Ιστορία - Πολιτισμός
Ο Μιαούλης πατάσσει την πειρατεία
18 Φεβρουαρίου 1828: Ο Ανδρέας Μιαούλης, κατ’ εντολή του Ιωάννη Καποδίστρια, εκκαθαρίζει τις Σποράδες νήσους απ’ τους πειρατές.
Ο Μιαούλης κατάλαβε γρήγορα ότι η Ελλάδα πρέπει να γίνει ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος. Ως ναύαρχος πλέον του νεοσύστατου κράτους ανέλαβε να αποκαταστήσει την τάξη στο Αιγαίο. Mετά την τεράστια προσφορά του στον αγώνα στράφηκε στην πολιτική.
Η ναυτιλία ήταν μία από τις πολύ βασικές και προσοδοφόρες δραστηριότητες των Ελλήνων στο Ιόνιο και το Αιγαίο. Γι΄αυτό, από τους πρώτους νόμους που έφτιαξε ο Ιωάννης Καποδίστριας αφορούσαν το ναυτικό δίκαιο και την πάταξη της πειρατείας. Το βασικό κριτήριο της επιλογής του Μιαούλη, ήταν ότι γνώριζε την πειρατική δράση και την ψυχοσύνθεση των πειρατών.
Όπως αναφέρει το σχετικό αφιέρωμα της Μηχανής του Χρόνου του έγκριτου δημοσιογράφου, Χρήστου Βασιλόπουλου, στις 23 Ιανουαρίου 1828, ο κυβερνήτης έδωσε τη διαταγή στον ναύαρχο Μιαούλη και τον πλοίαρχο Κριεζή να αποκαταστήσουν την τάξη στο Αιγαίο. Η εκκαθάριση ξεκίνησε από τις Βόρειες Σποράδες. Ο Μιαούλης έκανε την αρχή από την Σκόπελο, όπου πυρπόλησε περίπου 27 πλοιάρια, τα οποία ήταν αποδεδειγμένα πειρατικά. Συνέχισε στη Σκιάθο, όπου αντιλήφθηκε αμέσως τους πειρατές που προσπάθησαν να κρύψουν τα πλοία τους στη στεριά. Ήταν πολύ έμπειρος και γνώστης για να τον ξεγελάσουν με τα κόλπα που έκανε στα νιάτα του. Η αποφασιστικότητα του είχε ως αποτέλεσμα να κατασχέσει συνολικά περίπου 70 πλοία. Τα οδήγησε στον ναύσταθμο στον Πόρο και χρησιμοποιήθηκαν για την ενίσχυση του ελληνικού στόλου. Όσους από τους πειρατές συνέλαβε, τους οδήγησε στην Αίγινα για να δικαστούν.
Η δολοφονία του Καποδίστρια, κύκνειο άσμα της πειρατείας
Η αποφασιστικότητα του Ιωάννη Καποδίστρια και ο καθοριστικός ρόλος του Ανδρέα Μιαούλη, συντέλεσαν στην εξάλειψη της πειρατείας. Σύμφωνα με αρκετούς ιστορικούς, η πάταξη της πειρατείας είναι ένα από τα αίτια της δολοφονίας του πρώτου έλληνα κυβερνήτη.
Ο Καποδίστριας ήρθε αντιμέτωπος με πολλά παγιωμένα οικονομικά συμφέροντα. Δεν δίστασε να στείλει στην δικαιοσύνη τους Μαυρομιχάληδες, ήρωες πλέον της ανεξαρτησίας, γιατί είχαν χτυπήσει με τον πειρατικό τους στόλο τον Γάλλο έμπορο Λουδοβίκο Γαβούτ.
Το δικαστήριο, τους δίκασε και επέβαλε πρόστιμο πενήντα χιλιάδες φράγκα! Ήταν και αυτός ένας από τους λόγους που η ισχυρή οικογένεια από τη Μάνη επιθυμούσε εκδίκηση. Ο Κωνσταντίνος και ο Γιώργος Μαυρομιχάλης τον δολοφόνησαν στο Ναύπλιο στις 27 Σεπτεμβρίου 1831. Οι δολοφόνοι τιμωρήθηκαν, αλλά η δολοφονία του Καποδίστρια αποτέλεσε ουσιαστικά το κύκνειο άσμα της πειρατείας….
Ιστορία - Πολιτισμός
Πρόγραμμα εκμάθησης ελληνικών σε Αρμενίους μέσω Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης
Το Εργαστήριο Διδασκαλίας της Ελληνικής Γλώσσας ως δεύτερης/ξένης γλώσσας, του Τμήματος Γλώσσας, Φιλολογίας & Πολιτισμού Παρευξείνιων Χωρών του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης, σε συνεργασία με την Έδρα Αρμενικής Γλώσσας & Πολιτισμού στο πλαίσιο του πρωτοκόλλου συνεργασίας που υπεγράφη το 2024 μεταξύ του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης, δια του πρύτανη καθηγητή Φώτη Μάρη και της Πρεσβείας της Δημοκρατίας της Αρμενίας στην Ελλάδα, δια του πρέσβη κ. Mkrtchyan, θα υλοποιήσει πρόγραμμα διδασκαλίας της ελληνικής γλώσσας σε Αρμένιους/ισσες που ζουν στην Ελλάδα ή στην Αρμενία.
Τα μαθήματα προσφέρονται δωρεάν και θα γίνονται διαδικτυακά. Οι ενδιαφερόμενοι/-ες καλούνται να υποβάλουν αίτηση συμμετοχής στα emails: greeklanguagelab@gmail.com & armenian.duth@gmail.com μέχρι την Τετάρτη 20 Νοεμβρίου 2024. Για πληροφορίες: Τηλ. 25310-39489, 39247, 39481 Email: greeklanguagelab@gmail.com & armenian.duth@gmail.com Μαρία Δημάση, καθηγήτρια διευθύντρια του ΕΔΙΕΛ και επιστημονική υπεύθυνη της Έδρας Αρμενικής Γλώσσας & Πολιτισμού.
Ιστορία - Πολιτισμός
Οι δύο Αλέξανδροι της Σκιάθου
Μωραϊτίδης και Παπαδιαμάντης, υπάρξεις με ριζιμιό, δέντρα αγλαόκαρπα, θρεμμένα κι όμορφα.
Ευχάριστη έκπληξη σε εκείνες τις λίγο πολύ επιπόλαιες αναγνώσεις μια μελέτη με μακρύ τίτλο «Το αναμορφωτικό κίνημα των Κολλυβάδων και οι δύο Αλέξανδροι της Σκιάθου».
Μωραϊτίδης και Παπαδιαμάντης, υπάρξεις με ριζιμιό, δέντρα αγλαόκαρπα, θρεμμένα κι όμορφα.
Γράφει ο Γιάννης Πεγειώτης
Πρωτοσυνάντησα τα πεζά γραφτά κείμενα του Γκιάλα έφηβος στη μεταπολεμική Λεμεσό. Γνώριζα τότε τον εγκόσμιο αναχωρητή των Αθηνών. Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη. Αναλύσεις να αναφορές, απόπειρες ερμηνείας και ορισμού. Ο πλούτος και η σοφία του κυρ-Αλέξανδρου. Ευχάριστη έκπληξη σε εκείνες τις λίγο πολύ επιπόλαιες αναγνώσεις μια μελέτη με μακρύ τίτλο «Το αναμορφωτικό κίνημα των Κολλυβάδων και οι δύο Αλέξανδροι της Σκιάθου». Ένας άλλος νησιώτης Αλέξανδρος ξαναζωγράφιζε την παλαιάν αλήθεια, υπομνημάτιζε σε κάποια ιστορικά περιθώρια του συλλογικού βίου καθοριστικά πλουμιά. Μωραϊτίδης και Παπαδιαμάντης, υπάρξεις με ριζιμιό, δέντρα αγλαόκαρπα, θρεμμένα κι όμορφα. Γης πλούσια και βροχή ολοκοσμητική, όμβρος ελπίδος. Κλάδοι και φυλλωσιές μιας αναγέννησης. Άλλοι την είπαν φιλακαλική. Οι πολλοί την ονομάτισαν για κίνημα.
Αντιφρόνηση και αντίρρηση στις όποιες απλουστεύσεις χωρίς πρώτερα συμπεράσματα, προαποφασισμένες καταλήξεις. Αν άκριτα και αστόχαστα γυρέψαν άλλοι στον κοσμοκαλόγηρο Παπαδιαμάντη «πίστην ουκ κατ΄επίγνωσιν». Αν έψαξαν για τυπολατρεία και για κάποιον περιθωριακόν κολλημένον «ως όστρακον» σε απλοϊκές δεισιδαιμονίες. Δεν τους συντρόφεψε η ιστορία και τα βήματα της. Επιστρέφοντας ο Γκιάλας κάπου στα 1750 αρχινά την περιγραφή του γνωστού κινήματος, το ορίζει και ακολουθεί όσα βήματα του συναντούν τη σκιά της οσίας χερσονήσου. Σκίαθος και κολλυβάδες Νήφων ιερομόναχος κοινοβιάρχης σε Μονήν Ιεράν του Ευαγγελισμού, Γρηγόριος «πράος και ήσυχος μοναχός, Φλαβιανός και Αλύπιος ηγούμενοι, Διονύσιος γέροντας και λόγιος και τέλος παπά-Αδαμάντιος, ο πατέρας του Παπαδιαμάντη.
«Είχα λοιπόν την περιέργεια να μάθω, τι ήταν πιο συγκεκριμένα, αυτά που ο Παπαδιαμάντης ¨είχε συνηθίσει από παιδικής ηλικίας». Κι επειδή δεν είμαι προικισμένος με την ικανότητα, όπως ίσως άλλοι, να λύνω τέτοια ζητήματα με μόνη τη φαντασία, κάθισα κι έψαξα όποια πηγή είχα στη διάθεση μου, ικανή να μου δώσει κάποιο στοιχείο διαφωτιστικό γι΄αυτό το ζήτημα, χωρίς φυσικά να εξαντλήται ως εδώ η σχετική βιβλιογραφία. Και τι μας έδωσαν οι πηγές αυτές, που τις αξιολογώτερες σημείωσα πιο πάνω; Αντί να βρούμε στις ρίζες της θρησκευτικότητος των δύο Αλεξάνδρων μια στενοκέφαλη και οπισθοδρομική παράδοση, βρήκαμε μπροστά μας ένα κίνημα θαυμαστό προοδευτικό με την καλύτερη και πλουσιώτερη ένδειξη της λέξεως – το ζωντανότερο χριστιανικό κίνημα που ευτύχησε νάχει η Ελλάδα απ΄τα μέσα του ΙΗ ως τα μέσα του ΙΘ αιώνα».
Μεριμνώ για να αποφύγω την είσοδο στις λεπτομέρειες. Ένα, ένα να μην πάρω τα πεζά του κείμενα. Αδύνατον όλα να τα παρέλθεις. Κάπου εκεί που γνώρισε η γραφίδα απογειώσεις κοντοστέκεις και θαυμάζεις το ερευνητικό χάρισμα του Αλέξανδρου Γκιάλα και τη μεγάλη του αγάπη για τον κυρ-Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη, τον άγιο των Ελληνικών γραμμάτων και της χριστιανοσύνης.
Ιστορία - Πολιτισμός
Τί απέγιναν οι καμήλες στη Θράκη;
Πριν πολλές δεκαετίες, όταν η ξυλεία ήταν η μοναδική πηγή θέρμανσης, οι καμήλες που μετέφεραν φορτία δεν ήταν σπάνιο θέαμα στην ελληνική ύπαιθρο.
Οι περισσότερες καμήλες στην Ελλάδα βρίσκονταν στη Θράκη, και ο αριθμός τους αυξήθηκε μετά την ανταλλαγή πληθυσμών μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας το 1923. Στα ορεινά της Ροδόπης, οι καμήλες ήταν ιδιαίτερα διαδεδομένες στις αγροτικές κοινότητες.
Οι πιο γνωστές ήταν αυτές του Βελιτίν Ντεβετζή, ενός καμηλιέρη που ζούσε στην Κομοτηνή. Οι καμήλες του μπορούσαν να φτάσουν ακόμα και στις πιο δυσπρόσιτες περιοχές της Ροδόπης για να μεταφέρουν ξύλα πίσω στην πόλη.
Κάθε καμήλα μπορούσε να διανύσει περίπου 22 με 25 χιλιόμετρα μεταφέροντας βαριά φορτία. Ο Ντεβετζής είχε δέκα καμήλες, με τις οποίες μετέφερε ξύλα από τα βουνά και τα πουλούσε στην περιοχή της Κομοτηνής, πηγαίνοντας από σπίτι σε σπίτι.
Η οικογένεια του Βελιτίν Ντεβετζή ήταν από τις πιο γνωστές και πλούσιες της Κομοτηνής από την εποχή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, χάρη στις καμήλες τους. Η λέξη ντεβετζής, σημαίνει καμηλιέρης στα τουρκικά. Η καμηλοτροφία παρέμεινε οικογενειακή παράδοση μέχρι το 1968, όταν ο Βελιτίν Ντεβετζής πέθανε και η τελευταία καμήλα της οικογένειας πουλήθηκε και σφαγιάστηκε για κατανάλωση κρέατος.
Ο γιος του, Μεχμέτ, μεγάλωσε με τις καμήλες και αργότερα έγινε κτηνίατρος, εμπνευσμένος από το επάγγελμα των προγόνων του. Σύμφωνα με τον ίδιο, οι καμήλες μπορούν να επιβιώσουν οπουδήποτε, καθώς χρειάζονται ελάχιστο νερό και τρώνε από ξηρά κλαδιά έως αγριόχορτα και αγκάθια.
Με την ανάπτυξη των οδικών δικτύων στις ορεινές περιοχές της Ροδόπης, η ανάγκη για καμήλες μειώθηκε, καθώς τα φορτηγά ανέλαβαν τη μεταφορά ξύλων. Στη δεκαετία του 1960, η συντήρηση των καμήλων δεν ήταν πλέον πρακτική, αν και η σφαγή τους είχε απαγορευτεί. Ωστόσο, ο Ντεβετζής κατάφερε να εξασφαλίσει ειδική άδεια για τη μεταφορά των τελευταίων καμήλων της οικογένειας σε σφαγείο, όπου τελικά έγιναν λουκάνικα.
Εκτός από την Κομοτηνή, καμήλες υπήρχαν και στην Άμφισσα της Κεντρικής Ελλάδας από την εποχή της Οθωμανικής κυριαρχίας, όπου χρησιμοποιούνταν για τη μεταφορά γεωργικών προϊόντων. Όμως, και εκεί, οι καμήλες αντικαταστάθηκαν αρχικά από μουλάρια στις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα και, αργότερα, από φορτηγά, με αποτέλεσμα οι καραβάνες καμήλων να εξαφανιστούν από το ελληνικό τοπίο.
Πηγή: Himara.gr
-
Γενικά θέματα3 εβδομάδες πριν
Τί είναι αυτά τα μυστηριώδη φωτεινά στίγμα στον ουρανό της Κύπρου;
-
Διεθνή3 εβδομάδες πριν
Ανατριχιαστικές εικόνες με τον νεκρό ηγέτη της Χαμάς (ΦΩΤΟ)
-
Αναλύσεις3 εβδομάδες πριν
Η Αθήνα παραδίδει τη Θράκη
-
Αθλητικά3 ημέρες πριν
Δεν πούλησε οπαδισμό! Δεν έπαιξε σε τουρκική ομάδα που θα τον απογείωνε οικονομικά – Αντώνης Φώτσης: Ο καλύτερος Έλληνας καλαθοσφαιριστής… ever
-
Video1 μήνα πριν
Ισραήλ: Αν χτυπήσει πυρηνικά, αρχίζει η καταστροφή
-
Άμυνα1 μήνα πριν
Έτοιμος σε 3 χρόνια ο ελληνικός Σιδερένιος Θόλος! Πόσο θα κοστίσει;
-
Άμυνα1 μήνα πριν
Έτοιμη η «πρώτη» Belharra
-
Πολιτική2 ημέρες πριν
Αρμενική Εθνική Επιτροπή Ελλάδος: Μόνον 12 Έλληνες ευρωβουλευτές υπέγραψαν την δήλωση αιτημάτων προς το Αζερμπαϊτζάν, εν όψει της COP29.