Ακολουθήστε μας

Αναλύσεις

Γαλλία εναντίον Γερμανίας

ΕΕ-Mercosur: Από τη Συμφωνία στην Κρίση

Δημοσιεύτηκε στις

Η Mercosur είναι μια οικονομική ένωση με ισχυρή γεωργική παραγωγή, ενώ η ΕΕ στοχεύει στη διείσδυση των βιομηχανικών και καταναλωτικών αγαθών της στη Νότια Αμερική. Οι διαφορές στον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζεται η συμφωνία απειλούν την εσωτερική συνοχή της ΕΕ και αναδεικνύουν τις διχαστικές προσεγγίσεις σε θέματα εμπορίου, περιβάλλοντος και γεωπολιτικής στρατηγικής

ΕΕ-Mercosur: Από τη Συμφωνία στην Κρίση

Γράφει η Μαριάνα Συμεωνίδη

Την Παρασκευή 6 Δεκεμβρίου 2024 η Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής και οι ομόλογοί της από τέσσερις χώρες της Mercosur (Πρόεδροι Βραζιλίας, Αργεντινής, Παραγουάης και Ουρουγουάης) ολοκλήρωσαν τις διαπραγματεύσεις για μια συμφωνία εταιρικής σχέσης ΕΕ-Mercosur.

«Πρόκειται για μια συμφωνία win-win, η οποία θα αποφέρει σημαντικά οφέλη στους καταναλωτές και τις επιχειρήσεις, και από τις δύο πλευρές. Επικεντρωνόμαστε στη δικαιοσύνη και το αμοιβαίο όφελος», δήλωσε η Ursula von der Leyen.

Το υπόβαθρο της συμφωνίας ΕΕ-Mercosur

Η συμφωνία ΕΕ-Mercosur, που διαπραγματεύεται εδώ και δύο δεκαετίες, αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες εμπορικές συμφωνίες που έχει επιχειρήσει η ΕΕ. Στόχος της είναι να διευκολύνει την πρόσβαση στις αγορές των δύο περιοχών, μειώνοντας δασμούς και προωθώντας τη ροή αγαθών και υπηρεσιών. Η Mercosur είναι μια οικονομική ένωση με ισχυρή γεωργική παραγωγή, ενώ η ΕΕ στοχεύει στη διείσδυση των βιομηχανικών και καταναλωτικών αγαθών της στη Νότια Αμερική.

Σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή η συμφωνία αυτή προσφέρει:

  • Ασφάλιση και διαφοροποίηση των αλυσίδων εφοδιασμού
  • Νέες ευκαιρίες για κάθε είδους επιχειρήσεις, καταργώντας συχνά υπέρογκους δασμούς στις εξαγωγές της ΕΕ προς τη Mercosur.
  • Εξοικονόμηση δασμών αξίας 4 δισεκατομμυρίων ευρώ από τις επιχειρήσεις της ΕΕ ετησίως.
  • Εμπορική προτίμηση σε στρατηγικούς μηδενικούς βιομηχανικούς τομείς όπως οι τεχνολογίες ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και τα καύσιμα χαμηλών εκπομπών άνθρακα.
  • Βοήθεια στις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις να κάνουν περισσότερες εξαγωγές μειώνοντας τη γραφειοκρατία.
  • Αποτελεσματική αξιόπιστη και βιώσιμη ροή πρώτων υλών κρίσιμης σημασίας για την παγκόσμια πράσινη μετάβαση.

Ωστόσο, το κείμενο της συμφωνίας έχει επικριθεί έντονα. Αποτελώντας αντικείμενο διαμάχης στο εσωτερικό της ΕΕ, η εν λόγω συνεργασία έχει δημιουργήσει δύο αντίθετα στρατόπεδα, της Γαλλίας και της Γερμανίας (Politico, 2024). Οι διαφορές στον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζεται η συμφωνία απειλούν την εσωτερική συνοχή της ΕΕ και αναδεικνύουν τις διχαστικές προσεγγίσεις σε θέματα εμπορίου, περιβάλλοντος και γεωπολιτικής στρατηγικής.

Η θέση της Γαλλίας με περιβαλλοντικό πρόσωπο

Η Γαλλία έχει ταχθεί κατά της επικύρωσης της συμφωνίας, επικαλούμενη την περιβαλλοντική της διάσταση. Ο Πρόεδρος Εμμανουέλ Μακρόν έχει εκφράσει ανησυχίες για την έλλειψη δεσμευτικών ρυθμίσεων σχετικά με την προστασία του Αμαζονίου, κατηγορώντας τη Βραζιλία για την αδυναμία της να ελέγξει την αποψίλωση. Επίσης, η Γαλλία, παραδοσιακά, προστατεύει και τους αγρότες της, οι οποίοι  θα ζημιωθούν από τη φθηνότερη αγροτική παραγωγή της Νότιας Αμερικής. «Χωρίς να υποχωρήσουμε, θα συνεχίσουμε να υπερασπιζόμαστε την αγροτική μας κυριαρχία», δήλωσε ο Emmanuel Macron. Επομένως, οι περιβαλλοντικές ανησυχίες έρχονται δεύτερες συγκριτικά με την πολιτική αποσταθεροποίηση και τη διαταραγμένη κατάσταση στο εσωτερικό της Γαλλίας.

«Η Ursula von der Leyen δεν θα μπορούσε να επιλέξει χειρότερη στιγμή από αυτήν». Είναι μεγάλο λάθος να το κάνει αυτό τώρα. Δίνει πραγματικά την εντύπωση ότι εκμεταλλεύεται την κρίση στη Γαλλία για να προσπαθήσει να προχωρήσει μόνη της» είπε ο Christophe Grudler, άλλο μέλος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου από το στρατόπεδο του Μακρόν.

Ο πρώην Πρωθυπουργός Michel Barnier είχε ήδη πει στην Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ότι “αυτή η συμφωνία είναι απαράδεκτη για τη Γαλλία.”

Πάντως, και άλλα κράτη μέλη, όπως η Ιρλανδία, η Αυστρία, το Βέλγιο και η Ολλανδία, έχουν εκφράσει έντονα τις ανησυχίες τους σχετικά με τον αντίκτυπο της εν λόγω συμφωνίας στο περιβάλλον, τις περιβαλλοντικές πολιτικές της ΕΕ και την έλλειψη εργαλείων για την αντιμετώπιση της αποψίλωση του τροπικού δάσους του Αμαζονίου λόγω της φερόμενης απουσίας δεσμευτικών υποχρεώσεων (Gracia Belén, 2024).

Η θέση της Γερμανίας και η στρατηγική των ελεύθερων αγορών

Αντίθετα, η Γερμανία υποστηρίζει την επικύρωση της συμφωνίας, βλέποντας σε αυτήν μια ευκαιρία για την ενίσχυση των εξαγωγών της και τη διατήρηση της ανταγωνιστικότητας της ΕΕ απέναντι σε άλλες παγκόσμιες δυνάμεις, όπως οι ΗΠΑ και η Κίνα. Η αυξανόμενη ανησυχία για τη βιομηχανική της παρακμή, ώθησε τη Γερμανία στην υποστήριξη της εύρεσης νέων αγορών ανάπτυξης και στην προσμονή των οφελών από τη μείωση των δασμών των εξαγωγών τους προς τη Mercosur (MercoPress, 2024). Η Γερμανία επιχειρεί να υποβαθμίσει τις περιβαλλοντικές ανησυχίες, υποστηρίζοντας ότι η συμφωνία περιλαμβάνει ρήτρες για τη βιώσιμη ανάπτυξη και ότι η ΕΕ θα μπορεί να επιβάλει κυρώσεις σε περίπτωση παραβίασης των δεσμεύσεων για το περιβάλλον.

Ακόμα μια απειλή στην εσωτερική συνοχή της ΕΕ

Η αντιπαράθεση μεταξύ Γαλλίας και Γερμανίας αντανακλά βαθύτερες διαφορές στις προσεγγίσεις για το μέλλον της ΕΕ. Η Γαλλία προκρίνει μια πιο προστατευτική προσέγγιση για τις εγχώριες αγορές και το περιβάλλον, ενώ η Γερμανία δίνει έμφαση στον φιλελευθερισμό και την οικονομική ανάπτυξη. Αυτή η διχογνωμία αποτυπώνει τη δυσκολία της ΕΕ να μιλήσει με μία φωνή σε κρίσιμα ζητήματα.

Πολλώ δε μάλλον, όταν οι εμπορικές συμφωνίες εντάσσονται σε μια από τις αποκλειστικές αρμοδιότητες της ΕΕ, που της έχουν ανατεθεί εκ μέρους όλων των 27 χωρών της ΕΕ. Μιλάμε, δηλαδή, για τα πεδία πολιτικής στα οποία η ΕΕ είναι η μόνη αρμόδια να νομοθετεί και κάθε απόφαση εφαρμόζεται υποχρεωτικά από όλα τα κράτη-μέλη. Ας μην ξεχνάμε ότι από το 1947 η Δύση θέσπιζε τη γενική Συμφωνία Δασμών και Εμπορίου, με σκοπό να ρυθμίσει το παγκόσμιο εμπόριο και να το πλαισιώσει σε ένα φιλελεύθερο σύστημα μείωσης δασμών και μη δασμολογικών μέτρων (Πιστικού, 2024).

Η κίνδυνοι φαίνεται να αυξάνονται όταν μιλάμε για ριζική διαφωνία των δύο μεγαλύτερων οικονομιών της ΕΕ, οι οποίες αποτελούν τα ευρωπαϊκά «κλειδιά», αφενός για την σταθεροποίηση της ΕΕ και αφετέρου για τη λήψη οιουδήποτε είδους κοινών αποφάσεων (Schramm & Krotz, 2024; Friis & Tamnes, 2024). Επομένως, όταν η Κοινή Εμπορική Πολιτική, ως ο πιο ολοκληρωμένος τομέας και το «σημείο αναφοράς» των Βρυξελλών, συναντά τέτοιου είδους τροχοπέδη, κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί το άμεσο μέλλον της Ευρώπης μέσα στο ευρύτερο διαταραγμένο γεωπολιτικό περιβάλλον.

Προοπτικές και προκλήσεις

Η πιθανότητα μιας συμβιβαστικής λύσης εξαρτάται από το αν οι δύο πλευρές θα μπορέσουν να συμφωνήσουν σε τροποποιήσεις που θα εξισορροπούν τις περιβαλλοντικές ανησυχίες με την ανάγκη οικονομικής ανάπτυξης. Η ΕΕ πρέπει να διασφαλίσει ότι η συμφωνία δεν θα έρθει σε αντίθεση με τις δεσμεύσεις της για την Πράσινη Συμφωνία, προστατεύοντας παράλληλα τα στρατηγικά της συμφέροντα.

Σε έναν κόσμο που χαρακτηρίζεται από αυξανόμενη γεωπολιτική ανταγωνιστικότητα, η ΕΕ οφείλει να εξεύρει έναν τρόπο να γεφυρώσει τις εσωτερικές της διαφορές και να δράσει ως ενωμένη δύναμη. Η συμφωνία ΕΕ-Mercosur, αν και περίπλοκη, θα μπορούσε να αποτελέσει δοκιμασία για την ικανότητα της Ένωσης να λειτουργεί συντονισμένα, προωθώντας ταυτόχρονα οικονομικά και περιβαλλοντικά συμφέροντα. Η μη επικύρωση από της συμφωνίας από το Συμβούλιο της ΕΕ είναι πιθανό να βλάψει τη φήμη της ως αξιόπιστου εταίρου στις διεθνείς διαπραγματεύσεις. Επιπλέον, θα μπορούσε να ενισχύσει την επιρροή της Κίνας και των ΗΠΑ στη Νότια Αμερική, υπονομεύοντας τον γεωπολιτικό ρόλο της ΕΕ.

Bιβλιογραφία

European Commission. (2024). EU and Mercosur reach political agreement on groundbreaking partnership. Retrieved December 5, 2024, from https://ec.europa.eu/commission/presscorner/detail/en/ip_24_6244

Friis, K., & Tamnes, R. (2024). The defence of northern Europe: new opportunities, significant challenges. International Affairs, iiae019.

Gracia, M. B. (2024). The European Union-Mercosur agreement is not a threat to EU environmental policy. Trade Experettes. Retrieved December 7, 2024, from https://www.tradeexperettes.org/blog/articles/the-european-union-mercosur-agreement-is-not-a-threat-to-eu-environmental-policy

Politico. (2024). EU-Mercosur trade deal faces French resistance at Latin America summit. Retrieved December 5, 2024, from https://www.politico.eu/article/eu-mercosur-december-trade-deal-france-latin-america-summit-china-brazil/

Schramm, L., & Krotz, U. (2024). Leadership in European crisis politics: France, Germany, and the difficult quest for regional stabilization and integration. Journal of European Public Policy31(5), 1153-1178.

MercoPress. (2024). France and Germany split over the EU-Mercosur trade pact. Retrieved December 5, 2024, from https://en.mercopress.com/2024/05/21/france-and-germany-split-over-the-eu-mercosur-trade-pact

Πιστικού, Β. (2024). Εμπορικός πόλεμος ΗΠΑ-ΕΕ: Όταν ο λύκος φωνάζει για τα πρόβατα. Capital.gr. Retrieved December 5, 2024, from https://www.capital.gr/me-apopsi/3885713/emporikos-polemos-ipa-ee-otan-o-lukos-fonazei-gia-ta-probata

Η Μαριάνα Συμεωνίδη ξεκίνησε τις σπουδές της στην Αθήνα, ολοκληρώνοντας το προπτυχιακό της στην Αγγλική Γλώσσα και Φιλολογία στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Έχοντας έντονο ενδιαφέρον για την έρευνα, την πολιτική αλλά και τις επιπτώσεις της πολιτικής στις κοινωνίες, ξεκίνησε το μεταπτυχιακό πρόγραμμα στην Ευρωπαϊκή Πολιτική και Διακυβέρνηση στο Πανεπιστήμιο Νεάπολις στην Πάφο της Κύπρου. Επέλεξε να διευρύνει τις γνώσεις της σε διεθνές επίπεδο συμμετέχοντας στο πρόγραμμα Erasmus «The Young Global Leaders Camp» στη Ρίγα της Λετονίας. Επαγγελματικά, εργάζεται ως Junior Researcher στο European Institute for International Relations (EIIR) στον τομέα των έργων χρηματοδότησης της ΕΕ. Έχει συμμετάσχει σε σεμινάρια του United Nations Institute for Training and Research (UNITAR), με θέματα όπως η επίλυση συγκρούσεων και η διπλωματία. Σήμερα ζει στην Αθήνα, όπου συνεχίζει τη μελέτη και τη συμμετοχή της σε διεθνείς πρωτοβουλίες με στόχο τη βελτίωση των ερευνητικών της δεξιοτήτων.

Αναλύσεις

Πήρε την επιστολή ο Μητσοτάκης;

Η Ελλάδα πρέπει να έχει λόγο για τους Έλληνες και τους Χριστιανούς της Συρίας

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Ιωάννης Μπαλτζώης: Η Ελλάδα πρέπει να έχει λόγο για τους Έλληνες και τους Χριστιανούς της Συρίας, η οποία είναι η καρδιά του αρχαιοελληνικού κόσμου. Θα γίνει πόλεμος Τουρκίας-Ισραήλ; Το Ισραήλ ετοιμάζεται για σύγκρουση.

Συνέχεια ανάγνωσης

Αναλύσεις

Οι ευθύνες για τις βιβλικές φωτιές στο Λος Άντζελες

Ζωντανή εκπομπή με τον Σταύρο Καλεντερίδη και τη Ζωή Βελέντζα

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Ζωντανή εκπομπή με τον Σταύρο Καλεντερίδη και τη Ζωή Βελέντζα

Συνέχεια ανάγνωσης

Αναλύσεις

Οι προκλήσεις για τους Χριστιανούς της Μέσης Ανατολής! Ο ρόλος της Ελλάδας και της Κύπρου

Με εξαίρεση το Ισραήλ, η Ελλάδα και η Κύπρος είναι οι μόνες Χριστιανικές χώρες σε απόσταση αναπνοής από την περιοχή της Μέσης Ανατολής οι οποίες μπορούν να λάβουν κάποια μορφή δράσης· και μεταξύ των δύο κυρίως η Ελλάδα έχει την απαραίτητη ισχύ για να μπορέσει να έχει η όποια δράση κάποιον αντίκτυπο.

Δημοσιεύτηκε

στις

Οι Χριστιανικοί πληθυσμοί σε όλη την έκταση της Μέσης Ανατολής καθ’ όλη την ιστορική διαδρομή τους στη Μέση Ανατολή και ειδικότερα δε από την κατάληψη της περιοχής από τους μουσουλμανικούς Αραβικούς πληθυσμούς, βρίσκονταν υπό τη σκιά και τον φόβο των διωγμών από φανατικούς Μουσουλμάνους.

Με εξαίρεση το Ισραήλ, η Ελλάδα και η Κύπρος είναι οι μόνες Χριστιανικές χώρες σε απόσταση αναπνοής από την περιοχή της Μέσης Ανατολής οι οποίες μπορούν να λάβουν κάποια μορφή δράσης· και μεταξύ των δύο κυρίως η Ελλάδα έχει την απαραίτητη ισχύ για να μπορέσει να έχει η όποια δράση κάποιον αντίκτυπο.

Γράφει ο Γιώργος Καλάκος

Με την πτώση του καθεστώτος Άσαντ στις 8 Δεκεμβρίου 2024 από αντάρτες των Συριακών Αντιπολιτευτικών Δυνάμεων και την άνοδο στην εξουσία του αρχηγού της οργάνωσης Hayat Tahrir al-Sham (HTS), Ahmed al-Sharaa ή πιο ευρέως γνωστός με το πολεμικό του ψευδώνυμο Abu Mohamed al-Golani1, αυξάνονται και οι φόβοι αλλά και οι ανησυχίες για την τύχη των Χριστιανών τόσο στη Συρία, όσο και στην ευρύτερη Μέση Ανατολή.

Οι Χριστιανικοί πληθυσμοί σε όλη την έκταση της Μέσης Ανατολής καθ’ όλη την ιστορική διαδρομή τους στη Μέση Ανατολή και ειδικότερα δε από την κατάληψη της περιοχής από τους μουσουλμανικούς Αραβικούς πληθυσμούς, βρίσκονταν υπό τη σκιά και τον φόβο των διωγμών από φανατικούς Μουσουλμάνους. Αριθμητικά κιόλας, ανέκαθεν θωρούντουσαν ως μειοψηφία, γεγονός το οποίο έδινε περισσότερο δύναμη σε διάφορα καταπιεστικά καθεστώτα και οργανώσεις. Ενδεικτικά, οι μεταναστευτικές ροές των Χριστιανών από τη Μέση Ανατολή προς άλλες χώρες από το 1990 μέχρι σήμερα έχουν τριπλασιαστεί, με αποτέλεσμα το 1/3 του συνολικού Χριστιανικού πληθυσμού της Μέσης Ανατολής να διαβιεί σε χώρες και περιοχές εκτός της Μέσης Ανατολής το 2020, ενώ το ίδιο έτος οι Χριστιανοί μετανάστες που μένουν σε διαφορετική χώρα από τη χώρα γέννησής τους, αποτελούσαν το 47% του συνολικού μεταναστευτικού κοινού για το 20202.

Οι λόγοι που ωθούν τους ανθρώπους σε μετανάστευση είναι ποικίλοι, εν προκειμένω όμως οι Χριστιανοί της Μέσης Ανατολής φεύγουν από τα πατρογονικά τους εδάφη κυρίως λόγω θρησκευτικών διακρίσεων καθώς και τρομοκρατικών καθεστώτων εναντίον τους. Πιο αναλυτικά, το 2019, το 70-80% των χωρών της Μέσης Ανατολής είχαν νόμους περί βλασφημίας και θρησκευτικής ύβρης, όπου η ποινή για την όποια τυχόν παρανομία τους είναι σε αρκετές περιπτώσεις ακόμα και η θανατική καταδίκη· ενώ υπάρχουν και νομικά προβλήματα τόσο για τους χριστιανικούς πληθυσμούς όσο και για όσους επιλέξουν τη μετάβαση προς τον Μωαμεθανισμό3.

Ειδική μνεία χρήζει να γίνει και στις κρατικές διακρίσεις που λαμβάνουν χώρα στα κράτη της Μέσης Ανατολής, όπου οι Χριστιανικοί πληθυσμοί έχουν αρκετές δυσκολίες συχνά μάλιστα νομικής φύσεως, όπως λόγου χάρη στην Αίγυπτο κυριαρχεί κατά κύριο λόγο το Ισλαμικό δίκαιο. Όμως, στη Μέση Ανατολή υπήρχε ανέκαθεν υψηλή θρησκευτική διάκριση και από το ίδιο το κράτος και από την ίδια την κοινωνία, καθότι 16 από τα 20 κράτη της περιοχής έχουν ορίσει ως επίσημη θρησκεία τους το Ισλάμ, με όλα τα ακόλουθα νομικά, κοινωνικά και ιδεολογικά κοινότοπα. Επίσης, στη Μέση Ανατολή υπάρχουν περισσότεροι περιορισμοί σχετικά με την ελευθερία θρησκευτικής έκφρασης, όπου το 2017, 18 από τις 20 χώρες περιόριζαν –συχνά ενεργά- τόσο τα θρησκευτικά κηρύγματα όσο και τις ίδιες τις ιεροτελεστίες των μειονοτήτων, συμπεριλαμβανομένων εννοείται και των Χριστιανών· και δίχως βέβαια να αναφερθούν τα ζητήματα βίας από θρησκευτικές ομάδες ή θρησκευτικούς οργανισμούς προς τους Χριστιανούς4.

Με εξαίρεση το Ισραήλ, η Ελλάδα και η Κύπρος είναι οι μόνες Χριστιανικές χώρες σε απόσταση αναπνοής από την περιοχή της Μέσης Ανατολής οι οποίες μπορούν να λάβουν κάποια μορφή δράσης· και μεταξύ των δύο κυρίως η Ελλάδα έχει την απαραίτητη ισχύ για να μπορέσει να έχει η όποια δράση κάποιον αντίκτυπο. Μια δυνητική πλεύση δράσης των δύο αυτών χωρών είναι η ενεργοποίηση και η ανάπτυξη της θρησκευτικής τους διπλωματίας, όπου μπορούν είτε από κοινού είτε μεμονωμένα να προωθήσουν στενότερες σχέσεις –από τις ήδη υπάρχοντες- με τα τρία μεγάλα –και αρχαιότερα- Πατριαρχεία της Αντιόχειας, Αλεξάνδρειας και Ιερουσαλήμ. Πιο συγκεκριμένα μάλιστα, υπό το φως των ραγδαίων εξελίξεων στη Συρία, προτείνεται να υπάρξει σύσφιξη των σχέσεων με τα Πατριαρχεία Αντιόχειας και Ιερουσαλήμ διότι με το μεν πρώτο η θρησκευτική και πολιτισμική επιρροή θα είναι στο κέντρο των διεθνών εξελίξεων, με το δε δεύτερο μπορεί κάλλιστα να ενισχύσει τη σχέση συνεργασίας Ελλάδος-Κύπρου-Ισραήλ και άρα να υπάρξουν εύνοιες εκ των Ηνωμένων Πολιτειών5.

Παράλληλα, σημαντικότατο ρόλο παίζει και η προώθηση της επιρροής, συνεργασίας και ανάδειξης της Χερσονήσου του Άθως, καθότι αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα κέντρα πολιτισμικής και θρησκευτικής επιρροής όχι μόνο της Ορθοδοξίας (όπου υπάρχουν ακόμα σημαίνοντες Ορθόδοξοι πληθυσμοί στη Μέση Ανατολή) αλλά και του Χριστιανισμού εν γένει. Αξιοσημείωτο είναι και το γεγονός ότι η Ρωσία έχει ιδιαίτερες σχέσεις με το Άγιο Όρος και η ορθή χρήση του στην επέκταση της επιρροής της Χριστιανοσύνης στη Μέση Ανατολή, μπορεί να ενισχύσει και τις σχέσεις Ελλάδος-Κύπρου-Ρωσίας. Άρα με αυτά τα δύο τρίγωνα με τις ισχυρότερες Μεγάλες Δυνάμεις, η Ελλάδα και η Κύπρος μπορούν να παίξουν και έμμεσο ρόλο διαμεσολαβητή τόσο για τους Χριστιανικούς πληθυσμούς όσο και για την επαναφορά των σχέσεων ΗΠΑ-Ρωσίας σε τουλάχιστον ουδέτερες τάσεις και τάσεις πιθανής συνεργασίας. Σημαίνουσα όμως και στρατηγική προσοχή πρέπει να δοθεί στο ασφαλέστερο Πατριαρχείο της Αλεξάνδρειας όπου μετά το φιάσκο της «κυβέρνησης» των Αδελφών Μουσουλμάνων και την έξοδό τους από την πολιτική σκηνή το 20136, μια σύσφιξη των σχέσεων Ελλάδος-Αιγύπτου στο θρησκευτικό πλαίσιο μπορεί να αποφέρει πιο εύκολα και σίγουρα μια μακροβιότερη και σημαντικότερη στρατηγική συνεργασία στην πολύπαθη αυτή περιοχή, καθώς και ένα στιβαρό ανάχωμα στον τουρκικό επεκτατισμό καθώς και στο νέο ισλαμιστικό καθεστώς της Δαμασκού όπου υπάρχουν μεγάλα ενδεχόμενα να υπάγεται υπό την επιρροή της Τουρκίας και άρα της οργάνωσης των Αδελφών Μουσουλμάνων. Με την πτώση της Συρίας, η τύχη των Χριστιανικών πληθυσμών της Μέσης Ανατολής στηρίζεται εξ ολοκλήρου στην αυτόνομη και ανεξάρτητη Αίγυπτο, όπου μπορεί να αναδειχθεί ως ο άμεσος και σταθερός προστάτης των Χριστιανών –και άρα και των λοιπών μειονοτήτων- όλης της περιοχής του Αραβικού Κόσμου και της Γόνιμης Ημισελήνου ειδικότερα.

1 Trew B., “Christians in Aleppo are celebrating Christmas – but fear for their future”, The Independent, Sunday 22 December 2024, βλ. και: https://www.independent.co.uk/news/world/middle-east/syria-assad-aleppo-christmas-christians-b2668009.html (Τελευταία πρόσβαση: 29/12/24)

2 Kramer S., Tong Y., “The Religious Composition of the World’s Migrants» καθώς και στο ίδιο, “Global migration change, 1990-2020”, Pew Research Center, https://www.pewresearch.org/religion/2024/08/19/the-religious-composition-of-the-worlds-migrants/ & https://www.pewresearch.org/religion/2024/08/19/global-migration-change-1990-2020/

3 Villa V., “Four-in-ten countries and territories worldwide had blasphemy laws in 2019”, Pew Research Center, https://www.pewresearch.org/short-reads/2022/01/25/four-in-ten-countries-and-territories-worldwide-had-blasphemy-laws-in-2019-2/

4 Pew Research Center, “A Closer Look at How Religious Restrictions Have Risen Around the World”, July 15, 2019, https://www.pewresearch.org/religion/2019/07/15/a-closer-look-at-how-religious-restrictions-have-risen-around-the-world/

5 Hellenic Ministry of Foreign Affairs (HMFA), “Religious Diplomacy”, https://www.mfa.gr/en/foreign-policy/public-diplomacy/religious-diplomacy/

6 Ι.Θ.Μάζη, «Γεωπολιτικά Ζητήματα στην Ευρυτέρα Μέση Ανατολή και την Μεσόγειο», Τόμος 1, εκδ. Λειμών, 2017, σσ 769-772

Συνέχεια ανάγνωσης

Δημοφιλή