Ακολουθήστε μας

Οικονομία

Γιατί δεν πρέπει να πετάμε το λάδι τηγανίσματος

Δημοσιεύτηκε στις

Αν τα ανακυκλώσουμε με τη μορφή βιοντίζελ, κάνουμε μια μεγάλη χάρη στον εαυτό μας και στο περιβάλλον

Χαρτί, πλαστικό και «σκουπίδια». Αυτές είναι τρεις κατηγορίες κάδων που εμφανίζονται συχνά μπροστά μας, βάζοντάς μας σε δίλημμα: αυτό που κρατάω στα χέρια μου είναι χαρτί ή κάποιου είδους πλαστικό που δεν αναγνωρίζω; Μήπως έχει υπολείμματα φαγητού και ως εκ τούτου, αντί να κάνει «καλό», θα κάνει «κακό» στην ανακύκλωση; Δυστυχώς, πολύ συχνά καταλήγουμε στην πιο απλή λύση: το πετάμε στα «σκουπίδια». Ακριβώς, δηλαδή, όπως κάνουμε οι περισσότεροι με το λάδι από το τηγάνι αφού κρυώσει. Στην καλύτερη περίπτωση, αφού δεν είναι λίγοι εκείνοι που θεωρούν λογικό να το πετούν καυτό μέσα στον νεροχύτη· διακινδυνεύοντας έτσι το μέλλον των σωληνώσεων όχι μόνο του διαμερίσματός τους, αλλά και ολόκληρης της πολυκατοικίας.

Στις αρχές του 2000, όταν οι… οικονομικές αγελάδες ήταν παχιές, κανείς δεν θα σκεφτόταν να κάνει «οικονομία» στο λάδι τηγανίσματος· εκείνη την εποχή δεν ήταν καθόλου της μόδας να ακολουθεί κανείς τις συνήθειες των γιαγιάδων από το χωριό. Η εικόνα ενός ενήλικα να συγκεντρώνει το λάδι μετά το τηγάνισμα σε ένα γυάλινο δοχείο, λοιπόν, είναι κάτι που διαδόθηκε ξανά στα χρόνια της ελληνικής κρίσης – όχι λόγω οικολογικής συνείδησης, αλλά κυρίως για οικονομικούς λόγους.

Ένας απρόσμενος ρυπαντής

Επειδή το λάδι είναι φυτικό προϊόν, στο μυαλό των περισσότερων από εμάς δεν αποτελεί κίνδυνο για το περιβάλλον. Θεωρούμε ότι με «μαγικό» τρόπο απορροφάται από τη φύση. Τα πράγματα, όμως, δεν είναι καθόλου έτσι όταν έχει τηγανιστεί και έχει φτάσει σε πολύ υψηλές θερμοκρασίες. Η αμερικανική Υπηρεσία Προστασίας του Περιβάλλοντος (EPA) υποστηρίζει ότι τα φυτικά έλαια (ελαιόλαδο, σογιέλαιο, ηλιέλαιο, σησαμέλαιο) δεν έχουν μεγάλη διαφορά από τα ορυκτά έλαια (όσα, δηλαδή, παράγονται από πετρέλαιο) στον τρόπο που ρυπαίνουν το περιβάλλον: μπορούν να προκαλέσουν ασφυξία σε ζώα, να καταστρέψουν σοδειές και βιότοπους, να προκαλέσουν φωτιά αν έρθουν σε επαφή με μια πηγή ανάφλεξης, ακόμα και να παραγάγουν απόβλητα που κάνουν πάρα πολλά χρόνια να απορροφηθούν από το περιβάλλον. 

Πιο συγκεκριμένα, η εν λόγω υπηρεσία προειδοποιεί ότι η χερσαία πανίδα που έρχεται σε επαφή με κηλίδες προερχόμενες από «μαγειρικά λάδια» μπορεί να πεθάνει εξαιτίας υποθερμίας, αφυδάτωσης, καθώς και από επιπλοκές του γαστρεντερικού συστήματος, ενώ η θαλάσσια πανίδα κινδυνεύει από ασφυξία. Επί της ουσίας, είναι το ίδιο καταστροφικές με τις πετρελαιοκηλίδες.

Μάλιστα, δεν είναι μόνο η άγρια ζωή εκείνη που κινδυνεύει, αλλά και η δική μας: όταν πετάμε τηγανέλαια στον νεροχύτη, προκαλούμε προβλήματα στο αποχετευτικό σύστημα, δημιουργώντας «βουνά λίπους» στους υπονόμους, αλλά και προβλήματα στους βιολογικούς καθαρισμούς. Κάτι που δείχνει «ακίνδυνο», έχει «επικίνδυνο» ενεργειακό αποτύπωμα. Υπάρχει, άραγε, κάτι που μπορούμε να κάνουμε;

Βιοντίζελ, μια πολύ καλή λύση

Το να χρησιμοποιηθούν ξανά τα τηγανέλαια για να μας δώσουν ένα άλλο, χρήσιμο προϊόν δεν είναι νέα ιδέα, αφού εδώ και τουλάχιστον δύο δεκαετίες βρίσκει εφαρμογή στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη.

Το όνομά του; Βιοντίζελ. Πρόκειται, δηλαδή, για φυτικά έλαια που μπορούν, αφού καθαριστούν και φιλτραριστούν, να αποκτήσουν ιδιότητες πολύ παρόμοιες με του ντίζελ, έτσι ώστε να χρησιμοποιηθούν ως ένα βιολογικό υποκατάστατό του. Ο όρος αναφέρεται σε μια πολύ συγκεκριμένη ομάδα χημικών ενώσεων, τους μεθυλεστέρες των ανώτερων λιπαρών οξέων, οι οποίοι προέρχονται από οργανικά έλαια και μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε κινητήρες ντίζελ – αυτοκίνητα, φορτηγά, λεωφορεία, αγροτικά μηχανήματα τα καίνε με σκοπό ένα πιο «πράσινο» αύριο.

Βέβαια, πρέπει να σημειωθεί ότι οι περισσότεροι υπάρχοντες κινητήρες δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν βιοντίζελ χωρίς να υποστούν κάποια μετατροπή πρώτα.

Γι’ αυτό και το βιοντίζελ συνήθως αναμειγνύεται με ντίζελ πετρελαίου, σε ποσοστό μικρότερο του 20%, μιας και οι περισσότεροι κινητήρες μπορούν να κάψουν το εν λόγω μείγμα χωρίς να χρειαστούν κάποιου είδους μετατροπή. Έτσι, η ένδειξη B100 αναφέρεται σε καύσιμο το οποίο είναι κατά 100% βιοντίζελ, ενώ, αν δούμε κάπου την ένδειξη Β2, τότε έχουμε να κάνουμε με ντίζελ που περιέχει βιοντίζελ σε ποσοστό 2%. 

Σύμφωνα με στοιχεία της ΕΕ, η χρήση βιοκαυσίμων στον τομέα των μεταφορών αυξήθηκε κατά 39% σε διάστημα οκτών ετών στην  Ένωση. Το βιοντίζελ αποτέλεσε κατά συντριπτικό ποσοστό τον κινητήριο μοχλό πίσω από αυτή την ενεργειακή επιλογή, αφού κάλυψε το 80% των αναγκών. Μάλιστα, η ΕΕ αποτελεί τη μεγαλύτερη παραγωγό του καυσίμου στον πλανήτη, έχοντας ως βασικό αρωγό σε αυτή την προσπάθεια τη Γερμανία.

Λίγη ιστορία

Η πρώτη φορά που τα φυτικά έλαια χρησιμοποιήθηκαν για να δώσουν κίνηση σε μια μηχανή ανθρώπινης επινόησης ήταν στα τέλη του 19ου αιώνα: τον Αύγουστο του 1893, στο Άουγκσμπουργκ της Γερμανίας, ο κινητήρας που είχε σχεδιάσει ο Ρούντολφ Ντίζελ ξεκίνησε να λειτουργεί καίγοντας αραχιδέλαιο. Ήταν μια πρωτότυπη ιδέα, που όμως για πολλά χρόνια δεν βρήκε συνεχιστές, διότι εκείνη την εποχή τα προερχόμενα από φυτικά έλαια καύσιμα είχαν πολύ χειρότερες επιδόσεις σε σχέση με τα ορυκτά.

Εκείνος που θεωρείται ο πατέρας του σημερινού βιοντίζελ είναι ο Βραζιλιάνος Εξπεντίτο Παρέντε, που κατοχύρωσε με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας το 1977 την πρώτη βιομηχανική διαδικασία για την παραγωγή του. Τη δεκαετία του ’90 άνοιξαν πολλά εργοστάσια σε ευρωπαϊκές χώρες (όπως η Γερμανία, η Τσεχία και η Σουηδία), αρκετοί στόλοι δημόσιων μέσων μεταφοράς έφτασαν να χρησιμοποιούν μείγματα καυσίμων τα οποία περιέχουν βιοντίζελ ακόμα και σε ποσοστό 30%, ενώ αυτοκινητοβιομηχανίες όπως η Renault και η Peugeot κυκλοφόρησαν κινητήρες φορτηγών που μπορούν να λειτουργήσουν με τέτοιους είδους μείγματα. 

Σήμερα υπάρχουν αρκετά πρατήρια καυσίμων σε όλη την Ευρώπη που παρέχουν B100 (100% βιοντίζελ), ενώ η Tecbio, η εταιρεία που ίδρυσε ο Εξπεντίτο Παρέντε, συνεργάζεται με τη NASA σε μια προσπάθεια να παραγάγει βιοκηροζίνη για τους κινητήρες των αεροσκαφών. Όσο για την κατανάλωσή του βιοντίζελ σε ολόκληρο τον κόσμο; Η άνοδος είναι αλματώδης: από 2,2 δισ. λίτρα το 2004 φτάσαμε στα 57,8 δισ. λίτρα το 2022 και μέχρι το 2024 αναμένεται να έχουμε ξεπεράσει τα 60 δισ. λίτρα ως πλανήτης, σύμφωνα με στοιχεία της πλατφόρμας συλλογής δεδομένων Statista.

Η συλλογή και τα οφέλη

Πέρα όμως από τεχνολογικές ευρεσιτεχνίες και πρωτότυπες πατέντες, ικανές να βοηθήσουν ενάντια στην κλιματική κρίση, εγείρεται το εξής απλό ερώτημα: εμείς τι κάνουμε; Δυστυχώς, ακόμα δεν υπάρχει ειδικός κάδος ανακύκλωσης των τηγανελαίων σε κάθε γειτονιά, αλλά τα σημεία συγκομιδής αυξάνονται συνεχώς: πρατήρια καυσίμων, χώροι εστίασης, δήμοι όπως της Γλυφάδας, του Αλίμου και της Πετρούπολης, ειδικά αυτόματα μηχανήματα ανακύκλωσης στη Μακεδονία –προσοχή, όμως, γιατί πρέπει να ρίχνουμε μόνα τους τα πλαστικά μπουκάλια σε αυτά, και όχι μαζί με σακούλες– αλλά και πιλοτικά προγράμματα σε σχολεία του Ρεθύμνου είναι μόνο μερικά σημεία όπου μπορούμε να πάμε το λάδι από τα σπιτικά τηγανίσματα (αντί να το πετάξουμε καυτό μέσα στον νεροχύτη).

Φυσικά, υπάρχει μια συγκεκριμένη διαδικασία που οφείλουμε να ακολουθήσουμε για να μην πάει ο κόπος μας –αλλά και το τηγανέλαιο– χαμένος: πρώτα αφήνουμε το λάδι να κρυώσει, στη συνέχεια επιλέγουμε ένα εντελώς στεγνό πλαστικό μπουκάλι (αν πριν είχε λάδι, δεν υπάρχει πρόβλημα) και χρησιμοποιώντας σουρωτήρι και χωνί το μεταγγίζουμε, έτσι ώστε να μην υπάρχουν υπολείμματα από τηγανισμένη τροφή. Αποφεύγουμε, λοιπόν, το πιο συχνό λάθος: όχι, τα γυάλινα δοχεία δεν είναι κατάλληλα γι’ αυτού τους είδους την ανακύκλωση. Προφανώς, όταν πρόκειται για επιχειρήσεις εστίασης, παρέχονται ειδικά δοχεία περισυλλογής από εταιρείες που δραστηριοποιούνται στον χώρο και συνήθως αναλαμβάνουν και τη μεταφορά.

Δεν πάει εύκολα το μυαλό μας, αλλά η αλήθεια είναι πως το βιοντίζελ βοηθά στη μείωση των αποβλήτων που ρυπαίνουν το νερό, κάνει την επεξεργασία των λυμάτων πιο οικονομική για τις πόλεις, μειώνει την εξάπλωση μικροοργανισμών επιβλαβών για την υγεία στον υδροφόρο ορίζοντα και με έμμεσο τρόπο βοηθά την ελληνική οικονομία. Περισσότερο ανακυκλωμένο τηγανέλαιο σημαίνει λιγότερα ορυκτά καύσιμα και ως εκ τούτου μικρότερη εισαγωγή πετρελαίου. 

H ανακύκλωση ενός λίτρου τηγανελαίου παράγει ένα λίτρο βιοντίζελ, μειώνοντας την επιβάρυνση της ατμόσφαιρας κατά τρία κιλά διοξειδίου του άνθρακα (CO2).

Πιο συγκεκριμένα, η ανακύκλωση ενός λίτρου τηγανελαίου παράγει ένα λίτρο βιοντίζελ, μειώνοντας την επιβάρυνση της ατμόσφαιρας κατά τρία κιλά διοξειδίου του άνθρακα (CO2), αποτρέπει την υποβάθμιση ενός εκατομμυρίου λίτρων νερού (όση ποσότητα χρησιμοποιεί ένας άνθρωπος σε 14 χρόνια δηλαδή) και εξοικονομεί περίπου 3,1 κιλοβατώρες, ενέργεια η οποία θα καταναλωνόταν στον βιολογικό καθαρισμό. Με λίγες απλές κινήσεις, δηλαδή, βλέπει κανείς πόσο πολλές πτυχές της καθημερινότητας είναι ικανό να αλλάξει προς το καλύτερο το βιοντίζελ. Ένα μικρό βήμα από εμάς, λοιπόν, λειτουργεί όσο ένα τεράστιο βήμα για τη σωτηρία του πλανήτη. Και είναι άλλωστε γνωστό: η κλιματική κρίση είναι εδώ και εμείς δεν έχουμε πια χρόνο για χάσιμο. 

ΠΗΓΗ: Καθημερινή

Είναι ο άγνωστος Χ, αλλά φυσικό πρόσωπο που βοηθάει στην παραγωγή ειδήσεων στο Geopolitico.gr, αλλά και τη δημιουργία βίντεο στο κανάλι του Σάββα Καλεντερίδη. Πολλοί τον χαρακτηρίζουν ως ανθρώπινο αλγόριθμο λόγω του όγκου των δεδομένων και πληροφοριών που αφομοιώνει καθημερινώς. Είναι καταδρομέας με ειδικότητα χειριστή ασύρματων μέσων.

Συνέχεια ανάγνωσης

Οικονομία

US finalizes rule to restrict investments in sensitive technology development in China

These include semiconductors, quantum computing, and artificial intelligence, areas that have become crucial in the global technology race. 

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

In a significant move to safeguard national security, the US Department of Treasury has rolled out a final rule that restricts outbound American investments in Chinese companies engaged in the development of advanced technologies. 

These include semiconductors, quantum computing, and artificial intelligence, areas that have become crucial in the global technology race. 

The Biden-Harris Administration is committed to keeping America safe by preventing countries of concern—namely the People’s Republic of China—from advancing in key technologies that are critical to their military modernization,” the US government said in a press statement days ago announcing the new rule.

This decision marks a continuation of the US government’s stance on containing China’s technological rise, focusing on areas that could potentially enhance China’s military and intelligence capabilities. 

The measure, aimed at curbing capital flow to sensitive sectors, has broad implications for the tech industry, financial markets, and global geopolitics.

The Epoch Times reported, quoting senior administration officials previewing the rule, that the White House was particularly focused on technological advancements being pursued by the Chinese Communist Party (CCP).

“The People’s Republic of China has a stated goal, as you know, to develop key sensitive technologies that will directly support the PRC’s military modernization and related activities, including weapons development, and has exploited U.S. investments to develop domestic military and intelligence capabilities,” one senior administration told The Epoch Times earlier this week.

According to the report, a second senior administration official said the new rule is particularly focused on transactions involving semiconductors, quantum computing, and artificial intelligence technologies.

“The final rule has clear thresholds and definitions to implement the executive order and provides detailed explanatory discussion regarding its intent and application to assist investors and other stakeholders to help them navigate this new program,” the second administration official was quoted as saying by the publication.


The Treasury Department’s rule stems from growing concerns over China’s strategic ambitions in technology and the potential national security risks posed by the unchecked flow of US investments. 

As technologies like artificial intelligence and quantum computing advance, they can have dual-use applications, serving both civilian and military functions. 

The US government, therefore, is increasingly cautious of investing in Chinese firms that contribute to sectors critical to defense and intelligence. 

Washington’s primary objective is to ensure that American capital, technology, and know-how do not inadvertently aid in the development of systems that could challenge US interests or endanger its allies.

The rule also reflects bipartisan consensus in Washington, where lawmakers across the political spectrum recognize the risks associated with allowing adversarial nations to dominate emerging technologies. 

Additionally, the rule signals to allies and other global investors the need to exercise caution when engaging with China’s high-tech sector.

The Treasury Dept’s regulation introduces several key restrictions, specifically targeting investments in three primary sectors: semiconductors and microelectronics, quantum computing, and artificial intelligence. 

Semiconductors and Microelectronics: Semiconductors are at the core of virtually all modern technology, from smartphones to defense systems. 

By restricting US investment in China’s semiconductor sector, the Treasury aims to limit China’s capacity to advance in this field, which is essential for developing autonomous systems, high-performance computing, and other critical applications.

Quantum Computing: This emerging technology promises computational power far beyond what is possible today, potentially enabling breakthroughs in cryptography and complex problem-solving. 

The Treasury’s restriction on quantum computing investments in China reflects concerns that advancements in this field could disrupt global cybersecurity and defence.

Artificial Intelligence (AI): Artificial Intelligence (AI) is an increasingly transformative technology with wide-reaching implications across industries. 

From surveillance and autonomous weapons to cyber operations, AI could significantly impact national security if leveraged by adversaries. 

US policymakers are thus keen to prevent investments that could enhance China’s AI capabilities, particularly in applications with military or intelligence potential.

The new rule places certain restrictions on US investors, including private equity and venture capital firms that have previously seen lucrative opportunities in China’s booming technology sector. 

Under the rule, these firms will face prohibitions or limitations on investing in Chinese companies focused on sensitive technologies. 

This shift may cause US investors to reassess their portfolios, seeking safer opportunities outside of China or in less sensitive sectors. 

While it remains possible for US investors to pursue opportunities in less-restricted areas, the rule is expected to significantly reduce the attractiveness of China’s high-tech sector for American capital.

Moreover, US companies operating globally may need to adapt to the new regulations, especially those with subsidiaries or business units that operate independently in foreign markets. 

Compliance teams in these companies will need to closely monitor joint ventures, partnerships, and supplier relationships in China to ensure they adhere to the new rules. 

Violating the restrictions could result in penalties, increased scrutiny, and reputational damage.

Unsurprisingly, the new rule has sparked criticism from Chinese officials, who have labeled it as an attempt to stifle China’s growth and innovation capabilities. 

Beijing views the rule as part of a broader strategy by the US to contain its technological development and reduce its competitiveness on the global stage. 

The Chinese government has repeatedly called for greater cooperation and open investment channels, arguing that such restrictions hinder global innovation and economic growth.

The impact on global financial markets is also noteworthy. 

Investors in Asia and Europe, along with multinational corporations, are keeping a close eye on the potential repercussions for their own business strategies. 

As the US continues to impose tighter restrictions on China, other countries may feel pressured to adopt similar measures or, conversely, increase their investments in Chinese tech firms to gain a strategic edge. 

This situation could lead to increased market volatility and force investors to reevaluate their exposure to Chinese tech stocks.

The US Treasury Department has faced the challenge of balancing national security concerns with the interests of American companies and investors who are keen to tap into the high-growth Chinese market. 

Advanced technologies, particularly in the sectors of AI and semiconductors, represent enormous revenue potential. 

Restricting investment flows to China may come at a financial cost to US investors, particularly venture capital and private equity firms that have benefitted from China’s tech boom.

In response, the Treasury has included certain exemptions in the rule to mitigate potential economic fallout. 

However, the Treasury has indicated it will remain vigilant and adapt the rule if necessary to address new national security threats as they emerge.

The Treasury’s rule could accelerate existing trends towards technological decoupling between the US and China, encouraging both countries to rely less on each other for critical technologies, according to geopolitics experts. 

China has already launched initiatives to become self-sufficient in high-tech industries, investing heavily in domestic innovation and supply chains. 

This restriction may further fuel those efforts, potentially pushing China to ramp up development in semiconductor manufacturing, quantum computing, and AI.

Meanwhile, countries around the world are likely to watch these developments closely. 

As technological competition intensifies, some nations may align with the US on stricter investment protocols, while others may seek to fill the investment void left by US firms in China. 

This landscape could lead to a fragmented global tech ecosystem, with separate standards, supply chains, and regulatory frameworks in the West and China.

The Treasury Department’s latest rule represents a pivotal step in the ongoing technological rivalry between the US and China. 

As both countries vie for supremacy in advanced technologies, national security considerations are reshaping global investment strategies, partnerships, and trade relations. 

Συνέχεια ανάγνωσης

Οικονομία

Στο δρόμο του χαρακτηρισμού ως Προϊόν Ονομασίας Προέλευσης η «κολοβή ελιά Μυτιλήνης»

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Μια μοναδική μυτιληνιά ελιά, η «κολοβή ελιά Μυτιλήνης» παίρνει το δρόμο του χαρακτηρισμού ως Προϊόν Ονομασίας Προέλευσης (ΠΟΠ). Ήδη, ολοκληρώθηκε ο απαραίτητος φάκελος από τους ειδικούς επιστήμονες του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών Διονύσιο Παυλόπουλο και Σέρκο Χαρουτουνιάν και όπως λέει μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η αρμόδια αντιπεριφερειάρχης πρωτογενούς παραγωγής της Περιφέρειας βορείου Αιγαίου Αναστασία Αντωνέλλη «θα κατατεθεί στο υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και στην Ευρωπαϊκή Ένωση για να χαρακτηριστεί η ντόπια ποικιλία ελιάς ‘κολοβή ελιά Λέσβου’ ΠΟΠ προϊόν».

Οι βρώσιμοι καρποί της συγκεκριμένης ποικιλίας έχουν ένα ιδιαίτερο προφίλ χαρακτηριστικών και είναι εύκολη η διάκρισή τους από καρπούς άλλων ποικιλιών ελιάς. Ο καρπός που είναι πράσινος και όταν ωριμάσει μετατρέπεται σε σκούρο μαυροκόκκινο, είναι μικρού έως μεσαίου μεγέθους, με λεπτό φλοιό και σχήμα ωοειδές ή σφαιρικό και κύριο χαρακτηριστικό την κοίλη απόληξη και την παρουσία θηλής ή ακίδας. Έτσι, οι κολοβές ελιές μοιάζουν με βελανίδια, με αποτέλεσμα να αποκαλούνται από τους ντόπιους και ως βαλανολιές.

Η συγκομιδή του καρπού γίνεται χειρωνακτικά, δηλαδή με το παραδοσιακό χειρομάδημα (με τα χέρια) ή τη βοήθεια χειροκίνητων (ή μηχανικών) ραβδιών. Έτσι, παρατηρείται παρουσία μικρότερης ποσότητας χλωροφύλλης στο συγκομιζόμενο καρπό, με συνέπεια να έχει μεγαλύτερο χρόνο διατηρησιμότητας και να είναι απαλλαγμένος από χώμα ή τραυματισμούς που υποβαθμίζουν την ποιότητά του.

Το ελαιόλαδο από την κολοβή ελιά συσκευάζεται σε έξτρα παρθένο ελαιόλαδο, ένα εξαιρετικής ποιότητας προϊόν που έχει χαρακτηρισθεί ως «Λάδι Μυτιλήνης / Προϊόν Γεωγραφικής Ένδειξης (ΠΓΕ)».

Όσον αφορά τώρα τις βρώσιμες ελιές που ζητείται ο χαρακτηρισμός τους ως προϊόν ΠΟΠ, παραδοσιακά ξεπικρίζονται και ζυμώνονται / συντηρούνται σε άλμη με θαλασσινό αλάτι από τις αλυκές της οριοθετημένης περιοχής, χωρίς κάποια επιπλέον επεξεργασία. Θετική συνέπεια η παραγωγή ενός προϊόντος με τη δυνατόν μικρότερη επεξεργασία. Σε κάποιες περιπτώσεις η άλμη εμπλουτίζεται και με αρωματικά φυτά του νησιού με στόχο να αναδειχθεί το έντονο άρωμα και η γεύση της ελιάς.

Σύμφωνα με τις παραδόσεις της Μυτιλήνης, ανάλογα με το επιθυμητό τελικό προϊόν, ακολουθούνται οι παρακάτω τρόποι επεξεργασίας του υπό χαρακτηρισμό ως ΠΟΠ προϊόντος:

– Παστές ή Ξηραλάτες: Η πολύ ώριμη (μαύρη) «κολοβή ελιά Μυτιλήνης» ξεπικρίζεται με θαλασσινό νερό της οριοθετημένης περιοχής έως το καλοκαίρι χωρίς καμία επιπλέον επέμβαση, με την προϋπόθεση αλλαγής του νερού κάθε δυο εβδομάδες. Στη συνέχεια τοποθετείται σε ψάθινα καλάθια βάζοντας εναλλάξ μια στρώση ελιών και μια στρώση αλατιού από τις αλυκές της Λέσβου, μέχρι να καλυφθεί το καλάθι. Σκεπάζονται με το «μπασκί» ένα ξύλο που καλύπτει την επιφάνεια του καλαθιού και επάνω τοποθετείται μία βαριά πέτρα, ώστε οι ελιές να ζυμωθούν και να αποβάλλουν μεγάλο μέρος της υγρασίας τους. Η ζύμωση διαρκεί από έξη έως εννέα μήνες.

– Χαρακωτή: Η ώριμες (μαύρη) «κολοβή ελιά Μυτιλήνης» χαράζεται με μαχαίρι και ξεπικρίζεται όπως οι παστές. Στη συνέχεια, τοποθετείται σε άλμη με αλάτι από τις αλυκές του νησιού, εμπλουτισμένη με αρωματικά φυτά όπως βασιλικός, λεβάντα, φασκόμηλο, δυόσμος, θυμάρι, θρούμπι, δενδρολίβανο και ρίγανη της Λέσβου, η οποία φημίζεται για τη μυρωδιά και τη γεύση της. Επίσης, η άλμη μπορεί να εμπλουτιστεί με έξτρα παρθένο ελαιόλαδο. Ακολουθεί η διαδικασία της ζύμωσης που διαρκεί έξη έως εννέα μήνες.

– Νερουλιά: Παρασκευάζεται με ακριβώς την ίδια με τη χαρακτωτή διαδικασία, χωρίς το στάδιο της χάραξης του καρπού.

– Τσακιστές (ή Κλαστάδες): Η πράσινη «κολοβή ελιά Μυτιλήνης», μετά τη συγκομιδή θρυμματίζεται με τη βοήθεια πέτρας. Ακολουθεί η ίδια με προηγουμένως διαδικασία ξεπικρίσματος και στη συνέχεια τοποθετείται σε άλμη με αλάτι από τις αλυκές του νησιού, η οποία μπορεί να έχει εμπλουτιστεί με κομμάτια λεμονιού, δενδρολίβανου ή μάραθου, ενώ μπορεί να προστεθεί και ντόπιο έξτρα παρθένο ελαιόλαδο. Ακολουθεί η διαδικασία της ζύμωσης που διαρκεί ένα έως δυο μήνες.

– Ξυδάτες (αφορά τις μελαμψές-μωβ, ούτε οι πράσινες ούτε μαύρες): Γίνεται επιλογή στις μεγαλύτερες ελιές, οι οποίες τοποθετούνται σε μπουκάλια. Σε αυτά γίνεται προσθήκη κιτρικού οξέος (ξινό), αλάτι, νερό και ξίδι. Έπειτα σφραγίζεται το μπουκάλι από Νοέμβρη μέχρι το Πάσχα.

– Μεγάλες Διαλεκτές Μαύρες: Αρχικά, γίνεται χάραξη των ελιών με μαχαίρι. Έπειτα τοποθετούνται σε γυάλα με νερό, το οποίο πρέπει να αλλάζεται καθημερινά για 30 – 40 ημέρες ώστε να ξεπικρίσουν. Όταν αυτό επιτευχθεί προστίθενται σε ασβεστόνερο (λιώνουμε ασβέστη καθαρό και αφού κρυσταλλωθεί παίρνουμε το νερό του) για ένα εικοσιτετράωρο. Τέλος, ξεπλένονται και τοποθετούνται σε άλμη έως ότου καταναλωθούν.

Ας σημειωθεί ότι για να συντηρηθεί σωστά η «κολοβή ελιά Μυτιλήνης», κρίνεται απολύτως απαραίτητη η συσκευασία της σε κλασσικά γυάλινα βαζάκια ή σε συσκευασίες από πλαστικό που είναι εγκεκριμένο για χρήση σε τρόφιμα είτε σε vacuum (δηλαδήσε κενό αέρος) ή σε έξτρα παρθένο ελαιόλαδο Μυτιλήνης. Όλα τα στάδια της παραγωγής, επεξεργασίας μεταποίησης και συσκευασίας του υπό χαρακτηρισμό ως ΠΟΠ προϊόντος με την ονομασία «κολοβή ελιά Μυτιλήνης» θα πρέπει να εκτελούνται εντός της οριοθετημένης γεωγραφικής ζώνης παραγωγής.

«Ο περιορισμός της συσκευασίας εντός της γεωγραφικής ζώνης κρίνεται αναγκαίος προκειμένου να διασφαλίζεται η ποιότητα του προϊόντος “κολοβή ελιά Μυτιλήνης”, να εξασφαλίζεται ο αποτελεσματικότερος έλεγχος της καταγωγής του τελικού προϊόντος και να διαφυλάσσεται η εξαιρετική του φήμη» τονίζει η κ. Αντωνέλλη.

Ο φάκελος περιλαμβάνει την έρευνα που ολοκλήρωσε το Γεωπονικό Πανεπιστήμιο με το οποίο συνεργάζεται η Περιφέρεια Βορείου Αιγαίου, και η οποία καταδεικνύει τα παραδοσιακά αλλά και τα οργανοληπτικά στοιχεία που δικαιολογούν τον χαρακτηρισμό ΠΟΠ της ελιάς κολοβής Λέσβου.

«Ο καθηγητής του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Σέρκο Χαρατουνιάν, που είναι και αντιπρόεδρος του Παγκόσμιου Οργανισμού Τροφίμων, την περασμένη εβδομάδα έδωσε σε συνέντευξη Tύπου με τη συμμετοχή και της αντιπεριφερειάρχη πρωτογενούς τομέα, λεπτομέρειες για αυτή τη διεκδίκηση» λέει η κ. Αντωνέλλη. Και καταλήγει: «Η Περιφέρεια Βορείου Αιγαίου προχώρησε σε προγραμματική σύμβαση με το Γεωπονικό Πανεπιστήμιο. Αρχικά, η έρευνα αφορούσε τρία προϊόντα, στη συνέχεια όμως, αποφασίστηκε να εξετάσει μια σειρά προϊόντων των νησιών και αν συγκεντρώνουν τα χαρακτηριστικά να διεκδικήσουν τον χαρακτηρισμό ΠΟΠ-ΠΓΕ. Μετά λοιπόν από τη σύνταξη φακέλου για τη Σαρδέλα Καλλονής Λέσβου, το Μελί Άναμμα Ικαρίας, το Άνυδρο ντοματάκι Χίου, των οποίων οι φάκελοι ήδη έχουν κατατεθεί και αναμένεται η έγκριση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ήρθε η σειρά της ‘κολοβής ελιάς Μυτιλήνης’ να διεκδικήσει τον χαρακτηρισμό Προϊόν Ονομασίας Προελέυσεως».

ΠΗΓΗ: ΑΠΕ

Συνέχεια ανάγνωσης

Οικονομία

Μιχάλης Ψύλος στη Ναυτεμπορική: Γιατί πέφτουν κατακόρυφα τα κέρδη των ευρωπαϊκών πετρελαϊκών κολοσσών

Μακρινή ανάμνηση είναι πλέον τα στρατοσφαιρικά κέρδη του 2022

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

«Ανώμαλη προσγείωση» για τους ευρωπαϊκούς πετρελαϊκούς κολοσσούς: η γαλλική TotalEnergies και οι βρετανικές Shell και BP είδαν τα κέρδη τους να πέφτουν κατακόρυφα το τρίτο τρίμηνο του έτους, λόγω της υποχώρησης των τιμών του πετρελαίου, αλλά και της μείωσης στα περιθώρια διύλισης.

Μακρινή ανάμνηση είναι πλέον τα στρατοσφαιρικά κέρδη του 2022

Γράφει ο Μιχάλης Ψύλος, Ναυτεμπορική

Το σοκ για τους τρεις πετρελαϊκούς γίγαντες είναι μεγάλο, όπως φαίνεται από τα αποτελέσματα τριμήνου που δημοσιοποίησαν τις τελευταίες ημέρες΅:

Η γαλλική TotalEnergies παρουσίασε καθαρά κέρδη 2,3 δισ. δολαρίων, μειωμένα κατά 39% σε σχέση με το προηγούμενο τρίμηνο και κατά 65% σε σχέση με την αντίστοιχη περσινή περίοδο!

Η Shell, η οποία επίσης είδε τα κέρδη της να μειώνονται σχεδόν κατά 30% σε διάστημα ενός έτους στα 4,3 δισεκατομμύρια δολάρια, από 7 δισεκατομμύρια την αντίστοιχη περσινή περίοδο.

Για την BP, το σοκ ήταν πολύ πιο βίαιο στο τρίτο τρίμηνο: Τα προσαρμοσμένα κέρδη μειώθηκαν στα 2,3 δισεκατομμύρια δολάρια από 3,3 δισεκατομμύρια δολάρια την ίδια περίοδο πέρυσι. Πρόκειται για τα χαμηλότερα κέρδη της βρετανικής εταιρείας εδώ και τέσσερα χρόνια.

Μακρινή ανάμνηση

Μακρινή ανάμνηση είναι πλέον τα στρατοσφαιρικά κέρδη που καρπώθηκαν οι γίγαντες του πετρελαίου και του φυσικού αερίου το 2022, εν μέσω της ενεργειακής κρίσης, που επιδεινώθηκε από τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία. Αν και οι τιμές του πετρελαίου αυξήθηκαν τις τελευταίες ημέρες- λόγω της νέας έντασης στη Μέση Ανατολή και του ενδεχόμενου να επιτεθεί εκ νέου το Ιράν στο Ισραήλ- η αδύναμη ζήτηση στην Κίνα, τον κορυφαίο εισαγωγέα αργού πετρελαίου στον κόσμο και η άφθονη παραγωγή από τον ΟΠΕΚ, δεν ήταν καλά νέα για τους πετρελαϊκούς κολοσσούς.

Ταυτόχρονα, οι τρεις ευρωπαϊκές εταιρείες είδαν στο τρίτο τρίμηνο μια κατακόρυφη πτώση κατά 66% των περιθωρίων διύλισης -ανάμεσα δηλαδή, στην τιμή αγοράς του αργού πετρελαίου και της μεταπώλησης μεταποιημένων προϊόντων. Αυτό μπορεί να εξηγηθεί ιδίως από τη μείωση της ζήτησης ντίζελ στη Γηραιά Ήπειρο, αλλά και την επιστροφή ρωσικών προϊόντων διϋλισης στην ευρωπαϊκή αγορά. Ως αποτέλεσμα, η δραστηριότητα διύλισης της γαλλικής TotalEnergies σημείωσε βουτιά 62% το τρίτο τρίμηνο, αφού είχε ήδη υποχωρήσει κατά 36% το προηγούμενο τρίμηνο.

«Τα περιθώρια διύλισης αυξήθηκαν στα 15 δολάρια ανά τόνο το τρίτο τρίμηνο, αλλά το αποδεκτό σημείο της TotalEnergies είναι στα 25 δολάρια. Που σημαίνει ότι η γαλλική εταιρεία χάνει χρήματα από αυτή τη δραστηριότητα», επισημαίνει ο Αχμεντ Μπεν Σάλεμ,οικονομικός αναλυτής στην Oddo. «Αυτή η τάση αμφισβητεί τη συνέχιση του προγράμματος εκσυγχρονισμού των διυλιστηρίων που ξεκίνησε από την TotalEnergies», προσθέτει.

Από την πλευρά της, η Shell έχει ήδη καταργήσει εκατοντάδες θέσεις κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού σε διάφορες μονάδες εξερεύνησης κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου. Ένα μέτρο που εντάσσεται σε ένα ευρύτερο πρόγραμμα μείωσης του κόστους.

Η κατάρρευση των κερδών πάντως δεν εμπόδισε την TotalEnergies να προχωρήσει σε εξαγορές μετοχών ύψους 2 δισεκατομμυρίων δολαρίων το τέταρτο τρίμηνο του 2024, προκειμένου να φτάσει συνολικά στα 8 δισεκατομμύρια δολάρια ως το τέλος του χρόνου. Συνολικά, η γαλλική εταιρεία θα δαπανήσει περισσότερα για τις εξαγορές μετοχών της παρά για τις επενδύσεις της σε ενέργεια χαμηλών εκπομπών άνθρακα.

Τέλος οι δεσμεύσεις για το κλίμα;

Οι τρεις κολοσσοί πάντως φαίνεται να επανεξετάζουν τις δεσμεύσεις τους για το κλίμα. Η TotalEnergies φαίνεται να εγκαταλείπει τον στόχο της για μείωση της παραγωγής πετρελαίου και φυσικού αερίου έως το 2030. Ταυτόχρονα, αναθεωρεί προς τα κάτω τη στρατηγική της για την ενεργειακή μετάβαση προς τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας «προκειμένου να ανακτήσει την εμπιστοσύνη των επενδυτών» και «να κλείσει ένα χάσμα αποτίμησης με τους ανταγωνιστές. στον ενεργειακό τομέα».

Η BP κατάργησε επίσης εντελώς το στόχο μείωσης της παραγωγής υδρογοναθράκων, ενώ είχε την πιο φιλόδοξη στρατηγική στον τομέα το 2020 με τη δέσμευση να μειώσει την παραγωγή πετρελαίου και φυσικού αερίου κατά 40% και παράλληλα να αναπτύξει ραγδαία τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας έως το 2030. « Αν η BP επιλέξει το κέρδος σε βάρος του πλανήτη, έχοντας κατά νου τους επενδυτές της, αυτοί πρέπει να αποτρέψουν την καταστροφική στρατηγική της βρετανικής εταιρείας και να υιοθετήσουν ένα πιο μακροπρόθεσμο όραμα», υποστηρίζει η Αγκάθε Μέισον ,υπεύθυνη της ΜΚΟ «ReclaimFinance». «Οι επενδυτές πρέπει ειδικότερα να επιβάλουν κυρώσεις στους επικεφαλής της εταιρείας καταψηφίζοντας την επανεκλογή διευθυντών στη γενική συνέλευση και να αρνηθούν να παράσχουν νέες επενδύσεις στην BP, εφόσον η στρατηγική της είναι αντίθετη με τις επιταγές της κλιματικής επιστήμης

Σύμφωνα με την «ReclaimFinance», η επενδυτική στρατηγική της βρετανικής εταιρείας συνεχίζει να βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στο πετρέλαιο και το φυσικό αέριο. Μεταξύ 2024 και 2030, η BP σχεδιάζει να επενδύει 9,3 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως σε πετρέλαιο και φυσικό αέριο, ή 2,3 φορές περισσότερο από ό,τι στον τομέα χαμηλών εκπομπών άνθρακα. Η βρετανική πετρελαϊκή εταιρεία σκοπεύει να κατευθύνει τις προσπάθειές της προς νέες επενδύσεις στη Μέση Ανατολή και τον Κόλπο του Μεξικού, για να αυξήσει την παραγωγή πετρελαίου και φυσικού αερίου.

Πουλάνε τα αιολικά πάρκα

Την ίδια στιγμή, η BP πούλησε τα δέκα χερσαία αιολικά της πάρκα στις ΗΠΑ και αποσύρθηκε από την αγορά.

Αλλά και η TotalEnergies απέχει έτη φωτός από μια στρατηγική μετάβασης», καθώς ανακοίνωσε αύξηση στηνπαραγωγή υδρογονανθράκων άνω του 3% τα επόμενα δύο χρόνια, 2025 και 2026, και 3% ετησίως έως το 2030.

Η Shell είναι επίσης εγκατέλειψε τον στόχο της για μείωση των εκπομπών κατά 45% έως το 2035, ενώ ισχυρίστηκε ότι θέλει να επιτύχει ουδετερότητα άνθρακα έως το 2050. Η Shell έχει επίσης περιορίσει τη στρατηγική της για την ενεργειακή μετάβαση πουλώντας δραστηριότητες ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και εγκαταλείποντας έργα όπως υπεράκτια αιολικά πάρκα, βιοκαύσιμα και υδρογόνο.

Συνέχεια ανάγνωσης

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

Γενικά θέματα55 λεπτά πριν

Από ποιούς ζήτησε βοήθεια ο Τραμπ;

Ελληνόφωνο δελτίο ειδήσεων με την υποστήριξη της Δημόσιας Ραδιοφωνίας της Αρμενίας

Διεθνή1 ώρα πριν

Τί λένε οι Αμερικανοί για τον πόλεμο με την Κίνα σε έρευνα πριν τις εκλογές;

Μόλις το 30 τοις εκατό του αμερικανικού κοινού πιστεύει ότι το εμπόριο με την Κίνα έχει δημιουργήσει «μερικές ή πολλές...

Αναλύσεις2 ώρες πριν

Ανδρέας Λιούμπας: Ποιόν “βλέπει” το Πεκίνο στο οβάλ γραφείο;

Ανδρέας Λιούμπας: Ανεξάρτητα ποιος θα κάθεται στο οβάλ γραφείο την επόμενη μέρα, η στρατηγική των ΗΠΑ θεωρεί την Κίνα ως...

Διεθνή4 ώρες πριν

Εξελίξεις στο Ισραήλ! Ο Νετανιάχου καρατόμησε τον Γκάλαντ – Αντικαταστάτης ο Κατς

Την καρατόμηση του Υπουργού Αμύνης του Ισραήλ Γιοάβ Γκάλαντ ανακοίνωσε ο πρωθυπουργός Μπενιαμίν Νετανιάχου. Ο Γκάλαντ πρόκειται να αντικατασταθεί από...

Άμυνα4 ώρες πριν

Θρίλερ με πρώην πράκτορα της Mossad στη Ρόδο!

Ελεύθερος με περιοριστικούς όρους αφέθηκε χθες έως την επόμενη εβδομάδα, οπότε και θα βρεθεί εκ νέου ενώπιον του Συμβουλίου Εφετών...

Δημοφιλή