Ακολουθήστε μας

Αναλύσεις

Συρία και «Γαλάζια Πατρίδα»

Η Αγκυρα θα εκμεταλλευθεί τα ερείσματά της στη Δαμασκό για δημιουργία τετελεσμένων (και) στη θάλασσα

Δημοσιεύτηκε στις

Γράφει ο Άγγελος Συρίγος, Καθημερινή

Τον Σεπτέμβριο του 2011, Αμερική και Τουρκία κατέστρωναν από κοινού σχέδια για τη Συρία στη μετά Ασαντ εποχή. Ο Αμερικανός τότε πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα έβλεπε την Τουρκία ως πρότυπο για την περιοχή. Τρία χρόνια μετά, οι τζιχαντιστές του Ισλαμικού Κράτους, μιας εξτρεμιστικής οργανώσεως, είχαν αποκτήσει διά της βίας τον έλεγχο μεγάλων περιοχών της Συρίας και του Ιράκ. Ενώ οι ΗΠΑ ηγούνταν της εκστρατείας για την αντιμετώπιση του Ισλαμικού Κράτους, η Τουρκία διά της μυστικής υπηρεσίας ΜΙΤ υποστήριζε όσους ισλαμιστές ήθελαν να μεταβούν στη Συρία για να πολεμήσουν.

Με εντολή Φιντάν

Κορυφαία αποκάλυψη του ρόλου της Τουρκίας ήταν ο εντοπισμός φορτίου όπλων την 1η Ιανουαρίου 2014 από την τουρκική αστυνομία στην περιοχή της Αλεξανδρέττας, στα σύνορα με τη Συρία. Το φορτίο συνέχισε την πορεία του έπειτα από παρέμβαση του τότε αρχηγού της ΜΙΤ (και νυν υπουργού Εξωτερικών) Χακάν Φιντάν. Εκτοτε η Τουρκία συστηματικά ενίσχυε τις τζιχαντιστικές οργανώσεις στη βόρεια Συρία. Μετά τις τελευταίες εξελίξεις η Τουρκία έχει αναδειχθεί σε προνομιακό συνομιλητή και σημείο επαφής μεταξύ των ισλαμιστών και της Δύσεως.

Το ερώτημα είναι με ποιον τρόπο θα επιδιώξει η Τουρκία να εκμεταλλευθεί την προνομιακή αυτή θέση που έχει σε σχέση με τη Συρία. Τα δύο κύρια ζητήματα που την ενδιαφέρουν είναι οι Κούρδοι της Συρίας και οι Σύροι πρόσφυγες που βρίσκονται στο έδαφός της. Το πρόβλημά της είναι ότι τους Κούρδους υποστηρίζουν οι Ισραηλινοί, ενώ Αμερικανοί στρατιώτες είναι εγκατεστημένοι στις περιοχές τους. Παράλληλα, είναι δύσκολο για τους Σύρους πρόσφυγες να επιστρέψουν στην πατρίδα τους διότι σε γενικές γραμμές τα σπίτια τους είναι κατεστραμμένα λόγω του υπερδεκαετούς πολέμου.

Στόχος του Ερντογάν είναι να δημιουργήσει μια ζώνη 30-40 χλμ. εντός της Συρίας κατά μήκος των τουρκοσυριακών συνόρων. Σ’ αυτή τη ζώνη τουρκικές κατασκευαστικές εταιρείες θα χτίσουν πόλεις για την εγκατάσταση των προσφύγων. Για την ανοικοδόμηση των κατοικιών ο Ερντογάν θα ζητήσει χρηματοδότηση από την Ε.Ε. και από διεθνείς δωρητές. Με ένα σμπάρο τρία τρυγόνια: θα εκδιώξει τους Κούρδους από τις πατρογονικές τους εστίες δίπλα στα σύνορα· θα τοποθετήσει εκεί σουνίτες μουσουλμάνους πρόσφυγες που θα φύγουν από την Τουρκία· θα βοηθήσει τις τουρκικές κατασκευαστικές εταιρείες, οι ιδιοκτήτες των οποίων κατά τεκμήριο είναι φίλα προσκείμενοι προς τον Ερντογάν.

Παράλληλα, η Τουρκία θα επιδιώξει να αναλάβει την αναδιοργάνωση του συριακού στρατού, ενώ θα προσπαθεί να μετατρέψει τη Συρία σε παράρτημα της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής. Ενα τέτοιο ενδεχόμενο θα αντιμετωπιστεί εχθρικά από το Ισραήλ. Δεν απαλλάχθηκε από την παρουσία του Ιράν στα σύνορά του για να την αλλάξει με την Τουρκία.

Ως προς την Ελλάδα και την Κύπρο, θα πρέπει να μας απασχολήσει ο τρόπος με τον οποίον θα προσπαθήσει η Τουρκία να εκμεταλλευθεί το φιλικό προς αυτήν νέο καθεστώς. Εχουμε το κακό προηγούμενο του τουρκολιβυκού μνημονίου. Αν και παράνομο και αντίθετο προς τη γεωγραφία και τη λογική, υπεγράφη από τη λιβυκή κυβέρνηση όταν η τελευταία βρέθηκε στην ανάγκη της Τουρκίας. Επειδή η «Γαλάζια Πατρίδα» είναι η καρδιά της τουρκικής στρατηγικής για την ανατολική Μεσόγειο, θα πρέπει να περιμένουμε ότι οι Τούρκοι θα πιέσουν τη νέα συριακή κυβέρνηση να υπογράψει με αυτούς μια αντίστοιχη συμφωνία θαλάσσιας οριοθετήσεως.

Η Τουρκία έχει πράγματι θαλάσσια σύνορα με τη Συρία διότι οι ακτές των δύο χωρών είναι παρακείμενες στην περιοχή της Αλεξανδρέττας. Δεν θα περιορισθεί όμως στη θαλάσσια περιοχή με τις παρακείμενες ακτές βορειοανατολικά της Κύπρου. Από τους χάρτες που έχουν κυκλοφορήσει οι εμπνευστές της «Γαλάζιας Πατρίδας» για πιθανές (και κυρίως απίθανες, εξωπραγματικές) θαλάσσιες οριοθετήσεις της Τουρκίας με τα κράτη της ανατολικής Μεσογείου, προκύπτουν τα εξής. Η Τουρκία ισχυρίζεται ότι τα νησιά δεν έχουν δικαιώματα όταν βρίσκονται έναντι ηπειρωτικών ακτών. Επομένως, η Κύπρος ως νησί πρέπει να αγνοηθεί. Συνεπώς, η Τουρκία εκτός από παρακείμενες έχει και αντικριστές ακτές με τη Συρία. Κατ’ αυτόν τον τρόπο θα επιδιώξει να οριοθετήσει και την περιοχή ανάμεσα στη Συρία και την Κύπρο. Μία γλώσσα τουρκικής υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ θα χαραχθεί εντός της κυπριακής ΑΟΖ. Εκτός από τις πιέσεις που θα ασκήσει στη νέα κυβέρνηση, η Τουρκία θα δώσει στη Συρία ως δέλεαρ και μια μικρή περιοχή, που φυσικά η τελευταία δεν θα αποκτούσε εάν υπέγραφε συμφωνία οριοθετήσεως με την Κύπρο. Είναι επιτακτική ανάγκη για την κυπριακή και την ελληνική διπλωματία να αποτρέψουν την υπογραφή μιας δεύτερης συμφωνίας στη λογική της «Γαλάζιας Πατρίδας».

Είναι ο άγνωστος Χ, αλλά φυσικό πρόσωπο που βοηθάει στην παραγωγή ειδήσεων στο Geopolitico.gr, αλλά και τη δημιουργία βίντεο στο κανάλι του Σάββα Καλεντερίδη. Πολλοί τον χαρακτηρίζουν ως ανθρώπινο αλγόριθμο λόγω του όγκου των δεδομένων και πληροφοριών που αφομοιώνει καθημερινώς. Είναι καταδρομέας με ειδικότητα Χειριστή Ασυρμάτων Μέσων.

Αναλύσεις

Ανησυχεί ο Ερντογάν για τη συνεργασία Ελλάδος-ΗΠΑ

Σάββας Καλεντερίδης: Εκπομπή 7ης Νοεμβρίου 2025

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Σάββας Καλεντερίδης: Εκπομπή 7ης Νοεμβρίου 2025

Συνέχεια ανάγνωσης

Αναλύσεις

Το Παράδοξο του Τραμπ: Γιατί ο “Πρόεδρος της Ειρήνης” προκαλεί “άνευ προηγουμένου” άνοδο στις μετοχές της αμυντικής βιομηχανίας

Κατά τους εννέα πρώτους μήνες της θητείας του, οι μετοχές των αμυντικών εταιρειών στις ΗΠΑ έχουν ξεπεράσει σε απόδοση τη συνολική αμερικανική αγορά με διαφορά που δεν έχει παρατηρηθεί ποτέ ξανά στον 21ο αιώνα, ούτε κατά την πρώτη προεδρία του Τραμπ, ούτε καν επί Τζορτζ Ο. Μπους, γνωστού για την έναρξη μεγάλων πολέμων, όπως εκείνων στο Αφγανιστάν (ο μακροβιότερος πόλεμος στην ιστορία των ΗΠΑ) και στο Ιράκ.

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ έχει δηλώσει πολλές φορές ότι θέλει να μείνει στην Ιστορία ως ένας «άνθρωπος της ειρήνης». Υποστηρίζει ότι, από τότε που επέστρεψε στον Λευκό Οίκο τον Ιανουάριο του 2025, έχει τερματίσει επτά πολέμους.

Ωστόσο, και παρά την ειρηνική του ρητορική, ο Τραμπ έχει προκαλέσει μια άνευ προηγουμένου άνοδο στις μετοχές της αμερικανικής αμυντικής βιομηχανίας.

Κατά τους εννέα πρώτους μήνες της θητείας του, οι μετοχές των αμυντικών εταιρειών στις ΗΠΑ έχουν ξεπεράσει σε απόδοση τη συνολική αμερικανική αγορά με διαφορά που δεν έχει παρατηρηθεί ποτέ ξανά στον 21ο αιώνα, ούτε κατά την πρώτη προεδρία του Τραμπ, ούτε καν επί Τζορτζ Ο. Μπους, γνωστού για την έναρξη μεγάλων πολέμων, όπως εκείνων στο Αφγανιστάν (ο μακροβιότερος πόλεμος στην ιστορία των ΗΠΑ) και στο Ιράκ.

Μάλιστα, μέσα στους πρώτους οκτώ μήνες της προεδρίας του πρώτου Μπους, οι ΗΠΑ υπέστησαν τις χειρότερες τρομοκρατικές επιθέσεις της ιστορίας τους, τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου 2001, και αρκετοί ανώτεροι αξιωματούχοι της κυβέρνησής του διατηρούσαν ισχυρούς δεσμούς με τη βιομηχανία όπλων· για παράδειγμα, ο αντιπρόεδρος Ντικ Τσέινι ήταν πρώην διευθύνων σύμβουλος της Halliburton Co.

Ωστόσο, παρά τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου, τον παγκόσμιο «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας» και την εισβολή στο Ιράκ, η άνοδος των μετοχών της αμυντικής βιομηχανίας τότε ωχριά μπροστά σε αυτήν της δεύτερης προεδρίας Τραμπ.

Στην πραγματικότητα, πολλοί αναλυτές της αγοράς προειδοποιούν ότι η σημερινή άνοδος ξεπερνά ακόμη και τα θεμελιώδη οικονομικά δεδομένα.

Οι αμυντικές μετοχές φτάνουν σε “ουρανομήκη” αποτιμήσεις

Οι μετοχές της αμυντικής βιομηχανίας, σύμφωνα με τους αναλυτές, διαπραγματεύονται σε επίπεδα-ρεκόρ, που δεν δικαιολογούνται αποκλειστικά από τα οικονομικά τους μεγέθη.

Τι συμβαίνει λοιπόν;

Γιατί, υπό έναν πρόεδρο που ο Λευκός Οίκος χαρακτηρίζει συνεχώς ως «Πρόεδρο της Ειρήνης», βλέπουμε μια τέτοια εκρηκτική άνοδο στις μετοχές της αμυντικής βιομηχανίας;

Η “άνευ προηγουμένου” άνοδος των αμυντικών μετοχών υπό τον Τραμπ

Κατά τη δεύτερη προεδρία Τραμπ, οι μετοχές του κλάδου αεροδιαστημικής και άμυνας σημείωσαν ετήσια απόδοση 59,5%, ενώ ο δείκτης S&P 500 Equal Weighted είχε απόδοση μόλις 7,3%, σύμφωνα με πρόσφατη ανάλυση του Bloomberg.

Δηλαδή, οι αμυντικές μετοχές ξεπέρασαν τον γενικό δείκτη κατά 52,3% – την υψηλότερη διαφορά του 21ου αιώνα.

  • Επί Μπάιντεν, ο κλάδος άμυνας ξεπέρασε τον S&P 500 μόλις κατά 0,4%.

  • Επί πρώτης προεδρίας Τραμπ (2016–2020), η διαφορά ήταν 5,5%.

  • Επί Ομπάμα (2008–2016), μόλις 0,3%.

  • Επί Τζορτζ Μπους (2000–2008), περίπου 8,7%.

Καθίσταται λοιπόν σαφές ότι οι αμυντικές μετοχές ζουν μια έκρηξη χωρίς προηγούμενο τα τελευταία 25 χρόνια.

Το “παράδοξο” των αμυντικών μετοχών υπό τον “Πρόεδρο της Ειρήνης”

Πώς εξηγείται αυτό το φαινόμενο;

1. Ο Τραμπ εγκρίνει τεράστια εξοπλιστικά προγράμματα

Παρά τη ρητορική του περί ειρήνης, ο Τραμπ έχει εγκρίνει πολλά “μεγάλα” αμυντικά έργα.

Τον Μάρτιο του 2025, ανακοίνωσε ότι η Αμερικανική Αεροπορία επέλεξε την Boeing για μια σύμβαση 20 δισ. δολαρίων για την ανάπτυξη του μαχητικού επόμενης γενιάς “Next Generation Air Dominance” (NGAD), το οποίο ονομάστηκε επίσημα F-47.

Το νέο αυτό μαχητικό 6ης γενιάς σχεδιάζεται να αντικαταστήσει το F-22 Raptor, διαθέτοντας προηγμένες δυνατότητες συντονισμού με drones και διείσδυσης σε εχθρικά συστήματα αεράμυνας.

Τον Μάιο, ο Τραμπ ενέκρινε επίσης το πρόγραμμα “Golden Dome”, ένα αντιπυραυλικό σύστημα αξίας 175 δισ. δολαρίων, εμπνευσμένο από τον ισραηλινό Iron Dome, αλλά με πολλαπλά επίπεδα άμυνας, δορυφόρους και αισθητήρες στο διάστημα, καθώς και δυνατότητες αντιμετώπισης υπερηχητικών και βαλλιστικών πυραύλων από αντιπάλους όπως η Κίνα και η Ρωσία.

Ο Τραμπ ζήτησε από το Κογκρέσο αρχική χρηματοδότηση 25 δισ. δολαρίων, αλλά οι ειδικοί προειδοποιούν ότι το συνολικό κόστος μπορεί να φτάσει τα 831 δισ. δολάρια μακροπρόθεσμα.

Τον Απρίλιο του 2025, ο Τραμπ και ο Υπουργός Άμυνας Πιτ Χέγκσεθ ανακοίνωσαν ότι ο αμερικανικός αμυντικός προϋπολογισμός για το 2026 έφτασε για πρώτη φορά στην ιστορία το 1 τρισ. δολάρια.

Το ποσό αυτό περιλαμβάνει 893 δισ. δολάρια βασικής χρηματοδότησης για την εθνική άμυνα και 150 δισ. δολάρια επιπλέον, μέσω νομοσχεδίου που εγκρίθηκε από τη Βουλή τον Ιούλιο του 2025.

Η αύξηση αυτή καλύπτει προγράμματα όπως το F-47, το Golden Dome, ναυπηγήσεις και αναπλήρωση πυρομαχικών.

2. Πίεση προς το ΝΑΤΟ και συμμάχους για αύξηση δαπανών

Ο Τραμπ ασκεί ισχυρή πίεση στις χώρες του ΝΑΤΟ και στους συμμάχους των ΗΠΑ (όπως Ιαπωνία και Νότια Κορέα) να αυξήσουν δραστικά τις αμυντικές τους δαπάνες.

Στη Σύνοδο του ΝΑΤΟ στη Χάγη (Ιούνιος 2025), τα 32 κράτη-μέλη συμφώνησαν σε νέο στόχο δαπανών 5% του ΑΕΠ έως το 2035, υπερδιπλασιάζοντας το μέχρι τώρα όριο του 2% (που ίσχυε από το 2014).

Από αυτό:

  • το 3,5% αφορά κύριες αμυντικές ανάγκες (στρατεύματα, εξοπλισμό, έρευνα & ανάπτυξη),

  • το έως 1,5% αφορά ευρύτερες επενδύσεις ασφάλειας (υποδομές, κυβερνοάμυνα, πολιτική ανθεκτικότητα).

Η νέα αυτή συμφωνία αναμένεται να οδηγήσει σε πρόσθετες δαπάνες 1 τρισ. δολαρίων τα επόμενα χρόνια, μεγάλο μέρος των οποίων θα καταλήξει σε αμερικανικές εταιρείες όπλων, καθώς τα κράτη του ΝΑΤΟ πρέπει να διατηρούν τεχνολογική συμβατότητα για κοινές επιχειρήσεις.

3. “Πρόεδρος της ειρήνης”, αλλά όχι χωρίς βομβαρδισμούς

Παρά τη ρητορική του, ο Τραμπ δεν δίστασε να εγκρίνει στρατιωτικά πλήγματα υψηλού προφίλ μέσα στους πρώτους οκτώ μήνες της νέας θητείας του.

Τον Ιούνιο, διέταξε την Αμερικανική Αεροπορία να βομβαρδίσει ιρανικές πυρηνικές εγκαταστάσεις (Επιχείρηση Midnight Hammer) με βομβαρδιστικά B-2 Spirit και βόμβες GBU-57 Massive Ordnance Penetrator, τη μεγαλύτερη συμβατική βόμβα διάτρησης καταφυγίων στον κόσμο.

Ήταν η πρώτη φορά που οι ΗΠΑ επιτέθηκαν στο Ιράν και η πρώτη επιχειρησιακή χρήση των GBU-57.

Το γεγονός αυτό έδειξε ότι, παρά την ειρηνική του εικόνα, ο Τραμπ δεν διστάζει να χρησιμοποιήσει στρατιωτική ισχύ — κάτι που κανένας πρόεδρος μετά τον Τζίμι Κάρτερ δεν είχε τολμήσει.

Ακόμη, έχει διατάξει αεροπορικά πλήγματα κατά υποτιθέμενων εμπόρων ναρκωτικών στην Καραϊβική, που φέρονται να συνδέονται με τη Βενεζουέλα, και απειλεί με στρατιωτική δράση τη Νιγηρία.

Στις 1 Νοεμβρίου 2025, ο Τραμπ έγραψε στο Truth Social ότι έχει δώσει εντολή στο Πεντάγωνο να προετοιμάσει σχέδιο επίθεσης στη Νιγηρία, υποστηρίζοντας ότι ο χριστιανισμός «αντιμετωπίζει υπαρξιακή απειλή» στη χώρα.

«Αν η Νιγηρία δεν σταματήσει τις δολοφονίες, οι Ηνωμένες Πολιτείες θα επιτεθούν – και θα είναι γρήγορα, άγρια και γλυκά, όπως ακριβώς επιτίθενται οι τρομοκράτες στους ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΥΣ μας Χριστιανούς», έγραψε χαρακτηριστικά.

4. Η Τεχνητή Νοημοσύνη και η νέα “χρυσή εποχή” της άμυνας

Ένας ακόμη λόγος για το ράλι των μετοχών είναι η ενσωμάτωση της τεχνητής νοημοσύνης (AI) στα συστήματα άμυνας , μια εξέλιξη που οι επενδυτές θεωρούν ότι θα ξεκλειδώσει νέα αξία για τις εταιρείες.

Ο Τραμπ έχει επίσης αφήσει να εννοηθεί ότι οι ΗΠΑ ενδέχεται να επαναλάβουν τις δοκιμές πυρηνικών όπλων.

Οι αναλυτές της Wall Street εκτιμούν ότι τα κέρδη ανά μετοχή στον κλάδο της άμυνας θα αυξηθούν κατά 56% το 2025, 22% το 2026 και 16% το 2027, λόγω της παγκόσμιας αύξησης των στρατιωτικών δαπανών.

Ειρήνη ή πόλεμος; Το δίλημμα των επενδυτών

Ενώ οι επενδυτές απολαμβάνουν τεράστια κέρδη από την άνοδο των αμυντικών μετοχών, κάποιοι αναρωτιούνται αν αυτή η “άνευ προηγουμένου” άνοδος αντικατοπτρίζει προσδοκίες για έναν πιο συγκρουσιακό κόσμο τα επόμενα χρόνια.

Ίσως, τελικά, δεν είναι σαφές αν πρέπει να πανηγυρίζουμε για αυτήν την οικονομική άνθηση  ή αν ήρθε η ώρα να αναλογιστούμε προς ποια κατεύθυνση οδεύει ο κόσμος.

Euroasian Times

Συνέχεια ανάγνωσης

Αναλύσεις

Le Figaro : Για καμία άλλη χώρα δεν έχουν ειπωθεί τόσα πολλά ψέματα όσο για το Ισραήλ

Ο Βρετανός συντηρητικός δοκιμιογράφος Douglas Murray πέρασε αρκετούς μήνες στο Ισραήλ μετά την 7η Οκτωβρίου. Στο νέο του βιβλίο, αφηγείται όσα είδε και άκουσε επί τόπου και αποδομεί τo αφήγημα που διακινoύν η Αριστερά και οι διεθνείς θεσμοί.
Όπως είπα σε μια ομιλία που έδωσα στο Παρίσι πέρυσι, πρέπει πραγματικά να καταλάβουμε το εξής : μετά την 7η Οκτωβρίου, δεν έχει υπάρξει ούτε μία μεγάλη συγκέντρωση στη Δύση κατά της Χαμάς, της Ισλαμικής Τζιχάντ, της Χεζμπολάχ ή της Ιρανικής Ισλαμικής Επαναστατικής Κυβέρνησης, η οποία βρίσκεται πίσω από όλα αυτά. Ούτε μία. Αντίθετα, εβδομάδα με την εβδομάδα, πραγματοποιούνται διαδηλώσεις κατά του Ισραήλ επειδή αμύνεται ενάντια σε αυτούς τους ισλαμιστές φανατικούς, τους λάτρεις του θανάτου. Οι άνθρωποι φωνάζουν «γενοκτονία», «εθνοκάθαρση», «αποικιοκράτες» και ούτω καθεξής, από την ημέρα που ξεκίνησε η σφαγή, ακόμη και πριν.

Δημοσιεύτηκε

στις

Ο Βρετανός συντηρητικός δοκιμιογράφος Douglas Murray πέρασε αρκετούς μήνες στο Ισραήλ μετά την 7η Οκτωβρίου. Στο νέο του βιβλίο, αφηγείται όσα είδε και άκουσε επί τόπου και αποδομεί τo αφήγημα που διακινoύν η Αριστερά και οι διεθνείς θεσμοί.
Le Figaro : Γιατί ενδιαφερθήκατε για την ισραηλινοπαλαιστινιακή σύγκρουση, ενώ δεν είστε ούτε Εβραίος ούτε Μουσουλμάνος ; Γιατί αυτή η σύγκρουση ανησυχεί ιδιαίτερα τους Δυτικούς ;
Υποθέτω ότι υπάρχουν δύο λόγοι για αυτό. Ο πρώτος είναι λογικός. Τα τελευταία είκοσι πέντε χρόνια περίπου που γράφω βιβλία και άρθρα, προσπαθώ να υπερασπιστώ τα θεμέλια του δυτικού πολιτισμού. Πάντα παρατηρούσα ότι οι άνθρωποι που μισούν τη Γαλλία, τις Ηνωμένες Πολιτείες, τη Μεγάλη Βρετανία και την υπόλοιπη Δύση μισούν επίσης το Ισραήλ. Στην πραγματικότητα, το μισούν ακόμη περισσότερο. Και τα εγκλήματα για τα οποία κατηγορούν τη Δύση, τα αποδίδουν και στο Ισραήλ. Κατά κάποιο τρόπο, πιστεύω ότι οι τζιχαντιστές, οι αριστεροί εξτρεμιστές αλλά και δεξιοί εξτρεμιστές έχουν επιλέξει σωστά τον στόχο τους.
Βλέπουν πόσο κεντρική είναι η Ιερουσαλήμ για την Δύση. Νομίζουν ότι το Ισραήλ είναι πιο εύκολο να καταστραφεί από τη Γαλλία ή τις Ηνωμένες Πολιτείες, και έτσι προσπαθούν να το πλήξουν πρώτο. Θα πρόσθετα ότι στα είκοσι περίπου χρόνια που έχω περάσει χρόνο στο Ισραήλ και στην υπόλοιπη Μέση Ανατολή, δεν έχω ξαναδεί χώρα να αποτελεί αντικείμενο τόσων πολλών ψεμάτων. Ούτε καν η πατρίδα μου, η Μεγάλη Βρετανία, ούτε η θετή μου χώρα, οι Ηνωμένες Πολιτείες. Υπάρχει όμως και το θέμα της καρδιάς. Νιώθω μια βαθιά σύνδεση με τον ισραηλινό λαό. Με εντυπωσιάζει η θέλησή τους να επιβιώσουν και η βαθιά τους κατανόηση της ανάγκης, για να ζήσουν πλήρως, να είναι έτοιμοι να πολεμήσουν.
Le Figaro : Δεν είναι λάθος και από τις δύο πλευρές να εισάγουμε αυτή τη σύγκρουση ; Οι Ισραηλινοί συχνά ισχυρίζονται ότι αγωνίζονται και για την Ευρώπη, ή ακόμα και για όλες τις δυτικές χώρες. Συμμερίζεστε αυτή την άποψη ;
Συγγνώμη, αλλά εμείς στη Δύση είμαστε που εισαγάγαμε κυριολεκτικά αυτή την σύγκρουση. Αν η Ευρώπη και η Μεγάλη Βρετανία δεν είχαν εισάγει εκατομμύρια ανθρώπους από τον μουσουλμανικό κόσμο που δεν έχουν αντιμετωπίσει ποτέ τον δικό τους αντισημιτισμό – και που, στην πραγματικότητα, τον απολαμβάνουν – δεν θα είχαμε τους πολέμους στη Μέση Ανατολή να μαίνονται στους δρόμους μας. Είναι οι Μουσουλμάνοι στις χώρες μας που μιλάνε συνεχώς για την «Παλαιστίνη». Είναι αυτοί που πιστεύουν ότι τα κτίρια στο Μιλάνο πρέπει να κατεδαφιστούν αν η ιταλική κυβέρνηση δεν αναγνωρίσει την Παλαιστίνη, αυτή την ανύπαρκτη χώρα.
Αν κάποιοι από εμάς θέλουμε να αντιταχθούμε σε αυτό, δεν είναι δικό μας λάθος – ακόμα κι αν είναι δικαίωμά μας. Είμαι εξοργισμένος που οι κοινωνίες μας ήταν τόσο ανόητες στις μεταναστευτικές τους πολιτικές, τόσο απερίσκεπτες ώστε να εισάγουν στην Ευρώπη μια νέα γενιά αντισημιτών, ανθρώπους που νιώθουν μίσος ή περιφρόνηση για τις δικές μας κοινωνίες. Αν είχαμε καλωσορίσει μόνο προοδευτικούς και αφομοιωμένους Μουσουλμάνους, θα ήταν μια διαφορετική ιστορία. Αλλά δεν ισχύει αυτό. Αυτό είναι ένα γενεαλογικό πρόβλημα, και ίσως ακόμη και υπαρξιακό για εμάς στην Ευρώπη. Αλλά το εξήγησα στο βιβλίο μου, *Η παράξενη αυτοκτονία της Ευρώπης*.
Le Figaro : Εξηγείτε ότι η υποστήριξη για το Ισραήλ εξανεμίστηκε το βράδυ της 7ης Οκτωβρίου. Στο Λονδίνο, ένα τεράστιο πλήθος πραγματοποίησε ακόμη και μια βίαιη διαδήλωση μπροστά από την ισραηλινή πρεσβεία. Πώς εξηγείτε μια τέτοια ανατροπή ;
Όπως είπα σε μια ομιλία που έδωσα στο Παρίσι πέρυσι, πρέπει πραγματικά να καταλάβουμε το εξής : μετά την 7η Οκτωβρίου, δεν έχει υπάρξει ούτε μία μεγάλη συγκέντρωση στη Δύση κατά της Χαμάς, της Ισλαμικής Τζιχάντ, της Χεζμπολάχ ή της Ιρανικής Ισλαμικής Επαναστατικής Κυβέρνησης, η οποία βρίσκεται πίσω από όλα αυτά. Ούτε μία. Αντίθετα, εβδομάδα με την εβδομάδα, πραγματοποιούνται διαδηλώσεις κατά του Ισραήλ επειδή αμύνεται ενάντια σε αυτούς τους ισλαμιστές φανατικούς, τους λάτρεις του θανάτου. Οι άνθρωποι φωνάζουν «γενοκτονία», «εθνοκάθαρση», «αποικιοκράτες» και ούτω καθεξής, από την ημέρα που ξεκίνησε η σφαγή, ακόμη και πριν.
Όπως είπα, αυτό εξηγείται από τους ανθρώπους που έχουμε φέρει. Αλλά δεν πρέπει να αγνοήσουμε την τάση ορισμένων Δυτικών να συμμετέχουν σε αυτό το πλέγμα ψεμάτων. Άλλωστε, είναι πολύ βολικό για ορισμένους Ευρωπαίους να μπορούν να κατηγορούν το εβραϊκό κράτος για εγκλήματα που οι ίδιοι οι Ευρωπαίοι διέπραξαν τον 20ό αιώνα. Ο Πασκάλ Μπρούκνερ, μεταξύ άλλων, έχει ασχοληθεί με αυτό το ζήτημα. Αυτή είναι μια βαθιά ψυχολογική επιθυμία σε ορισμένα μέρη της Ευρώπης ειδικότερα, και τώρα και μεταξύ μιας νέας γενιάς στις Ηνωμένες Πολιτείες στην οποία έχει ειπωθεί ότι οι ίδιοι οι Αμερικανοί είναι ένοχοι (κληρονομικά) για γενοκτονία, εθνοκάθαρση, λευκή υπεροχή, αποικιοκρατία κ.λπ.
Le Figaro : Στο συλλαλητήριο της 21ης Οκτωβρίου 2023, ένας από τους ομιλητές στο Λονδίνο φώναξε: «Ποια είναι η λύση για την απελευθέρωση του λαού από το στρατόπεδο συγκέντρωσης που ονομάζεται Παλαιστίνη ;» Σε απάντηση, το πλήθος φώναξε: «Τζιχάντ, τζιχάντ, τζιχάντ!». Το πρόβλημα του ισλαμιστικού αυτονομισμού επηρεάζει πολλές χώρες στην Ευρώπη, συμπεριλαμβανομένης της Γαλλίας. Αλλά είναι επίσης διαδεδομένο στην Αγγλία ; Συνδέεται με τη βρετανική πολυπολιτισμικότητα ;
Αυτό το φαινόμενο είναι τουλάχιστον τόσο συνηθισμένο στη Μεγάλη Βρετανία όσο και στη Γαλλία. Η γαλλική κυβέρνηση, ωστόσο, είναι καλύτερα εξοπλισμένη για να θέσει τέλος σε αυτό το είδος διαδηλώσεων. Και λόγω των πολυάριθμων σοβαρών ισλαμιστικών τρομοκρατικών επιθέσεων που έχουν πλήξει τη Γαλλία την τελευταία δεκαετία, έχω την εντύπωση ότι η ανοχή απέναντι στους υποστηρικτές της «ιντιφάντα» είναι χαμηλότερη εκεί από ό,τι στη χώρα μας, όπου παραμένουμε σε άρνηση όσον αφορά τόσο τους ντόπιους όσο και τους εισαγόμενους ριζοσπάστες. Η Μεγάλη Βρετανία συνεχίζει να προσποιείται ότι το πρόβλημα δεν υπάρχει. Έτσι, παρόλο που η Γαλλία αντιμετωπίζει περισσότερο τα ίδια αυτά ερωτήματα, έχει επίσης προχωρήσει πολύ στον αγώνα της εναντίον τους.
Πώς εξηγείτε την εφησυχασμό της αριστεράς απέναντι στον ισλαμισμό και ακόμη και στη Χαμάς ;
Στην πραγματικότητα, η ριζοσπαστική αριστερά πιστεύει ότι οι υποστηρικτές της Χαμάς αποτελούν την πρωτοπορία του σχεδίου τους να ανατρέψουν το δυτικό καπιταλιστικό έθνος-κράτος. Οι ισλαμιστές θεωρούν την άκρα αριστερά πολύ χρήσιμους ηλίθιους που μπορούν να βοηθήσουν στην ενίσχυση των τάξεών τους. Το ερώτημα δεν είναι πότε θα διαλυθεί αυτή η συμμαχία, αλλά μάλλον ποιος θα καταβροχθίσει πρώτος ποιον. Με βάση την ανάγνωση της ιστορίας μου, ιδιαίτερα εκείνης της Ισλαμικής Επανάστασης στο Ιράν το 1979, εάν η ισλαμο-αριστερή συμμαχία επικρατήσει, η αριστερά θα είναι η πρώτη που θα εξαλειφθεί, ή ίσως η δεύτερη. Είδαμε ένα τέλειο παράδειγμα αυτού πρόσφατα στην Αγγλία. Είχε ανακοινωθεί ότι θα πραγματοποιηθεί συγκέντρωση κατά της μαζικής μετανάστευσης σε μια κυρίως μουσουλμανική περιοχή του Ανατολικού Λονδίνου.
Αριστεροί ριζοσπάστες που υποστηρίζουν τα ανοιχτά σύνορα εμφανίστηκαν για να αντιμετωπίσουν εκείνους που χαρακτηρίζουν ακροδεξιούς. Αλλά ήταν πολύ λιγότεροι από μια ομάδα μασκοφόρων, μαυροντυμένων μουσουλμάνων κακοποιών. Ένας από αυτούς έσπρωξε έναν αδύνατο ακροαριστερό διαδηλωτή που του είπε: «Είμαστε στην ίδια πλευρά». «Όχι, δεν είμαστε», απάντησε ο μαυροντυμένος, καλυμμένος με το πρόσωπο, κακοποιός. Ο κακοποιός είχε δίκιο. Το μόνο ερώτημα είναι πόσο καιρό θα χρειαστεί για να το συνειδητοποιήσουν αυτό οι αριστεροί. Αλλά ίσως δεν θα το κάνουν ποτέ.
Le Figaro : Το βιβλίο σας αφηγείται επίσης τι είδατε επί τόπου κατά τη διάρκεια του πρώτου έτους της σύγκρουσης. Τι σας εντυπωσίασε περισσότερο ; Θεωρείτε αξιόπιστη την κατηγορία για γενοκτονία εναντίον του Ισραήλ ;
Η κατηγορία για «γενοκτονία» είναι μια σκόπιμη συκοφαντία και ένα ψέμα. Αν το Ισραήλ ήθελε να διαπράξει γενοκτονία στη Γάζα, θα μπορούσε να το κάνει, αλλά φυσικά, αυτό δεν ισχύει και δεν συνέβη ποτέ. Ο ισραηλινός στρατός διεξήγαγε μια από τις πιο περίπλοκες αστικές συγκρούσεις στη σύγχρονη ιστορία, ενώ προσπαθούσε να περιορίσει τα θύματα μεταξύ των αμάχων.
Αν κάποιοι αμφιβάλλουν γι’ αυτό, θα πρέπει να αναρωτηθούν γιατί ακόμη και τα υψηλότερα στοιχεία που παρουσιάζει το Υπουργείο Υγείας της Χαμάς δεν είναι δέκα φορές υψηλότερα ή και περισσότερο. Επιπλέον, όσοι ήθελαν να κατηγορήσουν το Ισραήλ για γενοκτονία στη Γάζα τα πήγαιναν ήδη τόσο καλά πριν από την έναρξη αυτού του πολέμου και συνεχίζουν να το κάνουν από τις 8 Οκτωβρίου 2023. Είναι τραγικό το γεγονός ότι τόσοι πολλοί άνθρωποι πιστεύουν αυτή τη συκοφαντία.
Le Figaro
7/11/25
Συνέχεια ανάγνωσης

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

Διεθνή22 λεπτά πριν

Ουγγαρία: Εξαίρεση από τις αμερικανιές κυρώσεις για ένα χρόνο για την αγορά ρωσικού πετρελαίου και φυσικού αερίου

Στο πλαίσιο της συμφωνίας, και ως αντάλλαημα, η Βουδαπέστη δεσμεύτηκε να αγοράσει αμερικανικό υγροποιημένο φυσικό αέριο (ΥΦΑ) αξίας περίπου 600...

Αναλύσεις52 λεπτά πριν

Ανησυχεί ο Ερντογάν για τη συνεργασία Ελλάδος-ΗΠΑ

Σάββας Καλεντερίδης: Εκπομπή 7ης Νοεμβρίου 2025

Αναλύσεις1 ώρα πριν

Το Παράδοξο του Τραμπ: Γιατί ο “Πρόεδρος της Ειρήνης” προκαλεί “άνευ προηγουμένου” άνοδο στις μετοχές της αμυντικής βιομηχανίας

Κατά τους εννέα πρώτους μήνες της θητείας του, οι μετοχές των αμυντικών εταιρειών στις ΗΠΑ έχουν ξεπεράσει σε απόδοση τη...

Διεθνή2 ώρες πριν

ΥΠΕΞ Ισραήλ: «Ο Τύραννος Ερντογάν εργαλιοποιεί τη Δικαιοσύνη»

Έντονη αντίδραση προκάλεσε στο Ισραήλ η απόφαση της Τουρκίας να εκδώσει εντάλματα σύλληψης για 37 Ισραηλινούς ηγέτες και αξιωματούχους, συμπεριλαμβανομένου...

Αναλύσεις2 ώρες πριν

Le Figaro : Για καμία άλλη χώρα δεν έχουν ειπωθεί τόσα πολλά ψέματα όσο για το Ισραήλ

Ο Βρετανός συντηρητικός δοκιμιογράφος Douglas Murray πέρασε αρκετούς μήνες στο Ισραήλ μετά την 7η Οκτωβρίου. Στο νέο του βιβλίο, αφηγείται...

Δημοφιλή