Ακολουθήστε μας

Αναλύσεις

Γκιντεόν Ράχμαν στους Financial Times: οι μεγαλοστομίες του Τραμπ είναι απλά μια διαπραγματευτική τακτική

Αν ο Τραμπ μπορεί να ισχυριστεί πως είναι στρατηγική αναγκαιότητα οι ΗΠΑ να καταλάβουν τη Γροιλανδία ή τη Διώρυγα του Παναμά, γιατί να είναι παράνομο ο Πούτιν να ισχυριστεί πως είναι στρατηγική αναγκαιότητα για τη Ρωσία να ελέγξει την Ουκρανία;

Δημοσιεύτηκε στις

H πραγματικότητα είναι πως οι απειλές του Τραμπ κατά της Γροιλανδίας, του Παναμά και του Καναδά είναι απόλυτο δώρο για τη Ρωσία και την Κίνα.

Αν ο Τραμπ μπορεί να ισχυριστεί πως είναι στρατηγική αναγκαιότητα οι ΗΠΑ να καταλάβουν τη Γροιλανδία ή τη Διώρυγα του Παναμά, γιατί να είναι παράνομο ο Πούτιν να ισχυριστεί πως είναι στρατηγική αναγκαιότητα για τη Ρωσία να ελέγξει την Ουκρανία;

Γράφει ο Γκιντεόν Ράχμαν

«Νομίζω πως ο εκλεγμένος πρόεδρος το διασκεδάζει λίγο». Αυτή ήταν η αντίδραση της πρέσβη του Καναδά στην Ουάσιγκτον αφότου ο Ντόναλντ Τραμπ πρότεινε πρώτη φορά να γίνει η χώρα η 51η Πολιτεία των ΗΠΑ.

Το απειλητικό «αστείο» είναι μια από τις προτιμώμενες μεθόδους επικοινωνίας του Τραμπ. Αλλά ο επερχόμενος πρόεδρος έχει τώρα μιλήσει τόσο εκτενώς για τη φιλοδοξία του να ενσωματώσει τον Καναδά στις ΗΠΑ, που οι Καναδοί πολιτικοί αναγκάζονται να πάρουν στα σοβαρά τις φιλοδοξίες του -και να τις απορρίψουν δημοσίως.

Οι Καναδοί έχουν τη μικρή παρηγοριά πως ο Τραμπ απέκλεισε το ενδεχόμενο εισβολής στη χώρα τους και αντ’ αυτού τους απειλεί με «οικονομική ισχύ». Αλλά έχει αρνηθεί να αποκλείσει το ενδεχόμενο στρατιωτικής δράσης για να επιτύχει τις φιλοδοξίες του να «πάρει πίσω» τη Διώρυγα του Παναμά και να καταλάβει τη Γροιλανδία, που είναι αυτοδιοικούμενο έδαφος της Δανίας.

Περισσότερα «αστειάκια»; Ο καγκελάριος της Γερμανίας και ο υπουργός Εξωτερικών της Γαλλίας πήραν τις απειλές του Τραμπ αρκετά στα σοβαρά ώστε να προειδοποιήσουν πως η Γροιλανδία καλύπτεται από τη ρήτρα αμοιβαίας άμυνας της ΕΕ. Με άλλα λόγια -θεωρητικά τουλάχιστον-, η ΕΕ και οι ΗΠΑ θα μπορούσαν να καταλήξουν να πάνε σε πόλεμο για τη Γροιλανδία.

Οι υπερασπιστές και κόλακες του Τραμπ το αντιμετωπίζουν αυτό ως ένα τεράστιο αστείο. Η New York Post ανακήρυξε ένα νέο «Δόγμα Ντονρόε» (σ.τ.μ: λογοπαίγνιο με το Δόγμα Μονρόε) -το μήνυμα που εστάλη τον 19ο αιώνα στους Ευρωπαίους να μην αναμειγνύονται στο δυτικό ημισφαίριο-, με τη Γροιλανδία να επισημαίνεται ως «δική μας γη». Ο Μπράντον Γκιλ, Ρεπουμπλικάνος βουλευτής, είπε μειδιώντας πως οι Καναδοί, οι Παναμέζοι και οι Γροιλανδοί θα έπρεπε να νιώθουν «τιμή» στην ιδέα να γίνουν Αμερικανοί.

Τα δικαιώματα μικρών εθνών, όμως, δεν είναι κάτι αστείο. Η δια της βίας ή του εξαναγκασμού κατάληψη μιας χώρας από έναν ισχυρότερο γείτονα είναι το μεγαλύτερο καμπανάκι κινδύνου στην παγκόσμια πολιτική. Είναι ένα σήμα πως επελαύνει ένα κράτος-ταραχοποιός (rogue state).

Γι’ αυτό η δυτική συμμαχία γνώριζε πως ήταν κρίσιμης σημασίας να υποστηριχθεί η ουκρανική αντίσταση έναντι της Ρωσίας. Και γι’ αυτό οι ΗΠΑ οργάνωσαν μια διεθνή συμμαχία για να εκδιωχθεί το Ιράκ από το Κουβέιτ στις αρχές της δεκαετίας του 1990.

Οι επιθέσεις κατά μικρών χωρών πυροδότησαν τον Πρώτο και τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Όταν το βρετανικό υπουργικό συμβούλιο αγωνιούσε το 1914 για το αν θα πρέπει να πολεμήσει τη Γερμανία, ο Ντέιβιντ Λόιντ Τζορτζ, που αργότερα έγινε πρωθυπουργός, έγραψε στη σύζυγό του: «Εχω πολεμήσει σκληρά για την ειρήνη… αλλά οδηγούμαι στο συμπέρασμα πως αν η μικρή εθνότητα του Βελγίου δεχθεί επίθεση από τη Γερμανία, όλες μου οι παραδόσεις… θα με ωθήσουν στην πλευρά του πολέμου».

Η Βρετανία και η Γαλλία αρνήθηκαν με τη διαβόητη στάση τους να προστατεύσουν την Τσεχοσλοβακία από τη Ναζιστική Γερμανία το 1938 (σημ. μτφ. εννοεί το σύμφωνο του Μονάχου που υπέγραψαν οι Τσάμπερλεν και Νταλαντιέ με τον Γερμανό ομόλογό τους Ρίμπεντροφ και επέτρεπαν στον Χίτλερ να καταλάβει τη Σουδητία, που ήταν τμήμα της Τσεχοσλοβακίας). Αλλά μέσα σε ένα χρόνο, είχαν αναγνωρίσει το λάθος τους και έδωσαν εγγύηση ασφαλείας στην Πολωνία -τον επόμενο μικρό γείτονα στη λίστα των στόχων της Γερμανίας. Η εισβολή στην Πολωνία πυροδότησε την έναρξη του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου.

Οι υποστηρικτές του Τραμπ αγανακτούν με οποιαδήποτε σύγκριση της ρητορικής του με εκείνη των επιτιθέμενων του παρελθόντος ή του παρόντος. Υποστηρίζουν πως οι απαιτήσεις του έχουν στην πραγματικότητα στόχο να ενισχύσουν τον ελεύθερο κόσμο, για μια μάχη κατά της αυταρχικής Κίνας και πιθανώς και της Ρωσίας. Ο Τραμπ έχει δικαιολογήσει τις επεκτατικές του φιλοδοξίες για τον Καναδά, τη Γροιλανδία και τον Παναμά με όρους εθνικής ασφάλειας.

Ένα άλλο επιχείρημα είναι πως οι μεγαλοστομίες του Τραμπ είναι απλά μια διαπραγματευτική τακτική. Οι υποστηρικτές του κάποιες φορές ισχυρίζονται πως απλώς ασκεί πίεση στα συμμαχικά κράτη να κάνουν αυτό που είναι απαραίτητο, για το ευρύτερο καλό της δυτικής συμμαχίας. Άλλωστε, λένε, πολλοί από τους 55.000 κατοίκους της Γροιλανδίας δεν επιδιώκουν την ανεξαρτησία από τη Δανία; Δεν έχουν κουραστεί οι Καναδοί από την ανίκανη «woke» ελίτ που κυβερνά τη χώρα τους;

Αλλά αυτά είναι αδύναμα επιχειρήματα. Θα ήταν νόμιμο για τον Τραμπ να επιχειρήσει να πείσει τους Γροιλανδούς πως θα ήταν καλύτερα ως Αμερικανοί. Αλλά το να απειλεί να χρησιμοποιήσει στρατιωτικό ή οικονομικό εξαναγκασμό είναι εξωφρενικό. Οι ισχυρισμοί του πως πολλοί Καναδοί θα ήθελαν πολύ να ενταχθούν στις ΗΠΑ είναι επίσης παραληρηματικοί. Η ιδέα απορρίφθηκε από το 82% των Καναδών σε πρόσφατη δημοσκόπηση.

Ως προς τη μεγάλη στρατηγική, η πραγματικότητα είναι πως οι απειλές του Τραμπ κατά της Γροιλανδίας, του Παναμά και του Καναδά είναι απόλυτο δώρο για τη Ρωσία και την Κίνα. Αν ο Τραμπ μπορεί να ισχυριστεί πως είναι στρατηγική αναγκαιότητα οι ΗΠΑ να καταλάβουν τη Γροιλανδία ή τη Διώρυγα του Παναμά, γιατί να είναι παράνομο ο Πούτιν να ισχυριστεί πως είναι στρατηγική αναγκαιότητα για τη Ρωσία να ελέγξει την Ουκρανία; Αν ο Γκιλ μπορεί να ισχυρίζεται πως είναι «προφανές πεπρωμένο» της Αμερικής να επεκτείνει τα σύνορά της, ποιος θα έφερνε αντίρρηση όταν ο Σι Τζινπίνγκ επιμένει πως είναι προφανές πεπρωμένο της Κίνας να ελέγξει την Ταϊβάν;

Είναι ο άγνωστος Χ, αλλά φυσικό πρόσωπο που βοηθάει στην παραγωγή ειδήσεων στο Geopolitico.gr, αλλά και τη δημιουργία βίντεο στο κανάλι του Σάββα Καλεντερίδη. Πολλοί τον χαρακτηρίζουν ως ανθρώπινο αλγόριθμο λόγω του όγκου των δεδομένων και πληροφοριών που αφομοιώνει καθημερινώς. Είναι καταδρομέας με ειδικότητα Χειριστή Ασυρμάτων Μέσων.

Αναλύσεις

Bloomberg: Η Τουρκία του Ερντογάν ετοιμάζει ιστορική ειρήνη με τους Κούρδους του Οτσαλάν

Ο πρόεδρος της Τουρκίας Ταγίπ Ερντογάν προσπαθεί να αναβιώσει τις ειρηνευτικές συνομιλίες με τους Κούρδους παράλληλα με τις συζητήσεις με την Ουάσιγκτον για το μέλλον των κουρδικών δυνάμεων που υποστηρίζονται από τις ΗΠΑ στη γειτονική Συρία μετά την ανατροπή του Σύρου προέδρου Μπασάρ αλ Άσαντ.

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Στο αεροπλάνο με το οποίο επέστρεφε στην Τουρκία μετά τη σύλληψή του το 1999, ο Κούρδος ηγέτης Αμπντουλάχ Οτσαλάν δήλωσε ότι αγαπούσε τη χώρα του και “θα την υπηρετούσε αν χρειαζόταν”. Πάνω από ένα τέταρτο του αιώνα αργότερα, αυτό θα μπορούσε τώρα να εμφανιστεί ως έκκληση προς την αποσχιστική οργάνωσή του, το Κόμμα Εργαζομένων Κουρδιστάν (PKK) να καταθέσει τα όπλα, όπως αναφέρει σε ρεπορτάζ – ανάλυσή του το πρακτορείο Bloomberg.

Ο πρόεδρος της Τουρκίας Ταγίπ Ερντογάν προσπαθεί να αναβιώσει τις ειρηνευτικές συνομιλίες με τους Κούρδους παράλληλα με τις συζητήσεις με την Ουάσιγκτον για το μέλλον των κουρδικών δυνάμεων που υποστηρίζονται από τις ΗΠΑ στη γειτονική Συρία μετά την ανατροπή του Σύρου προέδρου Μπασάρ αλ Άσαντ.

Βλέπει έτσι μια ευκαιρία να εκμεταλλευτεί την αναταραχή και να αποτρέψει αυτό που η Τουρκία βλέπει ως αυξανόμενη απειλή του κουρδικού εθνικισμού στην περιοχή. Εάν πετύχει, θα ενίσχυε τις φιλοδοξίες της Τουρκίας να αναδιαμορφώσει τη Μέση Ανατολή και να ενισχύσει την υποστήριξη στον Ερντογάν, καθώς o ηγέτης της Τουρκίας επιδιώκει να ξαναγράψει το σύνταγμα και να επεκτείνει χρονικά την πολιτική του κυριαρχία στη χώρα.

Φυλακισμένος κοντά στην Κωνσταντινούπολη, ο Οτσαλάν είναι το κλειδί. Δεν διευθύνει πλέον τις καθημερινές επιχειρήσεις του PKK, το οποίο είναι απαγορευμένο ως τρομοκρατική οργάνωση από τις ΗΠΑ και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Παραμένει ωστόσο σεβαστός από τους διοικητές του κινήματος που τον αποκαλούν “Απο”.

“Ο αρχηγός Apo θα κάνει μια σημαντική και ιστορική δήλωση στις 15 Φεβρουαρίου και θα κάνει την αρχή μιας προσπάθειας λύσης”, είπε ο Μουράτ Καραγιλάν, ένας από τους κορυφαίους διοικητές του PKK, την περασμένη εβδομάδα, σύμφωνα με κουρδικά Μέσα Ενημέρωσης. Πρόκειται για την επέτειο της σύλληψης του Οτσαλάν στην Κένυα.

Δεν είναι σαφές εάν ο Οτσαλάν θα πραγματοποιήσει πράγματι το τηλεφώνημά του αυτή την εβδομάδα και οποιαδήποτε ειρηνευτική συμφωνία διαπραγματευόταν ο Οτσαλάν θα σήμαινε ελάχιστα εάν οι μαχητές του PKK αρνούνταν να την υπογράψουν. Υπάρχει επίσης προσοχή στην κουρδική κοινότητα μετά από έναν αγώνα 40 ετών για αυτονομία και πολιτιστικά δικαιώματα στην κυρίως εθνοτικά κουρδική νοτιοανατολική Τουρκία.

Ο Ερντογάν έχει μιλήσει ελάχιστα δημόσια για το κουρδικό ζήτημα. Όμως, ήδη από τον Οκτώβριο, ο ακροδεξιός εθνικιστής σύμμαχός του, Ντεβλέτ Μπαχτσελί, έχει δηλώσει ότι ο 76χρονος Οτσαλάν πρέπει να απελευθερωθεί υπό τον όρο ότι θα πει στους συναδέλφους του ηγέτες του PKK να αφοπλιστούν και να συμμετάσχουν σε μια πολιτική λύση.

“Είμαστε έτοιμοι για μια μόνιμη και ριζική λύση”, δήλωσε την περασμένη εβδομάδα ο Τούντσερ Μπακιρχάν, συμπρόεδρος του φιλοκουρδικού κόμματος DEM. “Μας ενδιαφέρει αυτό το ιστορικό κάλεσμα, το υποστηρίζουμε και στεκόμαστε πίσω από αυτό”.

Οι Κούρδοι αποτελούν σχεδόν το ένα πέμπτο του πληθυσμού των 90 εκατομμυρίων της Τουρκίας. Η σύγκρουση έχει αφήσει πίσω της δεκάδες χιλιάδες νεκρούς και συνέβαλε στην οικονομική περιθωριοποίηση της κουρδικής πλειοψηφίας της νοτιοανατολικής Τουρκίας.

Το PKK θέλει η τουρκική κυβέρνηση να αναγνωρίσει την κουρδική ταυτότητα και τον πολιτισμό στο σύνταγμα της χώρας και να επιτρέψει τη διδασκαλία της κουρδικής γλώσσας στα σχολεία. Απαιτεί επίσης το δικαίωμα στην κουρδική αυτοδιάθεση, ή αυτό που αποκαλεί “δημοκρατική αυτονομία” – ένα καθεστώς που θα εκχωρούσε περισσότερες εξουσίες από την κυβέρνηση της Άγκυρας στις τοπικές αρχές στα νοτιοανατολικά της Τουρκίας.

Για τον Ερντογάν, μια ειρηνευτική συμφωνία θα του κέρδιζε δυνητικά αρκετή υποστήριξη στο κοινοβούλιο για να αλλάξει το σύνταγμα και να παρατείνει τις περισσότερες από δύο δεκαετίες του στην εξουσία, αρχικά ως πρωθυπουργός και από το 2014 ως πρόεδρος. Στο βάθος διακρίνεται ένα κύμα συλλήψεων και ερευνών από την αλλαγή του έτους, πολλές από τις οποίες φαίνεται να έχουν στόχο να καταπνίξουν κάθε αντίθεση για μια συμφιλίωση με τους Κούρδους.

Ο Μεχμέτ Ουτσούμ, ένας από τους κορυφαίους συμβούλους του Ερντογάν, είπε ότι η ενσωμάτωση θα βοηθήσει στην εξάλειψη των αποσχιστικών τάσεων, καθώς υποστήριξε “την ενίσχυση και τη μόνιμη ελευθερία της κουρδικής γλώσσας”.

Μια τέτοια συμφωνία είχε έλθει κοντά και στο παρελθόν. Στις αρχές του 2015, ο Ερντογάν και το PKK πλησίαζαν σε έναν συμβιβασμό. Ωστόσο, οι συνομιλίες κατέρρευσαν μετά την αύξηση της υποστήριξης των κουρδικών κομμάτων σε εκλογές τον Ιούνιο του ίδιου έτους που βοήθησαν να αφαιρεθεί η πλειοψηφία του ισλαμοσυντηρητικού AKP, του οποίου τότε ηγείτο ο Αχμέτ Νταβότογλου, που είχε διαδεχθεί τον Ερντογάν στην ηγεσία. Αυτό που ακολούθησε ήταν μια καταστολή από τις τουρκικές δυνάμεις ασφαλείας. Νέες εκλογές τον Νοέμβριο είδαν το AKP να αποκαθιστά την αυτοδυναμία του, ενώ η εκκαθάριση των Κούρδων αξιωματούχων εντάθηκε.

Η απόπειρα συμφωνίας απέτυχε, ωστόσο, λόγω έλλειψης νομικού πλαισίου καθώς και λαθών και από τις δύο πλευρές, σύμφωνα με τον Γκιουλιστάν Κιλίτς Κοτσιγιγκίτ, κοινοβουλευτικό ηγέτη του κόμματος DEM. Ο τελευταίος ζήτησε την απελευθέρωση του Οτσαλάν για να μπορέσει να συμμετάσχει σε διαπραγματεύσεις σε “ισότιμο επίπεδο”.

Εκείνο που είναι διαφορετικό αυτή τη φορά είναι το παράθυρο για τον Ερντογάν να προσπαθήσει να βάλει ένα τέλος στον κουρδικό αποσχισμό. Οι Κούρδοι, που έχουν μια ημιαυτόνομη περιοχή στο Ιράκ, έχουν ενθαρρυνθεί στη Συρία μετά την πτώση του Άσαντ, αλλά και στο Ιράν.

Όταν οι συνομιλίες κατέρρευσαν πριν από μια δεκαετία, οι περισσότεροι μαχητές του PKK στην Τουρκία έφυγαν για να ενταχθούν στις τάξεις των Μονάδων Προστασίας του Λαού (YPG), μιας πολιτοφυλακής που αγωνίζεται για την αυτονομία των Κούρδων της Συρίας. Οι YPG εντάχθηκαν σε μια προσπάθεια υπό την ηγεσία των ΗΠΑ για την εξάλειψη του κινήματος του Ισλαμικού Κράτους και κατέληξαν να ελέγχουν περίπου το ένα τρίτο της χώρας. Η Τουρκία θέλει τώρα να διαλυθούν οι YPG και οι μαχητές του PKK από τις τάξεις τους να εγκαταλείψουν τη Συρία.

Εάν επιτευχθεί ειρήνη, θα είναι μια στιγμή ορόσημο για την Τουρκία. Ο Οτσαλάν ίδρυσε το PKK το 1978 και μέχρι τη δεκαετία του 1990 είχε εξελιχθεί σε μια αντάρτικη δύναμη περισσότερων από 10.000 μαχητών. Διατηρούσε, δε, τον αυστηρό έλεγχο της ομάδας μέχρι τη σύλληψή του.

Ο κουρδικός λαός είναι “ενθουσιασμένος” με την εκκολαπτόμενη διαδικασία, αλλά παραμένει δύσπιστος σχετικά με το εάν η κυβέρνηση θα λάβει πραγματικά μέτρα για μια πραγματική συμφιλίωση, δήλωσε ο Ομέρ Οτσαλάν, Κούρδος βουλευτής και ανιψιός του ιδρυτή του PKK.

“Υπάρχει από καιρό μια φοβία ότι η εκπαίδευση στην κουρδική γλώσσα και η αναγνώριση των διαφορών θα μπορούσαν να υπονομεύσουν το ενιαίο καθεστώς του κράτους”, είπε τηλεφωνικά την περασμένη εβδομάδα. “Εάν υπάρξει μια ιστορική συμμαχία, μια πραγματική λύση, τότε η χώρα μας θα γίνει πρότυπο για την περιοχή”.

Συνέχεια ανάγνωσης

Αναλύσεις

Γιάννος Χαραλαμπίδης στη Σημερινή: Τρομοκρατημένη η ΕΕ από τον Τραμπ (ΒΙΝΤΕΟ)

Το σκληρό παζάρι για το ΝΑΤΟ, το πλεόνασμα των 206,6 δις ευρώ για την ΕΕ, η σοκαρισμένη Δανή Πρωθυπουργός και η Ριβιέρα της Γάζας

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Τρομοκρατημένη είναι η ΕΕ -και πλείστα των κρατών – μελών- από τον Αμερικανό Πρόεδρο, Ντόναλντ Τραμπ, τόσο για το θέμα της Γροιλανδίας όσο για τα θέματα της ασφάλειας, δηλαδή του ΝΑΤΟ και της Ουκρανίας, καθώς και για τους δασμούς που απειλεί να επιβάλει σε βάρος ευρωπαϊκών προϊόντων και δη επί των αυτοκινητοβιομηχανιών. Σε αυτά προστίθεται η πρόταση του Αμερικανού Προέδρου για τη μετατροπή της Γάζας σε Ριβιέρα της Μέσης Ανατολής, αφού η περιοχή περιέλθει στην ιδιοκτησία των ΗΠΑ! Σε ένα διεθνές περιβάλλον, που μοιάζει με κινούμενη άμμο, φτάνει στην Κύπρο τις επόμενες ώρες η αναπληρώτρια ΓΓ του ΟΗΕ, για να βρει τον κοινό βηματισμό για την Πενταμερή, που προσδοκάται ότι θα πραγματοποιηθεί τον Μάρτιο.

Γράφει ο Γιάννος Χαραλαμπίδης, ΣΗΜΕΡΙΝΗ

Τραυματική εμπειρία

Διπλωματικές πληροφορίες αναφέρουν ότι, κατά την τελευταία σύνοδο Αρχηγών Κρατών και Κυβερνήσεων της περασμένης Δευτέρας, διαπιστώθηκε ότι ο Αμερικανός Πρόεδρος δεν αστειεύεται σε αυτά που λέει και ότι ακόμη και αν δεν πραγματοποιήσει 100% τις απειλές του, θα έχει τη δυνατότητα σκληρού παζαριού και διαπραγματευτικού βάθους. Η Δανή Πρωθυπουργός, Μέτε Φρεντέρικσεν, εξομολογήθηκε στους συναδέλφους της τη συνομιλία της με τον Πρόεδρο των ΗΠΑ για τη Γροιλανδία και ήταν πραγματικά ανήσυχη, αν όχι τρομοκρατημένη. Αφού τα όσα ελέχθησαν, μάλλον, επρόκειτο περί τραυματικής εμπειρίας. Και αυτό, διότι ο Πρόεδρος Τραμπ επέμενε, προφανώς με «τον δικό του τρόπο», ότι είτε θα του πωληθεί η Γροιλανδία είτε θα την θέσει υπό τον έλεγχό του.

Γροιλανδία και ΕΕ

Το πρόβλημα της Γροιλανδίας είναι συναφές με τα εμπορικά και στρατιωτικά δρομολόγια και με τους εξής πυλώνες:

Πρώτο: Της γεωπολιτικής αντίληψης που θεωρεί τη διάσταση της θάλασσας ως σημαντική για την κυριαρχία των μεγάλων δυνάμεων. Όποιος ελέγχει τις θάλασσες, ελέγχει το διεθνές σύστημα. Και εφόσον λιώνουν οι πάγοι, τα δρομολόγια αυξάνονται και είναι συμφέρουσες επιλογές λιγότερου κόστους λόγω μικρότερων αποστάσεων: Α) Οι Ρώσοι αυξάνουν την επιρροή τους στον Πορθμό της Βεριγγείου Θαλάσσης. Β) Οι Κινέζοι έχουν ήδη επενδύσει στη Γροιλανδία, όπου όμως οι ΗΠΑ διαθέτουν από το ’60 διαστημική και στρατιωτική Βάση. Είχαν ακόμη και πυρηνικά.

Οι λογαριασμοί του ΝΑΤΟ και της Ουκρανίας

Δεύτερο: Της ασφάλειας, αφού οι ΗΠΑ θεωρούν ότι η Ρωσία επανέρχεται με τη διεξαγωγή ασκήσεων στη Βερίγγειο Θάλασσα και την ενίσχυσή της στην περιοχή σε συνεργασία με την Κίνα. Το ζήτημα της ασφάλειας σχετίζεται: i) Με το θέμα του ΝΑΤΟ. Η Δανία, στην οποία ανήκει η Γροιλανδία, είναι κράτος – μέλος της Συμμαχίας. Το ερώτημα είναι εάν θα έρθουν σε σύγκρουση δυο χώρες του ΝΑΤΟ, δηλαδή ΗΠΑ και Δανία. Με τι δυνατότητες η Δανία θα αντισταθεί εάν προχωρήσουν οι Αμερικανοί σε τετελεσμένα; Τα τελευταία πυροβόλα που διέθετε, τα έδωσε στην Ουκρανία. Και πώς θα αντιδράσουν οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι είτε είναι εντός είτε εκτός ΝΑΤΟ; Θα στραφούν οι Ευρωπαίοι στρατιωτικά εναντίον των ΗΠΑ, των οποίων όμως η ασφάλεια εξαρτάται από τους Αμερικανούς και το ΝΑΤΟ και όταν το ΝΑΤΟ εξαρτάται από τις ΗΠΑ και υπάρχει πλέον η ρωσική απειλή; ii) Με τις πιέσεις του Τραμπ επί των κρατών μελών του ΝΑΤΟ να πληρώνουν 5% από το ΑΕΠ τους για τη Συμμαχία, διότι οι Αμερικανοί δεν επιθυμούν να καλύπτουν το 68% των δαπανών. Ο μέσος όρος που προσφέρουν τα κράτη μέλη στο ΝΑΤΟ είναι 2%. Οι ΗΠΑ, όμως, προσφέρουν τρομερά ποσά σε πραγματικούς αριθμούς. Η Ελλάδα ποσοστιαία είναι τρίτη με 3,1%, οι ΗΠΑ δεύτερες με 3,49% και η Πολωνία πρώτη με 3,90%. Η Δανία προσφέρει μόνο 1,69%. Εντάχθηκε, δε, στην Κοινή Άμυνα και Εξωτερική Πολιτική της ΕΕ το 2022, μετά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, αντιλαμβανόμενη τους κινδύνους που υπήρχαν. iii) Με την πρόθεση των ΗΠΑ να τερματίσουν τον πόλεμο στην Ουκρανία, διότι θέλουν αποκατάσταση σχέσεων με τη Ρωσία, αφού θεωρούν ως κύρια απειλή για τα οικονομικά και γεωπολιτικά τους συμφέροντα την Κίνα. Έτσι όμως κινδυνεύει ένα ολόκληρο «νικηφόρο αφήγημα», που οικοδομήθηκε από τους ηγέτες της ΕΕ και στοιχίζει δις ευρώ στους πολίτες της. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της ΕΕ, από την έναρξη του πολέμου έως πρόσφατα η ΕΕ και τα κράτη της έχουν προσφέρει 134 δις ευρώ για τη στήριξη της Ουκρανίας.

 

Στιγμιότυπο οθόνης 2025-02-09 090826.png

 

Ασφάλεια ΝΑΤΟ και Αυτονομία

Υπό αυτές τις συνθήκες, τι φοβούνται οι ηγέτες της ΕΕ, αν όχι όλοι, όσοι ήταν υπέρμαχοι του πολέμου στην Ουκρανία χωρίς όρια και της προηγούμενης πολιτικής των Δημοκρατικών του Μπάιντεν; Οι Ευρωπαίοι: Πρώτο, θα αναγκαστούν να πληρώσουν περισσότερα για το ΝΑΤΟ απ’ ό,τι πληρώνουν, προκειμένου να έχουν ασφάλεια. Ήδη, γίνεται λόγος για συμβιβασμό με τις ΗΠΑ, ώστε τα ευρωπαϊκά κράτη να πληρώνουν 3% επί του ΑΕΠ, ενώ ο Τραμπ μιλά για 5%.

Δεύτερο, θα ήθελαν μια πιο αυτόνομη άμυνα. Αν όχι όλοι, αρκετοί. Και το θέμα αυτό είναι πάντα επίκαιρο. Γι’ αυτό άλλωστε απασχόλησε και το τελευταίο Συμβούλιο. Όμως, υπάρχουν σημαντικά προβλήματα, όπως: 1) Το θεσμικό. Η ΕΕ είναι συνδεδεμένη με το ΝΑΤΟ. Για την αλλαγή των Συνθηκών και την αυτονόμηση απαιτείται ομοφωνία σε όλα τα επίπεδα. 2) Εμπιστοσύνη. Υπάρχουν κράτη μέλη που δεν εμπιστεύονται την πρακτική εφαρμογή της αυτονομίας της ΕΕ, ειδικώς την αποσύνδεση από το ΝΑΤΟ. Γιατί; Διότι αισθάνονται μεγαλύτερη ασφάλεια κάτω από τα φτερά των Αμερικανών. 3) Ο χρόνος. Η αμυντική αυτονομία της ΕΕ θα πάρει χρόνο και θα χρειαστούν, εκτός από την αύξηση των δαπανών, και τη δημιουργία επιτελείων και του ελέγχου τους, και το ερώτημα είναι από ποιους; Ήδη, για παράδειγμα, γίνεται λόγος μέσω της οικονομίας και των θεσμών ότι υπάρχει μια Γερμανική Ευρώπη αντί μια Ευρωπαϊκή Γερμανία. Εάν αυξηθούν οι δαπάνες των Γερμανών για την άμυνα, τι θα συμβεί; Θα υπάρχει και μια στρατιωτικά Γερμανική Ευρώπη; Εάν δε καταργηθεί το βέτο στα θέματα της άμυνας και της εξωτερικής πολιτικής, σημαίνει ότι τμήμα της κυριαρχίας των κρατών θα μεταφερθεί στα χέρια των ισχυροτέρων. Το συναφές ερώτημα έχει ως εξής: Θα επιτρέψουν οι ΗΠΑ τον τερματισμό της δικής τους στρατιωτικής κηδεμονίας, που ισχύει από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο επί της Γερμανίας;

Ο πόλεμος της φαιντανύλης

Το είπε και το έκανε ο Τραμπ με την επιβολή δασμών επί του Καναδά και του Μεξικού έως και 25%. Όμως, όταν διαπίστωσε την πρόθεση των δυο χωρών να συνεργαστούν μαζί του, ανακοίνωσε το πάγωμα των «κυρώσεων» για ένα μήνα. Ειδικώς ο Καναδάς αποφάσισε να δαπανήσει 1,3 δις δολάρια για τη φύλαξη των συνόρων του με τις ΗΠΑ και διόρισε τον «Τσάρο της Φαιντανύλης» για την καταπολέμηση των ναρκωτικών με τη δημιουργία ενός «Task Force» μεταξύ των δυο χωρών. Το 2023 70 χιλιάδες Αμερικανών έχασαν τη ζωή τους από τα ναρκωτικά και οι ΗΠΑ κατηγορούν την Κίνα ότι αυτή προσφέρει τις δραστικές ουσίες για τη φαιντανύλη.

Ο ιός του «spill over»

Σειρά προφανώς στις σκληρές διαπραγματεύσεις θα πάρει η ΕΕ, την οποία ο Αμερικανός Πρόεδρος απειλεί με δασμούς, λόγω του ανισοζυγίου εμπορικών συναλλαγών, που είναι προς όφελος των Ευρωπαίων. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του 2023, οι εξαγωγές αγαθών των κρατών μελών της ΕΕ προς τις ΗΠΑ έφτασαν τα 503,8 δις ευρώ και οι εισαγωγές τους τα 347,1 δις. Το εμπορικό πλεόνασμα ανέρχεται σε 157 δις ευρώ για τους 27 της ΕΕ. Για το 2024, το Υπουργείο Εμπορίου των ΗΠΑ ανεβάζει το πλεόνασμα στα 201,6 δις δολάρια, δηλαδή στα 193,5 δις, χωρίς να λαμβάνεται υπόψη ο Δεκέμβριος. Ο Τραμπ υποστηρίζει ότι είτε τα κράτη μέλη της ΕΕ θα αποφασίσουν την αύξηση των εισαγωγών τους από τις ΗΠΑ και δη σε φυσικό αέριο είτε θα επιβληθούν δασμοί σε προϊόντα από την ΕΕ και δη επί των αυτοκινήτων που συνιστούν την ατμομηχανή της ευρωπαϊκής οικονομίας. Εκείνοι που ανησυχούν ιδιαίτερα είναι οι Γερμανοί, αφού εξήγαγαν το 2023, 95.151 BMW και 57.484 Mercedes. Εάν τεθούν οι δασμοί, προβάλλεται η εκτίμηση ότι η αύξηση στις τιμές των αυτοκινήτων θα φτάσει τις 3000 έκαστο. Οι επιπτώσεις θα είναι αλυσιδωτά αρνητικές. Με βάση τη θεωρία του «spill over», η αρνητική οικονομική κατάσταση στη Γερμανία θα κτυπήσει ως ιός ολόκληρη την Ευρώπη. Γιατί; Διότι, με βάση τη θεωρία του «spill over», όταν η Γερμανία βαίνει οικονομικώς καλά, ο δικός της πλούτος και άλλων διαχέεται στους φτωχότερους. Όταν, όμως, στεγνώνει η Γερμανία, τότε τα προβλήματα διαχέονται στους υπόλοιπους Ευρωπαίους. Ήδη, οι Ευρωπαίοι φαίνεται ότι είναι έτοιμοι να μπουν σε συνομιλίες με τον Πρόεδρο Τραμπ για να εξευρεθεί μια χρυσή τομή, εάν μπορεί να υπάρξει.

Το πόκερ της Γάζας

Η Ευρωπαίοι δεν ανησυχούν μόνο για τα του οίκου τους, αλλά και για όσα συμβαίνουν στη Μέση Ανατολή και για την ιδέα του Τραμπ να μετατρέψει τη Γάζα σε Ριβιέρα, εξορίζοντας του Παλαιστινίους στην Αίγυπτο και την Ιορδανία. Κατά γενικήν, όμως, ομολογία είναι απόντες. Ούτε οι Παλαιστίνιοι έχουν πρόθεση να φύγουν, ούτε η Ιορδανία και η Αίγυπτος θα τους δεχθούν, διότι, εκτός των άλλων, θα θεωρηθεί προδοσία και ταυτοχρόνως θα εισάγουν νέα προβλήματα στις χώρες τους. Προφανώς, ο Πρόεδρος των ΗΠΑ θέτει μιαν ακραία πρόταση στο τραπέζι, για να βοηθήσει τον εαυτό του αλλά κυρίως τους Ισραηλινούς σε σχέση με τις όποιες επαφές θα γίνουν για τη διευθέτηση του Παλαιστινιακού. Με την κίνηση αυτή τι λέει ο Πρόεδρος Τραμπ στους ίδιους τους Παλαιστινίους, στους άλλους Μουσουλμάνους και Άραβες καθώς και στο Ιράν; Ή θα μαζέψετε της Χαμάς (και ευκαιρίας δοθείσης τη Χεζμπολάχ) ή υπάρχουν και άλλα σενάρια, που θα είναι χειρότερα για σας. Συνεπώς, τους καλεί να αναλάβουν και τις δικές τους ευθύνες.

Η Πενταμερής και το τουρκικό αποτύπωμα…

Και ενώ όλα αυτά συμβαίνουν σε ευρωπαϊκό επίπεδο, αύριο Δευτέρα φτάνει στην Κύπρο η Βοηθός του ΓΓ του ΟΗΕ, Ρόζμαρι Ντι Κάρλο, για να έχει επαφές με τον Πρόεδρο Χριστοδουλίδη και τον κατοχικό ηγέτη. Ακολούθως θα μεταβεί σε Αθήνα και Άγκυρα. Στόχος της είναι όπως προετοιμαστεί η Πενταμερής, που προσδοκάται να λάβει χώραν περί τον Μάρτιο. Ο ΓΓ του ΟΗΕ, Αντόνιο Γκουτέρες, φαίνεται να συνδυάζει την Πενταμερή με την παρουσία του στην Ευρώπη και δη με επίσκεψή του στις Βρυξέλλες και στην ΕΕ. Εκείνο, όμως, που δεν διαφαίνεται είναι αλλαγή τουρκικής στάσης. Ότι δηλαδή Τατάρ και Ερντογάν δεν πρόκειται να εγκαταλείψουν τη θέση τους περί της λύσης των δυο κρατών, η οποία εκδηλώνεται μέσω της ισότιμης κυριαρχίας. Η Άγκυρα δεν έχει λόγο να υποχωρήσει ειδικώς με όσα συμβαίνουν: 1) Στις σχέσεις Κίνας, Ρωσίας και ΗΠΑ. Οι Αμερικανοί θεωρούν ότι η Τουρκία μπορεί να συνεργαστεί για την ανάσχεση και της Ρωσίας και της Κίνας στην Ασία και στη Μαύρη Θάλασσα. 2) Στη Συρία, που επιβεβαιώνεται ό,τι είχαμε γράψει προ μηνός περίπου. Ότι, δηλαδή, η Συρία μετατρέπεται σε Βάση της Τουρκίας. Την Κύπρο την θεωρεί προ καιρού ως τέτοια. Τώρα θέλει τίτλο ιδιοκτησίας. Και, όπως ισχυρίζεται ο κ. Τατάρ, θα αφήσουν τόσο ο ίδιος όσο και η Άγκυρα, την αξίωσή τους αυτή στο τραπέζι της Πενταμερούς. Και ποιος άραγε μπορεί να πιέσει την Τουρκία με αυτήν τη διαπλοκή συμφερόντων; Ο Τραμπ ή η ΕΕ;

Συνέχεια ανάγνωσης

Αναλύσεις

Έρμαιο σκευωρών η αναζήτηση της αλήθειας για τα Τέμπη;

Διανύουμε περίοδο αλλοφροσύνης στην πολιτική ιστορία του τόπου μας

Δημοσιεύτηκε

στις

Γράφει η εκπαιδευτικός και συγγραφέας Κρινιώ Καλογερίδου  

   Διανύουμε περίοδο αλλοφροσύνης στην πολιτική ιστορία του τόπου μας, που παραπέμπει στα λεχθέντα περί ”φρενοκομείου” του Κωνσταντίνου Καραμανλή (1989), αφού οι αριστεροδεξιοί σκευωροί(;) – οι οποίοι  δεν λένε να χαμηλώσουν τους τόνους, μέχρι να αποφανθεί η δικαιοσύνη (την οποία βιάζονται να απαξιώσουν για ευνόητους λόγους) – χτίζουν αφήγημα αλλαγής πρωθυπουργού ”εν πλω”, μιας και δεν μπόρεσαν να τον ρίξουν μετά από αλλεπάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις.

Δεν μπόρεσαν, αλλά τώρα μπορούν να το επιχειρήσουν ξανά – με αντιδημοκρατικές διαδικασίες συνωμοσιολογίας που ”πατάνε” στο αίμα των τραγικών θυμάτων των Τεμπών -, με στόχο να φέρουν εις πέρας επιτυχώς την από τριετίας σχεδιασμό τους.

   Σχεδιασμό με νεκρούς πρωταγωνιστές και δευτεραγωνιστές τους συγγενείς τους… Ενδεικτική είναι, άλλωστε – στην υπόθεση αυτή – η ωμή προσπάθεια  εργαλειοποίησης της κορυφαίας στον Χορό του δράματος Μαρίας Καρυστιανού (μητέρας θύματος και επικεφαλής του ”Συλλόγου Συγγενών Θυμάτων Τεμπών”),  της οποίας το ονοματεπώνυμο ανήγαγαν ήδη οι κήνσορες της ”προοδευτικής” δημοσιογραφίας σε σύμβολο – όχι της μάνας που αγωνίζεται για την ανεύρεση των αιτιών θανάτου του παιδιού της -, αλλά σε σύμβολο της δημοκρατικής αντιπολίτευσης στη σημερινή συγκυρία!!!

   Της δίνουν, δηλαδή, απροκάλυπτα πολιτικό ρόλο και – ελλείψει προοδευτικού συντονισμού σε ΣΥΡΙΖΑ & ΠΑΣΟΚ – καταφεύγουν πότε στις αιτιάσεις  του επιρρεπούς στην ”κακοφραδμοσύνη” (κουτοπονηριά) Προέδρου της Ελληνικής Λύσης Κυριάκου Βελόπουλου (πρώτου επινοήσαντα [αν και ελλείψει αποδεικτικών στοιχείων] – ως αιτία της έκρηξης μεγατόνων – την ανάφλεξη ξυλόλιου το οποίο μετέφερε [λαθραία] η εμπορική αμαξοστοιχία της Hellenic Train το βράδυ της 28ης Φεβρουαρίου του ’23, κάτι που δεν έχει εξακριβωθεί προς ώρας.

   Για τον λόγο αυτό, άλλωστε – και επειδή τα τρία βίντεο, που προσκόμισε ο δικηγόρος της εταιρείας φύλαξης του ΟΣΕ Βασίλης Καπερνάρος, διαψεύδουν τις εκτιμήσεις αυτές (βίντεο τα οποία εξετάζουν ήδη ο καθηγητής του ΕΜΠ, που είχε αποδώσει – στην πραγματογνωμοσύνη του – σε fireball την αιτία της πυρκαγιάς στη φορτάμαξα, και οι  δικαστικοί πραγματογνώμονες, Βασιλάκος και Μπατζόπουλος κατόπιν εντολής του εφέτη ανακριτή Σωτήρη Μπακαΐμη) – οι συνήγοροι των συγγενών τα έβγαλαν αναξιόπιστα.

  Τα έβγαλαν αναξιόπιστα και στρέφουν το μένος τους στον δεύτερο (μετά τον πρώην περιφερειάρχη Θεσσαλίας Κώστα Αγοραστό) υπαίτιο του ”μπαζώματος” – όπως πιστεύουν – υφυπουργό Κλιματικής Κρίσης και Πολιτικής Προστασίας Χρήστο Τριαντόπουλο (αν και ο ίδιος είπε πως ”είχε πολιτική παρουσία στον τόπο του δυστυχήματος, όχι επιχειρησιακή”), με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί ιδανικό υπόστρωμα για τους αυτόκλητους ”εισαγγελείς”  του λαϊκού δικαστηρίου.

   Ιδανικό υπόστρωμα για κάποιους ”καλοθελητές” της πολιτικής και της δημοσιογραφίας, που βιάζονται να προσάψουν εμμέσως πλην σαφώς – ως σύγχρονοι Σέρλοκ Χολμς – την κατηγορία του ιθύνοντα νου ”επιχειρησιακών αποφάσεων” οι οποίες πιστοποιούν την…  ευθεία εμπλοκή της κυβέρνησης στη σιδηροδρομική τραγωδία των Τεμπών και του επικεφαλής της Κυριάκου Μητσοτάκη.

  Του… ”ενορχηστρωτή της συγκάλυψης” (στο ζήτημα των λαθραίων καυσίμων 3.5 τόνων και του μπαζώματος) – κατά το… λαϊκό κατηγορητήριο της κομματικής προπαγάνδας, που έχει μπροστάρηδες αριστεροδεξιούς εκπροσώπους του Τύπου και πολιτικούς…

  Του μπαζώματος (στον τόπο της σύγκρουσης των αμαξοστοιχιών) οστών, βιολογικού υλικού και προσωπικών αντικειμένων των 57 θυμάτων, 40 μέρες μετά την τραγωδία. Δουλειά που έγινε ασκαρδαμυκτί – κατά τους δημοσιογράφους του ”λαϊκού δικαστηρίου” – μέσω γραπτών μηνυμάτων (τα οποία, ωστόσο, δεν έχουν αποκαλυφθεί ακόμα…) προς τον ήδη κατηγορούμενο για παράβαση καθήκοντος Περιφερειάρχη Κώστα Αγοραστό.

   Κατηγορία που μοιράζεται με τον τότε υφυπουργού Κλιματικής Κρίσης και Πολιτικής Προστασίας, Βουλευτή Μαγνησίας Χρήστο Τριαντόπουλο, ο οποίος προανήγγειλε – μέσω πρόσφατης δήλωσής του – πως θα παραιτηθεί για να απαντήσει στις κατηγορίες σε βάρος του για τον ρόλο, τις ευθύνες και τις “κινήσεις” του κατά την επίμαχη περίοδο μετά το σιδηροδρομικό δυστύχημα των Τεμπών, ενόψει της Προανακριτικής για τα Τέμπη μετά από αίτημα του ΠΑΣΟΚ, το οποίο έκανε άμεσα αποδεκτό η κυβέρνηση.

   Και επειδή ”ο νηστικός καρβέλια ονειρεύεται”, ο αρχηγός της Αξιωματικής αντιπολίτευσης έσπευσε να “πανηγυρίσει” ως νίκη του κόμματός του την παραίτηση Τριαντόπουλου με υπόκρουση επιβράβευσης την επισήμανση της Άννας Διαμαντοπούλου ότι ”κατέρρευσε το πλεονέκτημα Μητσοτάκη στη διαχείριση κρίσεων”…

   Το ντόμινο εξελίξεων καλά κρατεί. Και ενώ είμαστε στην αρχή ακόμα της πρώτης φάσης μετά τα ογκώδη συλλαλητήρια της κοινωνικής οργής (που έγιναν αφορμή για αφύπνιση προς εργαλειοποίηση και ενεργοποίηση της αντιπολίτευσης), το πολιτικό θερμόμετρο βρίσκεται ήδη στα ύψη.

   Βρίσκεται ήδη στα ύψη, με την κυβέρνηση να προσπαθεί να διαχειριστεί τη ζημιά που υπέστη εκτελώντας υποδειγματικά – υπό την προσωπική επίβλεψη του πρωθυπουργού –  τον επικαιροποιημένο πολιτικό σχεδιασμό της για τους σεισμούς στις Κυκλάδες (βλ. λήψη έκτακτων μέτρων και μέριμνα για τα χειρότερα με στόχο την προστασία σεισμόπληκτων νησιών με επίκεντρο τη Θήρα/Σαντορίνη και το ενεργό υποθαλάσσιο ηφαίστειό της Κολούμπο. 

   Όμως αυτή η ”επανεκκίνηση” – που δίνει ”φιλί ζωής” στην κυβέρνηση και ευκαιρία να αναδείξει τις υποτιμημένες από πολλούς ικανότητές της (τις ικανότητες του επιτελικού κράτους της, το οποίο θα απαξιωνόταν χωρίς το 112 που έσωσε κόσμο) – δεν χαροποιεί τους αριστεροδεξιούς κήνσορες του λαϊκισμού, προφανώς, που έχουν συνασπιστεί ζητώντας (με χοληφόρα δημοσιεύματα) την κεφαλή του Μητσοτάκη επί πίνακι, για να βρουν το δρόμο για την εξουσία τα κόμματά τους.

 Κι αυτή η βιασύνη να πετύχουν το στόχο τους – είτε με ”αντικατάσταση εκ των έσω” του Μητσοτάκη (θεωρία συνομωσιολόγων της λαϊκής /λαϊκιστικής δεξιάς) είτε με εξαναγκασμό του σε πρόωρη προσφυγή στις κάλπες (θεωρία ”προοδευτικών” κομμάτων εξουσίας και κομμάτων στα δεξιά της ΝΔ με βακτηρίες φίλια Μέσα) – δημιουργεί σκηνικό μεγάλης σύγχυσης στα ”κέντρα συνωμοσίας”.

   Σύγχυσης που μετατρέπει σε μπερδεμένο κουβάρι το πολιτικό σκηνικό στο έδαφος της αντιπολίτευσης, όπου πάνε κι έρχονται κατηγορίες για ενεργούμενα (υποτίθεται) της εξουσίας: σταθμάρχες, εκπροσώπους του δημοσίου και της δικαιοσύνης, στελέχη της κυβέρνησης, λαθρεμπόρους, εμπειρογνώμονες, τεχνικούς συμβούλους και άλλους ”ρουσφετολόγους”, που είχαν συνεργαστεί ωστόσο από δεκαετίας με το δημόσιο και δεν έχουν καμιά σχέση με τα τωρινά δεδομένα…

   Πέραν αυτού, δυο χρόνια σχεδόν μετά την μαύρη επέτειο της 28ης Φεβρουαρίου και πριν αποφανθεί η δικαιοσύνη για τα αίτια και τους υπευθύνους του τραγικού δυστυχήματος, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ ”μαλλιοτραβιούνται” ανταγωνιστικά με αφορμή το ”πλημμέλημα” Τριαντόπουλου και τη ”βιασύνη” του ΠΑΣΟΚ – κατά ΣΥΡΙΖΑ – ”να στηθεί Προανακριτική Επιτροπή”, ενώ θα μπορούσαν από κοινού να προχωρήσουν απευθείας σε πρόταση μομφής κατά της κυβέρνησης.

    Να στηθεί Προανακριτική Επιτροπή τη δεδομένη στιγμή, με αμφίβολη την επίτευξη του στόχου τους: Τη διαλεύκανση, δηλαδή, της “συγκάλυψης” του  μπαζώματος, ώστε να βγει πόρισμα που θα μετατρέψει το ”πλημμέλημα” Τριαντόπουλου σε κακούργημα οδηγώντας συνακόλουθα σε δικαστικές περιπέτειες και πτώση απ’ τον πρωθυπουργικό θώκο τον αρχηγό του κόμματός του…

   Κακά τα ψέματα. Όλος αυτός ο χαμός, που είχε πολιορκητικό κριό τους συγγενείς των τραγικών θυμάτων των Τεμπών υπό την Μαρία Καρυστιανού, εργαλειοποιήθηκε τεχνηέντως σε πολιτικό επίπεδο με έναν στόχο: Τον Κυριάκο Μητσοτάκη.

   Έχει δώσει ο ίδιος δικαιώματα γι’ αυτό; Αναμφίβολα, ναι. Και αυτά τα έχουμε ξεκαθαρίσει προ διετίας – με αφορμή τις ευθύνες του πρώην υπουργού Μεταφορών – πριν προχωρήσει στην πρόκληση της κοινής λογικής μας και της ευαισθησίας της κοινής γνώμης, βάζοντάς τον Κώστα Καραμανλή (σ.σ:  υψηλόβαθμο στελέχος της Γενικής Διεύθυνσης του υπουργείου Μεταφορών, σημειωτέον, διώκεται σήμερα για κακούργημα), ξανά στο Ψηφοδέλτιο της ΝΔ.

   Επιλογή αυτοκτονική για το κυβερνών κόμμα, η οποία εξέπεμπε ταυτόχρονα πρωθυπουργική αναισθησία, γιατί ήταν φως φανάρι ότι  η ανάληψη πολιτικών ευθυνών από τον ΚΚ ήταν για το θεαθήναι. Γι’ αυτό – με εξασφαλισμένο το ”εισιτήριο ελευθέρας” απ’ τον πρωθυπουργό (χάρη στο επώνυμό του,προφανώς) – επέδραμε προεκλογικά στα πάτρια εδάφη των Σερρών (Ευρωεκλογές 2024), για να εξασφαλίσει τις νικητήριες ψήφους των συμπατριωτών του. Όπερ και εγένετο.

   Την αρχική εντύπωση όμως της ανευθυνότητάς του – στο θέμα των Τεμπών – δεν την έσβησαν η ”συγγνώμη”, τα δάκρυα, η ανάληψη πολιτικών ευθυνών και η παραίτησή του. Δεν την  άλλαξε στη συνείδηση και των Νεοδημοκρατών ακόμα – το 46,67% που είχε πετύχει το κόμμα τους στις Σέρρες χάρη σ’ αυτόν.

   Πύρρειος νίκη για τους πιο πολλούς, αφού στα αυτιά του κόσμου διακομματικά ηχούσαν ακόμα οι προεκλογικές μεγαλοστομίες του Κώστα Καραμανλή στη Βουλή για την αξιοπιστία του ΟΣΕ, ενώ είχαν προηγηθεί η περιφρόνησή του στα κελεύσματα της ΕΕ και των συνδικαλιστών των σιδηροδρόμων για τα μείζονος σημασίας ελλείμματά του  και η επιλογή του πρώην υπουργού να εγκρίνει την μετάταξη ενός – υπό σύνταξη 59/χρονου τότε υπαλλήλου του ΥΠΕΠΘ, του- [μοιραίου, τελικά,  όπως αποδείχθηκε] σταθμάρχη Βασίλη Σαμαρά στον κρίσιμο κόμβο της Λάρισας) για λόγους ”κομματικής γενναιοδωρίας” (η τοποθέτηση ήταν πολιτική…).

  Λάθη επί λαθών, που οδήγησαν κλιμακωτά σε μαζικά συλλαλητήρια μικρών και μεγάλων ανά την Ελλάδα με σύνθημα ”Δεν έχω οξυγόνο”. Φράση των τραγικών θυμάτων της μοιραίας επιβατικής αμαξοστοιχίας αποτυπωμένο στον αριθμό έκτακτης ανάγκης 112, που θα το κουβαλούν  εφ’ όρου ζωής οι συγγενείς τους, αν και – προς ώρας και για άγνωστο ακόμα χρόνο –  το οικειοποιούνται και θα το οικειοποιούνται για πολιτικούς λόγους οι κήνσορες του λαϊκισμού.

 Οι αντιπολιτευόμενοι την κυβέρνηση – από αριστεροδεξιά μετερίζια (πολιτικά ή δημοσιογραφικά, χωρίς να εξαιρούνται και στρατευμένοι καλλιτέχνες- προπαγανδιστές τύπου Λαζόπουλου) – πέτυχαν ήδη, ως κήνσορες του λαϊκισμού,  να μετατρέψουν τον ανθρώπινο πόνο (με προσάναμμα το αίμα στα Τέμπη) σε αγώνα πολιτικής εξόντωσης του πρωθυπουργού.

    Εξόντωσης με ”χτυπήματα” σε φάσεις κατά το επόμενο εξάμηνο μετά την Προανακριτική, με αποκορύφωμα της πρόταση μομφής (δυσπιστίας) του ΠΑΣΟΚ (ως Αξιωματικής αντιπολίτευσης) κατά της κυβέρνησης Μητσοτάκη, με τη σύμπραξη και άλλων ”προοδευτικών” κομμάτων, ώστε να συγκεντρωθούν οι 50 υπογραφές που απαιτούνται για την πράξη αυτή.

   Μέχρι να φτάσουμε εκεί, ασφαλώς, αυτό που επείγει απ’ τη μεριά της κυβέρνησης – πέραν της διαλεύκανσης του τραγικού δυστυχήματος των Τεμπών με μπροστάρη τη δικαιοσύνη – είναι η ασφάλεια για όσους επιλέγουν το τραίνο σαν μέσο μεταφοράς, δεδομένου ότι δεν έχουν ελαχιστοποιηθεί αισθητά τα προβλήματα των ελληνικών σιδηροδρόμων…

Συνέχεια ανάγνωσης

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

Πολιτική3 ώρες πριν

Η Τουρκία αποκτά στρατιωτική βάση στο Τσαντ! Μειώνεται η γαλλική επιρροή στην Αφρική

Οι τέσσερις λόγοι που καθιστούν σημαντική την απόκτηση στρατιωτικής βάσης στο Τσαντ από την Τουρκία

Αναλύσεις3 ώρες πριν

Bloomberg: Η Τουρκία του Ερντογάν ετοιμάζει ιστορική ειρήνη με τους Κούρδους του Οτσαλάν

Ο πρόεδρος της Τουρκίας Ταγίπ Ερντογάν προσπαθεί να αναβιώσει τις ειρηνευτικές συνομιλίες με τους Κούρδους παράλληλα με τις συζητήσεις με την Ουάσιγκτον...

Πολιτική4 ώρες πριν

Πρόκληση από Τούρκο επιστήμονα! Καλεί την Ελλάδα να χρησιμοποιήσει τα ερευνητικά Oruc Reis και Barbaros για τους σεισμούς

Ο τούρκος Γεωφυσικός Μηχανικός Δρ. Αχμέτ Ερτζάν, προκαλεί με τις δηλώσεις του αφού ανοιχτά απαιτεί από τη χώρα μας να ζητήσει την βοήθεια...

Διεθνή4 ώρες πριν

Απόπειρα δολοφονίας κατά υπουργού στη Λιβύη! Τον πυροβόλησαν μέσα στο αυτοκίνητό του

Η Λιβύη παραμένει σε χάος μετά την ανατροπή του Καντάφι το 2011, έπειτα από μια λαϊκή εξέγερση που στηρίχθηκε από το ΝΑΤΟ.

Αναλύσεις4 ώρες πριν

Γιάννος Χαραλαμπίδης στη Σημερινή: Τρομοκρατημένη η ΕΕ από τον Τραμπ (ΒΙΝΤΕΟ)

Το σκληρό παζάρι για το ΝΑΤΟ, το πλεόνασμα των 206,6 δις ευρώ για την ΕΕ, η σοκαρισμένη Δανή Πρωθυπουργός και...

Δημοφιλή