Ακολουθήστε μας

Διεθνή

Συμφωνία Ελλάδας και Αιγύπτου: Προς αφελείς… η ισχύς των όπλων έχει πλέον τον λόγο

Δημοσιεύτηκε στις

Σύμφωνα με όσες πληροφορίες έχουν καταστεί διαθέσιμες μέχρι τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, δεν αφήνεται καμία αμφιβολία σχετικά με το ότι η Ελλάδα έκανε μία σειρά συμβιβασμών με σημαντικό κόστος (το οποίο μένει να δούμε στην πλήρη έκτασή του στο μέλλον…), αλλά και συγκεκριμένο όφελος. Δεν θα ασχοληθούμε με αυτό στο συγκεκριμένο σχόλιο. Είναι δουλειά των πιο ειδικών να το κάνουν. Θα αναλύσουμε τα ευκόλως εννοούμενα. Που δεν είναι και τόσο απλά ούτε ευκόλως κατανοητά στην Ελλάδα. Ωστόσο, όπως και να έχει, οφείλουμε περισσότερο από κάθε άλλη φορά να είμαστε προετοιμασμένοι.

Του Στέργιου Δ. Θεοφανίδη

Διαβάζοντας τα σχόλια του Νίκου Μελέτη (Η συμφωνία με την Αίγυπτο ήταν η λιγότερο κακή και αναγκαία επιλογή για την Ελλάδα) και του Θεόδωρου Καρυώτη (Τραγωδία η τμηματική οριοθέτηση με την Αίγυπτο) που αναδημοσιεύσαμε, διαπιστώνουμε σε πρώτη φάση ότι η από κοινού οριοθέτηση (έστω και μερική…) της ΑΟΖ Ελλάδας και Αιγύπτου, είναι αυτή που ακυρώνει στην πράξη, ή τουλάχιστον εξισορροπεί, όχι μόνο το Τουρκολιβυκό Μνημόνιο, αλλά δυνητικά και αυτή καθαυτή την εμπλοκή και παρουσία της Τουρκίας στη Λιβύη.

Και αυτό γιατί το επιχείρημα εδώ είναι, ότι όχι μόνο ο στρατάρχης Χαφτάρ αλλά και ο ίδιος ο Σάρατζ, έχει συμφέρον να συνταχθεί με την ελληνική και αιγυπτιακή πλευρά και να εμπλακεί σε μια διαδικασία ειρηνικής επίλυσης της διένεξης, σύμφωνα με όσα επιτάσσει η Χάρτα του ΟΗΕ. Σε κάθε περίπτωση μία ενιαία και διεθνώς αναγνωρισμένη μελλοντική κυβέρνηση στη Λιβύη, θα έχει μέσα από μία τέτοια διαδικασία τη δυνατότητα να “παράξει” ένα καθόλα νόμιμο και επωφελές αποτέλεσμα.

Μία πρώτη εκτίμηση επομένως είναι, ότι ανεξαρτήτως των ενστάσεων γι το περιεχόμενο της συμφωνίας, η ελληνική εξωτερική πολιτική κινήθηκε γρήγορα και με απόλυτη μυστικότητα, έχοντας δει το δάσος και όχι το δέντρο…

Δεν ήταν μόνο ο κίνδυνος της παγίωσης των τουρκικών βλέψεων που την ανάγκασε σε συμβιβασμό με την Αίγυπτο. Ήταν και τα “μηνύματα” που λάμβανε από την “Ενωμένη” Ευρώπη, αναφορικά με τα περιθώρια ανοχής απέναντι στην τουρκική αυθαιρεσία. Απέτρεψε το ενδεχόμενο νέων τετελεσμένων από την πλευρά της Τουρκίας και διά της παθητικής στάσης και του “συμμαχικού” παράγοντα! Κάτι ομολογουμένως πολύ σημαντικό.

Συμβιβασμοί στις διακρατικές σχέσεις πάντα θα γίνονται… Και δυστυχώς ή ευτυχώς, δεν μπορεί κανείς να πει με απόλυτη βεβαιότητα, αν η Ελλάδα μπορούσε να τους καταστήσει πιο επωφελείς για να φέρει το αποτέλεσμα που επεδίωκε, εντός των χρονικών πλαισίων που το επιθυμούσε.

Οι επείγουσες συνθήκες διαμορφώθηκαν αφενός λόγω της γεωγραφικής θέσης της χώρας, του εξαιρετικά επικίνδυνου εξ ανατολών γείτονά της, αλλά και της παραδοσιακής διστακτικότητας -στην καλύτερη περίπτωση- της ελληνικής διπλωματίας να πάρει αποφάσεις εγκαίρως, επιχειρώντας να διαμορφώσει το περιβάλλον στο οποίο κινείται η χώρα και όχι να αντιδρά στις πρωτοβουλίες άλλων που το διαμορφώνουν.

Οι Αιγύπτιοι απλά εκμεταλλεύτηκαν αυτά τα δεδομένα και σε κάποιο βαθμό το ίδιο έκαναν και οι Ιταλοί. Η διαχρονική συμπεριφορά του κράτους διαμορφώνει την πεποίθηση και τη διαπραγματευτική στρατηγική της άλλης πλευράς… Βασικός στόχος ήταν όμως η Τουρκία, που για μια ακόμη φορά κινείται… με σπασμένα τα φρένα.

Αυτό τον σχεδιασμό της Τουρκίας αποτρέπει – παρεμβάλλει ως πρώτο βήμα η συμφωνία Ελλάδας – Αιγύπτου. Το αμέσως επόμενο είναι η προβολή και αξιοποίηση της ισχύος των όπλων, καθώς ουδείς πιστεύει ότι ο Ερντογάν μπορεί να χωνέψει εύκολα την τρίτη κατά σειρά κατά κράτος ήττα των σχεδιασμών του: Στον Έβρο, στην πρόσφατη αποφασιστική ανάπτυξη του Στόλου και τώρα τη Συμφωνία μερικής οριοθέτησης με την Αίγυπτο…

Σε ό,τι αφορά στη Λιβύη βέβαια, τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι διαφορετικά. Εκεί η Ελλάδα μπορεί να κερδίσει κάποια από αυτά που έχασε στη συμφωνία της με την Αίγυπτο. Αρκεί να αλλάξει συμπεριφορά. Και να κατανοήσει έστω και την υστάτη ώρα, ότι είναι η ισχύς των όπλων μόνη εγγύηση επιτυχούς ολοκλήρωσης της διαδικασίας καθορισμού των ορίων της ελληνικής ΑΟΖ…

Και εδώ είναι που ερχόμαστε στο ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ. Που είναι το ίδιο κάθε φορά… Η τουρκική αντίδραση στην ελληνοαιγυπτιακή συμφωνία θα έχει τη μορφή κατακόρυφης αύξησης των προκλήσεων σε όλα τα γεωγραφικά σημεία “επαφής” και σε όλα τα επίπεδα. Είναι μία εξέλιξη που η Ελλάδα περιμένει. Όπως περιμένει και το ότι η Τουρκία θα ενεργήσει χωρίς να επιδείξει τον παραμικρό σεβασμό στο διεθνές δίκαιο και ό,τι αυτό προβλέπει.

Οι ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις κατά συνέπεια θα είναι αυτές που θα κληθούν να προστατέψουν την εφαρμογή και να επιβάλλουν διαχρονικά την ισχύ της ελληνοαιγυπτιακής συμφωνίας. Διότι όταν υπογράφεις μια συμφωνία, ο κακός γείτονας θα προσπαθήσει να την απαξιώσει στην πράξη, όπως πάντα έκανε.

Η υπογραφή από μόνη της δεν εξασφαλίζει τίποτα. Πρέπει να εμφανιστείς έτοιμος να προασπίσεις τα νόμιμα συμφέροντά σου που στόχος ο οποίος εξυπηρετήθηκε από τη σύναψη αυτής της συμφωνίας, με όλα τα θετικά και τα αρνητικά της.

Για την ελληνική πλευρά, κομβικό ζητούμενο παραμένει η ισχυροποίηση του Πολεμικού Ναυτικού και της Πολεμικής Αεροπορίας. Όχι μόνο σε μέσα αλλά κυρίως σε όπλα. Είναι πράγματα που έχουμε γράψει και τονίσει κατ’ επανάληψη. Τα επαναλαμβάνουμε με τις καταστάσεις και τις συνθήκες να είναι πολύ πιο πιεστικές.

Για την Πολεμική Αεροπορία η άμεση απόφαση αναβάθμισης και των σχεδόν 40 τον αριθμό F-16C/D Block 50 είναι ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ. Όσο την καθυστερούμε ως διαδικασία τόσο επιδεινώνουμε τη θέση μας έναντι της Τουρκίας στο ορατό μέλλον.

Όπως και στην περίπτωση των Belh@rra, δεν μπορεί να σταθεί το επιχείρημα “θα αργήσουν πολύ…”. Δεν είναι καν επιχείρημα για τον πολύ απλό λόγο ότι η τουρκική συμπεριφορά και απειλή θα είναι πάντα δεδομένες. Μετά από πέντε, δέκα, ή όσα θέλετε, χρόνια.

Οι εναλλακτικές που έχουμε είναι εξαιρετικά περιορισμένες δεδομένου ότι τα οικονομικά μας δεν είναι “ικανά” να καλύψουν την προμήθεια νέων μαχητικών για πολλά ακόμη χρόνια. Χρειαζόμαστε επομένως επαρκή αριθμό μαχητικών 4+ γενιάς.

Μονόδρομος είναι επίσης και ο ΣΟΒΑΡΟΣ εκσυγχρονισμός των τεσσάρων MEKO 200HN του Πολεμικού Ναυτικού. Και όταν λέμε “εκσυγχρονισμός” δεν ευνοούμε φυσικά αυτό που θα επιχειρηθεί να γίνει με τη δαπάνη 160 μόλις εκατομμυρίων ευρώ! 40 εκατομμυρίων ευρώ ανά σκάφος δηλαδή… Αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς πρώτα από όλα απέναντι στον εαυτό μας, μόνο εκσυγχρονισμός ΔΕΝ μπορεί να γίνει με αυτά τα κονδύλια.

Το ίδιο άμεσα με τον εκσυγχρονισμό των ΜΕΚΟ 200ΗΝ, είναι ανάγκη να υλοποιηθεί ένα πρόγραμμα αναβάθμισης των αντιπλοϊκών MM-40 Block II του Πολεμικού Ναυτικού τουλάχιστον, στο επίπεδο Block IIIC. Για όλες τις μονάδες επιφανείας του ΠΝ και τις παράκτιες συστοιχίες του. Αναφερόμαστε στους Exocet μόνο, για τον πολύ απλό λόγο ότι οι ΗΠΑ δεν φέρονται διατεθειμένες να αποδεσμεύσουν στη χώρα μας τον Harpoon Block II ή τον SLAM-ER.

Σχετικά με το ζήτημα αυτό, η αλήθεια είναι ότι δεν έχουμε και απολύτως σαφή εικόνα των θέσεων της ελληνικής πλευράς. Δεν γνωρίζουμε δηλαδή αν έχει επισήμως αιτηθεί την προμήθεια αντιπλοϊκών όπλων από τις ΗΠΑ ή όχι… Όπως δεν γνωρίζουμε και το ποια ήταν, ή θα ήταν, η επίσημη απάντηση σε ένα τέτοιο ελληνικό αίτημα.

Μάλλον δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι η Τουρκία αποφάσισε την αυτόνομη (;) ανάπτυξη του ακτίνας 200 χιλιομέτρων ATMACA, ο οποίος, εξωτερικά τουλάχιστον, έχει πολλές ομοιότητες με τον Harpoon.

Όσο και αν έχουμε αναφερθεί στο ζήτημα επίσης, δεν παύει να μας κάνει εντύπωση ο “ιπποτισμός” που έχει επιδείξει η Ελλάδα έναντι της Τουρκίας… Αναφερόμαστε στο θέμα των νέων τορπιλών βαρέως τύπου φυσικά.

Έχοντας εντάξει σε υπηρεσία τέσσερα νέα υποβρύχια Type 214 κλάσης “Παπανικολής”, μαζί με το εκσυγχρονισμένο “Ωκεανός”, η χώρα μας καθυστερεί αδικαιολόγητα εδώ και χρόνια να προμηθευτεί τέτοια όπλα για τον εξοπλισμό τους. Προφανώς περιμένει να ρίξουν και οι Τούρκοι στο νερό τα δικά τους έξι Type 214! Δεν υπάρχει άλλη εξήγηση…

Ακόμη και αν ασπαστούμε απόλυτα την άποψη ότι λόγω των εξαιρετικά περιορισμένων οικονομικών δυνατοτήτων μας, δεν υπάρχει άλλη επιλογή από τις χρηματοδοτήσεις FMF των αμερικανικών προγραμμάτων FMS, το σενάριο “μπάζει” από παντού. Για ποιον λόγο, επί παραδείγματι, η ελληνική πλευρά δεν έχει προβεί στην προμήθεια σύγχρονων συστημάτων στοχοποίησης για το στόλο των F-16, μέσω FMF;

Για ποιον λόγο δεν περιέλαβε και τα F-16C/D Block 50 τουλάχιστον (γιατί θα μπορούσε να περιλάβει και τα Block 30 δεδομένου ότι η Ταϊβάν εκσυγχρόνισε στο επίπεδο V, αεροσκάφη των Block 20 και 25!) στο πρόγραμμα εκσυγχρονισμού σε – V; Έχει τη δυνατότητα, ή θα την έχει, να τα αντικαταστήσει εντός της δεκαετίας; Όχι, εξ όσων γνωρίζουμε…

Η ελληνική πλευρά δανείστηκε 1,528 δισεκατομμύρια δολάρια για την υλοποίηση του προγράμματος εκσυγχρονισμού των 84 F–16C/D Block 52+ και Block 52+ Advanced. Στα 2,4 δισεκατομμύρια είχε υπολογιστεί το ύψος του προγράμματος περιλαμβανομένων και των Block 50.

Με αυτά τα 900 εκατομμύρια δολάρια που αρνήθηκε να καταβάλει επιπλέον, επικαλούμενη δημοσιονομικούς περιορισμούς, θα μπορέσει να τα αντικαταστήσει εντός της επόμενης πενταετίας ή δεκαετίας; ΟΧΙ βέβαια, είναι – και πάλι – η απάντηση…

Για ποιον λόγο η ελληνική πλευρά δεν έβαλε ως προϋπόθεση για τον εκσυγχρονισμό των P-3B Οrion σε P-3H, την παράλληλη προμήθεια αερομεταφερόμενων αντιπλοϊκών AGM-84 Harpoon Block II ή του εκδόχου (ακόμα μεγαλύτερης ακτίνας…) SLAM-ER; Ήταν το πρόσθετο κόστος ο ανασταλτικός παράγοντας;

Το Πολεμικό Ναυτικό έχει καταργήσει από τις μονάδες επιφανείας του τον αντιπλοϊκό πύραυλο Penguin. To όπλο παραμένει σε υπηρεσία στα ανθυποβρυχιακά ελικόπτερα Aegean Hawk της Διοίκησης Ελικοπτέρων Ναυτικού στην αερομεταφερόμενη έκδοσή του (AGM-119Mk.II Mod.7) με ακτίνα 35 περίπου χιλιομέτρων.

Στην έκδοση Mk.3 το όπλο έχει αυξημένη ακτίνα στα 55 τουλάχιστον χιλιόμετρα. Η οποία και πάλι απέχει σημαντικά από την ακτίνα των 180+ χιλιομέτρων του νέας γενιάς NSM (Naval Strike Missile). Για ποιον λόγο δεν τέθηκε ως προϋπόθεση για την προμήθεια των MH-60R, η παράλληλη αγορά του εν λόγω όπλου; Και εδώ έμπαινε θέμα πρόσθετου κόστους;

Στο παιχνίδι που παίζεται στην ανατολική Μεσόγειο η Ελλάδα κινδυνεύει να μείνει απλός παρατηρητής και τις αποφάσεις να τις λαμβάνουν άλλοι. Αυτό τον ρόλο τουλάχιστον της επιφυλάσσουν κάποιοι από τους συμμάχους και εταίρους της στην Ε.Ε., χωρίς καν να το κρύβουν. Παρότι η γεωγραφία την έχει θέσει στο επίκεντρο μιας κατάστασης που βρίθει κινδύνων, αλλά και μεγάλων ευκαιριών.

Η δε πρόσφατη συμφωνία με την Αίγυπτο αποκαλύπτει μεταξύ άλλων, ότι η διαδικασία καθορισμού ορίων ΑΟΖ είναι αντικείμενο σκληρής διαπραγμάτευσης. Ακόμα και μεταξύ χωρών με φιλικές σχέσεις μεταξύ τους, κοινά συμφέροντα και απειλές. Όλες οι πλευρές διεκδικούν το μεγαλύτερο δυνατό όφελος.

Με άλλα λόγια δεν υπάρχουν εύκολα σύμμαχοι σε αυτή την υπόθεση, αν θέλουμε να τη δούμε στις πραγματικές της διαστάσεις. Επομένως δεν έχουμε απέναντί μας ΜΟΝΟ με την Τουρκία! Τόσο η συμφωνία με την Αίγυπτο, όσο και η διακηρυσσόμενη πρόθεση προάσπισης των νομίμων δικαιωμάτων της χώρας δεν έχουν καμία πρακτική αξία, το παραμικρό αντίκρισμα, αν δεν μπορούμε να το υλοποιήσουμε μέσω της ισχύος των όπλων.

Αν δεν ληφθούν δηλαδή ΤΩΡΑ αποφάσεις πραγματικής, άμεσης και μεσομακροπρόθεσμης ενίσχυσης του Πολεμικού Ναυτικού και της Πολεμικής Αεροπορίας, η ρητορική της Ελλάδας θα κινδυνεύσει να παραμείνει αυτό ακριβώς. Ρητορική…

Προς την κατεύθυνση αυτή, όπως όλα δείχνουν, οι μόνες πραγματικές εναλλακτικές μας σε ό,τι αφορά στα όπλα που θα καθορίσουν την έκβαση μίας κατά κύριο λόγο αεροναυτικής αντιπαράθεσης, είναι η Γαλλία και το Ισραήλ. Αν το κόστος είναι το πρόβλημα, η Ελλάδα οφείλει να αναζητήσει και να βρει λύσεις και ΟΧΙ δικαιολογίες…

Μετά από 15 ολόκληρα χρόνια αποχής από οποιαδήποτε ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ εξοπλιστική ενέργεια και ενώ σε όλες τις κυβερνήσεις ανεξαιρέτως βρίσκονταν πολιτικά “φρούτα”, που είτε φοβούμενα και τον ίσκιο τους είτε εξυπηρετώντας οικονομικά συμφέροντα πολιτικών χρηματοδοτών τους, υπονομεύοντας πρωτοβουλίες που θα διασφάλιζαν την επιβίωση της χώρας, η ώρα της αλήθειας έχει φτάσει για την Ελλάδα. Χώρος για πολιτικά ανδρείκελα δεν υπάρχει. Μόνο για πραγματικούς ηγέτες.

www.defencepoint.gr

Διεθνή

Δανοί “τρολάρουν” τον Τραμπ

Ελληνόφωνο δελτίο ειδήσεων με την υποστήριξη της Δημόσιας Ραδιοφωνίας της Αρμενίας

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Η φωνή της Αρμενίας – Παρουσιάζει η Λιάνα Μανουκιάν
Ελληνόφωνο δελτίο ειδήσεων με την υποστήριξη της Δημόσιας Ραδιοφωνίας της Αρμενίας
Ενημέρωση στις 11 Φεβρουαρίου 2025

Τα θέματα του δελτίου

1. Στο Κοινοβούλιο θα συζητηθεί το σχέδιο για την έναρξη της διαδικασίας ένταξης της Αρμενίας στην ΕΕ | 00:20

2. Ο πρωθυπουργός Πασινιάν σε συνάντηση με τον Γάλλο πρόεδρο τόνισε τη δέσμευσή του στην ατζέντα για την ειρήνη | 00:47

3. Σύντομα θα ανοίξει σημείο ελέγχου στα σύνορα Αρμενίας-Τουρκίας | 03:03

4. Η Freedom Now κάλεσε τις αρχές του Αζερμπαϊτζάν να απελευθερώσουν αμέσως όλους τους συλληφθέντες δημοσιογράφους | 04:09

5. Παρά τις προκλήσεις, ο πολιτικός διάλογος μεταξύ του Ερεβάν και της Μόσχας συνεχίζεται: Ο Ρώσος πρέσβης στην Αρμενία | 04:54

6. Η Toplum TV διακόπτει τη λειτουργία της στο Αζερμπαϊτζάν λόγω της πίεσης των αρχών | 05:56

7. Δανοί ακτιβιστές προσφέρονται να αγοράσουν την Καλιφόρνια από τις ΗΠΑ με αντάλλαγμα τη Γροιλανδία | 07:54

8. Διάσκεψη για την επιστροφή των Αρμενίων στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ πραγματοποιήθηκε στη γαλλική Γερουσία | 09:28

9. Τα ξενοδοχεία δεν υποχρεούνται να διαθέτουν ξεχωριστή αίθουσα προσευχής: Επιτροπή Τουρισμού | 11:14

Συνέχεια ανάγνωσης

Διεθνή

GeoEurope: Η πολιτική διάσταση του διαγωνισμού της Intervision

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Από το 1956 που ξεκίνησε, οι τότε χώρες του Συμφώνου της Βαρσοβίας δεν γίνονταν δεκτές στον διαγωνισμό τραγουδιού της Eurovision.

Εν τω μεταξύ, από το 1961, οργανώνονταν στην Πολωνία το Διεθνές Φεστιβάλ Τραγουδιού του Σόποτ, από τον πιανίστα Βλάντισλαβ Σπίλμαν. Το 1977 το φεστιβάλ αυτό αντικαταστάθηκε από το φεστιβάλ τραγουδιού της Intervision, που διήρκεσε μέχρι το 1980. Ήταν μια πολιτική προσπάθεια ενταγμένη στο κλίμα της εποχής, αφού οι χώρες του Συμφώνου της Βαρσοβίας, δεν ήθελαν να δείξουν ότι υστερούν σε τίποτα από αυτές της Δύσης.

Είχε προηγηθεί όμως, το φεστιβάλ τραγουδιού Intervision της Τσεχοσλοβακίας, από το 1965 έως το 1968. Σε αντίθεση με την Eurovision που διεξάγονταν κάθε χρόνο σε διαφορετική χώρα, η Intervision διεξάγονταν στην ίδια χώρα. Εκτός από τις Ανατολικές χώρες, σε αυτούς τους διαγωνισμούς εμφανίστηκαν και συμμετοχές από χώρες της Δύσης, ή και ουδέτερες, όπως η Φινλανδία, η Γιουγκοσλαβία, η Αυστρία, η Ελβετία, η Ισπανία, το Βέλγιο και η Δυτική Γερμανία.

Τη μεταψυχροπολεμική περίοδο, έγινε μια προσπάθεια αναβίωσης του φεστιβάλ της Intervision, το 2008 στο Σότσι της Ρωσίας. Δεν υπήρξε όμως συνέχεια. Υπήρξε μια ανακοίνωση ότι το φεστιβάλ θα διεξάγονταν και πάλι από το 2014, αλλά δεν υπήρξε ποτέ συνέχεια.

Στις 3 Φεβρουαρίου, ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν υπέγραψε διάταγμα για τη διεξαγωγή του διεθνούς μουσικού διαγωνισμού Intervision στη Μόσχα. Ο διαγωνισμός έχει προγραμματιστεί να γίνει τακτικός και θα διεξαχθεί τόσο στη Ρωσία όσο και σε άλλες χώρες.

Οι διοργανωτές αναμένουν συμμετέχοντες από περισσότερες από 16 χώρες να λάβουν μέρος στον πρώτο διαγωνισμό, καθεμία από τις οποίες θα εκπροσωπηθεί από έναν δημοφιλή καλλιτέχνη με ένα τραγούδι που έχει φτάσει στην κορυφή των εθνικών επιτυχιών. Οι χώρες που επιθυμούν να λάβουν μέρος στον διαγωνισμό περιλαμβάνουν ήδη την Κίνα, τη Βραζιλία, την Κούβα, τη Λευκορωσία, το Αζερμπαϊτζάν, το Καζακστάν και μια σειρά από άλλες χώρες στη Λατινική Αμερική και την Κεντρική Ασία.

Ο διαγωνισμός Intervision, σύμφωνα με τη Μόσχα, θα πρέπει να γίνει μέρος της διεθνούς πολιτιστικής και ανθρωπιστικής συνεργασίας, προωθώντας την αμοιβαία κατανόηση μεταξύ των πολιτισμών διαφορετικών χωρών. Σύμφωνα με τους κανονισμούς, ο διαγωνισμός θα διεξαχθεί σε διάφορες χώρες. Η χώρα υποδοχής θα καθοριστεί από το εποπτικό συμβούλιο.

Ο πρώτος αναπληρωτής επικεφαλής της προεδρικής διοίκησης της Ρωσικής Ομοσπονδίας, Σεργκέι Κιριγιένκο, ορίστηκε πρόεδρος του εποπτικού συμβουλίου του διαγωνισμού, αναφέρει το διάταγμα του Βλαντιμίρ Πούτιν. Επικεφαλής της οργανωτικής επιτροπής θα είναι ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης της Ρωσικής Ομοσπονδίας Ντμίτρι Τσερνισένκο. Τα κύρια στάδια του διαγωνισμού, η μορφή τους και οι ημερομηνίες διεξαγωγής των τελικών θα ανακοινωθούν στο άμεσο μέλλον.

Σε κάθε περίπτωση, η αναβίωση του θεσμού της θα πρέπει να αντιμετωπίζεται περισσότερο με πολιτικά κριτήρια και λιγότερο με πολιτισμικά.

ΠΗΓΗ: GeoEurope.org

Συνέχεια ανάγνωσης

Διεθνή

Απόπειρα δολοφονίας κατά υπουργού στη Λιβύη! Τον πυροβόλησαν μέσα στο αυτοκίνητό του

Η Λιβύη παραμένει σε χάος μετά την ανατροπή του Καντάφι το 2011, έπειτα από μια λαϊκή εξέγερση που στηρίχθηκε από το ΝΑΤΟ.

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Ο υπουργός Επικρατείας  της κυβέρνησης της Τρίπολης Αντέλ Τζομάα τραυματίστηκε σε «απόπειρα δολοφονίας» εναντίον του, ενώ βρισκόταν μέσα στο αυτοκίνητό του στη λιβυκή πρωτεύουσα, ανακοίνωσε σήμερα η Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας.

Στην ανακοίνωση γίνεται λόγος για «απ’ ευθείας πυρά εναντίον του οχήματός του», ενώ τοπικά μέσα ενημέρωσης μεταδίδουν ότι τραυματίστηκε στα πόδια.

Η Λιβύη παραμένει σε χάος μετά την ανατροπή του Καντάφι το 2011, έπειτα από μια λαϊκή εξέγερση που στηρίχθηκε από το ΝΑΤΟ.

Δύο κυβερνήσεις υπάρχουν στη χώρα, μία στο δυτικό και μία στο ανατολικό τμήμα της. Η διεθνώς αναγνωρισμένη Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας, με έδρα την Τρίπολη, ανέλαβε την εξουσία μέσω διαδικασίας υποστηριχθείσας από τα Ηνωμένα Έθνη το 2021, αλλά το κοινοβούλιο στο ανατολικό τμήμα της χώρας δεν την αναγνωρίζει εδώ και χρόνια.

Συνέχεια ανάγνωσης

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

Αναλύσεις2 ώρες πριν

Αναλύοντας τις επιλογές Τραμπ και τις καταιγιστικές εξελίξεις που προκαλούν

Στρατηγικοί προσανατολισμοί, ηγεμονικές δυνάμεις και περιφέρειες, σ΄ένα πολυπολικό διεθνές σύστημα. Γράφει ο Παναγιώτης Ήφαιστος Σημείωση. Το κείμενο που ακολουθεί γράφτηκε...

Πολιτική3 ώρες πριν

Μαυρίδης: Ανάγκη για δίκαιο τραπεζικό σύστημα χωρίς καταχρηστικές χρεώσεις

Την ανάγκη για ολοκλήρωση Πανευρωπαϊκού Σχεδίου Εγγύησης των Καταθέσεων καθώς και της προστασίας των δανειοληπτών από τις καταχρηστικές πρακτικές των...

Απόψεις3 ώρες πριν

Μελέτης Μελετόπουλος: Σαμαράς, η ἐνδεδειγμένη λύση στό σημερινό ἀδιέξοδο

Μία ἑνωτική πρωτοβουλία τοῦ Ἀντώνη Σαμαρᾶ θά ἔχει τεράστια ἀνταπόκριση, ἀπό τίς παρυφές τῆς κεντροαριστερᾶς μέχρι τήν παραδοσιακή δεξιά καί...

Αναλύσεις4 ώρες πριν

Η Ελλάδα δεν μπορεί να περιμένει βοήθεια από κανένα σύμμαχο

Η εμπλοκή ενός κράτους σε πόλεμο προκειμένου να βοηθήσει ένα σύμμαχο κράτος δεν είναι αυτονόητη, ειδικά εάν έχουν αλλάξει οι...

Άμυνα4 ώρες πριν

Οι ΗΠΑ θα παρουσιάσουν μαχητικά και βομβαρδιστικά στο Aero India 2025

Το περίπτερο των ΗΠΑ ανοίγει στο Aero India 2025, διαθέτει τεχνολογίες αιχμής αεροδιαστημικής και άμυνας

Δημοφιλή