
  • Οι ρωσικές δυνάμεις αεράμυνας αναχαίτησαν 17 ουκρανικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη την περασμένη ημέρα.
  • Οι ρωσικές δυνάμεις αεράμυνας κατέρριψαν μια κατευθυνόμενη αεροπορική βόμβα γαλλικής κατασκευής Hammer την περασμένη ημέρα.

 

Στρατιωτική κατάσταση στα μέτωπα της Ουκρανίας στις 5 Νοεμβρίου 2024 (Ενημέρωση χαρτών)

  • Οι ρωσικές δυνάμεις ανέλαβαν τον έλεγχο της Στεπανόβκα.
  • Οι ρωσικές δυνάμεις προχώρησαν στη Novoselidovka.
  • Οι συγκρούσεις συνεχίστηκαν στο ανατολικό τμήμα του Κουράχοβο.
  • Οι συγκρούσεις συνεχίστηκαν στην Grigorovka.
  • Στην περιοχή καταστράφηκαν έως και 560 στρατιωτικοί, δύο M113, τρία τεθωρακισμένα οχήματα, τρία μηχανοκίνητα οχήματα, ένα Gvozdika.

 

Στρατιωτική κατάσταση στα μέτωπα της Ουκρανίας στις 5 Νοεμβρίου 2024 (Ενημέρωση χαρτών)

  • Οι ρωσικές δυνάμεις επέκτειναν τη ζώνη ελέγχου τους δυτικά των Shakhtarske, Zolota Nyva και Novodonetske.
  • Οι συγκρούσεις συνεχίζονται στην Elizavetovka.
  • Οι ρωσικές δυνάμεις προχώρησαν κοντά στην Μπογκογιαβλένκα.
  • Οι συγκρούσεις συνεχίστηκαν στα νότια προάστια του Τρουντόβοε.
  • Στην περιοχή καταστράφηκαν έως και 120 στρατιώτες, ένα τανκ, δύο τεθωρακισμένα οχήματα, τέσσερα μηχανοκίνητα οχήματα, ένα Paladin.

 

Στρατιωτική κατάσταση στα μέτωπα της Ουκρανίας στις 5 Νοεμβρίου 2024 (Ενημέρωση χαρτών)

  • Οι ρωσικές δυνάμεις προχώρησαν στη Novodmytrivka.
  • Οι συγκρούσεις συνεχίστηκαν στη Novooleksiivka.
  • Οι ρωσικές δυνάμεις προέλασαν νότια της Grigorovka.
  • Οι συγκρούσεις συνεχίστηκαν στη Lysivka.
  • Οι συγκρούσεις συνεχίστηκαν κοντά στη Vozdvyzhenka.
  • Στην περιοχή καταστράφηκαν έως και 560 στρατιωτικοί, δύο M113, τρία τεθωρακισμένα οχήματα, τρία μηχανοκίνητα οχήματα, ένα Gvozdika.

ΠΗΓΗ: SouthFront

Συνέχεια ανάγνωσης

Γενικά θέματα

Από ποιούς ζήτησε βοήθεια ο Τραμπ;

Ελληνόφωνο δελτίο ειδήσεων με την υποστήριξη της Δημόσιας Ραδιοφωνίας της Αρμενίας

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Η φωνή της Αρμενίας – Παρουσιάζει η Λιάνα Μανουκιάν
Ελληνόφωνο δελτίο ειδήσεων με την υποστήριξη της Δημόσιας Ραδιοφωνίας της Αρμενίας
Ενημέρωση στις 4 Νοεμβρίου 2024

Συνέχεια ανάγνωσης

Γενικά θέματα

Οι αμερικανικές εκλογές και το μέλλον μας

Μετά τις εκλογές θα αρχίσουμε να βλέπουμε τα αποτελέσματα σε έναν κόσμο που αλλάζει δραματικά.

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Για την Ελλάδα η αμερικανική έκλειψη θα αφήσει σοβαρά κενά ασφαλείας.

Μετά τις εκλογές θα αρχίσουμε να βλέπουμε τα αποτελέσματα σε έναν κόσμο που αλλάζει δραματικά.

Γράφει ο Παντελής Σαββίδης

Από όλα όσα διάβασα για τις αμερικανικές εκλογές, εκείνο που με εντυπωσίασε ήταν η απάντηση που έδωσε ο Ντόναλντ Τραμπ σε έναν Ιρανοαμερικανό δημοσιογράφο όταν τον ρώτησε αν οι ΗΠΑ θα βοηθήσουν στην πτώση του σημερινού ιρανικού καθεστώτος σε περίπτωση που εκείνος εκλεγεί.

Η απάντηση ήταν: «δεν θα εμπλακούμε τόσο βαθιά, εδώ δεν μπορούμε να κυβερνήσουμε τη χώρα μας».

Αυτό που διαισθανόμαστε, ότι η διαχείριση της υπερδύναμης έχει ξεφύγει από τα χέρια των πολιτικών και πλέον έχει αφεθεί στον αυτόματο πιλότο, ο Τραμπ το επιβεβαίωσε.

Υπάρχει πρόβλημα εσωτερικής διακυβέρνησης των ΗΠΑ και διατήρησης της παγκόσμιας ηγεμονίας.

Στο εσωτερικό πεδίο οι δύο υποψήφιοι έχουν πολύ διαφορετικούς προσανατολισμούς. Η πολιτική του Τραμπ διακρίνεται από έντονη εσωστρέφεια, αλλά και η Χάρις θα κρατήσει, απλώς, τα προσχήματα. Δεν θα εγκαταλείψει τον παγκόσμιο ηγετικό ρόλο των ΗΠΑ, αλλά ορισμένες διαστάσεις και της δικής της πολιτικής δεν θα έχουν την εικόνα που γνωρίζαμε. Και σε ό,τι μας αφορά περισσότερο άμεσα, η σχέση Ουάσινγκτον-Βρυξελλών δεν θα είναι όπως παραδοσιακά την γνωρίζαμε.

Οι Αμερικανοί με κάθε τρόπο εξωθούν την Ευρώπη να αντιληφθεί πως τα πράγματα έχουν αλλάξει και η γηραιά ήπειρος θα πρέπει να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα αλλά οι ευρωπαϊκές χώρες δεν θέλουν να αποκλίνουν από την αγκαλιά των ΗΠΑ. Νιώθουν ασφαλείς ως προς την άμυνα που τους προσφέρει η Ουάσινγκτον, αλλά οι Αμερικανοί έχουν άλλες προτεραιότητες. Βλέπουν την Ευρώπη ως τουριστικό προορισμό και ως χώρο ανάπτυξης οικονομικών σχέσεων και τίποτε άλλο. Ο παλιός έρωτας τελείωσε.

Οι Γερμανοί δεν θέλουν να το πιστέψουν, οι Γάλλοι είναι περισσότερο ευέλικτοι και αρχίζουν να μιλούν για αυτονομία της Ευρώπης στην άμυνα, την τεχνολογία, την αναζήτηση κρίσιμων υλικών και άλλα παρόμοια.

Κι αυτό ανεξαρτήτως αν εκλεγεί ο Τραμπ ή η Χάρις. Η διαφορά έγκειται στο θόρυβο με τον οποίο θα φανεί η αλλαγή πολιτικής.

Θα αναγκαστεί, έτσι, η Ευρώπη να αναπτύξει δική της πολιτική; Τι θα κάνει η γερμανική ατμομηχανή της ή η γαλλική παραγωγή ιδεών και προσανατολισμού;

Σε μια εποχή όπου η διεθνής κοινή γνώμη εξοικειώνεται καθημερινά με τη χρήση πυρηνικών όπλων, μια Ευρώπη που αρνείται ακόμη και να δημιουργήσει δικό της στρατό, σε ποια πυρηνική ομπρέλα θα βασιστεί; Θα δεχθεί η Γαλλία να την καλύψει με τη δική της;

Απαντήσεις της Ευρώπης στα ερωτήματα αυτά, απλώς δεν υπάρχουν. Προς το παρόν στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες θα σκέφτονται ποια Ρωσία θα αναδυθεί από τον πόλεμο, πόσο ισχυρή θα είναι η σχέση της με την Κίνα και πόσο απειλητική για την Ευρώπη. Ακόμη, πώς θα αντιμετωπίσουν νέα μεταναστευτικά κύματα από τον Λίβανο και τη Μέση Ανατολή με τις συνεχιζόμενες διαμάχες και την καταστρεπτική, εγκληματική πολιτική του Ισραήλ. Όταν δεν έχεις το γεωπολιτικό βάρος να επέμβεις στις εξελίξεις που θα σε επηρεάσουν, απλώς παρακολουθείς και υφίστασαι τις συνέπειες.

Η Γερμανία είχε την εντύπωση ότι πάντα θα της παρείχετο η δυνατότητα να αγοράζει φθηνό φυσικό αέριο από τη Ρωσία, θα απολάμβανε την ασφάλεια που της παρείχαν οι Αμερικανοί μέσω του ΝΑΤΟ και θα ωφελούνταν από την εσωτερική ευρωπαϊκή αγορά και το άνοιγμα στην Κίνα. Ο αμερικανικός παράγων, όμως, που τα επηρεάζει όλα αυτά, αλλάζει πολιτική. Και η Ευρώπη αδυνατεί να προσαρμοστεί διότι δεν έχει ηγεσία και διότι οικοδομήθηκε με βάση το γερμανικό συμφέρον που ήθελε διεύρυνση και όχι εμβάθυνση.

Η Ευρώπη είναι ένα παλάτι στην άμμο μετά τις αλλεπάλληλες διευρύνσεις.

Και θα γίνει ακόμη πιο χαλαρή με τις νέες εισόδους των χωρών που άρχισαν ενταξιακό διάλογο. Γνωρίζει η Ευρώπη που θέλει να πάει; Μάλλον όχι. Της λείπει η ηγεσία. Με υπαλλήλους στην νοοτροπία δεν οικοδομείς νέες ομοσπονδιακές δομές με παγκόσμιο βάρος.

Αλλά και για την Ελλάδα η αμερικανική έκλειψη θα αφήσει σοβαρά κενά ασφαλείας. Η χώρα –ορθώς– έχει Δυτικό προσανατολισμό, αλλά η Δύση θα στερηθεί ηγεσίας, αν εκδηλωθεί έντονος ο αμερικανικός απομονωτισμός. Ποιος θα καλύψει την αμερικανική ηγεσία; Η λογική απάντηση είναι η Ευρώπη, αλλά αυτήν τη στιγμή η Ευρώπη υπάρχει μόνο σε ήπιες μορφές ισχύος. Στην οικονομία, την επιστήμη, την τεχνολογία. Και η ήπια ισχύς είναι ισχύς αλλά δεν επηρεάζει τις εξελίξεις σε έναν κόσμο που βρίσκεται σε αναβρασμό και μετέρχεται μεθόδους σκληρής βίας, όπως βλέπουμε στην Ουκρανία και τη Μέση Ανατολή. Η Ευρώπη ουσιαστικά είναι απούσα και από τα δύο πεδία, και υφίσταται μόνο ως παράμετρος της αμερικανικής παρουσίας.

Ένα άλλο ζήτημα που αναδύεται και θα απαιτήσει απαντήσεις είναι οι παγκόσμιες προκλήσεις, όπως περιγράφηκαν σε μελέτη της RAND Corporation.

Επιγραμματικά, οι προκλήσεις αυτές που οδηγούν στην αλλαγή του ανθρωπολογικού είδους –ή ακόμη και στην εξαφάνιση του ανθρώπου– είναι οι επιπτώσεις της άκριτης χρήσης της τεχνητής νοημοσύνης, οι πιθανές συγκρούσεις με αστεροειδείς και κομήτες, η ξαφνική αλλαγή του κλίματος, ο πυρηνικός πόλεμος, οι σοβαρές επιπτώσεις από τα υπερηφαίστεια κ.ά.

Για τον καθημερινό άνθρωπο αυτά φαίνονται επιστημονική φαντασία, αλλά δεν είναι. Αποτελούν πραγματικές απειλές των επόμενων δεκαετιών και θα πρέπει να απαντηθούν τα ερωτήματα για την αντιμετώπισή τους.

Στα στενά ελληνοτουρκικά, η πολιτική της κυβέρνησης –και από ό,τι φαίνεται, ολόκληρου του πολιτικού συστήματος– είναι μια συμφωνία με την Τουρκία με τους όρους τής απέναντι πλευράς, που με τις γνωστές ελληνικές πολιτικές αλχημείες θα περάσουν ως βαθυστόχαστη αθηναϊκή πολιτική.

Χωρίς ευρωπαϊκή αμυντική πολιτική και με τη σταδιακή έκλειψη της αμερικανικής παρουσίας από την περιοχή, που κρατούσε κάποιες ισορροπίες, η Αθήνα αισθάνεται ότι πρέπει να συνδιαλλαγεί με την Άγκυρα με το μικρότερο δυνατό κόστος. Μόνο που αυτή η προσέγγιση είναι ξένη για την τουρκική νοοτροπία. Έτσι και αρχίσουν οι υποχωρήσεις, σταματημός δεν θα υπάρξει.

Η ελληνική προσπάθεια διαμόρφωσης πειστικής αποτροπής δεν απέδωσε, έως σήμερα, όσα θα ήθελε η Αθήνα, αλλά με διακηρύξεις του είδους «δεν πρόκειται να προσφύγουμε με τίποτε σε πόλεμο με την Τουρκία» αποδυναμώνεται εξαρχής η αποτροπή.

Η εμφανής αδυναμία της Ελλάδας να μην μπορεί να ακολουθήσει μια κούρσα εξοπλισμών μπορεί να αναζητήσει την εναλλακτική της στην ανάπτυξη σε ανώτατο βαθμό του ψηφιακού πολέμου. Χωρίς να εγκαταλειφθούν οι παραδοσιακές δυνάμεις, η νέα αντίληψη αντιμετώπισης της Τουρκίας θα μπορούσε να εστιαστεί στο ψηφιακό πεδίο σαν να παίζεται παιχνίδι στο διαδίκτυο.

Δημοσιεύματα, εξάλλου, έμπειρων στρατιωτικών όπως ο υποναύαρχος ε.α. Δημήτρης Τσαϊλάς δίνουν τις κατευθύνσεις για την αξιοποίηση ελληνικών πλεονεκτημάτων, όπως τα νησιά, που μέχρι τώρα παραμένουν αναξιοποίητα. Υπάρχουν επιλογές, αρκεί να αποφασίσει το πολιτικό σύστημα να αλλάξει γραμμή προσέγγισης προς την Τουρκία.

Οι θέσεις των δύο Αμερικανών υποψηφίων σε όλα τα θέματα που θίχτηκαν παραπάνω είναι αρκετά διαφορετικές. Μέχρι απολύτως αντίθετες.

Ο Τραμπ θέλει να διώξει τους μετανάστες, να βάλει δασμούς, να μειώσει τους φόρους, να ρίξει τις τιμές, αλλά από τις επιθυμίες του αυτές προκύπτουν αντιτιθέμενα αποτελέσματα. Επιμένει στην παραδοσιακή αντιμετώπιση σύνθετων, σύγχρονων προβλημάτων.

Η Χάρις εστιάζει στην ελευθερία, κι εδώ είναι που έχει ξεπεράσει την κόκκινη γραμμή των Αμερικανών συντηρητικών στο θέμα του φύλου και των συμπαρομαρτούντων του.

Παίζεται κι ένα ακόμη παιχνίδι στις αμερικανικές εκλογές. Ποιος θα τεθεί επικεφαλής της αμερικανικής κοινωνικής ιεραρχίας; Ο λευκός ή ο μαύρος θα είναι η πλειοψηφία που θα καθορίσει τις επιλογές.

Μετά τις εκλογές θα αρχίσουμε να βλέπουμε τα αποτελέσματα σε έναν κόσμο που αλλάζει δραματικά.

Συνέχεια ανάγνωσης

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

Άμυνα6 λεπτά πριν

Η κατάσταση στο ουκρανικό μέτωπο

Οι συγκρούσεις συνεχίστηκαν κοντά στο Pogrebki. Οι ρωσικές δυνάμεις απέκρουσαν τις ουκρανικές επιθέσεις κοντά στο Νίζνι Κλιν. Οι συγκρούσεις συνεχίστηκαν...

Διεθνή6 λεπτά πριν

Οι Φιλιππίνες απαιτούν 1 εκατ.δολάρια αποζημίωση απ’την Κίνα για επεισόδιο στη Νότιο Σινική Θάλασσα

Ο αρχηγός του στρατού των Φιλιππίνων επανέλαβε εκκλήσεις προς το Πεκίνο να αποζημιώσει για ζημιές και να επιστρέψει τα τουφέκια...

Διεθνή36 λεπτά πριν

Απαγωγή τριών ανδρών στο Βελουχιστάν από τις δυνάμεις ασφαλείας του Πακιστάν

Σύμφωνα με τοπικές πηγές, που επικαλείται η ιστοσελίδα Balochistan Post, τρεις άντρες στο Βελουχιστάν εξαφανίστηκαν βίαια από τις δυνάμεις ασφαλείας...

Οικονομία1 ώρα πριν

Πόσο κοστίζει να γεμίσεις το ντεπόζιτο;

Οι τιμές στα καύσιμα φαίνεται να έχουν μειωθεί σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια, δίνοντας μια ανάσα στους οδηγούς. Το...

Ιστορία - Πολιτισμός2 ώρες πριν

Οι τεχνικές ανάκρισης στα κέντρα βασανισμού των Άγγλων στην Κύπρο

Γράφει ο Γιάννης Πεγειώτης Σε πολλές πηγές για την Ιστορία της Βορειας Ιρλανδιας και του ΙΡΑ αλλά και των πρακτικων...

Δημοφιλή