Η Ελλάδα διάγει μια από τις χειρότερες περιόδους της ιστορίας της και αυτό δεν είναι κάτι που μπορεί να αμφισβητηθεί

του ΦΟΙΒΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΠΟΥΛΟΥ*

            Η Ελλάδα διάγει μια από τις χειρότερες περιόδους της ιστορίας της. Αυτό δεν είναι κάτι που μπορεί να αμφισβητηθεί. Από το 2010 βρίσκεται σε διαρκώς επιδεινούμενη οικονομική, κοινωνική, πολιτική, γεωπολιτική και γεωοικονομική κατάσταση. Ο Κορώνα-ιός ήλθε σαν το περίφημο κερασάκι στην τούρτα, στο πλαίσιο μιας ευρύτερης άσκησης κοινωνικής μηχανικής στο δυτικό πολιτιστικό σύστημα. Ήλθε και έδεσε που θα έλεγαν παλαιότερα.

Φαίνεται όμως πως αυτή η κρίση έχει διαποτίσει πολύ καλά το σύστημα λήψεως αποφάσεων στην χώρα. Τόσο, που προφανείς κίνδυνοι είτε δεν γίνονται πια αντιληπτοί, είτε προτιμάται να αγνοούνται, ή /και αποσιωπούνται για λόγους που χρειάζονται σοβαρή διερεύνηση. Το παρόν κείμενο δεν θα ασχοληθεί με την διερεύνηση. Αυτή θα έπρεπε, σε σοβαρές χώρες, να γίνεται σιωπηρά αλλά ενεργώς και επισταμένα σε άλλα επίπεδα , και ο νοών νοείτω. Εκείνο που θα τονιστεί εδώ είναι ένας από τους προφανείς κινδύνους που μέχρι σήμερα, κρίνοντας από τα αποτελέσματα, έχει αγνοηθεί.

      Ιστορικό και σύγχρονο παράδειγμα 

Το ιστορικό παράδειγμα είναι επί προεδρίας Κεννεντι στις ΗΠΑ. Τότε, τον μακρινό Οκτώβριο του 1962, 140 χιλιόμετρα μακριά από τις ακτές της Φλόριντα, η ΕΣΣΔ είχε εγκαταστήσει πυραύλους στην Κούβα του νέου τότε κυβερνήτη της Φιντέλ Κάστρο. Ο Κέννεντι, που επί μήνες είχε αγνοήσει προειδοποιήσεις για την αύξηση της στρατιωτικής παρουσίας των σοβιετικών στην νήσο και για την μεταφορά οπλισμού, όντας απορροφημένος σε προεκλογική περίοδο για την εκλογή μελών του Κογκρέσου και κυβερνητών πολιτειών, βρέθηκε να κοιτά φωτογραφίες εγκαταστάσεων αποθηκεύσεως και εκτοξεύσεως πυραύλων SS-4 (R-12) και SS-5 (R-14) (τα πρώτα είναι η κωδική ονομασία κατά ΝΑΤΟ) μέσου (medium) και επαυξημένου (intermediate)βεληνεκούς.

Ξύπνησε απότομα από την ηθελημένη άρνηση της πραγματικότητας στην οποία είχε μπει για μικρό-πολιτικούς λόγους.  Ο πανικός ήταν άμεσος.

Υπενθυμίζεται ότι βρισκόμαστε σε εποχή οξείας αντιπαραθέσεως με την ΕΣΣΔ, όπου τα πυραυλικά προγράμματα και των δυο έτρεχαν ταχύτατα. Συνεπώς η τεχνολογική εξέλιξη των παικτών έτρεχε περίπου παράλληλα σε τύπους και δυνατότητες. Έχει την σημασία του αυτό για τα καθ’ ημάς.

Αφού λοιπόν περαιτέρω φωτογραφίες αποκάλυψαν την ύπαρξη και πυραύλων προς συναρμολόγηση, ο Κεννεντι αποφάσισε να φτάσει στα άκρα εάν δεν βρισκόταν κάποια άλλη λύση. Ο λόγος ήταν απλός. Οι πύραυλοι αυτοί μπορούσαν να πλήξουν την ανατολική ακτή των ΗΠΑ, και άρα τα κέντρα λήψεως αποφάσεων, εντός το πολύ 12 λεπτών από την στιγμή της εκτοξεύσεως τους. Δηλαδή, θα έθεταν σε ομηρία την ηγεσία των ΗΠΑ με ότι συνεπαγόταν κάτι τέτοιο.  Θεωρήθηκε ορθώς ότι η ΕΣΣΔ θα είχε πλέον την δυνατότητα συντριπτικού πλήγματος και δυνητικά αποκεφαλισμού της διοικητικής δομής των ΗΠΑ. Η εξέλιξη της κρίσεως είναι γνωστή και πλέον λίγα απόρρητα έγγραφα που να την αφορούν έχουν μείνει στο σκοτάδι. Για την ιστορική συνέχεια και μόνον αναφέρεται στο παρόν ότι το 2014 στο διαδίκτυο αναρτήθηκε συνέντευξη των δυο ανωτάτων ρώσων διοικητών των δυνάμεων στην Κούβα, καθώς και τα τηλεγραφήματα του τότε πρέσβεως της ΕΣΣΔ στο νησί. Για τους μελετητές των υπηρεσιών πληροφοριών είναι καμπανάκι σχετικά με την πιθανότητα ελλειπών πληροφοριών σε στιγμή μεγίστης κρίσεως.

Γνωρίζουμε πλέον από την μαρτυρία των ανωτέρων δυο διοικητών ότι στην Κούβα ήταν ήδη επιχειρησιακοί τόσο πύραυλοι (είχαν αναφέρει 14 έτοιμους για εκτόξευση εντός 30 λεπτών), όσο και πύραυλοι μικρού βεληνεκούς με πυρηνική γόμωση για την απόκρουση πιθανής αποβάσεως των ΗΠΑ, όπως επίσης και 18 πυρηνικές βόμβες ελευθέρας πτώσεως από αεροπλάνα τα οποία ήταν ήδη στο νησί. Ξέρουμε ότι οι ΗΠΑ αγνοούσαν τα δεδομένα αυτά, διότι οι στρατιωτικοί επέμεναν για προληπτικό χτύπημα ΠΡΙΝ καταστούν ενεργά τα όπλα. Αγνοούσαν τόσο την ύπαρξη ενεργών πυραύλων, πλήρως δε την ύπαρξη των μικρού βεληνεκούς πυραύλων και των βόμβων.  Αγνοούσαν ακόμη οι ΗΠΑ τις διαταγές που είχαν οι δυο αξιωματικοί, οι οποίες ρητώς τους εξουσιοδοτούσαν να χρησιμοποιήσουν κατά την κρίση τους πυρηνικά σε περίπτωση πολέμου, καθώς η επικοινωνία με την Μόσχα θα ήταν σχεδόν αδύνατη (οι δορυφόροι δεν ήταν ακόμη η βασική μορφή επικοινωνιών).

Επιπλέον, από τα τηλεγραφήματα του ρώσου πρέσβεως προκύπτει ότι ο Φιντέλ είχε στείλει γράμμα στον Κρούτσεφ, το οποίο πήγε και το έγραψε στο υπόγειο της πρεσβείας, όπου του ζητούσε να αρχίσει πυρηνικός πόλεμος με τις ΗΠΑ και προσέφερε την καταστροφή της χώρας του προκειμένου να καταστραφούν οι ΗΠΑ (αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων) . Αυτό, κατά τα ρωσικά έγγραφα, θορύβησε τον Κρούτσεφ, μήπως και ο Φιντέλ επιχειρήσει να καταλάβει τους πυραύλους για να κάνει πράξη όσα γράφει (αναφέρεται ότι τον αποκάλεσε τρελό), και συνετέλεσε σοβαρά στην απόφαση του να αποσύρει τους πυραύλους τελικά.

Δηλαδή, οι υπηρεσίες πληροφοριών των ΗΠΑ είχαν μαύρα μεσάνυχτα για το τι πραγματικά αντιμετώπιζαν αυτοί που έπρεπε να πάρουν τις αποφάσεις.  Καταλάβαιναν όμως άριστα την διαμορφούμενη κατάσταση ομηρίας.

   Νεότερη ιστορία

21 Δεκεμβρίου 2021, ετήσια διευρυμένη συνεδρίαση του Συμβουλίου της ηγεσίας του ρωσικού υπουργείο Άμυνας, που πραγματοποιήθηκε στο Κέντρο Διαχείρισης Εθνικής Άμυνας. Τα στοιχεία υπάρχουν τόσο από την μετάφραση της πρεσβείας της Ρωσικής Ομοσπονδίας στην Ελλάδα στο Τουίτερ, όσο και στην διεύθυνση https://www.youtube.com/watch?v=8V35Rov0kw (σύγχρονη μετάφραση της απευθείας μεταδιδόμενης συνεδριάσεως στην αγγλική στο κανάλι RT: Russia today)

Σταχυολογούμε τα σημεία που αφορούν την καθ’ ημάς περίπτωση.  Ομιλία του Προέδρου της Ρωσικής Ομοσπονδίας Βλάντιμιρ Πούτιν.

«…η αύξηση των στρατιωτικών δυνάμεων των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ ακριβώς κοντά στα σύνορα της Ρωσίας, καθώς και η ασκήσεις μεγάλης κλίμακας, συμπεριλαμβανομένων και των μη προγραμματισμένων, προκαλούν σοβαρή ανησυχία.

Ανησυχούμε έντονα για το γεγονός ότι τμήματα του παγκόσμιου αντιπυραυλικού συστήματος των ΗΠΑ αναπτύσσονται κοντά στην Ρωσία. Οι εκτοξευτές Mk41 που βρίσκονται στην Ρουμανία και σχεδιάζεται να αναπτυχθούν στην Πολωνία είναι προσαρμοσμένοι στα συστήματα κρούσης Τόμαχωκ. Εάν αυτή η υποδομή προχωρήσει, εάν τα πυραυλικά συστήματα των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ εμφανιστούν στην Ουκρανία, ο χρόνος πτήσης τους προς την Μόσχα θα μειωθεί σε επτά έως δέκα λεπτά, και εάν αναπτυχθούν υπερηχητικά όπλα, σε πέντε λεπτά. Πρόκειται για μια σοβαρή πρόκληση για εμάς- μια πρόκληση για την ασφάλειά μας.»

Παρακάτω δε, λέει τα εξής για την εξέλιξη των σχέσεων με τις ΗΠΑ: « …σε κάθε βήμα η κατάσταση συνεχώς επιδεινωνόταν, επιδεινωνόταν, επιδεινωνόταν- υποβαθμιζόταν και υποβαθμιζόταν.

Σήμερα βρισκόμαστε σε αυτή την κατάσταση , όταν είμαστε αναγκασμένοι να αποφασίσουμε κάτι: όπως είπα δεν μπορούμε να αφήσουμε την κατάσταση να εξελίσσεται. Μήπως δεν είναι ξεκάθαρο σε κανέναν; Θα πρέπει να είναι κατανοητό.»

Έχει ή δεν έχει χιούμορ η ιστορία τελικά; Αντιστροφή της καταστάσεως στην Κούβα, ίδια διακυβεύματα, ίδιοι δρώντες,  άγνωστη προσώρας κατάληξη.

Χάρτης 1 Ο τίτλος θα μπορούσε κάλλιστα να είναι καλό βράδυ και καλή τύχη.  Η περίφημη ατάκα του πατρός του Τζώρτζ Κλούνευ το βράδυ που από τηλοψίας επιτέθηκε στον έως τότε παντοδύναμο Τζόζεφ Μακ Κάρθυ  με την κρυφή αλλά ουσιώδη υποστήριξη του Αϊζενχάουερ.

   Η καθ’ ημάς άγνοια κινδύνου (επιεικέστατη έκφραση)

Ο χάρτης δείχνει τις περιοχές του Αιγαίου (όχι όλες) που θεωρούνται διεθνής εναέριος χώρος, και όπου τους τελευταίους μήνες τα τουρκικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη (διαφόρων τύπων, αλλά βασικά αυτά με πτητική ικανότητα  από 24 έως και 50 ώρες σουλατσάρουν συνεχώς έχοντας λάβει άδεια επί τούτου από την ημεδαπή Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας, προφανώς κατόπιν συνεννοήσεως με την Πολεμική Αεροπορία. Διότι εάν τέτοια συνεννόησης δεν υπήρξε, τότε πραγματικά ανοίγουν σκοτεινές ατραποί… Οι περιοχές αυτές συνδέονται με αεροδιαδρόμους (γραμμή) τους οποίους τα εν λόγω μη επανδρωμένα χρησιμοποιούν για να μεταβαίνουν από την μια στην άλλη, αξιοποιώντας την δυνατότητά τους να πετούν για 24 και πλέον ώρες. Αυτό σημαίνει ότι πρακτικά τα αεροχήματα αυτά δεν είναι δυνατόν να επιτηρηθούν οπτικά, καθώς θα έπρεπε συνεχώς κάποιος να είναι δίπλα. Το χειρότερο όμως είναι ότι τα αεροχήματα αυτά μπορούν κατά το δοκούν στο  πλαίσιο αδειοδοτημένων πτήσεων να «παίζουν» αλλάζοντας το ένα το άλλο, καθώς όχι μόνο ακολουθούν πορείες διαρκών ελιγμών σε αζιμούθιο αλλά και καθ’ ύψος οπότε είναι πρακτικώς αδύνατον- ιδίως την νύχτα- να διαπιστωθεί από τα ραντάρ ή αεροσκάφος εάν το ίδιο ιπτάμενο μέσο ανεβαίνει ξανά σε ύψος ή εάν σε επίπεδο αρκούντως χαμηλό έχει εναλλαγεί με κάποιο άλλο το οποίο συνεχίζει την πτήση του πρώτου. Υπάρχει και καινούριο μοντέλο με αυτονομία πλέον των 40 ωρών το οποίο η λογική λέει ότι συντόμως θα λάβει την θέση του στην περιοχή, αν και η στρατηγική λογική θα το καταστούσε πιο χρήσιμο στην προσβολή πλοίων σε πελαγικό περιβάλλον.

Τα ραντάρ , δεν αποδίδουν καλά στην ιχνηλάτηση στόχων ιπτάμενων σε χαμηλό ύψος  και μεγάλη απόσταση (έως και καθόλου σε κακές καιρικές συνθήκες), ενώ η οπτική αναγνώριση είναι αδύνατη. Επιπλέον η απόσταση εισόδου από την τουρκική ακτή ευνοεί την διείσδυση σε χαμηλό ύψος και την εναλλαγή, ενώ ότι εισέρχεται νύχτα πολύ δύσκολα μπορεί να αναγνωριστεί οπτικά (τα μαχητικά μας δεν διαθέτουν συστήματα IRST, ίσως αυτό για πρώτη φορά επιτευχτεί με τα Rafale, αλλιώς χρειάζεται η πτήση Α/Φ με ειδικά ατρακτίδια τα οποία δεν διαθέτουμε ούτε σε επαρκή αριθμό, ούτε μπορούμε να τα χρησιμοποιούμε συνέχεια διότι χρήσις= αυξημένη συντήρηση και αρκετά λεφτά).

Το πρόβλημα γίνεται ακόμη μεγαλύτερο καθώς τα μη επανδρωμένα αυτά κατασκευάζονται στην Τουρκία η οποία μπορεί να παράξει δεκάδες από αυτά (ήδη παράγει και εξάγει διαφόρους τύπους, ενώ δοκιμάζει και εξελίσσει άλλα πιο ικανά), άρα μπορεί να αναπτύξει την στρατηγική της κατά το δοκούν χωρίς να περιορίζεται από την ικανότητα αγοράς και την συντήρηση αυτών, και φυσικά να τα θυσιάζει μαζικά εάν το κρίνει απαραίτητο. Το πρόβλημα μετατρέπεται σε στρατηγική απειλή για την Ελλάδα, όταν στην εξίσωση προστεθεί η δυνατότητα δυο, για την ώρα, εκ των μοντέλων σε παράγωγη  (AKINCI και AKSUNUR με μέγιστες ώρες όπως εγράφη προηγουμένως)  να μεταφέρουν βλήματα αέρος-εδάφους μακρού βεληνεκούς.

Ο χάρτης έχει κάποιες περιοχές με κόκκινο στο εσωτερικό των κομματιών όπου κόβουν βόλτες τα τουρκικά μη επανδρωμένα.   Είναι περιοχές από τις οποίες μπορεί να γίνει άφεση των βλημάτων αυτών.   Ουσιαστικά όλα τα μεγάλα νησιά κοντά στην Τουρκία μπορούν να χτυπηθούν σε ελάχιστο χρόνο και αιφνιδιαστικά. . Όμως υπάρχει και καλύτερο. Επισυνάπτεται πίνακας αποστάσεων και χρόνων, μαζί με επεξήγηση των μεγεθών και των όπλων υπό εξέταση. Δεν έχει ληφθεί υπ’ όψιν η ανάπτυξη των νέων βλημάτων η οποία είναι ταχέως καθ’ οδόν στην απέναντι πλευρά. Είχε αναφερθεί ότι ΕΣΣΔ και ΗΠΑ είχαν παράλληλη κούρσα αναπτύξεως πυραυλικής τεχνολογίας. Αυτό καθιστούσε δυνατή την ανάπτυξη αυτόνομα αντιμέτρων εκατέρωθεν. Στην περίπτωση μας αυτό ουδόλως ισχύει. Η Τουρκία τρέχει μόνη της, και εμείς κοιτούμε αποχαυνωμένοι από μνημόνια και άλλα τινά…

Μονάδα υπολογισμού είναι το 1 Μαχ= 1225 χ.α.ω.

Ταχύτητα πλεύσεως βλήματος( υποεκτιμημένη)= 0,7 Μαχ (= 857 χ.α.ω.)

Η πραγματική ταχύτητα σύμφωνα με υπολογισμούς εξειδικευμένων σελίδων στον παγκόσμιο ιστό είναι εγγύτερη στα 0,87 Μαχ , όμως θα γίνει εσκεμμένη υποεκτίμηση.

Εμβέλειες βλημάτων:  SOM= 135 n.m. (ν.μ.) βάρος 230 κιλά

SLAM= 150 n.m. βάρος 360 κιλά

Ο πρώτος αναφέρεται και με εμβέλεια 150 ν.μ. σε ανοικτή πηγή. Ο δεύτερος έχει ζεύξη δεδομένων που επιτρέπει την εν πτήση μεταβολή στοχοθεσίας του βλήματος.

Το AKINCI σημειωτέον μπορεί να κουβαλήσει έως 1350 κιλά οπλισμού. Το δε AKSUNUR έως 750 κιλά.

Τα δυο μοντέλα μη επανδρωμένων που αναφέρονται μπορούν να μεταφέρουν ένα βλήμα SOM έκαστο. Σημειωτέον ότι το βλήμα αυτό έχει ειδικά σχεδιαστεί για να έχει χαρακτηριστικά πολύ χαμηλής ανιχνευσιμότητας (stealth) από ραντάρ.

Οι αποστάσεις είναι υπολογισμένες από την αντιστοίχως κοντινότερη δυνητική περιοχή εκτοξεύσεως του όπλου (κόκκινες περιοχές).

Οι χρόνοι που αφορούν τις νήσους του Αιγαίου (περιπτώσεις σχεδίου ΒΑΡΙΟΠΟΥΛΑ) είναι δραματικά κατώτεροι ενώ οι περιοχές εκτοξεύσεως μεταφέρονται και μέσα στην Τουρκία με χαρακτηριστική άνεση.

Με δεδομένο το προηγούμενο της ΒΑΡΙΟΠΟΥΛΑΣ, και το σαφέστατο μήνυμα της Τουρκίας ότι δεν αναγνωρίζει την ελληνική κυριαρχία στο Αιγαίο (πλέον όλοι έχουν εμπεδώσει τι εννοούν), ας κάνουμε μια απλή άσκηση με βάση τα πραγματικά δεδομένα. Τα ιστορικά προηγούμενα που αναφέρθηκαν, παλιότερα και προ ολίγου καιρού, δείχνουν πως αντιλαμβάνονται την ασφάλεια τους τα σοβαρά κράτη. Τώρα ας εξετάσουμε το γιατί την αντιλαμβάνονται έτσι. Σημειωτέον ότι δεν υπολογίστηκαν υπερηχητικά όπλα στον πίνακα, παρότι με την διαφαινόμενη ανάπτυξη κάποιου είδους στρατιωτικής συνεργασίας μεταξύ Τουρκίας και Ινδίας (πώληση στην Ινδία μη επανδρωμένων και μεταφορά τεχνολογίας από την Τουρκία) , και πιθανόν με την Κίνα, η μεταφορά τεχνογνωσίας τέτοιου τύπου τεχνολογίας δεν μπορεί να αποκλειστεί επ’ ουδενί.

Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι έρχεται η ώρα που η Τουρκία αποφασίζει να κλιμακώσει την αντιπαράθεση με την Ελλάδα. Έχει διδαχτεί ότι αυτά που κερδίζει στρατιωτικά, η Δύση δεν της τα αφαιρει με άλλο τρόπο. Μόνο η Ρωσία την βομβαρδίζει δια συμμόρφωση στην Συρία, εσχάτως δε τακτικά. Αλλά αυτό δεν μας αφορά. Γνωρίζει επίσης ότι το σύστημα εξουσίας στην Ελλάδα είναι εξόχως συγκεντρωτικό και άτομο-κεντρικό. Ουσιαστικά με πέντε άτομα εκτός παραλύεις τις αποφάσεις τουλάχιστον για πολλές πολλές ώρες. Γνωρίζει επίσης ότι οι βασικές υποδομές της Ελλάδος είναι ανίκανες να ανταπεξέλθουν σε σοβαρά γεγονότα συστημικής διακοπής ( βρέχει και τρέχουμε πανικόβλητοι για παράδειγμα). Γνωρίζουν την λίστα στόχων που έχει το ΝΑΤΟ για την καταστροφή υποδομών μιας χώρας δυτικού πολιτισμικού τύπου. Η λίστα αυτή για πρώτη φορά συστηματοποιήθηκε επί Μπους του νεωτέρου. Γνωρίζουν και συνεχώς αναλύουν τις υλικές, αλλά κυρίως ηθικές και νοητικές αδυναμίες της ελίτ της χώρας μας. Και είναι πολλές! Γνωρίζουν και συνεχώς αναλύουν την πορεία των ελίτ στην Ευρώπη των μεγάλων δυνάμεων, στις ΗΠΑ και σε μια σειρά άλλων χωρών. Εν προκειμένω όμως οι λοιπές αυτές χώρες δεν μας αφορούν καθώς διόλου δεν θα στεναχωρηθούν από οτιδήποτε μας συμβεί. Γνωρίζουν (Ίμια) ότι πιθανότατα οι ημεδαπές ελίτ θα τρέξουν αυθύς στο εξωτερικό να ζητήσουν προστασία. Γνωρίζουν ότι ουδείς θα σπεύσει να πολεμήσει υπέρ ημών παρά τα λεκτικά ανδραγαθήματα διαφόρων διπλωματικών οδών.  Ο Πούτιν ήταν σαφής ότι πρώτα φροντίζεις εσύ όλα όσα πρέπει να διαθέτεις σε ΣΚΛΗΡΗ ισχύ, και μετά αρχίζεις να στηρίζεσαι σε μαλακά σενάρια. Το ΝΑΤΟ το έχει εμπεδώσει αυτό και στην Βαλτική (αερομαχίες), και στην Κριμαία (αερομαχίες και ναυμαχίες) , και στην Ουκρανία. Σοφόν το σαφές.

Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι μια ωραία εποχή, που η Ελλάδα θα έχει ακόμη τα οικονομικά και συναφή κοινωνικά της χάλια (και να μην τα υποτιμούμε όσον αφορά την επιρροή τους στην σκληρή ισχύ διότι τα όπλα από μόνα τους απλά υπάρχουν), υπολογίζει ότι οι διεθνείς συσχετισμοί της επιτρέπουν να τολμήσει αιφνιδιαστικό χτύπημα. Εάν για παράδειγμα η ένταση με την Ρωσία κορυφωθεί, κανείς δεν θα έχει πόρους για διευθέτηση τυχόν εμπλοκής στο Αιγαίο, πολλώ μάλλον που θα πρέπει να θωπεύσουν την Τουρκία για τα στενά και ταυτόχρονα να προσέχουν την Κίνα.  Ένα σενάριο. Υπάρχουν αρκετά άλλα πολιτικό-οικονομικά.

Εφ’ όσον μπορώ να πετώ με τα μη επανδρωμένα συνεχώς και αμέριμνα στις περιοχές αυτές- και γιατί άραγε να μην επεκταθώ προς Ρόδο και Κρήτη να ανοίξω την βεντάλια των στόχων μου σε ευρύτερο πεδίο σεναρίων εμπλοκής-  τότε την ώρα που θα το επιλέξω, οπλίζω τα οχήματα αυτά (και όσα νέα μοντέλα θα έλθουν σε  λίγο), τα αναμιγνύω με τα «αθώα» που απλώς κατασκοπεύουν, βάζω και ορισμένα με «αυτοκτονικές τάσεις» στο μίγμα και μια ωραία αφέγγαρη νύχτα με κακοκαιρία για να μπερδεύω τα πράγματα περισσότερο στέλνω χαιρετίσματα όπου επιλέξω σε λίγα λεπτά. Όχι δηλαδή ότι θα έχουν ηθικές αναστολές να το κάνουν και ημέρα. Εξάλλου εγώ τα παράγω, εγώ φτιάχνω και τα όπλα, όσα θέλω φτιάχνω και όπου θέλω τα μετακινώ.  Δεν χρειάζονται και κανονικά αεροδρόμια. Και οι αυτοκινητόδρομοι μια χαρά την κάνουν την δουλειά μου. Εάν αυτό είναι εφικτό για τα GRIPPEN, ή ακόμη και για τα Α10, τότε σαφέστατα είναι και για τα μη επανδρωμένα αυτού του μεγέθους.  Τσιμεντένιες πίστες στην μέση του πουθενά είναι επαρκέστατες.

Σε κάθε περίπτωση, ακόμη και εάν τα ραντάρ πιάσουν τα στίγματα (μεγάλο εάν) θα έχουμε 8-10 λεπτά για να αντιδράσουμε και να εκκενώσουμε. Βέλτιστο σενάριο αυτό. Δεν νομίζω ότι έχουμε επεξεργαστεί σενάρια continuity of government (συνεχείας της  κυβερνήσεως) στην Ελλάδα, ούτε έχουμε φτιάξει αντίστοιχες διαμοιρασμένες θωρακισμένες υποδομές ή σχέδια διαφυγής τεσσάρων λεπτών. Μάλλον είμαστε κάτι δεκαετίες πίσω.

Μπορεί βέβαια κάποιος να πει ότι η Τουρκία δεν έχει τέτοιες δυνατότητες ούτε και θα έχει. Ναι. Ας δούμε λοιπόν το ακόλουθο.

Αυτό είναι κατεβασμένο από την σελίδα https://www.savunmasanayist.com/kartal-milli-ihbar-ve-komuta-kontrol-sistemi/  και αφορά την έρευνα για την ανάπτυξη του συστήματος KARTAL (σύστημα έγκαιρης προειδοποίησης, διοίκησης και ελέγχου) που τρέχει η εταιρεία HAVELSAN. Το δορυφορικό κομμάτι ήδη τρέχει παράλληλα και είναι λίαν πρόσφατη η ανακοίνωση συμφωνίας μεταξύ του ιδίου του Ερντογάν και του Ελον Μασκ (Elon Mask) για στρατηγική συνεργασία σχετικά με την εκτόξευση τουρκικών δορυφόρων, την ανάπτυξη τεχνητής νοημοσύνης (η εταιρεία ΤΕΣΛΑ του Μασκ είναι παγκόσμιος πρωτοπόρος σε αυτό), και άλλα τινά.  Ιδού η διαμαρτυρία ενώσεων πολιτών των ΗΠΑ για το θέμα των εκτοξεύσεων προς την Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση των ΗΠΑ  και η απάντηση αυτής.

Όσο για το θαλάσσιο κομμάτι, ας δούμε για παράδειγμα πως σκοπεύουν να μπουν στην δική μας ΑΟΖ και να εξορύξουν αυτά που ο κ. ΥΠΕΞ θεωρεί μιαρούς υδρογονάνθρακες. Διότι η ίδια τεχνολογία έχει πολλές άλλες πρακτικές εφαρμογές… Φαντασία να έχεις. Ένα από τα διαθέσιμα μέσα- πολυεργαλεία.

Όλα αυτά χρηματοδοτούνται και τρέχουν τώρα, παρά την κρίση και τα συναφή. Όπως γράφτηκε και παραπάνω: Καλό βράδυ, και καλή τύχη.

*Ο ΦΟΙΒΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΠΟΥΛΟΣ  είναι  Συγγραφέας, γεωπολιτικός και γεωστρατηγικός αναλυτής.

Πηγή: Ανιχνεύσεις