Ακολουθήστε μας

Διεθνή

Οι προσπάθειες για αναγνώριση του ψευδοκράτους, ο ΟΗΕ σε ρόλο Πόντιου Πιλάτου και οι επιστολές

Δημοσιεύτηκε στις

Εντείνονται οι προσπάθειες της Τουρκίας για διεθνή αναγνώριση του ψευδοκράτους

Νίκος Μελέτης

Στα Σούσα του Αζερμπαϊτζάν πλέον μετά την ανάκτησή τους από την Αρμενία προσεκλήθη ο Ε. Τατάρ στην άτυπη Σύνοδο Κορυφής του Οργανισμού Τουρκικών Κρατών, αν και η αντίδραση των κεντροασιατικών κρατών δεν έχει επιτρέψει ακόμη να γίνει μέλος η «ΤΔΒΚ».

Όμως ανησυχία προκαλεί το γεγονός ότι ο Α. Γκουτέρες και στην τελευταία έκθεσή του προς το ΣΑ επιλέγει τακτική Πόντιου Πιλάτου και ζητά κινήσεις και από τις δυο πλευρές για να αρθεί το αδιέξοδο ενώ επανέρχεται σε επικίνδυνες ιδέες για από κοινού έρευνα και εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων, κάτι που θα οδηγούσε ουσιαστικά σε έμμεση αναγνώριση του ψευδοκράτους.

Όπως είναι απαράδεκτη η επιλογή του Α. Γκουτέρες να επιρρίπτει ευθύνες και στις δυο πλευρές για τις απόπειρες στρατικοποίησης της Πράσινης Γραμμής, εξομοιώνοντας τη μετακίνηση Στρατού και τοποθέτηση φυλακίων από την τουρκική πλευρά με την τοποθέτηση καμερών σε ορισμένα σημεία από την ελληνοκυπριακή πλευρά. Πολύ περισσότερο όταν χρησιμοποιήθηκε η Πράσινη Γραμμή για τη διακίνηση και εξώθηση μεταναστών προς την Ελεύθερη Κύπρο.

Η συνάντηση που θα έχει την Παρασκευή στη Νέα Υόρκη με τον ΓΓ του ΟΗΕ ο πρωθυπουργός Κυρ. Μητσοτάκης θα έχει σαν βασικό θέμα την ελληνική συμμετοχή της Ελλάδας ως μη μόνιμο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας (2025-2026) θα έχει όμως ιδιαίτερη σημασία λόγω της συγκυρίας στο Κυπριακό και καθώς υπάρχει ανοικτή γραμμή και συνεννόηση με τη Λευκωσία ώστε να σταλεί το μήνυμα για την ανάγκη συνέχισης των προσπαθειών της κ. Ολγκίν στο πλαίσιο της εντολής του ΣΑ για αναζήτηση λύσης στο πλαίσιο της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας.

Ενδεικτικό πάντως του κλίματος και των διαθέσεων της τουρκικής πλευράς είναι και οι επιστολές που κατατέθηκαν στον ΟΗΕ το προηγούμενο διάστημα και δημοσιεύθηκαν πριν μερικές εβδομάδες. Η μια από την Κυπριακή Δημοκρατία που απαντούσε σε ανυπόστατους ισχυρισμούς σε ομιλία του Τούρκου ΑΝΥΠΕΞ Αχμέτ Γιλντίζ στο βήμα του ΟΗΕ. Και την απάντηση στην κυπριακή επιστολή που ανέλαβε να δώσει για την τουρκική πλευρά με επιστολή ο «αντιπρόσωπος» του κατοχικού καθεστώτος στον ΟΗΕ, μέσω της Τουρκικής Μόνιμης Αντιπροσωπείας, που επαναλαμβάνει όλες τις ακραίες τουρκικές θέσεις και διαμαρτύρεται μάλιστα γιατί η Κυπριακή κυβέρνηση αναφέρεται σε «εισβολή και κατοχή».

Τα κείμενα των επιστολών

Letter dated 14 May 2024 from the Permanent Representative of Cyprus to the United Nations addressed to the President of the Security Council

Θα ήθελα να αναφερθώ σε δήλωση του Αναπληρωτή Υπουργού Εξωτερικών της Τουρκίας κατά τη διάρκεια της συζήτησης του Συμβουλίου Ασφαλείας με θέμα «Διατήρηση της διεθνούς ειρήνης και ασφάλειας: ο ρόλος των νέων στην αντιμετώπιση των προκλήσεων ασφάλειας στη Μεσόγειο», η οποία πραγματοποιήθηκε στις 17 Απριλίου 2024.

Είναι πραγματικά ατυχές το γεγονός ότι, για άλλη μια φορά, η Τουρκία προσπάθησε να σφετεριστεί μια συζήτηση του Συμβουλίου Ασφαλείας προκειμένου να προωθήσει τη διχαστική ρητορική της για την Κύπρο. Ενώ η δήλωση της Τουρκίας ήταν μια επανάληψη γνωστών θέσεων, είναι τόσο αποκαλυπτική των προθέσεων της χώρας έναντι της Κύπρου όσο και ενδεικτική της περιφρόνησής της για τη διεθνή νομιμότητα, το Συμβούλιο και τις αποφάσεις του.

Είναι τουλάχιστον παράδοξο για τον εκπρόσωπο της Τουρκίας να δηλώνει υποστήριξη για τη δίκαιη, ισότιμη και ειρηνική επίλυση των συγκρούσεων όταν η Κύπρος συνεχίζει να υφίσταται τις συνέπειες της στρατιωτικής εισβολής της Τουρκίας και της συνεχιζόμενης παράνομης κατοχής του 36% του εδάφους της. Η δεδηλωμένη φιλοδοξία της Τουρκίας για τη δίκαιη οριοθέτηση των θαλάσσιων περιοχών και τη δίκαιη κατανομή των πόρων είναι προφανώς ασυμβίβαστη τόσο με τις αξιώσεις της για πάνω από το 60% της ΑΟΖ της Κύπρου όσο και με την πλήρη περιφρόνηση της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας.

Η Τουρκία φαίνεται να πιστεύει ότι η τήρηση των ψηφισμάτων του Συμβουλίου Ασφαλείας και του διεθνούς δικαίου είναι προαιρετική, ένας δρόμος που πρέπει να επιλεγεί μόνο εάν ταιριάζει με τον λόγο της Άγκυρας. Η προσπάθεια της Τουρκίας να δικαιολογήσει την επιθετικότητά της προς την Κυπριακή Δημοκρατία και να νομιμοποιήσει την εγκαθίδρυση ενός υποτελούς αποσχιστικού καθεστώτος καταφεύγοντας σε ιστορικό ρεβιζιονισμό και διαστρέβλωση βασικών γεγονότων είναι ένα τέτοιο παράδειγμα.

Σε μια εποχή που, μετά τον πρόσφατο διορισμό του Προσωπικού Απεσταλμένου του Γενικού Γραμματέα, καταβάλλονται προσπάθειες για επανέναρξη μιας πολιτικής διαδικασίας που θα οδηγήσει στη λύση του Κυπριακού εντός των συμφωνημένων παραμέτρων των Ηνωμένων Εθνών, η Τουρκία επιχειρεί ανοιχτά να εκτροχιάσει αυτές τις προσπάθειες και συνεχίζει να απορρίπτει το εγκεκριμένο από τα Ηνωμένα Έθνη πλαίσιο λύσης.

Με αυτόν τον τρόπο, απαιτεί τη νομιμοποίηση της επιβληθείσας διαίρεσης του νησιού για την επιδίωξη του οράματός της για μια «λύση δύο κρατών». Η Κυπριακή Δημοκρατία παραμένει προσηλωμένη στο στόχο της επανένωσης στη βάση μιας διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας με πολιτική ισότητα, όπως ορίζεται στα σχετικά ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας.

Από αυτή την άποψη, συνεχίζουμε να υποστηρίζουμε το έργο της προσωπικής απεσταλμένης του Γενικού Γραμματέα για τη χάραξη μιας θετικής πορείας προς τα εμπρός.

Καλούμε την Τουρκία να εμπλακεί στο ίδιο πνεύμα, λαμβάνοντας υπόψη τις προσδοκίες του λαού της Κύπρου, ιδιαίτερα της νεολαίας, της οποίας η σημαντική και θετική συμβολή στις προσπάθειες για τη διατήρηση και την προώθηση της ειρήνης και της ασφάλειας έχουν επανειλημμένα αναγνωριστεί από το Συμβούλιο, προκειμένου να αναζωογονηθεί η ειρηνευτική διαδικασία και η προοπτική συνολικής λύσης.

Αυτό όχι μόνο θα ωφελήσει όλους τους Κυπρίους, αλλά θα συμβάλει και στην προώθηση της ειρήνης, της ασφάλειας και της σταθερότητας στην ευρύτερη περιοχή σε μια εποχή που τόσο απεγνωσμένα την χρειάζεται.

Απέναντι στις επιθέσεις κατά του Συμβουλίου Ασφαλείας και των ψηφισμάτων του, είναι ζωτικής σημασίας η διεθνής κοινότητα να σταθεί πίσω τους και να διασφαλίσει ότι έχουν νόημα, διαφορετικά κινδυνεύουμε να υπονομεύσουμε το ίδιο το σύστημα που καλούμαστε να υπερασπιστούμε.

Θα ήμουν ευγνώμων αν η παρούσα επιστολή μπορούσε να διανεμηθεί ως έγγραφο του Συμβουλίου Ασφαλείας.

Μαρία Μιχαήλ

Letter dated 12 June 2024 from the Permanent Representative of Türkiye to the United Nations addressed to the President of the Security Council

«Έχω την τιμή να σας διαβιβάσω επιστολή με ημερομηνία 10 Ιουνίου 2024, την οποία σας απηύθυνε ο Μεχμέτ Ντανά, Αντιπρόσωπος της Τουρκικής Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου (βλ. παράρτημα).

Θα ήμουν ευγνώμων αν η παρούσα επιστολή και το παράρτημά της μπορούσαν να διανεμηθούν ως έγγραφο του Συμβουλίου Ασφαλείας».

Αχμέτ Γιλντίζ

Μόνιμος Αντιπρόσωπος Τουρκίας

Παράρτημα επιστολής:

Γράφω ως απάντηση στην επιστολή της Ελληνοκύπριας εκπροσώπου ημερομηνίας 14 Μαΐου 2024 (S/2024/386) σχετικά με τη συζήτηση του Συμβουλίου Ασφαλείας με θέμα «Διατήρηση της διεθνούς ειρήνης και ασφάλειας: ο ρόλος των νέων στην αντιμετώπιση των προκλήσεων ασφαλείας στη Μεσόγειο», η οποία για άλλη μια φορά διαστρεβλώνει κατάφωρα τα γεγονότα που αφορούν την Κύπρο.

Οι Ελληνοκύπριοι εκπρόσωποι εκμεταλλεύονται εδώ και καιρό την απουσία της τουρκοκυπριακής πλευράς στις διεθνείς πλατφόρμες για να παραπλανήσουν τη διεθνή κοινότητα και να αποσπάσουν την προσοχή από την αποκλειστική ευθύνη τους για τη δημιουργία και συνέχιση του κυπριακού προβλήματος. Ως εκ τούτου, είμαι υποχρεωμένος να απαντήσω γραπτώς προκειμένου να ξεκαθαρίσω τα πράγματα.

Αρχικά, επιτρέψτε μου να υπογραμμίσω για άλλη μια φορά ότι κανένα από τα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας για την Κύπρο δεν περιγράφει τη νόμιμη και δικαιολογημένη τουρκική επέμβαση στο νησί, που πραγματοποιήθηκε σύμφωνα με τις Διεθνείς Συνθήκες της Κύπρου του 1959, ως «εισβολή» ή την επακόλουθη παρουσία της στο νησί ως «κατοχή».

Όπως είναι γνωστό, η Εγγυήτρια δύναμη η Τουρκία έπρεπε να παρέμβει μετά από 11 χρόνια τουρκοκυπριακών δεινών στα χέρια της ελληνοκυπριακής πολιτοφυλακής, η οποία κορυφώθηκε με την απόπειρα πραξικοπήματος που οργάνωσε η στρατιωτική χούντα στην Αθήνα και οι Ελληνοκύπριοι συνεργάτες της, με στόχο την προσάρτηση ολόκληρου του νησιού στην Ελλάδα (Ένωση) και την πλήρη εξόντωση του τουρκοκυπριακού λαού.

Λαμβάνοντας υπόψη τα πιο πάνω, καθώς και τον τρέχοντα ανθρώπινο πόνο που προκαλείται από τις πρόσφατες συγκρούσεις παγκοσμίως, είναι χωρίς αμφιβολία ότι το σύστημα Εγγυήσεων στην Κύπρο είναι πιο επίκαιρο και απαραίτητο από ποτέ.

Περαιτέρω, θα πρέπει να υπογραμμιστεί ότι το Κυπριακό ξεκίνησε το 1963, όχι το 1974, όταν η ελληνοκυπριακή πλευρά σφετερίστηκε βίαια τον τίτλο της συνεργατικής Κυπριακής Δημοκρατίας και απέλασε τον Τουρκοκύπριο εταίρο από όλα τα κρατικά όργανα.

Κατά τη διάρκεια των ετών από το 1963 έως το 1974, μια περίοδο που οι Ελληνοκύπριοι εκπρόσωποι επέλεξαν βολικά να αγνοήσουν, η ελληνοκυπριακή πολιτοφυλακή, βοηθούμενη και ενθαρρυμένη από την Ελλάδα, συμμετείχε σε μια εκστρατεία εθνοκάθαρσης εναντίον των Τουρκοκυπρίων, γνωστή ως Σχέδιο Ακρίτας, με απώτερο στόχο την επίτευξη της Ένωσης.

Αυτή η μεγάλης κλίμακας βία και οι επακόλουθες κατάφωρες παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ανάγκασαν το Συμβούλιο Ασφαλείας να αναπτύξει την Ειρηνευτική Δύναμη των Ηνωμένων Εθνών στην Κύπρο το 1964 προκειμένου να σταματήσει η αιματοχυσία και οι θηριωδίες που διαπράχθηκαν εναντίον του τουρκοκυπριακού λαού.

Παρά την πληθώρα των εγγράφων των Ηνωμένων Εθνών που πιστοποιούν αυτά τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, το γεγονός ότι δεν υπάρχει καμία αναφορά σε αυτά στην εν λόγω επιστολή αποτελεί απόδειξη του γεγονότος ότι δεν βασίζεται σε γεγονότα, αλλά είναι άλλο ένα επεισόδιο του γνωστού ελληνοκυπριακού μηχανισμού προπαγάνδας.

Όσον αφορά τα σχόλια της Ελληνοκύπριας εκπροσώπου σχετικά με τις περιοχές θαλάσσιας δικαιοδοσίας και τους φυσικούς πόρους γύρω από το νησί της Κύπρου, θα πρέπει να σημειωθεί ότι οι μονομερείς και προκλητικές πολιτικές της Ελληνοκυπριακής Κύπρου έναντι του θέματος βασίζονται στο ψευδές πρόσχημα ότι η ελληνοκυπριακή διοίκηση της Νότιας Κύπρου έχει το νομικό ή ηθικό δικαίωμα να εκπροσωπεί ή να ενεργεί εκ μέρους ολόκληρου του νησιού.

Αυτό επεκτείνεται και στις έκνομες ενέργειες της ελληνοκυπριακής διοίκησης, όπως η υπογραφή διμερών συμφωνιών για την οριοθέτηση των θαλάσσιων συνόρων, το άνοιγμα διαγωνισμών και η αδειοδότηση ενεργειακών εταιρειών για τη διεξαγωγή δραστηριοτήτων εξερεύνησης και εκμετάλλευσης.

Όπως είναι γνωστό, η τουρκοκυπριακή πλευρά έχει προβεί σε γραπτά διαβήματα προς τα Ηνωμένα Έθνη και έχει καταγράψει απερίφραστα ότι αυτές οι μονομερείς ενέργειες της ελληνοκυπριακής πλευράς, που έγιναν χωρίς τη συναίνεση και κοινή απόφαση της τουρκοκυπριακής πλευράς, είναι εντελώς απαράδεκτες και δεν δεσμεύουν καθ’ οιονδήποτε τρόπο τον τουρκοκυπριακό λαό

Υπό το φως της επιμονής της ελληνοκυπριακής πλευράς να συνεχίσει τις μονομερείς ενέργειές της, η τουρκοκυπριακή πλευρά υποχρεώθηκε να λάβει μέτρα για την προστασία των δικών της δικαιωμάτων και συμφερόντων όσον αφορά τους πόρους υδρογονανθράκων γύρω από το νησί.

Στο πλαίσιο αυτό, στις 21 Σεπτεμβρίου 2011, η τουρκοκυπριακή πλευρά υπέγραψε συμφωνία οριοθέτησης υφαλοκρηπίδας με την Τουρκία και στις 22 Σεπτεμβρίου 2011, το Υπουργικό Συμβούλιο της Τουρκικής Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου (ΤΔΒΚ) εξέδωσε απόφαση για τον προσδιορισμό υπεράκτιων μπλοκ παραχώρησης, καθώς και για την αδειοδότηση της Τουρκικής Εταιρείας Πετρελαίου (TPAO) για τη διεξαγωγή δραστηριοτήτων εξερεύνησης πετρελαίου και φυσικού αερίου για λογαριασμό της τουρκοκυπριακής πλευράς. Αυτό, ωστόσο, δεν αποκλείει τη δυνατότητα της ΤΔΒΚ να εκδώσει μελλοντικές άδειες στην TPAO για τη διεξαγωγή γεωτρήσεων σε άλλες περιοχές γύρω από το νησί, επί των οποίων ο τουρκοκυπριακός λαός έχει αναμφισβήτητα και εγγενή δικαιώματα, ανεξάρτητα από το εάν η ελληνοκυπριακή πλευρά έχει ήδη εκδώσει άδειες για αυτές τις περιοχές ή όχι.

Όπως υπενθυμίζεται ότι, προκειμένου να αντιμετωπιστεί η ένταση που απορρέει από τη δίκαιη κατανομή των φυσικών πόρων γύρω από το νησί, η τουρκοκυπριακή πλευρά υπέβαλε προτάσεις το 2011 και το 2012 αντίστοιχα, οι οποίες δυστυχώς απορρίφθηκαν εντελώς από την ελληνοκυπριακή πλευρά.

Στις 13 Ιουλίου 2019, η τουρκοκυπριακή πλευρά υπέβαλε επικαιροποιημένη ολοκληρωμένη πρόταση συνεργασίας για το θέμα αυτό, στην οποία η ελληνοκυπριακή πλευρά δεν έχει ακόμη δώσει θετική απάντηση. Επιπλέον, και σε σχέση με αυτό, έχουμε δηλώσει σαφώς την πλήρη υποστήριξή μας στην πρόταση του Προέδρου της Τουρκίας Τ. Ερντογάν, για τη σύγκληση μιας διάσκεψης χωρίς αποκλεισμούς για την Ανατολική Μεσόγειο που θα βοηθούσε στην έναρξη ενός εποικοδομητικού διαλόγου και στην εκτόνωση των εντάσεων στην περιοχή.

Αυτή η προκλητική στάση της ελληνοκυπριακής πλευράς όσον αφορά τους υδρογονάνθρακες, δυστυχώς, συσχετίζεται με τη νοοτροπία που απορρίπτει το μοίρασμα της εξουσίας και της ευημερίας με τον τουρκοκυπριακό λαό – την ίδια νοοτροπία που εμπόδισε μια συμφωνία στην Κύπρο για πάνω από 50 χρόνια και η οποία οδήγησε στην κατάρρευση της Διάσκεψης για το Κυπριακό το 2017, καθώς και στη συντριπτική απόρριψη από την ελληνοκυπριακή πλευρά του πιο ολοκληρωμένου σχεδίου διευθέτησης του Κυπριακού το 2004, δηλαδή, το Σχέδιο Ανάν, όπως αναφέρεται στην έκθεση του τότε Γενικού Γραμματέα (S/2004/437).

Ως εκ τούτου, όσον αφορά τα σχόλια της Ελληνοκύπριας εκπροσώπου για το Κυπριακό, θα πρέπει να σημειωθεί ότι, μετά από περισσότερα από 50 χρόνια διαπραγματεύσεων για το ίδιο πλαίσιο και παρωχημένες παραμέτρους, έχει καταστεί απερίφραστα σαφές ότι η επιμονή σε αυτή την κατηγορηματικά αποτυχημένη φόρμουλα εξυπηρετεί μόνο τη διαιώνιση του απαράδεκτου και μη βιώσιμου στάτους κβο στο νησί, όπου η ελληνοκυπριακή πλευρά αντιμετωπίζεται σαν να είναι η «νόμιμη κυβέρνηση ολόκληρου του νησιού» και η τουρκοκυπριακή πλευρά αντιμετωπίζεται σαν να είναι μια απλή «κοινότητα».

Αυτή η άνιση μεταχείριση και των δύο πλευρών επιτρέπει στην ελληνοκυπριακή διοίκηση να συνεχίσει να απολαμβάνει τα οφέλη του παράνομου και άδικου καθεστώτος της και να διατηρεί τον τουρκοκυπριακό λαό κάτω από μια συνολική απάνθρωπη απομόνωση. Αυτοί είναι οι λόγοι για τους οποίους η τουρκοκυπριακή πλευρά δεν συναινεί πλέον σε μια συμφωνία βασισμένη σε μια «διζωνική, δικοινοτική ομοσπονδία».

Σύμφωνα με τις παρατηρήσεις του Γενικού Γραμματέα ότι «αυτή τη φορά πρέπει να είναι διαφορετικά», έχουμε συνεργαστεί ειλικρινά και θετικά με την Προσωπική Απεσταλμένη του από τον διορισμό της για να εκτελέσει τη συμφωνημένη χρονικά δεσμευτική εντολή της, δηλαδή να διερευνήσει εάν υπάρχει κοινό έδαφος ή όχι μεταξύ των δύο πλευρών για να ξεκινήσει μια νέα και επίσημη διαπραγματευτική διαδικασία, η οποία μπορεί να πραγματοποιηθεί μόνο μετά την επαναβεβαίωση της κυρίαρχης ισότητας και του ίσου διεθνούς καθεστώτος μας.

Σε αυτό το πλαίσιο, είναι σαφές ότι οι παραπλανητικές παρατηρήσεις του Ελληνοκύπριου εκπροσώπου δεν επιβεβαιώνονται από νομικά και ιστορικά γεγονότα που αφορούν το νησί.

Έτσι, αντί να εκτοξεύει αβάσιμες κατηγορίες, η ελληνοκυπριακή πλευρά θα πρέπει να υιοθετήσει μια ειλικρινή προσέγγιση για την επίλυση του κυπριακού προβλήματος στη βάση της τρέχουσας πραγματικότητας του νησιού, η οποία, μεταξύ άλλων, θα σέβεται τα εγγενή δικαιώματα του τουρκοκυπριακού λαού.

Επωφελούμενος της παρούσας ευκαιρίας, θα ήθελα επίσης να υπενθυμίσω στην ελληνοκυπριακή διοίκηση ότι ο ομόλογός της είναι, και ήταν πάντα, η τουρκοκυπριακή πλευρά, όχι η Τουρκία.

Θα ήμουν ευγνώμων αν η παρούσα επιστολή διανεμόταν ως έγγραφο του Συμβουλίου Ασφαλείας.

Μεχμέτ Ντάνα

Αντιπρόσωπος

Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου».

Πηγή: liberal.gr

Ο Σταύρος Καλεντερίδης, ξεκίνησε τις σπουδές του στην Αθήνα, σπουδάζοντας Πολιτική Επιστήμη στο Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Έπειτα από τέσσερα χρόνια συμμετοχής στα φοιτητικά όργανα συνδιοίκησης της σχολής του και σε διάφορες οργανώσεις νέων, αποφάσισε να συνεχίσει τις σπουδές του στο εξωτερικό. Στη Βοστόνη των Η.Π.Α. ολοκλήρωσε δύο μεταπτυχιακά προγράμματα, στις Διεθνείς Σχέσεις (Αμερικανική εξωτερική πολιτική) και στην Επικοινωνία (Πολιτική Επικοινωνία), ενώ παράλληλα εργάστηκε στο Ελληνικό Προξενείο της Βοστόνης, στη σχολή του ως βοηθός έρευνας και σε δύο πολιτικές καμπάνιες Αμερικανών πολιτικών (Δημοκρατικών – Ρεπουμπλικάνων). Μετά από τρία χρόνια στις Η.Π.Α., άκουσε το κάλεσμα της πατρίδας του και επέστρεψε πίσω με μεγάλο πόθο για προσφορά στην Ελλάδα. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος δύο κοινωφελών οργανισμών, του δέλτα – πολιτική επανάσταση (πολιτικός οργανισμός) και της Λεοντίδας (ίδρυμα προώθησης θεμάτων ιστορίας, πολιτισμού και δημοκρατίας). Σήμερα ζει και εργάζεται στην Αθήνα, ασχολείται με διάφορα εγχειρήματα πολιτικής διπλωματίας και δημοκρατίας, γράφει πολιτικά άρθρα, σχολιάζει την επικαιρότητα και συνεχίζει την προσωπική του μελέτη στην ιστορία και την πολιτική φιλοσοφία.

Διεθνή

Σκάνδαλο στην ΕΕ με Πράσινες ΜΚΟ

Κονδύλια για νομοθεσίες και για «κτυπήματα» κατά ευρωβουλευτών

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Γράφει ο Γιάννος Χαραλαμπίδης, Σημερινή

Σκάνδαλο, το οποίο θα ήθελε η ΕΕ να πέσει στα μαλακά, αφορά στην κακή διαχείριση των κονδυλίων για την Πράσινη πολιτική. Αυτή η κακή διαχείριση είναι συναφής με τη «στόχευση» σε βάρος «συντηρητικών» βουλευτών και ευρωβουλευτών από τη μια και τον επηρεασμό ψήφισης νομοθεσιών από την άλλη, με χρήματα τα οποία η Ευρωπαϊκή Επιτροπή παρείχε σε ΜΟΚ (Μη Κυβερνητικούς Οργανισμούς). Το σκάνδαλο κακοδιαχείρισης των κονδυλίων της ΕΕ ηγέρθη ακόμη και εντός της Ευρωβουλής από «συντηρητικά κόμματα», όπως είναι το EPP (Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα) και το ECR (Ευρωπαίοι Συντηρητικοί και Μεταρρυθμιστές). Στο κάδρο προστίθεται το EfP (Ευρωπαϊκό Φεντεραλιστικό Κόμμα).

Παραδοχή Επιτροπής

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αναγκάστηκε να εκδώσει ανακοίνωση, με την οποία παραδέχεται την κακοδιαχείριση, που έχει γίνει με τα κονδύλια. Αναφέρει αυτολεξεί ότι «έχουν γίνει ακατάλληλες δράσεις μέσω lobbying» και προσθέτει: «Η Επιτροπή θεωρεί ότι θα πρέπει να γίνουν αλλαγές» ως προς τα κριτήρια και τον τρόπο που παραχωρούνται στο πλαίσιο του «Life Program» (αποτελείται από δυο τομείς: Ο ένας είναι το Περιβάλλον και ο άλλος αφορά στις Δράσεις για την Καταπολέμηση της Κλιματικής Αλλαγής). Το ποσό ανέρχεται σε 15,5 εκατομμύρια για 30 ΜΚΟ. Από αυτά, ελέγχονται τα 9 περίπου εκ. ευρώ.

«Σκιώδες Λόμπι»…

Οι κατηγορίες είναι ότι: Πρώτο, δίνονταν τα χρήματα σε ΜΚΟ με την προϋπόθεση ότι: α) Θα επηρεάζονταν «συντηρητικοί» βουλευτές και ευρωβουλευτές είτε για ν’ αλλάξουν άποψη είτε για να στοχεύσουν σε βάρος τους. β) Θα προωθούνταν νομοθεσίες για την Πράσινη πολιτική μέσω “shadow lobbying” (Σκιώδες Λόμπι). Σύμφωνα με τα στοιχεία, που έχουν συγκεντρωθεί, τα χρήματα αφορούν 16 νομοθεσίες. Δεύτερο, στις πρακτικές αυτές εμπλέκεται μια από τις μεγαλύτερες ΜΚΟ, η “European Environmental Bureau”, που ασκεί επιρροή στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και τα Εθνικά Κοινοβούλια. Επί τη βάσει των πολιτικών εντολών της Επιτροπής, που ήταν προϋπόθεση για να δοθούν τα χρήματα, οι ΜΚΟ: Α) Θα έπρεπε να συνδράμουν στον κατευνασμό ή να στοχεύουν σε βάρος όσων ασκούσαν κριτική για την «Πράσινη Συμφωνία». Β) Να προωθήσουν σχετικές νομοθεσίες που ευνοούσε η Επιτροπή. Και αυτή η κακοδιαχείριση ήταν κάτω από την εξής πολιτική θέση: «Περιβαλλοντικές πρωτοβουλίες».

Κατάχρηση κεφαλαίων

Όπως έχει ήδη γραφτεί στον ευρωπαϊκό Τύπο, από πλευράς του EPP, ο ευρωβουλευτής Peter Liese, τόνισε ότι η όλη διαδικασία συνιστά «κατάχρηση κεφαλαίων, που πρέπει να σταματήσει». Υπό κατηγορία βρίσκεται για όσα συνέβησαν και ο Frans Timermans, ο οποίος διετέλεσε αντιπρόεδρος της Επιτροπής και υπεύθυνος για μια Ευρωπαϊκή Πράσινη Συμφωνία και για έναν Ευρωπαϊκό Νόμο για το Κλίμα. Του καταλογίζεται ότι ο ίδιος οργάνωσε τα συμβόλαια για τις MKO, αλλά με την προϋπόθεση να στοχεύουν σε βάρος όσων αντιδρούν. Εκτός από τις ΜΚΟ για το κλίμα και το περιβάλλον, γίνεται λόγος για εμπλοκή σε αντίστοιχες περιπτώσεις ΜΚΟ που ασχολούνται με το μεταναστευτικό. Το θέμα, δηλαδή, έχει ευρύτερες διαστάσεις. Το ερώτημα είναι εάν και πώς θα τελειώσει το ζήτημα αυτό ή εάν θα τεθεί κάτω από το χαλί, προκειμένου να μην πληγεί ακόμη περισσότερο η αξιοπιστία της ΕΕ.

Πολεμικές βιομηχανίες

Υπό τις υφιστάμενες συνθήκες γίνονται σκέψεις για περικοπές, προκειμένου να δοθούν τα χρήματα, περί τα 150 δις ευρώ. Επί τούτου είναι που θέλει να εμπλακεί η Τουρκία, λόγω της μεγάλης πολεμικής της βιομηχανίας, την οποία έχει αναπτύξει. Βεβαίως υπάρχει και το βέτο από πλευράς Αθηνών και Λευκωσίας, εφόσον η Τουρκία είναι εκτός της ΕΕ και κατακρατεί παράνομα την Κύπρο. Πέραν τούτου, η ΕΕ αντιμετωπίζει, πρόσθετα, την αμερικανική πολιτική και δη τους δασμούς, κυρίως επί της αυτοκινητοβιομηχανίας. Στην πολιτική του «chicken game» των ΗΠΑ με την ΕΕ, η τελευταία βρίσκεται μεταξύ συμπληγάδων: Των ΗΠΑ και της Κίνας. Γιατί; Διότι εάν δεν τα βρει η ΕΕ με τις ΗΠΑ, τότε θα στραφεί προς την Κίνα, η οποία, όμως, θα έχει το πάνω χέρι. Και, υπό αυτές τις συνθήκες, τι θα συμβεί; Θα υπάρχει ο κίνδυνος να γίνει η Ευρώπη ό,τι ήταν η Κίνα για την Ευρώπη τις προηγούμενες δεκαετίες. Δηλαδή, οικονομική και εμπορική αποικία. Αυτός είναι ο πρώτος λόγος. Ο δεύτερος αφορά στα θέματα της άμυνας και της ασφάλειας. Μπορεί μεν η ΕΕ να έχει αποφασίσει την αύξηση των δαπανών για την άμυνα, αλλά συνεχίζει να είναι εξαρτημένη από τη στήριξη του ΝΑΤΟ και δη των ΗΠΑ. Χωρίς αυτούς δεν μπορεί ν’ αντιμετωπίσει τη ρωσική απειλή. Συνεπώς, η στάση της έναντι των νέων κανόνων, που θέλει να επιβάλει ο Πρόεδρος Τραμπ επί των δασμών – για να καλύψει το εμπορικό ανισοζύγιο που είναι υπέρ της ΕΕ κατά 200 δις ευρώ το 2024 – περνά μέσα από τις εξαρτήσεις της ασφάλειας, για την οποία οι ΗΠΑ πληρώνουν, όπως ισχυρίζονται, το 68% των δαπανών του ΝΑΤΟ. Και αξιώνουν από την ΕΕ όπως τα κράτη μέλη της – που ανήκουν στο ΝΑΤΟ – αυξήσουν τις δαπάνες τους στο 5% επί του ΑΕΠ. Ο συμβιβασμός επί τούτου μπορεί να γίνει περί το 3% με 3,5%. Εάν, όμως, δεν αυξηθεί ο γενικότερος προϋπολογισμός της ΕΕ, θα πρέπει να γίνουν περικοπές. Το συναφές ερώτημα είναι, κατά πόσον οι περικοπές αυτές θα αγγίξουν και την Πράσινη πολιτική σε όλους ή σε μερικούς τομείς.

Πολυπολικό σύστημα και αποικιοκρατία

Επειδή είναι πρόδηλον ότι το παγκόσμιο σύστημα δεν κινείται σε μια πολυπολική μόνο βάση, αλλά και σε μια νεο-αποικιοκρατική, το πρόβλημα της ΕΕ είναι η έλλειψη πρώτων υλών, αλλά και η επιβράδυνση στον τομέα της τεχνητής νοημοσύνης, όπου τόσο οι ΗΠΑ όσο και η Κίνα, καθώς και η Ρωσία είναι πρωταθλητές. Οι Κινέζοι έχουν επενδύσει παγκοσμίως, από την Ασία ώς την Αφρική και την Αμερική, για τον έλεγχο της παγκόσμιας οικονομίας και του εμπορίου, αλλά και των πρώτων υλών. Σε αυτήν την πολιτική θέλει ν’ απαντήσει ο Τραμπ, ξεκινώντας από το ζήτημα της Διώρυγας του Παναμά ώς τον έλεγχο της Γροιλανδίας, καθώς και την εκμετάλλευση του πλούτου της Ουκρανίας, εάν και όταν τελειώσει ο πόλεμος με τη Ρωσία.

«Drill baby drill»

Η ΕΕ έχει τις εξής αχίλλειες πτέρνες: 1) Την αμυντική της εξάρτηση από τις ΗΠΑ, που είναι στην παρούσα φάση μεγαλύτερη, λόγω της ρωσικής απειλής και του δικού τους ελλείμματος που αποτυπώνεται επί της απουσίας μιας αυτόνομης άμυνας. 2) Την εξάρτηση των αυτοκινητοβιομηχανιών της από την αγορά των ΗΠΑ και το δίλημμα των εταίρων ότι, αν δεν συμβιβαστούν με τον Τραμπ στους δασμούς, τι θα κάνουν; Θα πέσουν στις αγκάλες της Κίνας; 3) Στην ελλειμματική πολιτική στο θέμα της τεχνητής νοημοσύνης και σε κάτι άλλο. Το 4ο, δηλαδή, σημείο: Δεν αποδίδει ακόμη η Πράσινη ενέργεια και τεχνολογία της ΕΕ και αν οι ΗΠΑ, όπως και η Κίνα, καθώς και η Ρωσία ή άλλες χώρες, όπως η Ινδία, συνεχίσουν να λειτουργούν με τον παραδοσιακό τρόπο ή με λιγότερο Πράσινο τρόπο, από αυτόν με τον οποίο λειτουργεί η Ευρώπη, τότε τι θα συμβεί; Η ανταγωνιστικότητα της ΕΕ θα γίνει χειρότερη και η οικονομική της κατάσταση δυσμενέστερη. Είναι γνωστό το πολιτικό σλόγκαν του Τραμπ: «Drill baby drill».

Σιωπηρό «casus belli» και Ενέργεια

Επί τούτου είναι που η Κύπρος θα πρέπει ν’ αποφασίσει για την ενεργειακή της πολιτική. Πού και πώς θα στραφεί, αλλά και πώς θα οικοδομηθεί για τα επόμενα χρόνια. Συναφώς τονίζονται τα ακόλουθα: Α) Το καλώδιο και το φυσικό αέριο είναι δύσκολο, το μεν πρώτο να υλοποιηθεί, το δε δεύτερο να τύχει εκμετάλλευσης, αφού η Τουρκία προβάλλει βέτο μέσω της απειλής κρίσης. Υπάρχει σιωπηρό “casus belli”. Ενόσω υιοθετείται η εξευμενιστική πολιτική, μόνο με παρέμβαση τρίτων, και δη των Αμερικανών, μπορεί να υπάρξει πρόοδος επί των θεμάτων αυτών. Β) Η ηλιακή ενέργεια θα πρέπει να ενταχθεί σε μια στρατηγική με στόχο την ανακήρυξη της Κύπρου σε «Ηλιακό Πάρκο της ΕΕ». Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να δοθεί έμφαση στην τεχνολογική ανάπτυξη του τομέα αυτού μέσω των Πανεπιστημίων, κρατικών και ιδιωτικών. Υπάρχει τέτοια πρόθεση; Αν όχι, θα πρέπει να προκύψει. Διότι είναι αδικαιολόγητο να χάνεται τόση ηλιακή ενέργεια.

Αχίλλειες πτέρνες της ΕΕ

Τώρα, ως προς την τελευταία αχίλλειο πτέρνα της ΕΕ, αυτή αποτυπώνεται επί της έλλειψης αξιοπιστίας, που είναι συναφής: 1) Με την αδυναμία επίλυσης προβλημάτων που ταλανίζουν τους Ευρωπαίους πολίτες. 2) Με τη μειωμένη ποιότητα και αναποτελεσματικότητα της ηγεσίας των Βρυξελλών. 3) Με το δημοκρατικό έλλειμμα που αυξάνεται. Γιατί; Διότι όλο και περισσότερο οι Βρυξέλλες απομακρύνονται από τους πολίτες της περιφέρειας και των κρατών και αδυνατούν ν’ αντιληφθούν τι πραγματικά συμβαίνει και πώς θα δοθούν λύσεις στα προβλήματα. 4) Με τη διαφθορά και τα σκάνδαλα, που είτε πέφτουν στα μαλακά είτε μπαίνουν με έντεχνο τρόπο κάτω από το χαλί. Όπως είναι για παράδειγμα η περίπτωση των κονδυλίων για την Πράσινη πολιτική…

Συνέχεια ανάγνωσης

Διεθνή

Η μονομαχία του αιώνα! Τραμπ εναντίον Σι

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Ποιος θα σηκώσει πρώτος το τηλέφωνο; Ο «σιωπηλός Κινέζος» ή ο «απρόβλεπτος» Αμερικανός, διερωτάται η γαλλική Le Monde.

«Ο Σι Τζινπίνγκ, ο μαρξιστής-λενινιστής ιδεολόγος, πεπεισμένος για την ανωτερότητα του κινεζικού τύπου σοσιαλισμού και την αναγκαιότητα της χώρας του για παγκόσμια επικράτηση; Ή ο Ντόναλντ Τραμπ, μια αυτοαποκαλούμενη πολιτική ιδιοφυΐα, μεθυσμένος από μια εξουσία που, σύμφωνα με τις διαθέσεις του, του επιτρέπει να παίζει με την παγκόσμια οικονομία σαν να του ανήκει;»

«Περιμένουμε ένα τηλεφώνημα από το Πεκίνο », είπε ο πρόεδρος Τραμπ, μετά την επιβολή  των δασμών στην Κίνα, ύψους 245%.

Αλλά με τον κινέζο πρόεδρο Σι, ο Τραμπ φαίνεται να προσκρούει στο… Σινικό Τείχος. Δεν υπάρχει θέμα υποχώρησης της Κίνας στις ΗΠΑ, λένε βετεράνοι Ευρωπαίοι διπλωμάτες, που έχουν υπηρετήσει στο παρελθόν στο Πεκίνο.

«Γιατί όσο και αν τονίζει ο Αμερικανός πρόεδρος πώς θέλει διαπραγματεύσεις με το Πεκίνο, οι Κινέζοι θεωρούν πώς για την ομάδα Τραμπ το θέμα δεν είναι μόνο οι πέρα ​​δασμοί. Αυτό που διακυβεύεται μεταξύ της Κίνας και των Ηνωμένων Πολιτειών υπερβαίνει κατά πολύ τα οικονομικά. Συναγωνίζονται για την παγκόσμια υπεροχή».

Σύμφωνα με τη Le Monde, η εμπορική συνθηκολόγηση που επιθυμεί ο Τραμπ έχει πολύ άσχημη απήχηση στην Κίνα, μια χώρα που «εκτρέφεται» με εκδίκηση για τις ταπεινώσεις που της προκάλεσε η Δύση τον 19ο αιώνα με τους Πολέμους του Οπίου».

Ηδη, η Κίνα μπόρεσε να επιτύχει, από τις αρχές της δεκαετίας του 1990 έως σήμερα, ένα τεράστιο εμπορικό πλεόνασμα με τον υπόλοιπο κόσμο (992, 16 δισ. δολάρια, σύμφωνα με εκτιμήσεις μόνο για το 2024, εκ των οποίων πάνω από 331 δισ. μόνο με τις ΗΠΑ). Μόνο το πρώτο τρίμηνο του 2025, το εμπορικό πλεόνασμα της Κίνας με τις ΗΠΑ ήταν πάνω από 75 δισεκατομμύρια δολάρια.

Η παγκόσμια υπεροχή

Η νέα εμπορική σύγκρουση ΗΠΑ-Κίνας είναι το τελευταίο επεισόδιο στη μονομαχία του αιώνα για παγκόσμια υπεροχή.

Υπέρμαχος του προστατευτισμού από τη δεκαετία του 1980, ο Τραμπ πιστεύει ότι η ανανεωμένη δύναμη της Αμερικής βρίσκεται στην αυτονομία της.

Αντίθετα, ο Σι βασίζεται στην παγκοσμιοποίηση για να εξασφαλίσει την κυριαρχία της Κίνας. Η χώρα έχει χτίσει μια τεράστια μεταποιητική βιομηχανία και η φιλοδοξία της είναι να κατακτήσει το μεγαλύτερο μερίδιο της παγκόσμιας αγοράς, κυρίως χάρη στο  ελεύθερο εμπόριο. «Φαίνεται πλέον ξεκάθαρο ότι ο δασμολογικός πόλεμος που εξαπέλυσε ο Αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ είναι στην πραγματικότητα μια σαφής προσπάθεια να περιοριστεί η υπερβολική δύναμη της Κίνας, ο πραγματικός στόχος της δασμολογικής πολιτικής της αμερικανικής κυβέρνησης», συνοψίζουν οι βετεράνοι διπλωμάτες.

Αλλωστε, ήταν ο τέως πρόεδρος Μπάιντεν που ξεκίνησε μια πολιτική ισχυρών εντάσεων με την Κίνα, όχι μόνο για το θέμα που σχετίζεται με την Ταϊβάν, αλλά και για την εξαγωγή  ημιαγωγών. Τον Οκτώβριο του 2022, οι Ηνωμένες Πολιτείες επέβαλαν ευρείς εξαγωγικούς περιορισμούς σε προηγμένα τσιπ και εξοπλισμό κατασκευής ημιαγωγών.

«Στόχος είναι ο περιορισμός της πρόσβασης της Κίνας σε ημιαγωγούς αιχμής, με μια ευρεία προσπάθεια αποκοπής της Κίνας από τους πιο ισχυρούς επεξεργαστές υπολογιστών στον κόσμο, τις εισροές που απαιτούνται για την ανάπτυξη και λειτουργία εξελιγμένων συστημάτων τεχνητής νοημοσύνης», εξηγούν Ευρωπαίοι επιστήμονες.

Πριν από οποιονδήποτε άλλον, η Κίνα είχε καταλάβει άλλωστε ότι το μέλλον θα διαδραματιζόταν στην ενεργειακή μετάβαση και τα μικροτσίπ, και η επεκτατική της πολιτική στην Αφρική και τη Νότια Αμερική στόχευε ακριβώς σε αυτόν ακριβώς τον σκοπό.

Ο πρόεδρος Τραμπ έχει ήδη απειλήσει να πλήξει με πρόσθετους δασμούς όποιον κάνει συμφωνίες με τους Κινέζους.

Σύμφωνα μάλιστα με πηγές που είναι εξοικειωμένες με τις εμπορικές διαπραγματεύσεις ΗΠΑ -ΕΕ, η κυβέρνηση Τραμπ ενδιαφέρεται πολύ περισσότερο να επεκτείνει τον πόλεμο εναντίον του Πεκίνου πέρα ​​από τους  δασμούς που ισχύουν σήμερα.

Εμπόδια στις κινεζικές εξαγωγές

Στο πλαίσιο αυτής της συνεχιζόμενης συζήτησης, η Ουάσιγκτον, μεταξύ άλλων στόχων, θέλει να εφαρμόσει ένα σχέδιο παρεμπόδισης των κινεζικών εξαγωγών σε παγκόσμια κλίμακα. «Οι εξαγωγές ήταν η «σωτηρία» της κινεζικής οικονομίας και εάν ο Τραμπ επιμείνει με τους δασμούς, οι κινεζικές εξαγωγές στις ΗΠΑ θα μπορούσαν να μειωθούν κατά ένα τέταρτο έως ένα τρίτο», δήλωσε στο BBC ο Χάρι Μέρφι Κρουζ, οικονομολόγος της Moody’s Analytics.

Αλλά είναι επίσης αλήθεια ότι σε ορισμένους τομείς, όπως εκείνους που σχετίζονται με την ενεργειακή μετάβαση, είναι αδύνατο να αντικατασταθούν τα κινεζικά προϊόντα. Για παράδειγμα, η Κίνα έχει σχεδόν το μονοπώλιο στην παραγωγή ηλιακών συλλεκτών.

Το Πεκίνο έχει επίσης τον έλεγχο του 70% των θεμελιωδών σπάνιων γαιών, από τις οποίες προέρχονται αυτά τα πολύ πολύτιμα υλικά, για την κατασκευή πολλών τεχνολογικών προϊόντων, όπως μικροτσίπ ή βασικών  εξαρτημάτων στον τομέα της αυτοκινητοβιομηχανίας.

Δεν είναι τυχαίο ότι μία από τις πρώτες κινεζικές αντιδράσεις στην αύξηση των αμερικανικών δασμών ήταν ακριβώς η διακοπή στις εξαγωγές σπάνιων γαιών. Έτσι, μια μετωπική σύγκρουση κινδυνεύει να αποτελέσει πρόβλημα για όλους.

«Κλειδί» η ΕΕ

Η συστηματική προσπάθεια των ΗΠΑ είναι περιορίσουν την πρόσβαση της Κίνας σε προηγμένες τεχνολογίες. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι οι ΗΠΑ δεν είχαν καμία πρόθεση να χάσουν την τεχνολογική τους υπεροχή, η οποία κινδυνεύει σοβαρά από τις προσπάθειες του Σι Τζιπίνγκ, σε μεγάλο βαθμό επιτυχημένες, να γίνει η Κίνα υπερδύναμη και σε αυτόν τον τομέα και να μην είναι απλώς το εργοστάσιο του κόσμου.

Ο πραγματικός σκοπός του Τραμπ είναι να διαπραγματευτεί μειώσεις δασμών με χώρες και οικονομικές περιοχές, όπως η Ευρωπαϊκή Ένωση που θα συμφωνήσουν  να περιορίσουν τις κινεζικές εισαγωγές τους. Και, σε αυτόν τον τομέα, η ΕΕ είναι το «κλειδί».

Από τότε που ξεκίνησε ο πόλεμος των δασμών, υπάρχει ένας αυξανόμενος αριθμός αναλύσεων που υποστηρίζουν ότι η Κίνα είναι έτοιμη να ανακατευθύνει μεγάλο μέρος των εξαγωγών της από τις  ΗΠΑ, στην Ευρώπη. Η ΕΕ είναι ένα μπλοκ όπου οι καταναλωτές εμφανίζουν προτιμήσεις παρόμοιες  με αυτές των Αμερικανών. «Εάν η ΕΕ δεν απαντήσει επιβάλλοντας φραγμούς και δασμούς σε προϊόντα κινεζικής κατασκευής, οι παραγωγοί του ασιατικού γίγαντα θα πλημμυρίσουν τη Γηραιά Ήπειρο με τα προϊόντα τους», λένε Αμερικανοί αναλυτές.

Η Ουάσιγκτον έχει αποφασίσει σημαντικές εξαιρέσεις για τις εξαγωγές αμερικανικών ψηφιακών κολοσσών που έχουν εγκαταστήσει τα εργοστάσιά τους στην Κίνα. Ωστόσο, τίποτα δεν είναι πραγματικά σίγουρο με τον Τραμπ.

Το «όπλο» του χρέους

Η Κίνα έχει άλλωστε ένα εντελώς διαφορετικό «όπλο» στα χέρια της, που αν το χρησιμοποιήσει, θα μπορούσε να βυθίσει τις ΗΠΑ στο χάος: Τα αμερικανικά ομόλογα.

Η Κίνα έχει μεγάλες συμμετοχές σε αμερικανικά κρατικά ομόλογα. Κατέχει περίπου 760 δισεκατομμύρια δολάρια σε αμερικανικά ομόλογα και αν τα πουλούσε, θα βύθιζε τις ΗΠΑ στο χάος.

«Μια μαζική πώληση αμερικανικών κρατικών ομολόγων από την Κίνα θα αύξανε την προσφορά ομολόγων στην αγορά, γεγονός που θα μείωνε τις τιμές τους και θα αύξανε τις αποδόσεις.Οι υψηλότερες αποδόσεις αυξάνουν το κόστος χρηματοδότησης για την κυβέρνηση, τις επιχειρήσεις και τους καταναλωτές στις ΗΠΑ, καθώς τα στεγαστικά και τα επιχειρηματικά δάνεια, γίνονται πιο ακριβά» εξηγούν Αμερικανοί οικονομολόγοι.
Αυτό θα μπορούσε να επιβραδύνει την αμερικανική οικονομία ή, στη χειρότερη περίπτωση, να προκαλέσει ύφεση. Για παράδειγμα, εκτιμάται ότι μια σημαντική πώληση θα μπορούσε να αυξήσει τις αποδόσεις των δεκαετών ομολόγων κατά 0,5 έως 1%, κάτι που θα είχε σημαντικές συνέπειες.

Μια πώληση αμερικανικών ομολόγων θα μπορούσε να αποδυναμώσει την εμπιστοσύνη και στο δολάριο, καθώς η Κίνα θα μπορούσε να μετατρέψει σε άλλα νομίσματα, μεγάλα αποθεματικά σε δολάρια. Μια υποτίμηση του δολαρίου θα έκανε τις εισαγωγές στις ΗΠΑ πιο ακριβές και θα τροφοδοτούσε τον πληθωρισμό, γεγονός που θα αύξανε το κόστος ζωής. Ωστόσο, η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ θα μπορούσε να παρέμβει αγοράζοντας ομόλογα για να σταθεροποιήσει την αγορά, όπως συνέβη στο παρελθόν σε άλλες αναταραχές.

Αν και ορισμένοι οικονομολόγοι θεωρούν αυτό το σενάριο ως μη ρεαλιστικό επειδή θα είχε επίσης μειονεκτήματα και για την Κίνα, υπάρχουν λόγοι που το κάνουν αρκετά πιθανό. Ο πιο σημαντικός λόγος: η Κίνα είναι απίθανο να αγνοεί πόσο εύκολο ήταν, στην περίπτωση της Ρωσίας, να παγώσουν οι ρωσικές καταθέσεις σε ξένες τράπεζες, λόγω των κυρώσεων για τον πόλεμο στην Ουκρανία. Εάν οι ΗΠΑ έκαναν το ίδιο όσον αφορά τα κρατικά ομόλογα που κατέχει η Κίνα, το Πεκίνο δεν θα μπορούσε πλέον να πουλήσει αυτά τα ομόλογα. Θα ήταν λοιπόν λογικό η Κίνα να πουλάει όσα ομόλογα μπορεί. Αλλωστε τον τελευταίο χρόνο φαίνεται να έχει πουλήσει αμερικανικά κρατικά ομόλογα, άνω των 50 δισεκατομμυρίων δολαρίων.

ΠΗΓΗ: Ναυτεμπορική

Συνέχεια ανάγνωσης

Διεθνή

Ο ορυκτός θησαυρός του Πακιστάν, η «κατάρα των πόρων» της χώρας, και στο βάθος οι ΗΠΑ

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Το Πακιστάν αποτελεί εδώ και καιρό, παράδειγμα του φαινομένου που είναι γνωστό ως «η κατάρα των πόρων».  Οι χώρες με μεγάλα αποθέματα φυσικών πόρων βιώνουν γενικά χαμηλότερη οικονομική μεγέθυνση σε σχέση με άλλες χώρες. Επίσης, συχνά η κατοχή και διαχείρισή τους συνδέεται με αυξημένα επίπεδα διαφθοράς και έλλειψη δημοκρατικών θεσμών  .

Τα ορυκτά αποθέματα του Πακιστάν, τα οποία περιλαμβάνουν τεράστια κοιτάσματα χαλκού και χρυσού, καθώς και κρίσιμα ορυκτά όπως το λίθιο, εκτιμάται ότι καλύπτουν περισσότερα από 230.000 τετραγωνικά μίλια – δηλαδή περισσότερο από το διπλάσιο μέγεθος του Ηνωμένου Βασιλείου.

Το Ισλαμαμπάντ διατυμπανίζει εδώ και καιρό τον ορυκτό του πλούτο, ο οποίος σήμερα εκτιμάται σε 8 τρισεκατομμύρια δολάρια. Ωστόσο δίνει μάχη να βρει πρόθυμους επενδυτές.

ποροκαι η απόφαση της Κίνας να αναστείλει τις εξαγωγές σπάνιων γαιών δίνει τώρα στις ΗΠΑ πρόσθετο κίνητρο να διερευνήσουν τις ευκαιρίες στο Πακιστάν.

Σύμφωνα με τον Πακιστανό πρωθυπουργό, οι επενδύσεις σε ορυκτά μπορούν να μειώσουν την εξάρτηση του Πακιστάν από τη διεθνή χρηματοδότηση και να ενισχύσουν τη μακροπρόθεσμη οικονομική βιωσιμότητά του.

Δυσκολία εύρεσης κοινού τόπου συνεργασίας και ζητήματα ασφαλείας

Ωστόσο, οι προοπτικές για την αμερικανο-πακιστανική συνεργασία στον τομέα των ορυκτών δεν πρέπει να υπερτιμηθούν- σοβαροί κίνδυνοι ασφαλείας καθιστούν μια τέτοια συνεργασία επικίνδυνο στοίχημα.

Τα ορυκτά, μπορεί να φαίνονται ως  νέο ελκυστικό πεδίο για μια σχέση που δυσκολεύεται να βρει ερείσματα για  σύναψη συμφωνίας εταιρικής σχέσης μετά την αποχώρηση των ΗΠΑ από το Αφγανιστάν το 2021.

Τα ζητήματα ασφαλείας, ωστόσο, αποτελούν τεράστια πρόκληση. Οι συνθήκες του Πακιστάν είναι ιδιαίτερα επικίνδυνες για τους υποψήφιους επενδυτές στον τομέα της εξόρυξης.

Η χώρα υπέστη 521 τρομοκρατικές επιθέσεις πέρυσι, σύμφωνα με το Ινστιτούτο Μελετών για την Ειρήνη του Πακιστάν – μια αύξηση 70 % από το 2023.

Περισσότερο από το 95 % των επιθέσεων έγιναν στις επαρχίες του Balochistan και Khyber Pakhtunkhwa -όπου, σύμφωνα με την επίσημη χαρτογράφηση των ορυκτών πόρων, βρίσκονται τα περισσότερα από τα γνωστά κοιτάσματα.

 Αποτυχία να προστατευθούν οι Κινέζοι επενδυτές

Ως εκ τούτου, οι επίδοξοι επενδυτές ορυκτών, θα πρέπει να δραστηριοποιηθούν σε μία περιοχή – πυριτιδαποθήκη. Ο αρχηγός του στρατού έχει υποσχεθεί να παρέχει ασφάλεια αλλά το Πακιστάν ήδη έχει αποτύχει να αντιμετωπίσει ικανοποιητικά τις ανησυχίες για την ασφάλεια των επενδυτών από την Κίνα -τον στενότερο σύμμαχό του- παρά την ανάπτυξη χιλιάδων δυνάμεων για την προστασία των κινεζικών έργων υποδομής.

Οι επιχειρηματίες θα μπορούσαν να επιστρατεύσουν δικές τους δυνάμεις ασφαλείας, αλλά και αυτό είναι δίκοπο μαχαίρι, καθώς κάτι τέτοιο είναι παράνομο στην χώρα, και αν το Ισλαμαμπάντ ενέδιδε, θα προκαλούσε ακόμη μεγαλύτερη αστάθεια.

Ελλείψεις σε υποδομές και ενέργεια

Υπάρχουν επίσης ελλείψεις σε υποδομές και ενέργεια. Για παράδειγμα, ο πρωθυπουργός του Πακιστάν Σεχμπάζ Σαρίφ,κάλεσε τους επενδυτές να διυλίζουν και να επεξεργάζονται τα ορυκτά στη χώρα. Αλλά στελέχη της Barrick Gold με έδρα τον Καναδά, μιας από τις λίγες ξένες εταιρείες εξόρυξης που δραστηριοποιούνται σήμερα στο Πακιστάν, λένε ότι δεν υπάρχει επαρκής φτηνή και αξιόπιστη ηλεκτρική ενέργεια. Η Barrick Gold συνεργάζεται με το Πακιστάν για την ανάπτυξη ενός ορυχείου χρυσού και χαλκού στο Μπαλουχιστάν.

Δεδομένων των παραπάνω,  η προαναφερόμενη «κατάρα των πόρων» μάλλον δεν πρόκειται να σπάσει σύντομα.

naftemporiki.gr

Συνέχεια ανάγνωσης

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

Διεθνή50 λεπτά πριν

Σκάνδαλο στην ΕΕ με Πράσινες ΜΚΟ

Κονδύλια για νομοθεσίες και για «κτυπήματα» κατά ευρωβουλευτών

Πολιτική2 ώρες πριν

Ανησυχητική έρευνα! Ραγδαία αύξηση των μαθητών από τρίτες χώρες στην Κύπρο

Δημογραφικός εφιάλτης και στα θρανία στη Μεγαλόνησο

Αναλύσεις2 ώρες πριν

Ζωή σαν το όνειρο μας πεταλούδας! Στο Πακιστάν τα παιδιά δεν προλαβαίνουν να μεγαλώσουν

Τα στατιστικά στοιχεία αυτά φέρνουν στο φως την πραγματική κατάσταση στο Πακιστάν το οποίο έχει κάνει σημαία της εξωτερικής του...

Διεθνή3 ώρες πριν

Η μονομαχία του αιώνα! Τραμπ εναντίον Σι

Ποιος θα σηκώσει πρώτος το τηλέφωνο; Ο «σιωπηλός Κινέζος» ή ο «απρόβλεπτος» Αμερικανός, διερωτάται η γαλλική Le Monde. «Ο Σι...

Αναλύσεις3 ώρες πριν

Οδηγούμαστε σε εθνική καταστροφή!

Παρέμβαση του καθηγητή Γεωπολιτικής και Σύγχρονων Στρατιωτικών Τεχνολογιών Κωνσταντίνου Γρίβα στη "Φωνή της Ελλάδας" και τον Θάνο Χούπη

Δημοφιλή