Ακολουθήστε μας

Ιστορία - Πολιτισμός

Τα 200χρονα της Παλιγγενεσίας κι η οφειλή του έθνους στον Γέρο του Μοριά

Δημοσιεύτηκε στις

Το ελληνικό έθνος χρωστά στον Κολοκοτρώνη

«Η συναναστροφή με σπουδαία πρόσωπα του Ελληνισμού της εποχής, ειδικά κατά την παραμονή του στα Επτάνησα, αλλά και με φιλέλληνες βετεράνους των ναπολεόντειων πολέμων, μόνο θετική επίδραση είχε στην σκέψη του Κολοκοτρώνη. Η σκέψη αυτή τον κατέστησε φυσικό ηγέτη της Επανάστασης στην Πελοπόννησο και τον βοήθησε να συντρίψει κατά πολύ υπέρτερους αντιπάλους»

«Έφιππος χώρει γενναίε αρχηγέ ανά τους αιώνας, διδάσκοντας τους λαούς πώς οι δούλοι γίνονται ελεύθεροι». Η επέτειος για τα 200 χρόνια από την Επανάσταση δεν μπορεί παρά να φέρει στη μνήμη και τις καρδιές των Ελλήνων όσα οφείλονται στις μεγάλες φυσιογνωμίες που οι καιροί του Αγώνα ανέδειξαν ως λαμπρά του Έθνους τέκνα και πατέρες της νίκης, λαμπρές ηγετικές προσωπικότητες που άξια σήκωσαν την ευθύνη του Αγώνα, διδάσκοντας ήθος κι αξίες που ούτε «ψιξ», στο παραμικρό ψίχουλο και μόριο, δεν μπορεί να αγγίξει η εκ του πονηρού συντονισμένη εσχάτως προσπάθεια αποδόμησης των μορφών και των γεγονότων του Αγώνα.

Έτσι, ακόμα και η πιο καθοριστική στην προσφορά του μορφή της Επανάστασης, ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, κατηγορείται ως σφαγέας, μισθοφόρος, κατσικοκλέφτης. Οι αντικειμενικότεροι, ακόμα, τον θεωρούν έναν ικανό στρατιωτικό, παραγνωρίζοντας, όμως, τα υπόλοιπα χαρίσματά του. Ο Γέρος του Μoριά υπήρξε, όμως, μια πολύπλευρη προσωπικότητα, με ευρύτερες γνώσεις που αφορούσαν τον πολιτικό, τον διπλωματικό, τον ψυχολογικό και πρωτίστως τον πολεμικό τομέα. Από την παιδική του ηλικία, με μικρά ενδιάμεσα διαλείμματα, πολεμούσε συνεχώς, έχοντας αποκτήσει τεράστια εμπειρία, τόσο στον προεπαναστατικό κλεφτοπόλεμο, όσο και στον τακτικό αγγλικό στρατό. Είχε συμμετάσχει, μάλιστα, μέχρι και σε ναυτικό πόλεμο, στο κίνημα του Νικοτσάρα και στον ρωσικό στόλο. Ταυτόχρονα, όμως, αν και ολιγογράμματος, μελετούσε φανατικά, εκτός από τα πολύτιμα εκκλησιαστικά βιβλία, την Ελληνική Ιστορία και την Ιστορία του Σκεντέρμπεη, και κατά καιρούς χρησιμοποίησε τακτικές με ιστορική αναφορά. Η συναναστροφή με σπουδαία πρόσωπα του Ελληνισμού της εποχής, ειδικά κατά την παραμονή του στα Επτάνησα, αλλά και με φιλέλληνες βετεράνους των ναπολεόντειων πολέμων, μόνο θετική επίδραση είχε στη σκέψη του Κολοκοτρώνη. Η σκέψη αυτή τον κατέστησε φυσικό ηγέτη της Επανάστασης στην Πελοπόννησο και τον βοήθησε να συντρίψει κατά πολύ υπέρτερους αντιπάλους.

Μάχη στα Δερβενάκια και καταστροφή Δράμαλη

Τα Δερβενάκια αποτελούν την πιο διάσημη στιγμή του Γέρου του Μοριά και μια απόδειξη πως οι λίγοι μπορούν να συντρίψουν τους πολλούς, όταν διοικούνται από τον κατάλληλο ηγέτη. Ο Κολοκοτρώνης, ήδη πριν από την μάχη, είχε καταφέρει κάτι που λίγο καιρό νωρίτερα φάνταζε ακατόρθωτο. Ο μεγαλύτερος τουρκικός στρατός που πάτησε μέχρι τότε το πόδι του στην Ελλάδα είχε αποτύχει να υποτάξει την Επανάσταση, είχε εξαντλητικά καταπονηθεί από τις στρατηγικές φθοράς που εφήρμοζε ο Κολοκοτρώνης και ετοιμαζόταν να επιστρέψει στη βάση του στην Κόρινθο για να αναδιοργανωθεί.

Σε αυτό τον οδήγησε η τακτική της καμένης γης που εφάρμοσε ο Κολοκοτρώνης. Ο Έλληνας στρατηγός, μιμούμενος τον Ρόδιο μισθοφόρο Μέμνονα, που για λογαριασμό των Περσών θέλησε να καταστρέψει τις σοδειές, ώστε ο στρατός του Μεγάλου Αλεξάνδρου να λιμοκτονήσει στην Μικρά Ασία, κατάφερε να προκαλέσει οξύ επισιτιστικό πρόβλημα στον Δράμαλη. Έτσι ο τελευταίος υποχρεώθηκε να υποχωρήσει στην Κόρινθο. Γι’ αυτό προσπάθησε μέσω ενός Έλληνα συνεργάτη του να παραπλανήσει τους επαναστάτες ότι απ’ το Άργος που βρίσκονταν θα κινούνταν νοτιότερα. Με αυτό το τέχνασμα ήθελε να επιστρέψει ανενόχλητος. Ο Κολοκοτρώνης διέγνωσε έγκαιρα, ωστόσο, ότι ο τουρκικός στρατός δεν ήταν σε θέση να προχωρήσει και θα οπισθοχωρούσε. Η αριθμητική υπεροχή των Τούρκων ήταν τόσο μεγάλη που όταν πρωτοπέρασαν στον Μοριά δημιουργήθηκε στον Δράμαλη βεβαιότητα επιτυχίας, με αποτέλεσμα να αφήσει τις διαβάσεις που οδηγούσαν πίσω στην Κορινθία (Δερβενάκια, κ.λπ) αφύλακτες. Αυτό φρόντισε να εκμεταλλευτεί ο Κολοκοτρώνης και αμέσως πρότεινε οι Έλληνες να τις καταλάβουν και να παγιδεύσουν τον εχθρό. Πολλοί οπλαρχηγοί, και κυρίως ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης, διαφώνησαν μαζί του, ενώ κάποιοι δεν πίστεψαν ούτε πως ο Δράμαλης σκόπευε να υποχωρήσει.

Τελικά ο Κολοκοτρώνης επέμεινε και πήγε στα Δερβενάκια με 2.350 άνδρες, όπου στις 26 Ιουλίου, όπως είχε προβλέψει, εμφανίστηκαν οι Τούρκοι. Από εδώ και στο εξής ο Γέρος με χειρουργικές κινήσεις, λες και παίζει σκάκι, καθοδηγεί τον εχθρό στην θανάσιμη παγίδα που του έχει στήσει. Μελετώντας κανείς σήμερα την εξέλιξη της μάχης, εύλογα θα θεωρήσει πως είχαν προηγηθεί χρονοβόρες προετοιμασίες και σίγουρα φαντάζει ακατόρθωτο το ότι ο Έλληνας στρατηγός συνέλαβε ένα τέτοιο σχέδιο ουσιαστικά επί τόπου.

Ο Δράμαλης είχε τέσσερεις διαδρομές, απ’ τις οποίες θα μπορούσε να περάσει στην Κόρινθο. Ο Κολοκοτρώνης, αφού ορθά απέκλεισε την επιλογή του Αγιονορίου, και επειδή δεν είχε επαρκείς δυνάμεις για να καλύψει όλες τις υπόλοιπες, κατέφυγε στο ακόλουθο τέχνασμα. Σε ένα κομβικό σημείο τοποθέτησε ένα «ψευδοστράτευμα», το οποίο θα δρούσε αποτρεπτικά και θα ωθούσε τους Τούρκους στα στενά των Δερβενακίων, όπου ήταν κρυμμένοι οι Έλληνες. Το ψευδοστράτευμα αποτελείτο από ζώα, στα οποία είχαν φορέσει φέσια και από ηλικιωμένους, ανήμπορους να πολεμήσουν. Το κόλπο πέτυχε και οι Τούρκοι, θέλοντας να αποφύγουν την σύγκρουση, προχώρησαν ανυποψίαστοι προς τα Δερβενάκια. Στην είσοδο του στενού τούς περίμενε ο Κολοκοτρώνης με κάποιους οπλαρχηγούς, οι οποίοι άνοιξαν κουβέντα με τους προπορευόμενους Αλβανούς. Οι Αλβανοί μπουλουκτσήδες τούς ζητούσαν να κάνουν συμφωνία για να περάσουν αμαχητί, φοβούμενοι κυρίως μην τους επιτεθεί το ψευδοστράτευμα, καθώς οι υπόλοιποι Έλληνες παρέμεναν κρυμμένοι. Ο Κολοκοτρώνης σκόπιμα χρονοτριβούσε στις συζητήσεις και είχε δώσει εντολή κανείς να μη βιαστεί να πυροβολήσει προτού δώσει εντολή. Σκοπός του ήταν αφενός να εισέλθουν περισσότεροι Τούρκοι στο στενό και, αφετέρου, να αλλάξει η θέση του ήλιου που τύφλωνε τους Έλληνες.

Όταν έκρινε ότι έφθασε η κατάλληλη στιγμή, έδωσε το σύνθημα της επίθεσης και οι Έλληνες ξεπρόβαλαν μέσα από την χαράδρα και επιτέθηκαν στους ανυποψίαστους Τούρκους, που είχαν προχωρήσει στο στενό. Οι τελευταίοι, μαζί με όσους δεν είχαν ακόμα εισέλθει στα Δερβενάκια, προσπάθησαν να υποχωρήσουν και να περάσουν από γειτονικό στενό. Στην κομβική θέση Παναγοράχη τούς περίμενε, όμως, ο Αντώνης Κολοκοτρώνης, ανιψιός του Θεόδωρου, ο οποίος τους έφραξε τον δρόμο και τους έσπρωξε ουσιαστικά προς την χαράδρα του Αγίου Σώστη. Εκεί έφθασε την τελευταία στιγμή ο Νικηταράς μαζί με τους άνδρες του Παπαφλέσσα και του Υψηλάντη, και μαζί με το σώμα του Αντώνη Κολοκοτρώνη έφραξε όλες τις διεξόδους της χαράδρας. Ο Νικηταράς, είτε τυχαία είτε βάσει σχεδίου, έφθασε ακριβώς την κατάλληλη στιγμή. Αν είχε φθάσει λίγο νωρίτερα, οι έντρομοι Τούρκοι βλέποντάς τον θα υποχωρούσαν και δεν θα εγκλωβίζονταν στον Άγιο Σώστη, ενώ αν είχε καθυστερήσει οι αντίπαλοι θα περνούσαν ανενόχλητοι.

Σταδιακά, ο Κολοκοτρώνης συγκέντρωσε στον Άγιο Σώστη τις δυνάμεις από τα Δερβενάκια και τις προφυλακές απ’ τα υπόλοιπα στενά. Οι Τούρκοι είχαν πέσει στην καλοστημένη παγίδα και ήταν αδύνατο να γλιτώσουν. Έχασαν 2.500 με 3.000 άνδρες και αν τα σώματα του Πλαπούτα, του Γενναίου και του Παπανίκα είχαν ειδοποιηθεί εγκαίρως από τους αγγελιοφόρους του Κολοκοτρώνη, οι απώλειες θα ήταν ακόμη μεγαλύτερες.

H συντριβή του Δράμαλη στα Δερβενάκια ήταν, αναμφίβολα, το αποκορύφωμα της στρατηγικής σκέψης του Κολοκοτρώνη και της σύζευξης του παραδοσιακού κλεφτοπολέμου με τις ανάγκες της περίστασης.

Πολιορκία της Τριπολιτσάς

Η Τριπολιτσά αποτελούσε το κέντρο της τουρκικής διοίκησης στον Μοριά. Όλοι οι Τούρκοι που εκδιώχθηκαν απ’ τις γύρω περιοχές τις πρώτες ημέρες της Επανάστασης είχαν καταφύγει εκεί. Επίσης, οι θησαυροί της θα αποτελούσαν μία σημαντική ένεση στο επαναστατικό ταμείο. Για όλους αυτούς τους λόγους, η απελευθέρωσή της ήταν σημείο-κλειδί για τον Αγώνα.

Η ιδιοφυής στρατηγική του Κολοκοτρώνη λειτούργησε καταλυτικά στην επίτευξή της. Άμεσα αντιλήφθηκε το προφανές: οι ολιγάριθμοι άτακτοι, χωρίς κανόνια και σύνεργα πολιορκίας, δεν θα μπορούσαν ούτε να κυκλώσουν τα τείχη της Τριπολιτσάς, ούτε να την εκπορθήσουν με έφοδο. Έτσι, σε συνεργασία με τον Υψηλάντη, κατέστρωσαν ένα σχέδιο, βάσει του οποίου οι Έλληνες ξεκινώντας από τα ορεινά θα στρατοπέδευαν κλιμακωτά όλο και πιο κοντά στην πόλη. Οι Τούρκοι ήταν απαραίτητο να πραγματοποιούν εξόδους για να συλλέγουν από την περιφέρεια τα προς το ζην. Σε αυτές τις εξόδους οι Έλληνες διενεργούσαν ενέδρες, με αποτέλεσμα να τους φθείρουν και να τους δημιουργούν επισιτιστικό πρόβλημα. Έτσι, σταδιακά τα επαναστατικά στρατεύματα σαν θηλιά έσφιγγαν την πόλη, έως ότου μετά την μάχη της Γράνας οι πολιορκημένοι ουσιαστικά δεν μπορούσαν καθόλου να εξέλθουν. Με λίγα λόγια, ο Κολοκοτρώνης μετέτρεψε τα μειονεκτήματα του στρατεύματός του σε πλεονεκτήματα και έκανε πολιορκία ουσιαστικά αμυνόμενος, εφαρμόζοντας τον αγαπημένο του κλεφτοπόλεμο, στον οποίο σαφώς υπερτερούσε. Ο Γέρος, επίσης, σχεδίασε τις νικηφόρες μάχες που δόθηκαν γύρω απ’ την πολιορκούμενη πόλη (Βαλτέτσι, Δολιανά, Γράνα, κ.λπ).

Όταν οι Τούρκοι της Τριπολιτσάς άρχισαν να εξαντλούνται, ο Κολοκοτρώνης πέρασε στο επόμενο στάδιο της τακτικής του. Δεδομένου ότι οι περισσότεροι Τούρκοι ζούσαν μέχρι πρότινος στα ίδια χωριά και γειτονιές με τους επαναστάτες, οι τελευταίοι κατόρθωναν να μπαινοβγαίνουν ελεύθερα στην πόλη για εμπόριο και κοινωνικές επαφές. Ο Κολοκοτρώνης, έτσι, είχε παντού μάτια και αυτιά. Σε μια τέτοια περίσταση, άλλωστε, έγινε και η τελική είσοδος των Ελλήνων στην Τριπολιτσά.

Προηγουμένως, ο σοφός Στρατηγός είχε φροντίσει να εξουδετερώσει τους Αλβανούς, που αποτελούσαν το πιο αξιόμαχο τμήμα των κλεισμένων. Εκμεταλλευόμενος τις προσωπικές γνωριμίες, αλλά και την γνώση του ψυχισμού τους, έκανε ξεχωριστές συμφωνίες μαζί τους, αποδυναμώνοντας και διχάζοντας τον αντίπαλο.

Σφραγίδα της στρατηγικής ιδιοφυΐας του Γέρου του Μοριά, η απελευθέρωση της Τριπολιτσάς είναι συνέπεια ενός άριστα οργανωμένου σχεδίου και σίγουρα χωρίς αυτό θα ήταν αδύνατη η επίτευξή της.

Σημερινή

Ο Σταύρος Καλεντερίδης, ξεκίνησε τις σπουδές του στην Αθήνα, σπουδάζοντας Πολιτική Επιστήμη στο Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Έπειτα από τέσσερα χρόνια συμμετοχής στα φοιτητικά όργανα συνδιοίκησης της σχολής του και σε διάφορες οργανώσεις νέων, αποφάσισε να συνεχίσει τις σπουδές του στο εξωτερικό. Στη Βοστόνη των Η.Π.Α. ολοκλήρωσε δύο μεταπτυχιακά προγράμματα, στις Διεθνείς Σχέσεις (Αμερικανική εξωτερική πολιτική) και στην Επικοινωνία (Πολιτική Επικοινωνία), ενώ παράλληλα εργάστηκε στο Ελληνικό Προξενείο της Βοστόνης, στη σχολή του ως βοηθός έρευνας και σε δύο πολιτικές καμπάνιες Αμερικανών πολιτικών (Δημοκρατικών – Ρεπουμπλικάνων). Μετά από τρία χρόνια στις Η.Π.Α., άκουσε το κάλεσμα της πατρίδας του και επέστρεψε πίσω με μεγάλο πόθο για προσφορά στην Ελλάδα. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος δύο κοινωφελών οργανισμών, του δέλτα – πολιτική επανάσταση (πολιτικός οργανισμός) και της Λεοντίδας (ίδρυμα προώθησης θεμάτων ιστορίας, πολιτισμού και δημοκρατίας). Σήμερα ζει και εργάζεται στην Αθήνα, ασχολείται με διάφορα εγχειρήματα πολιτικής διπλωματίας και δημοκρατίας, γράφει πολιτικά άρθρα, σχολιάζει την επικαιρότητα και συνεχίζει την προσωπική του μελέτη στην ιστορία και την πολιτική φιλοσοφία.

Συνέχεια ανάγνωσης

Ιστορία - Πολιτισμός

«Ο Ελληνισμός του Πόντου» Παρουσιάστηκε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο

Δημοσιεύτηκε

στις

Την Τρίτη, 3 Δεκεμβρίου 2024, στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στις Βρυξέλλες, η Ένωση Ποντίων Γλυφάδας «Η Ρωμανία» παρουσίασε το εξαιρετικό βιβλίο του Δρ. Ιωάννη Παπαφλωράτου «Ο Ελληνισμός του Πόντου.

Η παρουσίαση, ήταν μια μοναδική ευκαιρία να ακουστεί στην καρδιά της Ευρώπης, η Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου, θέτοντας τις βάσεις για την αναγνώριση του φρικτού εγκλήματος που διαπράχθηκε πριν από 105 χρόνια από τη σύγχρονη Τουρκία.

Η Ένωση «Η Ρωμανία» εκφράζει τις θερμές της ευχαριστίες για την πρόσκληση και τη στήριξη του Ευρωβουλευτή της Νέας Δημοκρατίας και του Λαϊκού Κόμματος, κ. Φρέντη Μπελέρη. Στην προσφώνησή του, ο κ. Μπελέρης τόνισε ότι «μόνο με συμπράξεις και συνεργασίες μπορούμε να πετύχουμε τους στόχους μας», δηλώνοντας με τη στήριξή του στον αγώνα για την αναγνώριση της Γενοκτονίας, ως εκπρόσωπος του ελληνισμού της Βορείου Ηπείρου.

Όπως υπογράμμισε ο κ. Μπελέρης, «η εκδήλωση αυτή ήταν η αρχή και όχι το τέλος». Συνεχίζουμε, ενωμένοι και αποφασισμένοι για την αναγνώριση της Γενοκτονίας και τη διατήρηση της ιστορικής μνήμης.

Η προσφορά του κ. Η Φρέντη Μπελέρη είναι καθοριστική στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, όπου προάγει τα συμφέροντα του ελληνισμού και αναδεικνύει την πολιτιστική κληρονομιά και την ιστορία της Ελλάδας. Η εκδήλωση αυτή ανέδειξε τις δύσκολες συνθήκες που βίωσε ο ελληνισμός από την Τουρκία μέσω της γενοκτονίας και των εκτοπισμών. Διατηρώντας ζωντανή τη μνήμη αυτών των γεγονότων, διασφαλίζουμε την επιβίωση της ιστορίας, του πολιτισμού αλλά και του ίδιου του έθνους μας.

Φρέντης Μπελέρης 

Συνέχεια ανάγνωσης

Ιστορία - Πολιτισμός

Φωτογραφίες-Αποκάλυψη! Δείτε πως είναι τα θεμέλια του Παρθενώνα

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Φωτογραφίες-ντοκουμέντο από την αρχαιολογική ανασκαφή στα θεμέλια του Παρθενώνα το 1888 από τον αρχαιολόγο Παναγή Καββαδία έχει απαθανατίσει το Γερμανικό Αρχαιολογικό Ινστιτούτο. Οι φωτογραφίες προέρχονται τη νότια πλευρά του ναού, όπου η ανασκαφή ξεπέρασε σε βάθος τα 15 μέτρα.

Στην Ακρόπολη υπάρχουν πολλά οικοδομικά επίπεδα, κάποια από τα οποία παραμένουν άγνωστα ακόμα και σήμερα. Αυτό συμβαίνει επειδή, κάθε φορά που κτιζόταν η Ακρόπολη στην αρχαιότητα, τα νέα οικοδομήματα χτίζονταν πάνω στα προηγούμενα.

Στον Ιερό βράχο ή ενσωματωμένοι στα τείχη της Ακρόπολης, υπάρχουν θαμμένοι τρεις αρχαίοι ναοί προγενέστεροι του Παρθενώνα, αφιερωμένοι στην θέα Αθήνα (ο αρχικός ήταν ξύλινος [Μυκηναϊκη εποχή] , στην συνέχεια πλίνθινος [7ος αιων.], πώρινος ναός [6ος αιων.], και ο γνωστός Μαρμάρινος).

Σύμφωνα με τον περιηγητή Παυσανία (2ος αιων.π.χ), υπήρχαν στοές κάτω από την Ακρόπολη. Σύμφωνα με τις παρατηρήσεις του, στο Ερεχθείο υπήρχε ένα «φρέαρ» που είχε σχήμα τρίαινας, μέσα από το οποίο, κάθε φορά που έπνεε νότιος άνεμος, ακούγονταν ήχοι κυμάτων.

Το χάσμα αυτό όντως υπάρχει στο Ερεχθείο και κατά τους αρχαίους χρόνους, είχε λατρευτική σημασία καθώς οι αρχαίοι απέδιδαν την δημιουργία του στον κοσμοσείστη Ποσειδώνα, τον θεό της θάλασσας, ο οποίος σύμφωνα με τον μύθο συναγωνίστηκε την Αθήνα για την υιοθεσία την προστασία και ονομασία των Αθηνών.

Ο ήχος των κυμάτων που ακουγόταν μέσα από το φρέαρ, κάνει πολλούς να πιστεύουν πως υπήρχε όντως υπόγεια επικοινωνία της Ακρόπολης με την θάλασσα, ( μάλλον με το Φάληρο).

Ο Παρθενώνας κατασκευάστηκε προς τιμήν της θεάς Αθηνάς, προστάτιδας της πόλης της Αθήνας. Υπήρξε το αποτέλεσμα της συνεργασίας σημαντικών αρχιτεκτόνων και γλυπτών στα μέσα του 5ου π.Χ. αιώνα. Η εποχή της κατασκευής του συνταυτίζεται με τα φιλόδοξα επεκτατικά σχέδια της Αθήνας και της πολιτικής κύρους που ακολούθησε έναντι των συμμάχων της κατά την περίοδο της Αθηναϊκής Ηγεμονίας στην Αρχαία Ελλάδα.

Οι αρχιτέκτονες του Παρθενώνα ήταν ο Ικτίνος και ο Καλλικράτης. Από την περίοδο της Ύστερης Αρχαιότητας και ύστερα, ο ναός βανδαλίστηκε και αργότερα μετατράπηκε σε χριστιανική εκκλησία, σε ισλαμικό τέμενος και μετά την Ελληνική Επανάσταση ολόκληρος ο λόφος χαρακτηρίστηκε ως αρχαιολογικός χώρος και τους επόμενους δύο αιώνες εκτεταμένες και ποικίλες εργασίες αναστήλωσης, αποκατάστασης και συντήρησης πραγματοποιήθηκαν και εξακολουθούν να λαμβάνουν χώρα.

Ο Παρθενώνας αποτελεί το λαμπρότερο μνημείο της Αθηναϊκής πολιτείας και τον κολοφώνα του δωρικού ρυθμού. Η κατασκευή του ξεκίνησε το 448/7 π.Χ. και τα εγκαίνια έγιναν το 438 π.Χ. στα Μεγάλα Παναθήναια, ενώ ο γλυπτός διάκοσμος περατώθηκε το 433/2 π.Χ. Σύμφωνα με τις πηγές, οι αρχιτέκτονες που εργάστηκαν ήταν ο Ικτίνος, ο Καλλικράτης και πιθανόν ο Φειδίας, που είχε και την ευθύνη του γλυπτού διάκοσμου. Είναι ένας από τους λίγους ολομάρμαρους ελληνικούς ναούς και ο μόνος δωρικός με ανάγλυφες όλες του τις μετόπες.

Πολλά τμήματα του γλυπτού διακόσμου, του επιστυλίου και των φατνωμάτων της οροφής έφεραν γραπτό διάκοσμο με κόκκινο, μπλε και χρυσό χρώμα. Χρησιμοποιήθηκε πεντελικό μάρμαρο, εκτός από το στυλοβάτη, ο οποίος κατασκευάστηκε από ασβεστόλιθο. Το πτερό είχε 8 κίονες κατά πλάτος και 17 κατά μήκος. Η τοποθέτηση των κιόνων είναι ασυνήθιστα πυκνή με αναλογία διαμέτρου κίονα και μετακιονίου διαστήματος 1:2,25 (πρβλ. την αναλογία 1: 2,32 στο ναό του Δία στην Ολυμπία και 1:2,65 στο ναό της Αφαίας στην Αίγινα).

Στις στενές πλευρές υπήρχε και δεύτερη σειρά 6 κιόνων που δημιουργούσε την ψευδαίσθηση δίπτερου ναού. Μια άλλη ιδιομορφία ήταν η ύπαρξη ζωφόρου που περιέτρεχε το σηκό σε όλο του το μήκος και αποτελεί ίσως την πιο φανερή από τις ιωνικές επιδράσεις. Οι μετόπες της ανατολικής πλευράς απεικονίζουν τη Γιγαντομαχία. Στην δυτική παριστάνεται Αμαζονομαχία, στη νότια Κενταυρομαχία και στη βόρεια σκηνές από τον Τρωικό πόλεμο.

 

Συνέχεια ανάγνωσης

Ιστορία - Πολιτισμός

Αν οι Αμερικανοί άκουγαν τον Μανιάτη Ελληνα πλοίαρχο Ελις ( Ηλίας) Ζαχαριά δεν θα πάθαιναν το κάζο στο Περλ Χάμπορ!

Στην αναφορά του εφιστούσε την προσοχή του ναυάρχου Kimmel στο γεγονός, ότι στην Ουάσιγκτον βρίσκονταν την εποχή εκείνη δύο ιάπωνες επίσημοι απεσταλμένοι, οι Νομούρα και Κουρούζου για να… αποκοιμίσουν την αμερικανική κυβέρνηση. Όταν ο τρίτος απεσταλμένος -σημείωνε ο Ζαχαριάς- ο πρεσβευτής στο Περού Τατσούγκι Σακαμότο φθάσει στην Ουάσινγκτον, τότε θα ξεσπάσει και ο πόλεμος.

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Στα αρχεία του Αμερικανικού Πολεμικού Ναυτικού, στο υλικό της Ανακριτικής επιτροπής για την τραγωδία του Περλ Χάρμπορ, βρέθηκε πριν από σαράντα χρόνια το υπόμνημα που έστειλε ο Ζαχαριάς στον ναύαρχο Χάσμπαντ Κίμμελ (Husband Kimmel) διοικητή της βάσης στη Χαβάη. Με το έγγραφο προειδοποιούσε, ότι οι Ιάπωνες ετοίμαζαν αιφνιδιαστική επιδρομή εναντίον της βάσεως, πρωί Κυριακής που όλοι αργούν και τα μέτρα ασφαλείας είναι χαλαρά.

Στην αναφορά του ο Ζαχαριάς εφιστούσε την προσοχή του ναυάρχου Kimmel στο γεγονός, ότι στην Ουάσιγκτον βρίσκονταν την εποχή εκείνη δύο ιάπωνες επίσημοι απεσταλμένοι, οι Νομούρα και Κουρούζου για να… αποκοιμίσουν την αμερικανική κυβέρνηση. Όταν ο τρίτος απεσταλμένος -σημείωνε ο Ζαχαριάς- ο πρεσβευτής στο Περού Τατσούγκι Σακαμότο φθάσει στην Ουάσινγκτον, τότε θα ξεσπάσει και ο πόλεμος.

Γράφει ο Τάσος Κοντογιαννίδης

Σαν σήμερα 7 Δεκεμβρίου 1941, οι Ιάπωνες, αιφνιδιάζοντας του Αμερικανούς πραγματοποιούν αεροπορική επίθεση βομβαρδίζοντας στη ναυτική βάση του Πέρλ Χάρμπορ της Χαβάης το στόλο τους, με αποτέλεσμα: 2.000 νεκρούς, 1500 τραυματίες 800 αγνοούμενους, 300 κατεστραμμένα αεροπλάνα, 8 βυθισμένα θωρηκτά και πολλά πλοία τυλιγμένα στις φλόγες. Το πληροφορήθηκε λίγες μέρες πριν το επιχειρήσουν ο Ελληνικής καταγωγής πλοίαρχος του αμερικανικού ναυτικού, ΄Ελις Ζαχαριάς, ενημέρωσε τους ανωτέρους του για το χτύπημα, αλλά κανένας δεν του έδωσε σημασία!

Στα αρχεία του Αμερικανικού Πολεμικού Ναυτικού, στο υλικό της Ανακριτικής επιτροπής για την τραγωδία του Περλ Χάρμπορ, βρέθηκε πριν από σαράντα χρόνια το υπόμνημα που έστειλε ο Ζαχαριάς στον ναύαρχο Χάσμπαντ Κίμμελ (Husband Kimmel) διοικητή της βάσης στη Χαβάη. Με το έγγραφο προειδοποιούσε, ότι οι Ιάπωνες ετοίμαζαν αιφνιδιαστική επιδρομή εναντίον της βάσεως, πρωί Κυριακής που όλοι αργούν και τα μέτρα ασφαλείας είναι χαλαρά.

Ο Ελις (Ηλίας) Ζαχαριάς, μανιάτικης καταγωγής, γεννήθηκε στη Φλόριντα την 1-1-1890. Ο πατέρας του, μετανάστης μέσω Γερμανίας στις ΗΠΑ, ήταν απόγονος του καπετάν Ζαχαριά, αγωνιστή της Επανάστασης του ’21. Φοίτησε στη Ναυτική Ακαδημία και το 1920 στάλθηκε στην Ιαπωνία, όπου έμαθε τα ιαπωνικά κι εξοικειώθηκε με το λαό και τον πολιτισμό του.

Ο Ζαχαριάς, αφού εκπαιδεύτηκε στην κατασκοπεία, ξαναγύρισε στην Ιαπωνία όπου ανέλαβε υποδιοικητής των μυστικών υπηρεσιών του Ναυτικού Χρησιμοποιήθηκε στις προπαγανδιστικές εκπομπές, ενώ κατόρθωσε να σπάσει κώδικες και να αποκωδικοποιήσει σήματα των Ιαπώνων συλλέγοντας σημαντικές πληροφορίες.

Στην αναφορά του εφιστούσε την προσοχή του ναυάρχου Kimmel στο γεγονός, ότι στην Ουάσιγκτον βρίσκονταν την εποχή εκείνη δύο ιάπωνες επίσημοι απεσταλμένοι, οι Νομούρα και Κουρούζου για να… αποκοιμίσουν την αμερικανική κυβέρνηση. Όταν ο τρίτος απεσταλμένος -σημείωνε ο Ζαχαριάς- ο πρεσβευτής στο Περού Τατσούγκι Σακαμότο φθάσει στην Ουάσινγκτον, τότε θα ξεσπάσει και ο πόλεμος.

Και πράγματι, ο Σακαμότο πήγε στην Ουάσινγκτον στις 3 Δεκεμβρίου και έφυγε στις 5. Τα ξημερώματα της 7ης Δεκεμβρίου, ο ναύαρχος Γιαμαμότο στέλνει μια αρμάδα που συνόδευε 6 αεροπλανοφόρα με 423 αεροπλάνα. Ο Ζαχαριάς διαπιστώνει τις πυκνές επείγουσες διαταγές στον ιαπωνικό στόλο και ενημερώνει τους προϊσταμένους του. Στις 7 και 20΄, 70 μίλια μακριά, στο ακρωτήριο Οάχου, καθώς τα ιαπωνικά αεροπλάνα πλησίαζαν, ο ναύτης Έλιοτ, βλέπει έκπληκτος πλήθος αεροπλάνων στην οθόνη του ραντάρ! Ξυπνά αμέσως τον αξιωματικό υπηρεσίας υπολοχαγό Τάϋλορ κι εκείνος του λέει: «Forget it», (ξέχασέ το). Νόμιζε ότι επρόκειτο περί ασκήσεως. (θυμίζει την τουρκική εισβολή το 1974, «μη δίνετε σημασία, κάνουν άσκηση…»)

Στο Περλ Χάρμπορ, ο 59χρονος ναύαρχος Κίμμελ, αμέριμνος κι έτοιμος να παίξει γκολφ, ακούει έξω από το σπίτι του, τις εκρήξεις στο λιμάνι… Μέσα σε μία ώρα, ο αιφνιδιασμός των Ιαπώνων είχε πετύχει. Τα αεροπλάνα ανενόχλητα κατά κύματα κατέστρεψαν τα περισσότερα πλοία, εκτός από το καταδρομικό Σώλτ Λέϊκ στο οποίο επέβαινε ο Ζαχαριάς και περιπολούσε 200 μίλια μακριά.

Μετά την επιτυχία, ο υπεύθυνος για την επίθεση πλοίαρχος Φουσίντα, στέλνει το μήνυμα στον ναύαρχο Γιαμαμότο. «Τόρα- Τόρα Τόρα», δηλαδή «Τίγρης, Τίγρης Τίγρης»…Τον σχεδιασμό της Ιαπωνικής επίθεσης, γνώριζε από τις μυστικές υπηρεσίες ο Ουίνστων Τσόρτσιλ.Tα απόρρητα αρχεία του Φόρεϊν Όφις αποκαλύπτουν, ότι, προτίμησε να σιωπήσει, για να εξαναγκασθεί να ξυπνήσει από το λήθαργο ο γίγαντας Αμερική και να μπει στον πόλεμο… Τηλεφώνησε μάλιστα μετά στον πρόεδρο Ρούζβελτ και τον άκουσε να λέει: «Τώρα βρισκόμαστε μαζί στο ίδιο καράβι», εννοούσε στον πόλεμο!…

Το Ιαπωνικό εγχείρημα σχεδίασε ο ναύαρχος Γιαμαμότο, ναυτικός ακόλουθος το 1926 στη Ουάσινγκτον. ΄Έστειλε από τη Χιροσίμα στις 26 Νοεμβρίου την αρμάδα με κάθε μυστικότητα προς το Περλ Χάρμπορ, όπου ναυλοχούσε ο αμερικανικός στόλος με 125 σκάφη και 227 αεροπλάνα. Μόνο τριάντα αεροπλάνα έχασαν οι Ιάπωνες. Οι αμερικανικές απώλειες τεράστιες. Σκοτώθηκαν 2.638 αξιωματικοί και ναύτες, βυθίστηκαν ή καταστράφηκαν όλα τα πλοία και 120 αεροπλάνα. Η ταπεινωτική αυτή ήττα ανάγκασε τους αμερικανούς να μπουν στο πόλεμο. Και τέσσερα χρόνια μετά, τον Αύγουστο του 1945, ρίχνοντας τις ατομικές βόμβες στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι πήραν την εκδίκηση που ήθελαν από τον εχθρό τους.

Ο ΄Ελις Ζαχαριάς, όταν αποστρατεύτηκε το 1946 με το βαθμό του υποναύαρχου, έπινε ελληνικό καφέ με τον ανταποκριτή της «Ακροπόλεως» Άρη Αγγελόπουλο, που έτυχε στις δεκαετίες του ΄60 και του’70 να λαμβάνω στην εφημερίδα τις ανταποκρίσεις του και από αυτόν είχα πληροφορηθεί την καταγωγή του Ζαχαριά και την δράση του στο Περλ Χάρμπορ. Πέθανε από καρδιακή προσβολή στις 27-6-1961 και τάφηκε στο κοιμητήριο του Άρλινγκτον.

Συνέχεια ανάγνωσης

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

Αναλύσεις1 ώρα πριν

Tehran Times: Ο Άσαντ έφυγε, η Συρία στο λυκόφως

Η Τουρκία συγκαταλέγεται μεταξύ των χωρών που κατηγορούνται για βοήθεια και συνέργεια στο HTS. Η κυβέρνηση του Προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ...

Διεθνή2 ώρες πριν

Το ΥΠΕΞ της Ελλάδας με τη σωστή πλευρά της ιστορίας κατά Ερντογάν! Χαιρέτησε την πτώση του καθεστώτος Άσαντ

Η Ελλάδα χαιρετίζει την πτώση του αυταρχικού καθεστώτος Άσαντ στη Συρία, αναφέρει ανακοίνωση του υπουργείου Εξωτερικών, στην οποία τονίζεται ότι...

Διεθνή2 ώρες πριν

Στόχους του ISIS στη Συρία βομβάρδισαν οι ΗΠΑ

Η Κεντρική Διοίκηση των ΗΠΑ (CENTCOM) ανακοίνωσε ότι οι δυνάμεις της πραγματοποίησαν δεκάδες αεροπορικές επιδρομές εναντίον στόχων του Ισλαμικού Κράτους...

Διεθνή3 ώρες πριν

Προτάσεις από ΟΗΕ για την επόμενη μέρα στη Συρία

Ο Geir Otto Pedersen είναι Νορβηγός διπλωμάτης, ο οποίος είναι επί του παρόντος Ειδικός Απεσταλμένος των Ηνωμένων Εθνών για τη...

Διεθνή4 ώρες πριν

Στη Ρωσία ο Άσαντ! Του χορήγησε άσυλο ο Πούτιν μεταδίδουν ρωσικά ΜΜΕ

Στη Ρωσία  έφτασε ο Μπασάρ αλ Άσαντ της Συρίας και η οικογένειά του και τους χορηγήθηκε άσυλο από τις ρωσικές...

Δημοφιλή