Οικονομία

China’s Growing Influence in Latin America and the Cost of Agricultural Partnerships

Δημοσιεύτηκε στις

19 Δεκεμβρίου 2024 στις 11:05

από τον

ΧΑΚ

In recent years, China has made significant inroads into Latin America, positioning itself not only as a key trading partner but also as an indispensable stakeholder in the region’s resource wealth. Among the primary drivers of this engagement is China’s unrelenting pursuit of securing food security for its burgeoning population. However, this relationship is far from benign. Through institutional frameworks and economic leverages, the Chinese Communist Party (CCP) is asserting its influence over Latin America’s resources, raising some serious concerns about the sovereignty of developing nations and their ability to sustainably manage their wealth.

Food Security: The Strategic Imperative

China’s food security strategy is a cornerstone of its foreign policy. With over 1.4 billion mouths to feed, ensuring access to agricultural imports is not just a matter of economic planning but a national security imperative. Latin America, with its vast arable land and agricultural exports, has emerged as a crucial partner in this endeavour. Brazil, for instance, has become the largest supplier of soybeans to China, while countries like Argentina and Uruguay are key exporters of grains and other important imports.

This agricultural dependency is no accident. China has systematically invested in Latin America’s agricultural sector through state-owned enterprises and strategic partnerships. The Belt and Road Initiative (BRI), which now extends to several Latin American countries, has been a pivotal institutional framework for these investments. Chinese firms have acquired stakes in farmland, logistics infrastructure, and food processing facilities, creating a vertically integrated supply chain that serves Beijing’s needs.

Moreover, China’s engagement with Latin America is not limited to bilateral trade. It has established multilateral frameworks and financial institutions that deepen its influence. The China-CELAC (Community of Latin American and Caribbean States) Forum has provided a platform for Beijing to align its interests with those of the region. Similarly, Chinese-led development banks, such as the Asian Infrastructure Investment Bank (AIIB) and the China Development Bank, have extended billions in loans to Latin American countries, often with terms that prioritize Chinese firms and projects.

These institutional arrangements give China significant leverage. In many cases, resource-rich but cash-strapped countries find themselves locked into unequal agreements, a kind that they find hard to escape. For example, Chinese loans often come with conditions that secure long-term commodity supply agreements or infrastructure projects that benefit Chinese contractors. This is reminiscent of the ’debt-trap diplomacy’ seen in other parts of the developing world, where Beijing’s financial clout translates into strategic control over critical assets.

Looming shadow of Chinese encroachment over the Developing world

China’s growing grip on Latin America’s resources poses a significant challenge to the broader developing world. First, it undermines the sovereignty of Latin American nations, reducing their ability to independently manage their resources and set policies that prioritize local development. The environmental impact of large-scale agricultural and mining projects, often carried out with little regard for sustainability, further compounds the problem.

Second, this resource extraction model sets a dangerous precedent for other developing regions. Africa, Southeast Asia, and the Middle East are also key targets of China’s resource diplomacy. As Beijing consolidates its influence in Latin America, it is refining a playbook that can be replicated elsewhere, potentially locking entire regions into exploitative economic relationships.

Finally, China’s assertiveness in Latin America disrupts traditional South-South cooperation. The developing world has long sought to build solidarity and equitable partnerships based on mutual respect and shared goals. China’s model of engagement, however, prioritizes its national interests, often at the expense of regional unity and long-term development goals.

Addressing this challenge requires a coordinated response from the developing world. Latin American countries must prioritize regional integration to negotiate with China from a position of strength. Strengthening multilateral institutions like CELAC can help ensure that Chinese investments align with local priorities rather than Beijing’s hegemonic tendencies.

Moreover, the international community, including traditional partners in the Global North, must support Latin America in building sustainable and diversified economies. This includes investments in renewable energy, technology transfer, and capacity-building initiatives that reduce dependence on resource exports.

China’s engagement with Latin America is a double-edged sword. While it offers opportunities for economic growth and infrastructure development, it also risks entrenching patterns of dependency and resource exploitation. For the developing world, the challenge lies in navigating this relationship without compromising sovereignty and sustainability. The time to act is now, before China’s reach becomes too pervasive to counter.

Σχετικά θέματα

ΧΑΚ

Είναι ο άγνωστος Χ, αλλά φυσικό πρόσωπο που βοηθάει στην παραγωγή ειδήσεων στο Geopolitico.gr, αλλά και τη δημιουργία βίντεο στο κανάλι του Σάββα Καλεντερίδη. Πολλοί τον χαρακτηρίζουν ως ανθρώπινο αλγόριθμο λόγω του όγκου των δεδομένων και πληροφοριών που αφομοιώνει καθημερινώς. Είναι καταδρομέας με ειδικότητα Χειριστή Ασυρμάτων Μέσων.

Συνέχεια ανάγνωσης

Αναλύσεις

Το Παιχνίδι με τον Συριακό Αγωγό: πώς τα σχέδια της Τουρκίας επηρεάζουν τις περιφερειακές φιλοδοξίες του Ισραήλ

Η πτώση του καθεστώτος Άσαντ στη Συρία αναβίωσε τα σχέδια της Τουρκίας να κατασκευάσει αγωγούς πετρελαίου και φυσικού αερίου μέσω της χώρας, μετατρέποντάς την σε περιφερειακό «ενεργειακό διάδρομο» για τα γειτονικά κράτη.

Δημοσιεύτηκε

1 ημέρα πριν

στις

15 Ιανουαρίου 2025

από τον

ΧΑΚ

Γράφει ο Dr. Elai Rettig

BESA Geo-Energy Insights No. 7

13 Ιανουαρίου 2025

ΠΕΡΙΛΗΨΗ: Η πτώση του καθεστώτος Άσαντ στη Συρία αναβίωσε τα σχέδια της Τουρκίας να κατασκευάσει αγωγούς πετρελαίου και φυσικού αερίου μέσω της χώρας, μετατρέποντάς την σε περιφερειακό «ενεργειακό διάδρομο» για τα γειτονικά κράτη. Μερικά από αυτά τα σχέδια θα προσφέρουν στα κράτη του Αραβικού Κόλπου μια πιο βολική χερσαία οδό για την εξαγωγή ενέργειας στην Ευρώπη μέσω της Τουρκίας, θέτοντας μια πρόκληση στις παρόμοιες φιλοδοξίες του Ισραήλ. Το Ισραήλ έχει άλλες ευκαιρίες να εξάγει το φυσικό του αέριο σε νέες αγορές μέσω αγωγού, αλλά ενέχουν τον κίνδυνο να υπονομεύσουν τη σχέση του Ισραήλ με την Ελλάδα και την Κύπρο. Το Ισραήλ θα πρέπει να ακολουθήσει στενά το «παιχνίδι του αγωγού» στη Συρία για να διασφαλίσει ότι οι νέες οικονομικές ευκαιρίες στην περιοχή δεν θα το παρακάμψουν.

Η κατάρρευση του καθεστώτος Άσαντ τον Δεκέμβριο του 2024 αναβίωσε αρκετά έργα ενεργειακής υποδομής υπό την ηγεσία της Τουρκίας που είχαν εγκαταλειφθεί λόγω του συριακού εμφυλίου πολέμου. Ενώ ορισμένα από αυτά τα έργα υπονομεύουν το συμφέρον του Ισραήλ να γίνει «ενεργειακός διάδρομος» μεταξύ της Ευρώπης και των Αραβικών κρατών του Κόλπου, άλλα έχουν τη δυνατότητα να ανοίξουν νέες αγορές στην περιοχή για ισραηλινές εξαγωγές φυσικού αερίου και ηλεκτρικής ενέργειας. Αυτό το άρθρο θα επισημάνει τρία από αυτά τα πιθανά έργα και θα εξετάσει τις επιπτώσεις τους στα ισραηλινά περιφερειακά συμφέροντα: 1) ένας κοινός αγωγός φυσικού αερίου Τουρκίας-Κατάρ μέσω της Συρίας. 2) επέκταση του αραβικού αγωγού φυσικού αερίου προς την Τουρκία. και 3) νέους αγωγούς πετρελαίου από τα κράτη του Αραβικού Κόλπου στη Συρία για να αντικαταστήσουν τις ιρανικές προμήθειες πετρελαίου.

1.- Το έργο του αγωγού φυσικού αερίου Τουρκίας-Κατάρ μέσω της Συρίας

Αμέσως μετά την πτώση του καθεστώτος Άσαντ, τα τουρκικά μέσα ενημέρωσης άρχισαν να αναφέρουν την επιθυμία της κυβέρνησής τους να αναβιώσει ένα παλιό σχέδιο για την κατασκευή αγωγού φυσικού αερίου μεταξύ Κατάρ και Τουρκίας μέσω της Συρίας. Ο αγωγός ανακοινώθηκε για πρώτη φορά το 2009 και προωθήθηκε κυρίως από την Τουρκία. Το Κατάρ τελικά εγκατέλειψε την ιδέα λόγω τεχνικών και πολιτικών δυσκολιών, συμπεριλαμβανομένης της έκρηξης του εμφυλίου πολέμου στη Συρία, υψηλών διαφορών μεταξύ Κατάρ και Σαουδικής Αραβίας και μεταξύ της Τουρκίας και του καθεστώτος του Άσαντ, και της πτώσης των τιμών του πετρελαίου το 2014 που έριξαν σε αναμονή τα σχέδια υποδομής σε πολλές περιφερειακές πηγές ενέργειας. Τώρα που το καθεστώς Άσαντ έχει πέσει και οι σχέσεις μεταξύ του Κατάρ και της Σαουδικής Αραβίας έχουν θερμανθεί, η Τουρκία ενδιαφέρεται και πάλι για την προώθηση του έργου του αγωγού φυσικού αερίου Τουρκίας-Κατάρ.

Προτεινόμενος αγωγός φυσικού αερίου Τουρκίας-Κατάρ

Ένας κοινός αγωγός φυσικού αερίου με το Κατάρ θα εξυπηρετούσε πολλά σημαντικά τουρκικά συμφέροντα. Θα επέτρεπε στην Τουρκία να ενισχύσει τη θέση της ως η κύρια χώρα διέλευσης μη ρωσικού φυσικού αερίου προς την Ευρώπη. να παρέχει στην Τουρκία μια πρόσθετη πηγή φθηνού φυσικού αερίου για την εξυπηρέτηση της νοτιοανατολικής Τουρκίας, η οποία υποφέρει από διακοπές ρεύματος το χειμώνα λόγω της αναξιόπιστης προμήθειας από το Ιράν και το Ιράκ· και να ενισχύσει τους δεσμούς Τουρκίας και Κατάρ με το νέο καθεστώς στη Συρία.

Σε αυτό το στάδιο, δεν υπάρχει σαφές χρονοδιάγραμμα για την κατασκευή του αγωγού και καμία εκτίμηση σχετικά με την αναμενόμενη δυναμικότητα ή το κόστος ενός τέτοιου έργου. Το Κατάρ πιθανότατα θέλει να περιμένει και να δει ότι το νέο καθεστώς στη Συρία θα είναι σε θέση να αποκτήσει τον έλεγχο του κέντρου της χώρας προτού λάβει επενδυτικές αποφάσεις. Κατά κανόνα, οι εταιρείες ενέργειας δεν επενδύουν σε διασυνοριακούς αγωγούς φυσικού αερίου πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων εάν δεν είναι βέβαιοι ότι η χώρα διέλευσης θα παραμείνει σταθερή και αξιόπιστη για τα επόμενα 10-15 χρόνια, που είναι η απαραίτητη περίοδος για την ανάκτηση του κόστους του αγωγού. Αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό σε περιοχές της κεντρικής Συρίας όπου θα πρέπει να περάσει ο προτεινόμενος αγωγός – περιοχές που εξακολουθούν να παρουσιάζουν δραστηριότητα από το ISIS και παρόμοιες ομάδες και ως εκ τούτου θα απαιτούν ισχυρές εγγυήσεις ασφαλείας.

Εν τω μεταξύ, το Κατάρ προτιμά να επικεντρωθεί στην εξασφάλιση των θαλάσσιων μεταφορών του προς την Ευρώπη, καθώς έχει γίνει ένας σημαντικός προμηθευτής LNG στην Ευρώπη μετά τον πόλεμο στην Ουκρανία. Το Κατάρ επενδύει επίσης σε μεγάλο βαθμό σε πιθανά έργα παραγωγής φυσικού αερίου στην Ανατολική Μεσόγειο, τα οποία θα του δώσουν στενότερη πρόσβαση στην Ευρώπη και θα του παράσχουν κάποια μόχλευση στη συνεχιζόμενη θαλάσσια διαμάχη Τουρκίας-Κύπρου. Αυτές οι επενδύσεις περιλαμβάνουν την πρόσφατη απόκτηση μεριδίου 23% σε ένα κοίτασμα φυσικού αερίου στην Αίγυπτο και μια συνεργασία σε δύο νέες εργασίες γεώτρησης στα κυπριακά ύδατα.

Για το Ισραήλ, η ενεργειακή σύνδεση που δημιουργήθηκε μεταξύ Τουρκίας και Κατάρ μέσω της Συρίας θα μπορούσε να υπονομεύσει ορισμένες από τις φιλοδοξίες του να γίνει μέρος ενός οικονομικού διαδρόμου μεταξύ της Ευρώπης και των Αραβικών κρατών του Κόλπου, γνωστού και ως Διάδρομος Ινδίας-Μέσης Ανατολής-Ευρώπης (IMEC).

Εάν εγκατασταθεί επιτυχώς ένας νέος αγωγός φυσικού αερίου μεταξύ Κατάρ και Τουρκίας, θα είναι πολύ πιο εύκολο να συμπληρωθεί αυτή η διαδρομή με πρόσθετες υποδομές, όπως δρόμους, σιδηροδρομικές γραμμές και καλώδια ηλεκτρισμού.

Θα ήταν επομένως πιο εύκολο για τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και άλλα κράτη του Αραβικού Κόλπου να συνδεθούν με αυτά και να εξάγουν ξηρό αέριο και άλλα προϊόντα στην Ευρώπη μέσω Τουρκίας παρά να κατασκευάσουν έναν ολοκαίνουργιο διάδρομο μέσω της Ιορδανίας και του Ισραήλ για να φτάσει στην Ανατολική Μεσόγειο.

Ενώ είναι σαφές ότι τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα δεν θα θέλουν να εξαρτώνται από το Κατάρ ή την Τουρκία ως εταίρους διαμετακόμισης, η απήχησή τους ως εναλλακτικής λύσης θα αυξηθεί για τα ΗΑΕ όσο ο πόλεμος στη Γάζα συνεχίζεται και το καθεστώς του Ισραήλ ως νησίδας περιφερειακής σταθερότητας συνεχίζει να αμφισβητείται. Το Ισραήλ θα πρέπει να έχει υπόψη του ότι η συνέχιση του πολέμου και οι επακόλουθες καθυστερήσεις στην ομαλοποίηση των σχέσεων Σαουδικής Αραβίας-Ισραήλ θα μπορούσαν τελικά να οδηγήσουν σε ένα σημείο όπου ένα επικερδές περιφερειακό οικονομικό σχέδιο θα παρακάμψει εντελώς το Ισραήλ στο δρόμο του προς την Ευρώπη.

Το Ισραήλ θα πρέπει να συνεχίσει να προωθεί την ιδέα ενός διαδρόμου Ανατολής-Μεσογείου με την Κύπρο και την Ελλάδα, ιδιαίτερα σε πιθανούς επενδυτές στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ, ως ουσιαστικό στοιχείο των περιφερειακών οικονομικών σχεδίων.

2.-Τουρκική σύνδεση με τον αραβικό αγωγό φυσικού αερίου στη Συρία

Ενώ τα σχέδια αγωγών της Τουρκίας με το Κατάρ μπορεί να υπονομεύσουν τα ισραηλινά συμφέροντα, ένα άλλο τουρκικό σχέδιο μπορεί να βοηθήσει το Ισραήλ να ανοίξει νέες αγορές για τις εξαγωγές φυσικού αερίου του. Τον τελευταίο μήνα, η Τουρκία επανεξετάζει τη δυνατότητα σύνδεσης με τον αραβικό αγωγό φυσικού αερίου μέσω του κυρίως παραμελημένου τμήματός του στη Συρία. Ο αραβικός αγωγός φυσικού αερίου, που εγκαινιάστηκε το 2003, σχεδιάστηκε αρχικά για να επιτρέψει στην Αίγυπτο να εξάγει φυσικό αέριο προς τα βόρεια προς την Ιορδανία και τη Συρία. Τα σχέδια για περαιτέρω επέκταση του αγωγού προς την Τουρκία υπογράφηκαν το 2006 και το 2008, αλλά εγκαταλείφθηκαν το 2009, κυρίως λόγω οικονομικών διαφορών και του γεγονότος ότι η Αίγυπτος δεν είχε άλλο αέριο προς εξαγωγή. Σήμερα, ο αγωγός εξυπηρετεί κυρίως το Ισραήλ, καθώς διοχετεύει ισραηλινό αέριο στην Ιορδανία και νότια στην Αίγυπτο, ενώ το τμήμα της Συρίας παραμένει αχρησιμοποίητο. Ο αγωγός μπορεί να μεταφέρει περίπου 10 BCM φυσικού αερίου ετησίως, αλλά αυτή η ποσότητα μπορεί να αυξηθεί στα 15 BCM, δεδομένης της αναβάθμισης του αγωγού με πρόσθετους σταθμούς συμπίεσης.

Ο αραβικός αγωγός φυσικού αερίου

πηγή: Wikipedia

Εάν η Τουρκία συνδεθεί στην πραγματικότητα με τον αραβικό αγωγό φυσικού αερίου στο συριακό τμήμα του, το Ισραήλ θα μπορούσε θεωρητικά να μεταφέρει αέριο προς τα βόρεια μέσω της Ιορδανίας στην Τουρκία και από εκεί στην Ευρώπη (είτε απευθείας είτε μέσω συμφωνιών ανταλλαγής).

Ένα τέτοιο σχέδιο δεν είναι πιθανό να συμβεί χωρίς σημαντική βελτίωση στις διπλωματικές σχέσεις Ισραήλ-Τουρκίας, καθώς και εξομάλυνση των σχέσεων μεταξύ του Ισραήλ και του νέου καθεστώτος στη Συρία.

Αλλά ακόμα κι αν δεν συμβεί τίποτα από αυτά, το ισραηλινό αέριο μπορεί να φτάσει στην Τουρκία εάν η Ιορδανία ή η Αίγυπτος χρησιμεύουν ως «τελικός χρήστης» του ισραηλινού φυσικού αερίου που στη συνέχεια θα το πωλούν στην Τουρκία. Μια παρόμοια ρύθμιση υπήρξε τα τελευταία δύο χρόνια: το ισραηλινό αέριο εξάγεται στην Αίγυπτο, η οποία στη συνέχεια το υγροποιεί και το εξάγει στην Τουρκία και σε άλλους προορισμούς.

Υπάρχει ένα εμπόδιο, ωστόσο. Οποιαδήποτε συμφωνία δημιουργήσει το Ισραήλ για την πώληση αερίου με αγωγό στην Τουρκία, έστω και έμμεσα, θα μπορούσε να εκληφθεί από την Κύπρο και την Ελλάδα ως υπονόμευση των συμφερόντων τους με το Ισραήλ.

Επιπλέον, η νέα σύνδεση με τον αγωγό ενδέχεται να υπονομεύσει ορισμένους από τους στόχους του Φόρουμ Αερίου της Ανατολικής Μεσογείου (EMGF). Το τουρκικό σχέδιο σύνδεσης με τον αραβικό αγωγό φυσικού αερίου στη Συρία είναι μόνο ένα από τα πολλά σχέδια για σημαντικές συνδέσεις υποδομής μεταξύ των δύο χωρών. Τούρκοι αξιωματούχοι έχουν ήδη συζητήσει έργα που προάγουν τις διασυνοριακές οδικές, σιδηροδρομικές και επικοινωνιακές υποδομές με το νέο συριακό καθεστώς. Τέτοια έργα θα ενισχύσουν περαιτέρω την επιρροή της Τουρκίας στη Συρία και θα μπορούσαν να προσφέρουν στην Άγκυρα αρκετά οφέλη.

Το ένα θα ήταν η σύνταξη μιας νέας συμφωνίας για τα θαλάσσια σύνορα μεταξύ Τουρκίας και Συρίας που θα αμφισβητούσε τις θαλάσσιες διεκδικήσεις της Κύπρου και θα υπονόμευε τη συνεργασία στο EMGF.

Το Ισραήλ θα πρέπει να λάβει μέτρα για να κατευνάσει τέτοιες ανησυχίες από την Κύπρο και την Ελλάδα. Θα πρέπει να καταστήσει σαφές ότι οποιαδήποτε ευκαιρία μπορεί να έχει το Ισραήλ να εξάγει φυσικό αέριο μέσω της Τουρκίας δεν θα έρχεται σε αντίθεση με τα σχέδιά του για την ανάπτυξη κοινών υποδομών στην Ανατολική Μεσόγειο.

Ακόμη και αν υλοποιηθούν τα σχέδια του αγωγού στη Συρία, οι ισραηλινές εταιρείες φυσικού αερίου δεν θα θέλουν να βασίζονται στη Συρία και την Τουρκία ως τις κύριες χώρες διέλευσης για το φυσικό αέριο τους και θα το χρησιμοποιούν μόνο προσεκτικά και σε περιορισμένες ποσότητες. Επιπλέον, οι ισραηλινές ενεργειακές εταιρείες δεν θέλουν να βασίζονται στην Αίγυπτο και την Ιορδανία ως τελικούς χρήστες για να πουλήσουν ισραηλινό αέριο στην Τουρκία, εν μέρει για ζητήματα πληρωμής χρέους. Θα προτιμούσαν ακόμη μια πιο άμεση διαδρομή προς νέες αγορές για να διαφοροποιήσουν το χαρτοφυλάκιό τους, όπως ένα κοινό έργο LNG με την Κύπρο.

3.-Μη ιρανικοί αγωγοί πετρελαίου και συνδέσεις ηλεκτρικής ενέργειας με τη Συρία

Το νέο καθεστώς στη Συρία έχει ενεργειακά συμφέροντα πέρα από τη χρήση της χώρας ως περιοχής διέλευσης για αγωγούς φυσικού αερίου. Η Συρία έχει απεγνωσμένη ανάγκη από σταθερό εφοδιασμό πετρελαίου τώρα που δεν διαθέτει τακτικό εφοδιασμό ιρανικού αργού πετρελαίου και καυσίμων. Κατά τη διάρκεια του καθεστώτος του Άσαντ, η Συρία λάμβανε περίπου το 90% της προμήθειας πετρελαίου της από το Ιράν (60.000-70.000 βαρέλια την ημέρα), ενώ ένα άλλο 10% προερχόταν από τοπικά συριακά κοιτάσματα πετρελαίου. Επιπλέον, η Χεζμπολάχ μετέφερε λαθραία καύσιμα στη Συρία μέσω του Λιβάνου (παρά τα προβλήματα του ίδιου του Λιβάνου με σοβαρές ελλείψεις πετρελαίου). Η νέα πραγματικότητα της Συρίας είναι πολύ διαφορετική. Αμέσως μετά την κατάρρευση του καθεστώτος του Άσαντ, το Ιράν διέκοψε όλες τις αποστολές πετρελαίου στη Συρία. Την ίδια στιγμή, το Ισραήλ βομβάρδισε τις διαδρομές λαθρεμπορίου της Χεζμπολάχ προς τη Συρία, εμποδίζοντας έτσι τη λαθραία εισαγωγή καυσίμων από τον Λίβανο.

Αγωγοί πετρελαίου και φυσικού αερίου στη Συρία

Πηγή: U.S. Energy Information Administration

Υπό αυτές τις νέες συνθήκες, η Συρία αναζητά τώρα συμφωνίες συνεργασίας για να λαμβάνει τακτικές προμήθειες πετρελαίου από έναν ή περισσότερους γείτονές της. Το πιο άμεσο μέσο θα ήταν οι διασυνοριακές αποστολές με φορτηγά, οι οποίες είναι ακριβές και σπάνιες. Μακροπρόθεσμα, η Συρία θα αναζητήσει νέα έργα αγωγών για να εξασφαλίσει μια συνεπή ροή.

Η πιο προφανής πηγή θα ήταν ο υπάρχων αγωγός πετρελαίου μεταξύ Συρίας και Κιρκούκ στο Ιράκ, ο οποίος σταμάτησε τη λειτουργία του στη δεκαετία του 1980 και θα απαιτούσε αποκατάσταση.

Ωστόσο, αυτά τα κοιτάσματα πετρελαίου βρίσκονται τώρα υπό τον έλεγχο της Κουρδικής Περιφερειακής Κυβέρνησης (KRG) στο βόρειο Ιράκ, κάτι που μπορεί να προκαλέσει την αντίθεση της Τουρκίας.

Επιπλέον, το Κατάρ, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και η Σαουδική Αραβία εξετάζουν την πιθανότητα να γίνουν ο νέος προμηθευτής πετρελαίου της Συρίας ως μέρος του περιφερειακού παιχνιδιού για να αποκτήσουν πολιτική βάση με το νέο συριακό καθεστώς.

Τους επόμενους μήνες θα πρέπει να περιμένουμε να δούμε πολλές κινήσεις προς αυτή την κατεύθυνση.

Η Σαουδική Αραβία έχει υψηλά κίνητρα να προμηθεύσει πετρέλαιο στη Συρία αντί για το Κατάρ και ενδεχομένως να αποτρέψει άλλα σχέδια του Κατάρ να ενισχύσει την παρουσία της στη Συρία μαζί με την Τουρκία.

Η Σαουδική Αραβία έχει υψηλά κίνητρα να προμηθεύσει πετρέλαιο στη Συρία αντί για το Κατάρ και ενδεχομένως να αποτρέψει άλλα σχέδια του Κατάρ να ενισχύσει την παρουσία της στη Συρία μαζί με την Τουρκία.

Φαίνεται ότι σε αυτή τη φάση, το Ισραήλ δεν έχει λάβει ακόμη σαφή απόφαση σχετικά με τη φύση της σχέσης του με το νέο καθεστώς στη Συρία. Αυτό είναι κατανοητό, λαμβάνοντας υπόψη τα πολυάριθμα πολιτικά σενάρια που θα μπορούσαν ακόμη να συμβούν στη Συρία που θα άλλαζαν εντελώς τους υπάρχοντες υπολογισμούς. Ωστόσο, όσον αφορά τις δυνατότητες, μια συμφωνία εξομάλυνσης μεταξύ Ισραήλ και Συρίας θα μπορούσε να ανοίξει νέους ενεργειακούς δρόμους και οικονομικές ευκαιρίες για το Ισραήλ, συμπεριλαμβανομένων των εξαγωγών φυσικού αερίου, της βοήθειας στον εφοδιασμό πετρελαίου, της δημιουργίας κοινών ανεμογεννητριών στα Υψίπεδα του Γκολάν και πολλά άλλα.

Εάν το Ισραήλ αργήσει να αντιδράσει στις εξελίξεις σχετικά με τις νέες ενεργειακές υποδομές στη Συρία, ειδικά εκείνες υπό την ηγεσία της Τουρκίας, μπορεί να χάσει μια πολύτιμη οικονομική και πολιτική ευκαιρία να γίνει αναπόσπαστο μέρος ενός νέου περιφερειακού ενεργειακού διαδρόμου.

*Ο Δρ Elai Rettig είναι επίκουρος καθηγητής στο Τμήμα Πολιτικών Σπουδών και ανώτερος ερευνητής στο Κέντρο Στρατηγικών Σπουδών Begin-Sadat στο Πανεπιστήμιο Bar-Ilan. Ειδικεύεται στην ενεργειακή γεωπολιτική και την εθνική ασφάλεια.

ΠΗΓΗ: besacenter.org

Συνέχεια ανάγνωσης

Οικονομία

Οικονομικός Ταχυδρόμος για Υδρογονάνθρακες: Τον Απρίλιο οι αποφάσεις της ExxonMobil για γεώτρηση στην Κρήτη

Το mega project των ExxonMobil (operator) – HELLENiQ ENERGY που αφορά στην εξερεύνηση των δύο παραχωρήσεων για κοιτάσματα με υδρογονάνθρακες και συγκεκριμένα με φυσικό αέριο, μπαίνει σε κομβικό σημείο.

Δημοσιεύτηκε

3 ημέρες πριν

στις

13 Ιανουαρίου 2025

από τον

ΧΑΚ

Κληρώνει… τον Απρίλιο για τις έρευνες εντοπισμού πιθανών κοιτασμάτων σε υδρογονάνθρακες (φυσικό αέριο) υπεράκτια της Κρήτης.

Γράφει ο Χρήστος Κολώνας, Οικονομικός Ταχυδρόμος

Η ExxonMobil είχε επισπεύσει την είσοδο της στη δεύτερη φάση των ερευνών, που είναι η πρόσκτηση τρισδιάστατων γεωφυσικών δεδομένων από το θαλάσσιο οικόπεδο Νοτιοδυτικά της Κρήτης

Υδρογονάνθρακες: Το μπλοκ «Νοτιοδυτικά της Κρήτης»

Ειδικότερα, ως γνωστόν τον περασμένο Οκτώβριο του 2024, η ExxonMobil αποφάσισε να προχωρήσει στη δεύτερη φάση των ερευνών για τους υδρογονάνθρακες στην παράκτια παραχώρηση «Νοτιοδυτικά της Κρήτης».

Η εκκίνηση των προβλεπόμενων εργασιών για τις έρευνες σε υδρογονάνθρακες με βάση τη σύμβαση που έχει υπογράψει με το ελληνικό δημόσιο και εποπτεύει η Ελληνική Διαχειριστική Εταιρεία Υδρογονανθράκων και Ενεργειακών Πόρων ερμηνεύτηκε από τον CEO της ΕΔΕΥΕΠ Άρη Στεφάτο ως θετικό γεγονός καθώς καταδεικνύει την απόφαση του πετρελαϊκού κολοσσού να συνεχίσει τις επενδύσεις στο upstream της χώρας μας.

Βέβαια να σημειωθεί εδώ ότι ουσιαστικά η ExxonMobil είχε επισπεύσει την είσοδο της στη δεύτερη φάση των ερευνών, που είναι η πρόσκτηση τρισδιάστατων γεωφυσικών δεδομένων από το θαλάσσιο οικόπεδο «Νοτιοδυτικά της Κρήτης». Στις αρχές του 2024 με ειδικά εξοπλισμένο σεισμογραφικό σκάφος εκτέλεσε τις συγκεκριμένες εργασίες.

Πηγές αναφέρουν στον ΟΤ, πώς ο Απρίλιος θα είναι ο μήνας κατά τον οποίο είναι πολύ πιθανόν η ExxonMobil να λάβει επενδυτική απόφαση για την προετοιμασία της πρώτης ερευνητικής γεώτρησης

Υδρογονάνθρακες: Το μπλοκ «Δυτικά της Κρήτης»

Την ίδια περίοδο, όμως, που η ExxonMobil προχωρούσε στη δεύτερη φάση των ερευνών – τον περασμένο Οκτώβριο – ζητούσε και την παράταση της πρώτης φάσης του ερευνητικού προγράμματος για το άλλο θαλάσσιο block που έχει μισθώσει και φέρει την ονομασία «Δυτικά της Κρήτης».

Το αίτημα έγινε αποδεκτό από την ΕΔΕΥΕΠ και η παράταση δόθηκε μέχρι τις 9 Απριλίου του 2025. Η ExxonMobil χρειαζόταν περισσότερο χρόνο για την ερμηνεία των δισδιάστατων σεισμικών δεδομένων που συγκέντρωσε κατά την περίοδο 2022-2023 στο συγκεκριμένο θαλάσσιο block.

Αν, αναφέρουν τα σενάρια, η αμερικανική πολυεθνική δεν προχωρήσει στην επόμενη φάση των ερευνών για υδρογονάνθρακες στην παραχώρηση «Δυτικά της Κρήτης» θα πρέπει αφενός να προχωρήσει στην επιστροφή της στο ελληνικό δημόσιο

Πηγές αναφέρουν στον ΟΤ, πώς ο Απρίλιος θα είναι ο μήνας κατά τον οποίο είναι πολύ πιθανόν η ExxonMobil να λάβει επενδυτική απόφαση για την προετοιμασία της πρώτης ερευνητικής γεώτρησης. Και για την ακρίβεια να προσδιορίσει με μεγαλύτερη ακρίβεια το πεδίο των γεωτρητικών της εργασιών.

Τα σενάρια

Αν, αναφέρουν τα σενάρια, η αμερικανική πολυεθνική δεν προχωρήσει στην επόμενη φάση των ερευνών για υδρογονάνθρακες στην παραχώρηση «Δυτικά της Κρήτης» θα πρέπει αφενός να προχωρήσει στην επιστροφή της στο ελληνικό δημόσιο.

Αν τελικά επιλέξει να συνεχίσει στην προαναφερόμενη παραχώρηση τότε σε συνδυασμό και με το block «Νοτιοδυτικά της Κρήτης» η ExxonMobil θα αποφασίσει και για τους συγκεκριμένους στόχους με πιθανά κοιτάσματα στα δύο θαλάσσια οικόπεδα.

Πάντως, η επιλογή της ExxonMobil να προχωρήσει στη δεύτερη φάση των ερευνών της στην παραχώρηση «Νοτιοδυτικά της Κρήτης» αλλά και το γεγονός ότι αυτή βρίσκεται πιο κοντά στις πλούσιες σε υδρογονάνθρακες γεωλογικές δομές της νοτιοανατολικής Μεσογείου φανερώνει και το που εστιάζει η αμερικανική πολυεθνική το ενδιαφέρον της για την πρώτη ερευνητική γεώτρηση.

Πηγές του ΟΤ επιμένουν πώς ο νέος επενδυτής κινείται ως προς τη συμμετοχή του σε κάποιες από τις ενεργές παραχωρήσεις

Το ενδιαφέρον κι άλλου πετρελαϊκού ομίλου

Ανεξάρτητα από τις όποιες αποφάσεις της ExxonMobil πληροφορίες αναφέρουν στον ΟΤ ότι το τελευταίο χρονικό διάστημα φέρεται να εκδηλώνεται ενδιαφέρον και από άλλον διεθνή πετρελαϊκό κολοσσό.

Επισήμως δεν επιβεβαιώνεται αυτό το ενδιαφέρον. Ωστόσο πηγές του ΟΤ επιμένουν πώς ο νέος επενδυτής κινείται ως προς τη συμμετοχή του σε κάποιες από τις ενεργές παραχωρήσεις.

Εκτός από το σχήμα ExxonMobil – HELLENiQ ENERGY στην Κρήτη, δραστηριοποιείται μόνη της η HELLENiQ ENERGY στα δύο θαλάσσια μπλοκ «Ιόνιο» και «10». Το τελευταίο βρίσκεται στον Κυπαρισσιακό Κόλπο.

Ο ελληνικός ενεργειακός όμιλος βρίσκεται επίσης στη φάση της επεξεργασίας των σεισμικών δεδομένων από το υπέδαφος των δύο παραχωρήσεων. Ωστόσο, αναζητά κι επενδυτικό εταίρο προκειμένου να προχωρήσει αν το κρίνει στη φάση των ερευνητικών γεωτρήσεων.

Τα κοιτάσματα σε υδρογονάνθρακες στην Ελλάδα

Αξίζει να σημειωθεί ότι η ΕΔΕΥΕΠ πρόσφατα έδωσε δημοσίως τις πρώτες εκτιμήσεις για τα δυνητικά κοιτάσματα σε υδρογονάνθρακες (φυσικό αέριο) στα θαλάσσια blocks της Κρήτης και του Ιονίου Πελάγους δείχνουν: «Μια συντηρητική εκτίμηση των δυνητικών και πιθανών αποθεμάτων των εν λόγω περιοχών, στις οποίες ωστόσο δεν έχει ακόμη διενεργηθεί εξερευνητική γεώτρηση, κυμαίνεται σύμφωνα με προκαταρκτικά στοιχεία της ΕΔΕΥΕΠ στα 24 τρις κυβικά πόδια (trillion cubic feet) ή 680 bcm (δισ. κυβικά μέτρα) φυσικού αερίου (risked recoverable reserves). Η πιθανή επιβεβαίωση αυτών των κοιτασμάτων υπερκαλύπτει τόσο την παρούσα όσο και τη μέλλουσα εγχώρια ζήτηση φυσικού αερίου καθιστώντας τη χώρα μας εξαγωγική έως τα τέλη της δεκαετίας», αναφέρεται σχετικώς στην ετήσια έκθεση απολογισμού της ΕΔΕΥΕΠ.

Συνέχεια ανάγνωσης

Οικονομία

Τι αλλάζει στα τιμολόγια ρεύματος

Δημοσιεύτηκε

1 εβδομάδα πριν

στις

8 Ιανουαρίου 2025

από τον

ΧΑΚ

Με την έλευση του 2025, έρχονται και αλλαγές στο μπλε τιμολόγιο ρεύματος. Είναι χαρακτηριστικό ότι αυτή τη στιγμή υπάρχουν διαθέσιμα σταθερά τιμολόγια κάτω από τα 10 λεπτά η κιλοβατώρα, ενώ το πάγιο κυμαίνεται από 5 ευρώ τον μήνα έως 10 ευρώ το μήνα περίπου.

Ο ενεργειακός επιθεωρητής, Μιχάλης Χριστοδουλίδης μίλησε στο MEGA για τα τιμολόγια ρεύματος.

«Ήδη τις τελευταίες μέρες, με το πάγωμα της αεροδότησης φυσικού αερίου από την Ουκρανία των χωρών της κεντρικής Ευρώπης, έχει «τσιμπήσει» η θερμική μεγαβατώρα στο χρηματιστήριο της Ολλανδίας γύρω στο 25%. Αυτό θα συνεχιστεί και συνεπώς τα τιμολόγια του Φεβρουαρίου θα έχουν περαιτέρω αύξηση και του ρεύματος και του φυσικού αερίου» σημείωσε.

Τι αλλάζει με τα τιμολόγια ρεύματος

-Από 17 Ιανουαρίου τα σταθερά μπλε θα είναι ΜΟΝΟ 12μηνης διάρκειας

-Από 1η Φεβρουαρίου ενεργοποιούνται τα διζωνικά τιμολόγια σε αντικατάσταση των νυχτερινών τιμολογίων

Χειμώνας (Νοέμβριος – Μάρτιος):

Μεσημβρινή ζώνη: 12:00 – 15:00

Νυχτερινή ζώνη: 02:00 – 05:00

Καλοκαίρι (Απρίλιος – Οκτώβριος):

Μεσημβρινή ζώνη: 11:00 – 15:00

Νυχτερινή ζώνη: 02:00 – 04:00..