Μια συζήτηση που δεν έχει γίνει ποτέ δημόσια που αφορά τα πρόσωπα και τα σημεία που συμμετέχουν σε διαχείριση θεμάτων κρίσιμης πολιτικής και οικονομικής φύσεως μετατρέπει σε αντικείμενο ανάλυσης το παρόν κείμενο διότι οι παραπάνω έννοιες δεν έχουν γίνει ευρέως κατανοητές. Μια κοινωνία ως μορφή Κράτους ή οικονομικού φορέα χρειάζεται τους θεσμούς λήψης κρίσιμων αποφάσεων για να σχεδιάσει μέσω αυτών μια ωφέλιμη για την ίδια επίλυση προβλημάτων ή κάλυψη αναγκών. Οι θεσμοί αυτοί ως πρόσωπα και εγκαταστάσεις-υλικές δομές κατευθύνουν και συντονίζουν κάθε παραπάνω δραστηριότητα, συνεπώς η ανάγκη προστασίας τους από κινδύνους είναι κεφαλαιώδης.

Τόσο δε σημαντικοί είναι , που διδάσκονται ως μάθημα σε Πανεπιστήμια και της χώρας μας όπως το Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών με χρήση μαθηματικών μοντέλων και προγραμμάτων. Αναλύεται η διαδικασία ορθολογικής και οργανωτικής δράσης με συμπερίληψη όλων των πολιτικών – κοινωνικών δυνάμεων σε ενα συγκεκριμένο γεωγραφικό χώρο. Τι ισχύει εξειδικευμένα στη χώρα μας;

Πρακτικά η Κυβέρνηση, το Κοινοβούλιο, οι εκπρόσωποι ξένων χωρών (Πρεσβείες) για Διεθνείς Υποθέσεις, και ισχυρής οικονομικής – εμπορικής φύσης ενώσεις – όμιλοι (όπως Σύλλογος Ελλήνων Βιομηχάνων-ΣΕΒ, ΤΕΡΝΑ) χαράζουν την εσωτερική διοίκηση και λειτουργία, οικονομική διαχείριση και διεθνή παρουσία – δραστηριότητα, όλα προς κοινή ωφέλεια. Η απώλεια ενός εκ των παραπάνω θεσμών πλήττει καίρια την ικανότητα σχεδιασμού μιας Κρατικής Οντότητας, που θέτει την τελευταία σε υπαρξιακό κίνδυνο μακροπρόθεσμα.

Υπάρχει τέτοιος κίνδυνος; Η απάντηση είναι ΝΑΙ. Ανήκει στην κατηγορία των Υβριδικών Απειλών, που δεν πλήττουν άμεσα και σε τακτικό επίπεδο μια χώρα, αλλά την κλονίζει έμμεσα καθιστώντας τη δυσλειτουργική προκαλώντας δυσαρέσκεια στον τοπικό πληθυσμό και κοινωνικές συγκρούσεις. Η χώρα μας εν προκειμένω γειτνιάζει με κράτη επιθετικά προς την ίδια και εντάσσεται σε μια Ένωση χωρών, την Ευρωπαϊκή, με μεγάλο πλήθος σε παθογένειες (διάκριση Βορρά και Νότου, παράτυπη μετανάστευση κλπ). Συν ένα διαταραγμένο διεθνές σκηνικό με πολεμικά μέτωπα ενεργά (Ουκρανία και Μ Ανατολή) και εν υπνώσει (Καυκάσου, Ταϊβάν). Η δε εσωτερική λειτουργία της Ελλάδας, λόγω εσφαλμένων πολιτικών επιλογών πρώτιστα του λαού της και μετά της πολιτικής της ηγεσίας, αντικειμενικά θεωρείται προβληματική. Μια χώρα έξωθεν με ικανότητες υβριδικών επιχειρήσεων θα θεωρήσει τις περιστάσεις αυτές κατάλληλες για δράση.

Τι είδους; Ας σκεφτεί κάποιος το παράδειγμα της Ταυρίδας – γνωστής ως Κριμαίας – το 2014 με τη Ρωσική κατάληψη. Το Δόγμα Γκερασίμοφ, όπως το παρουσιάζει το σύγγραμμα <<ΥΒΡΙΔΙΚΟΙ ΠΟΛΕΜΟΙ >> του ΕΛΙΣΜΕ, προβλέπει την εξουδετέρωση μέσω εφαρμογής ηλεκτρονικών μέσων (Κυβερνοπόλεμος) σε συστήματα διακυβέρνησης και ειδικών μονάδων της Ρωσικής μηχανής (βλ.29155/GRU) κάθε ηγετικής δομής Ουκρανικής στην περιοχή αυτή. Δηλαδή απέσπασε από την Ουκρανική Κυβέρνηση η Ρωσία τον έλεγχο της Κριμαίας, επιτρέποντας στις Ρωσικές Ένοπλες Δυνάμεις να εισέλθουν ως κυρίαρχοι χωρίς αντίσταση και με μεγάλη στήριξη εκ του ντόπιου πληθυσμού.

Ένα τέτοιο Δόγμα εν Ελλάδι θα είχε τεράστια επιτυχία. Οι τρόποι είναι πολλοί, η αιτία μια: στο μεγαλύτερο ποσοστό του πληθυσμού και της πολιτικής ηγεσίας παρατηρούμενη εσκεμμένη αδιαφορία όσον αφορά μηχανισμούς προστασίας και ανθρωπογενείς ή μη κινδύνους εσωτερικούς και έξωθεν. Η κλοπή 30 φορητών υπολογιστών από το Υπουργείο Συνοχής προ 2 μηνών (βλ. άρθρο NEWS24/7<<Έκλεψαν 30 laptops από το Υπουργείο Κοινωνικής Συνοχής κι έφυγαν ανενόχλητοι >>) αποδεικνύει αυτή την κατάσταση. Το γεγονός στα Τέμπη το 2023 ακόμα περισσότερο.

Μεταφέροντας ένα σενάριο Υβριδικής απειλής τύπου Κριμαίας όπως αναλύθηκε παραπάνω, μια ένοπλη επίθεση σε πολιτικά πρόσωπα και επιχειρηματικούς παράγοντες (τύπου εκτελέσεων της 17 Ν) και ταυτόχρονες δολιοφθορές βαριάς μορφής σε Κυβερνητικά Κτήρια, Πρεσβείες (εκθέτοντας τη χώρα διεθνώς) βιομηχανικές μονάδες και Χρηματοπιστωτικές επιχειρήσεις σταδιακά και <<αθόρυβα>> με επιστέγασμα μια ηλεκτρονική επίθεση σε κάθε επικοινωνιακό σύστημα μπορεί να καταστήσει ακυβέρνητο τον τοπικό πληθυσμό, άρα <<όμηρο>> σε έξωθεν σκοπιμότητες.

Ο πληθυσμός αυτός από θύμα μπορεί να μετατραπεί σε υβριδικό <<εργαλείο>> συμπληρώνοντας το παραπάνω σενάριο. Η χαλάρωση του Επίσημου και μη Κοινωνικού Ελέγχου, όπως Εγκληματολόγοι επισημαίνουν(Selley, Sutherland) , και τα βιοποριστικά προβλήματα λόγω κακής οικονομικής διαχείρισης εκ μέρους Πολιτείας ωθούν μεγάλο ποσοστό από τον τοπικό πληθυσμό στην παράνομη δράση για ιδεολογικούς και οικονομικούς λόγους σε όλη την επικράτεια. Κίνητρο συμμετοχής του λαού, πέραν της όποιας τριβής με την παράνομη δράση, είναι η αγανάκτηση λόγω πολιτικών της ντόπιας κυβέρνησης, που θα προκαλέσει μεμονωμένα κρούσματα σε πρόσωπα και δομές με μορφή εξέγερσης (υποκινούμενης πολλές φορές).

Τι αποτρέπει γεγονότα σαν το σενάριο που αναλύθηκε; Η εξυγίανση του μηχανισμού ασφαλείας στην Ελλάδα. Δηλαδή απασχόληση σε αυτόν όσων πραγματικά ενδιαφέρονται για το αντικείμενο αυτό, με πρόνοια σε εργασιακό επίπεδο για τους υπόλοιπους. Κάθε Κρατική ή Ιδιωτική παροχή ασφαλείας θα πρέπει να τυγχάνει εξοπλισμού – εκπαίδευσης συνεχούς – αξιολόγησης προσωπικού με αποκλειστική απασχόληση τη φύλαξη ατόμων και εγκαταστάσεων Κρίσιμης Σημασίας με ουσιαστική λειτουργία και ορατά αποτελέσματα και όχι το θεαθήναι.

Εν Ελλάδι λειτουργεί το Κέντρο Μελετών Ασφαλείας (ΚΕΜΕΑ) το οποίο με βάση την Ευρωπαϊκή Οδηγία 114/2008 έχει αναλάβει την ευθύνη των Ευρωπαϊκών Κρίσιμων Υποδομών. Πέραν αυτού πρέπει να αναλάβει σε Κρατικό Επίπεδο τον κύριο συμβουλευτικό ρόλο σε επίπεδο εξωτερικής – κρατικής – δημόσιας – οικονομικής ασφάλειας και διαχείρισης φυσικών καταστροφών με τον Σύμβουλο Εθνικής Ασφάλειας να προέρχεται από τους κόλπους του.

Η Κοινότητα Συλλογής Πληροφοριών που επίσης πάσχει έντονα ας ακολουθήσει τα μοντέλα χωρών με ενδιαφέρουσα παράδοση στο Πληροφοριακό αντικείμενο (Βρετανία, Ρωσία, Ισραήλ) προσαρμόζοντας το ντόπιο σύστημα στις Ελληνικές ανάγκες. Η έγκαιρη πληροφόρηση σημαίνει πρόληψη και έγκαιρη καταστολή κάθε απειλής με εκπομπή κατάλληλων μηνυμάτων προς κάθε δέουσα κατεύθυνση. Στην ιστοσελίδα της Ρωσικής Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Ασφάλειας (FSB) αναφέρεται η προστασία οικονομικών συμφερόντων της χώρας σε συνεργασία με αρμόδιους φορείς και την προστασία υψηλής πολιτικής σημασίας προσώπων, με βάση το Σύνταγμα της χώρας. Γιατί όχι να μην εφαρμοστεί και στην Ελλάδα;

Εξυπηρετείται το ίδιο το Κράτος και οι πολίτες από τις παραπάνω αλλαγές τα μέγιστα.

Δεν υπάρχει ελευθερία χωρίς ασφάλεια.