Πολιτική
Η Ελλάδα αγοράζει επιρροή… ΟΧΙ ως όφειλε αυτόνομη αποτρεπτική ισχύ και θα το πληρώσει
Προβληματίζει ιδιαίτερα το γεγονός ότι όσο περνά ο καιρός, ο τίτλος επιβεβαιώνεται όλο και περισσότερο. Έχουμε κατ’ επανάληψη αιτιολογήσει αυτή τη θέση και οι εξελίξεις δυστυχώς, διαρκώς ενισχύουν αυτή την την άποψη. Υποχρεούμαστε να μην σταματήσουμε να κρούουμε τον κώδωνα του κινδύνου, όσο μάταιο κι αν δείχνει να είναι αυτό στην Ελλάδα. Σε τελική ανάλυση είμαστε υποχρεωμένοι να ενημερώνουμε και όχι να “πουλάμε εντυπώσεις”. Η Ελλάδα εξακολουθεί δαπανώντας δισεκατομμύρια δολαρίων ή/και ευρώ, αναλογικά να αφοπλίζεται. Χωρίς να φροντίζει για τη βέλτιστη αξιοποίηση των περιορισμένων κονδυλίων που προκύπτουν από το “αίμα” του Έλληνα φορολογούμενου πολίτη. Το κάνει δε, προσπαθώντας να αγοράσει επιρροή και παρεμπιπτόντως, σε όποιον βαθμό αυτό επιτευχθεί, να συγκροτήσει αποτελεσματική άμυνα.
Ξεκινάμε από τα πιο πρόσφατα γεγονότα… την επιλογή της ισραηλινής πρότασης για την αναβάθμιση της εκπαίδευσης Ιπταμένων στις τάξεις της Πολεμικής Αεροπορίας. Ας επισημάνουμε λοιπόν τα ακόλουθα για να είμαστε ξεκάθαροι: Σκοπός του άρθρου με τον τίτλο «Υπονόμευση της στρατηγικής μας συνεργασίας με το Ισραήλ από την ελληνική κάκιστη διαχείριση», δεν ήταν να καταδείξει το εάν η επιλογή στην αεροπορική εκπαίδευση από ελληνικής πλευράς ήταν κακή ή όχι.
Στόχος ήταν να καταδειχθεί το πόσο ΣΤΡΕΒΛΑ αντιλαμβάνεται (ή φαίνεται να αντιλαμβάνεται) η ελληνική πολιτική ηγεσία την έννοια της στρατηγικής συνεργασίας με μια πολύ σημαντική για την ασφάλεια της Ελλάδας χώρα. Με άλλα λόγια στόχος ήταν να αναδείξουμε ένα σοβαρό ζήτημα (στρατηγική συνεργασία) στις πλήρεις διαστάσεις του. Να δούμε το δάσος και όχι το δέντρο. Εξηγούμαστε αναλυτικά:
Δεν έχουμε λόγους να αμφιβάλλουμε για το ότι η ελληνοϊσραηλινή συνεργασία στην αεροπορική εκπαίδευση μπορεί να προχωρήσει και να είναι επιτυχής και μακροπρόθεσμα επωφελής και για τις δύο πλευρές. Βέβαια στην Ελλάδα ζούμε και αν δεν αποτυπωθεί η απόφαση σε σύμβαση που θα δεσμεύει και τις δυο πλευρές χωρίς να ανακύπτουν ζητήματα, δεν θα πανηγυρίσουμε για την οριστική επίλυση ενός από τα φλέγοντα ζητήματα που αντιμετώπιζε η Πολεμική Αεροπορία.
Το ερώτημα που τίθεται, ή απλά πρέπει να τεθεί είναι το εξής: Επιθυμούμε η συνεργασία μας με το Ισραήλ να περιοριστεί μόνο σε αυτό το κομμάτι, ή να προσθέσουμε και την εξαγορά της ΕΛΒΟ με όποια προγράμματα θα μεθοδευθεί να αναληφθούν;
Αυτές είναι οι προτεραιότητές μας στο πλαίσιο αυτού που ονομάζουμε “στρατηγική συνεργασία” με το Ισραήλ; Μήπως θα έπρεπε πρωτίστως να ζητήσουμε από τους Ισραηλινούς να αγοράσουμε ΚΑΤΑ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑ πραγματική αποτροπή; Μήπως ακόμη – ακόμη θα έπρεπε να επιδιώξουμε μετ’ επιτάσεως να συνεργαστούμε σε προγράμματα ανάπτυξης και συμπαραγωγής συστημάτων και όπλων που πραγματικά θα εκτόξευαν τις επιχειρησιακές δυνατότητες των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων; Ασχολείται κανένας;
Μέχρι σήμερα, πολλά χρόνια μετά δηλαδή, δεν έχει δοθεί καμία απάντηση από επίσημο αρμόδιο φορέα, γιατί δεν ενεργοποιήσαμε εκ νέου ως πρώτη και υψηλού συμβολισμού κίνηση της στρατηγικής συνεργασίας Ελλάδας-Ισραήλ, την προμήθεια των 400 συλλογών κατευθυνόμενων βομβών SPICE για την Πολεμική Αεροπορία. Ένα πρόγραμμα που έχει κλειδωθεί σε κάποιο συρτάρι από το πρώτο τρίμηνο του 2011, παρά τη ζωτική του σημασία για το αξιόμαχο και την επιβιωσιμότητα του στόλου των μαχητικών F-16.
Για ποιους ακριβώς λόγους δεν προχωρά σε υλοποίηση επιτέλους ο τόσο κρίσιμος εκσυγχρονισμός -από την Elbit που θα εμπλακεί στην εκπαίδευση των Ιπταμένων- των 19 επιθετικών ελικοπτέρων ΑΗ-64Α+ της Αεροπορίας Στρατού, διαδικασία η οποία περιλαμβάνει και την πιστοποίηση του μεγάλης ακτίνας αντιαρματικού πυραύλου Spike N-LOS στα ελικόπτερα αυτά;
Παρά την παρέλευση περισσότερων από δύο ετών από τότε που ξεκίνησαν οι πρώτες επαφές για το πρόγραμμα αυτό, εξακολουθούμε να χρησιμοποιούμε ως δικαιολογία την πανδημία του κορονοϊού για να την καθυστερούμε! Κι όλα αυτά για ένα βλήμα το οποίο θα μπορούσε να κάνει τη διαφορά στο ελληνοτουρκικό μέτωπο και ΟΧΙ ΜΟΝΟ σε ελικόπτερα – πλατφόρμες! Άλλο ένα ΕΜΒΛΗΜΑΤΙΚΟ πρόγραμμα συνεργασίας που όλο ακούμε και αποτέλεσμα δεν βλέπουμε.
Όπως έχουμε ήδη αναλύσει, το συγκεκριμένο όπλο είναι ιδανικό για το περιβάλλον επιχειρήσεων σε Έβρο και Αιγαίο. Θα μπορούσε κάλλιστα να διασφαλίσει καθολική υπεροχή στον αντιαρματικό, αντιπλοϊκό και αντιαποβατικό αγώνα των ελληνικών μονάδων, ενσωματωμένο σε πολλές πλατφόρμες.
Μπορεί να πιστοποιηθεί στα επιθετικά ελικόπτερα AH-64DHA, στα OH-58 Kiowa (λόγω μικρού βάρους…), στα παλιά Aegean Hawk του Πολεμικού Ναυτικού, καθώς και στα τεθωρακισμένα οχήματα Μ1117 που θα παραλάβουμε από τις ΗΠΑ.
Το SPIKE N-LOS καθιστά όλες τις προαναφερόμενες πλατφόρμες ικανές να προσβάλλουν στόχους από απόσταση 30 χιλιομέτρων, με μεγάλη ακρίβεια. Τις καθιστά ιδιαίτερα αποτελεσματικές και επικίνδυνες δηλαδή, υπό οποιεσδήποτε συνθήκες, αυξάνοντας παράλληλα και τις πιθανότητες επιβίωσής τους. Να καταστήσει τον Έβρο σε μια ΖΩΝΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΤΊΠΑΛΟ…
Τα όπλα στα οποία αναφερθήκαμε δεν είναι βέβαια και τα μοναδικά που έχουν αναπτυχθεί και κατασκευάζονται στο Ισραήλ και μας είναι απολύτως και κατά προτεραιότητα αναγκαία για να αντισταθμίσουμε τον παράγοντα της τουρκικής αριθμητικής υπεροπλίας. Υπάρχουν και πολλά άλλα που έχουμε επίσης παρουσιάσει.
Αν πράγματι λοιπόν επιδιώκαμε ουσιαστική στρατηγική συνεργασία με το Ισραήλ, θα επιδιώκαμε να αποκτήσουμε πάνω από όλα, σε αυτά τα “προϊόντα” άμεσης αξιοποίησης για μεγιστοποίηση του αποτρεπτικού αποτελέσματος. Διότι η προμήθεια όπλων με χαρακτηριστικά “game changer“, όπλα που αλλάζουν τους κανόνες του παιχνιδιού είναι αυτό που αποδεικνύει στρατηγική οπτική σε μια στρατηγική συνεργασία και όχι πολιτική -και φυσικά επιχειρηματική- παρεμβολή στους επιχειρησιακούς σχεδιασμούς των Επιτελείων.
Αυτός είναι και ο λόγος που χρησιμοποιήσαμε τη φράση “ΚΑΚΙΣΤΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ” για να χαρακτηρίσουμε τον τρόπο χειρισμού κρίσιμων υποθέσεων της άμυνας της χώρας σε προγενέστερο δημοσίευμα. Η ελληνική πλευρά, στην πραγματικότητα υπονομεύει με τον τρόπο που χειρίζεται κρίσιμες υποθέσεις κάθε προοπτική ορθολογική ανάπτυξης της στρατηγικής συνεργασίας με το Ισραήλ.
Διότι η φήμη που δημιουργεί -ή μάλλον που επιβεβαιώνει…- δεν είναι μιας χώρας οργανωμένης όπου οι ισορροπίες ανάμεσα στην πολιτική και τη στρατιωτική ηγεσία υπάρχουν και τηρούνται, ενώ δεν προηγείται τίποτα της επιχειρησιακής αποτελεσματικότητας. Ο στρατηγικός σου σύμμαχος γιατί να γκρινιάξει όταν είσαι πρόθυμος γενικώς και δεν έχεις ξεκάθαρη ατζέντα και προτεραιότητες; Σε αξιολογεί όμως και θα το λάβει υπόψη σε πολλά…
Δυστυχώς, φαίνεται πως αυτό που επιδιώκουν οι κυβερνητικοί χειρισμοί, σε συνδυασμό πάντα με τις άβουλες στη συντριπτική τους πλειοψηφία στρατιωτικές ηγεσίες όταν υπάρχει εκπεφρασμένη με διάφορους τρόπους άνωθεν επιθυμία – εντολή. Όμως αυτό δεν είναι προσπάθεια διασφάλισης αυτόνομης αμυντικής ισχύος. Αυτό είναι απλή απόπειρα αγοράς επιρροής και μάλιστα με αμφίβολα αποτελέσματα την κρίσιμη στιγμή.
ΤΟ ΝΑΓΚΟΡΝΟ ΚΑΡΑΜΠΑΧ “ΠΕΡΑΣΕ ΚΑΙ ΔΕΝ ΑΓΓΙΞΕ” ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Τέτοιου είδους επιλογές τις έχουμε πληρώσει ακριβά στο παρελθόν. Δείχναμε ότι το κατανοούσαμε. Πόσοι παπαγαλίζουν ότι αν χρειαστεί να εμπλακούμε στρατιωτικά “θα πολεμήσουμε μόνοι μας“; Αν μας είχε όντως γίνει συνείδηση, τότε οι προτεραιότητες θα ήταν άλλες. Ενώ λοιπόν έχουμε πάθει, αρνούμαστε να μάθουμε. Και οι δικαιολογίες πλέον έχουν τελειώσει, δεν μπορούν να μας καλύψουν.
Ειδικά μετά και τις πρόσφατες εξελίξεις στο Αρτσάχ (Ναγκόρνο-Καραμπάχ). Οι Αζέροι εκμεταλλεύτηκαν τη συγκυρία (τον ακήρυχτο πόλεμο Ισραήλ-Ιράν) και αγόρασαν όπλα όπως UAV, περιφερόμενα πυρομαχικά (Loitering Munitions), Killer Drones και UAVs, μαζί με προηγμένα ισραηλινά συστήματα επιτήρησης, εντοπισμού και στοχοποίησης και πολλά άλλα.
Αγόρασαν δηλαδή από το Ισραήλ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΙΣΧΥ για να πετύχουν ένα διαχρονικό στόχο τους. Έστω και εν μέρει. Οι αδελφοί Αρμένιοι έπραξαν το αντίθετο… Προσπάθησαν να εξασφαλίσουν την επιβίωσή τους μέσω μιας αποσπασματικής και κάκιστα εκτελεσμένης απόπειρας προσέγγισης με τις ΗΠΑ που θα είχε ως συνέπεια την αύξηση της επιρροής τους (των ΗΠΑ) στην περιοχή του Καυκάσου…
Αυτή ήταν μια ενέργεια η οποία έδωσε το πρόσχημα αποστασιοποίησης της Ρωσίας που διατηρεί βάσεις στη χώρα. Δηλαδή, ΟΛΟΙ έπαιξαν τα χαρτιά τους και βγήκαν κερδισμένοι! ΕΚΤΟΣ από αυτόν που έμεινε στις… μεγαλόπνοες κινήσεις στη διπλωματική “σκακιέρα”. Αγοράζοντας μόνο αποσπασματικά κάποια συστήματα. Παρακολουθώντας με απάθεια τον αντίπαλο να εξοπλίζεται “ως τα δόντια”. Στο τέλος τα έκανε “σαλάτα”. Διαψεύστηκαν οι παραδοχές της “μεγαλόπνοης πολιτικής” και πλήρωσε βαρύτατο τίμημα.
Για όσους έχουν την παραμικρή αμφιβολία σχετικά με τις ομοιότητες αντιμετώπισης της απειλής στις περιπτώσεις Αρμενίας και Ελλάδας, σημειώνουμε ένα και μόνο γεγονός. Σε ό,τι αφορά αερομεταφερόμενα όπλα και μέχρι τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, η Ελλάδα έχει παραγγείλει τα τελευταία 15 χρόνια (μετά τις λιγοστές συλλογές JDAM και τα επίσης λίγα AGM-154 JSOW του προγράμματος PX IV), μόλις 30 αερομεταφερόμενες τορπίλες Mk.56.
Δεν χρειάζεται να προσθέσουμε τίποτε άλλο. Ας συνεχίσουν λοιπόν πολιτικοί και στρατιωτικοί να παίζουν -όσοι το κάνουν το παιχνίδι με τον γνωστό τρόπο. Και κατ’ ιδίαν να αποδεσμεύονται διόλου κολακευτικές λεπτομέρειες για τους κανόνες του παιχνιδιού στην Ελλάδα. Κανόνες που μεταξύ άλλων, έχουν καταδικάσει και την ελληνική αμυντική βιομηχανία.
Ας ελπίσουμε ότι η Ελλάδα δεν θα έχει την τύχη της Αρμενίας. Ας ελπίσουμε και ότι δεν θα καταλήξουμε συλλογικά στο τέλος να ξαναζήσουμε σαν κακοπαιγμένη φάρσα τις δικαστικές περιπέτειες μιας άλλης εποχής που θα αφορούν στο “Greek way” στα εξοπλιστικά προγράμματα.
Επειδή σήμερα είναι πολλοί περισσότεροι οι υποψιασμένοι από τους εμπλεκόμενους λιγότερο ή περισσότερο σε εξοπλιστικά, από το μικρότερο μέχρι το μεγαλύτερο, τα προσωπικά αρχεία είναι πολύ πλούσια και λεπτομερή. Τότε θα αποδειχθεί και το αν εμείς οι αφελείς είχαμε δίκιο να γκρινιάζουμε για τις στρατηγικές συμμαχίες της χώρας και αν αυτές υπονομεύονται ή αξιοποιούνται.
Πολιτική
Σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης λόγω λειψυδρίας η Αράχωβα!
Σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης πολιτικής προστασίας κηρύχθηκεο Δήμος Διστόμου – Αράχωβας – Αντίκυρας με απόφαση της Πολιτικής Προστασίας, που εκδόθηκε στις 6 Νοεμβρίου 2024.
Η απόφαση αυτή στοχεύει στην άμεση διαχείριση των επιπτώσεων από τη λειψυδρία που πλήττει την περιοχή, με σκοπό την αποτελεσματική ανταπόκριση στις έκτακτες ανάγκες.
Η κατάσταση έκτακτης ανάγκης θα ισχύει για έναν μήνα, έως τις 6 Δεκεμβρίου 2024, και θα αρθεί αυτόματα χωρίς την έκδοση νέου εγγράφου, μετά την παρέλευση της προθεσμίας.
Η απόφαση λήφθηκε σε αντίδραση στις ανησυχίες των τοπικών Αρχών για την επάρκεια νερού, καθώς η παρατεταμένη ανομβρία των τελευταίων μηνών δημιουργεί κινδύνους για την περιοχή, ενόψει ενός δύσκολου χειμώνα.
Διακοπή υδροδότησης
Το πρόβλημα είναι τόσο σοβαρό που στις 28 Οκτωβρίου έγινε γνωστό, ότι ο Δήμαρχος της περιοχής, Γιάννης Σταθάς, προχώρησε στην αναστολή της υδροδότησης του κοσμικού χωριού εξαιτίας της οξείας λειψυδρίας που πλήττει τον τόπο και τις υποδομές του. Με τη διακοπή να εφαρμόζεται από τη μία τα ξημερώματα έως τις έξι το πρωί, η ανακοίνωση προκάλεσε αίσθηση, καθώς η Αράχωβα βρίσκεται αντιμέτωπη με πρωτοφανή προβλήματα λειψυδρίας λόγω της παρατεταμένης ανομβρίας και της ραγδαίας αύξησης του αριθμού των επισκεπτών εκείνη την περίοδο (σ.σ. τριήμερο 28ης Οκτωβρίου).
Ο Δήμαρχος της Αράχωβας, αναγνωρίζοντας την κρισιμότητα της κατάστασης, έλαβε δράση, ενεργοποιώντας υδροφόρες οι οποίες πραγματοποίησαν συνεχείς μεταφορές νερού από τον Μόρνο. Μέσω αυτών των δρομολογίων επιχειρήθηκε να καλυφθούν οι βασικές ανάγκες ύδρευσης, καθώς τα αποθέματα της Αράχωβας δεν επαρκούν για να καλύψουν τη ζήτηση.
Οι ξενοδόχοι, που ενημερώθηκαν έγκαιρα για την απόφαση, μετέφεραν την πληροφόρηση στους πελάτες τους, προσπαθώντας να περιορίσουν την ταλαιπωρία των επισκεπτών. Ωστόσο το ζήτημα ήταν ιδιαίτερα κρίσιμο, αφού περισσότεροι από 10.000 επισκέπτες στην Αράχωβα έμειναν χωρίς νερό για τις βασικές τους ανάγκες!
Η φετινή ξηρασία και οι ελλείψεις στις τοπικές υποδομές έχουν επιτείνει τα προβλήματα, αναδεικνύοντας την ανάγκη για άμεση και μακροπρόθεσμη αντιμετώπιση. Ο Δήμαρχος διαβεβαίωσε τους κατοίκους και τους επισκέπτες πως θα συνεχιστεί η μεταφορά νερού μέχρι να εξομαλυνθεί η κατάσταση, ενώ έκανε έκκληση για υπεύθυνη χρήση των διαθέσιμων πόρων.
Απόψεις
Είναι επικίνδυνος ο Τραμπ για τη δημοκρατία;
Όλα τα ΜΜΕ οργίαζαν εις βάρος του. Οι πολιτικοί του αντίπαλοι, για να βάλλουν φραγμό στην υποψηφιότητά του, τον έσερναν στα δικαστήρια.
Σήμερα οι επικριτές του, με την ουρά στα σκέλια, τον εκθειάζουν για τη «μεγαλειώδη νίκη του» και αποβλέπουν σε επωφελή για τη χώρα τους συνεργασία με την υπερδύναμη.
Όλα τα ΜΜΕ οργίαζαν εις βάρος του. Οι πολιτικοί του αντίπαλοι, για να βάλλουν φραγμό στην υποψηφιότητά του, τον έσερναν στα δικαστήρια.
του Σωκράτη Σίσκου*
Κάποιοι σε όλη την Ευρώπη αλλά και εμφανέστατα και στην Ελλάδα, απόρησαν που «ένας εχθρός της Δημοκρατίας», εξελέγη, στις 5 Νοεμβρίου 2024, ως ο 47ος πρόεδρος των ΗΠΑ και μάλιστα με συντριπτική πλειοψηφία.
Όλα τα ΜΜΕ οργίαζαν εις βάρος του. Οι πολιτικοί του αντίπαλοι, για να βάλλουν φραγμό στην υποψηφιότητά του, τον έσερναν στα δικαστήρια. Όλοι οι εισαγγελείς που τον παρέπεμψαν σε δίκη, είχαν εκλεγεί με το κόμμα των Δημοκρατικών, ενώ οι μέχρι τώρα εκδοθείσες δικαστικές αποφάσεις ακυρώθηκαν από το Ανώτατο Δικαστήριο. Οι παγκόσμιας εμβέλειας φορείς εξουσίας στην ενημέρωση, του επέβαλαν, ως αυτόκλητα όργανα κρατικής εξουσίας, μια ακατανόητη για δημοκρατικό κράτος λογοκρισία και φίμωση του πολιτικού του λόγου. Αντικατέστησαν (και στην Ελλάδα) τη λέξη «τραμπουκισμός» με τον «τραμπισμό».
Σήμερα οι επικριτές του, με την ουρά στα σκέλια, τον εκθειάζουν για τη «μεγαλειώδη νίκη του» και αποβλέπουν σε επωφελή για τη χώρα τους συνεργασία με την υπερδύναμη. Και το ερώτημα που αιωρείται είναι ανεξήγητο και άγνωστο για τον απλό πολίτη! Για πιο λόγο διαλαλούσαν όλοι, χωρίς ίχνος διπλωματικής πρόβλεψης, από τηλεοράσεις, εφημερίδες ή εξώστες, ότι ο Τραμπ ήταν επικίνδυνος για τη σύγχρονη Δημοκρατία, στην οποία ο πολίτης βιώνει μια ζωή τρόμου; Όλοι μας ζούμε σε μια επικίνδυνη κοινωνία απόλυτης εγκληματικής ασυλίας, ενώ τον παγκόσμιο πλούτο τον βλέπουμε, άνισα κατανεμημένο, στα χέρια εκατό μεγιστάνων! Είναι αυτοί οι πάμπλουτοι σαράφηδες των χρηματιστηρίων, που μετέβαλαν, όπως είπε και ο Χριστός, «τον οίκον του πατρός μας (την Ευρώπη) σε σπήλαιο ληστών». Μήπως έχει σχέση αυτή η Δημοκρατία, αυτός ο παράδεισος των εγκληματιών και των κερδοσκόπων, με την αληθινή Δημοκρατία των ηθικών αρχών και αξιών;
Ο πόλεμος εναντίον του Τραμπ δεν άρχισε για να σωθεί δήθεν η Δημοκρατία, αλλά βασίζεται σε μια ανελέητη σύγκρουση συμφερόντων, μέσα στα πλαίσια μιας παγκοσμιοποίησης που έχει ξεστρατήσει. Διότι το σημερινό παγκόσμιο οικονομικό μοντέλο (ο μονεταρισμός ή νεοφιλελευθερισμός), το οποίο δημιουργήθηκε στη «Σχολή του Σικάγου», στο ιδιωτικό πανεπιστήμιο της οικογένειας Ροκφέλερ, από τον Μίλτον Φρίντμαν,
αποσκοπούσε στην ανάδειξη των ΗΠΑ σε μοναδική παγκόσμια δύναμη και την καθιέρωση των τραπεζιτών, ως ηγετών, σε μια διεθνιστική (multi-culti) κοινωνία, με κράτη χωρίς σύνορα, χωρίς ομοιογενή πληθυσμό και θρησκεία, ιστορία και παραδόσεις.
Με τη σύντηξη και άλλων θεωριών ( Χάντιγκτον, Φουκουγιάμα) και την ίδρυση της «Τριμερούς Επιτροπής» (Trilateral Commission) από τους Ροκφέλερ, Κίσινγκερ και Μπρεζίνσκι, δημιουργήθηκε το διεθνιστικό κράμα της παγκοσμιοποίησης, στην ενδυνάμωση της οποίας συνέπραξαν και οι διεθνιστές της Μεταμοντέρνας Αριστεράς (Post-modern Left), οι οποίοι, χωρίς να έχουν σχέση και χωρίς να συνδέονται οργανωτικά και κομματικά με την επίσημη κομμουνιστική Αριστερά, αποτελούν τον πυλώνα του προπαγανδιστικού μηχανισμού της διεθνιστικής κεφαλαιοκρατίας. Για το «Βαθύ Κράτος» οι πόλεμοι είναι η τροφή του.
Αλλά ο Τραμπ γιατί είναι επικίνδυνος για τη Δημοκρατία;
Η αμερικανική δημοκρατία θα είναι ακριβώς ίδια και απαράλλαχτη όταν, μετά από 4 χρόνια, θα φύγει από το Λευκό Οίκο. Όμως, είναι επικίνδυνος για το «Βαθύ Κράτος» του Δημοκρατικού Κόμματος, το οποίο αγωνίζεται, με νύχια και δόντια, για να διασώσει την καταρρέουσα παγκοσμιοποίηση.
Η ανισοκατανομή του παγκόσμιου πλούτου και τα κέρδη των πολεμικών βιομηχανιών, δεν υπολογίζονται σε δισεκατομμύρια αλλά σε τρισεκατομμύρια. Ο Τραμπ δήλωσε στο Φόρουμ του Ντσβός του 2020, ότι είναι εχθρός της παγκοσμιοποίησης, διότι τώρα η μόνη χώρα που ωφελείται είναι η Κίνα. Οι Κινέζοι κατάφεραν να εισχωρήσουν, με βιομηχανικά προϊόντα υψηλής τεχνολογίας σε όλον τον κόσμο, αλλά και στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ. Το ολοκληρωτικό πολιτικό καθεστώς τους, διευκολύνει τον έλεγχο του εργατικού κόστους και συνεπώς θα είναι απαράμιλλοι ανταγωνιστές στην ελεύθερη παγκοσμιοποιημένη οικονομία.
Το τεράστιο λάθος της Δύσης (Αμερικής και Ευρώπης), ήταν η απρονοησία της να εξωθήσει τη Ρωσία σε στρατηγική συμμαχία με τις πυρηνικές δυνάμεις της Κίνας, Βόρειας Κορέας και Ιράν.
Είναι αβέβαιο αν, τώρα, ο Τραμπ θα μπορέσει να αντιστρέψει τις δυσοίωνες εξελίξεις, με τη νέα φιλειρηνική πολιτική του. Η Ρωσία, μετά τις επιτυχίες της στην Ουκρανία και τις νέες της συμμαχίες, νιώθει περισσότερο ισχυρή. Σε δύσκολη θέση βρίσκεται η Ευρωπαϊκή Ένωση και κυρίως η ατμομηχανή της, η Γερμανία. Η άλλοτε πανίσχυρη χώρα του Κολ και της Μέρκελ, βρίσκεται σε μια επικίνδυνη οικονομική και στρατηγική περιδίνηση και κατάρρευση. Οι προαναφερόμενοι καγκελάριοι, με τη συνέχιση της «ostpolitik» του Βίλι Μπραντ, κατάφεραν να ενώσουν τις δυο Γερμανίες και η χώρα τους να αποκτήσει τεράστιο πλούτο χάρη στα φθηνά ρωσικά καύσιμα. Η Γερμανία πληρώνει τα σφάλματα που διέπραξε, ενισχύοντας την πολιτική Ζελένσκι, για ανατροπή της Συμφωνίας του Μινσκ. Σήμερα η Ουκρανία θα ήταν μια ευημερούσα ομοσπονδία δυο σλαβικών λαών, όπως, παρά τις αντιθέσεις, συμβιώνουν ειρηνικά στο Βέλγιο οι Βαλόνοι με τους Φλαμανδούς.
*Ο Σωκράτης Σίσκος γεννήθηκε στον Εμμανουήλ Παπά του νομού Σερρών. Περάτωσε τις γυμνασιακές του σπουδές στις Σέρρες και αποφοίτησε από το Τμήμα Οικονομικών και Πολιτικών Επιστημών της Σχολής Νομικών και Οικονομικών Επιστημών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Μετεκπαιδεύτηκε στο Παρίσι σε θέματα “οικονομίας των μεταφορών” και συνέγραψε πλήθος άρθρων και δυο βιβλία συγκοινωνιακού περιεχομένου. Εργάσθηκε στους Ελληνικούς Σιδηροδρόμους και διετέλεσε, πριν από τη συνταξιοδότηση του, προϊστάμενος εμπορικής εκμεταλλεύσεως στην περιφερειακή διεύθυνση Μακεδονίας – Θράκης. Υπήρξε, για οκτώ χρόνια, ειδικός σύμβουλος στην εταιρεία ΠΕΤΡΟΓΚΑΖ, σε θέματα διακίνησης υγραερίων και εφαρμογής της νομοθεσίας περί καυσίμων. Συμμετείχε, ως εισηγητής, στην έρευνα για τη διακίνηση των επικίνδυνων φορτίων, με βάση τους κανονισμούς και τη νομοθεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Την έρευνα πραγματοποίησε (1997/1998) το Εργαστήριο Συγκοινωνιακής Τεχνικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
Πολιτική
Το κακουργιοδικείο Λευκωσίας ανοίγει τον δρόμο! Απογυμνώνονται τα επιχειρήματα των σφετεριστών
πογυμνώνει την επιχειρηματολογία των σφετεριστών ελληνοκυπριακών περιουσιών στα κατεχόμενα το Κακουργιοδικείο Λευκωσίας.
“Η Κυπριακή Δημοκρατία είναι αδιαίρετη με δικαιοδοσία να εκδικάζει αδικήματα που συντελέστηκαν στα κατεχόμενα”, αποφαίνεται, απορρίπτοντας τις προδικαστικές ενστάσεις του υπό κατηγορία σφετεριστή, Σιμόν Αϊκούτ.
-
Γενικά θέματα3 εβδομάδες πριν
Τί είναι αυτά τα μυστηριώδη φωτεινά στίγμα στον ουρανό της Κύπρου;
-
Διεθνή3 εβδομάδες πριν
Ανατριχιαστικές εικόνες με τον νεκρό ηγέτη της Χαμάς (ΦΩΤΟ)
-
Αναλύσεις3 εβδομάδες πριν
Η Αθήνα παραδίδει τη Θράκη
-
Αθλητικά3 ημέρες πριν
Δεν πούλησε οπαδισμό! Δεν έπαιξε σε τουρκική ομάδα που θα τον απογείωνε οικονομικά – Αντώνης Φώτσης: Ο καλύτερος Έλληνας καλαθοσφαιριστής… ever
-
Video1 μήνα πριν
Ισραήλ: Αν χτυπήσει πυρηνικά, αρχίζει η καταστροφή
-
Άμυνα1 μήνα πριν
Έτοιμος σε 3 χρόνια ο ελληνικός Σιδερένιος Θόλος! Πόσο θα κοστίσει;
-
Άμυνα1 μήνα πριν
Έτοιμη η «πρώτη» Belharra
-
Πολιτική2 ημέρες πριν
Αρμενική Εθνική Επιτροπή Ελλάδος: Μόνον 12 Έλληνες ευρωβουλευτές υπέγραψαν την δήλωση αιτημάτων προς το Αζερμπαϊτζάν, εν όψει της COP29.