Γράφει ὁ Κωνσταντῖνος Ποταμιᾶνος, ἱστορικὸς συγγραφέας-ἐρευνητὴς

Ἐπὶ σειρὰν πολλῶν δεκαετιῶν ἀκολουθεῖται μία ἡττοπαθὴς πολιτικὴ ἔναντι τῶν Τούρκων, οἱ ὁποῖοι, μὴ χάνοντας εὐκαιρία, ἐκμεταλλεύονται τὴν ὑποχωρητικότητα καὶ τὴν ἀδιαφορία τῆς ἑκάστοτε κυβερνήσεως τῶν Ἀθηνῶν γιὰ τὰ ἐθνικὰ θέματα , μὲ ἀποκορύφωμα τὴν παντελῆ ἔλλειψι ἀντιδράσεων στὰ Σεπτεμβριανὰ τοῦ 1955 καὶ στὴν καταστροφὴ τοῦ Ἑλληνισμοῦ τῆς Κων/πόλεως καὶ τὰ φρικτὰ γεγονότα στὴν ἄλλοτε Βασιλεύουσα καθὼς καὶ στὴν Σμύρνη. Ἡ ὑπογραφὴ τῶν ἐπαισχύντων συμφωνιῶν τῆς Ζυρίχης καὶ τοῦ Λονδίνου ἀπὸ τοὺς δύο ὀλετῆρες τοῦ Κυπριακοῦ Ἑλληνισμοῦ Κων/νο Καραμανλῆ καὶ Ἀρχιεπίσκοπο Μακάριο τὸ 1959 προετοίμασε τὸ ἔδαφος γιὰ τὴν εἰσβολὴ τῶν βαρβάρων Τούρκων στὴν ἑλληνικὴ μεγαλόνησο Κύπρο τὸ 1974 καὶ τὴν κατάληψι τοῦ ἡμίσεος σχεδὸν τῆς νήσου. Ἡ προδοσία τῶν Ἰμίων τὸ 1996 ἀπὸ τὸν ἑλληνόφωνο τότε πρωθυπουργὸ Κων/νο Σημίτη, ποὐ, ὡς λέγεται, χωρὶς νὰ ἔχῃ διαψευσθῆ, εἶναι ἑβραϊκῆς καταγωγῆς, ὡδήγησε στὴν δημιουργία γκρίζων ζωνῶν στὸ Αἰγαῖο γιὰ τὴν διεκδίκησι ἑλληνικῶν νησίδων καὶ θαλασσίων ζωνῶν ἀπὸ τοὺς Ἀγαρηνούς, ἐνῶ στὴν ἐνδυνάμωσι τῶν προκλητικῶν τουρκικῶν διεκδικήσεων ἔπαιξε σημαντικὸ ρόλο καὶ ἡ ἐπαίσχυντος συμφωνία τῆς Μαδρίτης, μὲ βασικὸ ὑπεύθυνο πάλι τὸν ἴδιο θλιβερὸ πρωθυπουργό, ποὺ εἶχε τὸ ἀπύθμενο θράσος καὶ τὴν δουλικότητα νὰ εὐχαριστήσῃ ἐκεῖνο τὸ βράδυ τῆς προδοσίας τῶν Ἰμίων τὴν Ἀμερικανικὴ κυβέρνησι. Εἶναι ὁ ἴδιος θλιβερὸς καὶ ἐπικίνδυνος ἄνθρωπος, ποὺ εἰσήγαγε τὴν χώρα μας μὲ ψευδῆ στοιχεῖα στὴν νομισματικὴ ἕνωσι καὶ ἐπίσης ὑπεύθυνος γιὰ τὸ σκάνδαλο τοῦ χρηματιστηρίου. Ἐν τῷ μεταξὺ τὸ προδοτικὸ δόγμα τοῦ ἱδρυτοῦ τῆς Νέας Δημοκρατίας, καταστροφέως τῆς Κύπρου καὶ τῆς ἑλληνικῆς γλώσσης Κωνσταντίνου Καραμανλῆ, «δὲν διεκδικοῦμε τίποτε», ἄνοιξε ἢ μᾶλλον ἐνδυνάμωσε σὲ ὅλους τοὺς ἄσπονδους γείτονες τὴν ὄρεξι γιὰ τὴν διεκδίκησι ἑλληνικῶν ἐδαφῶν. Ἡ ὕπαρξις ἐντὸς τῶν κόλπων τῆς ἀποκαλουμένης, χωρὶς νὰ εἶναι, ἑλληνικῆς κυβερνήσεως, ἀνθρώπων ποὺ ὑποστηρίζουν τὰ συμφέροντα τῆς Τουρκίας-βλέπε πρώην ὑπουργὸ Ντόρα Μπακογιάννη καὶ πρώην ὑπουργὸ Δημήτρη Καιρίδη, μὲ τὶς προκλητικώτατες ἐκάστοτε δηλώσεις καὶ τῶν δύο, διευκολύνει τὰ ἐπεκτατικὰ σχέδια τῶν κατακτητῶν τῆς Ἑλληνικῆς Ἀνατολῆς. Ἀξία ἐπισημάνσεως εἶναι ἐν προκειμένῳ καὶ μία πληροφορία ποὺ μοῦ εἶχε δώσει ὁ ἀείμνηστος προσωπικός μου φίλος Γιῶργος Καψάλης, ἱδρυτὴς καὶ ἐκδότης τῆς ἐθνικιστικῆς ἐφημερίδος «ΣΤΟΧΟΣ», γιὰ τὴν Ντόρα Μπακογιάννη: ὅτι εἶναι ἕνα ἀπὸ τὰ πιὸ ἐπικίνδυνα πολιτικὰ πρόσωπα στὴν χώρα (ὁ Γιῶργος Καψάλης εἶχε ἄμεση σχέσι μὲ τὶς μυστικὲς ὑπηρεσίες, πρᾶγμα ποὺ δὲν τὸ ἔκρυβε, ὅπως κάνουν ἄλλοι, ποὺ κινοῦνται στὸν ἴδιο χῶρο. Ἐγνώριζε, ἑπομένως , πολλά). Ἡ μυστικὴ διπλωματία εἶναι ἕνας σατανικὸς τρόπος γιὰ τὴν ἱκανοποίησι τῶν ἐπεκτατικῶν βλέψεων τῆς Τουρκίας εἰς βάρος τῆς Ἑλλάδος, ἐνῶ ἡ δήλωσις τοῦ ἐν παντὶ θλιβεροῦ Γιώργου Γεραπετρίτη, αὐτοῦ τοῦ ἀνθρώπου μὲ τὸ σκοτεινὸ καὶ ἄψυχο βλέμμα, ὅτι μπροστὰ στὴν ἐπίτευξι τῆς εἰρήνης δὲν τὸν νοιάζει ἂν τὸν χαρακτηρίσουν «μειοδότη» (προδότη θὰ λέγαμε ἐμεῖς), δημιουργεῖ τὴν βεβαιότητα ὅτι τὰ ἔχουν συμφωνήσει ἐκ τῶν προτέρων γιὰ τὴν παραχώρησι κυριαρχικῶν δικαιωμάτων τῆς Ἑλλάδος στὸ καρκίνωμα τῆς Ἀνατολικῆς Μεσογείου, ποὺ ὀνομάζεται «Τουρκία» καὶ ποὺ κατέχει τὴν ἑλληνικωτάτη Μικρὰ Ἀσία, τὴν ἑλληνικωτάτη Ἀνατολικὴ Θράκη, μὲ τὴν πρωτεύουσα τοῦ Ἑλληνικοῦ ἔθνους, τὴν Βασιλεύουσα Πόλι, τὸν Ἑλληνικώτατο Πόντο, τὴν ἑλληνικωτάτη Ἀντιόχεια καὶ ἐδῶ καὶ μισὸ αἰῶνα τὸ βόρειο τμῆμα τῆς ἐπίσης ἑλληνικωτάτης Κύπρου. Ὀ Γιῶργος Γεραπετρίτης ἠλιθίως πιστεύει ὅτι τίποτε δὲν θὰ ἀλλάξῃ στὴν χώρα καὶ ὅτι θὰ συνεχίσῃ νὰ ὑπάρχῃ τὸ πανάθλιο πολιτικὸ σύστημα ποὺ καταστρέφει καὶ διαλύει τὴν Ἑλλάδα. Θὰ ἔλθῃ ἡ στιγμὴ ποὺ θὰ λάβῃ κι αὐτός, μαζὶ μὲ ὅλους τοὺς ἄλλους, τὸ «ἔπαθλο» τῆς προδοσίας, ἤτοι τὴν παραδειγματική του τιμωρία.

1. Χάρτης τῆς Μικρᾶς Ἀσίας κατὰ τὸν Β’αἰῶνα μ.Χ. (Ἀπὸ τὴν ‘’ ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΑΘΗΝΩΝ’’).

ΕΝΑ ΕΡΩΤΗΜΑ ΓΙΑ ΝΗΣΙΔΕΣ ΤΗΣ ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΥ ΠΟΥ ΑΝΗΚΟΥΝ ΣΤΟΥΣ …ΤΟΥΡΚΟΥΣ!

Καὶ θέτομε ἀρχικῶς ἕνα ἐρώτημα στοὺς συγχρόνους Νενέκους: γνωρίζουν ὅτι σὲ ἰταλικοὺς χάρτες τῆς ἐποχῆς τῆς ἰταλικῆς κατοχῆς τῆς Δωδεκανήσου, περιλαμβάνονται σὲ αὐτὴν (στὴν Δωδεκάνησο) νησῖδες ποὺ ἀνήκουν σήμερα καὶ κατέχονται ἀπὸ τοὺς Τούρκους; Στὶς ἀκτὲς τῆς χερσονήσου τῆς Ἁλικαρνασσοῦ-ἀκριβῶς στὰ νότια τῆς ἱστορικῆς πόλεως- ὑπάρχει μία νησῖδα, ἡ Ἀρκόννησος, ποὺ περιλαμβανόταν στὴν Ἰταλοκρατούμενη τότε Δωδεκάνησο – καὶ περισσότερες νησῖδες στὶς ἀκτὲς τῆς κατεχομένης Λυκίας, στὰ ΒΔ. καὶ ἀνατολικὰ τοῦ συμπλέγματος τῆς Μεγίστης (Καστελλορίζου), ποὺ δὲν ἀνήκουν στὴν Ἑλλάδα, ὅπως καὶ λογικὰ θὰ ἔπρεπε. Μεταξὺ αὐτῶν εἶναι η νῆσος Δολιχίστη (σημερινὴ Κέκοβα) στὶς ἀκτὲς τῆς κατεχομένης Λυκίας καὶ ἀρκετὰ κοντὰ στὰ Μύρα. Πῶς αὐτὲς ἀνήκουν σήμερα στοὺς Τούρκους; Τί λέγουν ἐπ̉ αὐτοῦ οἱ κατοικοεδρεύντες στὸ ἄλλοτε κλεινὸν ἄστυ τῶν Ἀθηναίων; Μποροῦν νὰ μᾶς λύσουν τὴν ἀπορία; Μήπως τότε- ὅταν παρελήφθησαν μὲ τὴν συνθήκη τῶν Παρισίων τὰ Δωδεκάνησα- οἱ Τοῦρκοι ἀφέθησαν ἐλεύθεροι μὲ τὴν σιωπηρὴ ἔγκρισι τῆς τότε κυβερνήσεως τῶν Ἀθηνῶν νὰ καταλάβουν τὶς νησῖδες αὐτές, οἱ ὁποῖες, εὑρισκόμενες ὑπὸ τὴν Ἰταλικὴ κατοχή, θὰ ἔπρεπε λογικὰ νὰ περιέλθουν μαζὶ μὲ τὶς ὑπόλοιπες νήσους στὴν ἑλληνικὴ κυριαρχία;

2. Ἰταλικὸς χάρτης τῆς Δωδεκανήσου ποὺ περιλαμβάνει καὶ νησῖδες ποὺ κατέχουν σήμερα οἱ Τοῦρκοι. Οἱ νησῖδες αὐτὲς πρέπει νὰ μᾶς ἐπιστραφοῦν ( χάρτης ἀπὸ τὸ διαδίκτυο).

ΜΕΡΙΚΑ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟ «ΤΟΥΡΚΙΚΟ» ΕΘΝΟΣ

Στὸν 25^ο τόμο τοῦ ἐξαιρέτου συγγράμματος «ΘΡΑΚΙΚΑ» διαβάζομε ἕνα πολὺ ἐνδιαφέρον κείμενο τῆς Μητροπόλεως Ραιδεστοῦ γιὰ τοὺς φοβεροὺς διωγμοὺς τῶν Ἑλλήνων στὴν περιοχὴ αὐτὴ τῆς Ἀνατολικῆς Θράκης κατὰ τὸ 1913. Τὸ ἔγγραφο αὐτό-πρόκειται γιὰ μία μακροσκελῆ ἔκθεσι τῶν δραματικῶν γεγονότων- ἔχει συνταχθῆ τὴν 12^η Ἰουλίου 1913 καὶ ἀπευθύνεται στὸ Πατριαρχεῖο Κων/πόλεως. Ἀπ̉ αὐτὸ παραθέτομε χαρακτηριστικὸ ἀποσπασμα ποὺ δείχνει τὸ ποιὸν τῶν Τούρκων καὶ καθιστᾶ ἐπικίνδυνη, προβληματικὴ καὶ ἄρρωστη, στὴν κυριολεξία, αὐτὴν ταύτην τὴν ὕπαρξί τους στὴν λεγομένη «πολιτισμένη» ἀνθρωπότητα. Τὰ παρὸν ἀπόσπασμα τὸ ἀφιερώνουμε στὴν ἑλληνόφωνη κυβέρνησι τοῦ Κυριάκου Μητσοτάκη καὶ ἰδιαιτέρως στὸν ὑπουργό του ἐπὶ τῶν ἐξωτερικῶν Γιῶργο Γεραπετρίτη, ποὺ κάνει μυστικὲς συζητήσεις μὲ τοὺς Ἀγαρηνοὺς καὶ τὸ περιεχόμενο τῶν ὁποίων ἀσφαλῶς γνωρίζουν τὸ ΝΑΤΟ καὶ τὸ βαθὺ κράτος τῆς Ἀμερικῆς, ποὺ ἐκπροσωποῦνται ἀπὸ τὴν ἐν παντὶ ἄθλια κυβέρνησι τῶν Ἀθηνῶν.

«Παναγιώτατε Δέσποτα,

Τὸ πρόσταγμα, τὸ ὁποῖον ἐπισήμως ἔδωσε ὁ ἀρχηγὸς τῶν ὀθωμανικῶν Αὐτοκρατορικῶν στρατευμάτων Μεχμὲτ Ἀλῆ Πασσᾶς, βασίζεται ἐπὶ τῶν τριῶν λέξεων Γιάμα-Γιάκιν-Κέσιν (=Λεηλατήσατε, Καύσατε, Σφάξατε). Καὶ τὸ πρόσταγμα τοῦτο ἐδίδετο διὰ τριῶν συνθηματικῶν σαλπισμάτων.

»Ὁ ἐπίσκοπος Ναζιανζοῦ μετὰ τοῦ Θ. Νικήτα Δημογέροντος καὶ τοῦ Πρωτοσυγγέλου καὶ Ἐπιτρόπου τοῦ Ἀρμενικοῦ Πατριαρχείου καὶ τοῦ Δημογέροντος Φουρουντζιάν, χθὲς τὴν νύκτα ἐν τρόμῳ καὶ φόβῳ μετὰ τοῦ Μουφτῆ Ραιδεστοῦ καὶ τοῦ Ἀλῆ ἐφένδη Γραμματέως τοῦ Διοικητικοῦ Συμβουλίου, ἀποσταλέντες ὡς ἐπιτροπὴ πρὸς ἐξέτασιν τῶν θλιβερῶν γεγονότων ἰδία τῶν δύο τούτων τμημάτων Μαλγάρων καὶ Χαριουπόλεως, ὁ Ἐπίσκοπος, λέγω, τῆς Ναζιανζοῦ, δι̉ αὐτῶν τῶν λέξεων καὶ διὰ τοῦ σαλπισμάτων διδομένου προστάγματος, μετὰ φρίκης διηγεῖται τὰ ἀποτελέσματα καὶ τὴν σημερινὴν πανωλεθρίαν τοῦ ὁμογενοῦς πληθυσμοῦ. Αἱ προηγούμεναι ἐκθέσεις εἶναι κατώτεραι τῆς πραγματικότητος. Ἄνευ ὑπερβολῆς δέκα πέντε χιλιάδες περίπου γυναικόπαιδα ἐσφάγησαν, ἐκάησαν καὶ μέχρι τῆς σήμερον –σήμερον ἀκόμη, Παναγιώτατε Δέσποτα, τῆδε κακεῖσε ὑπὸ τὰ χόρτα καὶ τὰς χαράδρας ἔντρομοι, πεινῶντες καὶ διψῶντες, ἀποθνήσκουσι. Παρὰ τὰς διαβεβαιώσεις τοῦ Ἐξοχωτάτου Ὑπουργοῦ τῶν Ἐσωτερικῶν Ταλαὰτ Βέη, τὰ καθησυχαστικὰ τηλεγραφήματα τοῦ ἀρχιστρατήγου τῆς προελάσεως Ἰζὲτ πασσᾶ καὶ τὰς δηλώσεις τοῦ ἐνταῦθα μουτασερίφου, ὁ αὐτοκρατορικὸς στρατὸς πανταχοῦ λεηλατεῖ, ἀτιμάζει τὰ γυναικόπαιδα, καίει καὶ σφάζει τοὺς διασωζομένους ἐκ τῶν φλογῶν.

»Ἱερεῖς ὑποστάντες τὰς μεγαλυτέρας δοκιμασίας καὶ βασανιστήρια κεῖνται ἀκόμη ἄταφοι μετὰ τῶν λοιπῶν Χριστιανῶν ἀπὸ τῆς 4^ης τοῦ μηνός, ἡμέρας τῆς σφαγῆς αὐτῶν, καὶ τῶν ἀνηκούστων τούτων βιαιοπραγιῶν κατὰ τοῦ ἡμετέρου ἔθνους καὶ τῶν κατοίκων τῶν τμημάτων , ἰδίως Μαλγάρων καὶ Χαριουπόλεως, νὰ λέγωνται καὶ τὰ ἴδια καὶ περὶ τῶν χωρίων τῶν τμημάτων Μακρᾶς Γεφύρας καὶ Κεσσάνης.

»Ἀκόμη καὶ σήμερον οἱ περίοικοι καὶ ὅλα τὰ κακοποιὰ στοιχεῖα τὰ ἀπολυθέντα ἐκ τῶν φυλακῶν, ὄχι μόνον τῆς Εὐρωπαϊκῆς Τουρκίας, ἀλλὰ καὶ τῆς ἔναντι Ἀσιατικῆς ἀκτῆς, περιτρέχουσιν ὡς κυνηγοὶ μὲ τοὺς κύνας (τοὺς σκύλους) καὶ τὰ τύμπανα καὶ φονεύουσι τοὺς παρουσιαζομένους.

«»Ἐν Καλυβίοις (στὰ Καλύβια) κόρη καταδιωκομένη νὰ συλληφθῇ, ἔπεσε ἀπὸ τὸ παράθυρον καὶ ἐνῶ τὸ σῶμα ἤσπαιρεν (σπαρταροῦσε) ὁ Τοῦρκος στρατιῶτης ἔπεσε κατ̉ αὐτῆς ἀσελγήσας κτηνωδῶς(καὶ ἀσέλγησε μὲ κτηνωδία). Ἐν Χάσκιοϊ τῆς Χαριουπόλεως ἀφοῦ ὁ ἀξιωματικὸς τῇ ὁδηγίᾳ τοῦ Μουχτάρη ἐλεηλάτησε τοὺς καλυτέρους νοικοκυραίους, κατόπιν ἔδωκε τὴν σειρὰν εὶς τοὺς στρατιώτας, παρήγγειλε δὲ εἰς τὸν Μουχτάρην νὰ ἑτοιμάσῃ δι̉ αὐτὸν τρία κοράσια, ἄλλως αὐτὸς ξεύρει τί θὰ πάθῃ….

»Ο Μουχτάρης ἠρνήθη διαρρήδην καὶ προσεκάλεσε τὸν ἀχρεῖον ἀξιωματικὸν νὰ τὸν φονεύσῃ, διότι δὲν δύναται νὰ κάμη τὸ τοιοῦτον.

»Κατόπιν οἱ Τοῦρκοι στρατιῶται τοὺς μὲν ἄνδρας ἐνέκλεισαν ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ, τὰς δὲ γυναῖκας συνήθροισαν ὅλας εἰς τὸ μεγαλύτερον ἁλώνι τοῦ χωρίου καὶ ἐκεῖ ἐπὶ εἴκοσι τέσσαρας ὥρας ὠργίαζεν ὁ τουρκικὸς στρατὸς βιάσας πάσας τὰς γυναίκας καὶ τὰ παιδία ἀπὸ 8 μέχρι 75 ἐτῶν»…..

Ὁ Οἰκονόμος Κωνστ. Λουΐζος στὸν 25^ο τόμο τῶν «ΘΡΑΚΙΚΩΝ» γράφει ἀναφερόμενος στὴν ἱστορία τῆς Θρακικῆς χερσονήσου γιὰ τὴν βάρβαρη, βάναυση καὶ προσβλητικὴ συμπεριφορὰ τῶν Τούρκων στοὺς Χριστιανούς. Αὐτὰ τὰ ἀφιερώνω εἰδικὰ στὴν κ. Ντόρα Μπακογιάννη, στὸν Δημήτρη Καιρίδη, στὸν Κυριάκο Μητσοτάκη καὶ σὲ ὅλους τοὺς ὁμόφρονές τους: «Οἱ Τοῦρκοι καταλαβόντες τὴν Θρακικὴν Χερσόνησον συμπεριεφέρθησαν ὅπως καὶ εἰς ἄλλας καταληφθείσας ὑπ̉ αὐτῶν χώρας. Οἱ Ὀσμανίδαι ἐκυβέρνησαν συστηματικῶς διὰ τῆς βίας, τῶν καταπιέσεων καὶ τῆς τακτικῆς ἐξισλαμισμοῦ τῶν ὑπηκόων (ραγιάδων) χριστιανῶν. Ὁ πόθος τῆς ἀπαλλαγῆς ἀπὸ τῶν ἀφορήτων καταπιέσεων προυκάλεσεν, ὅπως καὶ ἀλλαχοῦ, ἀθρόας ἀλλαξοπιστίας. Πολλοὶ χριστιανοὶ ἐξισλαμίσθησαν καὶ ἀπετέλεσαν τὴν αὔξησιν τοῦ τουρκικοῦ πληθυσμοῦ. Ὁ ἀμιγὴς ἑλληνοχριστιανικὸς πληθυσμὸς τῆς Θρακικῆς χερσονήσου καθ̉ ὅλον τὸν μακρὸν καὶ πολυώδυνον αὐτοῦ βίον ὑπέστη μεγάλας φλεβοτομίας ἐπὶ τῆς τουρκικῆς κυριαρχίας. Δύναται νὰ ὑποστηριχθῇ μετὰ βεβαιότητος ὅτι ὁ Μουσουλμανικὸς πληθυσμὸς τῆς Καλλιπόλεως καὶ τῶν χωρίων τῆς Χερσονήσου χωρὶς ἀμφιβολίαν προέρχεται ἐξ Ἑλλήνων ἐξισλαμισθέντων κατὰ τὴν ταραχώδη αὐτὴν ἐποχήν. Ἀπὸ βέην τῆς Καλλιπόλεως ἤκουσεν ὁ γράφων ὅτι οἱ κυριώτεροι βέηδες κατάγονται ἀπὸ τὸν ἐκ Ταϊφυρίου ἐξισλαμισθέντα καὶ εἰς ἀγιάνην (τοπάρχην) ἐξελιχθέντα μέγαν καὶ πολὺν Ἀχμὲτ βέην. Καὶ εἰς μὲν τοὺς ἐξισλαμισθέντας ἐδόθησαν αἱ καλύτεραι καὶ εὐφορώτεραι γαῖαι τῆς Χερσονήσου, οἱ δὲ ἐναπομείναντες χριστιανοὶ ἠλαττώθησαν, ἐξετοπίσθησαν καὶ ἠναγκάσθησαν νὰ ἱδρύσωσι τὰ χωρία των εἰς τὰ μᾶλλον ἀπόκεντρα καὶ ἄγονα μέρη τῆς Χερσονήσου….

» … Γενικῶς ὅμως οἱ χριστιανοὶ ἐπιέζοντο ὑπὸ τῶν Τούρκων καὶ περιεφρονοῦντο. Πολλὰ εἶναι τὰ μαρτυροῦντα τὴν ἐσχάτην περιφρόνησιν, τὴν ὁποίαν οἱ κρατοῦντες ἐδείκνυον εἰς τοὺς χριστιανούς. Ἐκ τῶν πολλῶν ἀναφέρομεν ἐνταῦθα ὀλίγα τινά:

Διὰ νὰ κηδευθῇ χριστιανὸς ἔπρεπε νὰ ληφθῇ ἄδεια ἀπὸ τὸν καδῆν (ἱεροδικαστήν). Ἰδοὺ δὲ ὁ τύπος ἀδείας ἐνταφιασμοῦ χριστιανοῦ ἀπευθυνομένης πρὸς τὸν ἱερέα.

«Πρὸς τὸν παπᾶν τῶν Ρωμηῶν τῆς Καλλιπόλεως.

»Σύ, ὦ παπᾶ, ὁ ὁποῖος φορεῖς ἔνδυμα διαβόλου (ἐλμπισέϊ-σεϊτανὶ) καὶ φέρεις εἰς τὸ κεφάλι σου κάλυμμα μαῦρο σὰν πίσσα (κιουλάχι σιάχι κατραμὶ) ἠμπορεῖς νὰ χώσῃς τὸ βρωμερὸν πτῶμα (πὶς λὲς) τοῦ….εἰς τὰ βάθη τῆς γῆς, ἵνα μὴ ἡ δυσωδία του μολύνῃ τὸν ἀέρα».

Δὲν εἶχον τὸ δικαίωμα οἱ χριστιανοὶ νὰ ἀναβαίνουν ζῶα καὶ μάλιστα ἵππους. Ἐάν, ἐνῶ ἐπέβαινον ἵππου, συναντοῦσαν Τοῦρκον, ἔπρεπε ἀμέσως νὰ καταβοῦν καὶ νὰ χαιρετίσουν τὸν Τοῦρκον, ἄλλως ἐξυλοκοποῦντο ἀγρίως. Δὲν εἶχον τὸ δικαίωμα νὰ ἔχουν καμπάνες εἰς τὰς ἐκκλησίας των, διὰ νὰ μὴν ταράσσῃ ὁ ἦχος των τὸν ὕπνον τῶν Μουσουλμάνων. Ἐπετρέποντο μόνον μικρὰ σήμαντρα ξύλινα ἢ σιδηρᾶ. Ἀλλὰ καὶ ὁ κράχτης τῆς ἐκκλησίας περιερχόμενος τὰς οἰκίας τῶν χριστιανῶν ἔψαλλε μὲ φωνὴν κλαυθμηράν: «Άδελφοί, ὁρίσατε εἰς τὴν ἐκκλησίαν». Ὁ τρόπος αὐτὸς διετηρήθη ἐν τῇ Χερσονήσῳ μέχρι περίπου τῷ 1875. Ὁ γράφων ἐνθυμεῖται καὶ τὸν κράχτην καὶ τὰ σήμαντρα…».

ΕΝΑΣ ΓΕΡΜΑΝΟΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΕΙ ΤΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ ΝΑ ΕΞΟΝΤΩΣΟΥΝ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ!

Οἱ Γερμανοί, πάντα μισέλληνες, ἦσαν ἐκεῖνοι ποὺ συμβούλευσαν τοὺς Τούρκους νὰ ἐξοντώσουν τοὺς Ἕλληνες. Μετὰ τὴν συνθήκη τοῦ Βουκουρεστίου (1913) οἱ Τοῦρκοι ἐκάλεσαν τὸν Γερμανὸ φὸν Σάνδερ Λίμαν καὶ τοῦ ἀνέθεσαν να περιοδεύσῃ τὸ ἐναπομεῖναν τμῆμα μὲ τὴν Ἀδριανούπολι καὶ νὰ γνωμοδοτήσῃ πῶς θὰ προφυλαχθῇ ἀπὸ ἐπιδρομές. Ὁ Λίμαν πασᾶς , ἀφοῦ περιῆλθε ὅλη τὴν Ἀνατολικὴ Θράκη ἀπὸ τὴν Κων/πολι μέχρι τὴν Ἀδριανούπολι καὶ μέχρι τὴν Αἶνο, στὶς ἐκβολὲς τοῦ Ἕβρου, ἔφθασε ἀπὸ τὴν Καλλίπολι στὴν Ραιδεστό, ὄπου τοῦ ἔγινε θερμοτάτη ὑποδοχὴ ἀπὸ στρατιωτικοὺς καὶ πολιτικούς. Μέσα στὸ Διοικητήριο ἐνώπιον ἀξιωματικῶν, ὑπαλλήλων καὶ πλήθους μὲ Τουρκικὰ φέσια, διεκήρυξε τὰ ἑξῆς:

«Γιὰ νὰ κατέχετε σταθερὰ τὸ τμῆμα τῆς Θράκης, πρέπει, ἐκτὸς ἀπὸ τὰ ὀχυρά, να συμπήξετε μουσουλμανικὸ ὄγκο ἀπὸ τὴν Ἀδριανούπολι μέχρι τὴν Κωνσταντινούπολι. Γιὰ νὰ τὸ ἐπιτύχετε, πρέπει νὰ ἐκδιώξετε τοὺς μὴ Μουσουλμάνους καὶ πρὸ παντὸς τοὺς Ἕλληνες, οἱ ὁποῖοι εἶναι ἐξαπλωμένοι στὴν ὕπαιθρο καὶ κατέχουν σχεδὸν ὁλόκληρη τὴν οἰκονομία τῆς χώρας. Ἐνόσω ἔχετε Ἕλληνες, ὄχι μόνο θὰ ἐξαρτᾶσθε ἀπὸ αὐτούς, ἀλλὰ θὰ ὑφίστασθε ἐπεμβάσεις ξένων, εἰς πᾶσαν δὲ ἐπέμβασιν αὐτοὶ θὰ εἶναι οἱ κακοὶ δαίμονες, διότι θὰ προδίδουν καὶ θὰ βοηθοῦν τὸν εἰσβολέα, ὅπως ἔγινε εἰς τὸν προηγηθέντα πόλεμον». Αὐτὰ εἶπε ὁ Γερμανός, ἀφοῦ συμπλήρωσε τὰ ὅσα εἶπε ὁ Γκὸλτς πασᾶς γιὰ τὸν Μικρασιατικὸ Ἑλληνισμό. Αὐτὰ εἰπώθηκαν ὄχι μόνο στὴν Ραιδεστό, ἀλλὰ καὶ σὲ ἄλλα μέρη. Ἰδοὺ λοιπὸν ποιοί ὑπῆρξαν ὑπαίτιοι τῆς καταστροφῆς καὶ κακοδαιμονίας τοῦ Ἑλληνισμοῦ μετὰ τοὺς Βαλκανικοὺς πολέμους. ΝΤΟΡΑ, ΤΑ ΑΚΟΥΣ;

Ο ΕΛΛΗΝΙΚΩΤΑΤΟΣ ΠΟΝΤΟΣ-ΑΝΑΓΚΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΠΟΝΤΙΑΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ

Ὅπως οἱ Τοῦρκοι ἐπιδιώκουν τὸν διαμελισμὸ τῆς Ἑλλάδος, κατ̉ απροκάλυπτον τρόπον, διεκδικώντας τὸ μισὸ Αἰγαῖο, ἔτσι καὶ ἐμεῖς θὰ ἔπρεπε-ἂν ὑπῆρχε πραγματικὴ ἑλληνικὴ κυβέρνησι στὴν Ἀθήνα καὶ ὄχι ἕνα ἀνδρείκελο τῶν Ἀμερικανῶν, Γερμανῶν καὶ τοῦ ΝΑΤΟ, νὰ ἐργαζώμαστε γιὰ τὴν διχοτόμησι τῆς Τουρκίας. Ἔναντι τῆς προκλητικῆς καὶ χωρὶς ἱστορικὲς καὶ ἐθνικὲς βάσεις θεωρίας τῆς «γαλάζιας πατρίδος», ἐμεῖς πρέπει νὰ ἀντιτάξουμε τὴν πραγματοποίησι τῆς «Μεγάλης Ἰδέας», δηλαδὴ τῆς ἀνασυστάσεως τῆς Άνατολικῆς Ρωμαϊκῆς Αὐτοκρατορίας, μὲ βασικὸ ἐργαλεῖο καὶ μέσον τὴν ἀφύπνισι τῶν πληθυσμῶν ποὺ ὀνομάζονται «τουρκικοί» γιὰ τὴν συνειδητοποίησι τῆς ἑλληνικῆς καταγωγῆς τους, ἀφοῦ ὑπάρχει πλῆθος στοιχείων… Ἡ ἀρχὴ πρέπει νὰ γίνῃ ἀπὸ τὰ βόρεια καὶ ἀνατολικά, καὶ εἰδικώτερα μὲ στόχο τὴν ἵδρυσι Ποντιακοῦ (Ποντικοῦ) κράτους καθὼς καὶ Κουρδικοῦ στὴν ΝΑ. Τουρκία. Οἰ ἀρχαῖες χῶρες Παφλαγονία, κυρίως Πόντος καἲ Μικρὰ Ἀρμενία θὰ πρέπει νὰ ἀποτελέσουν τὸ Ποντιακὸ (Ποντικὸ) κράτος μὲ πρωτεύουσα τὴν Τραπεζοῦντα (βλέπε δημοσιευόμενο χάρτη ἀπὸ τὸ διαδίκτυο).

Ὁ Γεώργιος Κλεάνθους Σκαλιέρης στὸ σημαντικώτατο βιβλίο του «Η ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΤΡΑΠΕΖΟΥΝΤΟΣ», ποὺ ἐξεδόθη τὸ 1921, ἕνα ἔτος πρὸ τῆς Μικρασιατικῆς Καταστροφῆς, παρέχει πλῆθος στοιχείων γιὰ τὴν ἑλληνικότητα ὁλοκλήρου τῆς Μικρασιατικῆς χερσονήσου καὶ φυσικὰ καὶ τοῦ βορείου τμήματός της, τοῦ Μικρασιατικοῦ Πόντου. Σὲ ἕνα σημεῖο γράφει (ἔχει γίνει μεταγλώττισις τοῦ ἀρχικοῦ κειμένου): «….ὅπως ἱστορικὰ μαρτυρεῖται καὶ ὅπως ἀποδεικνύει ὁ É. Reclus , αὐτοὶ οἱ Τοῦρκοι, οἱ ὁποῖοι… εἰσέβαλαν στὴν Μικρὰ Ἀσία, δὲν ξεπερνοῦσαν τὶς 50.000, -πρόκειται γιὰ τοὺς γνήσιους Τούρκους- σήμερα μάλιστα αὐτοί, σύμφωνα μὲ τοὺς πιὸ εὐνοϊκοὺς ὑπολογισμούς, δὲν ξεπερνοῦν ἀναμφισβήτητα τὰ δύο ἑκατομμύρια, καὶ αὐτό, ἐὰν παραδεχθοῦμε, ὅτι σὲ κάποιες περιόδους ἡσυχίας, εἰρήνης, ἐξαιρετικῆς εὐφορίας-περιόδους, ποὺ δὲν μνημονεύονται ἀπὸ τὴν ἱστορία- σημειώθηκε αὔξησις τοῦ πληθυσμοῦ με γεωμετρικὴ πρόοδο. Πρέπει ὅμως στοὺς γνήσιους Τούρκους , ποὺ δὲν ὑπερβαίνουν πραγματικὰ τὰ δύο ἑκατομμύρια, ἀλλὰ εἶναι λιγώτεροι, νὰ προστεθοῦν οἱ Ὀθωμανοὶ Τοῦρκοι, οἱ ντόπιοι δηλαδὴ ἐκεῖνοι πληθυσμοί, οἱ ὁποῖοι στὸ παρελθόν, ἀφοῦ ἐξισλαμίζονταν, καὶ συγχέοντας τὸν θεσμὸ τῆς θρησκείας μὲ τὸν θεσμὸ τοῦ Κράτους, τῆς δυναστείας, μεταβλήθηκαν ἀπὸ Ὀθωμανίδες ἢ Ὀθωμανικοὺς (Ὀσμανλῆδες), ὀπαδοὺς καὶ ὑπηκόους τοῦ Κράτους, τὸ ὁποῖο ἵδρυσε ὁ Ὀσμὰν ἢ Ὀθωμάν, σὲ Τούρκους ὡς πρὸς τὴν ἐθνικὴ συνείδησι. Αὐτοὶ ἐπίσης δὲν ξεπερνοῦν τὰ δύο ἑκατομμύρια. Ἑπομένως, σύμφωνα μὲ αὐτά, οἱ Τοῦρκοι καὶ οἱ Ὀθωμανοὶ τῆς Μικρᾶς Ἀσίας δὲν ὑπερβαίνουν συνολικὰ τὰ τέσσερα ἑκατομμύρια, ὅπως ἐβεβαίωσε ἄλλωστε πρὶν ἀπὸ μερικὰ χρόνια σὲ ὑπόμνημα καὶ ἕνας ἐπίσημος Τοῦρκος, ὁ Μέγας Βεζύρης Κιουτσιοὺκ Σαΐτ Πασᾶς».

3. Χάρτης τοῦ Πόντου, ποὺ πρέπει νὰ ἀπελευθερωθῇ ὰπὸ τὴν Τουρκικὴ κατοχὴ καὶ νὰ ἀποτελέσῃ ἀνεξάρτητο κράτος. Περιλαμβάνει τρεῖς χῶρες: τὴν Παφλαγονία, τὸν κυρίως Πόντο καὶ τὴν Μικρὰ Ἀρμενία (ἀπὸ τὸ διαδίκτυο).

ΟΙ ΕΛΛΗΝΟΓΕΝΕΙΣ ΛΑΟΙ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ

Ὁ ἴδιος συγγραφέας, ὁ Γεώργιος Κλεάνθους Σκαλιέρης, στὸ προαναφερθὲν βιβλίο του γράφει γιὰ τοὺς ἑλληνογενεῖς λαοὺς τοῦ Πόντου:

«Εἰδικώτερα γιὰ τὸν ἄλλο μουσουλμανικὸ πληθυσμὸ τοῦ Πόντου, ποὺ δὲν εἶναι τουρκικός, αὐτὸς κατανέμεται σὲ Λαζούς, σὲ Μεσοχαλδηνούς, σὲ Κόλχους (Μιγγρελούς), σὲ Ἴβηρες (Γεωργιανούς), σὲ Ἐρυθίνους (Κηζηλμπάσηδες), σὲ Γιουρούκους (Παφλαγόνες, Χάλυβες, Λυκίους), σὲ Βιθυνούς, σὲ Ἀφσάρους(Ἰσαύρους), σὲ Κιρκάσιους (Τσερκέζους), σὲ Ἀβασγοὺς (Ἀμπχάζιους). Ἀπό αὐτοὺς ἄλλοι μὲν εἶναι γνησιώτατοι Ἕλληνες, ὅπως οἱ Μεσοχαλδηνοί, οἱ Βιθυνοί, οἱ Σάννοι, οἱ Γιουροῦκοι, οἱ Ἀφσάροι, ἄλλοι δέ, ὅπως οἱ Τροκμηνοὶ (Τουρκομάνοι), οἱ Λαζοί, οἱ Κόλχοι, οἱ Ἐρυθῖνοι εἶναι ἐξ ἴσου Ἕλληνες στὴν καταγωγὴ καὶ προέρχονται ἀπὸ Φρυγοπελασγοὺς ἢ Φρυγοέλληνες, καὶ ἄλλοι, συγγενέστατοι μὲ τοὺς Ἕλληνες, ἀνήκουν στὴν Ἄρια Μικρασιατικὴ Ὁμοφυλία, τέτοιοι δὲ εἶναι οἱ Κιρκάσιοι μὲ τοὺς Ἀβασγοὺς καὶ οἱ Ἴβηρες (Γεωργιανοί). Πολλοὶ ἀπὸ τοὺς ἀναφερόμενους Ἕλληνες, Φρυγοπελασγοὺς ἢ Φρυγοέλληνες καὶ Ἄριους Μουσουλμάνους διατηροῦν τὴν πάτρια θρησκεία, ἄλλοι μόνο τὴν θρησκεία στὰ κρυφὰ διατηροῦν, ὄχι ὅμως καὶ τὴν γλῶσσα, τὴν ὁποία ἔχασαν, ὅταν βρέθηκαν ἀπομονωμένοι, ἄλλοι δὲ ἔχουν μία ἀνάμικτη θρησκεία , ποὺ φέρει πολὺ βαθειὰ ἴχνη τῶν ἀρχαίων ἑλληνικῶν μυστηρίων, γεγονὸς ἀπὸ τὸ ὁποῖο μαρτυρεῖται ἡ πανάρχαια ἑλληνικὴ ἢ ἑλληνιστική τους καταγωγή, καὶ ἄλλοι, ἀφοῦ ἀπέβαλαν τελείως τὴν γλῶσσα τους καὶ τὴν θρησκεία τους, διατηροῦν κάποια ἀμυδρὴ ἀνάμνησι τῆς καταγωγῆς τους, ποὺ ἐκδηλώνεται μόνο σὲ ἄσματα, σὲ χοροὺς καὶ σὲ ἀνεξίτηλες παραδόσεις, συγκροτοῦν δὲ καὶ ἀποτελοῦν τὸν Ἑλληνικό, Φρυγοπελασγικὸ ἢ Φρυγοελληνικὸ πληθυσμό, ποὺ βρίσκεται σὲ κίνδυνο ἀπορροφήσεως καὶ ἐξοθωμανισμοῦ….».

Γιὰ τοὺς Γιουρούκους τοῦ Πόντου ὁ Γεώργιος Κλεάνθους Σκαλιέρης ἀναφέρει μεταξὺ ἄλλων τὰ ἑξῆς: «Οἱ Γιουροῦκοι, ποὺ κατοικοῦν νομαδικὰ καὶ εἶναι διεσπαρμένοι στὰ Βιλαέτια Σεβαστείας καὶ Κασταμονῆς, ἔχουν αὐτὴν τὴν ὀνομασία ἀπὸ τὸ τουρκικὸ ρῆμα γιουρουμέκ, ποὺ σημαίνει βαδίζω, κινοῦμαι. Δὲν πρόκειται ἄρα γιὰ ὄνομα ἐθνικὸ ἢ φυλετικό. Οἱ Γιουροῦκοι ἔχουν ποίμνια ἢ ἀνήκουν στὸν τύπο τῶν πλανοδίων τεχνιτῶν (artisans ambulans), ἐπειδὴ ἀσχολοῦνται μὲ τὴν σιδηρουργία καὶ τὴν πεταλουργία (ναλτζῆδες), μὲ τὶς ὁποῖες ἀσχολοῦνταν οἱ ἀρχαῖοι Χάλυβες, εἶναι ἀναμφισβήτητα Ἕλληνες ὡς πρὸς τὴν καταγωγή, προερχόμενοι ἀπὸ Χάλυβες καὶ Παφλαγόνες, ποὺ ἀναμίχθηκαν μὲ Λύκιους, οἱ ὁποῖοι ἀπό τὴν Λυκία ξεχύθηκαν καὶ ἐγκαταστάθηκαν στὴν Ἀνατολικὴ Μικρὰ Ἀσία, ὅπως γράφει ὁ Γερμανὸς συγγραφέας Ροδόλφος Φίτσνερ. Μικρόσωμοι, βραχυκέφαλοι, μελαχροινοί, ἐμφανίζουν τὸν ἀνθρωπολογικὸ τύπο τοῦ νότιου Ἕλληνα»…..

Γιὰ τοὺς Σάννους ἢ Τσάννους, ὅπως ἀναφέρονται ἀπὸ τοὺς Βυζαντινούς, ὁ ἴδιος συγγραφέας ἀναφέρει: «….Κατοικοῦν στὴν χώρα ποὺ ὀνομάζεται ἀπ̉ αὐτόὺς Τσαννικὴ (στὰ τουρκικὰ Τσανίκ). Αὐτὴ εἶναι ἐπαρχία τοῦ Βιλαετίου Τραπεζοῦντος. Σὲ αὐτὴν ἀλλὰ καὶ σὲ γειτονικὰ τμήματα τοῦ Βιλαετίου Κασταμονῆς οἱ κάτοικοι, οἱ Σάννοι ἢ Τσάννοι, εἶναι Ἕλληνες στὴν καταγωγή, διατηροῦν δὲ ἤθη καὶ ἔθιμα ἑλληνικά, ἀποστρέφονται τοὺς Τούρκους καὶ τοὺς Ὀθωμανοὺς καὶ ἔχουν στενὴ ἐπικοινωνία μὲ τοὺς Ἕλληνες Χριστιανούς, τοὺς ὁποίους ἀγαποῦν….»(Αὐτὰ φυσικὰ ἴσχυαν μέχρι τὸ 1922, ὁπότε ἐξαναγκάσθηκαν ὅσοι Πόντιοι διεσώθησαν ἀπὸ τὶς σφαγές-ἐσφάγησαν 353.000 Πόντιοι-νὰ ἐκπατρισθοῦν ἀπὸ τὰ προαιώνια ἑλληνικὰ ἐδάφη. Καὶ συνεχίζει ὁ Γεώργιος Κλεάνθους Σκαλιέρης: «Ὁ Vital Cuinet στὴν γεωγραφία του τῆς «Ἁσιατικῆς Τουρκίας» γράφει ὅτι «αὐτοὶ εἶναι Ἕλληνες ἰθαγενεῖς ἀναμφισβήτητα καὶ ὅτι οἱ γυναῖκες τους, γενναῖες, τολμηρές, ριψοκίνδυνες καὶ λεβεντόκορμες, εἶναι ἀναμφίβολα ἀπόγονοι τῶν Ἀμαζόνων, ὅπως τὰ πάντα μαρτυροῦν». Καὶ πράγματι ἐκεῖ, στὴν περιοχὴ τοῦ Θερμώδοντος ποταμοῦ, ὁ ὁποῖος στὰ τουρκικὰ ὀνομάζεται Τέρμε, βρίσκεται ἡ Θεμίσκυρα, ἡ πρωτεύουσα τῶν Ἀμαζόνων, ἐκείνης τῆς ἱστορικῆς φυλῆς, τῆς ὁποίας, ὅταν οἱ ἄνδρες ἔφευγαν καὶ ἀποδημοῦσαν, οἱ γυναῖκες ἀσκοῦσαν μητριαρχία (matriarcat) καὶ μεριμνοῦσαν γιὰ τὴν πατρίδα καὶ ἀγωνίζονταν ὑπὲρ βωμῶν καὶ ἑστιῶν. Οἱ Σάννοι, ποὺ διακρίθηκαν στοὺς πολεμικοὺς ἀγῶνες τῆς Αὐτοκρατορίας τῆς Τραπεζοῦντος, ἐπολέμησαν καὶ μετὰ τὴν πτώση τῆς Τραπεζοῦντος, ἀπὸ τὰ Λίμνια, τὰ βουνά τους, κατὰ τῶν Τούρκων, ὅμως ἀργότερα ὑπέκυψαν καὶ ἐξισλαμίσθηκαν μὲ τὴν βία….»

Γιὰ τοὺς Κόλχους ὁ Γεώργιος Κλεάνθους Σκαλιέρης ἀναφέρει μεταξὺ ἄλλων: «….Οἱ Κόλχοι κατοικοῦν στὰ Βιλαέτια Τραπεζοῦντος, Σεβαστείας καὶ Κασταμονῆς, ἀνάμικτοι μὲ ἄλλους πληθυσμοὺς ἢ σὲ δικούς τους, ἰδιαίτερους συνοικισμούς. Εἶναι τόσο μεγάλη ἡ ὁμοιότητα καὶ ἡ συγγένεια ἀνάμεσα σὲ Λαζοὺς καὶ Κόλχους, ὥστε πολλοὶ συγχέουν τοὺς μὲν πρὸς τοὺς δέ. Οἱ Λαζοί, Κόλχοι γνησιώτατοι στὴν καταγωγή, δὲν ἔχουν τίποτα τὸ κοινὸ μὲ τοὺς Τούρκους. Ὁμιλοῦν τὴν Λαζική, γλῶσσα ποὺ ὁμιλοῦν Κόλχοι καὶ Ἕλληνες, δηλαδὴ Ἑλληνικὴ διάλεκτο. Εἶναι τολμηροὶ καὶ γενναῖοι καὶ ἐπιδίδονται στὴν ἁλιεία καὶ σὲ διάφορα ἄλλα ἐπαγγέλματα. «Οἱ Μουσουλμάνοι Λαζοί», γράφει ὁ Vital Cuinet, «εἶναι ἀναμφισβήτητα Ἑλληνικῆς καταγωγῆς, ἀνήκουν μάλιστα στὴν ἴδια φυλετικὴ ὁμάδα, στὴν ὁποία ἀνήκουν καὶ οἱ Χριστιανοὶ Λαζοί». Ἄλλωστε πῶς εἶναι δυνατὸν οἱ Χριστιανοὶ Λαζοί, ποὺ θεωροῦνται δίκαια γνησιώτατοι γηγενεῖς Ἕλληνες, ποὺ ἀκατάβλητα προμαχοῦν καὶ ἀγωνίζονται γιὰ τὰ Ἑλληνικὰ δίκαια, νὰ μὴν ἀνήκουν στὴν Ἑλληνικὴ φυλή, νὰ μὴν ἀνήκουν δὲ καὶ σὲ αὐτὴν οἱ Μουσουλμάνοι Λαζοί, ποὺ ἔχουν τὰ ἴδια ἤθη καὶ ἔθιμα, τὶς ἴδιες παραδόσεις, τὴν ἴδια γλῶσσα, τὴν Ἑλληνικὴ Ποντιακὴ (Ποντικὴ) διάλεκτο, καὶ ζωηρότατη ἀνάμνηση τῆς παλαιᾶς τους θρησκείας, τῆς Ὀρθόδοξης Ἑλληνικῆς; Βεβαίως πολλοὶ ἀπὸ αὐτούς, καὶ μάλιστα αὐτοὶ ποὺ κατοικοῦν στὰ παράλια καὶ ἔγιναν Λεβέντες, δηλαδὴ ὑπηρέτησαν ἄλλοτε σὰν ναῦτες στὸ τουρκικὸ ναυτικό, ὅπως γράφει ὁ Ἀθανάσιος Κομνηνὸς Ὑψηλάντης στὸ ἔργο του « Τὰ μετὰ τὴν ἅλωσιν», τὸ 1690, γιὰ παράδειγμα, οἱ Χριστιανοὶ ποὺ κατοικοῦσαν γύρω ἀπὸ τὸν ποταμὸ Ὄφι, καὶ ποὺ ὀνομάζονται Ὀφῖτες ἢ Ὀφελῆδες ἀπὸ τὸ ὄνομα τοῦ ποταμοῦ, ἀποτελοῦν ὁλόκληρο τὸν πληθυσμὸ τοῦ Καζᾶ Ὄφ, ἐξισλαμίστηκαν μαζὶ μὲ τοὺς Χριστιανούς, ποὺ κατοικοῦσαν γύρω ἀπὸ τὸν Ψυχρὸ ποταμὸ(Μπαλτατζῆ Δερέ). Ὅλοι μαζὶ ἀποτελοῦν 65 χωριὰ καὶ ἀνέρχονται σὲ τοὐλάχιστον 65.000 ψυχές. Ἀσπάστηκαν μὲν τὸν Ἰσλαμισμό, ἀλλὰ μιλᾶνε πάντοτε τὴν Ἑλληνικὴ ἀνάμεσά τους καὶ ἔχουν ζωηρότατη ἀνάμνηση τῆς Ἑλληνικῆς καταγωγῆς τους…».

Ἀσφαλῶς ὑπάρχουν ἄπειρα ἄλλα στοιχεῖα γιὰ τὴν ἑλληνικότητα τῶν χωρῶν τῆς Μικρᾶς Ἀσίας καὶ φυσικὰ καὶ τοῦ Πόντου, ποὺ χρειάζονται ἄπειρους τόμους γιὰ νὰ παρουσιασθοῦν καὶ πιθανῶς νὰ γίνῃ μερικὴ παρουσίασίς των σὲ ἄλλα σχετικὰ ἄρθρα. Ἐκεῖνο ποὺ θὰ πρέπει νὰ τονισθῇ μὲ ἔμφασι εἶναι τὸ ὅτι τὴν «γαλάζια πατρίδα» οἱ Τοῦρκοι πρέπει νὰ τὴν ἀναζητήσουν στὸν τόπο τῆς καταγωγῆς τους, στὴν Κεντρικὴ Ἀσία, καὶ ὄχι στὸ ἀπὸ πολλῶν χιλιάδων ἐτῶν ἑλληνικώτατο Αἰγαῖο!

ΠΑΥΛΟΣ ΚΑΡΟΛΙΔΗΣ: Η ΜΙΚΡΑ ΑΣΙΑ ΕΙΧΕ ΠΑΝΩ ΑΠΟ 25.000.000 ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΟΝ ΔΕΚΑΤΟ ΑΙΩΝΑ!

Ὁ ἱστορικὸς Παῦλος Καρολίδης, ὁ ὁποῖος κατήγετο ἀπὸ τὸ Ἀνδρονίκειον τῆς ἑλληνικωτάτης Καππαδοκίας καὶ τοῦ ὁποίου εἶναι ἀναμφισβήτητη ἡ ἐπιστημονικὴ ἐγκυρότητα, σὲ ἐπιστολή του πρὸς τὸν πρόεδρο τῆς Ἐπιτροπείας τῶν Ἀλυτρώτων Μαργαρίτη Εὐαγγελίδη, καθηγητὴ πανεπιστημίου(βλέπε Κων. Λαμέρα ‘’ΤΟ ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑ», σελ. 15-16), τονίζει ὅτι ὁ πληθυσμὸς τῆς Μικρασιατικῆς χερσονήσου κατὰ τὴν ἐποχὴ τῆς Μακεδονικῆς δυναστείας (867-1057 μ.Χ.), «ὑπερέβαινε τὰ εἰκοσιπέντε ἑκατομμύρια καὶ ἦτο ἀκραιφνῶς ἑλληνικός»! (Μὲ τὸν ὅρο «Μικρὰ Ἀσία» ἐννοοῦμε ὅλη τὴν τεράστια ἔκτασι ἀπὸ τὶς ἀκτὲς τοῦ Αἰγαίου μέχρι τὶς ὄχθες τοῦ Εὐφράτου ποταμοῦ καὶ ἀπὸ τὶς ἀκτὲς τοῦ νοτίου Εὐξείνου Πόντου καὶ τὸ ἀκρωτήριον Ἀθῆναι καὶ ἀπὸ τὸν Βόσπορο καὶ τὸν Ἑλλήσποντο μέχρι τὶς παρυφὲς τοῦ ὄρους Ἀμανὸς στὴν Βόρεια Συρία καὶ τὴν Μελιτηνὴ (Μαλάτια), συμπεριλαμβανομένης καὶ τῆς ὀροσειρᾶς τοῦ Ἀντιταύρου πρὸς τὴν πλευρὰ τοῦ Εὐφράτου, καὶ μέχρι τὸ Κιλικικὸ πέλαγος, ἔναντι τῆς Κύπρου. Πιθανώτατα στὸν πληθυσμὸ αὐτὸ ὁ Παῦλος Καρολίδης νὰ συμπεριλαμβάνῃ καὶ τὴν Μεγάλη Ἀντιόχεια ἐπὶ τοῦ ποταμοῦ Ὀρόντου, ποὺ γεωγραφικὰ μὲν ἀνήκει στὴν Συρία, ἀλλὰ ἀποτελεῖ ἀναπόσπαστο τμῆμα τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους).

Ὅπως εὐκόλως δύναται νὰ ἀντιληφθῇ καθένας, ὁ μεγάλος ὄγκος τοῦ ἑλληνικοῦ πληθυσμοῦ τῆς Μικρᾶς Ἀσίας κατὰ ἕνα πολὺ μεγάλο μέρος κατεσφάγη καὶ ἐξισλαμίσθηκε ἀπὸ τοὺς εἰσβολεῖς Τούρκους καὶ ὅσοι Χριστιανοὶ ἀπέμειναν, ὑπέστησαν τὰ πάνδεινα….

ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ

Ἀσφαλῶς ἡ παροῦσα κυβέρνησις δὲν μπορεῖ καὶ δὲν θέλει νὰ κάνη τίποτε κατὰ τῆς Τουρκίας. Μία πραγματικὴ ἑλληνικὴ κυβέρνησις αὐτὰ ποὺ θὰ ἔκανε πρῶτα εἶναι: 1) Ἐπέκτασις τῶν χωρικῶν ὑδάτων μας ἀπὸ ἕξι σὲ δώδεκα ναυτικὰ μίλια μὲ ἀβλαβῆ διέλευσι τῶν πολεμικῶν πλοίων τῶν μεγάλων δυνάμεων, ἀπαγορευομένης κάθε διελεύσεως τουρκικῶν πολεμικῶν πλοίων ἀπὸ τὸν χῶρο τῶν δώδεκα ναυτικῶν μιλίων καὶ κάθε πτήσεως τῶν τουρκικῶν πολεμικῶν ἀεροσκαφῶν ὑπεράνω τοῦ Αἰγαίου πελάγους. Σὲ περίπτωσι παραβιάσεως τοῦ θαλασσίου ἢ ἐναερίου χώρου τοῦ Αἰγαίου τὰ ἐχθρικὰ πλοῖα βυθίζονται καὶ τὰ ἐχθρικὰ ἀεροσκάφη καταρρίπτονται ἄνευ οὐδεμιᾶς εἰδοποιήσεως.

2) Ἀπαίτησις ἀμέσου ΄ἀποχωρήσεως τῶν τουρκικῶν δυνάμεων κατοχῆς ἀπὸ τὴν Βόρειο Κύπρο καὶ τῶν Τούρκων ἐποίκων καὶ ἐνίσχυσις τῆς ἀμυντικῆς θωρακίσεως τοῦ ἐλευθέρου τμήματος τῆς μεγαλονήσου. Ἀπέλασις τοῦ Τούρκου πρεσβευτοῦ ἀπὸ τὴν Ἀθήνα ὡς ἀπάντησις στὴν ἄρνησι τῆς Τουρκίας γιὰ ἀποχώρησι τῶν δυνάμεών της ἀπὸ τὴν Κύπρο καὶ κλείσιμο τοῦ τουρκικοῦ προξενείου στὴν Κομοτηνή, ποὺ εἶναι φωλεὰ Τούρκων πρακτόρων.

3) Ἀπαίτησις ἀπὸ τοὺς Τούρκους νὰ σεβασθοῦν τὴν Ὀρθόδοξο Ἐκκλησία καὶ νὰ παύσουν νὰ λειτουργοῦν ὡς μουσουλμανικὰ τεμένη τὸν ναὸ τῆς τοῦ Θεοῦ Σοφίας καὶ τὴν Μονὴ τῆς Χώρας στὴν Κων/πολι, καθὼς καὶ ἄλλες ἱστορικὲς ἐκκλησίες στὴν Ἀνατολικὴ Θράκη, στὴν Μικρὰ Ἀσία καὶ στὸν Πόντο. Σὲ περίπτωσι ἀρνήσεώς των, πρέπει νὰ μετατραποῦν σὲ ἐκκλησίες τὰ τζαμιὰ στὸ Μοναστηράκι καὶ στὴν Ρωμαϊκὴ Ἀγορὰ τῶν Ἀθηνῶν, καθὼς καὶ σὲ ἄλλα μέρη τῆς Ἑλλάδος, καὶ νὰ συγκληθῇ σύνοδος τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν τῶν ἁπανταχοῦ Ἑλλήνων, μὲ ἀποκλειστικὸ στόχο τὴν καταδίκη τῶν Τούρκων ὡς θανασίμων ἐχθρῶν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καὶ τῶν Ἑλλήνων καὶ νὰ ζητηθῇ ἡ καταδίκη τους καὶ ἀπὸ τὶς ἄλλες Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες τῶν ξένων χωρῶν καὶ τὰ ἄλλα χριστιανικὰ δόγματα καὶ νὰ κηρυχθῇ ἐν διωγμῷ ἡ Μεγάλη ἐν Κωνσταντινουπόλει τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία.

4)Συγγραφὴ βιβλίου γιὰ τὴν ἑλληνικότητα τῆς Μικρᾶς Ἀσίας, τῆς Ἀνατολικῆς Θράκης καὶ τοῦ Πόντου καὶ διδασκαλία του σὲ ὅλες τὶς βαθμίδες τῆς ἐκπαιδεύσεως.

5) Δημιουργία ραδιοφωνικῶν καὶ τηλεοπτικῶν σταθμῶν στὸν Ἕβρο, σὲ ὅλα τὰ νησιὰ τοῦ Αἰγαίου, ποὺ εὑρίσκονται ἀπέναντι τῆς κατεχομένης Μικρᾶς Ἀσίας καὶ στὴν Κύπρο, μὲ ἰσχυρότατο σῆμα καὶ μὲ δυνατότητα ἀκούσματος καὶ θεάσεως τῶν ἐκπομπῶν τους σὲ πολὺ μεγάλη ἀπόστασι, καὶ οἱ ὁποῖοι σὲ τουρκικὴ γλῶσσα θὰ κάνουν ἐκπομπὲς σχετικὲς μὲ τὴν Θρακικὴ καὶ Μικρασιατικὴ ἱστορία καὶ εἰδικὰ γιὰ τοὺς ἐξισλαμισμοὺς καὶ γιὰ τὸ πῶς δημιουργήθηκε τὸ ἀνύπαρκτο ἀπὸ φυλετικῆς ἀπόψεως «τουρκικὸ» ἔθνος.

6) Ἀπαίτησις ἐπιστροφῆς νησίδων τῆς Δωδεκανήσου ποὺ κατέχονται ἀπὸ τοὺς Τούρκους , μὲ βάσι Ἰταλικὸ χάρτη. Πρόκειται γιὰ τὴν Ἀρκόννησο στὰ νότια τῆς Ἁλικαρνασσοῦ καὶ νησῖδες, μεταξὺ τῶν ὁποίων ἡ Δολιχίστη, στὰ ἀνατολικὰ τοῦ συμπλέγματος τῆς Μεγίστης(Καστελλορίζου), κατὰ μῆκος τῶν ἀκτῶν τῆς κατεχομένης Λυκίας καὶ μία νησῖδα στὰ ΒΔ. τοῦ Καστελλορίζου.

7) Ἀπαίτησις καταβολῆς ἀποζημιώσεων γιὰ τὶς καταστραφεῖσες τὸ 1955 περιουσίες τῶν Ἑλλήνων τῆς Κωνσταντινουπόλεως στοὺς ἐπιζῶντες ἀπογόνους των καὶ ἀπαίτησις ἐφαρμογῆς τῆς διοικητικῆς αὐτονομίας τῆς Ἴμβρου καὶ τῆς Τενέδου, ὅπως προβλέπει ἡ συνθήκη τῆς Λωζάννης, μὲ προηγουμένη ἐπιστροφὴ τῶν ἀπογόνων τῶν ἐκδιωχθέντων Ἑλλήνων καὶ ἀπομάκρυνσι τῶν τουρκικῶν στρατιωτικῶν δυνάμεων ἀπὸ τὶς δύο αὐτὲς νήσους τοῦ Θρακικοῦ πελάγους.

8) Ἀπαίτησις σεβασμοῦ τῶν δικαιωμάτων τῶν Ἑλληνορθοδόξων Ἀντιοχέων(Ἀντιοχιτῶν) καὶ κατοχύρωσις δικαιώματος ἐπιστροφῆς τῶν ὅσων Ἑλληνορθοδόξων ἔφυγαν ἀπὸ τὴν Μεγάλη Ἀντιόχεια, μετὰ τὴν προσάρτησι τῆς περιοχῆς στὴν Τουρκία(1939).

Αὐτὰ τά… σχετικῶς ὀλίγα καὶ ἐπανερχόμεθα δριμύτεροι!….

Γράφει ὁ Κωνσταντῖνος Ποταμιᾶνος, ἱστορικὸς συγγραφέας-ἐρευνητὴς

Ἐπὶ σειρὰν πολλῶν δεκαετιῶν ἀκολουθεῖται μία ἡττοπαθὴς πολιτικὴ ἔναντι τῶν Τούρκων, οἱ ὁποῖοι, μὴ χάνοντας εὐκαιρία, ἐκμεταλλεύονται τὴν ὑποχωρητικότητα καὶ τὴν ἀδιαφορία τῆς ἑκάστοτε κυβερνήσεως τῶν Ἀθηνῶν γιὰ τὰ ἐθνικὰ θέματα , μὲ ἀποκορύφωμα τὴν παντελῆ ἔλλειψι ἀντιδράσεων στὰ Σεπτεμβριανὰ τοῦ 1955 καὶ στὴν καταστροφὴ τοῦ Ἑλληνισμοῦ τῆς Κων/πόλεως καὶ τὰ φρικτὰ γεγονότα στὴν ἄλλοτε Βασιλεύουσα καθὼς καὶ στὴν Σμύρνη. Ἡ ὑπογραφὴ τῶν ἐπαισχύντων συμφωνιῶν τῆς Ζυρίχης καὶ τοῦ Λονδίνου ἀπὸ τοὺς δύο ὀλετῆρες τοῦ Κυπριακοῦ Ἑλληνισμοῦ Κων/νο Καραμανλῆ καὶ Ἀρχιεπίσκοπο Μακάριο τὸ 1959 προετοίμασε τὸ ἔδαφος γιὰ τὴν εἰσβολὴ τῶν βαρβάρων Τούρκων στὴν ἑλληνικὴ μεγαλόνησο Κύπρο τὸ 1974 καὶ τὴν κατάληψι τοῦ ἡμίσεος σχεδὸν τῆς νήσου. Ἡ προδοσία τῶν Ἰμίων τὸ 1996 ἀπὸ τὸν ἑλληνόφωνο τότε πρωθυπουργὸ Κων/νο Σημίτη, ποὐ, ὡς λέγεται, χωρὶς νὰ ἔχῃ διαψευσθῆ, εἶναι ἑβραϊκῆς καταγωγῆς, ὡδήγησε στὴν δημιουργία γκρίζων ζωνῶν στὸ Αἰγαῖο γιὰ τὴν διεκδίκησι ἑλληνικῶν νησίδων καὶ θαλασσίων ζωνῶν ἀπὸ τοὺς Ἀγαρηνούς, ἐνῶ στὴν ἐνδυνάμωσι τῶν προκλητικῶν τουρκικῶν διεκδικήσεων ἔπαιξε σημαντικὸ ρόλο καὶ ἡ ἐπαίσχυντος συμφωνία τῆς Μαδρίτης, μὲ βασικὸ ὑπεύθυνο πάλι τὸν ἴδιο θλιβερὸ πρωθυπουργό, ποὺ εἶχε τὸ ἀπύθμενο θράσος καὶ τὴν δουλικότητα νὰ εὐχαριστήσῃ ἐκεῖνο τὸ βράδυ τῆς προδοσίας τῶν Ἰμίων τὴν Ἀμερικανικὴ κυβέρνησι. Εἶναι ὁ ἴδιος θλιβερὸς καὶ ἐπικίνδυνος ἄνθρωπος, ποὺ εἰσήγαγε τὴν χώρα μας μὲ ψευδῆ στοιχεῖα στὴν νομισματικὴ ἕνωσι καὶ ἐπίσης ὑπεύθυνος γιὰ τὸ σκάνδαλο τοῦ χρηματιστηρίου. Ἐν τῷ μεταξὺ τὸ προδοτικὸ δόγμα τοῦ ἱδρυτοῦ τῆς Νέας Δημοκρατίας, καταστροφέως τῆς Κύπρου καὶ τῆς ἑλληνικῆς γλώσσης Κωνσταντίνου Καραμανλῆ, «δὲν διεκδικοῦμε τίποτε», ἄνοιξε ἢ μᾶλλον ἐνδυνάμωσε σὲ ὅλους τοὺς ἄσπονδους γείτονες τὴν ὄρεξι γιὰ τὴν διεκδίκησι ἑλληνικῶν ἐδαφῶν. Ἡ ὕπαρξις ἐντὸς τῶν κόλπων τῆς ἀποκαλουμένης, χωρὶς νὰ εἶναι, ἑλληνικῆς κυβερνήσεως, ἀνθρώπων ποὺ ὑποστηρίζουν τὰ συμφέροντα τῆς Τουρκίας-βλέπε πρώην ὑπουργὸ Ντόρα Μπακογιάννη καὶ πρώην ὑπουργὸ Δημήτρη Καιρίδη, μὲ τὶς προκλητικώτατες ἐκάστοτε δηλώσεις καὶ τῶν δύο, διευκολύνει τὰ ἐπεκτατικὰ σχέδια τῶν κατακτητῶν τῆς Ἑλληνικῆς Ἀνατολῆς. Ἀξία ἐπισημάνσεως εἶναι ἐν προκειμένῳ καὶ μία πληροφορία ποὺ μοῦ εἶχε δώσει ὁ ἀείμνηστος προσωπικός μου φίλος Γιῶργος Καψάλης, ἱδρυτὴς καὶ ἐκδότης τῆς ἐθνικιστικῆς ἐφημερίδος «ΣΤΟΧΟΣ», γιὰ τὴν Ντόρα Μπακογιάννη: ὅτι εἶναι ἕνα ἀπὸ τὰ πιὸ ἐπικίνδυνα πολιτικὰ πρόσωπα στὴν χώρα (ὁ Γιῶργος Καψάλης εἶχε ἄμεση σχέσι μὲ τὶς μυστικὲς ὑπηρεσίες, πρᾶγμα ποὺ δὲν τὸ ἔκρυβε, ὅπως κάνουν ἄλλοι, ποὺ κινοῦνται στὸν ἴδιο χῶρο. Ἐγνώριζε, ἑπομένως , πολλά). Ἡ μυστικὴ διπλωματία εἶναι ἕνας σατανικὸς τρόπος γιὰ τὴν ἱκανοποίησι τῶν ἐπεκτατικῶν βλέψεων τῆς Τουρκίας εἰς βάρος τῆς Ἑλλάδος, ἐνῶ ἡ δήλωσις τοῦ ἐν παντὶ θλιβεροῦ Γιώργου Γεραπετρίτη, αὐτοῦ τοῦ ἀνθρώπου μὲ τὸ σκοτεινὸ καὶ ἄψυχο βλέμμα, ὅτι μπροστὰ στὴν ἐπίτευξι τῆς εἰρήνης δὲν τὸν νοιάζει ἂν τὸν χαρακτηρίσουν «μειοδότη» (προδότη θὰ λέγαμε ἐμεῖς), δημιουργεῖ τὴν βεβαιότητα ὅτι τὰ ἔχουν συμφωνήσει ἐκ τῶν προτέρων γιὰ τὴν παραχώρησι κυριαρχικῶν δικαιωμάτων τῆς Ἑλλάδος στὸ καρκίνωμα τῆς Ἀνατολικῆς Μεσογείου, ποὺ ὀνομάζεται «Τουρκία» καὶ ποὺ κατέχει τὴν ἑλληνικωτάτη Μικρὰ Ἀσία, τὴν ἑλληνικωτάτη Ἀνατολικὴ Θράκη, μὲ τὴν πρωτεύουσα τοῦ Ἑλληνικοῦ ἔθνους, τὴν Βασιλεύουσα Πόλι, τὸν Ἑλληνικώτατο Πόντο, τὴν ἑλληνικωτάτη Ἀντιόχεια καὶ ἐδῶ καὶ μισὸ αἰῶνα τὸ βόρειο τμῆμα τῆς ἐπίσης ἑλληνικωτάτης Κύπρου. Ὀ Γιῶργος Γεραπετρίτης ἠλιθίως πιστεύει ὅτι τίποτε δὲν θὰ ἀλλάξῃ στὴν χώρα καὶ ὅτι θὰ συνεχίσῃ νὰ ὑπάρχῃ τὸ πανάθλιο πολιτικὸ σύστημα ποὺ καταστρέφει καὶ διαλύει τὴν Ἑλλάδα. Θὰ ἔλθῃ ἡ στιγμὴ ποὺ θὰ λάβῃ κι αὐτός, μαζὶ μὲ ὅλους τοὺς ἄλλους, τὸ «ἔπαθλο» τῆς προδοσίας, ἤτοι τὴν παραδειγματική του τιμωρία.

ΕΝΑ ΕΡΩΤΗΜΑ ΓΙΑ ΝΗΣΙΔΕΣ ΤΗΣ ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΥ ΠΟΥ ΑΝΗΚΟΥΝ ΣΤΟΥΣ …ΤΟΥΡΚΟΥΣ!

Καὶ θέτομε ἀρχικῶς ἕνα ἐρώτημα στοὺς συγχρόνους Νενέκους: γνωρίζουν ὅτι σὲ ἰταλικοὺς χάρτες τῆς ἐποχῆς τῆς ἰταλικῆς κατοχῆς τῆς Δωδεκανήσου, περιλαμβάνονται σὲ αὐτὴν (στὴν Δωδεκάνησο) νησῖδες ποὺ ἀνήκουν σήμερα καὶ κατέχονται ἀπὸ τοὺς Τούρκους; Στὶς ἀκτὲς τῆς χερσονήσου τῆς Ἁλικαρνασσοῦ-ἀκριβῶς στὰ νότια τῆς ἱστορικῆς πόλεως- ὑπάρχει μία νησῖδα, ἡ Ἀρκόννησος, ποὺ περιλαμβανόταν στὴν Ἰταλοκρατούμενη τότε Δωδεκάνησο – καὶ περισσότερες νησῖδες στὶς ἀκτὲς τῆς κατεχομένης Λυκίας, στὰ ΒΔ. καὶ ἀνατολικὰ τοῦ συμπλέγματος τῆς Μεγίστης (Καστελλορίζου), ποὺ δὲν ἀνήκουν στὴν Ἑλλάδα, ὅπως καὶ λογικὰ θὰ ἔπρεπε. Μεταξὺ αὐτῶν εἶναι η νῆσος Δολιχίστη (σημερινὴ Κέκοβα) στὶς ἀκτὲς τῆς κατεχομένης Λυκίας καὶ ἀρκετὰ κοντὰ στὰ Μύρα. Πῶς αὐτὲς ἀνήκουν σήμερα στοὺς Τούρκους; Τί λέγουν ἐπ̉ αὐτοῦ οἱ κατοικοεδρεύντες στὸ ἄλλοτε κλεινὸν ἄστυ τῶν Ἀθηναίων; Μποροῦν νὰ μᾶς λύσουν τὴν ἀπορία; Μήπως τότε- ὅταν παρελήφθησαν μὲ τὴν συνθήκη τῶν Παρισίων τὰ Δωδεκάνησα- οἱ Τοῦρκοι ἀφέθησαν ἐλεύθεροι μὲ τὴν σιωπηρὴ ἔγκρισι τῆς τότε κυβερνήσεως τῶν Ἀθηνῶν νὰ καταλάβουν τὶς νησῖδες αὐτές, οἱ ὁποῖες, εὑρισκόμενες ὑπὸ τὴν Ἰταλικὴ κατοχή, θὰ ἔπρεπε λογικὰ νὰ περιέλθουν μαζὶ μὲ τὶς ὑπόλοιπες νήσους στὴν ἑλληνικὴ κυριαρχία;

ΜΕΡΙΚΑ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟ «ΤΟΥΡΚΙΚΟ» ΕΘΝΟΣ

Στὸν 25^ο τόμο τοῦ ἐξαιρέτου συγγράμματος «ΘΡΑΚΙΚΑ» διαβάζομε ἕνα πολὺ ἐνδιαφέρον κείμενο τῆς Μητροπόλεως Ραιδεστοῦ γιὰ τοὺς φοβεροὺς διωγμοὺς τῶν Ἑλλήνων στὴν περιοχὴ αὐτὴ τῆς Ἀνατολικῆς Θράκης κατὰ τὸ 1913. Τὸ ἔγγραφο αὐτό-πρόκειται γιὰ μία μακροσκελῆ ἔκθεσι τῶν δραματικῶν γεγονότων- ἔχει συνταχθῆ τὴν 12^η Ἰουλίου 1913 καὶ ἀπευθύνεται στὸ Πατριαρχεῖο Κων/πόλεως. Ἀπ̉ αὐτὸ παραθέτομε χαρακτηριστικὸ ἀποσπασμα ποὺ δείχνει τὸ ποιὸν τῶν Τούρκων καὶ καθιστᾶ ἐπικίνδυνη, προβληματικὴ καὶ ἄρρωστη, στὴν κυριολεξία, αὐτὴν ταύτην τὴν ὕπαρξί τους στὴν λεγομένη «πολιτισμένη» ἀνθρωπότητα. Τὰ παρὸν ἀπόσπασμα τὸ ἀφιερώνουμε στὴν ἑλληνόφωνη κυβέρνησι τοῦ Κυριάκου Μητσοτάκη καὶ ἰδιαιτέρως στὸν ὑπουργό του ἐπὶ τῶν ἐξωτερικῶν Γιῶργο Γεραπετρίτη, ποὺ κάνει μυστικὲς συζητήσεις μὲ τοὺς Ἀγαρηνοὺς καὶ τὸ περιεχόμενο τῶν ὁποίων ἀσφαλῶς γνωρίζουν τὸ ΝΑΤΟ καὶ τὸ βαθὺ κράτος τῆς Ἀμερικῆς, ποὺ ἐκπροσωποῦνται ἀπὸ τὴν ἐν παντὶ ἄθλια κυβέρνησι τῶν Ἀθηνῶν.

«Παναγιώτατε Δέσποτα,

Τὸ πρόσταγμα, τὸ ὁποῖον ἐπισήμως ἔδωσε ὁ ἀρχηγὸς τῶν ὀθωμανικῶν Αὐτοκρατορικῶν στρατευμάτων Μεχμὲτ Ἀλῆ Πασσᾶς, βασίζεται ἐπὶ τῶν τριῶν λέξεων Γιάμα-Γιάκιν-Κέσιν (=Λεηλατήσατε, Καύσατε, Σφάξατε). Καὶ τὸ πρόσταγμα τοῦτο ἐδίδετο διὰ τριῶν συνθηματικῶν σαλπισμάτων.

»Ὁ ἐπίσκοπος Ναζιανζοῦ μετὰ τοῦ Θ. Νικήτα Δημογέροντος καὶ τοῦ Πρωτοσυγγέλου καὶ Ἐπιτρόπου τοῦ Ἀρμενικοῦ Πατριαρχείου καὶ τοῦ Δημογέροντος Φουρουντζιάν, χθὲς τὴν νύκτα ἐν τρόμῳ καὶ φόβῳ μετὰ τοῦ Μουφτῆ Ραιδεστοῦ καὶ τοῦ Ἀλῆ ἐφένδη Γραμματέως τοῦ Διοικητικοῦ Συμβουλίου, ἀποσταλέντες ὡς ἐπιτροπὴ πρὸς ἐξέτασιν τῶν θλιβερῶν γεγονότων ἰδία τῶν δύο τούτων τμημάτων Μαλγάρων καὶ Χαριουπόλεως, ὁ Ἐπίσκοπος, λέγω, τῆς Ναζιανζοῦ, δι̉ αὐτῶν τῶν λέξεων καὶ διὰ τοῦ σαλπισμάτων διδομένου προστάγματος, μετὰ φρίκης διηγεῖται τὰ ἀποτελέσματα καὶ τὴν σημερινὴν πανωλεθρίαν τοῦ ὁμογενοῦς πληθυσμοῦ. Αἱ προηγούμεναι ἐκθέσεις εἶναι κατώτεραι τῆς πραγματικότητος. Ἄνευ ὑπερβολῆς δέκα πέντε χιλιάδες περίπου γυναικόπαιδα ἐσφάγησαν, ἐκάησαν καὶ μέχρι τῆς σήμερον –σήμερον ἀκόμη, Παναγιώτατε Δέσποτα, τῆδε κακεῖσε ὑπὸ τὰ χόρτα καὶ τὰς χαράδρας ἔντρομοι, πεινῶντες καὶ διψῶντες, ἀποθνήσκουσι. Παρὰ τὰς διαβεβαιώσεις τοῦ Ἐξοχωτάτου Ὑπουργοῦ τῶν Ἐσωτερικῶν Ταλαὰτ Βέη, τὰ καθησυχαστικὰ τηλεγραφήματα τοῦ ἀρχιστρατήγου τῆς προελάσεως Ἰζὲτ πασσᾶ καὶ τὰς δηλώσεις τοῦ ἐνταῦθα μουτασερίφου, ὁ αὐτοκρατορικὸς στρατὸς πανταχοῦ λεηλατεῖ, ἀτιμάζει τὰ γυναικόπαιδα, καίει καὶ σφάζει τοὺς διασωζομένους ἐκ τῶν φλογῶν.

»Ἱερεῖς ὑποστάντες τὰς μεγαλυτέρας δοκιμασίας καὶ βασανιστήρια κεῖνται ἀκόμη ἄταφοι μετὰ τῶν λοιπῶν Χριστιανῶν ἀπὸ τῆς 4^ης τοῦ μηνός, ἡμέρας τῆς σφαγῆς αὐτῶν, καὶ τῶν ἀνηκούστων τούτων βιαιοπραγιῶν κατὰ τοῦ ἡμετέρου ἔθνους καὶ τῶν κατοίκων τῶν τμημάτων , ἰδίως Μαλγάρων καὶ Χαριουπόλεως, νὰ λέγωνται καὶ τὰ ἴδια καὶ περὶ τῶν χωρίων τῶν τμημάτων Μακρᾶς Γεφύρας καὶ Κεσσάνης.

»Ἀκόμη καὶ σήμερον οἱ περίοικοι καὶ ὅλα τὰ κακοποιὰ στοιχεῖα τὰ ἀπολυθέντα ἐκ τῶν φυλακῶν, ὄχι μόνον τῆς Εὐρωπαϊκῆς Τουρκίας, ἀλλὰ καὶ τῆς ἔναντι Ἀσιατικῆς ἀκτῆς, περιτρέχουσιν ὡς κυνηγοὶ μὲ τοὺς κύνας (τοὺς σκύλους) καὶ τὰ τύμπανα καὶ φονεύουσι τοὺς παρουσιαζομένους.

«»Ἐν Καλυβίοις (στὰ Καλύβια) κόρη καταδιωκομένη νὰ συλληφθῇ, ἔπεσε ἀπὸ τὸ παράθυρον καὶ ἐνῶ τὸ σῶμα ἤσπαιρεν (σπαρταροῦσε) ὁ Τοῦρκος στρατιῶτης ἔπεσε κατ̉ αὐτῆς ἀσελγήσας κτηνωδῶς(καὶ ἀσέλγησε μὲ κτηνωδία). Ἐν Χάσκιοϊ τῆς Χαριουπόλεως ἀφοῦ ὁ ἀξιωματικὸς τῇ ὁδηγίᾳ τοῦ Μουχτάρη ἐλεηλάτησε τοὺς καλυτέρους νοικοκυραίους, κατόπιν ἔδωκε τὴν σειρὰν εὶς τοὺς στρατιώτας, παρήγγειλε δὲ εἰς τὸν Μουχτάρην νὰ ἑτοιμάσῃ δι̉ αὐτὸν τρία κοράσια, ἄλλως αὐτὸς ξεύρει τί θὰ πάθῃ….

»Ο Μουχτάρης ἠρνήθη διαρρήδην καὶ προσεκάλεσε τὸν ἀχρεῖον ἀξιωματικὸν νὰ τὸν φονεύσῃ, διότι δὲν δύναται νὰ κάμη τὸ τοιοῦτον.

»Κατόπιν οἱ Τοῦρκοι στρατιῶται τοὺς μὲν ἄνδρας ἐνέκλεισαν ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ, τὰς δὲ γυναῖκας συνήθροισαν ὅλας εἰς τὸ μεγαλύτερον ἁλώνι τοῦ χωρίου καὶ ἐκεῖ ἐπὶ εἴκοσι τέσσαρας ὥρας ὠργίαζεν ὁ τουρκικὸς στρατὸς βιάσας πάσας τὰς γυναίκας καὶ τὰ παιδία ἀπὸ 8 μέχρι 75 ἐτῶν»…..

Ὁ Οἰκονόμος Κωνστ. Λουΐζος στὸν 25^ο τόμο τῶν «ΘΡΑΚΙΚΩΝ» γράφει ἀναφερόμενος στὴν ἱστορία τῆς Θρακικῆς χερσονήσου γιὰ τὴν βάρβαρη, βάναυση καὶ προσβλητικὴ συμπεριφορὰ τῶν Τούρκων στοὺς Χριστιανούς. Αὐτὰ τὰ ἀφιερώνω εἰδικὰ στὴν κ. Ντόρα Μπακογιάννη, στὸν Δημήτρη Καιρίδη, στὸν Κυριάκο Μητσοτάκη καὶ σὲ ὅλους τοὺς ὁμόφρονές τους: «Οἱ Τοῦρκοι καταλαβόντες τὴν Θρακικὴν Χερσόνησον συμπεριεφέρθησαν ὅπως καὶ εἰς ἄλλας καταληφθείσας ὑπ̉ αὐτῶν χώρας. Οἱ Ὀσμανίδαι ἐκυβέρνησαν συστηματικῶς διὰ τῆς βίας, τῶν καταπιέσεων καὶ τῆς τακτικῆς ἐξισλαμισμοῦ τῶν ὑπηκόων (ραγιάδων) χριστιανῶν. Ὁ πόθος τῆς ἀπαλλαγῆς ἀπὸ τῶν ἀφορήτων καταπιέσεων προυκάλεσεν, ὅπως καὶ ἀλλαχοῦ, ἀθρόας ἀλλαξοπιστίας. Πολλοὶ χριστιανοὶ ἐξισλαμίσθησαν καὶ ἀπετέλεσαν τὴν αὔξησιν τοῦ τουρκικοῦ πληθυσμοῦ. Ὁ ἀμιγὴς ἑλληνοχριστιανικὸς πληθυσμὸς τῆς Θρακικῆς χερσονήσου καθ̉ ὅλον τὸν μακρὸν καὶ πολυώδυνον αὐτοῦ βίον ὑπέστη μεγάλας φλεβοτομίας ἐπὶ τῆς τουρκικῆς κυριαρχίας. Δύναται νὰ ὑποστηριχθῇ μετὰ βεβαιότητος ὅτι ὁ Μουσουλμανικὸς πληθυσμὸς τῆς Καλλιπόλεως καὶ τῶν χωρίων τῆς Χερσονήσου χωρὶς ἀμφιβολίαν προέρχεται ἐξ Ἑλλήνων ἐξισλαμισθέντων κατὰ τὴν ταραχώδη αὐτὴν ἐποχήν. Ἀπὸ βέην τῆς Καλλιπόλεως ἤκουσεν ὁ γράφων ὅτι οἱ κυριώτεροι βέηδες κατάγονται ἀπὸ τὸν ἐκ Ταϊφυρίου ἐξισλαμισθέντα καὶ εἰς ἀγιάνην (τοπάρχην) ἐξελιχθέντα μέγαν καὶ πολὺν Ἀχμὲτ βέην. Καὶ εἰς μὲν τοὺς ἐξισλαμισθέντας ἐδόθησαν αἱ καλύτεραι καὶ εὐφορώτεραι γαῖαι τῆς Χερσονήσου, οἱ δὲ ἐναπομείναντες χριστιανοὶ ἠλαττώθησαν, ἐξετοπίσθησαν καὶ ἠναγκάσθησαν νὰ ἱδρύσωσι τὰ χωρία των εἰς τὰ μᾶλλον ἀπόκεντρα καὶ ἄγονα μέρη τῆς Χερσονήσου….

» … Γενικῶς ὅμως οἱ χριστιανοὶ ἐπιέζοντο ὑπὸ τῶν Τούρκων καὶ περιεφρονοῦντο. Πολλὰ εἶναι τὰ μαρτυροῦντα τὴν ἐσχάτην περιφρόνησιν, τὴν ὁποίαν οἱ κρατοῦντες ἐδείκνυον εἰς τοὺς χριστιανούς. Ἐκ τῶν πολλῶν ἀναφέρομεν ἐνταῦθα ὀλίγα τινά:

Διὰ νὰ κηδευθῇ χριστιανὸς ἔπρεπε νὰ ληφθῇ ἄδεια ἀπὸ τὸν καδῆν (ἱεροδικαστήν). Ἰδοὺ δὲ ὁ τύπος ἀδείας ἐνταφιασμοῦ χριστιανοῦ ἀπευθυνομένης πρὸς τὸν ἱερέα.

«Πρὸς τὸν παπᾶν τῶν Ρωμηῶν τῆς Καλλιπόλεως.

»Σύ, ὦ παπᾶ, ὁ ὁποῖος φορεῖς ἔνδυμα διαβόλου (ἐλμπισέϊ-σεϊτανὶ) καὶ φέρεις εἰς τὸ κεφάλι σου κάλυμμα μαῦρο σὰν πίσσα (κιουλάχι σιάχι κατραμὶ) ἠμπορεῖς νὰ χώσῃς τὸ βρωμερὸν πτῶμα (πὶς λὲς) τοῦ….εἰς τὰ βάθη τῆς γῆς, ἵνα μὴ ἡ δυσωδία του μολύνῃ τὸν ἀέρα».

Δὲν εἶχον τὸ δικαίωμα οἱ χριστιανοὶ νὰ ἀναβαίνουν ζῶα καὶ μάλιστα ἵππους. Ἐάν, ἐνῶ ἐπέβαινον ἵππου, συναντοῦσαν Τοῦρκον, ἔπρεπε ἀμέσως νὰ καταβοῦν καὶ νὰ χαιρετίσουν τὸν Τοῦρκον, ἄλλως ἐξυλοκοποῦντο ἀγρίως. Δὲν εἶχον τὸ δικαίωμα νὰ ἔχουν καμπάνες εἰς τὰς ἐκκλησίας των, διὰ νὰ μὴν ταράσσῃ ὁ ἦχος των τὸν ὕπνον τῶν Μουσουλμάνων. Ἐπετρέποντο μόνον μικρὰ σήμαντρα ξύλινα ἢ σιδηρᾶ. Ἀλλὰ καὶ ὁ κράχτης τῆς ἐκκλησίας περιερχόμενος τὰς οἰκίας τῶν χριστιανῶν ἔψαλλε μὲ φωνὴν κλαυθμηράν: «Άδελφοί, ὁρίσατε εἰς τὴν ἐκκλησίαν». Ὁ τρόπος αὐτὸς διετηρήθη ἐν τῇ Χερσονήσῳ μέχρι περίπου τῷ 1875. Ὁ γράφων ἐνθυμεῖται καὶ τὸν κράχτην καὶ τὰ σήμαντρα…».

ΕΝΑΣ ΓΕΡΜΑΝΟΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΕΙ ΤΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ ΝΑ ΕΞΟΝΤΩΣΟΥΝ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ!

Οἱ Γερμανοί, πάντα μισέλληνες, ἦσαν ἐκεῖνοι ποὺ συμβούλευσαν τοὺς Τούρκους νὰ ἐξοντώσουν τοὺς Ἕλληνες. Μετὰ τὴν συνθήκη τοῦ Βουκουρεστίου (1913) οἱ Τοῦρκοι ἐκάλεσαν τὸν Γερμανὸ φὸν Σάνδερ Λίμαν καὶ τοῦ ἀνέθεσαν να περιοδεύσῃ τὸ ἐναπομεῖναν τμῆμα μὲ τὴν Ἀδριανούπολι καὶ νὰ γνωμοδοτήσῃ πῶς θὰ προφυλαχθῇ ἀπὸ ἐπιδρομές. Ὁ Λίμαν πασᾶς , ἀφοῦ περιῆλθε ὅλη τὴν Ἀνατολικὴ Θράκη ἀπὸ τὴν Κων/πολι μέχρι τὴν Ἀδριανούπολι καὶ μέχρι τὴν Αἶνο, στὶς ἐκβολὲς τοῦ Ἕβρου, ἔφθασε ἀπὸ τὴν Καλλίπολι στὴν Ραιδεστό, ὄπου τοῦ ἔγινε θερμοτάτη ὑποδοχὴ ἀπὸ στρατιωτικοὺς καὶ πολιτικούς. Μέσα στὸ Διοικητήριο ἐνώπιον ἀξιωματικῶν, ὑπαλλήλων καὶ πλήθους μὲ Τουρκικὰ φέσια, διεκήρυξε τὰ ἑξῆς:

«Γιὰ νὰ κατέχετε σταθερὰ τὸ τμῆμα τῆς Θράκης, πρέπει, ἐκτὸς ἀπὸ τὰ ὀχυρά, να συμπήξετε μουσουλμανικὸ ὄγκο ἀπὸ τὴν Ἀδριανούπολι μέχρι τὴν Κωνσταντινούπολι. Γιὰ νὰ τὸ ἐπιτύχετε, πρέπει νὰ ἐκδιώξετε τοὺς μὴ Μουσουλμάνους καὶ πρὸ παντὸς τοὺς Ἕλληνες, οἱ ὁποῖοι εἶναι ἐξαπλωμένοι στὴν ὕπαιθρο καὶ κατέχουν σχεδὸν ὁλόκληρη τὴν οἰκονομία τῆς χώρας. Ἐνόσω ἔχετε Ἕλληνες, ὄχι μόνο θὰ ἐξαρτᾶσθε ἀπὸ αὐτούς, ἀλλὰ θὰ ὑφίστασθε ἐπεμβάσεις ξένων, εἰς πᾶσαν δὲ ἐπέμβασιν αὐτοὶ θὰ εἶναι οἱ κακοὶ δαίμονες, διότι θὰ προδίδουν καὶ θὰ βοηθοῦν τὸν εἰσβολέα, ὅπως ἔγινε εἰς τὸν προηγηθέντα πόλεμον». Αὐτὰ εἶπε ὁ Γερμανός, ἀφοῦ συμπλήρωσε τὰ ὅσα εἶπε ὁ Γκὸλτς πασᾶς γιὰ τὸν Μικρασιατικὸ Ἑλληνισμό. Αὐτὰ εἰπώθηκαν ὄχι μόνο στὴν Ραιδεστό, ἀλλὰ καὶ σὲ ἄλλα μέρη. Ἰδοὺ λοιπὸν ποιοί ὑπῆρξαν ὑπαίτιοι τῆς καταστροφῆς καὶ κακοδαιμονίας τοῦ Ἑλληνισμοῦ μετὰ τοὺς Βαλκανικοὺς πολέμους. ΝΤΟΡΑ, ΤΑ ΑΚΟΥΣ;

Ο ΕΛΛΗΝΙΚΩΤΑΤΟΣ ΠΟΝΤΟΣ-ΑΝΑΓΚΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΠΟΝΤΙΑΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ

Ὅπως οἱ Τοῦρκοι ἐπιδιώκουν τὸν διαμελισμὸ τῆς Ἑλλάδος, κατ̉ απροκάλυπτον τρόπον, διεκδικώντας τὸ μισὸ Αἰγαῖο, ἔτσι καὶ ἐμεῖς θὰ ἔπρεπε-ἂν ὑπῆρχε πραγματικὴ ἑλληνικὴ κυβέρνησι στὴν Ἀθήνα καὶ ὄχι ἕνα ἀνδρείκελο τῶν Ἀμερικανῶν, Γερμανῶν καὶ τοῦ ΝΑΤΟ, νὰ ἐργαζώμαστε γιὰ τὴν διχοτόμησι τῆς Τουρκίας. Ἔναντι τῆς προκλητικῆς καὶ χωρὶς ἱστορικὲς καὶ ἐθνικὲς βάσεις θεωρίας τῆς «γαλάζιας πατρίδος», ἐμεῖς πρέπει νὰ ἀντιτάξουμε τὴν πραγματοποίησι τῆς «Μεγάλης Ἰδέας», δηλαδὴ τῆς ἀνασυστάσεως τῆς Άνατολικῆς Ρωμαϊκῆς Αὐτοκρατορίας, μὲ βασικὸ ἐργαλεῖο καὶ μέσον τὴν ἀφύπνισι τῶν πληθυσμῶν ποὺ ὀνομάζονται «τουρκικοί» γιὰ τὴν συνειδητοποίησι τῆς ἑλληνικῆς καταγωγῆς τους, ἀφοῦ ὑπάρχει πλῆθος στοιχείων… Ἡ ἀρχὴ πρέπει νὰ γίνῃ ἀπὸ τὰ βόρεια καὶ ἀνατολικά, καὶ εἰδικώτερα μὲ στόχο τὴν ἵδρυσι Ποντιακοῦ (Ποντικοῦ) κράτους καθὼς καὶ Κουρδικοῦ στὴν ΝΑ. Τουρκία. Οἰ ἀρχαῖες χῶρες Παφλαγονία, κυρίως Πόντος καἲ Μικρὰ Ἀρμενία θὰ πρέπει νὰ ἀποτελέσουν τὸ Ποντιακὸ (Ποντικὸ) κράτος μὲ πρωτεύουσα τὴν Τραπεζοῦντα (βλέπε δημοσιευόμενο χάρτη ἀπὸ τὸ διαδίκτυο).

Ὁ Γεώργιος Κλεάνθους Σκαλιέρης στὸ σημαντικώτατο βιβλίο του «Η ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΤΡΑΠΕΖΟΥΝΤΟΣ», ποὺ ἐξεδόθη τὸ 1921, ἕνα ἔτος πρὸ τῆς Μικρασιατικῆς Καταστροφῆς, παρέχει πλῆθος στοιχείων γιὰ τὴν ἑλληνικότητα ὁλοκλήρου τῆς Μικρασιατικῆς χερσονήσου καὶ φυσικὰ καὶ τοῦ βορείου τμήματός της, τοῦ Μικρασιατικοῦ Πόντου. Σὲ ἕνα σημεῖο γράφει (ἔχει γίνει μεταγλώττισις τοῦ ἀρχικοῦ κειμένου): «….ὅπως ἱστορικὰ μαρτυρεῖται καὶ ὅπως ἀποδεικνύει ὁ É. Reclus , αὐτοὶ οἱ Τοῦρκοι, οἱ ὁποῖοι… εἰσέβαλαν στὴν Μικρὰ Ἀσία, δὲν ξεπερνοῦσαν τὶς 50.000, -πρόκειται γιὰ τοὺς γνήσιους Τούρκους- σήμερα μάλιστα αὐτοί, σύμφωνα μὲ τοὺς πιὸ εὐνοϊκοὺς ὑπολογισμούς, δὲν ξεπερνοῦν ἀναμφισβήτητα τὰ δύο ἑκατομμύρια, καὶ αὐτό, ἐὰν παραδεχθοῦμε, ὅτι σὲ κάποιες περιόδους ἡσυχίας, εἰρήνης, ἐξαιρετικῆς εὐφορίας-περιόδους, ποὺ δὲν μνημονεύονται ἀπὸ τὴν ἱστορία- σημειώθηκε αὔξησις τοῦ πληθυσμοῦ με γεωμετρικὴ πρόοδο. Πρέπει ὅμως στοὺς γνήσιους Τούρκους , ποὺ δὲν ὑπερβαίνουν πραγματικὰ τὰ δύο ἑκατομμύρια, ἀλλὰ εἶναι λιγώτεροι, νὰ προστεθοῦν οἱ Ὀθωμανοὶ Τοῦρκοι, οἱ ντόπιοι δηλαδὴ ἐκεῖνοι πληθυσμοί, οἱ ὁποῖοι στὸ παρελθόν, ἀφοῦ ἐξισλαμίζονταν, καὶ συγχέοντας τὸν θεσμὸ τῆς θρησκείας μὲ τὸν θεσμὸ τοῦ Κράτους, τῆς δυναστείας, μεταβλήθηκαν ἀπὸ Ὀθωμανίδες ἢ Ὀθωμανικοὺς (Ὀσμανλῆδες), ὀπαδοὺς καὶ ὑπηκόους τοῦ Κράτους, τὸ ὁποῖο ἵδρυσε ὁ Ὀσμὰν ἢ Ὀθωμάν, σὲ Τούρκους ὡς πρὸς τὴν ἐθνικὴ συνείδησι. Αὐτοὶ ἐπίσης δὲν ξεπερνοῦν τὰ δύο ἑκατομμύρια. Ἑπομένως, σύμφωνα μὲ αὐτά, οἱ Τοῦρκοι καὶ οἱ Ὀθωμανοὶ τῆς Μικρᾶς Ἀσίας δὲν ὑπερβαίνουν συνολικὰ τὰ τέσσερα ἑκατομμύρια, ὅπως ἐβεβαίωσε ἄλλωστε πρὶν ἀπὸ μερικὰ χρόνια σὲ ὑπόμνημα καὶ ἕνας ἐπίσημος Τοῦρκος, ὁ Μέγας Βεζύρης Κιουτσιοὺκ Σαΐτ Πασᾶς».

ΟΙ ΕΛΛΗΝΟΓΕΝΕΙΣ ΛΑΟΙ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ

Ὁ ἴδιος συγγραφέας, ὁ Γεώργιος Κλεάνθους Σκαλιέρης, στὸ προαναφερθὲν βιβλίο του γράφει γιὰ τοὺς ἑλληνογενεῖς λαοὺς τοῦ Πόντου:

«Εἰδικώτερα γιὰ τὸν ἄλλο μουσουλμανικὸ πληθυσμὸ τοῦ Πόντου, ποὺ δὲν εἶναι τουρκικός, αὐτὸς κατανέμεται σὲ Λαζούς, σὲ Μεσοχαλδηνούς, σὲ Κόλχους (Μιγγρελούς), σὲ Ἴβηρες (Γεωργιανούς), σὲ Ἐρυθίνους (Κηζηλμπάσηδες), σὲ Γιουρούκους (Παφλαγόνες, Χάλυβες, Λυκίους), σὲ Βιθυνούς, σὲ Ἀφσάρους(Ἰσαύρους), σὲ Κιρκάσιους (Τσερκέζους), σὲ Ἀβασγοὺς (Ἀμπχάζιους). Ἀπό αὐτοὺς ἄλλοι μὲν εἶναι γνησιώτατοι Ἕλληνες, ὅπως οἱ Μεσοχαλδηνοί, οἱ Βιθυνοί, οἱ Σάννοι, οἱ Γιουροῦκοι, οἱ Ἀφσάροι, ἄλλοι δέ, ὅπως οἱ Τροκμηνοὶ (Τουρκομάνοι), οἱ Λαζοί, οἱ Κόλχοι, οἱ Ἐρυθῖνοι εἶναι ἐξ ἴσου Ἕλληνες στὴν καταγωγὴ καὶ προέρχονται ἀπὸ Φρυγοπελασγοὺς ἢ Φρυγοέλληνες, καὶ ἄλλοι, συγγενέστατοι μὲ τοὺς Ἕλληνες, ἀνήκουν στὴν Ἄρια Μικρασιατικὴ Ὁμοφυλία, τέτοιοι δὲ εἶναι οἱ Κιρκάσιοι μὲ τοὺς Ἀβασγοὺς καὶ οἱ Ἴβηρες (Γεωργιανοί). Πολλοὶ ἀπὸ τοὺς ἀναφερόμενους Ἕλληνες, Φρυγοπελασγοὺς ἢ Φρυγοέλληνες καὶ Ἄριους Μουσουλμάνους διατηροῦν τὴν πάτρια θρησκεία, ἄλλοι μόνο τὴν θρησκεία στὰ κρυφὰ διατηροῦν, ὄχι ὅμως καὶ τὴν γλῶσσα, τὴν ὁποία ἔχασαν, ὅταν βρέθηκαν ἀπομονωμένοι, ἄλλοι δὲ ἔχουν μία ἀνάμικτη θρησκεία , ποὺ φέρει πολὺ βαθειὰ ἴχνη τῶν ἀρχαίων ἑλληνικῶν μυστηρίων, γεγονὸς ἀπὸ τὸ ὁποῖο μαρτυρεῖται ἡ πανάρχαια ἑλληνικὴ ἢ ἑλληνιστική τους καταγωγή, καὶ ἄλλοι, ἀφοῦ ἀπέβαλαν τελείως τὴν γλῶσσα τους καὶ τὴν θρησκεία τους, διατηροῦν κάποια ἀμυδρὴ ἀνάμνησι τῆς καταγωγῆς τους, ποὺ ἐκδηλώνεται μόνο σὲ ἄσματα, σὲ χοροὺς καὶ σὲ ἀνεξίτηλες παραδόσεις, συγκροτοῦν δὲ καὶ ἀποτελοῦν τὸν Ἑλληνικό, Φρυγοπελασγικὸ ἢ Φρυγοελληνικὸ πληθυσμό, ποὺ βρίσκεται σὲ κίνδυνο ἀπορροφήσεως καὶ ἐξοθωμανισμοῦ….».

Γιὰ τοὺς Γιουρούκους τοῦ Πόντου ὁ Γεώργιος Κλεάνθους Σκαλιέρης ἀναφέρει μεταξὺ ἄλλων τὰ ἑξῆς: «Οἱ Γιουροῦκοι, ποὺ κατοικοῦν νομαδικὰ καὶ εἶναι διεσπαρμένοι στὰ Βιλαέτια Σεβαστείας καὶ Κασταμονῆς, ἔχουν αὐτὴν τὴν ὀνομασία ἀπὸ τὸ τουρκικὸ ρῆμα γιουρουμέκ, ποὺ σημαίνει βαδίζω, κινοῦμαι. Δὲν πρόκειται ἄρα γιὰ ὄνομα ἐθνικὸ ἢ φυλετικό. Οἱ Γιουροῦκοι ἔχουν ποίμνια ἢ ἀνήκουν στὸν τύπο τῶν πλανοδίων τεχνιτῶν (artisans ambulans), ἐπειδὴ ἀσχολοῦνται μὲ τὴν σιδηρουργία καὶ τὴν πεταλουργία (ναλτζῆδες), μὲ τὶς ὁποῖες ἀσχολοῦνταν οἱ ἀρχαῖοι Χάλυβες, εἶναι ἀναμφισβήτητα Ἕλληνες ὡς πρὸς τὴν καταγωγή, προερχόμενοι ἀπὸ Χάλυβες καὶ Παφλαγόνες, ποὺ ἀναμίχθηκαν μὲ Λύκιους, οἱ ὁποῖοι ἀπό τὴν Λυκία ξεχύθηκαν καὶ ἐγκαταστάθηκαν στὴν Ἀνατολικὴ Μικρὰ Ἀσία, ὅπως γράφει ὁ Γερμανὸς συγγραφέας Ροδόλφος Φίτσνερ. Μικρόσωμοι, βραχυκέφαλοι, μελαχροινοί, ἐμφανίζουν τὸν ἀνθρωπολογικὸ τύπο τοῦ νότιου Ἕλληνα»…..

Γιὰ τοὺς Σάννους ἢ Τσάννους, ὅπως ἀναφέρονται ἀπὸ τοὺς Βυζαντινούς, ὁ ἴδιος συγγραφέας ἀναφέρει: «….Κατοικοῦν στὴν χώρα ποὺ ὀνομάζεται ἀπ̉ αὐτόὺς Τσαννικὴ (στὰ τουρκικὰ Τσανίκ). Αὐτὴ εἶναι ἐπαρχία τοῦ Βιλαετίου Τραπεζοῦντος. Σὲ αὐτὴν ἀλλὰ καὶ σὲ γειτονικὰ τμήματα τοῦ Βιλαετίου Κασταμονῆς οἱ κάτοικοι, οἱ Σάννοι ἢ Τσάννοι, εἶναι Ἕλληνες στὴν καταγωγή, διατηροῦν δὲ ἤθη καὶ ἔθιμα ἑλληνικά, ἀποστρέφονται τοὺς Τούρκους καὶ τοὺς Ὀθωμανοὺς καὶ ἔχουν στενὴ ἐπικοινωνία μὲ τοὺς Ἕλληνες Χριστιανούς, τοὺς ὁποίους ἀγαποῦν….»(Αὐτὰ φυσικὰ ἴσχυαν μέχρι τὸ 1922, ὁπότε ἐξαναγκάσθηκαν ὅσοι Πόντιοι διεσώθησαν ἀπὸ τὶς σφαγές-ἐσφάγησαν 353.000 Πόντιοι-νὰ ἐκπατρισθοῦν ἀπὸ τὰ προαιώνια ἑλληνικὰ ἐδάφη. Καὶ συνεχίζει ὁ Γεώργιος Κλεάνθους Σκαλιέρης: «Ὁ Vital Cuinet στὴν γεωγραφία του τῆς «Ἁσιατικῆς Τουρκίας» γράφει ὅτι «αὐτοὶ εἶναι Ἕλληνες ἰθαγενεῖς ἀναμφισβήτητα καὶ ὅτι οἱ γυναῖκες τους, γενναῖες, τολμηρές, ριψοκίνδυνες καὶ λεβεντόκορμες, εἶναι ἀναμφίβολα ἀπόγονοι τῶν Ἀμαζόνων, ὅπως τὰ πάντα μαρτυροῦν». Καὶ πράγματι ἐκεῖ, στὴν περιοχὴ τοῦ Θερμώδοντος ποταμοῦ, ὁ ὁποῖος στὰ τουρκικὰ ὀνομάζεται Τέρμε, βρίσκεται ἡ Θεμίσκυρα, ἡ πρωτεύουσα τῶν Ἀμαζόνων, ἐκείνης τῆς ἱστορικῆς φυλῆς, τῆς ὁποίας, ὅταν οἱ ἄνδρες ἔφευγαν καὶ ἀποδημοῦσαν, οἱ γυναῖκες ἀσκοῦσαν μητριαρχία (matriarcat) καὶ μεριμνοῦσαν γιὰ τὴν πατρίδα καὶ ἀγωνίζονταν ὑπὲρ βωμῶν καὶ ἑστιῶν. Οἱ Σάννοι, ποὺ διακρίθηκαν στοὺς πολεμικοὺς ἀγῶνες τῆς Αὐτοκρατορίας τῆς Τραπεζοῦντος, ἐπολέμησαν καὶ μετὰ τὴν πτώση τῆς Τραπεζοῦντος, ἀπὸ τὰ Λίμνια, τὰ βουνά τους, κατὰ τῶν Τούρκων, ὅμως ἀργότερα ὑπέκυψαν καὶ ἐξισλαμίσθηκαν μὲ τὴν βία….»

Γιὰ τοὺς Κόλχους ὁ Γεώργιος Κλεάνθους Σκαλιέρης ἀναφέρει μεταξὺ ἄλλων: «….Οἱ Κόλχοι κατοικοῦν στὰ Βιλαέτια Τραπεζοῦντος, Σεβαστείας καὶ Κασταμονῆς, ἀνάμικτοι μὲ ἄλλους πληθυσμοὺς ἢ σὲ δικούς τους, ἰδιαίτερους συνοικισμούς. Εἶναι τόσο μεγάλη ἡ ὁμοιότητα καὶ ἡ συγγένεια ἀνάμεσα σὲ Λαζοὺς καὶ Κόλχους, ὥστε πολλοὶ συγχέουν τοὺς μὲν πρὸς τοὺς δέ. Οἱ Λαζοί, Κόλχοι γνησιώτατοι στὴν καταγωγή, δὲν ἔχουν τίποτα τὸ κοινὸ μὲ τοὺς Τούρκους. Ὁμιλοῦν τὴν Λαζική, γλῶσσα ποὺ ὁμιλοῦν Κόλχοι καὶ Ἕλληνες, δηλαδὴ Ἑλληνικὴ διάλεκτο. Εἶναι τολμηροὶ καὶ γενναῖοι καὶ ἐπιδίδονται στὴν ἁλιεία καὶ σὲ διάφορα ἄλλα ἐπαγγέλματα. «Οἱ Μουσουλμάνοι Λαζοί», γράφει ὁ Vital Cuinet, «εἶναι ἀναμφισβήτητα Ἑλληνικῆς καταγωγῆς, ἀνήκουν μάλιστα στὴν ἴδια φυλετικὴ ὁμάδα, στὴν ὁποία ἀνήκουν καὶ οἱ Χριστιανοὶ Λαζοί». Ἄλλωστε πῶς εἶναι δυνατὸν οἱ Χριστιανοὶ Λαζοί, ποὺ θεωροῦνται δίκαια γνησιώτατοι γηγενεῖς Ἕλληνες, ποὺ ἀκατάβλητα προμαχοῦν καὶ ἀγωνίζονται γιὰ τὰ Ἑλληνικὰ δίκαια, νὰ μὴν ἀνήκουν στὴν Ἑλληνικὴ φυλή, νὰ μὴν ἀνήκουν δὲ καὶ σὲ αὐτὴν οἱ Μουσουλμάνοι Λαζοί, ποὺ ἔχουν τὰ ἴδια ἤθη καὶ ἔθιμα, τὶς ἴδιες παραδόσεις, τὴν ἴδια γλῶσσα, τὴν Ἑλληνικὴ Ποντιακὴ (Ποντικὴ) διάλεκτο, καὶ ζωηρότατη ἀνάμνηση τῆς παλαιᾶς τους θρησκείας, τῆς Ὀρθόδοξης Ἑλληνικῆς; Βεβαίως πολλοὶ ἀπὸ αὐτούς, καὶ μάλιστα αὐτοὶ ποὺ κατοικοῦν στὰ παράλια καὶ ἔγιναν Λεβέντες, δηλαδὴ ὑπηρέτησαν ἄλλοτε σὰν ναῦτες στὸ τουρκικὸ ναυτικό, ὅπως γράφει ὁ Ἀθανάσιος Κομνηνὸς Ὑψηλάντης στὸ ἔργο του « Τὰ μετὰ τὴν ἅλωσιν», τὸ 1690, γιὰ παράδειγμα, οἱ Χριστιανοὶ ποὺ κατοικοῦσαν γύρω ἀπὸ τὸν ποταμὸ Ὄφι, καὶ ποὺ ὀνομάζονται Ὀφῖτες ἢ Ὀφελῆδες ἀπὸ τὸ ὄνομα τοῦ ποταμοῦ, ἀποτελοῦν ὁλόκληρο τὸν πληθυσμὸ τοῦ Καζᾶ Ὄφ, ἐξισλαμίστηκαν μαζὶ μὲ τοὺς Χριστιανούς, ποὺ κατοικοῦσαν γύρω ἀπὸ τὸν Ψυχρὸ ποταμὸ(Μπαλτατζῆ Δερέ). Ὅλοι μαζὶ ἀποτελοῦν 65 χωριὰ καὶ ἀνέρχονται σὲ τοὐλάχιστον 65.000 ψυχές. Ἀσπάστηκαν μὲν τὸν Ἰσλαμισμό, ἀλλὰ μιλᾶνε πάντοτε τὴν Ἑλληνικὴ ἀνάμεσά τους καὶ ἔχουν ζωηρότατη ἀνάμνηση τῆς Ἑλληνικῆς καταγωγῆς τους…».

Ἀσφαλῶς ὑπάρχουν ἄπειρα ἄλλα στοιχεῖα γιὰ τὴν ἑλληνικότητα τῶν χωρῶν τῆς Μικρᾶς Ἀσίας καὶ φυσικὰ καὶ τοῦ Πόντου, ποὺ χρειάζονται ἄπειρους τόμους γιὰ νὰ παρουσιασθοῦν καὶ πιθανῶς νὰ γίνῃ μερικὴ παρουσίασίς των σὲ ἄλλα σχετικὰ ἄρθρα. Ἐκεῖνο ποὺ θὰ πρέπει νὰ τονισθῇ μὲ ἔμφασι εἶναι τὸ ὅτι τὴν «γαλάζια πατρίδα» οἱ Τοῦρκοι πρέπει νὰ τὴν ἀναζητήσουν στὸν τόπο τῆς καταγωγῆς τους, στὴν Κεντρικὴ Ἀσία, καὶ ὄχι στὸ ἀπὸ πολλῶν χιλιάδων ἐτῶν ἑλληνικώτατο Αἰγαῖο!

ΠΑΥΛΟΣ ΚΑΡΟΛΙΔΗΣ: Η ΜΙΚΡΑ ΑΣΙΑ ΕΙΧΕ ΠΑΝΩ ΑΠΟ 25.000.000 ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΟΝ ΔΕΚΑΤΟ ΑΙΩΝΑ!

Ὁ ἱστορικὸς Παῦλος Καρολίδης, ὁ ὁποῖος κατήγετο ἀπὸ τὸ Ἀνδρονίκειον τῆς ἑλληνικωτάτης Καππαδοκίας καὶ τοῦ ὁποίου εἶναι ἀναμφισβήτητη ἡ ἐπιστημονικὴ ἐγκυρότητα, σὲ ἐπιστολή του πρὸς τὸν πρόεδρο τῆς Ἐπιτροπείας τῶν Ἀλυτρώτων Μαργαρίτη Εὐαγγελίδη, καθηγητὴ πανεπιστημίου(βλέπε Κων. Λαμέρα ‘’ΤΟ ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑ», σελ. 15-16), τονίζει ὅτι ὁ πληθυσμὸς τῆς Μικρασιατικῆς χερσονήσου κατὰ τὴν ἐποχὴ τῆς Μακεδονικῆς δυναστείας (867-1057 μ.Χ.), «ὑπερέβαινε τὰ εἰκοσιπέντε ἑκατομμύρια καὶ ἦτο ἀκραιφνῶς ἑλληνικός»! (Μὲ τὸν ὅρο «Μικρὰ Ἀσία» ἐννοοῦμε ὅλη τὴν τεράστια ἔκτασι ἀπὸ τὶς ἀκτὲς τοῦ Αἰγαίου μέχρι τὶς ὄχθες τοῦ Εὐφράτου ποταμοῦ καὶ ἀπὸ τὶς ἀκτὲς τοῦ νοτίου Εὐξείνου Πόντου καὶ τὸ ἀκρωτήριον Ἀθῆναι καὶ ἀπὸ τὸν Βόσπορο καὶ τὸν Ἑλλήσποντο μέχρι τὶς παρυφὲς τοῦ ὄρους Ἀμανὸς στὴν Βόρεια Συρία καὶ τὴν Μελιτηνὴ (Μαλάτια), συμπεριλαμβανομένης καὶ τῆς ὀροσειρᾶς τοῦ Ἀντιταύρου πρὸς τὴν πλευρὰ τοῦ Εὐφράτου, καὶ μέχρι τὸ Κιλικικὸ πέλαγος, ἔναντι τῆς Κύπρου. Πιθανώτατα στὸν πληθυσμὸ αὐτὸ ὁ Παῦλος Καρολίδης νὰ συμπεριλαμβάνῃ καὶ τὴν Μεγάλη Ἀντιόχεια ἐπὶ τοῦ ποταμοῦ Ὀρόντου, ποὺ γεωγραφικὰ μὲν ἀνήκει στὴν Συρία, ἀλλὰ ἀποτελεῖ ἀναπόσπαστο τμῆμα τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους).

Ὅπως εὐκόλως δύναται νὰ ἀντιληφθῇ καθένας, ὁ μεγάλος ὄγκος τοῦ ἑλληνικοῦ πληθυσμοῦ τῆς Μικρᾶς Ἀσίας κατὰ ἕνα πολὺ μεγάλο μέρος κατεσφάγη καὶ ἐξισλαμίσθηκε ἀπὸ τοὺς εἰσβολεῖς Τούρκους καὶ ὅσοι Χριστιανοὶ ἀπέμειναν, ὑπέστησαν τὰ πάνδεινα….

ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ

Ἀσφαλῶς ἡ παροῦσα κυβέρνησις δὲν μπορεῖ καὶ δὲν θέλει νὰ κάνη τίποτε κατὰ τῆς Τουρκίας. Μία πραγματικὴ ἑλληνικὴ κυβέρνησις αὐτὰ ποὺ θὰ ἔκανε πρῶτα εἶναι: 1) Ἐπέκτασις τῶν χωρικῶν ὑδάτων μας ἀπὸ ἕξι σὲ δώδεκα ναυτικὰ μίλια μὲ ἀβλαβῆ διέλευσι τῶν πολεμικῶν πλοίων τῶν μεγάλων δυνάμεων, ἀπαγορευομένης κάθε διελεύσεως τουρκικῶν πολεμικῶν πλοίων ἀπὸ τὸν χῶρο τῶν δώδεκα ναυτικῶν μιλίων καὶ κάθε πτήσεως τῶν τουρκικῶν πολεμικῶν ἀεροσκαφῶν ὑπεράνω τοῦ Αἰγαίου πελάγους. Σὲ περίπτωσι παραβιάσεως τοῦ θαλασσίου ἢ ἐναερίου χώρου τοῦ Αἰγαίου τὰ ἐχθρικὰ πλοῖα βυθίζονται καὶ τὰ ἐχθρικὰ ἀεροσκάφη καταρρίπτονται ἄνευ οὐδεμιᾶς εἰδοποιήσεως.

2) Ἀπαίτησις ἀμέσου ΄ἀποχωρήσεως τῶν τουρκικῶν δυνάμεων κατοχῆς ἀπὸ τὴν Βόρειο Κύπρο καὶ τῶν Τούρκων ἐποίκων καὶ ἐνίσχυσις τῆς ἀμυντικῆς θωρακίσεως τοῦ ἐλευθέρου τμήματος τῆς μεγαλονήσου. Ἀπέλασις τοῦ Τούρκου πρεσβευτοῦ ἀπὸ τὴν Ἀθήνα ὡς ἀπάντησις στὴν ἄρνησι τῆς Τουρκίας γιὰ ἀποχώρησι τῶν δυνάμεών της ἀπὸ τὴν Κύπρο καὶ κλείσιμο τοῦ τουρκικοῦ προξενείου στὴν Κομοτηνή, ποὺ εἶναι φωλεὰ Τούρκων πρακτόρων.

3) Ἀπαίτησις ἀπὸ τοὺς Τούρκους νὰ σεβασθοῦν τὴν Ὀρθόδοξο Ἐκκλησία καὶ νὰ παύσουν νὰ λειτουργοῦν ὡς μουσουλμανικὰ τεμένη τὸν ναὸ τῆς τοῦ Θεοῦ Σοφίας καὶ τὴν Μονὴ τῆς Χώρας στὴν Κων/πολι, καθὼς καὶ ἄλλες ἱστορικὲς ἐκκλησίες στὴν Ἀνατολικὴ Θράκη, στὴν Μικρὰ Ἀσία καὶ στὸν Πόντο. Σὲ περίπτωσι ἀρνήσεώς των, πρέπει νὰ μετατραποῦν σὲ ἐκκλησίες τὰ τζαμιὰ στὸ Μοναστηράκι καὶ στὴν Ρωμαϊκὴ Ἀγορὰ τῶν Ἀθηνῶν, καθὼς καὶ σὲ ἄλλα μέρη τῆς Ἑλλάδος, καὶ νὰ συγκληθῇ σύνοδος τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν τῶν ἁπανταχοῦ Ἑλλήνων, μὲ ἀποκλειστικὸ στόχο τὴν καταδίκη τῶν Τούρκων ὡς θανασίμων ἐχθρῶν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καὶ τῶν Ἑλλήνων καὶ νὰ ζητηθῇ ἡ καταδίκη τους καὶ ἀπὸ τὶς ἄλλες Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες τῶν ξένων χωρῶν καὶ τὰ ἄλλα χριστιανικὰ δόγματα καὶ νὰ κηρυχθῇ ἐν διωγμῷ ἡ Μεγάλη ἐν Κωνσταντινουπόλει τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία.

4)Συγγραφὴ βιβλίου γιὰ τὴν ἑλληνικότητα τῆς Μικρᾶς Ἀσίας, τῆς Ἀνατολικῆς Θράκης καὶ τοῦ Πόντου καὶ διδασκαλία του σὲ ὅλες τὶς βαθμίδες τῆς ἐκπαιδεύσεως.

5) Δημιουργία ραδιοφωνικῶν καὶ τηλεοπτικῶν σταθμῶν στὸν Ἕβρο, σὲ ὅλα τὰ νησιὰ τοῦ Αἰγαίου, ποὺ εὑρίσκονται ἀπέναντι τῆς κατεχομένης Μικρᾶς Ἀσίας καὶ στὴν Κύπρο, μὲ ἰσχυρότατο σῆμα καὶ μὲ δυνατότητα ἀκούσματος καὶ θεάσεως τῶν ἐκπομπῶν τους σὲ πολὺ μεγάλη ἀπόστασι, καὶ οἱ ὁποῖοι σὲ τουρκικὴ γλῶσσα θὰ κάνουν ἐκπομπὲς σχετικὲς μὲ τὴν Θρακικὴ καὶ Μικρασιατικὴ ἱστορία καὶ εἰδικὰ γιὰ τοὺς ἐξισλαμισμοὺς καὶ γιὰ τὸ πῶς δημιουργήθηκε τὸ ἀνύπαρκτο ἀπὸ φυλετικῆς ἀπόψεως «τουρκικὸ» ἔθνος.

6) Ἀπαίτησις ἐπιστροφῆς νησίδων τῆς Δωδεκανήσου ποὺ κατέχονται ἀπὸ τοὺς Τούρκους , μὲ βάσι Ἰταλικὸ χάρτη. Πρόκειται γιὰ τὴν Ἀρκόννησο στὰ νότια τῆς Ἁλικαρνασσοῦ καὶ νησῖδες, μεταξὺ τῶν ὁποίων ἡ Δολιχίστη, στὰ ἀνατολικὰ τοῦ συμπλέγματος τῆς Μεγίστης(Καστελλορίζου), κατὰ μῆκος τῶν ἀκτῶν τῆς κατεχομένης Λυκίας καὶ μία νησῖδα στὰ ΒΔ. τοῦ Καστελλορίζου.

7) Ἀπαίτησις καταβολῆς ἀποζημιώσεων γιὰ τὶς καταστραφεῖσες τὸ 1955 περιουσίες τῶν Ἑλλήνων τῆς Κωνσταντινουπόλεως στοὺς ἐπιζῶντες ἀπογόνους των καὶ ἀπαίτησις ἐφαρμογῆς τῆς διοικητικῆς αὐτονομίας τῆς Ἴμβρου καὶ τῆς Τενέδου, ὅπως προβλέπει ἡ συνθήκη τῆς Λωζάννης, μὲ προηγουμένη ἐπιστροφὴ τῶν ἀπογόνων τῶν ἐκδιωχθέντων Ἑλλήνων καὶ ἀπομάκρυνσι τῶν τουρκικῶν στρατιωτικῶν δυνάμεων ἀπὸ τὶς δύο αὐτὲς νήσους τοῦ Θρακικοῦ πελάγους.

8) Ἀπαίτησις σεβασμοῦ τῶν δικαιωμάτων τῶν Ἑλληνορθοδόξων Ἀντιοχέων(Ἀντιοχιτῶν) καὶ κατοχύρωσις δικαιώματος ἐπιστροφῆς τῶν ὅσων Ἑλληνορθοδόξων ἔφυγαν ἀπὸ τὴν Μεγάλη Ἀντιόχεια, μετὰ τὴν προσάρτησι τῆς περιοχῆς στὴν Τουρκία(1939).

Αὐτὰ τά… σχετικῶς ὀλίγα καὶ ἐπανερχόμεθα δριμύτεροι!….