Πριν από πέντε χρόνια η 16χρονη Μιλά λάμβανε χιλιάδες μηνύματα μίσους και απειλές για την ζωή της επειδή άσκησε σκληρή κριτική στο Ισλάμ στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Πιο μαχητική από ποτέ η Μιλά δεν έχει σταματήσει να αγωνίζεται. Το αντίθετο.
Le Figaro : Στις 18 Ιανουαρίου 2020, ξεκίνησε ένα πολύ βίαιο κύμα διαδικτυακής παρενόχλησης – απειλές θανάτου, απειλές βιασμού – μετά από ένα βίντεο που είχατε δημοσιεύσει στα κοινωνικά σας δίκτυα, στο οποίο επικρίνατε το Ισλάμ αφού πρώτα είχατε δεχτεί επίθεση «στο όνομα του Αλλάχ ” από χρήστη του Διαδικτύου. Τι έχει αλλάξει στην καθημερινότητά σας τα τελευταία πέντε χρόνια ;
Όλα έχουν αλλάξει πολύ. Τα πρώτα χρόνια – που αντιστοιχούσαν στην αρχή της κρίσης του Covid-19 – έμεινα περιορισμένη περισσότερο από τα άλλα. Ήμουν 16 χρονών και δεν έβγαινα από το σπίτι μου, ήμουν υπό την προστασία της αστυνομίας. Δεν μπόρεσα να περάσω το απολυτήριο (baccalauréat) γιατί το λύκειο στο οποίο με είχαν στείλει μετά το ξέσπασμα της υπόθεσης αρνήθηκε να με κρατήσει ως «μέτρο ασφαλείας», φοβούμενοι ότι η παρουσία μου θα προκαλούσε «ένα δεύτερο Μπατακλάν». Αυτό είχε ενοχλήσει πολύ τους γονείς μου. «Σε αντίθεση με εσάς, και τόσους άλλους κύρια Διευθυντά, η Μιλά δεν θα υποταχθεί ποτέ», τους έγραψε ο πατέρας μου σε μια επιστολή. Αποτέλεσμα : Τελείωσα το λύκειο όπως όπως, ανέπτυξα φοβίες και είχα πολλά επαγγελματικά προβλήματα. Παρ’ όλα αυτά, χάρη στην οικογένεια και τους φίλους μου, τα καταφέρνω καλά τώρα. Πριν από δύο χρόνια, ανέπτυξα ένα πάθος για το bodybuilding και σήμερα, σπουδάζω για δίπλωμα για να γίνω αθλητικός προπονητής. Είναι χάρη στον αθλητισμό που ξαναέχτισα και δυνάμωσα τον εαυτό μου..
Le Figaro : Εχετε επανειλημμένα επισημάνει την σιωπή των φεμινιστικών οργανώσεων κατά τη διάρκεια των επιθέσεων που δεχτήκατε.
Τότε ήμουν δεκαέξι χρονών και δεν είχα ιδέα από φεμινιστικές οργανώσεις. Δεν ζήτησα ποτέ τη στήριξή τους, αλλά προφανώς, κοιτάζοντας πίσω, παρατηρώ αυτή τη σιωπή. Η Marguerite Stern, πρώην Femen, που τώρα την μισούν γιατί στράφηκε κατά της LGTB ατζέντας είναι μια από τις μοναδικές φεμινίστριες που με στήριξε από το 2020, δεν φοβήθηκε ποτέ. Σήμερα, η υποστήριξη που λαμβάνω προέρχεται περισσότερο από τον δεξιό χώρο. Από προσωπικότητες του κεντρώου χώρου ο Raphaël Enthoven είναι ο μόνος που ακόμα και σήμερα με υπερασπίζεται.
Le Figaro : Πέρυσι είπατε σε μία τηλεοπτική εκπομπή ότι η κοσμικότητα ( laïcité ) έχει «πεθάνει» στα σχολεία. Το επιβεβαιώνετε και σήμερα ;
Απολύτως. Η ανεξιθρησκία έχει τελειώσει στα σχολεία και μάλιστα μερικές φορές λειτουργεί ακόμη και άτυπη «αστυνομία ηθών». Εγώ η ίδια είμαι άθεη, δεν έχω θρησκευτικές πεποιθήσεις. Όμως μέρος της διοίκησης έχει χάσει τη μάχη ενάντια στον ισλαμικό σκοταδισμό που έχει εισέλθει εδώ και πολύ καιρό στους θεσμούς μας. Η κοσμικότητα δεν μπορεί να ανθίσει εκεί που το Ισλάμ προσπαθεί να επιβάλει τις μεθόδους και τον τρόπο ζωής του. Για να υποχωρήσει ο ισλαμισμός, πρέπει να τον αντιπαλέψουμε με μια άλλη ταυτότητα, την δική μας, αυτή της Γαλλικής Δημοκρατίας. Ωστόσο, ακόμη και στο ιδιωτικό σχολείο όπου φοίτησα, παρατηρούσα αυτή την άρνηση της ταυτότητας, το γεγονός ότι οι μουσουλμάνοι δηλώνουν περήφανοι αλλά οι λευκοί Γάλλοι πρέπει να ντρέπονται για τους εαυτούς τους.
Le Figaro : Τον περασμένο Σεπτέμβριο, ήσασταν καλεσμένη σε κομματικές εκδηλώσεις του κόμματος Reconquête ! του Ερίκ Ζεμούρ, δίπλα σε «ακροδεξιές» προσωπικότητες. Αν και ακομμάτιστη όπως δηλώνετε έχετε επίγνωση ότι αυτό μπορεί να ενοχλεί ;
Ταυτίζομαι με κάποιες από τις αξίες που πρεσβεύουν. Όχι όλες αλλά κάποιες. Μου αρέσει η ειλικρίνεια τους. Εγώ η ίδια λέω σε νέους που με υποστηρίζουν να τολμούν και να αναλαμβάνουν την ευθύνη των ιδεών τους, ακόμα κι αν θεωρούνται πολύ δεξιές» για κάποιους. Η δεξιά είναι πλειοψηφία στη Γαλλία, όπως μας υπενθύμισαν οι τελευταίες βουλευτικές εκλογές. Αν και προσωπικά δεν έχω την πρόθεση να γίνω ποτέ μέλος σε κάποιο πολιτικό κόμμα βρίσκω τους νέους όλο και πιο απαθείς, στερούνται ελεύθερης βούλησης ή κριτικής σκέψης. Με ανησυχεί. Ο όχλος, όπως αυτός που εξαπολύθηκε πάνω μου το 2020, ενθουσιάζονταν από το γεγονός ότι είχε βρει έναν αποδιοπομπαίο τράγο, που θα μπορούσε εύκολα να λιντσάρει. Απέναντι τους βρίσκουν φοβικά άτομα που φοβούνται την ακύρωση (cancel culture). Ο εξοστρακισμός είναι έντονος, ιδιαίτερα μεταξύ των νέων, μόλις κάποιος είναι «πολιτικά incorrect» ή καταγγέλλει την εγκληματικότητα ή τις συνέπειες της μετανάστευσης. Θαυμάζω αυτούς που έχουν το θάρρος να υπερασπίζονται τις ιδέες τους απέναντι στα κενά επιχειρήματα της αριστεράς και τις έτοιμες κατηγορίες τους για ρατσισμό ή φασισμό.
ΠΗΓΗ: Le Figaro
Μετάφραση: Μπάμπης Γεωργίου Πετράκης
