Ακολουθήστε μας

Γενικά θέματα

Economist : Η γενοκτονία δεν είναι ο μοναδικός λεκές της Τουρκίας, λεκές είναι και η εκατονταετής άρνησή της

Δημοσιεύτηκε στις

“Πως
η άρνηση της γενοκτονίας παραμορφώνει την Τουρκική πολιτική”.
“Οι Αμερικανοί νομοθέτες εξαγριώνουν την Άγκυρα, δηλώνοντας το
προφανές”
Economist – Μετάφραση Wan Wert
Η
ανάμειξη της πολιτικής και της ιστορίας είναι επικίνδυνη. Ο David Rieff,
συγγραφέας του “Επαινώντας τη Λήθη”, υποστηρίζει ότι ο εορτασμός των
παρελθόντων αδικημάτων μπορεί να γίνει ένα ηθικό στήριγμα, κυνικά εξοπλισμένο
ξανά και ξανά για πολιτικούς σκοπούς. Έτσι ακριβώς αισθάνεται η κυβέρνηση της
Τουρκίας όταν οι ξένοι χαρακτηρίζουν ως γενοκτονία τον θάνατο ένος και πλέον
εκατομμυρίου Αρμενίων στα χέρια των οθωμανικών δυνάμεων το 1915. Στις 29
Οκτωβρίου, η Βουλή των Αντιπροσώπων της Αμερικής ψήφισε να κάνει ακριβώς αυτό.
Ο πρόεδρος της Τουρκίας, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ήταν εξοργισμένος. “Οι
χώρες η ιστορία των οποίων κηλιδώνεται από γενοκτονία, δουλεία και εκμετάλλευση
δεν έχουν το δικαίωμα να δώσουν μαθήματα στην Τουρκία”, ανέφερε. Ανέφερε
ότι μπορεί να ανακαλέσει ταξίδι στην Ουάσινγκτον που έχει προγραμματιστεί για
τις 13 Νοεμβρίου, ωστόσο καθώς ο Economist πήγαινε για εκτύπωση , το σχέδιο για
το ταξίδι φαίνεται να επέστρεψε.

Η συντριπτική πλειονότητα των μελετητών, καθώς επίσης 30 χώρες, συμφωνούν ότι
οι σφαγές και οι αναγκαστικές απελάσεις των Αρμενίων ισοδυναμούν με γενοκτονία.
Ωστόσο, το ψήφισμα του Σώματος φάνηκε να υποκινείται περισσότερο από την
επιθυμία επίπληξης του κ. Ερντογάν παρά από τη δέσμευση για την ιστορική
αλήθεια . Για δεκαετίες, οι Αμερικανοί νομοθέτες δεν είχαν αναγνωρίσει τη
γενοκτονία για να αποφύγουν τις βλαπτικές σχέσεις με την Τουρκία, καίριο
σύμμαχο του ΝΑΤΟ. Αυτή τη φορά, οι σχέσεις βρίσκονται στο ναδίρ. Νωρίτερα αυτό
το έτος, η Τουρκία αγόρασε ένα ρωσικό αντιπυραυλικό σύστημα, το οποίο θα
επιτρέψει στη Μόσχα να κατασκοπεύει Αμερικανικά πολεμικά αεροπλάνα. Τον
περασμένο μήνα, ο στρατός της ,εισέβαλε στη βόρεια Συρία για να επιτεθεί σε
Κούρδους μαχητές, οι οποίοι ήταν οι πιο στενοί Αμερικανοί σύμμαχοι στον αγώνα
κατά του Ισλαμικού Κράτους. Δεν είναι να απορεί κανείς που η αμερικανικη στάση
προς την Τουρκία έχει σκληρύνει. Σε λιγότερο από μία ώρα μετά την ψήφιση του
νομοσχεδίου για τη γενοκτονία, το Σώμα ψήφισε υπέρ των οικονομικών κυρώσεων
κατά της Τουρκίας. (Για να γίνουν ομως νόμοι, θα πρέπει να εγκριθούν απ το
γραφείο της Γερουσίας και του Ντόναλντ Τραμπ, πράγμα απίθανο.) Η πολιτική ήταν
ο κύριος λόγος για τον οποίο η Αμερική δεν αναγνώρισε τη γενοκτονία στο
παρελθόν και ο λόγος που το έκανε σήμερα.

Η Τουρκία αρνιόταν πάντα τη γενοκτονία, επιμένοντας ότι ο αριθμός των Αρμενίων
που έχασαν τη ζωή τους είναι πολύ χαμηλότερος από ότι δείχνουν τα περισσότερα
αρχεία, και ότι κατά τη διάρκεια του πολέμου σκοτώθηκαν πολύ περισσότεροι
Οθωμανοί Μουσουλμάνοι. Η κυβέρνηση του κ. Ερντογάν έχει αναφερθεί περιστασιακά
στο 1915 χαρακτηρίζοντας το ως τραγωδία, αλλά ποτέ δεν ασχολήθηκε με τη
διάκριση μεταξύ δραστών και θυμάτων. Η Τουρκία σήμερα φιλοξενεί περίπου 50.000
Αρμένιους, από τους οποίους σχεδόν όλοι ζουν στην Ιστανμπούλ, η οποία
εξαιρέθηκε κυρίως από τις μαζικές απελάσεις. Λίγοι από αυτούς αμφισβητούν τα
βασικά γεγονότα της γενοκτονίας. Ωστόσο, πολλοί είναι απρόθυμοι να συμμετάσχουν
στην παγκόσμια εκστρατεία αναγνώρισης.

Ξεκινώντας στις αρχές της δεκαετίας του 2000, μια σειρά σεμιναρίων σε Αμερική
και Ευρώπη συγκέντρωσε Αρμένιους της διασποράς και Τούρκους Αρμένιους
διανοούμενους. Τα πρώτα έτειναν να εστιάζουν αποκλειστικά στο παρελθόν και στη
γενοκτονία. Τα τελευταία προτίμησαν να συζητήσουν το παρόν και τις προκλήσεις
που αντιμετωπίζει η Τουρκία και οι μειονότητες της. Ένας από τους Τούρκους
Αρμένιους συμμετέχοντες, ο δημοσιογράφος Χραντ Ντινκ, υποστήριξε ότι τα
ψηφίσματα γενοκτονίας εναντίον της Τουρκίας από τρίτες χώρες έχουν κάνει
περισσότερο κακό παρά καλό, προκαλώντας εθνικιστική αντίδραση και παρακωλύοντας
τον εκδημοκρατισμό της Τουρκίας. “Πρέπει να διαχωρίσουμε την ιστορία από
την πολιτική”, έγραψε τότε. “Ας μην προσπαθήσουμε να επιλύσουμε τις
ιστορικές διαφωνίες μας πριν επιλύσουμε τις πολιτικές”.

Λίγα
χρόνια αργότερα, ο κ. Dink πυροβολήθηκε έξω από το γραφείο του στην
Κωνσταντινούπολη από έναν έφηβο Τούρκο εθνικιστή.

Η μνήμη μπορεί να είναι γεμάτη κινδύνους. αλλά οι κίνδυνοι της λησμονιάς είναι
μεγαλύτεροι. Ο Τανέρ Ακκάμ, Τούρκος ιστορικός, έγραψε κάποτε ότι η γενοκτονία
έχει γίνει το “συλλογικό μυστικό” της χώρας του. Σχολικά βιβλία στην
Τουρκία συνεχίζουν να διδάσκουν ότι οι πορείες θανάτου ήταν μια απαραίτητη και
αναλογική απάντηση στις επιθέσεις σε τουρκικά χωριά από Αρμένιους επαναστάτες.
Ενα απ αυτά ισχυρίζεται οτι οι Αρμένιοι που έχασαν τη ζωή τους κατά τη διάρκεια
του πολέμου,, πέθαναν ως αποτέλεσμα “δυσκολιών κατά την μεταφορά, δυσμενών
καιρικών συνθηκών και επιδημικών ασθενειών”.

Η απόρριψη της ετικέτας της γενοκτονίας από την Τουρκία αποτελεί ένα μόνο μέρος
του προβλήματος. Μια μεγαλύτερη ανησυχία είναι η άρνησή της να αναλάβει
οποιαδήποτε ευθύνη για ό,τι συνέβη. Για όλες τις κυβερνήσεις της Τουρκιας, η
καταδίκη των γεγονότων του 1915, είτε ως γενοκτονία, είτε ως έγκλημα πολέμου ή
εθνοκάθαρση, αποκλείεται. Το παρελθόν έχει παγιωθεί. “Δεν έχουν υπάρξει
σφαγές και σφαγές στην ιστορία μας”, δήλωσε ο κύριος Ερντογάν πριν από
μερικά χρόνια.

Η αντίληψη ότι το τουρκικό κράτος δεν μπορεί να κάνει λάθος έχει αφήσει επίσης
ένα σημάδι στο παρόν. Κανένα σημαντικό τουρκικό ειδησεογραφικό πρακτορείο δεν
μπορεί να αναφέρει τους δεκάδες αμάχους που σκοτώθηκαν κατά τη διάρκεια της
επίθεσης στη Συρία στη χώρα. Τούρκοι οι οποίοι εναντιώνονται ανοικτά στην
εισβολή αντιμετωπιζόμουν τον κίνδυνο διώξεων . Αυτό οφείλεται κυρίως στο
γεγονός ότι ο κ. Ερντογάν επιδιώκει να καταπνίξει τις περισσότερες μορφές
διαφωνίας, αλλά και στο γεγονός ότι ιδιαίτερα η κληρονομιά του 1915 έχει
καταστήσει ορισμένα θέματα ταμπού. Το τουρκικό κράτος και ο τουρκικός στρατός
ειναι στο απυρόβλητο . Προτάσεις για το αντίθετο ισοδυναμούν με προδοσία. Ο κ.
Ντινκ πίστευε ότι η Τουρκία έπρεπε να γίνει μια πλήρης δημοκρατία πριν μπορέσει
να αντιμετωπίσει τη γενοκτονία. Αλλά ίσως η Τουρκία πρέπει να αντιμετωπίσει τη
γενοκτονία προτού μπορέσει να γίνει δημοκρατία.


Επαναφορά στα παλιά

Κατά ειρωνεία της τύχης, ο κ. Ερντογάν ήταν εκείνος που κάποτε προσέφερε τις
καλύτερες πιθανότητες προόδου. Τουρκία και Αρμενία ξεκίνησαν συνομιλίες για
ανανέωση των διπλωματικών σχέσεων και νέο άνοιγμα των συνόρων τους το 2009.
Πέντε χρόνια αργότερα, ο κ. Ερντογάν έγραψε ιστορία εκφράζοντας συλλυπητήρια
στα θύματα του 1915 και τους απογόνους τους. Αλλά οι συνομιλίες έχουν έκτοτε
καταρρεύσει, και η κυβέρνηση είναι τώρα τόσο σθεναρά εθνικιστική όσο και οι
προκάτοχοί της. Πριν από δυο χρόνια, το κοινοβούλιο ψήφισε νόμο για να
τιμωρήσει τους νομοθέτες που αναφέρουν τη γενοκτονία. Τον προηγούμενο μήνα, οι
αρχές απαγόρευσαν συνέδριο για τον αρμενικό πολιτισμό στην Ανατολία. Μετά από
μια απόπειρα πραξικοπήματος το 2016, πολλοί από τους φιλελεύθερους που
ενθάρρυναν την Τουρκία να συμβιβαστεί με τη γενοκτονία έχουν σιωπήσει ή
εξαναγκαστεί σε εξορία. Η αποκάλυψη ή η αναφορά σε παλαιότερα αδικήματα μιας
άλλης χώρας είναι βέβαιο ότι θα προκαλέσει τριβές, και μπορεί ακόμη και να
είναι αντιπαραγωγική. Αλλά η συγκάλυψη τους αποτελεί προσβολή για τους νεκρούς
και κακή υπηρεσία για τους ζωντανούς. Όπως θα συνειδητοποιήσει η Τουρκία κάποια
μέρα, η γενοκτονία δεν είναι η μοναδική κηλίδα στην ιστορία της. Ήταν και ο
αιώνας της άρνησης της γενοκτονίας που ακολούθησε.

Αυτό το άρθρο εμφανίστηκε στο Ευρωπαϊκο
έντυπο του Economist με τον τίτλο “Οι κίνδυνοι του να ξεχνάμε”

ORIGINAL ARTICLE
Mixing politics and history is perilous. David Rieff, the author of “In Praise of Forgetting”, argues that the commemoration of past wrongs can become a moral cudgel, cynically weaponised over and over again for political ends. That is certainly how Turkey’s government sees it when foreigners refer to the deaths of over a million Armenians at the hands of Ottoman forces in 1915 as genocide. 
On October 29th America’s House of Representatives voted to do just that. Turkey’s president, Recep Tayyip Erdogan, was furious. “Countries whose history is stained by genocide, slavery and exploitation have no right to give lessons to Turkey,” he fumed.
 He suggested he might call off a trip to Washington planned for November 13th, but as The Economist went to press the trip appeared to be back on.

για τη συνέχεια Economist

Ο Σάββας Καλεντερίδης γεννήθηκε στη Βέργη Σερρών το 1960. Το 1977 εισήλθε στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων, από την οποία αποφοίτησε το 1981, ως ανθυπίλαρχος. Υπηρέτησε σε διάφορες μονάδες των τεθωρακισμένων και των καταδρομών και σε κρίσιμες θέσεις στο εξωτερικό. Το Μάρτιο του 2000, ενώ φοιτούσε στην Ανωτάτη Σχολή Πολέμου, παραιτήθηκε από τις τάξεις του Ελληνικού Στρατού, με το βαθμό του αντισυνταγματάρχη. Από το φθινόπωρο του 2000 ίδρυσε και διευθύνει τον εκδοτικό οίκο Ινφο-Γνώμων. Με το ψευδώνυμο Κώστας Νικοπολίδης μετέφρασε από τα τουρκικά και επιμελήθηκε την έκδοση του βιβλίου "Κράτος συμμορία", Εκδόσεις Τουρίκη, ενώ μετέφρασε από τα τουρκικά και την "Έκθεση Σουσουρλούκ", που συμπεριλήφθηκε στο ομώνυμο βιβλίο των Εκδόσεων Α.Α. Λιβάνη. Σε συνεργασία με το ίδρυμα "Φίλοι Λαογραφικού Μουσείου Μέλπως Μερλιέ" συμμετείχε και προλόγισε την έκδοση του διπλού CD "Τραγούδια του Πόντου, Ηχογραφήσεις του 1930" και του CD "Τραγούδια από τις παράλιες πόλεις του Πόντου και της Μικράς Ασίας". Επιμελήθηκε επίσης της έκδοσης του δίτομου έργου "Ανάλυση της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής, Μύθος και πραγματικότητα", του βιβλίου "Οι μειονότητες στην Τουρκία" και των ιστορικών ταξιδιωτικών οδηγών "Κάτω Ιταλία - Μεγάλη Ελλάδα", "Σικελία", "Ρόδος - Σύμη - Καστελόριζο - Καρία - Λυκία", "Χίος - Σμύρνη", "Βουλγαρία - Ανατολική Ρωμυλία", "Καππαδοκία - Κεντρική Ανατολία" και "Κωνσταντινούπολη - Μαρμαράς". Έγραψε τους ιστορικούς ταξιδιωτικούς οδηγούς "Κοζάνη, στην αγκαλιά των βουνών", "Ιωνία, Σάμος - Έφεσος - Μίλητος - Πριήνη", "Δυτικός Πόντος, Βιθυνία - Παφλαγονία" και "Ανατολικός Πόντος, Κοτύωρα - Κερασούντα - Τραπεζούντα - Αργυρούπολη - Καρς". Αναλύσεις και άρθρα του Σάββα Καλεντερίδη, με κύριο θέμα την Τουρκία και άλλα περιφερειακά ζητήματα, έχουν δημοσιευθεί στις εφημερίδες "Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία" και "Παρόν" και στα περιοδικά "Άμυνα και διπλωματία", "Απόρρητο Δελτίο" και "Διπλωματία".

Γενικά θέματα

135.000 Πακιστανοί αναζητούν άσυλο!

125.000 Πακιστανοί στην Ευρώπη και περισσότεροι από 10.000 στις Ηνωμένες Πολιτείες έχουν υποβάλει αίτηση για πολιτικό άσυλο.

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Αποκαλύφθηκε κατά τη συνεδρίαση κοινοβουλευτικής επιτροπής ότι περίπου 135.000 Πακιστανοί έχουν ζητήσει πολιτικό άσυλο σε δυτικές χώρες τα τελευταία δύο χρόνια. Η επιτροπή πληροφορήθηκε επίσης ότι 52.000 Πακιστανοί έχουν απελαθεί από γειτονικές χώρες, συμπεριλαμβανομένου του Ιράν, κατά την ίδια περίοδο.

Η Μόνιμη Επιτροπή της Γερουσίας για τους Πακιστανούς της Διασποράς συνεδρίασε την Τρίτη. Κατά τη συνεδρίαση, υπό την προεδρία του Γερουσιαστή Zeeshan Khanzada, ο γενικός διευθυντής διαβατηρίων αποκάλυψε ότι 125.000 Πακιστανοί στην Ευρώπη και περισσότεροι από 10.000 στις Ηνωμένες Πολιτείες έχουν υποβάλει αίτηση για πολιτικό άσυλο.

Ενημέρωσε την επιτροπή ότι ορισμένες χώρες δεν φυλακίζουν Πακιστανούς υπηκόους που φτάνουν παράνομα, αλλά τους επαναπατρίζουν άμεσα στο Πακιστάν.
«34.000 Πακιστανοί απελάθηκαν από το Ιράν πέρυσι. Τα διαβατήρια των απελαθέντων έχουν μπλοκαριστεί, ενώ όσοι εμπλέκονται σε εγκληματικές δραστηριότητες τιμωρούνται αυστηρά», είπε.

Ο γενικός διευθυντής σημείωσε ότι πάνω από 10,3 εκατομμύρια εξειδικευμένοι Πακιστανοί επαγγελματίες εργάζονται σήμερα στο εξωτερικό.
Νωρίτερα, αξιωματούχοι του Υπουργείου Πακιστανών της Διασποράς δήλωσαν ότι η Σαουδική Αραβία έχει μειώσει τον αριθμό των βίζες που χορηγούνται σε Πακιστανούς και έχει αυστηροποιήσει τα κριτήρια επιλεξιμότητας.

Η Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Ερευνών (FIA) ενημέρωσε την επιτροπή ότι από το 2023, πάνω από 52.000 Πακιστανοί έχουν απελαθεί, συμπεριλαμβανομένων 5.000 ζητιάνων που απελάθηκαν από τη Σαουδική Αραβία.

ΠΗΓΗ: Tribune

Συνέχεια ανάγνωσης

Γενικά θέματα

Ανάξιοι απόγονοι ενδόξων προγόνων

Ο δρόμος της απαλλαγής από τους ανικάνους ,είναι μονόδρομος πλέον.

Δημοσιεύτηκε

στις

Γράφει η Μαρία Γιαλαμά

Ι. Μ. Αγίας Αικατερίνης του Σινά, στην μεγάλη έρημο. Ένα μοναστήρι που κλείνει 1500 χρόνια, ενεργού λειτουργικής παρουσίας, από τότε που ο Βυζαντινός αυτοκράτορας Ιουστινιανός και η Θεοδώρα, το ίδρυσαν ως θεματοφύλακα της Ορθοδοξίας και του Βυζαντίου. Μία συνέχεια του Βυζαντίου ανά τις χιλιετίες. Ακόμη μνημονεύονται στο μοναστήρι αυτό οι κτήτορές του, κάνοντας το Βυζάντιο να ζη στους αιώνες των αιώνων αδούλωτο. Μία γωνιά της γής, που ξαφνικά έγινε λεία χάριν της τουριστικής αναπτύξεως, ενός κράτους που δεν υπήρχε καν όταν ιδρύθηκε η μονή. Ένα κουκούλι ιερών κειμηλίων, που κρατά άσβεστο και αδούλωτο το Βυζάντιο μπήκε στο στόχαστρο των κερδοσκόπων, αλλά και των γεωπολιτικών βιαίων αλλαγών.Η επικινδυνότητα αμφοτέρων αδήριτη για τον εν λόγω πολύτιμο θρησκευτικό χώρο. Ένας τόπος επικοινωνίας με τον Θεό αλώθηκε από τον θεό του χρήματος και τον μουσουλμανικό επεκτατισμό.

Η είδηση ότι δημεύθηκε η περιουσία της Ι.Μ. Αγίας Αικατερίνης του Σινά, που έγινε γνωστή την ημέρα μνήμης της αποφράδας 29/5/1453,κινητοποίησε τον Ελληνισμό. Κινητοποίησε όμως και τα έμμισθα κυβερνητικά παπαγαλάκια ,που προσπαθούν να καλύψουν την ανικανότητα της κυβερνήσεως να κρατήσει τον φάρο αυτό της Ορθοδοξίας, μακριά από τα αρπακτικά της ανάπτυξης του κοσμικού τουρισμού της Αιγύπτου. Όλα αυτά, επειδή το ΧΡΕΟΣ, αυτό του Έλληνος προς τις ιερές παρακαταθήκες του, έπαψε να υπάρχει. Αυτό το αίσθημα του μεγίστου χρέους προς το μοναστήρι της Αγίας Αικατερίνης, που αισθανόταν η μεγάλη Ελληνίδα, Ιωάννα Τσάτσου να την βασανίζει..Αυτό που την έκανε, αμέσως μετά την απελευθέρωση της χερσονήσου του Σινά, το 1979,να προγραμματίσει το ταξείδι –προσκύνημα, στις αρχές του 1980 στην «αδούλωτη Βυζαντινή γωνιά», όπως χαρακτηρίζει το μοναστήρι, διότι το θεωρεί «βυζαντινό κρίκο της μεγάλης αλυσσίδας του Ελληνισμού». Άλλωστε η ίδια λέει, «ότι λαοί όπως ο Ελληνικός με συνέχεια την υποχρέωσή τους προς την ιστορία, αυξάνουν και επιβάλλονται».

Εμείς ως λαός όμως, αφήσαμε ακουσίως μέχρι κάποιου βαθμού, ανάξιους να προστατεύουν την ιστορία του και κατέστησαν την χώρα ανυπόληπτη, όπως ανέφερε και ο Α.Σαμαράς σε δήλωσή του για το τραγικό της εκβάσεως του όλου θέματος. Το δυσάρεστο είναι, ότι πολιτικοί και πολιτικολογούντες, μη γνωρίζοντες την Ελληνική γλώσσα, επιμένουν στο ότι θα ιερουργούν οι μοναχοί της Μονής, ως δήλωση της μη αλλαγής του ιδιοκτησιακού της χαρακτήρος, προσπαθώντας να καλύψουν την αυθαίρετη μεταβολή του ιδιοκτησιακού καθεστώτος της μονής, που φέρεται δημευμένη, μετά την δικαστική απόφαση της 28/5/2025. Οι ίδιοι δεν αναφέρουν, ότι οι μοναχοί εγκαταβιούν στην μονή ,με ετήσια βίζα, η οποία χορηγείται ή όχι ,δεδομένου ότι είναι ατομική. Επί πλέον αποκρύπτουν ,ότι ο στόχος είναι τα σπουδαία χειρόγραφα που φυλάσσονται στην Ι.Μ μαζί με τις περίφημες μεμβράνες του σιναϊκού κώδικος και φυσικά η μεγαλύτερη πινακοθήκη ιερών εικόνων του κόσμου που συντηρούνται, κοσμούν και κρύπτονται στο μοναστήρι. Αποφεύγουν να προσεγγίζουν την αθέτηση επί της ουσίας των συμπεφωνημένων από τον Δεκέμβριο του 2024,μεταξύ αντιπροσωπείας Ελλήνων και Αιγυπτίων, από Αιγυπτίους υπουργούς χρονοτριβούντες και μη υπογράψαντες την συμφωνία, αφήνοντας το δικαστήριο να αποφασίσει για ήδη συμπεφωνημένα. Άλλη μία «γεραπετρίτιος φιλία», όπως αυτή με την Τουρκία γεννήθηκε, άνευ της συναινέσεως των Ελλήνων, μία Εθνική μειοδοσία δύσκολα αναστρέψιμος ανέτειλε.

Οι προσπάθειες της Ιωάννας Τσάτσου και του Ευαγγέλου Αβέρωφ να ενισχυθεί η μονή με εθελοντές για πενταετή παραμονή στην μονή με σύγχρονη απαλλαγή των στρατιωτικών τους υποχρεώσεων, προκειμένου να εργασθούν στην συντήρηση των χειρογράφων των μεμβρανών και των αγίων εικόνων, βάλλεται 45 χρόνια μετά, από την ύποπτη αδιαφορία ή αφέλεια της Ελληνικής κυβερνήσεως. Οι σκέψεις πολλές για τους ενδοτικούς του ΥΠΕΞ, η Μονή εάν ισχύσει η απόφαση του δικαστηρίου, θα χαθεί. Ότι τροφοδοτεί και συντηρεί την μονή και τους μοναχούς, δημεύεται, όπως οι κήποι και η ύδρευση, αλλά και πάνω από 20 μνημεία μεγάλης θρησκευτικής αξίας.…αφήνοντάς την έρμαιο στα χέρια επικινδύνων αλλοθρήσκων. «Η Ελληνική σημαία απέραντη ένα με τον ουρανό» που υποδέχθηκε την Ιωάννα Τσάτσου την 1/3/1980 όπως γράφει, θα υποσταλεί μονίμως. Οι μοναχοί της Μονής ήδη πενθούν έχοντας κλείσει την Μονή μέχρι την 5η Ιουνίου και παρακαλούν για συνδρομή όλου του πολιτισμένου κόσμου ,για την σωτηρία ενός μνημείου της παγκοσμίου πολιτιστικής κληρονομιάς, ενός μνημείου Χριστιανικού ανεκτίμητης αξίας. Το προκύπτον ερώτημα ,αν θα σωθεί ή όχι, είναι δύσκολο να απαντηθεί. Η φερεγγυότητα των συνομιλητών έχει τρωθεί, όσον αφορά τους Αιγυπτίους. Ο ζών κρίκος του βυζαντίου με το παρόν, τείνει να ραγεί και η ρήξη αυτή θα είναι εάν πραγματοποιηθεί εθνικό ,θρησκευτικό έγκλημα διαρκείας, το οποίο θα χρεωθεί αποκλειστικώς στην ανύπαρκτη, ανυπόληπτη εξωτερική πολιτική των οσφυοκαμπτών, μπροστά στην μουσουλμανική επεκτατικότητα, την οποία παρακολουθούν ή ακόμη και συνδράμουν με την απραξία τους.

Ο δρόμος της απαλλαγής από τους ανικάνους ,είναι μονόδρομος πλέον.

Συνέχεια ανάγνωσης

Γενικά θέματα

Reuters: Σύμφωνη με την πρόταση των ΗΠΑ η Χαμάς για κατάπαυση του πυρός

Η νέα πρόταση, η οποία προβλέπει την απελευθέρωση δέκα ομήρων και 70 ημέρες εκεχειρίας, ελήφθη από τη Χαμάς μέσω διαμεσολαβητών.

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Η Χαμάς συμφώνησε με την πρόταση του ειδικού απεσταλμένου των ΗΠΑ, Στιβ Γουίτκοφ, για κατάπαυση του πυρός στη Γάζα, δήλωσε στο Reuters τη Δευτέρα Παλαιστίνιος αξιωματούχος της οργάνωσης, ανοίγοντας το δρόμο για ένα πιθανό τέλος του πολέμου.

Τι προβλέπει η πρόταση Γουίτκοφ

Η νέα πρόταση, η οποία προβλέπει την απελευθέρωση δέκα ομήρων και 70 ημέρες εκεχειρίας, ελήφθη από τη Χαμάς μέσω διαμεσολαβητών.

«Η πρόταση περιλαμβάνει την απελευθέρωση δέκα ζωντανών Ισραηλινών ομήρων που κρατούνται από τη Χαμάς σε δύο ομάδες με αντάλλαγμα μια εκεχειρία 70 ημερών και μια μερική απόσυρση από τη Λωρίδα της Γάζας», είπε η πηγή.

Η πρόταση προβλέπει επίσης την απελευθέρωση ορισμένων Παλαιστινίων κρατουμένων από το Ισραήλ, συμπεριλαμβανομένων εκατοντάδων εκείνων που εκτίουν μακροχρόνιες ποινές φυλάκισης.

Δεν υπήρξε κανένα άμεσο σχόλιο από το Ισραήλ.

Πηγή: Reuters

Συνέχεια ανάγνωσης

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

Διεθνή19 λεπτά πριν

Κάγια Κάλας: Το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο πρέπει να παραμείνει απαλλαγμένο από πιέσεις

Όπως δήλωσε σήμερα κατά τη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου στην Κομισιόν, η Ανίτα Χίπερ, εκπρόσωπος Τύπου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για...

Διεθνή49 λεπτά πριν

Μπορεί η Ευρώπη να στηρίξει την πολεμική προσπάθεια της Ουκρανίας χωρίς τις ΗΠΑ;

Η Γερμανία έχει παράσχει συνολικά 38 δισεκατομμύρια ευρώ (43 δισεκατομμύρια δολάρια) σε στρατιωτική βοήθεια στην Ουκρανία, συμπεριλαμβανομένων κονδυλίων που έχουν...

Ιστορία - Πολιτισμός1 ώρα πριν

Η ελληνική μυθολογία μάς προειδοποιεί για την τεχνητή νοημοσύνη – Τι συνέβη με το «ρομπότ» Τάλως

Η ακαδημαϊκός του Στάνφορντ Adrienne Mayor σε μια αποκαλυπτική συνέντευξη, ρίχνει τις «γέφυρες» μεταξύ της αρχαίας ελληνικής (επιστημονικής) φαντασίας (;)...

Γενικά θέματα2 ώρες πριν

135.000 Πακιστανοί αναζητούν άσυλο!

125.000 Πακιστανοί στην Ευρώπη και περισσότεροι από 10.000 στις Ηνωμένες Πολιτείες έχουν υποβάλει αίτηση για πολιτικό άσυλο.

Οικονομία2 ώρες πριν

Η επέκταση των ηλεκτρικών οχημάτων της Κίνας αντιμετωπίζει εμπόδια στη Βραζιλία εν μέσω εκκλήσεων για δασμολόγηση στην BYD

Η επέκταση των ηλεκτρικών οχημάτων (EV) της Κίνας στη Βραζιλία αντιμετωπίζει αυξανόμενες προκλήσεις, καθώς οι εγχώριοι κατασκευαστές αυτοκινήτων πιέζουν για...

Δημοφιλή