Ακολουθήστε μας

Αναλύσεις

Η διπλωματική μαεστρία του Ερντογάν αφήνει ατιμώρητη την Τουρκία

Δημοσιεύτηκε στις

  Ένα μεγάλο προσόν που αναγνωρίζω στον Ταγίπ Ερντογάν είναι η διπλωματική μαεστρία, η ”ευλυγισία” του, που πάει αντάμα με την (καλόπιστη στα μάτια του ξένου συνομιλητή) συναλλακτική συμπεριφορά του.

   Συμπεριφορά επαγγελματικής ευσυνειδησίας, ενδεικτική της διπλωματικής ικανότητας και επιμέλειας που επιδεικνύει ο Τούρκος Πρόεδρος για την υπεράσπιση των εθνικών συμφερόντων της πατρίδας του.

   Διπλωματικής ικανότητας και εγρήγορσης, προπάντων, στο πεδίο άσκησης επιθετικής στρατηγικής (βλ. ”Γαλάζια Πατρίδα”), η οποία (λόγω του ακολουθούμενου κατευνασμού στη δική μας Εξωτερική πολιτική – καθ’ υπόδειξη τρίτων απ’ το 1996 και εντεύθεν – γίνεται αποδεκτή από την κυβέρνηση ως στρατηγική.

    Στρατηγική υποχωρήσεων που αναβάλλει επ’ αόριστον τη διεκδίκηση κυριαρχικών δικαιωμάτων μας (βλ. επέκταση των ΕΧΥ στα 12 νμ) προς χάριν της ειρήνης. Της διατήρησης της ”μη έντασης”, δηλαδή. Κοινώς, των ”ήρεμων νερών” στο Αιγαίο.

   Έλεγα λοιπόν ότι είναι αξιοθαύμαστη η διπλωματική ευλυγισία του Ταγίπ Ερντογάν, αν σκεφτεί κανείς ότι ”χθες” μόλις (Νοέμβριος 2015) οι σχέσεις Ρωσίας-Τουρκίας ήταν στην κόψη του ξυραφιού μετά την κατάρριψη ρωσικού βομβαρδιστικού που επιχειρούσε κατά Σύρων Τουρκμένων στη βόρεια Συρία, ενώ ένα χρόνο μετά – χάρη στη γραπτή ”συγγνώμη” του προς τον Πούτιν – ομαλοποιήθηκαν οι σχέσεις αυτές σε βαθμό να γίνει η Ρωσία στρατηγικός εταίρος της Τουρκίας.

   ”Χθες”, πάλι – 2011- η Τουρκία ήταν αποκλεισμένη απ’ τον Αραβικό Σύνδεσμο λόγω της στάσης της υπέρ της Μουσουλμανικής Αδελφότητας της Αιγύπτου (με την οποία έχει ιδεολογική συγγένεια ο Ερντογάν), στην μάταιη προσπάθειά της να ανατρέψει το καθεστώς Άσαντ και τον πρώην αρχηγό του Γενικού Επιτελείου στρατού της Αιγύπτου και μετέπειτα Πρόεδρό της Αλ Σίσι.

   Δέκα χρόνια μετά  (2021), όμως, ο Ταγίπ Ερντογάν άρχισε να κλείνει τα μέτωπα με τους Άραβες και κατόρθωσε να έχει ενισχυμένες σχέσεις με τις χώρες του Κόλπου ως το βαθμό να διεκδικεί την πρωτοκαθεδρία στον αραβικό κόσμο, με ανταλλάγματα εκατέρωθεν φυσικά (βλ. συμφωνίες 50 δις δολαρίων με τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, επενδύσεις το 2023 σε θέματα άμυνας, ενέργειας και επικοινωνίας με τη Σαουδική Αραβία – οι σχέσεις με την οποία ήταν στον πάγο απ’ το 2018 – ενώ στον τρέχοντα χρόνο ο Ερντογάν τα βρήκε με τον Αιγύπτιο Πρόεδρο Αλ Σίσι.

   Και όχι μόνο τα βρήκε μαζί του (σ.σ: Η αρχή έγινε το 2022, στο περιθώριο του Παγκοσμίου Κυπέλλου Ποδοσφαίρου στο Κατάρ)αλλά υπέγραψε 17 συμφωνίες προς χάριν της συμφιλίωσης και των συμφερόντων των χωρών τους, αν και 12 χρόνια πριν ο  Τούρκος Πρόεδρος είχε ταχθεί στο πλευρό του ανατραπέντα από τον Αλ Σίσι Αιγύπτιου ομολόγου του Μοχάμεντ Μόρσι, χαρακτηρίζοντας τον πρώτο (νυν Πρόεδρο της Αιγύπτου) ”δολοφόνο και πραξικοπηματία”.

   Όσο για την πρόθεση Ερντογάν να αποκαταστήσει τις σχέσεις μεταξύ Άγκυρας-Δαμασκού μετά τον πόλεμο του ’11 (βλ. συριακός εμφύλιος στον οποίο είχε ταχθεί υπέρ των Σύρων ανταρτών κατά του Άσαντ), αυτή εκδηλώθηκε με μεσολάβηση της Ρωσίας το 2022, μέχρι να φτάσουμε να ακούμε (στην τρέχουσα πραγματικότητα) τον Ταγίπ Ερντογάν να ζητά να συναντηθεί στην Νέα Υόρκη (με αφορμή την 79η Σύνοδο του ΟΗΕ) με τον Σύρο ομόλογό του Μπασάρ αλ Άσαντ ”προκειμένου να εξομαλυνθούν οι σχέσεις ανάμεσα στην Τουρκία και τη Συρία”.

.   Σ’ όλο αυτό το διάστημα των 13 χρόνων εχθρότητας μεταξύ Τουρκίας-Συρίας, εντωμεταξύ, η Άγκυρα – με τη βοήθεια συριακών οργανώσεων που ελέγχει – πάτησε πόδι σε μεγάλο μέρος της ΒΔ Συρίας αναπτύσσοντας στρατεύματα σε τομείς της συριακής επικράτειας.

   Το θάρρος του Ερντογάν, σημειωτέον, να προχωρήσει σε νέα κατάσταση εισβολής και κατοχής κατά ξένου κράτους (βορειοδυτική Συρία) – μετά την εισβολή στην Κύπρο το ’74, που έγινε κατοχή του βόρειου τμήματός της επί μισό αιώνα – δεν οφείλεται μόνο στη συστράτευσή του με τους Σύρους αντάρτες (αντιπάλους του Άσαντ), αλλά και στο γεγονός ότι η Τουρκία δέχθηκε να φιλοξενήσει 3,2 εκατομμύρια Σύρους πρόσφυγες, σύμφωνα με υπολογισμό του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών (ΟΗΕ).

   Ήταν κίνηση ρίσκου σίγουρα αυτή του Ταγίπ Ερντογάν, όπως και εκείνη στον πόλεμο Ρωσίας-Ουκρανίας, που έκανε την Τουρκία να ξεχωρίζει χωρίς να καταδικάζεται γιατί πατάει σε δυο βάρκες – ως μέλος του ΝΑΤΟ και στρατηγική σύμμαχος, ταυτόχρονα, της Ρωσίας – με διάθεση, παράλληλα, να γίνει εγγυήτρια δύναμη της Ουκρανίας (μετά την κατάπαυση του πολέμου με τη Ρωσία), όπως έγινε με την Κύπρο το 1959, με κατάληξη 50 χρόνια μετά (1974) να την καταστήσει χώρα ημικατεχόμενη…

  Με αφορμή την αναφορά μου στον Μπασάρ αλ Άσαντ, σημειώνω ότι – στο περιθώριο των εργασιών του ΟΗΕ στην Νέα Υόρκη κατά την 79η συνεδρίαση της Γενικής Συνέλευσής του – η συνάντηση του Τούρκου με τον Αιγύπτιο ομόλογό του είναι ενδεικτική των προθέσεων Ερντογάν ”για εξομάλυνση των σχέσεων των κρατών τους”.

   Αν συνδυάσουμε όλα τα παραπάνω, θα λύσουμε πολλές απορίες για τη  διαχρονική ατιμωρησία της εισβολέως Τουρκίας από Διεθνείς Οργανισμούς για το θέμα της προ 50ετίας εισβολής της στην Κύπρο. Θα αντιληφθούμε, επίσης, τον λόγο ομαλοποίησης των κακών διακρατικών σχέσεών της με κράτη, πλην της Κύπρου και της Ελλάδας, δεδομένου ότι η ”ελληνοτουρκική προσέγγιση”, επετεύχθη εκβιαστικά, προκειμένου να τεθεί εκτός των ελληνοτουρκικών συζητήσεων το Κυπριακό (όπως και έγινε) και να αφεθεί στην τύχη της χωρίς ελληνική προστασία η Κύπρος.

   Θα αντιληφθούμε γιατί εξακολουθούν να προσφέρονται αφειδώς προς αυτήν τα ”χαϊδέματα” των Αμερικανών, του ΝΑΤΟ και (σε μικρότερο βαθμό) της ΕΕ. Θα λύσουμε, προπάντων, την απορία του ποιοι (ημεδαποί και αλλοδαποί) ξέπλυναν και ξεπλένουν συστηματικά την εισβολέα Τουρκία και ποιοι στρώνουν χαλί στις επεκτατικές φιλοδοξίες του Προέδρου της.

   Φιλοδοξίες επιπέδου περιφερειακής δύναμης της Ανατολικής Μεσογείου και όχι μόνο, αφού πέτυχε προηγουμένως το ακατόρθωτο. Να σβήσει, δηλαδή – με διπλωματική μαεστρία και βακτηρία τις πλάτες του ΓΓ του ΝΑΤΟ Γενς Στόλτενμπεργκ και την αγαθή προαίρεση της ελληνικής και κυπριακής ηγεσίας – τον τίτλο της κατοχικής δύναμης από το μέτωπο της Τουρκίας.

   Έτσι φτάσαμε στο σημείο η τελευταία να έχει – να μην έχει σκέψεις αποχώρησης από το ΝΑΤΟ (παράλληλα με τις διαφοροποιήσεις της απ’ τις πολιτικές της Συμμαχίας με την ανοχή των ΗΠΑ), στο πνεύμα των περιοδικών μεταλλάξεων του Ταγίπ Ερντογάν.

   Των  προσεγγίσεων ή αποκλίσεών του, ουσιαστικά, από το ΝΑΤΟ, χωρίς να τον εμποδίζει κανείς και τίποτα. Χωρίς να τον εμποδίζουν οι ΗΠΑ, γιατί έχουν τον λόγο τους να το κάνουν. Και ο λόγος είναι τα γεωπολιτικά συμφέροντα,  χάρη στα οποία η Τουρκία έχει το ελευθέρας να ασκεί (προβοκατόρικα) αντιδυτικές πολιτικές (ως καμουφλάζ), για να περιορίσει – λόγου χάρη – το μονοπώλιο του Ιράν  στο θέμα παροχής υπηρεσιών στη βιομηχανία πετρελαίου  προς το συμφέρον των ΗΠΑ.

     Τα δεδομένα αυτά, βέβαια, εξηγούν και γιατί η Τουρκία πελαγοδρομεί μεταξύ Ανατολής και Δύσης, χωρίς να αποφασίζει να εγκαταλείψει το ΝΑΤΟ οριστικά. Γιατί έξω απ’ αυτό, θα ναυαγήσουν τα όνειρά της για τη ”Γαλάζια Πατρίδα” της και δεν θα ενθαρρύνεται ποικιλοτρόπως από τη Δύση στην προώθηση και υλοποίηση της επεκτατικής της πολιτικής στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο με εφαλτήριο την αναθεωρητική στρατηγική της…

   Ως εκ τούτου, όσο μένει η Τουρκία στο ΝΑΤΟ για λόγους συμφέροντος (και θα μένει γαντζωμένη χάρη στη  διπλωματική ευλυγισία του Ερντογάν που την κρατά στον αφρό, παρά την διπρόσωπη πολιτική της), η δική μας Εξωτερική πολιτική και η πολιτική Άμυνάς μας πρέπει να είναι προετοιμασμένες για το χειρότερο.

   Και το χειρότερο είναι το ενδεχόμενο να κάνει πράξη ο Ερντογάν επί του πεδίου τις απειλές του σε βάρος Ελλάδας και Κύπρου. Να υλοποιήσει, δηλαδή, το όραμα της ”Μεγάλης Τουρκίας” (αντιστροφή της Συνθήκης των Σεβρών του 1920 σε βάρος μας) – όπως διαβλέπει η ετήσια έκθεση εργασίας του πανεπιστημίου του Stratfor (ΗΠΑ) – με de facto αναθεώρηση των Συνθηκών  Λωζάνης (1923) και Παρισίων (1947) που χάραξαν τα ελληνικά σύνορα…

 

Κρινιώ Καλογερίδου

 

Είναι ο άγνωστος Χ, αλλά φυσικό πρόσωπο που βοηθάει στην παραγωγή ειδήσεων στο Geopolitico.gr, αλλά και τη δημιουργία βίντεο στο κανάλι του Σάββα Καλεντερίδη. Πολλοί τον χαρακτηρίζουν ως ανθρώπινο αλγόριθμο λόγω του όγκου των δεδομένων και πληροφοριών που αφομοιώνει καθημερινώς. Είναι καταδρομέας με ειδικότητα Χειριστή Ασυρμάτων Μέσων.

Συνέχεια ανάγνωσης

Αναλύσεις

Τα δύο σενάρια για τη Συρία και η παγίδα για την Τουρκία

Ο Σάββας Καλεντερίδης στην εκπομπή της Πέμπτης 6 Δεκεμβρίου 2024

Δημοσιεύτηκε

στις

Θέματα Εκπομπής 5ης Δεκεμβρίου 2024
1. Η πορεία των ελληνοτουρκικών
2. Κύπρος: Ο “σιδηρούς θόλος” πόνεσε την Τουρκία 24:40
3. Τα δύο σενάρια για τη Συρία και η παγίδα για την Τουρκία 32:10
4. Ισραήλ: Η Διεθνής Αμνηστία κατηγορεί το Ισραήλ για γενοκτονία στη Γάζα 54:20

Συνέχεια ανάγνωσης

Αναλύσεις

Ιωάννης Μπαλτζώης: Ό,τι γίνεται στη Συρία μας ενδιαφέρει άμεσα

Δημοσιεύτηκε

στις

O Ιωάννης Αθ. Μπαλτζώης, Αντιστράτηγος (ε.α.) και πρόεδρος του Ελληνικού Ινστιτούτου Στρατηγικών Μελετών (ΕΛ.Ι.Σ.ΜΕ.), σε μια άκρως αναλυτική συζήτηση στον 98.4 για τις αθέατες πλευρές του νέου πολεμικού μετώπου στη Συρία , την επίδραση στις εξελίξεις στη Μέση Ανατολή, τις τοποθετήσεις μεγάλων και μικρότερων παικτών ισχύος και τον παρεμβατικό στρατηγικής σημασίας ρόλο της Τουρκίας, που ακόμη και τώρα , όπως λέει, δεν οδηγεί την Ελλάδα σε αναγκαία συμπεράσματα, για το πώς πρέπει να βγει από την ακινησία του δεδομένου και να χαράξει στρατηγική βάθους ακόμη και έναντι παικτών , τους οποίους ανεξήγητα ακόμη και τώρα , που όλα αλλάζουν δεν τους συναντάμε καν .

ψ

Eπιχείρηση με την κωδική ονομασία «Repelling the Aggression  εξαπέλυσαν οι Τζιχαντιστικές δυνάμεις, με επικεφαλής την οργάνωση Χαγιάτ Ταχρί αλ Σιάμ (HTS), πρώην Τζαμπχάτ Νούσρα, πρώην Ισλαμικό Κράτος στις 27 Νοεμβρίου. Πρόκειται για μία αιφνιδιαστική επίθεση από την επαρχία Ιντλίμπ στην πόλη-κόσμημα της Συρίας, το Χαλέπι,  το οποίο κατέλαβαν σχεδόν ολόκληρο. Κατόπιν με την δυναμική του αιφνιδιασμού, της σφοδρότητας και της αποχώρησης χωρίς αντίστασης του Συριακού Εθνικού Στρατού, προχώρησαν προς τον Νότο, ελέγχοντας τον υψίστης σημασίας αυτοκινητόδρομο Μ5 που συνδέει την Δαμασκό με τον Βορρά και τα σύνορα με την Τουρκία. Οι τζιχαντιστές εξόρμησαν από την περιοχή του Ιντλίμπ, μια περιοχή δυτικά της Συρίας, που μετά την Συμφωνία της Αστάνας τον Σεπτέμβριο 2017, μεταξύ Ρωσίας , Ιράν και Τουρκίας, κατέληξαν σε συμφωνία στο θέμα του Ιντλίμπ και οριοθέτησαν την τέταρτη ζώνη μη διαμάχης, την περιφέρεια του Ιντλίμπ. Εκεί συγκέντρωσαν τις ηττημένες τζιχαντιστικές τρομοκρατικές ισλαμιστικές οργανώσεις, μαζί με τις οικογένειές των, με αποτέλεσμα να σχηματιστεί μια τζιχαντιστική «χωματερή», με ευθύνη, επίβλεψη, τροφοδοσία από την Τουρκία.

Έτοιμοι για οιαδήποτε αποστολή οι τζιχαντιστές του Ιντλίμπ

Αναλαμβάνοντας τον έλεγχο της σκοτεινής και επικίνδυνης περιοχής, η Τουρκία γνώριζε και τους κινδύνους και τα οφέλη που θα αποκόμιζε από τον έλεγχο και την επιρροή που αποκτούσε επί των φανατικών ισλαμιστών και δη Σουνιτών, για κάθε ενέργεια δύσκολη, επικίνδυνη και φυσικά παράνομη που θα απαιτείτο για την υλοποίηση των γεωστρατηγικών της επιδιώξεων. Και η Τουρκία για κάθε μαύρη ή βρώμικη επιχείρηση οπουδήποτε, χρησιμοποιούσε μέχρι τώρα, τους τζιχαντιστές του Ιντλίμπ, που για λίγα χρήματα μπορούσαν να εκτελέσουν οιαδήποτε αποστολή, οπουδήποτε στον κόσμο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η εμπλοκή της Τουρκίας στην Λιβύη, με την αποστολή και χρησιμοποίηση εμπειροπόλεμων και ετοιμοπόλεμων φανατικών ισλαμιστών από το Ιντλίμπ, οι οποίοι πέτυχαν αυτό που επεδίωκε. Την αναχαίτηση των δυνάμεων του στρατηγού Χαφτάρ, να σώσουν την Τρίπολη και τώρα να ελέγχουν πλήρως την Δυτική Λιβύη. Οι δίοδοι επικοινωνίας, οι εισαγωγές τροφίμων (και όχι μόνον) , οι έξοδοι από την ιδιότυπη αυτή τζιχαντική χωματερή γινόταν κατά βάση από την Τουρκία, η οποία επωφελούντο οικονομικά από αυτές τις συναλλαγές. Η επιβίωση του τρομοκρατικού μορφώματος, εξαρτάται από χορηγίες αραβικών κρατών, όπως των χωρών του Κόλπου, της υπηρεσίας πληροφοριών της Τουρκίας ΜΙΤ, του λαθρεμπορίου όπλων και ναρκωτικών και ιδιαίτερα της τεχνητής αμφεταμίνης Captagon, το αποκαλούμενο και «χάπι των πριγκήπων», που παράγεται αφειδώς στην Συρία και διακινείται και με την συμμετοχή της Χεζμπολάχ.

Η αιφνιδιαστική επιχείρηση

Η αιφνιδιαστική επιχείρηση που φαίνεται αιφνιδίασε, αν και δεν θα έπρεπε την συριακή κυβέρνηση και το Ιράν, που είναι η ηγετική δύναμη του λεγόμενου «Άξονα της Αντίστασης», που μέλους του είναι η Συρία, καθώς και οι Σιϊτικές πολιτοφυλακές του Ιράκ και φυσικά οι γνωστές τρομοκρατικές οργανώσεις, Χεζμπολάχ, Χαμάς και Χούτι . Οι επιτιθέμενοι είναι οι ισλαμικές εξτρεμιστικές οργανώσεις της HTS , του SDA (Syrian Democratic Army) , που είναι η καθοδηγούμενη αντιπολίτευση της Συρίας, καθώς και άλλες ισλαμιστικές εξτρεμιστικές οργανώσεις, καθώς και μια Ταξιαρχία Τουρκμένων που δημιούργησε και εξόπλισε η Τουρκία, όπου με μια αστραπιαία επίθεση, εξοπλισμένοι με τουρκικά όπλα, πυρομαχικά και οχήματα και καθοδηγούμενες από τούρκους επιτελείς, κατόρθωσαν να καταλάβουν το μεγαλύτερο μέρος του Χαλεπίου και μέσω του αυτοκινητοδρόμου Μ5 έφτασαν μέχρι τη Χάμα μέσα σε λίγες μέρες, καθώς οι κυβερνητικές δυνάμεις υποχώρησαν, χωρίς να δώσουν ουσιαστική και δυναμική αντίσταση, καταλαμβάνοντας την περιοχή (περίπου στο μέγεθος του Ιντλίμπ), που φαίνεται στον παρακάτω χάρτη, με πράσινο και διαγραμμίσεις. Οι μπλε περιοχές στον Βορρά είναι οι περιοχές, που κατοικούσαν Κούρδοι της Συρίας του YPG, που είχε καταλάβει και διατηρεί η Τουρκία ακόμη και εκτιμώ ότι δεν πρόκειται να ποτέ να παραδώσει. Ακόμη η κίτρινη περιοχή ανατολικά του Ευφράτη ελέγχεται από τους Κούρδους του YPG, οι μαύρες διάσπαρτες περιοχές είναι νησίδες τζιχαντιστών και το κόκκινο η περιοχή της Συρίας, που ελέγχεται από την νόμιμη κυβέρνηση της Συρίας και πρόεδρο τον Άσαντ.

Ο Χάρτης με την κατάσταση επί του εδάφους στην ΒΔ Συρία. Με πράσινο χρώμα και πλάγιες γραμμές, η περιοχή που ελέγχουν σήμερα οι τζιχαντιστές της HTS.

Τα γρήγορα κέρδη των ανταρτών – τα πιο σημαντικά από το 2016 – φέρνουν ραγδαίες εξελίξεις στην περιοχή της Μέσης Ανατολής και τις υφιστάμενες συμμαχίες που υπάρχουν. Τα ερωτήματα είναι πολλά και οι απαντήσεις δεν είναι εύκολες. Το κύριο ερώτημα είναι, αν γνώριζαν οι υπηρεσίες πληροφοριών την προετοιμασία που εξελισσόταν στην περιοχή του Ιντλίμπ και πότε θα εκδηλωνόταν η επίθεση. Αν γνώριζαν, τι έκαναν οι άμεσοι ενδιαφερόμενοι όπως η Συρία και οι Κούρδοι της περιοχής. Γιατί έγινε αμέσως μετά την συμφωνία κατάπαυσης πυρός μεταξύ Ισραήλ και Χεζμπολλάχ και αν έχει σχέση με αυτή την επιχείρηση; Η Τουρκία το γνώριζε και έχει ρόλο σημαντικό στην επιχείρηση; Τελικά η επιχείρηση αυτή τι σκοπούς έχει και ποιος οφείλεται και ποιος χάνει;

Πίσω από όλα η Τουρκία

Ο εν λόγω χάρτης μας δείχνει με το πράσινο χρώμα, το μέγεθος της περιοχής που έχουν καταλάβει μέχρι την 2 Δεκ. 2024, οι τζιχαντιστές, συμπεριλαμβανομένη της περιοχής Ινλίμ

Σε απάντηση των ερωτημάτων αυτών, φαίνεται ότι πίσω από όλα αυτά είναι η Τουρκία, η οποία προετοίμασε, εκπαίδευσε και σχεδίασε την εν λόγω επιχείρηση με ενημέρωση των ΗΠΑ. Σύμφωνα με πληροφορίες από ΜΜΕ της Μέσης Ανατολής, ο σχεδιασμός και η εκπαίδευση είχε αρχίσει τουλάχιστον προ διμήνου, ήταν σχεδιασμένη να γίνει τον Μάρτιο, αλλά επισπεύστηκε να γίνει τώρα, λόγω της συμφωνίας κατάπαυσης πυρός μεταξύ Ισραήλ – Λιβάνου και Χεζμπολάχ. Η Τουρκία είχε πολλούς λόγους για την επίθεση αυτή. Σημειώθηκε σε μια ευαίσθητη διπλωματική στιγμή: εδώ και χρόνια καθυστερεί η διπλωματική προσέγγιση Δαμασκού και Άγκυρας, με σκοπό την διατήρηση των εδαφών που κατέχει στον Βορρά η Τουρκία, κάτι που ο Άσαντ αρνείται όχι να συζητήσει, αλλά έστω και να συναντηθεί με Ερντογάν. Οι περιοχές που κατέλαβε η Τουρκία κατά την διάρκεια του πολέμου στην Συρία είναι με τις επιχειρήσεις:

Α. «Ασπίδα του Ευφράτη» το 2016-17, καταλαμβάνοντας την περιοχή Γιαραμπλούς, όπου υπήρχε η εθνότητα των Τουρκμένων.

Β. «Κλάδος Ελαίας», το 2018, που κατέλαβε την επαρχία του Αφρίν, καθαρά κουρδική περιοχή, που εξεδιώχθησαν.

Γ. «Πηγή Ειρήνης», το 2019, καταλαμβάνοντας την περιοχή Τελ Αμπιάντ-Ρας ελ Αίν, ανατολικά του Ευφράτη στα σύνορα Τουρκίας – Συρίας, που κατοικούσαν Κούρδοι.

Αποκλιμάκωση ζητούν να υπάρξει η Ρωσία και το Ιράν, αλλά η Δαμασκός ζητεί την απόσυρση των τουρκικών στρατευμάτων που έχουν αναπτυχθεί στη βόρεια Συρία κατά μήκος των συνόρων με την Τουρκία, που σημαίνει ότι υπάρχει το ενδεχόμενο να επέμβει, ο δε Άσαντ με την βοήθεια της ρωσικής αεροπορίας που βομβαρδίζει τους εισβολείς και των συμμάχων του στο Ιράκ και του Ιράν, ορκίζεται να συντρίψει τους τζιχαντιστές, σε πόλεμο μέχρι εσχάτων. Για την Κάρολαϊν Ρόουζ, του Institute Newlines με έδρα την Ουάσινγκτον, η μετρημένη αντίδραση των συμμάχων της Δαμασκού ενδέχεται να είναι «ένας τρόπος να αναγκάσουν το καθεστώς Άσαντ να διαπραγματευθεί από μια πιο αδύναμη θέση και απουσία κάθε ένδειξης στήριξης από τους Ρώσους και τους Ιρανούς», όπως έγραψε στο Χ. Ίσως οι ρωσικοί βομβαρδισμοί να είναι απλώς σκόπιμοι και φυσικά για να μην πλησιάσουν οι τζιχαντιστές προς τα Δυτικά, που έχουν τις δύο βάσεις των στην Λατάκεια και στην Ταρτούς.

Ο σκοπός που η Τουρκία υλοποιεί την επιχείρηση αυτή είναι η εξουδετέρωση του όποιου σχεδιασμού υλοποίησης της κουρδικής Ροζάβα, δηλαδή κουρδικού κράτους στα βόρεια σύνορα της Συρίας. Και τούτο γιατί τελευταία κυκλοφόρησαν ξανά οι Χάρτες-εφιάλτης της Τουρκίας, του Ραλφ Πήτερς και της Ρόμπιν Ράιτ, που αναφέρονται σε αναδιαμόρφωση των συνόρων στην Μέση Ανατολή και την δημιουργία Κουρδικού κράτους στην Συρία και στο Ιράκ. Ακόμη όλη αυτή η περιοχή στην Βόρεια Συρία περιλαμβάνεται στον Χάρτη του Εθνικού Όρκου (Misak I Milli), που περιλαμβάνεται και το Χαλέπι, την πόλη που ονειρευόταν και Μουσταφά Κεμάλ. Ένας άλλος παράγοντας που μπαίνει στην εξίσωση είναι η Ουκρανία. Σύμφωνα με την εφημερίδα Kyiv Independent, η Ουκρανία εκπαίδευσε τζιχαντιστές στην Ιντλίμπ και διέθεσε ΜΕΑ (Μη Επανδρωμένα Αεροσκάφη), φυσικά με συνεννόηση και συνεργασία με την Τουρκία.

Ποιοι βγαίνουν κερδισμένοι και χαμένοι

Η επίθεση αυτή είναι το ηχηρό μήνυμα της Τουρκίας προς τον Άσαντ για διαπραγματεύσεις και από θέση ισχύος να του επιβάλει την κατοχύρωση των εδαφών που κατείχε. Τώρα θέλει και την περιοχή του Χαλεπίου, αφενός να συνενώσει τις περιοχές Ιντλίμπ, Αφρίν και Γιαραμπλούς σε ενιαίο χώρο και αφετέρου να εγκαταστήσει τους Σύριους πρόσφυγες που έχουν συσσωρευτεί στην Τουρκία.

 

Το κάστρο της Βεροίας/Χαλεπίου.

Στους κερδισμένους ανήκει το Ισραήλ. Η Συρία ανήκε στον «Άξονα της Αντίστασης» και στο έδαφός της υπήρχαν εγκαταστάσεις και Μονάδες των Φρουρών της Επανάστασης του Ιράν, που εκπαίδευαν, σχεδίαζαν, χορηγούσαν εφόδια και οπλικά συστήματα στους συμμάχους των και πολλές φορές προσβάλαν με πυρά το έδαφος του Ισραήλ. Από το έδαφος της Συρίας διέρχονταν οι άξονες τροφοδοσίας για την Χεζμπολάχ, αλλά και για την Χαμάς. Ακόμη, σε αλλαγή του «Status Quo» στην Συρία, το Ισραήλ παγιώνει και «κερδίζει» τα υψώματα του Γκολάν, που κατέλαβε από τον πόλεμο του 1967. Βέβαια έχει και μια απώλεια, λόγω της συμμαχίας και υποστήριξης του κουρδικού YPG, το οποίο ευρίσκεται σε δύσκολη θέση και οι επιδιώξεις του για δημιουργία κράτους φαίνεται προς το παρόν να μην ευνοούνται. Οι δε ΗΠΑ γνώριζαν την επιχείρηση και έδωσαν την έγκριση, λόγω της σχεδιαζόμενης νέας Μέσης Ανατολής, αν και η επιχείρηση αυτή δεν ευνοεί τους συμμάχους τους Κούρδους στην Συρία.

Στους χαμένους βρίσκεται πρωταρχικά η Συρία και ο πρόεδρος Άσαντ, που αν δεν κατορθώσει να απαντήσει νικηφόρα στην εισβολή θα χάσει και άλλα εδάφη και ενδεχομένως και την εξουσία του. Ακόμη σε αυτή την φάση είναι και οι Κούρδοι του YPG, που πολεμούν σε αυτή την φάση εναντίον των φιλότουρκων τζιχαντιστών και ελπίζοντας για το αύριο. Και χαμένοι είναι όλοι οι σύμμαχοι του, όπως το Ιράν, η Χεζμπολάχ, το Ιράκ και το κυριότερο η Ρωσία, που με τις δύο βάσεις της είχε βάλει πόδι στην Μεσόγειο και στην Μέση Ανατολή. Μπορεί στον πόλεμο της Συρίας την δεκαετία του 2020 να είχε ουσιαστική παρεμβατική παρουσία και να βοήθησε την Συρία να αντιμετωπίσει το Ισλαμικό Κράτος, τώρα με την πόλεμο στην Ουκρανία είναι πολύ δύσκολο να εμπλακεί και να βοηθήσει σημαντικά τον σύμμαχό της τον Άσαντ και την Συρία γενικά.

Συμπερασματικά μπορούμε να πούμε, ότι οι κερδισμένοι της υπόθεσης με την αναζωπύρωση της σύγκρουσης στη Συρία είναι η Τουρκία και το Ισραήλ, οι ΗΠΑ ευνοϊκά ουδέτεροι και χαμένοι στρατηγικά και επί του πεδίου ο Άξονας της Αντίστασης, που είναι υπό κατάρρευση , από τα διαδοχικά κτυπήματα επί του πεδίου και τους διοικητικούς αποκεφαλισμούς των πληρεξούσιών του, της Χαμάς και της Χεζμπολάχ. Είναι πολύ νωρίς για να διαγράψουμε το καθεστώς Άσαντ, λέει το BBC. Έχει έναν πυρήνα γνήσιας υποστήριξης. Ορισμένοι Σύριοι το βλέπουν ως τη λιγότερο κακή επιλογή – καλύτερη από τους τζιχαντιστές που κυριάρχησαν στην εξέγερση. Όμως, αν άλλες ομάδες κατά του Άσαντ – και είναι πολλές – ξεσηκωθούν, το καθεστώς του θα βρεθεί και πάλι σε θανάσιμο κίνδυνο. Και για να μην ξεχνιόμαστε, δεν βλέπουμε κάποια καταδίκη της «πολιτισμένης δημοκρατικής» Δύσης σε αυτή την εισβολή της Τουρκίας δια αντιπροσώπων, ούτε καν η Ελλάδα να μιλήσει, όπως έχει ηθικό και εθνικό δικαίωμα, για τους εκατοντάδες χιλιάδες Ρουμ (Ρωμιοί , Έλληνες της Συρίας) χριστιανούς ορθοδόξους της Συρίας, που εξοντώνονται στην περιοχή των επιχειρήσεων των «φίλων¨ μας Τούρκων, παρά μόνο για την Ουκρανία. Όπως αναφέρεται σε ανάλυση του BBC, τα γεγονότα στη Συρία τις τελευταίες ημέρες είναι μια ακόμη απόδειξη ότι ο πόλεμος που κυριαρχεί στη Μέση Ανατολή κλιμακώνεται και δεν υποχωρεί.

Ποιοί είναι κερδισμένοι από την αναζωπύρωση της σύγκρουσης στη Συρία;

Συνέχεια ανάγνωσης

Αναλύσεις

Ερωτήματα για τη σύγκορυση στη Συρία που ψάχνουν απαντήσεις στο πεδίο της μάχης

Δημοσιεύτηκε

στις

Καθως ο Συριακος Στρατός υποχωρει αποφευγοντας τις οδομαχιες από δύο σημαντικες πολεις.Το  υποστηριζει με ειδήσεις και ανακοινωσεις. Είναι εμφανες για την Κυβέρνηση ΑΣΣΑΝΤ πως αναμενει την προσθετη ενισχυση από τους συμμαχους της.

Και προκυπτει αβιαστα το ερωτημα:Θα αφησει η ΡΩΣΣΙΑ τη Δαμασκο να καταρρευσει;Οι προσφατες δηλωσεις του Κρεμλινου και μια σειρά από συνέχεις επαφες του Ρωσσου Υπουργου Εξωτερικών τις επομένες δέκα μέρες μάλλον προδιδουν το αντίθετο.

ΟΙ ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΝΤΙΜΙΤΡΙ ΠΕΣΚΟΦ

Το Κρεμλίνο παρακολουθεί στενά την κατάσταση στη Συρία, δήλωσε εκπρόσωπος του Κρεμλινου.

Σύμφωνα με τον Ντμίτρι Πεσκόφ, «θα είναι δυνατό να συζητηθεί το επίπεδο βοήθειας που χρειάζονται οι συριακές αρχές για την αντιμετώπιση των μαχητών και την εξάλειψη αυτής της απειλής».

Το Κρεμλίνο παρακολουθεί στενά τις εξελίξεις στη Συρία, διατηρώντας το διάλογο με τους «Σύρους συμμάχους» του, δήλωσε ο εκπρόσωπος του Ρώσου Προέδρου Ντμίτρι Πεσκόφ.

“Παρακολουθούμε πολύ στενά τι συμβαίνει στη Συρία. Είμαστε σε συνεχή διάλογο <…> με τους Σύρους συμμάχους μας, με τη Δαμασκό. Ανάλογα με τις εκτιμήσεις της κατάστασης, <…> θα είναι δυνατό να συζητήστε το επίπεδο βοήθειας που χρειάζονται οι συριακές αρχές για την αντιμετώπιση των μαχητών και την εξάλειψη αυτής της απειλής», είπε ο Πεσκόφ στους δημοσιογράφους.

ΠΡΟΕΛΑΣΗ ΑΝΤΑΡΤΩΝ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΕΙΣ ΑΕΡΟΠΟΡΙΚΕΣ ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ ΒΟΜΒΑΡΔΙΣΜΩΝ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥΣ ΣΤΑ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΑ ΤΟΥΣ ΠΡΟΓΕΦΥΡΩΜΑΤΑ

Το ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ ΤΑΣΣ  δεν συνηθίζει να παρουσιάζει ειδήσεις με ανυπαρκτο πολεμικο πυρηνα. Εξαλλου οι τελευταίες πολεμικες ανταποκρισεις του διασταυρωθηκαν και από διεθνη πρακτορεια και ανθρωπιστικους Οργανισμούς. Ειναι γι’ αυτό που μας προβληματιζει η πρόσφατα ανταποκριση του:

” Ρωσικά και συριακά στρατιωτικά αεροσκάφη εξοντώνουν τουλάχιστον 300 μαχητές μέσα στην ημέρα

Σύμφωνα με ανώτερο αξιωματικό, καταστράφηκαν επίσης 9 πολλαπλοί εκτοξευτές ρουκετών, επτά άρματα μάχης, 28 τεθωρακισμένα οχήματα μάχης

Οι ρωσικές αεροδιαστημικές δυνάμεις και η συριακή Πολεμική Αεροπορία έπληξαν θέσεις διοίκησης και κρησφύγετα μαχητών κατά τη διάρκεια της ημέρας, καταστρέφοντας τουλάχιστον 300 τρομοκράτες, καθώς και μια αποθήκη πυρομαχικών και μια αποθήκη drones μαχητών στις επαρχίες Idlib, Hama και Haleppo. δήλωσε ανώτερος αξιωματικός του Ρωσικού Κέντρου για τη Συμφιλίωση των Εχθρικών Μερών στην Αραβική Δημοκρατία της Συρίας.

“Οι ρωσικές αεροδιαστημικές δυνάμεις συνεχίζουν να βοηθούν τον συριακό στρατό στην επιχείρηση για την απόκρουση τρομοκρατικής επίθεσης στις επαρχίες Ιντλίμπ, Χάμα και Χαλέπι. Την τελευταία ημέρα, τα αεροσκάφη των Ρωσικών Αεροδιαστημικών Δυνάμεων και της Συριακής Πολεμικής Αεροπορίας πραγματοποίησαν πυραυλικές επιθέσεις κατά συγκεντρώσεων μαχητών, θέσεις διοίκησης και καταφύγια Τουλάχιστον 300 τρομοκράτες, εννέα πολλαπλοί εκτοξευτές ρουκετών, επτά άρματα μάχης, 28 τεθωρακισμένα οχήματα μάχης, 14 οχήματα, μια θέση διοίκησης, μια αποθήκη πυρομαχικών και μια αποθήκη drone καταστράφηκαν», δήλωσε ο λοχαγός 1ου βαθμού Όλεγκ Ιγκνάσιουκ, αναπληρωτής επικεφαλής του κέντρου.”

Άρα ενώ προχωρουν οι ανταρτες παραμενει μια μεγάλη ανησυχία. Οι αεροπορικες Ρωσσικες δυνατότητες, η ΡΩΣΣΙΚΗ ικανότητα να επιστρεφουν τα στρατευματα της σε ΠΟΛΕΜΙΚΑ μετωπα νικηφορα  μετά από υποχωρησεις και η γνωστή ΡΩΣΣΙΚΗ επιμονη τους να παραμεινουν οι Ρωσσικες Δυνάμεις στη Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολη.

Άρα αντίπαλοι των Τζιχατιστων ανταρτων δεν είναι το καθεστως ΑΣΣΑΝΤ αλλά η ΡΩΣΣΙΑ η πολεμικη της μηχανή και μια σειρά πολιτοφυλακων που μπορούν να πολεμησουν συμμαχικα με την ωθηση της.

Πολλες οντοτητες θα αποκαλυψουν τα σχέδια τους στις επομένες δύο εβδομαδες.

Πολλά τα ερωτηματα που αναμενουν απαντήσεις στο πεδίο της μαχης.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΕΓΕΙΩΤΗΣ

Συνέχεια ανάγνωσης

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

Διεθνή22 λεπτά πριν

Η κατάσταση στο ουκρανικό μέτωπο

Βίντεο και χάρτες κατάστασης μέχρι τις 5 Δεκεμβρίου 2024

Άμυνα53 λεπτά πριν

Νέες μέθοδοι ανίχνευσης υποακουστικών και υπερηχητικών απειλών

H ανάγκη για καινοτόμες μεθόδους ανίχνευσης καθίσταται πιο επιτακτική από ποτέ.

Διεθνή1 ώρα πριν

Christian Post: Σε σοβαρό κίνδυνον οι Σύροι Χριστιανοί! Το κενό και η υπόσχεση Τραμπ

Λίγο πριν την ημέρα των εκλογών, ο εκλεγμένος πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ δεσμεύτηκε να προστατεύσει τους διωκόμενους χριστιανούς.

Διεθνή1 ώρα πριν

Επίθεση τζιχαντιστών στη Λαοδικεία απέτρεψε ο συριακός στρατός! Χιλιάδες άνθρωποι εγκαταλείουν τη Χομς μετά τις απειλές του Αλ Τζουλάνι

Τι αναφέρουν TASS και BBC για τις εξελίξεις των μαχών στη Συρία

Αναλύσεις2 ώρες πριν

Τα δύο σενάρια για τη Συρία και η παγίδα για την Τουρκία

Ο Σάββας Καλεντερίδης στην εκπομπή της Πέμπτης 6 Δεκεμβρίου 2024

Δημοφιλή