Γενικά θέματα

Προς μια νέα τουρκική εξωτερική πολιτική

Δημοσιεύτηκε στις

15 Αυγούστου 2016 στις 09:38

από τον

andpik

Towards a new Turkish foreign policy

ANKARA, TURKEY: Two kids pose as people gather to protest the failed military coup attempt at Kizilay Democracy Square in Ankara.

Dr Basheer M. Nafi

A few days after he took office in May, Prime Minister Binali Yildirim now famously said that his government would pursue a foreign policy aimed at “reducing the number of enemies and increasing the number of friends”.

So it was no secret that the Turkish leadership could see alarming signs of increasing regional and international danger even then.

Yildirim’s approach, undoubtedly with the full agreement of President Recep Tayyip Erdogan, was aimed at improving Turkey’s strategic position even if this involved offering concessions of one sort or another to this or that state.

Of course, Turkey’s problem was not Syrian President Bashar al-Assad or the regime of Egyptian President Abdel Fattah al-Sisi, but rather the tensions and widening rift between Ankara and Washington, and also between Ankara and the main countries of the EU – rifts that become all too clear when looking at Western policies towards Turkey’s Arab neighbours.

The main Western states and the US provided international legitimacy for the coup regime in Egypt. They also refused, in the most unjustifiable way, Turkey’s call for the creation of safe havens within Syria.

They stood by, watching helplessly, as the Syrian regime massacred its people with the support of Iran and Russia.

And when the Americans decided to intervene in the Syrian crisis, they provided all the support within their means to the Syrian chapter of the Kurdish Workers’ Party (the PKK).

What one can understand from Yildirim’s statements was that Ankara linked the resignation of his predecessor, Ahmet Davutoglu, who played a prominent role in shaping his country’s foreign policy since 2008, to difficulties in Turkey’s strategic position.

Rapid change

Regardless of the accuracy of this assessment, Ankara soon took rapid steps towards a new approach.

Talks on Turkish-Israeli normalisation were completed. Erdogan made his first direct communication with his Russian counterpart since the shooting down of the Russian plane in November – and there was agreement to hold a bilateral meeting soon.

The Turkish-UAE relations also seemed to return to normal, particularly in the aftermath of the visit to Abu Dhabi by the Turkish foreign minister and the appointment of a new UAE ambassador in Ankara.

Within the same context, Yildirm said that his government would seek to normalise its relations with Iraq and to at least partly normalise them with Egypt. He also spoke, although somewhat obscurely, about a different approach to the Syrian crisis.

As observers of Turkish politics were anticipating further steps to be taken, the failed coup attempt took place on the evening of 15 July.

Coup as litmus test

In the wake of the coup, some states and circles made their opinions of the failed putsch clear. There are others whose position cannot yet be accurately assessed, let alone whether they played a role in the coup attempt.

Russia was one of the states that adopted an early position supporting the government’s legitimacy and condemning the coup attempt. Perhaps this is because Moscow feared the ascension of officers who are well-known for their close relationship with the Americans.

Although Washington also condemned the coup and called for the safeguarding of democracy, it is difficult for Turks to ignore Fethullah Gulen, who is accused of leading the group that tried to seize power by the force of arms and who has his home in the US.

Equally, it is difficult to comprehend the American inconsistency as it has so far refused to hand Gulen over to be prosecuted in Turkey. The European positions were even worse and more inconsistent, with most European capitals waiting for the plotters to fail before denouncing the coup attempt.

As soon as the pursuit of the plotters and the purge started, French, German and Italian officials rebuked the Turkish measures and threatened to sink Ankara’s EU membership bid if it reinstituted capital punishment.

European and American officials and media circles ignored the blatant and unprecedented violence that the coup plotters had perpetrated. They competed in denouncing what the European media portrayed as an attack on the rights of those who were suspected of loyalty to Gulen’s group – and who are spread within the ranks of the army, the judiciary and the state’s bureaucracy.

On the other hand, the media in some Arab countries could not conceal their happiness over what seemed like an imminent collapse of Turkey’s elected government. Others behaved as if they had prior knowledge of the coup attempt.

To what extent will the stances of these countries be reflected in Turkey’s foreign policy in coming months?

Future of ties with Egypt, UAE

In terms of Turkey’s relations with Arab countries, there is not a single Turkish official who would be able to call for normalisation with the coup regime in Egypt today.

And that’s not simply as a result of the vulgar coverage of the coup attempt in the Egyptian media that is connected to the Sisi regime, but also because Egypt’s UN envoy blocked a draft UN Security Council communique condemning the unrest in Turkey and calling on all parties to respect the democractically elected government.

Turkish officials and media close to the government are circulating reports that accuse the United Arab Emirates of playing a role in supporting and aiding the Gulen group, including suspicion that the UAE delivered financial aid to the coup network just before the attempt was carried out.

Since the early hours of the coup attempt, questions have been raised about the real nature of the UAE stance. While the Egyptian, Syrian and Shia sectarian media supported the coup attempt with a great deal of impulsive anger and hatred for Erdogan and his government, the media associated with the UAE seemed to provide coverage that had been programmed and planned to provide support for the coup plotters.

Whatever the case may be, what is certain today is that the Turkish-UAE rapprochement underway before the coup is likely headed for a slowdown.

Towards Russia?

Perhaps most importantly, what are Ankara’s options with regard to relations with the US, Russia and the EU?

Some early reports have suggested that Ankara will become closer to Russia and more distant from the Western bloc and may go so far as reconsidering its commitments inside the NATO alliance.

And Arab circles close to Iran and the Assad regime hastily predicted an imminent change in the Turkish position toward the Syrian crisis, arguing that the meeting between Erdogan and Putin would lay the cornerstone for a Turkish-Russian understanding over the conflict.

But all of these reports are exaggerations, lacking any solid evidence.

For decades, Turkish foreign policy has been founded on the basis of maintaining balanced relations with the US and Western Europe, on the one hand, and with Russia, on the other.

Although Putin’s policy toward Syria was the principal reason behind the deterioration of Turkish-Russian relations, Ankara worked immediately, after the downing of the Russian plane, to contain the crisis as soon as possible. The meeting between Erdogan and Putin was scheduled to take place before the coup attempt, not because of it.

It is also clear that Turkish officials responsible for the country’s Syria policies wanted to ensure that the Erdogan-Putin meeting did not take place after Aleppo had fallen back in the hands of the Assad regime.

Yet this does not mean that Turkey would reject a political solution to the Syrian crisis if Russia showed readiness to exert serious pressures on Assad.

Wait and see

Despite increasing tensions, there is nothing to indicate that Ankara plans to cut ties with Washington or the EU.

Instead, Turkey will become more assertive about its interests in the relationship with the Europeans, especially in regard to refugees and the provision of safe havens by some European countries to elements of the Kurdish Workers’ Party and Gulen’s group.

In light of Turkish public opinion that is less enthusiastic about joining the EU, the essence of Turkey’s European relations will not change.

As for relations with the US, Ankara is obviously waiting to see first if a post-Obama Washington will change its approach toward Turkey and its interests.

Turkish policies are undoubtedly more independent of the American policy today than before. Still, Turkey will need more time and greater clarity from the US before it embarks on a deeper revision of the nature of relations with its ally that is causing it much concern.

This article was first published on Middle East Eye on the 12th August 2016.

https://www.middleeastmonitor.com/20160813-towards-a-new-turkish-foreign-policy/

Σχετικά θέματαΤουρκία

andpik

Συνέχεια ανάγνωσης

Γενικά θέματα

Επίθεση με χειροβομβίδα σε στρατόπεδο και αστυνομικό μπλόκο στο Πακιστάν

Δημοσιεύτηκε

2 ημέρες πριν

στις

4 Δεκεμβρίου 2024

από τον

ΧΑΚ

Άγνωστοι ένοπλοι πραγματοποίησαν επίθεση με χειροβομβίδα κοντά σε κεντρικό στρατόπεδο πακιστανικών δυνάμεων στο Μαστούνγκ του Βελουχιστάν, ενώ μια ξεχωριστή έκρηξη βόμβας κατέστρεψε ένα αστυνομικό σημείο ελέγχου στην Qila Abdullah το Σάββατο.

Στο Mastung, τοπικές πηγές ανέφεραν ότι η επίθεση με χειροβομβίδα προκάλεσε θύματα, αν και ο ακριβής αριθμός παραμένει ασαφής. Καμία ομάδα δεν έχει αναλάβει την ευθύνη για την επίθεση. Οι δυνάμεις ασφαλείας απέκλεισαν την περιοχή και ξεκίνησαν επιχείρηση έρευνας μετά την επίθεση.

Εν τω μεταξύ, στο Qila Abdullah, μια τηλεκατευθυνόμενη βόμβα εξερράγη σε σημείο ελέγχου της αστυνομίας, τραυματίζοντας έναν αστυνομικό και καταστρέφοντας ολοσχερώς τη δομή. Οι αξιωματούχοι δήλωσαν ότι η βόμβα είχε τοποθετηθεί σε μια αποχέτευση κοντά στο σημείο ελέγχου και πυροδοτήθηκε τη νύχτα.

«Ένας από το προσωπικό μας τραυματίστηκε ελαφρά και το σημείο ελέγχου έχει καταστραφεί ολοσχερώς», επιβεβαίωσε ένας αστυνομικός, προσθέτοντας ότι διεξάγονται έρευνες.

Καμία ομάδα δεν έχει αναλάβει την ευθύνη για καμία από τις δύο επιθέσεις. Και οι δύο περιοχές σημείωσαν άνοδο σε επιθέσεις με στόχο τις δυνάμεις ασφαλείας τους τελευταίους μήνες, με ένοπλες ομάδες των Μπαλόχ να αναλαμβάνουν συχνά την ευθύνη για επιθέσεις σε περιοχές με την πλειοψηφία των Μπαλόχ, ενώ οι επιθέσεις σε περιοχές Παστούν αποδίδονται συχνά σε μαχητές Ταλιμπάν.

ΠΗΓΗ: The Balochistan Post

Συνέχεια ανάγνωσης

Γενικά θέματα

Λουτρό αίματος το Πακιστάν! Συγκρούσεις σουνιτών-σιιτών με δεκάδες νεκρούς

Δημοσιεύτηκε

5 ημέρες πριν

στις

1 Δεκεμβρίου 2024

από τον

ΧΑΚ

Τη ζωή σε ακόμη 13 ανθρώπους κόστισαν τις προηγούμενες ημέρες οι συγκρούσεις σουνιτών και σιιτών μουσουλμάνων στο βορειοδυτικό Πακιστάν, όπως ενημέρωσε χθες Σάββατο τοπικός αξιωματούχος, γεγονός που αύξησε σε 124 τον απολογισμό των θυμάτων των τελευταίων 10 ημερών βίαιων επεισοδίων.

«Υπάρχει ακραία έλλειψη εμπιστοσύνης ανάμεσα στις δυο πλευρές και καμιά φυλή δεν θέλει να συμμορφωθεί προς τις κυβερνητικές διαταγές να τερματιστούν οι εχθροπραξίες», δήλωσε στο Γαλλικό Πρακτορείο, υπό τον όρο να μην κατονομαστεί, κυβερνητικός αξιωματούχος στην περιοχή Κουράμ.

Έκανε λόγο για δυο νεκρούς στη σουνιτική πλευρά και άλλους ένδεκα στη σιιτική.

Άλλοι 50 και πλέον άνθρωποι τραυματίστηκαν, πρόσθεσε ο αξιωματούχος, ενώ οι συγκρούσεις συνεχίζονταν ακόμη χθες το πρωί.

Το Πακιστάν είναι χώρα όπου ο πληθυσμός αποτελείται κατά τη μεγάλη πλειονότητά του από σουνίτες. Όμως στην περιφέρεια Κουράμ, στην επαρχία Χάιμπερ Παχτούνχβα, η οποία γειτονεύει με το Αφγανιστάν, υπάρχει πολυπληθής σουνιτική κοινότητα.

Ο κύκλος επιθέσεων και αντιποίνων, με ελαφριά και βαριά όπλα, άνοιξε πριν από κάπου δέκα ημέρες, όταν ένοπλοι άνοιξαν πυρ εναντίον δυο οχηματοπομπών οικογενειών σιιτών με αστυνομική συνοδεία.

Πάνω από 40 άνθρωποι, ανάμεσά τους παιδιά, σκοτώθηκαν.

Σε αντίποινα, οπλισμένοι σιίτες προχώρησαν σε εφόδους εναντίον σουνιτικών χωριών, πυρπολώντας εκατοντάδες καταστήματα και σπίτια. Σουνίτες αντέδρασαν ανοίγοντας πυρ.

Οι φυλές λύνουν τις διαφορές τους με τα όπλα εδώ και δεκαετίες.

Επταήμερη ανακωχή, που ανακοινώθηκε από την τοπική κυβέρνηση την περασμένη Κυριακή, δεν είχε διάρκεια. Οι συγκρούσεις ξανάρχισαν τη Δευτέρα. Νέα, δεκαήμερη ανακωχή, που ανακοινώθηκε πως συμφωνήθηκε την Τετάρτη, επίσης αποδείχθηκε κενό γράμμα.

«Η αστυνομία αναφέρει πως πολύς κόσμος θέλει να φύγει από την περιοχή εξαιτίας των βίαιων επεισοδίων αλλά η επιδείνωση της κατάστασης ασφαλείας το καθιστά αδύνατο», εξήγησε ο αξιωματούχος στην Κουράμ.

Επιβεβαιώνοντας τον απολογισμό των 124 νεκρών, αξιωματικός των σωμάτων ασφαλείας στην Πεσάβαρ, την περιφερειακή πρωτεύουσα, επισήμανε με δυσαρέσκεια πως «κανένα από τα μέτρα που προώθησε η επαρχιακή κυβέρνηση δεν εφαρμόστηκε πλήρως για να αποκατασταθεί η ειρήνη».

«Υπάρχουν φόβοι πως θα έχουμε κι άλλα θύματα», πρόσθεσε μιλώντας επίσης υπό τον όρο να μην κατονομαστεί.

Η αστυνομία γενικά δυσκολεύεται να ελέγξει τη βία στην Κουράμ, μέρος των άλλοτε ημιαυτόνομων περιοχών των φυλών του Πακιστάν, ώσπου η Χάιμπερ Παχτούνχβα έπαψε να έχει ειδικό καθεστώς το 2018.

Σύμφωνα με τον Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Πακιστάν, τουλάχιστον 79 άνθρωποι σκοτώθηκαν εξαιτίας συγκρούσεων μεταξύ κοινοτήτων στην περιοχή αυτή το διάστημα μεταξύ του Ιουλίου και του Οκτωβρίου.

Η σύγκρουση, που επιτείνεται εξαιτίας της θρησκευτικής διαφοράς, πυροδοτείται συχνά από διενέξεις για τη γαιοκτησία στην ορεινή επαρχία του Πακιστάν.