Χρησιμοποιώντας το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble ερευνητική ομάδα αναζήτησε σημάδια αλληλεπιδράσεων μεταξύ του μαγνητικού περιβάλλοντος και των επιφανειών του Ουρανού και των τεσσάρων μεγαλύτερων δορυφόρων του και παρουσιάζει τώρα τα ενδιαφέροντα ευρήματα της.

Σε αντίθεση με τους άλλους πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος τα ονομάτα των δορυφόρων του Ουρανού δεν προέρχονται από την ελληνική μυθολογία αλλά από χαρακτήρες στα έργα του Σαίξπηρ.

Το Hublle μελέτησε τους δορυφόρους Άριελ, Ουμβριήλ, Τιτάνια, Όμπερον. Οι ερευνητές προέβλεψαν ότι με βάση τις αλληλεπιδράσεις με τη μαγνητόσφαιρα του Ουρανού, οι πλευρές αυτών των παλιρροϊκά κλειδωμένων φεγγαριών που βλέπουν τον πλανήτη θα ήταν φωτεινότερες από τις «πίσω» πλευρές, που θα ήταν πάντα στραμμένες προς τα έξω. Αυτό θα οφειλόταν στο σκούρο χρώμα των πίσω πλευρών τους από φορτισμένα σωματίδια όπως ηλεκτρόνια παγιδευμένα στη μαγνητόσφαιρα του Ουρανού. Αντ’ αυτού, δεν βρήκαν στοιχεία για σκούρο χρώμα στις πίσω πλευρές των φεγγαριών, αλλά σαφείς ενδείξεις για σκούρο χρώμα στις μπροστινές πλευρές των εξωτερικών φεγγαριών.

«Ο Ουρανός είναι παράξενος, επομένως ήταν πάντα αβέβαιο το πόσο το μαγνητικό πεδίο αλληλεπιδρά στην πραγματικότητα με τους δορυφόρους του. Για αρχή, έχει κλίση 98 μοιρών σε σχέση με την εκλειπτική. Αυτό σημαίνει ότι ο Ουρανός έχει δραματική κλίση σε σχέση με το τροχιακό επίπεδο των πλανητών. Κυλάει πολύ αργά γύρω από τον Ήλιο στο πλάι του καθώς ολοκληρώνει την τροχιά του, διάρκειας 84 ετών, γύρω από τη Γη. Τη στιγμή της διέλευσης του Voyager 2 (το 1986) η μαγνητόσφαιρα του Ουρανού είχε κλίση περίπου 59 μοιρών από το τροχιακό επίπεδο των δορυφόρων. Έτσι, υπάρχει μια επιπλέον κλίση στο μαγνητικό πεδίο» λέει ο Δρ. Ρίτσαρντ Καρτράιτ ερευνητής στο Εργαστήριο Εφαρμοσμένης Φυσικής του Πανεπιστημίου Johns Hopkins στις ΗΠΑ, μέλος της ερευνητικής ομάδας.

Το φαινόμενο

Επειδή ο Ουρανός και οι γραμμές του μαγνητικού πεδίου περιστρέφονται ταχύτερα από ό,τι τα φεγγάρια του σε τροχιά γύρω από τον πλανήτη, οι γραμμές του μαγνητικού πεδίου περνούν συνεχώς από τα φεγγάρια. Εάν η μαγνητόσφαιρα του Ουρανού αλληλεπιδρά με τα φεγγάρια του, τα φορτισμένα σωματίδια θα πρέπει κατά προτίμηση να χτυπούν την επιφάνεια των πίσω πλευρών.

Αυτά τα φορτισμένα σωματίδια, καθώς και οι κοσμικές ακτίνες του γαλαξία μας, θα πρέπει να σκουρύνουν τα πίσω ημισφαίρια του Άριελ, του Ούμπριελ, της Τιτάνιας και του Όμπερον και πιθανώς να παράγουν το διοξείδιο του άνθρακα που ανιχνεύεται σε αυτά τα φεγγάρια.

Οι αστρονόμοι ανέμεναν ότι, ειδικά για τα εσωτερικά φεγγάρια Άριελ και Ούμπριελ, τα πίσω ημισφαίρια θα ήταν πιο σκούρα από τις μπροστινές πλευρές σε υπεριώδη και ορατά μήκη κύματος. Αλλά αυτό όπως φαίνεται σύμβαίνει. Αντίθετα, τα μπροστινά και πίσω ημισφαίρια του Άριελ και του Ούμπριελ είναι στην πραγματικότητα πολύ παρόμοια σε φωτεινότητα.

Ωστόσο, οι ερευνητές παρατήρησαν μια διαφορά μεταξύ των ημισφαιρίων των δύο εξωτερικών φεγγαριών, της Τιτάνιας και του Όμπερον και όχι των φεγγαριών που περίμεναν. Ακόμα πιο παράξενο, η διαφορά στη φωτεινότητα ήταν το αντίθετο από αυτό που περίμεναν. Τα δύο εξωτερικά φεγγάρια έχουν πιο σκούρα και κόκκινα ημισφαίρια μπροστά σε σύγκριση με τα πίσω ημισφαίριά τους.

Η ερευνητική ομάδα πιστεύει ότι η σκόνη από ορισμένους από τους αποκαλούμενους ακανόνιστους» δορυφόρους του Ουρανού καλύπτει τις μπροστινές πλευρές της Τιτανίας και του Όμπερον. Οι ακανόνιστοι δορυφόροι είναι φυσικά σώματα που έχουν μεγάλες, εκκεντρικές και κεκλιμένες τροχιές σε σχέση με το ισημερινό επίπεδο του μητρικού πλανήτη τους.

Οι μικρομετεωρίτες χτυπούν συνεχώς τις επιφάνειες των ακανόνιστων δορυφόρων του Ουρανού, εκτοξεύοντας μικρά κομμάτια υλικού σε τροχιά γύρω από τον πλανήτη. Για εκατομμύρια χρόνια, αυτό το σκονισμένο υλικό κινείται προς τα μέσα προς τον Ουρανό και τελικά διασχίζει τις τροχιές της Τιτανίας και του Όμπερον.

Αυτά τα εξωτερικά φεγγάρια σαρώνουν τη σκόνη και την μαζεύουν κυρίως στα μπροστινά ημισφαίρια τους, τα οποία είναι στραμμένα προς τα εμπρός. Είναι σαν τα έντομα να χτυπούν το παρμπρίζ του αυτοκινήτου σας καθώς οδηγείτε σε έναν αυτοκινητόδρομο. Αυτό το υλικό κάνει την Τιτάνια και τον Όμπερον να έχουν πιο σκούρα και κόκκινα ημισφαίρια.

Naftemporiki.gr

Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα σχεδιάζει να επανεξετάσει το επίπεδο των επιτοκίων το φθινόπωρο, προκειμένου να λάβει αποφάσεις σχετικά με ενδεχόμενη περαιτέρω μείωση τους. Στην επόμενη συνεδρίαση, που είναι προγραμματισμένη για τον Ιούλιο, αναμένεται να επιβεβαιωθεί η στάση αναμονής που υιοθετεί η Τράπεζα, μετά από μια σειρά μειώσεων που οδήγησαν το βασικό επιτόκιο στο 2%, με τον πληθωρισμό να διαμορφώνεται πλέον στο 1,9%.

Πηγές στην Ευρωζώνη επιβεβαιώνουν τη στρατηγική αυτή, σημειώνοντας ότι η Φρανκφούρτη έχει κατ’ επανάληψη δηλώσει πως στόχος της είναι η επίτευξη του λεγόμενου «ουδέτερου» επιπέδου επιτοκίων, το οποίο έχει προσδιοριστεί στο 2%.

Στις αποφάσεις του φθινοπώρου θα ληφθούν υπόψη αρκετοί κρίσιμοι παράγοντες, όπως η πορεία των διαπραγματεύσεων Ε.Ε.–ΗΠΑ για τους δασμούς που έχει προαναγγείλει ο Αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ, αλλά και οι εξελίξεις στις αγορές ομολόγων στις Ηνωμένες Πολιτείες και διεθνώς. Η ΕΚΤ αναμένει να δει σε ποιο ύψος θα διαμορφωθούν οι αμερικανικοί δασμοί στα ευρωπαϊκά προϊόντα ώστε να αξιολογήσει τις πιθανές συνέπειες για την ευρωπαϊκή οικονομία.

Τα πρόσφατα μακροοικονομικά στοιχεία, που δείχνουν ρυθμό ανάπτυξης 0,6% για την Ευρωζώνη το πρώτο τρίμηνο του έτους, υψηλότερο των αρχικών προβλέψεων, δημιουργούν συγκρατημένη αισιοδοξία. Ωστόσο, η ανάπτυξη παραμένει εύθραυστη, καθώς οι γεωπολιτικές και οικονομικές εντάσεις ενδέχεται να ανατρέψουν τη θετική πορεία. Η πιθανότητα επιβολής υψηλών δασμών από τις ΗΠΑ στα ευρωπαϊκά προϊόντα θα μπορούσε να επιφέρει ισχυρές αρνητικές επιπτώσεις, γεγονός που ενδέχεται να οδηγήσει την ΕΚΤ σε νέες παρεμβάσεις για τόνωση της οικονομίας μέσω χαμηλότερων επιτοκίων.

Όσον αφορά τον πληθωρισμό, η Eurostat ανακοίνωσε ότι τον Μάιο μειώθηκε στο 1,9% από 2,2% τον Απρίλιο, προσφέροντας στην ΕΚΤ το περιθώριο να διακόψει προσωρινά τη μείωση επιτοκίων, καθώς έχει επιτευχθεί ο στόχος που είχε τεθεί. Οι προβλέψεις δείχνουν ότι η αποπληθωριστική τάση θα συνεχιστεί τους επόμενους μήνες.

Παράλληλα, καταλυτικό ρόλο θα παίξουν και οι διεθνείς εξελίξεις στις αγορές ομολόγων. Η μετακίνηση κεφαλαίων από τα αμερικανικά ομόλογα προς εναλλακτικές τοποθετήσεις, μεταξύ αυτών και στην Ευρώπη, αντικατοπτρίζει τις ανησυχίες για τη δημοσιονομική κατάσταση των ΗΠΑ. Το δημοσιονομικό έλλειμμα εκεί βρίσκεται στο 6,5% του ΑΕΠ, με το χρέος να αυξάνεται ραγδαία, γεγονός που προκαλεί αβεβαιότητα στους επενδυτές.

Η ΕΚΤ θα παρακολουθεί στενά τις εξελίξεις αυτές, καθώς και την επίδρασή τους στην ευρωπαϊκή αγορά ομολόγων, προκειμένου να τις συνεκτιμήσει στο φθινοπωρινό της πακέτο αποφάσεων για τη νομισματική πολιτική.

Γράφει ο Σάββας Καλεντερίδης

Οι ΗΠΑ και το Ισραήλ, συνεπικουρούμενες από το Κατάρ, τη Σαουδική Αραβία και την Τουρκία, επί δεκατέσσερα χρόνια προσπαθούσαν και τελικά το κατάφεραν, να ανατρέψουν τον Μπασάρ αλ Άσαντ και να οδηγήσουν τη Συρία και την ευρύτερη περιοχή στην επόμενη ημέρα.

Η ανατροπή αυτή οδήγησε στη μείωση της επιρροής που ασκούσαν Ρωσία και Κίνα στη Συρία, ενώ σχεδόν εκμηδένισε την ισχυρή και σοβαρότατη επιρροή που ασκούσε η Τεχεράνη και οι Φρουροί της Ισλαμικής Επανάστασης όχι μόνο στη χώρα αυτή, αλλά και στον γειτονικό Λίβανο, αφού η Χεζμπολάχ έχασε σχεδόν κάθε «δρόμο» ενίσχυσής της με οπλικά συστήματα ακόμα και με χρήματα.

Η Συρία είναι μια χώρα που, με την ίδρυσή της αμέσως μετά το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, αποτέλεσε έναν από τους βασικότερους πυλώνες της αρχιτεκτονικής της περιοχής της Μέσης Ανατολής, της Ανατολίας και της Ανατολικής Μεσογείου, εξασφάλιζε την μεταοθωμανική ισορροπία μεταξύ Τουρκίας, Λιβάνου, Ισραήλ-Παλαιστίνης, Ιορδανίας και Ιράκ.

Η χώρα αυτή, διοικούμενη επί σχεδόν επί μισόν αιώνα από τον πατέρα και υιό Άσαντ, με ένα αυταρχικό πλην όμως κοσμικό σύστημα, που δεν επέτρεπε την εμφάνιση του πολιτικού Ισλάμ, ούτε την εκμετάλλευσή του από χώρες όπως η Τουρκία, ενώ δημιούργησε έναν υπερεθνικό και υπερθρησκευτικό πατριωτισμό, υπό την προϋπόθεση να μην αμφισβητούσες το καθεστώς, παρότι το κυβερνών κόμμα Μπάαθ καλλιεργούσε τον αραβικό εθνικισμό.

Η ανατροπή του Άσαντ, που οδήγησε στην κατάρρευση της εξουσίας του κόμματος Μπάαθ, ήταν η κορύφωση του σχεδίου ΗΠΑ-Ισραήλ, που ήταν σε εξέλιξη από τις αρχές του 2011, οι οποίες αυτές δυνάμεις χρησιμοποίησαν το εξτρεμιστικό Ισλάμ και την τρομοκρατική οργάνωση Χαγιάτ Ταχρίρ αλ Σαμ, μετεξέλιξη της Αλ Κάιντα και της Αλ Νούσρα, η οποία οργάνωση, διά του Αχμέντ αλ Σαράα, προσπαθεί να ελέγξει την κατάσταση και να κυβερνήσει μια καταστραμένη χώρα από τον δεκατετραετή πόλεμο.

Όμως, κατά το «δρυός πεσούσης πας ανήρ ξυλεύεται», σε μια Συρία με εντελώς αδύναμη εξουσία, νέοι μνηστήρες προσπαθούν να δημιουργήσουν τις βάσεις για να ασκούν τη δική τους επιρροή στη χώρα αυτή.

Η Τουρκία του Ερντογάν, που αυτά τα δεκατέσσερα χρόνια του πολέμου, εισέβαλε τρεις φορές και κατέχει εδάφη της Συρίας, υπό το πρόσχημα της καταπολέμησης της «κουρδικής τρομοκρατίας», εκμεταλλευόμενη τις στενές σχέσεις που έχει με τη νέα κυβέρνηση της Δαμασκού, αφού ήταν ο βασικός υπεργολάβος στο πεδίο, για την υποστήριξη των ισλαμιστικών τρομοκρατικών οργανώσεων που πριόνιζαν το κλαδί που καθόταν ο Άσαντ, προσπαθεί να εκμεταλλευθεί τη «χρυσή ευκαιρία» που θεωρεί ότι της δίδεται, για να υλοποιήσει το «νεοοθωμανικό» της όνειρο στην επικράτεια της Συρίας.

Όμως, τα νεοοθωμανικά σχέδια του Ερντογάν σκοντάφτουν στα σχέδια που έχει το Ισραήλ του Νετανιάχου για την περιοχή, σχέδια που θέλουν να επεκτείνουν την επιρροή του Ισραήλ στη νότια και ΒΑ Συρία, μέχρι και το Νότιο Κουρδιστάν (Β. Ιράκ), φθάνοντας στα σύνορα του Ιράν.

Όμως τα σχέδια των δύο αυτών χωρών είναι εκ των πραγμάτων αντικρουόμενα, αφού το Ισραήλ, μετά την εξάλειψη της απειλής που συνιστούσε η παρουσία των πολιτοφυλακών των Φρουρών της Ισλαμικής Επανάστασης στα σύνορά του, δεν θέλει επ’ ουδενί να την αντικαταστήσει μια άλλη απειλή, τη φορά αυτή με νεοοθωμανικό μανδύα.

Αυτός είναι ο λόγος που η ισραηλινή πολεμική αεροπορία, αφού κατέστρεψε πρώτα τις υποδομές των ενόπλων δυνάμεων της Συρίας, στρατού ναυτικού και πολεμικής αεροπορίας, βομβάρδισε και αεροπορικές και ναυτικές βάσεις στις οποίες σχεδιάζει να εγκατασταθούν στοιχεία της τουρκικής πολεμικής αεροπορίας και πολεμικού ναυτικού.

Το Ισραήλ και η Τουρκία, είναι δύο χώρες σύμμαχοι των ΗΠΑ, γι’ αυτό ο πρόεδρος Τραμπ έχρισε τον πρέσβη στην Άγκυρα Τομ Μπάρακ, προσωπικό του απεσταλμένο για τη Συρία, αναθέτοντάς του την αποστολή να χτίσει τις βάσεις για την επόμενη ημέρα στη χώρα αυτή, όπου θα πρέπει να συνυπάρχουν «αρμονικά», εκτός από τους Άραβες Σουνίτες, του Αλαουίτες, τους Χριστιανούς, τους Δρούχους και τους Κούρδους, το Ισραήλ και η Τουρκία.

Το πρόσφατο ταξίδι του Τόμας Μπάρακ στην Ουάσιγκτον και η συνάντησή του με τον πρόεδρο Τραμπ και τον υπουργό Εξωτερικών Μάρκο Ρούμπιο, είχε αυτόν τον αντικειμενικό σκοπό.

Πάντως, το Ισραήλ παρουσίασε στον Τομ Μπαράκ, ο οποίος βρισκόταν στο Ισραήλ την περασμένη εβδομάδα, τις «κόκκινες γραμμές» του για τη Συρία, οι οποίες περιλαμβάνουν την απουσία τουρκικών βάσεων στη Συρία, την αποστρατιωτικοποίηση της νότιας Συρίας και την μη ανανέωση της παρουσίας του Ιράν ή της Χεζμπολάχ.

Επίσης, το Axios, επικαλούμενο έναν Ισραηλινό αξιωματούχο, αναφέρει ότι ο Νετανιάχου υπέδειξε στον Αμερικανό διπλωμάτη ότι θέλει να διαπραγματευτεί μια νέα συμφωνία ασφαλείας με τη Συρία, ως βήμα προς μια ειρηνευτική συμφωνία. Η νέα συμφωνία θα επικαιροποιούσε τη συμφωνία αποδέσμευσης του 1974 μεταξύ των χωρών και θα ξεκινούσε τη διαδικασία πλήρους ειρήνης.

«Θέλουμε να προσπαθήσουμε να προχωρήσουμε προς την ομαλοποίηση των σχέσεων με τη Συρία το συντομότερο δυνατό», λέει ανώτερος Ισραηλινός αξιωματούχος, ο οποίος πρόσθεσε ότι «Είναι καλύτερο για το Ισραήλ η συριακή κυβέρνηση να είναι κοντά στις ΗΠΑ και τη Σαουδική Αραβία παρά στην Τουρκία».

Όμως οι προσπάθειες του Τομ Μπάρακ δεν περιορίζονται στη γεφύρωση του χάσματος που παρατηρείται μεταξύ Ισραήλ-Τουρκίας στη Συρία. Προσπαθεί να κλείσει και ένα άλλο χάσμα, αυτό που χάσκει μεταξύ Τουρκίας και Κούρδων της Συρίας, για το οποίο θα αναφερθούμε στο επόμενο άρθρο μας.