Παιδεία
Συνεχίζεται η ανοιχτή διαβούλευση του δέλτα: φοιτητικές παρατάξεις
Το παρόν άρθρο τίθεται σε ανοιχτή διαβούλευση με τους υποστηρικτές του δέλτα, σε αυτόν τον σύνδεσμο. Η συμμετοχική διαδικασία που θα πραγματοποιηθεί, θα παραγάγει μία επίσημη πολιτική θέση, δεσμευτική για το κίνημα, την οποία βεβαίως θα έχουν συνδιαμορφώσει και συναποφασίσει σχετικά οι πολίτες. Πρόκειται για μία άμεση εφαρμογή δημοκρατίας, πιστή στην ιδέα του δέλτα περί διαβούλευσης με τους πολίτες.
Τέλος στον κομματισμό και τη διαφθορά των πανεπιστημίων – κατάργηση κομματικών φοιτητικών παρατάξεων
Γράφει ο Σταύρος Καλεντερίδης
Οι κομματικές φοιτητικές παρατάξεις αποτελούν την μαύρη τρύπα των Ελληνικών πανεπιστημίων. Δίχως υπερβολή, πρόκειται για μία κομματική μάστιγα, και για έναν εκ των βασικότερων, αν όχι ο βασικότερος λόγος για την εν γένει υποβάθμιση της παιδείας στη χώρα.
1) Με μία πρώτη ανάγνωση, οι φοιτητικές παρατάξεις είναι τα φυτώρια των πολιτικών κομμάτων. Είναι μηχανισμοί διαπαιδαγώγησης στις μηδενιστικές πολιτικές ιδεολογίες (φιλελευθερισμός, κομμουνισμός, κτλ.), και μύησης στους εσωκομματικούς τρόπους λειτουργίας. Με άλλα λόγια, οι φοιτητές, στρατολογούνται από τις φοιτητικές παρατάξεις και προσηλυτίζονται σε ολιγαρχικές κομματικές πρακτικές, όπως: λήψη αποφάσεων από κλειστές ομάδες και αδιαφανείς διαδικασίες, πολιτικά ανταλλάγματα, εκβιασμοί, απειλές, ασυδοσία, υπακοή στην κομματική γραμμή, πειθαρχία στην ηγεσία, διαπλοκή, διαφθορά και αδίστακτο πολιτικό πνεύμα. Στο τέλος της «συνδικαλιστικής» τους δράσης, οι φοιτητές αποφοιτούν από το πανεπιστήμιο, και ανάλογα με την πολιτική διαγωγή τους, μπορούν να απορροφηθούν ως έμμισθοι στους κομματικούς μηχανισμούς, ή να διοριστούν κάπου με παράτυπες και φωτογραφικές διαδικασίες, εξαργυρώνοντας έτσι τη συνδικαλιστή στήριξη στο κόμμα τους.
2) Το κόστος βέβαια για το πνεύμα και τις ψυχές των νέων ανθρώπων που υφίστανται την όλη αυτή διαδικασία, αλλά και εν γένει της νεολαίας μας, είναι αδιανόητο. Ο εξανδραποδισμός των ανθρώπων, η εκμαύλιση των ηθών, η αναξιοκρατία και η νοοτροπία της απατεωνιάς και του βολέματος, μεταλαμπαδεύονται από τα πανεπιστήμια, μέσω των παρατάξεων, σε ολόκληρη την κοινωνία. Οι νέοι του κομματικού σωλήνα, δεν μαθαίνουν να σκέφτονται με γνώμονα το συλλογικό καλό, ενώ τους αφαιρείται και η κριτική σκέψη, με αποτέλεσμα να δρουν ως κομματικά «ρομπότ».
3) Στο ακαδημαϊκό επίπεδο οι φοιτητικές παρατάξεις, διαθέτουν ένα αντεστραμμένο «άγγιγμα του Μίδα», καθώς ό,τι αγγίζουν καταστρέφεται. Τα παραδείγματα ουκ ολίγα. Αρχικά, ένας από τους ρόλους των παρατάξεων σε όλη τη χώρα, είναι να συγκεντρώνουν έτοιμες και αντιγραμμένες σημειώσεις των μαθημάτων και να τις μοιράζουν στους φοιτητές με αντάλλαγμα την ψήφο τους, με αποτέλεσμα οι τελευταίοι να περιορίζονται σε αυτές, και να μην μελετούν τα συγγράμματα και τα βιβλία τους. Η όλη ψηφοθηρία δημιουργεί μία πελατειακή σχέση μεταξύ μελών των φοιτητικών παρατάξεων και των υπολοίπων φοιτητών, διαφθείροντας τους πάντες.
4) Οι παρατάξεις διαθέτουν επίσης ψήφο και συμμετοχή στα όργανα συνδιοίκησης των πανεπιστημίων (Σύγκλητο, Συμβούλια, Κοσμητείες, κτλ.), κάτι το οποίο αποτελεί τραγική παγκόσμια πρωτοπορία, δημιουργώντας μία αδιανόητη σχέση διαφθοράς και μικροπολιτικών υποσχέσεων μεταξύ των καθηγητών και των φοιτητών τους.
5) Ασκώντας επιρροή σε καθηγητές εντός του πανεπιστημίου, οι παρατάξεις εξασφαλίζουν ευνοϊκές βαθμολογίες για τα μέλη τους, ανταποδίδοντας μέσω του κόμματος, με διορισμούς τους «συνεργαζόμενους» καθηγητές σε κρατικά ινστιτούτα και ψευτο-ιδρύματα, από τα οποία τα μέλη ΔΕΠ, εξασφαλίζουν παχυλές μισθολογικές απολαβές. Πολλές φορές οι παρατάξεις επεκτείνουν αυτή την προνομιακή διαχείριση και στους ψηφοφόρους τους, με αποτέλεσμα κάποιοι φοιτητές να λαμβάνουν πτυχία με την ψήφο και όχι με τη μελέτη και τον κόπο τους. Τα αποτελέσματα στην κοινωνία και το εργατικό δυναμικό, είναι προφανώς ασύλληπτα.
6) Λειτουργώντας κυριολεκτικά ως κομματικοί στρατοί, οι παρατάξεις ανεξαρτήτως ιδεολογίας, αναλώνονται σε τραμπουκισμούς και πρακτικές βίας μέσα στα πανεπιστήμια, τρομοκρατώντας φοιτητές και καθηγητές, και συνδέοντας τη μάθηση και την ακαδημαϊκή ενασχόληση με τον φόβο, τον ζηλωτισμό, τις κραυγές και την (παρ)ανομία.
7) Μεταφέροντας τις θέσεις και τις προσταγές των κομματικών τους ταγών εντός του πανεπιστημίου, οι παρατάξεις βυθίζουν την ακαδημαϊκή κοινότητα σε μικροπολιτικές ή πολιτικά ζητήματα που δεν άπτονται του πανεπιστημίου, προκαλώντας ένα πολεμοχαρές κλίμα διχασμού και αντιπαλότητας. Πρόκειται για τον ίδιο διχασμό και κομματισμό που μαστίζει ολόκληρη την κοινωνία, και οι παρατάξεις είναι οι καταβολές του.
8) Από ολόκληρη την ανωτέρω διαδικασία, επιλέγονται και αναδεικνύονται οι μελλοντικοί πολιτικοί της χώρας. Μέσω αυτής της «διαστροφικής» αλυσίδας, τα κόμματα όλων των αποχρώσεων, προχωρούν σε μεταγραφές από τις νεολαίες στα επίσημα πολιτικά γραφεία, στελεχώνοντας έτσι το πολιτικό δυναμικό της χώρας, με τον χειρότερο δυνατό τρόπο. Επομένως οι παρατάξεις δεν ευθύνονται μόνο για την καθημαγμένη παιδεία της Ελλάδας, αλλά και για το αναποτελεσματικό και διεφθαρμένο πολιτικό μας σύστημα.
Για να είμαστε ακριβείς, οι κομματικές φοιτητικές παρατάξεις είναι μία οπισθοδρομική νεοελληνική επινόηση των κομμάτων, για να ανανεώνουν με «νέο αίμα» τις στρατιές των στελεχών και ψηφοφόρων τους. Δεν παράγουν κανένα απολύτως έργο ενώ δεν έχουν και κανέναν απολύτως ρόλο στα πανεπιστήμια. Οι φοιτητές δεν χρειάζονται «αντιπροσώπους», συνδικαλισμούς και κομματισμούς για να αποκτήσουν ποιοτική παιδεία. Αυτό το πιστοποιεί άλλωστε η τραγική κατάσταση της χειμαζόμενης παιδείας σήμερα. Ασφαλώς μπορούν να λειτουργούν σύλλογοι και ομάδες πολιτικής σκέψης, αλλά με σκοπό τον προβληματισμό και την προώθηση νέων ιδεών, όχι τις εκλογές και τον έλεγχο των πανεπιστημίων από τα κόμματα. Η ποιοτική παιδεία είναι άλλωστε δουλειά των καθηγητών και της πολιτείας, με σαφή κριτήρια, υγιή ανταγωνισμό, ποιοτική αξιολόγηση και πρακτικές της σύγχρονης εποχής. Όπως ακριβώς δηλαδή λειτουργούν τα υπόλοιπα πανεπιστήμια του πλανήτη.
Με μοναδικό τους καταστροφικό έργο τη διαφθορά των φοιτητών, τη διαιώνιση της βίας και του διχαστικού κλίματος στην κοινωνία, οι φοιτητικές παρατάξεις πρέπει να καταργηθούν, επιτρέποντας έτσι στα πανεπιστήμια να αναπνεύσουν, να λειτουργήσουν όπως οφείλουν και να επιτελέσουν τον υψηλό τους ρόλο στην Ελλάδα, που δεν είναι άλλος από τη διαφώτιση των πολιτών και την καλλιέργεια του πνεύματος.
Πάρε μέρος στη διαβούλευση είτε μέσω της σελίδας του δέλτα στο Facebook, είτε γράφοντας εδώ, στα σχόλια του Ινφογνώμων Πολιτικά. Μόνο τα επώνυμα σχόλια θα λαμβάνονται υπόψιν στη διαδικασία της διαβούλευσης.
Παιδεία
Επιτροπή Ελλημισμού: Προκήρυξη Βραβείου Ανδρέας Γιαννιτσόπουλος για το 2025
Σκοπός των συγκεκριμένων βραβείων είναι η αναγνώριση της μαθητικής προσπάθειας από Έλληνες ομογενείς που επιθυμούν να ζήσουν και να προοδεύσουν στους τόπους καταγωγής τους.
Το βραβείο φέρει την ονομασία «Βραβείο Ανδρέας Γιαννιτσόπουλος» στη μνήμη του ομογενή μας Ανδρέα Γιαννιτσόπουλου, ο οποίος έχασε τη ζωή του αδόκητα το 2021 σε ηλικία μόλις 21 ετών.
Η Επιτροπή Ελληνισμού προκηρύσσει για 2η φορά τη χορήγηση βράβευσης χιλίων ευρώ (1000€). Η συγκεκριμένη βράβευση αφορά το έτος 2025 και τα χρήματα θα δοθούν σε ομογενείς μαθητές που κατοικούν μόνιμα σε χώρες της χερσονήσου του Αίμου ή σε παρευξείνιες χώρες ή σε χώρες της ευρύτερης περιοχής της Κεντρικής και Ανατολικής Μεσογείου. Η βράβευση αυτή θα γίνει μέσω δύο βραβείων των πεντακοσίων ευρώ (500€) έκαστο. Σκοπός των συγκεκριμένων βραβείων είναι η αναγνώριση της μαθητικής προσπάθειας από Έλληνες ομογενείς που επιθυμούν να ζήσουν και να προοδεύσουν στους τόπους καταγωγής τους.
Το κάθε ένα βραβείο φέρει την ονομασία «Βραβείο Ανδρέας Γιαννιτσόπουλος» στη μνήμη του ομογενή μας Ανδρέα Γιαννιτσόπουλου, ο οποίος έχασε τη ζωή του αδόκητα το 2021 σε ηλικία μόλις 21 ετών.
Καταληκτική ημερομηνία για την υποβολή της αίτησης είναι η 24η Φεβρουαρίου 2025. Η αίτηση θα πρέπει να υποβληθεί ηλεκτρονικά στο Δ.Σ. της Επιτροπής Ελληνισμού, στη διεύθυνση info@epitropiellinismou.gr.
Αίτηση μπορούν να υποβάλουν μαθητές με τα εξής κριτήρια:
1) Ομογενείς, μόνιμοι κάτοικοι των χωρών της χερσονήσου του Αίμου ή των παρευξείνιων χωρών ή των χωρών της ευρύτερης περιοχής της Κεντρικής και Ανατολικής Μεσογείου.
2) Ηλικίας μέχρι 18 ετών (≤ 18 ετών).
Η αίτηση πρέπει να περιλαμβάνει:
1) Έκθεση ιδεών στα ελληνικά με θέμα την ιστορία του ελληνισμού ή την ντόπια ελληνική διάλεκτο ή κάποιο ιστορικό πρόσωπο από το χώρο καταγωγής του ομογενή μαθητή.
2) Συστατική επιστολή από δάσκαλο ή ιερέα του τόπου διαμονής του μαθητή.
3) Πιστοποιητικό ηλικίας και τόπου διαμονής.
Η επιλογή θα γίνει από το Δ.Σ. της Επιτροπής Ελληνισμού και η ανακοίνωση της βράβευσης θα γίνει μέσω της επίσημης ιστοσελίδας της μέχρι την 8η Απριλίου 2025.
ΗΠΑ
The Singapore Post: Ανησυχητική πραγματικότητα! Πως το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας χειραγωγεί την ερευνητική παραγωγή
Συστηματική χειραγώγηση των ακαδημαϊκών πρακτικών από το κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα (ΚΚΚ) για να δημιουργήσει μια ψευδαίσθηση ανωτερότητας.
Η στρατηγική του ΚΚΚ να κυριαρχήσει στην παγκόσμια έρευνα είναι θεμελιωδώς λανθασμένη, δίνοντας προτεραιότητα στην ποσότητα έναντι της ποιότητας με τρόπο που υπονομεύει τα ίδια τα θεμέλια της ακαδημαϊκής ακεραιότητας.
Τα τελευταία χρόνια, είναι ελκυστικοί οι ισχυρισμοί για την άνοδο της Κίνας στην παγκόσμια ερευνητική παραγωγή, με εκθέσεις όπως η μελέτη του Αυστραλιανού Ινστιτούτου στρατηγικής πολιτικής (ASPI) που υποδηλώνει ότι η Κίνα τώρα ηγείται στο 90% της κρίσιμης τεχνολογικής έρευνας. Ωστόσο, μια πιο προσεκτική εξέταση αποκαλύπτει μια ανησυχητική πραγματικότητα πίσω από αυτές τις στατιστικές, εκθέτοντας τη συστηματική χειραγώγηση των ακαδημαϊκών πρακτικών από το κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα (ΚΚΚ) για να δημιουργήσει μια ψευδαίσθηση ανωτερότητας.
Η στρατηγική του ΚΚΚ να κυριαρχήσει στην παγκόσμια έρευνα είναι θεμελιωδώς λανθασμένη, δίνοντας προτεραιότητα στην ποσότητα έναντι της ποιότητας με τρόπο που υπονομεύει τα ίδια τα θεμέλια της ακαδημαϊκής ακεραιότητας. Το 2015, το κόμμα ξεκίνησε ένα φιλόδοξο σχέδιο για την αύξηση της παρουσίας της Κίνας στην ακαδημαϊκή δημοσίευση επιβάλλοντας υψηλές ποσοστώσεις δημοσίευσης. Η πρωτοβουλία αυτή, ενώ ήταν επιτυχής στην ενίσχυση των πρώτων αριθμών, οδήγησε σε πολλαπλασιασμό της χαμηλής ποιότητας και συχνά δόλιας έρευνας.
Η πίεση για την κάλυψη αυτών των ποσοστώσεων έχει οδηγήσει σε “χαρτοβιομηχανίες”, οντότητες αφιερωμένες στην παραγωγή κατασκευασμένης έρευνας για δημοσίευση σε εθνικά περιοδικά. Νέοι γιατροί και επιστήμονες, αναγκασμένοι από τις απαιτήσεις εξέλιξης της σταδιοδρομίας, βρίσκονται παγιδευμένοι σε ένα σύστημα που εκτιμά ότι η δημοσίευση μετράει πάνω από την πραγματική επιστημονική συμβολή. Τα πανεπιστήμια έχουν επιδεινώσει αυτό το ζήτημα με την επιβολή πολλαπλών δημοσιεύσεων από μεταπτυχιακούς φοιτητές ως απαίτηση αποφοίτησης, ενώ οι καθηγητές ενθαρρύνονται με χρηματικές ανταμοιβές για δημοσιεύσεις, ανεξάρτητα από την αξία τους.
Οι συνέπειες αυτής της προσέγγισης που βασίζεται στην ποσότητα είναι σοβαρές και εκτεταμένες. Η λογοκλοπή, η διπλή έρευνα και η απόλυτη παραγωγή έχουν γίνει αχαλίνωτες στον κινεζικό ακαδημαϊκό κόσμο. Σύμφωνα με μια βάση δεδομένων που συνέταξε η αμερικανική μη κερδοσκοπική εταιρεία Crossref and Retraction Watch, περίπου το 46% των ανασυρμένων εγγράφων προέρχονται από πανεπιστήμια που συνδέονται με το KKK. Αυτός ο συγκλονιστικός αριθμός όχι μόνο υπογραμμίζει την κλίμακα του προβλήματος, αλλά και σκιάζει την αξιοπιστία της κινεζικής έρευνας στο σύνολό της.
Οι ηθικές παραβιάσεις επιδεινώνουν περαιτέρω το ζήτημα, με πολλές κινεζικές εφημερίδες να ανακαλούνται επειδή δεν έλαβαν την κατάλληλη συγκατάθεση από ερευνητικά υποκείμενα ή παραβίασαν άλλα ηθικά πρότυπα. Αυτή η αδιαφορία για τις θεμελιώδεις αρχές της έρευνας όχι μόνο θέτει σε κίνδυνο την ακεραιότητα των μεμονωμένων μελετών αλλά και διαβρώνει την εμπιστοσύνη στην ευρύτερη Κινεζική ακαδημαϊκή κοινότητα.
Η χειραγώγηση του ΚΚΚ επεκτείνεται στις πρακτικές παραπομπής, μια βασική μέτρηση για την αξιολόγηση του αντίκτυπου της έρευνας. Οι Κινέζοι ακαδημαϊκοί ενθαρρύνονται, αν όχι εξαναγκάζονται, να δώσουν προτεραιότητα στην αναφορά εγχώριων εφημερίδων σε σχέση με τις διεθνείς. Αυτή η πρακτική, σε συνδυασμό με γλωσσικά εμπόδια που περιορίζουν την πρόσβαση στην κινεζική έρευνα για διεθνείς μελετητές, δημιουργεί ένα στρεβλό τοπίο παραπομπών που διογκώνει τεχνητά τον αντιληπτό αντίκτυπο των κινεζικών εφημερίδων.
Επιπλέον, το χάσμα ποιότητας μεταξύ της κινεζικής και της διεθνούς έρευνας γίνεται εμφανές κατά την εξέταση των πηγών παραπομπής. Μόνο οι μισές από τις παραπομπές για κινεζικές εργασίες προέρχονται από αμερικανικές πηγές, μια αντανάκλαση του σκεπτικισμού μεταξύ των διεθνών ακαδημαϊκών σχετικά με την ποιότητα και την αξιοπιστία της κινεζικής έρευνας. Αυτό το χάσμα επιδεινώνεται περαιτέρω από την αποθάρρυνση του ΚΚΚ να παραθέτει αγγλόφωνες εργασίες, δημιουργώντας έναν αυτοενισχυμένο κύκλο που απομονώνει τον κινεζικό ακαδημαϊκό κόσμο από τον παγκόσμιο επιστημονικό λόγο.
Η ικανότητα της Κίνας να δημιουργεί έγκριτα περιοδικά, ένας κρίσιμος παράγοντας για την απόκτηση διεθνούς αναγνώρισης, παρεμποδίζεται σοβαρά από αυτές τις πρακτικές. Η επικράτηση της λογοκλοπής και της έρευνας χαμηλής ποιότητας υπονομεύει την αξιοπιστία των κινεζικών περιοδικών, καθιστώντας δύσκολο για αυτούς να κερδίσουν παγκόσμιο σεβασμό, ιδιαίτερα για τις αγγλόφωνες εκδόσεις. Αυτή η έλλειψη υψηλόβαθμων περιοδικών όχι μόνο επηρεάζει τον παγκόσμιο αντίκτυπο της κινεζικής έρευνας, αλλά συμβάλλει επίσης σε χαμηλότερα ποσοστά παραπομπών από διεθνείς ακαδημαϊκούς, μειώνοντας περαιτέρω τη θέση της Κίνας στην παγκόσμια ακαδημαϊκή κοινότητα.
Η επιρροή του ΚΚΚ στην ακαδημαϊκή έρευνα εκτείνεται πέρα από την απλή ενθάρρυνση των εγχώριων παραπομπών. Οι κυβερνητικές πολιτικές και η χρηματοδότηση υπαγορεύουν σε μεγάλο βαθμό τις ερευνητικές προτεραιότητες, συχνά εις βάρος της ακαδημαϊκής ελευθερίας και της καινοτομίας. Οι μελετητές περιορίζονται από την εξερεύνηση θεμάτων που θεωρούνται ευαίσθητα από το κόμμα, όπως κριτικές των πολιτικών του Πεκίνου ή έρευνες για την πολιτιστική καταστολή των εθνοτικών μειονοτήτων. Αυτή η λογοκρισία όχι μόνο περιορίζει το πεδίο της κινεζικής έρευνας, αλλά και εμποδίζει τη διαπολιτισμική ακαδημαϊκή ανταλλαγή, προωθώντας ένα νησιωτικό και στάσιμο ακαδημαϊκό περιβάλλον.
Η έμφαση στην παραγωγή μεγάλου όγκου αμφισβητήσιμων εγγράφων εξαντλεί την καινοτόμο ικανότητα της Κίνας. Ενώ η Δύση εκτιμά την πρωτοτυπία, οδηγώντας σε πρωτοποριακές τεχνολογίες και εφαρμογές, η προσέγγιση της Κίνας συχνά ευνοεί την αντιγραφή και τη σταδιακή βελτίωση των υφιστάμενων τεχνολογιών. Αυτή η στρατηγική, ενώ είναι αποτελεσματική για την ταχεία κλιμάκωση και βελτίωση των υφιστάμενων καινοτομιών, περιορίζει σημαντικά την ανάπτυξη πραγματικά πρωτότυπων τεχνολογιών.
Η έμφαση στην ποσότητα έναντι της ποιότητας, σε συνδυασμό με αυστηρούς ιδεολογικούς ελέγχους, δημιουργεί ένα περιβάλλον αντίθετο με την πραγματική επιστημονική πρόοδο.
Η χειραγώγηση των ακαδημαϊκών πρακτικών από το ΚΚΚ αποκαλύπτει μια βαθιά ελαττωματική στρατηγική που δίνει προτεραιότητα στην εμφάνιση της κυριαρχίας πάνω από την πραγματική επιστημονική πρόοδο. Με τη διόγκωση της ερευνητικής παραγωγής με αμφισβητήσιμα μέσα, η Κίνα διακινδυνεύει όχι μόνο τη διεθνή αξιοπιστία της αλλά και το μακροπρόθεσμο καινοτόμο δυναμικό της. Η έμφαση στην ποσότητα έναντι της ποιότητας, σε συνδυασμό με αυστηρούς ιδεολογικούς ελέγχους, δημιουργεί ένα περιβάλλον αντίθετο με την πραγματική επιστημονική πρόοδο. Καθώς η παγκόσμια κοινότητα συνειδητοποιεί όλο και περισσότερο αυτές τις πρακτικές, είναι ζωτικής σημασίας να επανεκτιμηθούν οι ισχυρισμοί της ακαδημαϊκής ηγεσίας της Κίνας. Η πραγματική επιστημονική πρόοδος βασίζεται στην ακεραιότητα, την καινοτομία και τον ανοιχτό λόγο—αρχές που είναι θεμελιωδώς αντίθετες με την τρέχουσα προσέγγιση του ΚΚΚ.
Για να ηγηθεί πραγματικά η Κίνα σε κρίσιμες τεχνολογίες, πρέπει να εγκαταλείψει τις παραπλανητικές πρακτικές της και να αγκαλιάσει την πραγματική ακαδημαϊκή ελευθερία και ακεραιότητα. Μέχρι τότε, οι ισχυρισμοί της κινεζικής κυριαρχίας στην ερευνητική παραγωγή θα πρέπει να αντιμετωπίζονται με σκεπτικισμό, αναγνωρίζοντάς τους για αυτό που είναι: μια προσεκτικά κατασκευασμένη ψευδαίσθηση που καλύπτει μια ανησυχητική πραγματικότητα ακαδημαϊκής κακής συμπεριφοράς και καταπνίγει την καινοτομία.
ΠΗΓΗ: The Singapore Post
Κρινιώ Καλογερίδου
Ο διαδραστικός ρόλος του εκπαιδευτικού στη σχολική τάξη
Τα αναλυτικά προγράμματα, που ξεπερνούν τα στερεότυπα δεδομένα διδακτικών στρατηγικών και δεξιοτήτων ενός ικανού δασκάλου, παίρνουν φωτιά αυτές τις μέρες με την αρχή της νέας σχολικής χρονιάς.
Παίρνουν φωτιά λόγω της αναδιαμόρφωσης και των αλλαγών που υφίστανται (σύνηθες φαινόμενο διακυβερνητικά) στο πλαίσιο της δυνατότητας διδασκαλίας ως δραστηριότητας και πρακτικής με νέους διδακτικούς στόχους.
Λόγω και των εσωτερικών διαφορών που εκδηλώνονται και αφορούν τον χρόνο, τις συνθήκες διδασκαλίας, την ποιότητα των βιβλίων (έχουμε και καινούργια, παρεμπιπτόντως, και αλλαγές σε παλαιότερα), τις απαιτήσεις της κοινωνίας (πρωτίστως των γονέων και κηδεμόνων των μαθητών) και τα κριτήρια βάσει των οποίων θα εκτιμηθούν τα αποτελέσματα διδασκαλίας των εκπαιδευτικών.
Θα εκτιμηθούν αξιολογικά με έμφαση στους νέους στόχους: την ανάπτυξη συλλογιστικής ικανότητας και κριτικής σκέψης στους μαθητές, ελευθεροφροσύνης, κοινωνικής αλληλεγγύης, φαντασίας, πρωτοβουλίας, αυτοπεποίθησης και δημιουργικότητας (σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο), με βάση τη διαδραστική σχέση δασκάλου-μαθητή στην σχολική τάξη.
Σχέση που επιτρέπει στην πρώτο να έχει μακροχρόνια παιδική και εφηβική ηλικία, γιατί – παρά την σωματοψυχολογική του ωρίμανση – ο συγχρωτισμός με τους μαθητές επιμηκύνει την περίοδο της δικής του μαθητείας. Κάτι που παίζει τον ρόλο της στην ιδιομορφία του και τον κάνει να ξεχωρίζει στον πίνακα χαρακτήρων των ενηλίκων,
Να ξεχωρίζει λόγω της ικανότητάς του να γίνεται νέο παιδί κατ’ έτος, να μιλά τη ”γλώσσα της νιότης” και να συνεννοείται με τους μαθητές του καλύτερα από τους γονείς τους, γιατί γνωρίζει να αντιμετωπίζει καλύτερα την νοοτροπία τους.
Κι αυτή η τελευταία γνώση του δασκάλου δεν αποκτιέται εύκολα, παρά μόνο με ”σκεπτικισμό”, προσέγγιση των μαθητών του, ενεργοποίηση της συναισθηματικής νοημοσύνης τους και αληθινό ενδιαφέρον γι’ αυτούς.
Ενδιαφέρον που δεν καταλήγει να γίνει (στην πρώτη κιόλας σύγκρουση μεταξύ τους) παρακολούθημα της παλιάς κι αναχρονιστικής μεθόδου χειραγώγησης των μαθητών, με τον εκπαιδευτικό (από θέση ισχύος) να τους αντιμετωπίζει ως εγωιστής, ματαιόδοξος, δεσποτικός και αδιάλλακτος, κατά,,, παράβαση της ρήσης του Άγγελου Τερζάκη:
”Πάει ο καιρός που ένα επιτήδειο μηδενικό απαιτούσε το σεβασμό, επειδή κατάφερε να σκαρφαλώσει σε μια καθέδρα. Όλο και περισσότερο από δω κι εμπρός ο διδάσκων θα κρίνεται, ο ηγέτης θα ελέγχεται, ο γονιός θα πρέπει να δείχνεται άξιος της αποστολής του” (απόσπασμα του δοκιμίου του ”Τα παιδιά με τα κλωνάρια”)…
Πέρασαν χρόνια πολλά έκτοτε, ασφαλώς, και – με τον ιλιγγιώδη ρυθμό που εξελίσσονται οι κοινωνίες μας – η πραγματικότητα μεταξύ μαθητών και δασκάλων έκανε άλματα στο θέμα εκδημοκρατισμού της Εκπαίδευσης.
Η αποδοτικότητα της διδασκαλίας εξακολουθεί να κρατάει τα σκήπτρα σ’ αυτήν, αλλά ο βασικός παράγοντας (σε ρόλο ”μεσάζοντα”) – στο θέμα διδασκαλία-μάθηση – είναι οι διαπροσωπικές σχέσεις ανάμεσα σε δασκάλους/καθηγητές-μαθητές.
Σχέσεις που δημιουργούν το απαραίτητο κλίμα για να γίνουν ”εύπεπτες” οι γνώσεις και αποτελεσματική η ψυχοπαιδαγωγική μετάγγιση των εκπαιδευτών στους εκπαιδευόμενους, ώστε να επιτευχθεί η διάπλαση του ήθους και της αγωγής στους τελευταίους, παράλληλα με την εξελικτική πορεία τους στην μαθησιακή διδασκαλία.
Να διαμορφωθεί και να καρποφορήσει η μέθοδος και η τέχνη του αληθινού δασκάλου (κατά τα πρότυπα της ”Μαιευτικής” του Σωκράτη), για να κάνει τους μαθητές να γεννούν υγιείς ιδέες και να γίνουν αυτοδύναμοι, ώστε να μη χρειάζονται τη συνδρομή ”βακτηρίας”.
”Ο μέτριος δάσκαλος λέει. Ο καλός δάσκαλος εξηγεί. Ο ανώτερος δάσκαλος εμπνέει”, κατά τον Αμερικανό συγγραφέα William Ward.
Και εμπνέει, σίγουρα, όταν δεν χειραγωγεί τους μαθητές του, αλλά κατορθώνει να τους κάνει αυθύπαρκτους και ανεξάρτητους ανθρώπους οδηγώντας τους σταδιακά στον διανοητικό και ηθικό απογαλακτισμό τους.
Εμπνέει, όταν τους κάνει να πατήσουν στα πόδια τους και να είναι σε θέση να αντιμετωπίσουν μόνοι τους τις δυσκολίες, γιατί – όπως λέει ο Γερμανός στοχαστής του 18ου αι. Georg Lichtenberg, ”Ό,τι τελικά κατάφερες να ανακαλύψεις μόνος σου, αφήνει κάποιο ίχνος στο μυαλό σου και έτσι μπορείς να το χρησιμοποιήσεις ξανά στο μέλλον, αν παραστεί ανάγκη”.
Εμπνέει, όταν δεν περιορίζεται στο να δίνει πληροφορίες και να πλουτίζει σε γνώσεις τους μαθητές του απαντώντας στις απορίες τους τυπικά στο τέλος του μαθήματος, αλλά επινοεί στρατηγικές διδακτικές, για να κάνει ελκυστικό το μάθημά του και να κεντρίσει το ενδιαφέρον τους.
Όταν συνερευνά μαζί τους ενισχύοντας τη συμμετοχή τους στη μαθησιακή διαδικασία και δεν αποστασιοποιείται από τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν κάθε φορά ή τη διαταραγμένη συμπεριφορά τους, αλλά στέκεται στο πλευρό τους έτοιμος να τους συμπαρασταθεί όταν απαιτηθεί.
Όταν, πέρα από γράμματα, τρόπους, μουσική και αθλήματα, δουλεύει πάνω στην αγωγή, τον ψυχισμό και το ήθος τους. Για να έχει όμως αποτελέσματα αυτή η προσπάθειά του, θα πρέπει να γίνει ο ίδιος το πρότυπο των μαθητών του.
Για να επηρεάσει το πνεύμα τους, να έχει ο ίδιος φωτεινό πνεύμα. Για να επηρεάσει το ήθος τους, να είναι ο ίδιος τίμιος στις σχέσεις του μαζί τους. Για να τους διδάσκει δικαιοσύνη, να είναι ο ίδιος δίκαιος και, για να τους διδάσκει συμπεριφορά, να είναι ο ίδιος έμπλεος από συναισθηματική νοημοσύνη ώστε να διαμορφώνει υγιείς διαπροσωπικές σχέσεις με τους γύρω του και με τους μαθητές του.
Να διαμορφώνει σχέσεις εμπιστοσύνης και αγάπης απαντώντας στην περιοδική επιθετικότητα και εμφισβήτησή τους (η οποία περισσεύει στις μέρες μας) με ανεκτικότητα, καλοσύνη, εμπιστοσύνη και στοργή.
Στοργή και αγάπη, γιατί ”με την αγάπη που διεγείρει την παιδαγωγική ακτινοβολία” – όπως λέει ο Ευάγγελος Παπανούτσος – ”ο αληθινός δάσκαλος θα ξαναβρεί τον εαυτό του μέσα στο παιδί” (Ευ. Παπανούτσος: ”Οι δρόμοι της ζωής”).
”Θα γίνει, από ενήλικος, παιδί: άνθρωπος αγνός, δροσερός και εύπλαστος”. Άνθρωπος που θα βρει τον τρόπο να προσεγγίσει τις σκέψεις, τα συναισθήματα και τις επιθυμίες των μαθητών του και τελικά να τους διαπαιδαγωγήσει.
Να τους διαπαιδαγωγήσει θυσιάζοντας (στην ιδανική περίπτωση) και το ίδιο το ”εγώ” του, προκειμένου να τους καταστήσει αυτόνομους, αυθύπακτους και ανεξάρτητους, όπως ο Σωκράτης τους μαθητές του…
Κρινιώ Καλογερίδου
-
Video1 ημέρα πριν
Ανατριχιαστική ομιλία Μπακασέτα πριν βγει η Εθνική στο Γουέμπλεϊ: “Να θυσιαστούμε για να τιμήσουμε τον Μπάλντοκ”
-
Γαλλία3 ημέρες πριν
Έτοιμη η «πρώτη» Belharra
-
Εθνική Άμυνα4 ημέρες πριν
Έτοιμος σε 3 χρόνια ο ελληνικός Σιδερένιος Θόλος! Πόσο θα κοστίσει;
-
Ιράν4 ημέρες πριν
Κόκκινος συναγερμός στο κεντρικό Ισραήλ! Εκτοξεύτηκε βαλλιστικός πύραυλος από την Υεμένη – Αναχαιτίστηκε με επιτυχία λέει ο IDF
-
Ιστορία3 ημέρες πριν
Πιέσεις στην Τουρκική Εθνοσυνέλευση να ανοικτούν τα πρακτικά της Δίκης των Ελλήνων που εκτελέστηκαν στην Αμάσεια το 1921
-
Video5 ημέρες πριν
Ισραήλ: Αν χτυπήσει πυρηνικά, αρχίζει η καταστροφή
-
Video5 ημέρες πριν
Ασταμάτητο το Ισραήλ! Βομβάρδισε Ρωσική βάση στην Συρία
-
Αναλύσεις7 ημέρες πριν
Quo vadis κύριε Γεραπετρίτη;