Ακολουθήστε μας

Γενικά θέματα

Το όχι της Κύπρου και οι άθλιοι των Αθηνών

Δημοσιεύτηκε στις

Γιώργος Καραμπελιάς

koyremaCy2

Οι
Κύπριοι για δεύτερη φορά μέσα σε μια δεκαετία, ανέλπιστα για όλους τους
ρεαλιστές ναινέκους και τους «φαιά φορούντες» αναλυτές, είπαν όχι
στην «παγκόσμια κοινότητα» και τις «αγορές» όπως είχαν πει όχι στο
σχέδιο Ανάν. Διότι απέναντί τους για άλλη μια φορά είχαν τους ίδιους
αντιπάλους. Το ΔΝΤ (δηλαδή τις ΗΠΑ), την Ευρωπαϊκή Ένωση (τη Γερμανία)
και την κεντρική ευρωπαϊκή τράπεζα (δηλ. το παγκόσμιο τραπεζιτικό
σύστημα). Και το όχι αυτή τη φορά ήταν ακόμα πιο ηχηρό μια και στράφηκε
ενάντια και στον ίδιο τον πρόεδρο της Κύπρου που είχε εκλεγεί μόλις δύο
εβδομάδες πριν. Οι Κύπριοι, –ένα κομμάτι του ελληνισμού, σταθερά
ριζωμένο και αγκιστρωμένο στην ταυτότητα και την παράδοσή του, παρά τα
λεγόμενα, παρά τις λοιδορίες και την εύκολη κατασυκοφάντησή τους–ύψωσαν
το ανάστημά τους και είπαν όχι στον οικονομικό εξανδραποδισμό τους, προοίμιο του πολιτικού και του εθνικού.


Απέναντί τους όμως δεν είχαν μόνο τους
ξένους, δεν είχαν μόνο έναν άθλιο ναινέκο, ο οποίος εξελέγη
υποκλέπτοντας την ψήφο των Κυπρίων με το σύνθημα ότι δεν θα αγγίξει τις
καταθέσεις τους, αλλά και τον ακόμα αθλιότερο πρωθυπουργό της Ελλάδας, ο
οποίος όχι απλώς συναίνεσε σ’ αυτή την επιλογή, αλλά έσπρωχνε τους
Κυπρίους να την εφαρμόσουν. 

Τι ακριβώς ζητούσαν από τους Κυπρίους

Αυτό που ζητούσαν από τους Κυπρίους,
Αμερικανοί και Γερμανοί –αυτή τη φορά σε αγαστή συμφωνία– ήταν να
απολέσουν κάθε περιθώριο σχετικής αυτονομίας που τους έχει προσδώσει η
μεταβολή της Κύπρου σε χρηματοπιστωτικό κέντρο μη ελεγχόμενο από τη
Δύση. Πράγματι, το γεγονός ότι η Κύπρος είχε μεταβληθεί σε κέντρο
χρηματοπιστωτικών δραστηριοτήτων για τους Ρώσους και όχι μόνο, στην
Ανατολική Μεσόγειο, αποτελούσε για τη Δύση έγκλημα καθοσιώσεως, όταν
μάλιστα συνδυαστεί με τα επιπλέον περιθώρια αυτονομίας και ενίσχυσης της
ισχύος της που προσφέρουν το φυσικό αέριο και το πετρέλαιο. Έτσι ένα
κομμάτι του ελληνισμού, παρότι καθημαγμένο από την αγγλοτουρκική κατοχή
στο νησί, αποκτούσε μηχανισμούς αυτονόμησης ανεπίτρεπτους για την
ιμπεριαλιστική Δύση και τον νεοθωμανισμό.

Και το σχέδιο του ψαλιδίσματος
αυτής της αυτονομίας άρχισε να εφαρμόζεται με σύστημα και σατανικό
τρόπο, ήδη από τη στιγμή της λήψης μέτρων για την ελληνική κρίση χρέους
στην οποία μας ενέπλεξε ο Παπανδρέου. Διότι μέσω του κουρέματος των
ομολόγων, για τα οποία πανηγύρισαν οι Βενιζέλοι και οι Σαμαράδες,
γονάτισαν οι κυπριακές τράπεζες οι οποίες ήταν στενά συνδεδεμένες με την
ελληνική οικονομία και κατείχαν δισεκατομμύρια ομολόγων του ελληνικού
δημοσίου. Κατά τον ίδιο τρόπο, που ο ελληνικός εμφύλιος προωθήθηκε
από τους Εγγλέζους και για να μην πραγματοποιηθεί η ένωση της Κύπρου με
την Ελλάδα, αμέσως μετά τον πόλεμο, έτσι και τώρα, το κούρεμα των
ελληνικών ομολόγων στόχευε μεταξύ άλλων και στο γονάτισμα της οικονομίας της Κύπρου.

Η άθλια διαχείριση της οικονομικής
κρίσης, που επιτάθηκε μετά την ανατίναξη στο Μαρί, από την κυβέρνηση
ΑΚΕΛ-Χριστόφια, επιδείνωσε την κρίση. Παράλληλα, η πρόσδεση της Κύπρου
στα αγγλικά συμφέροντα και η παραχώρηση των υδρογονανθράκων μόνο σε
αγγλοσαξωνικές και δυτικοευρωπαϊκές εταιρείες πετρελαίων καθώς και στο
Ισραήλ, δυσαρέστησε τη ρωσική αρκούδα, η οποία έχει μάθει να κινείται με
την λογική του «όλα ή τίποτα» και η οποία αρνήθηκε να συνδράμει
αποφασιστικά την Κύπρο. Εξάλλου, η Ρωσία και η Γερμανία, τα τελευταία
χρόνια έχουν αναπτύξει στενές οικονομικές και πολιτικές σχέσεις και δεν
ήταν δυνατό όλοι αυτοί οι χειρισμοί να πραγματοποιούνται χωρίς καμία
εμπλοκή της Ρωσία. Οι Ρώσοι πιθανώς να επιθυμούσαν μία παρόξυνση της
κρίσης, που θα τους επέτρεπε να γίνουν κυρίαρχοι του παιχνιδιού. 

Η συριακή κρίση και τα πετρέλαια

Η γεωπολιτική σημασία της Κύπρου
ενισχύθηκε από την συριακή κρίση η οποία απειλεί τη Ρωσία να απολέσει
οποιαδήποτε βάση στην νοτιοανατολική Μεσόγειο, και αυτός είναι ο
κυριότερος λόγος που οι δυτικοί στηρίζουν την Αλ Κάϊντα στη Συρία. Όταν
αυτό συνδυαστεί με τα πετρέλαια και το αέριο, και τη νέα σχέση της
Κύπρου με το Ισραήλ, κατανοούμε ότι ο ρόλος της μικρής Κύπρου,
μεταβάλλεται σε έναν υψηλής σημασίας γεωστρατηγικό πόλο, άρα και οι
επιθέσεις εναντίον της πολλαπλασιάζονται και θα επιταθούν έτι περαιτέρω
σε όλα τα πεδία. Επομένως  θα απαιτούνταν μια ισχυρή εθνική στρατηγική
στην Κύπρο και μία αποφασιστική στήριξη από την πλευρά της
ψευδο-«μητρόπολης του ελληνισμού.

Αντ’ αυτού, η Κύπρος βρέθηκε με τη
χειρότερη πολιτική ηγεσία, με πρόεδρο τον πιο λυσσαλέο υποστηρικτή του
σχεδίου Ανάν, ο οποίος καλούσε την Τουρκία να συμμετάσχει στην
εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων και ο οποίος θεωρείται δεδομένος και
ελεγχόμενος παντοιοτρόπως από τους Αγγλοαμερικανούς.

Ενώ ήταν δυνατό η Κύπρος κινητοποιώντας
το εσωτερικό δυναμικό της με εσωτερικά ομολογιακά δάνεια, να καλύψει τα
αναγκαία ποσά, δεν προχώρησε σε κάποια τέτοια επιλογή που θα ενίσχυε την
αυτονομία της και ταυτόχρονα θα άνοιγε και τη δυνατότητα
συμπληρωματικών εξωτερικών χρηματοδοτήσεων.  Αντίθετα επέλεξε τη λύση
των Αμερικανογερμανών που στοχεύει στη διάλυση της Κύπρου ως
χρηματοπιστωτικού κέντρου. Και ο ναινέκος έκανε ακριβώς αυτό που του
επέτασσαν τα αφεντικά του, παρ’ ότι όλοι γνωρίζουν πως μια παρόμοια λύση
θα καταβαραθρώσει την κυπριακή οικονομία, διότι η φυγή των κεφαλαίων θα
προκαλέσει γενική φτωχοποίηση του νησιού, ανεργία και ανάγκη λήψης νέων
μέτρων χωρίς τέλος και όριο.

Ωστόσο, η αθλιότητα του Αναστασιάδη, –σε
μια γωνιά του ελληνισμού απειλούμενη και υπό κατοχήν κατά το ήμισυ,
χωρίς σημαντικές ένοπλες δυνάμεις– ωχριά μπροστά στην αχρειότητα της
ελληνικής κυβέρνησης και του Σαμαρά. Διότι είναι προφανές, ότι αυτός
συναίνεσε ή και συμβούλεψε τον Αναστασιάδη να κινηθεί προς αυτή την
κατεύθυνση. Ο Αναστασιάδης, μόλις λίγες μέρες πριν πάρει αυτή τη μοιραία
απόφαση βρισκόταν στην Ελλάδα για συζητήσεις με την ελληνική κυβέρνηση
και είχε συμφωνήσει μαζί της, πράγμα που αποδείχτηκε και στη στάση του
Σαμαρά στη διάσκεψη κορυφής, και στη στάση του ανδρεικέλου των αγορών
–του Στουρνάρα– την επόμενη μέρα στο eurogroup. Ο Σαμαράς, δεδομένης
μάλιστα της πρόσδεσής του στην αμερικανική πολιτική σε σχέση με την
ρωσική παρουσία στην Ελλάδα και την Κύπρο –βλέπε τα διαρκή προσκόμματα
για ρωσικές επενδύσεις στην Ελλάδα– συμμετείχε πιθανότατα ενεργά, έστω
ως κομπάρσος, στη συνωμοσία εναντίον της Κύπρου. Σήμερα κρύπτεται πίσω
από τον Αναστασιάδη, προσπαθώντας να αποφύγει τον καταμερισμό ευθυνών
που πριν απ’  όλα βαρύνει τον ίδιο και τους εταίρους του (εξάλλου η
ΔΗΜΑΡ μόλις βγήκε η απόφαση του eurogroup είχε εκδώσει μια κατάπτυστη
ανακοίνωση που στην ουσία στρεφόταν εναντίον των Κυπρίων). Έτσι, το όχι
των Κυπρίων, ιστορικής σημασίας, διότι ήταν ένα όχι ενάντια και
στην κυπριακή και την ελληνική κυβέρνηση, καθώς και σε όλο το διεθνές
ιμπεριαλιστικό σύστημα, πλήττει πριν απ’ όλα την ελληνική κυβέρνηση αλλά
και τη στρατηγική της Γερμανίας για μια γερμανική Ευρώπη. 

Ο Δαυίδ ενάντια στον Γολιάθ

Η Γερμανία όπως όλοι γνωρίζουμε και
είναι πανθομολογούμενο πλέον, επιχειρεί να διαμορφώσει ένα ιμπέριουμ
στην Ευρώπη, εκμεταλλευόμενη τη συγκυριακή οικονομική  της
πρωτοκαθεδρία. Έτσι έχει μεταβάλει το ευρώ σε μηχανισμό καθυπόταξης όλων
των υπολοίπων, ενώ για να αντιμετωπιστεί η δομική κρίση της Δύσης από
την ανάδυση της Ανατολής (Κίνα, Ινδία, κλπ) σε επίκεντρο της παγκόσμιας
οικονομίας, προσπαθεί να επιβάλει την εκπτώχευση των ασθενέστερων
ευρωπαϊκών οικονομιών. Και αυτό ακόμα και αν το τίμημα θα ήταν η
δημιουργία μιας Ευρώπης δύο ταχυτήτων με την έξοδο ορισμένων από αυτές
από την ευρωζώνη. Εξάλλου, η Ευρώπη των δύο ταχυτήτων είναι ήδη
μια πραγματικότητα. Από τις είκοσι εφτά χώρες της ευρωπαϊκής ένωσης μόνο
δεκαεπτά συμμετέχουν στην ευρωζώνη και αν οι Γερμανοί μπορούσαν να
εκδιώξουν ορισμένες ακόμη, χωρίς αυτό να αποτελέσει συστημικό κίνδυνο
για τον πυρήνα της, δεν θα είχαν καμία αντίρρηση ή μάλλον θα το
εύχονταν. Γι’ αυτό, εξάλλου, από την αρχή της ελληνικής κρίσης
ακολουθούσαν μία στρατηγική υψηλής πίεσης προς την Ελλάδα, και έκαναν
μερικά βήματα πίσω μόνο όταν οι Κινέζοι το καλοκαίρι του 2012 τους
απείλησαν με απόσυρση της εμπιστοσύνης τους στο ευρώ εάν οδηγούνταν η
Ελλάδα σε έξοδο. Ωστόσο, δεν έχουν πάψει ποτέ να βλέπουν με ευνοϊκό μάτι
μία έξοδο της Ελλάδας και της Κύπρου, αν και όποτε υπάρξουν οι
κατάλληλες συνθήκες. Η Ελλάδα και η Κύπρος δεν είναι εξάλλου κάποιες
ευρωπαϊκές χώρες όπως οι άλλες, αλλά είναι κομμάτι αυτού του μισητού
ορθόδοξου και νοτιοευρωπαϊκού κόσμου.

Έτσι, το όχι της κυπριακής βουλής και
του κυπριακού λαού –παρ’ ότι οι υποταγμένες κυβερνήσεις της Ελλάδας και
της Κύπρου είχαν συναινέσει στη στρατηγική του αυτοχειριασμού τους–
αποτέλεσε ένα αναπάντεχο χαστούκι στη γερμανική στρατηγική. Οι
Γερμανοί έχουν μάθει να μετράνε, είτε με μεραρχίες πάντσερ, είτε με το
βάρος των θησαυροφυλακίων τους, αγνοώντας τους ιδεολογικούς, τους
πολιτισμικούς και εν τέλει τους γεωπολιτικούς παράγοντες. Γι’ αυτό, και
παρ’ όλο που από την εποχή του Καρλομάγνου δοκιμάζουν να υποτάξουν την
Ευρώπη, αποτυγχάνουν διαδοχικά.

Και αυτή τη φορά, το κυπριακό όχι,
άσχετα με τις πιθανές συνέπειες που θα έχει άμεσα για την κυπριακή και
ελλαδική οικονομία, είναι τεράστιας σημασίας διότι απασφαλίζει
ξεκινώντας από τον ασθενέστερο κρίκο– το σύστημα του εκβιασμού και της
τρομοκρατίας που έχει εγκαθιδρύσει στην Ευρώπη. Διότι αν συνδυαστεί με
την ακυβερνησία στην Ιταλία και το αυξανόμενο μίσος των Ιταλών για την
Γερμανία, με την κρίση στην Ισπανία και την Πορτογαλία, τα μέτρα
λιτότητας που αρχίζουν να εφαρμόζονται πιο επιτακτικά στην Γαλλία και
τελευταίο αλλά όχι έσχατο με το αδιέξοδο της εφαρμογής των μνημονιακών
μέτρων στην Ελλάδα, τότε κινδυνεύει να οδηγήσει σε μια ανατροπή των
συσχετισμών και των δεδομένων. Διότι ακόμα και εάν η γερμανική πολιτική
οδηγούσε σε χρεωκοπία της Κύπρου και έξοδό της από την ευρωζώνη και την
Ε.Ε. αυτό θα αποτελούσε ένα τεράστιο πλήγμα στην ισορροπία δυνάμεων
στην περιοχή, διότι θα συμπαρέσυρε αργά ή γρήγορα και την Ελλάδα και θα
τους οδηγούσε πολύ πιο κοντά στη ρώσικη πολιτική. Κατά συνέπεια, τα
παραμύθια των Γερμανών και του Σόιμπλε ότι μια πιθανή έξοδος της Κύπρου
από την ευρωζώνη και την ΕΕ δεν αποτελεί συστημικό κίνδυνο, εκφράζουν
ένα μπακάλικο νομικισμό (ο Σόιμπλε όπως και η Λαγκάρτ, είναι δικηγόροι)
που δεν συνυπολογίζει ότι ο συστημικός κίνδυνος μπορεί να έρθει όχι από
την άμεσα οικονομική διάσταση της εξόδου αλλά τη γεωπολιτική η οποία
μεταφράζεται και σε οικονομική στη συνέχεια. 

Η Κύπρος πυροδότεί μονίμως τις εξελίξεις στην Ελλάδα

Κατά συνέπεια σε αντίθεση με τα
επιχειρήματα των ναινέκων στην Κύπρο και κυρίως στην Ελλάδα, –ιδιαίτερα
μετά την επέκταση του πολιτικού αδιεξόδου στην Ιταλία– οι Έλληνες στην
Ελλάδα και στην Κύπρο μπορούν να πουν όχι. Στην Κύπρο ήδη
επεξεργάζονται εναλλακτικά σχέδια που κινητοποιούν τον ίδιο τον κυπριακό
λαό για να αντιμετωπίσει το γερμανικό Αττίλα, ενώ στην Ελλάδα έχει
αρχίσει ήδη η φορολογική απεργία που οδηγεί σε αδιέξοδο τα μέτρα
που έχει υπογράψει η πολυκομματική κυβέρνηση, και τους επόμενους μήνες
θα οδηγήσει σε μια αναπόδραστη κρίση. Εξάλλου, το κυπριακό όχι και η
επονείδιστη στάση της ελληνικής κυβέρνησης θα επιταχύνουν την κρίση στο
εσωτερικό.  Ο Σαμαράς, από τότε που είπε ένα όχι στη ζωή του και το πλήρωσε με αποκλεισμό από το ελληνικό πολιτικό σύστημα, έχει μάθει πλέον να λέει πάντα ναι, εκβιαζόμενος ή όχι, χωρίς να καταλάβει πως σήμερα έχει έρθει η ώρα που μόνο τα όχι μπορούν να ευδοκιμήσουν!
 Κινδυνεύει λοιπόν να βρεθεί στη θέση του Αναστασιάδη και να
εγκαταλειφθεί από τους ίδιους τους εταίρους και τους υποστηρικτές του
(είναι χαρακτηριστική η στροφή πολλών ΜΜΕ και εκδοτικών συγκροτημάτων
που σταδιακώς τον εγκαταλείπουν) και ενώ θα συνεχίζει να λέει ναι όπως ο θλιβερός πρόεδρος της Κύπρου, θα βρεθεί μπροστά σε μια κοινωνία που θα του αντιτάξει το όχι!

Το 1955, ξεκίνησε ο αντιαποικιακός
αγώνας της Κύπρου, ο οποίος ανατίναξε τους πολιτικούς συσχετισμούς και
τη νατοϊκή ομοφωνία στην Ελλάδα, βγάζοντας τους Έλληνες στο δρόμο για
την αυτοδιάθεση-ένωση και πυροδοτώντας την ανάπτυξη της αριστεράς
για πρώτη φορά μετά τον εμφύλιο, με συνέπεια μέσα σε μερικά χρόνια την
αλλαγή του πολιτικού σκηνικού στην Ελλάδα. Το 1963-64, οι συγκρούσεις
στην Κύπρο αποτέλεσαν αποφασιστικό παράγοντα για την ανατροπή της δεξιάς
κυβέρνησης και του υπέυθυνου για τις προδοτικές συμφωνίες της Ζυρίχης,
του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Το 1967, το κυπριακό θα αποτελέσει το
κυριότερο ίσως παράγοντα που θα οδηγήσει στη δικτατορία των
συνταγματαρχών και την απόσυρση της ελληνικής μεραρχίας από την Κύπρο, η
οποία θα επιτρέψει επτά χρόνια αργότερα, την τουρκική εισβολή και
βέβαια την κατάρρευση της δικτατορίας. Το 2004, η απόρριψη του σχεδίου
Ανάν, ήταν ένα ηχηρό χαστούκι στον κυρίαρχο εθνομηδενισμό όλων των
ελληνικών πολιτικών κομμάτων και θα εγκαινιάσει μια νέα περίοδο
ενίσχυσης των πατριωτικών και αντιπαγκοσμιοποιητικών δυνάμεων. Το 2013,
το κυπριακό όχι θα ηχήσει ως μια ομοβροντία αντίστασης, κόλαφος στους
εγχώριους ναινέκους.

Ό,τι και αν συμβεί στη συνέχεια, τίποτα
πλέον δεν θα είναι ίδιο, και θα έχει ανοίξει μια νέα περίοδος για την
ιστορική επανασύνδεση του ελλαδικού και κυπριακού ελληνισμού σε μια
κατεύθυνση αντίστασης με αφετηρία για μια ακόμα φορά την Κύπρο.

Πολλοί αναρωτιούνται πως και γιατί οι
«φραγκοφονιάδες» Κύπριοι μπόρεσαν να πουν ένα τέτοιο όχι την ώρα που οι
«λεβέντες» Ελλαδίτες λένε εδώ και χρόνια το ένα επονείδιστο ναι μετά
το άλλο. Η λύση του μυστηρίου είναι πολύ απλή. Οι Έλληνες Κύπριοι,
επειδή αντιμετωπίζουν άμεσα πρόβλημα εθνικής ύπαρξης και επιβίωσης,
επειδή μπόρεσαν να πουν όχι στο σχέδιο Ανάν, επειδή το εθνικό ζήτημα
είναι το πρώτο και κυρίαρχο πρόβλημα στη χώρα, έχουν διατηρήσει παρά τις
φθορές, παρά τις αντιπαραθέσεις, ισχυρό το εθνικό τους φρόνημα.  Έτσι,
όταν ήρθε η κρίση και μάλιστα με ευθύνη της πολιτειακής τους ηγεσίας,
και παρά τον κίνδυνο της οικονομικής καταστροφής και χρεοκοπίας μπόρεσαν
να αντιτάξουν ένα υπέροχο όχι.

Αντίθετα εμείς, παρ’ ότι μεγαλύτερη
χώρα, ισχυρότερη γεωπολιτικά και στρατιωτικά, δεν έχουμε μπορέσει εδώ
και είκοσι χρόνια να πούμε κάποιο όχι διότι έχει αποσυντεθεί και
διαλυθεί εκ των ένδον η εθνική μας συνοχή. Διότι στην Ελλάδα, αντί να
καίγονται γερμανικές αμερικανικές και τούρκικες σημαίες όπως συνέβαινε
παλιότερα, μέχρι χθες καίγονταν οι… ελληνικές, διότι στα σχολειά, στα
πανεπιστήμια και στις εφημερίδες μας λοιδορείται καθημερινά ως
εθνικισμός ο πατριωτισμός, διότι φροντίσαμε εμείς πριν απ’ όλους να
θάψουμε τα εθνικά κράτη και να προσχωρήσουμε σε μια φαντασιακή
και αποσυνθετική παγκοσμιοποίηση. Έτσι, όταν ήρθε η κρίση απ’ την
οικονομική της διάσταση βρεθήκαμε χωρίς μπούσουλα, ανίκανοι να
αντιδράσουμε, φθαρμένοι και διεφθαρμένοι, με κόμματα που μόλις αρχίζουν
να ανακαλύπτουν την έννοια της πατρίδας και του εθνικού συμφέροντος. Γι’
αυτό, και διχαστήκαμε απλώς, ανάμεσα στους κυβερνώντες που λένε σε όλα
ναι, και στους υπόλοιπους που αντιδρούμε διάσπαρτοι, σκόρπιοι,
αναποτελεσματικοί. 

Τι μπορεί να γίνει μετά το κυπριακό όχι

Κατ’ αρχάς πρέπει να πιέσουμε τους
Έλληνες κυβερνητικούς υπευθύνους να συμπαρασταθούν με κάθε μέσο στην
Κύπρο, έστω και τώρα προτάσσοντας βέτο σε οποιοδήποτε μέτρο που θα
σπρώχνει την Κύπρο στη χρεοκοπία και στην οικονομική σφαγή των Ελλήνων
της Κύπρου.

Κατά δεύτερο λόγο, θα πρέπει να
συγκροτήσουμε ένα ανοικτό και άρρηκτο μέτωπο Ελλάδας και Κύπρου σε όλα
τα ευρωπαϊκά όργανα και να καταστήσουμε σαφές ότι η Κύπρος και η Ελλάδα
θα έχουν κοινή μοίρα και στάση.

Κι όσο για το εάν θα πρέπει να
εγκαταλείψουμε εμείς και η Κύπρος το ευρώ, υπάρχει και μια άλλη
εναλλακτική στρατηγική την οποία υιοθετεί ήδη και το 25% των… Γερμανών! Η έξοδος της Γερμανίας από το ευρώ.
Και ας είμαστε βέβαιοι, πως αυτή η επιλογή την επόμενη περίοδο θα γίνει
όλο και πιο ελκυστική για πολλές δυνάμεις στη νότια Ευρώπη και θα
αγγίξει και τον στρατηγικής σημασίας άξονα Γαλλίας-Γερμανίας. Μόνο με
αυτή την απειλή η οποία διατυπώνεται ήδη στην Ιταλία θα μπορέσουμε να
συμμετάσχουμε σε κάποια πιθανή συμμαχία των λαών του νότου της Ευρώπης
και να αποφύγουμε μία δική μας μονομερή έξοδο. Αν είναι η ευρωζώνη να
διαλυθεί, το συμφέρον της Ελλάδας και της Κύπρου, είναι αυτό να μην
πραγματοποιηθεί με μόνα θύματα εμάς, αλλά να αγκαλιάσει όλη την
ευρωζώνη, έτσι ώστε να μπορούμε να οικοδομήσουμε εναλλακτικές συμμαχίες
που δεν θα μας αφήσουν μόνους μας απέναντι στους νεοθωμανούς που
καραδοκούν.

Πάντως, η παρούσα κρίση έφερε και πάλι
κοντά τους Έλληνες της Ελλάδας και της Κύπρου, έσπασε όλα τα
κατασκευασμένα εδώ και σαράντα χρόνια αρνητικά συναισθήματα και
στερεότυπα, και κατέδειξε την ενότητα της μοίρας μας για το καλό και το
κακό και ευτυχώς όχι μέσω ακόμα μιας νέας εθνικής καταστροφής αλλά μέσω
μιας πράξης αντίστασης.


19 Μαρτίου 2013
Γιώργος Καραμπελιάς

Γενικά θέματα

Τι αποφάσισαν στο Παρίσι οι ηγέτες της ΕΕ για την Ουκρανία;

Σημαντική η συνεργασία μεταξύ ΕΕ και ΗΠΑ, στα επόμενα στάδια διευθέτησης του ουκρανικού, συμφώνησαν οι συμμετέχοντες στην άτυπη συνάντηση, εξαιρετικά δύσκολη όμως στην παρούσα συγκυρία, μετά τα συνεχή «αδειάσματα» της Ουάσινγκτον

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Με ομοφωνία για τη συνέχιση της στήριξης στο Κίεβο, αλλά με επιφυλάξεις ως προς την αποστολή στρατιωτικών δυνάμεων στην Ουκρανία, ολοκληρώθηκε η άτυπη σύνοδος των ευρωπαίων ηγετών στο Παρίσι, για την επίλυση του Ουκρανικού και την ασφάλεια της Ευρώπης, μετά την πρόσφατη απόφαση των ΗΠΑ και του αμερικανού προέδρου Τραμπ να απεμπλακούν από τον πόλεμο στην Ουκρανία.

«Όχι αποφάσεις για την Ουκρανία χωρίς την Ουκρανία», δήλωσε ο πρωθυπουργός της Πολωνίας, Ντόναλντ Τουσκ, εξερχόμενος από το Μέγαρο των Ηλυσίων, αφήνοντας σαφή αιχμή κατά των ΗΠΑ και της Ρωσίας, των οποίων οι υπουργοί Εξωτερικών, Μάρκο Ρούμπιο και Σεργκέι Λαβρόφ, αντιστοίχως, συναντώνται σήμερα στο Ριάντ της Σαουδικής Αραβίας, για να συζητήσουν για το τέλος του πολέμου – στις συνομιλίες δεν έχουν προσκληθεί ούτε η Ουκρανία ούτε η ΕΕ.

Επαναπροσέγγιση Βρετανίας με Ευρώπη

Η άτυπη σύνοδος του Παρισιού σηματοδότησε και ακόμη μία σημαντική εξέλιξη: την επαναπροσέγγιση της Βρετανίας με την Ευρώπη, για πρώτη φορά τόσο έντονη, μετά το Brexit, δια του Βρετανού πρωθυπουργού Κιρ Στάρμερ, ο οποίος αναφέρθηκε στην αταλάντευτη στήριξη που οφείλουν να δείξουν οι Ευρωπαίοι προς το Κίεβο, καθώς το διακύβευμα, όπως τόνισε, «δεν είναι μόνον το μέλλον της Ουκρανίας, αλλά και η ασφάλεια όλης της Ευρώπης, της ηπείρου μας».

Ο Ντόναλντ Τουσκ, του οποίου η χώρα κατέχει την προεδρία της ΕΕ το τρέχον εξάμηνο, δήλωσε ότι η Ευρώπη δεν τάσσεται απλώς υπέρ της εκεχειρίας στην Ουκρανία, αλλά υπέρ της διαρκούς ειρήνης, με εγγυήσεις ασφάλειας για το μέλλον της Ουκρανίας. Και πρόσθεσε ότι όλοι οι συμμετέχοντες στη σύνοδο του Παρισιού – οι πρωθυπουργοί της Γαλλίας, της Γερμανίας, της Δανίας, της Ολλανδίας και της Βρετανίας, η πρόεδρος της Κομισιόν, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Αντόνιο Κόστα και ο ΓΓ του ΝΑΤΟ, Μαρκ Ρούτε – συμφώνησαν ότι είναι σημαντικό να επιτευχθεί συνεργασία μεταξύ ΕΕ και ΗΠΑ, στα επόμενα στάδια διευθέτησης του Ουκρανικού.

Συνεργασία η οποία μοιάζει ωστόσο εξαιρετικά δύσκολη στην παρούσα συγκυρία, καθώς το σοκ που προκάλεσε στην Ευρώπη η απόφαση του Τραμπ να απεμπλακούν οι ΗΠΑ από τον πόλεμο στην Ουκρανία και η προσβλητική προς την Ευρώπη, ομιλία του αντιπροέδρου Τζέι Ντι Βανς, στη Διάσκεψη του Μονάχου για την Ασφάλεια, την περασμένη Πέμπτη, είναι ακόμη πολύ νωπό.

Οι ευρωπαίοι ηγέτες συμφώνησαν επίσης στην αύξηση των δαπανών για την ευρωπαϊκή άμυνα και χώρες όπως η Ισπανία, δεσμεύθηκαν να επιτύχουν τον στόχο, οι αμυντικές τους δαπάνες να ισούνται με το 2% του ΑΕΠ τους, στόχο που αποτελεί πάγιο αίτημα του ΝΑΤΟ.

Συνέχεια ανάγνωσης

Γενικά θέματα

Αναπάντητα τα ερωτήματα για τον σκοτεινό ρόλο του Έλληνα πράκτορα στη δολοφονία Κένεντι!

Τα απόρρητα αρχεία του FBI περιλαμβάνουν σημαντικές πληροφορίες για τον Ελληνοαμερικανό πράκτορα της CIA, Γιώργο Ιωαννίδη, ο οποίος φέρεται να είχε κρίσιμο ρόλο στα γεγονότα γύρω από τη δολοφονία του Τζον Κένεντι.

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Το FBI αποκάλυψε πρόσφατα την ύπαρξη 2.400 νέων εγγράφων σχετικά με τη δολοφονία του Τζον Φ. Κένεντι, σε μια προσπάθεια συμμόρφωσης με την εκτελεστική εντολή του Ντόναλντ Τραμπ για πλήρη διαφάνεια. 

Όπως έχει ήδη αποκαλύψει το Newsbreak.gr σημαντικός παράγοντας στην έρευνα της CIA για την δολοφονία Κένεντι είναι ο ελληνοαμερικανός πράκτορας Γιώργος Ιωαννίδης.

Η κίνηση αυτή έρχεται να ταράξει τα νερά, καθώς για δεκαετίες το αμερικανικό κατεστημένο κρατούσε στο σκοτάδι σημαντικά στοιχεία για τη μεγαλύτερη πολιτική δολοφονία του 20ού αιώνα.

Η αλήθεια είναι ότι η επίσημη εκδοχή της «μοναχικής δράσης» του Λι Χάρβεϊ Όσβαλντ δεν έπεισε ποτέ το κοινό. Αντιθέτως, ενισχύθηκαν οι θεωρίες ότι πανίσχυρα κέντρα εξουσίας ήθελαν τον Κένεντι νεκρό, πιθανώς λόγω της στάσης του απέναντι στη CIA, το στρατιωτικο-βιομηχανικό σύμπλεγμα και την ομοσπονδιακή τράπεζα των ΗΠΑ. Η απελευθέρωση αυτών των αρχείων ίσως αποκαλύψει ποιοι είχαν λόγο να «κουκουλώσουν» την αλήθεια.

Τα απόρρητα αρχεία του FBI περιλαμβάνουν σημαντικές πληροφορίες για τον Ελληνοαμερικανό πράκτορα της CIA, Γιώργο Ιωαννίδη, ο οποίος φέρεται να είχε κρίσιμο ρόλο στα γεγονότα γύρω από τη δολοφονία του Τζον Κένεντι. Ο Ιωαννίδης, που είχε την ευθύνη της μυστικής δράσης της CIA στο Μαϊάμι, διατηρούσε επαφές με Κουβανούς εξόριστους, μεταξύ των οποίων και άτομα που είχαν συναντήσεις με τον Λι Χάρβεϊ Όσβαλντ πριν τη δολοφονία. Κατηγορήθηκε ότι απέκρυψε πληροφορίες από την Επιτροπή της Βουλής που διερευνούσε την υπόθεση, ενώ ορισμένοι ερευνητές θεωρούν πως ήταν ο «χειριστής» του Όσβαλντ.

Επιπλέον, τα 44 απόρρητα αρχεία για τον Ιωαννίδη, που η κυβέρνηση Μπάιντεν αρνήθηκε να δημοσιοποιήσει, ενδέχεται να περιέχουν κρίσιμα στοιχεία για την υπόθεση. Ο Ιωαννίδης, γνωστός και με το ψευδώνυμο «Χάουαρντ», είχε αναλάβει τη μυστική επιχείρηση «AMSPELL» της CIA, η οποία συνδέεται με την προπαγάνδα κατά του Φιντέλ Κάστρο. Μετά τη δολοφονία του Κένεντι, επέστρεψε στην Ελλάδα, όπου φέρεται να είχε ρόλο στην Αποστασία του 1965 και τη Χούντα των Συνταγματαρχών. Παρά τις αποκαλύψεις για τη δράση του, η πλήρης δημοσιοποίηση των αρχείων του παραμένει μπλοκαρισμένη από τις αμερικανικές αρχές.

Δεν είναι τυχαίο ότι μόνο ο Τραμπ, τόσο στην πρώτη του θητεία όσο και τώρα, επέμεινε στη δημοσιοποίηση των εγγράφων. Αντιθέτως, ο Μπάιντεν, όπως και οι προηγούμενοι «συστημικοί» πρόεδροι, συνέχισε να αποκρύπτει σημαντικά αρχεία, επικαλούμενος «εθνική ασφάλεια». Μα ποια «εθνική ασφάλεια» κινδυνεύει 60 χρόνια μετά;

Αν τα έγγραφα περιέχουν πληροφορίες για τις επαφές του Όσβαλντ με τη Σοβιετική και Κουβανική πρεσβεία στο Μεξικό ή λεπτομέρειες για την παρακολούθησή του από τη CIA, μπορεί να επιβεβαιωθεί αυτό που πολλοί υποψιάζονται: ότι δεν ήταν ένας απλός «μοναχικός δολοφόνος», αλλά πιόνι σε ένα πολύ μεγαλύτερο παιχνίδι.

Ο Τραμπ δείχνει να πιστεύει πως ο αμερικανικός λαός δικαιούται να γνωρίζει την αλήθεια. Αν αυτή η διαφάνεια οδηγήσει στο να πέσουν οι μάσκες για το ποιοι πραγματικά κυβερνούν, τότε μιλάμε για ιστορική στιγμή. Οι επόμενες αποκαλύψεις ίσως αποδείξουν ότι το «βαθύ κράτος» υπήρχε πολύ πριν ο Τραμπ το κατονομάσει…

Ποιός ήταν ο Γιώργος Ιωαννίδης

Ο Γιώργος (Τζωρτζ) Ιωαννίδης γεννήθηκε στην Αθήνα τον Ιούλιο 1922 και λίγους μήνες αργότερα, η οικογένειά του μετανάστευσε στην Νέα Υόρκη, όπου σπούδασε προτού εγκατασταθεί στην Ουάσιγκτον.

Το 1949 εργάστηκε στην ελληνική ομογενειακή εφημερίδα «National Herald» και το γραφείο Τύπου της ελληνικής πρεσβείας. Στην CIA εντάχθηκε το 1952 με την προτροπή του ελληνικής καταγωγής πράκτορα Τζορτζ Τόμας Κάλλαρη, καθώς είχαν παντρευτεί τις αδελφές Ισμήνη και Βιολέτα Μικρούτσικου με καταγωγή από την Φωκίδα (η δεύτερη και σύζυγος του Ιωαννίδη πέθανε στα τέλη της δεκαετίας του ’90 ενώ διατηρούσε μεσιτικό γραφείο στις ΗΠΑ). Μέσω του Κάλλαρη, ο Ιωαννίδης έγινε ο προστατευόμενος του τότε «αρχηγού» των Ελλήνων της CIA, Τομ Καραμεσίνη, που ήταν και ο πρώτος σταθμάρχης στην Ελλάδα την περίοδο 1951-1953.

Η μετάθεση

Το 1956 μετατίθεται στην Αθήνα και εμφανίζεται ως δικηγόρος για θέματα του αμερικανικού στρατού. Το διάστημα 1962-1963 με «βιτρίνα» το δικηγορικό γραφείο του στο Μαϊάμι και το ψευδώνυμο «Χάουαρντ» ανέλαβε την χρηματοδότηση με 25.000 δολάρια μηνιαίως και την άντληση πληροφοριών από το Φοιτητικό Επαναστατικό Διευθυντήριο (Directorio Revolucionario Estudantil), ομάδα Κουβανών εξόριστων φοιτητών εναντίον του Φιντέλ Κάστρο.

Ο Ιωαννίδης ενεργούσε με βάση την μυστική επιχείρηση «AMSPELL» της CIA και φέρεται να ήταν αυτός που καθοδήγησε τους Κουβανούς αντιφρονούντες, ώστε λίγες μετά την δολοφονία του Κένεντι να καταγγείλουν ότι ο δράστης είχε στενές σχέσεις με τον Φιντέλ Κάστρο που είχε ζήσει στην Σοβιετική Ενωση.

Σύμφωνα με πληροφορίες και στοιχεία, ο Όσβαλντ 4 μήνες πριν από την δολοφονία του Κένεντι είχε επαφή με Κουβανούς εξόριστους, τους οποίους ήλεγχε ο Ελληνοαμερικανός πράκτορας της CIA.

Το βασικό ερώτημα που προέκυψε μετά την δολοφονία ήταν πώς ο δράστης κατόρθωσε να διαπράξει το έγκλημα χωρίς να γίνει αντιληπτός από τις μυστικές υπηρεσίες ή εάν ο Οσβαλντ ήταν υπό την καθοδήγηση της CIA, δοθέντος ότι οι αμερικανικές Αρχές διέψευσαν από τα πρώτα 24ωρα ότι η Υπηρεσία είχε οποιαδήποτε σχέση με τον εκτελεστή.

Τα ερωτήματα αυξάνονται το 1978, έναν χρόνο προτού ο Ιωαννίδης συνταξιοδοτηθεί μετά τιμών, όταν διορίστηκε σύνδεσμος με την Ειδική Επιτροπή της Βουλής των Αντιπροσώπων για τη δολοφονία του Κένεντι, θέση από την οποία μπορούσε να ελέγχει την ροή των αποκαλύψεων.

Όταν, μάλιστα, εμφανίστηκε ενώπιον της Επιτροπής και ρωτήθηκε ποιος ήταν ο «χειριστής» των Κουβανών την περίοδο 1962-1964, δήλωσε άγνοια. Τα αρχεία για την διαχείριση των Κουβανών από τον Γιώργο Ιωαννίδη δεν είχαν δημοσιοποιηθεί επί δεκαετίες και ανασύρθηκαν το διάστημα 2000-2005, έπειτα από αποκαλύψεις του δημοσιογράφου της «Washington Post» Τζέφερσον Μόρλι, ο οποίος ανέδειξε τον ρόλο του «Χάουαρντ» στον «χειρισμό» του Όσβαλντ.

Ενδεικτικό είναι ότι εκείνη την περίοδο υπηρεσιακοί παράγοντες των ΗΠΑ είχαν προσπαθήσει να διαψευσθεί ότι αυτός ήταν ο Ιωαννίδης.

Η Αποστασία και η Χούντα

Το 1964 ο Ελληνοαμερικανός πράκτορας επέστρεψε στην Αθήνα και είχε ενεργό ρόλο στην Αποστασία του 1965 μαζί με άλλους από την CIA. Υπάρχουν, επίσης, ενδείξεις ότι βοήθησε στο πραξικόπημα της 21ης Απριλίου. Μέλη της ελληνοαμερικανικής κοινότητας της Ουάσινγκτον θυμούνται τον Ιωαννίδη να μιλά με ενθουσιασμό για τους πραξικοπηματίες ενώ συγγενείς του ανακαλούν τις καλές σχέσεις που είχε με την δικτατορία του Γεώργιου Παπαδόπουλου.

Το 1971 η CIA τον μετέθεσε στο Βιετνάμ, προκειμένου να κατευθύνει τον πόλεμο των πληροφοριών εναντίον των Βιετκόνγκ και συνταξιοδοτόθηκε 7 χρόνια αργότερα, χωρίς να προχωρήσει σε οποιαδήποτε αποκάλυψη για την δράση του.

Ο Γιώργος Ιωαννίδης πέθανε στις 14 Μαρτίου 1990 στο Πότομακ του Μέριλαντ. Έξι δεκαετίες μετά την δολοφονία του Κένεντι και 3 δεκαετίες μετα τον θάνατο του Ιωαννίδη, οι Ντόναλντ Τραμπ και Τζο Μπάιντεν αρνήθηκαν την δημοσιοποίηση των 44 αρχείων για τον Ελληνοαμερικανό πράκτορα της CIA.

ΠΗΓΗ: Newsbreak.gr

Συνέχεια ανάγνωσης

Γενικά θέματα

Συγκλονίζει θύμα της ύποπτης ομάδας Τραμπ στην Κύπρο – «Έπαθα σοκ – Έλεγε ότι νεκροί, ζουν» (ΒΙΝΤΕΟ)

Γυναίκα θέλησε να δώσει τη μαρτυρία της σχετικά με τις επαφές που είχε με την εν λόγω ομάδα

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Πρωτοφανής είναι η υπόθεση που είδε το φως της δημοσιότητας για την ύποπτη ομάδα περίπου 80 ατόμων που έχει στρατιωτικούς κανόνες, επαφές με τον Αμερικανό Πρόεδρο Τραμπ και εδρεύει στην Κύπρο.

 

Την δική της μαρτυρία σχετικά με τις επαφές που είχε με την εν λόγω ομάδα, θέλησε να δώσει μια γυναίκα, η οποία μίλησε στην εκπομπή Μεσημέρι και Κάτι.

Όπως ανέφερε, «έχω πάθει σοκ γιατί έπεσα θύμα αυτή της οργάνωσης. Μου είπαν ότι θα με βοηθήσουν σε ένα θέμα που αντιμετωπίζω. Συνάντησα κάποιον κύριο στη Λευκωσία και μου φάνηκε πολύ περίεργη η συμπεριφορά του». Συμπλήρωσε ότι της έδωσε μια σημείωση που έγραφε «το σύμπαν μας προσφέρει τα πάντα φτάνει να μάθουμε πως να το ζητάμε. Το σύμπαν ακούει και δουλεύει στο τώρα».

Στη συνέχεια ανέφερε ότι το εν λόγω πρόσωπο της είπε ότι η Κυβέρνηση της Κυπριακής Δημοκρατίας θα καταρρεύσει γρήγορα. «Ο άνθρωπος ήταν απίστευτος και μου πήρε και 50 ευρώ. Μου έδωσε μια σημείωση που λέει ότι θα σηκώνομαι το πρωί και θα λέω ότι είμαι καλά, είμαι πλούσια και κοινωνικά ενεργή. Είμαι ατρόμητη και υγιής».

Η γυναίκα υπογράμμισε ότι τα 50 ευρώ ήταν για την επίσκεψή και για να ακούσει τα προβλήματα της. Ακόμη, ανέφερε ότι τρίτο άτομο την σύστησε στο συγκεκριμένο πρόσωπο.

Πρόσθεσε ότι της έλεγε ότι κάποιοι που είναι νεκροί, ζουν. «Τρόμαξα. Δεν ένιωσα απειλή αλλά ένιωσα ότι κάτι δεν πάει καλά». Ερωτηθείσα πώς κατάλαβε ότι είναι η εν λόγω οργάνωση, απάντησε ότι ο ίδιος της είπε ότι ανήκει στο στρατόπεδο του Τραμπ». Ακόμη, της είπε ότι είναι στρατός και φοράνε ειδικές στολές. «Αυτά που έλεγε δεν είχαν υπόσταση». Επιπλέον, είπε ότι δεν το κατάγγειλε στην Αστυνομία. «Σήμερα που το είδα κατάλαβα ότι είναι η οργάνωση. Αν με χρειαστεί η Αστυνομία ευχαρίστως θα πάω κοντά τους».

 

Ζητά τα στοιχεία της η Αστυνομία

Στην εκπομπή φιλοξενήθηκε στη συνέχεια η Εκπρόσωπος Τύπου της Αστυνομίας η οποία ζήτησε τα στοιχεία της γυναίκας που μίλησε στο ΣΙΓΜΑ. Η κ.Λαμπριανίδου είπε πως θα δουν τι θα προκύψει από τις περαιτέρω έρευνες. Κάλεσε παράλληλα πολίτες που έχουν εμπειρία απ’ αυτή την οργάνωση να έρθουν σε επικοινωνία με την Αστυνομία.

ΠΗΓΗ: ΣΗΜΕΡΙΝΗ
Συνέχεια ανάγνωσης

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

Ιστορία - Πολιτισμός9 λεπτά πριν

Ζωντάνεψαν τα Φουρνά Ευρυτανίας! Έφεραν πολύτεκνους και κράτησαν ανοικτό το σχολείο στο χωριό

Η εκκλησία, η αυτοδιοίκηση, οι τοπικοί φορείς κάνουν ότι τους αναλογεί για να παραμείνει ζωντανή η επαρχία, είναι η σειρά...

Πολιτική39 λεπτά πριν

Χρόνος: Απόβαση Τούρκων αυτοδιοικητικών στην Κομοτηνή, χωρίς επίσημες θεσμικές συναντήσεις

Ο νομάρχης Αδριανούπολης Γιουνούς Σεζέρ επισκέφτηκε την πόλη μας πριν μερικές ημέρες, όπως είχε κάνει και πέρσι τέτοια εποχή. Τότε,...

Διεθνή1 ώρα πριν

Εύθραυστη η κατάσταση και αμερικανικό τελεσίγραφο στον Νότιο Λίβανο! Ρευστή η πορεία της εκεχειρίας στη Γάζα

Παρότι ολοκληρώθηκε χθες η απόσυρση μεγάλης μερίδας ισραηλινών στρατευμάτων από τον Νότιο Λίβανο, έκρυθμη παραμένει η κατάσταση στην μεθόριο. Οι...

Πολιτική1 ώρα πριν

Το σκληρό μάθημα για ΕΕ από το παζάρι Τραμπ με Πούτιν για την Ουκρανία

Οι συνομιλίες ΗΠΑ - Ρωσίας για τον τερματισμό του πολέμου στην Ουκρανία, και οι εξελίξεις στη Μέση Ανατολή.

Διεθνή2 ώρες πριν

Ο πνιγμένος από τα μαλλιά του πιάνεται! Ζελένσκι: Ο Τραμπ ζει σε μια φούσκα παραπληροφόρησης

Ο Ουκρανός πρόεδρος έκανε λόγο για κύκλο παραπληροφόρησης γύρω από τον Αμερικανό πρόεδρο, «δείχνοντας» τις κυβερνήσεις της Ουγγαρίας και της...

Δημοφιλή