Γράφει η εκπαιδευτικός και συγγραφέας Κρινιώ Καλογερίδου  

   Διανύουμε περίοδο αλλοφροσύνης στην πολιτική ιστορία του τόπου μας, που παραπέμπει στα λεχθέντα περί ”φρενοκομείου” του Κωνσταντίνου Καραμανλή (1989), αφού οι αριστεροδεξιοί σκευωροί(;) – οι οποίοι  δεν λένε να χαμηλώσουν τους τόνους, μέχρι να αποφανθεί η δικαιοσύνη (την οποία βιάζονται να απαξιώσουν για ευνόητους λόγους) – χτίζουν αφήγημα αλλαγής πρωθυπουργού ”εν πλω”, μιας και δεν μπόρεσαν να τον ρίξουν μετά από αλλεπάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις.

Δεν μπόρεσαν, αλλά τώρα μπορούν να το επιχειρήσουν ξανά – με αντιδημοκρατικές διαδικασίες συνωμοσιολογίας που ”πατάνε” στο αίμα των τραγικών θυμάτων των Τεμπών -, με στόχο να φέρουν εις πέρας επιτυχώς την από τριετίας σχεδιασμό τους.

   Σχεδιασμό με νεκρούς πρωταγωνιστές και δευτεραγωνιστές τους συγγενείς τους… Ενδεικτική είναι, άλλωστε – στην υπόθεση αυτή – η ωμή προσπάθεια  εργαλειοποίησης της κορυφαίας στον Χορό του δράματος Μαρίας Καρυστιανού (μητέρας θύματος και επικεφαλής του ”Συλλόγου Συγγενών Θυμάτων Τεμπών”),  της οποίας το ονοματεπώνυμο ανήγαγαν ήδη οι κήνσορες της ”προοδευτικής” δημοσιογραφίας σε σύμβολο – όχι της μάνας που αγωνίζεται για την ανεύρεση των αιτιών θανάτου του παιδιού της -, αλλά σε σύμβολο της δημοκρατικής αντιπολίτευσης στη σημερινή συγκυρία!!!

   Της δίνουν, δηλαδή, απροκάλυπτα πολιτικό ρόλο και – ελλείψει προοδευτικού συντονισμού σε ΣΥΡΙΖΑ & ΠΑΣΟΚ – καταφεύγουν πότε στις αιτιάσεις  του επιρρεπούς στην ”κακοφραδμοσύνη” (κουτοπονηριά) Προέδρου της Ελληνικής Λύσης Κυριάκου Βελόπουλου (πρώτου επινοήσαντα [αν και ελλείψει αποδεικτικών στοιχείων] – ως αιτία της έκρηξης μεγατόνων – την ανάφλεξη ξυλόλιου το οποίο μετέφερε [λαθραία] η εμπορική αμαξοστοιχία της Hellenic Train το βράδυ της 28ης Φεβρουαρίου του ’23, κάτι που δεν έχει εξακριβωθεί προς ώρας.

   Για τον λόγο αυτό, άλλωστε – και επειδή τα τρία βίντεο, που προσκόμισε ο δικηγόρος της εταιρείας φύλαξης του ΟΣΕ Βασίλης Καπερνάρος, διαψεύδουν τις εκτιμήσεις αυτές (βίντεο τα οποία εξετάζουν ήδη ο καθηγητής του ΕΜΠ, που είχε αποδώσει – στην πραγματογνωμοσύνη του – σε fireball την αιτία της πυρκαγιάς στη φορτάμαξα, και οι  δικαστικοί πραγματογνώμονες, Βασιλάκος και Μπατζόπουλος κατόπιν εντολής του εφέτη ανακριτή Σωτήρη Μπακαΐμη) – οι συνήγοροι των συγγενών τα έβγαλαν αναξιόπιστα.

  Τα έβγαλαν αναξιόπιστα και στρέφουν το μένος τους στον δεύτερο (μετά τον πρώην περιφερειάρχη Θεσσαλίας Κώστα Αγοραστό) υπαίτιο του ”μπαζώματος” – όπως πιστεύουν – υφυπουργό Κλιματικής Κρίσης και Πολιτικής Προστασίας Χρήστο Τριαντόπουλο (αν και ο ίδιος είπε πως ”είχε πολιτική παρουσία στον τόπο του δυστυχήματος, όχι επιχειρησιακή”), με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί ιδανικό υπόστρωμα για τους αυτόκλητους ”εισαγγελείς”  του λαϊκού δικαστηρίου.

   Ιδανικό υπόστρωμα για κάποιους ”καλοθελητές” της πολιτικής και της δημοσιογραφίας, που βιάζονται να προσάψουν εμμέσως πλην σαφώς – ως σύγχρονοι Σέρλοκ Χολμς – την κατηγορία του ιθύνοντα νου ”επιχειρησιακών αποφάσεων” οι οποίες πιστοποιούν την…  ευθεία εμπλοκή της κυβέρνησης στη σιδηροδρομική τραγωδία των Τεμπών και του επικεφαλής της Κυριάκου Μητσοτάκη.

  Του… ”ενορχηστρωτή της συγκάλυψης” (στο ζήτημα των λαθραίων καυσίμων 3.5 τόνων και του μπαζώματος) – κατά το… λαϊκό κατηγορητήριο της κομματικής προπαγάνδας, που έχει μπροστάρηδες αριστεροδεξιούς εκπροσώπους του Τύπου και πολιτικούς…

  Του μπαζώματος (στον τόπο της σύγκρουσης των αμαξοστοιχιών) οστών, βιολογικού υλικού και προσωπικών αντικειμένων των 57 θυμάτων, 40 μέρες μετά την τραγωδία. Δουλειά που έγινε ασκαρδαμυκτί – κατά τους δημοσιογράφους του ”λαϊκού δικαστηρίου” – μέσω γραπτών μηνυμάτων (τα οποία, ωστόσο, δεν έχουν αποκαλυφθεί ακόμα…) προς τον ήδη κατηγορούμενο για παράβαση καθήκοντος Περιφερειάρχη Κώστα Αγοραστό.

   Κατηγορία που μοιράζεται με τον τότε υφυπουργού Κλιματικής Κρίσης και Πολιτικής Προστασίας, Βουλευτή Μαγνησίας Χρήστο Τριαντόπουλο, ο οποίος προανήγγειλε – μέσω πρόσφατης δήλωσής του – πως θα παραιτηθεί για να απαντήσει στις κατηγορίες σε βάρος του για τον ρόλο, τις ευθύνες και τις “κινήσεις” του κατά την επίμαχη περίοδο μετά το σιδηροδρομικό δυστύχημα των Τεμπών, ενόψει της Προανακριτικής για τα Τέμπη μετά από αίτημα του ΠΑΣΟΚ, το οποίο έκανε άμεσα αποδεκτό η κυβέρνηση.

   Και επειδή ”ο νηστικός καρβέλια ονειρεύεται”, ο αρχηγός της Αξιωματικής αντιπολίτευσης έσπευσε να “πανηγυρίσει” ως νίκη του κόμματός του την παραίτηση Τριαντόπουλου με υπόκρουση επιβράβευσης την επισήμανση της Άννας Διαμαντοπούλου ότι ”κατέρρευσε το πλεονέκτημα Μητσοτάκη στη διαχείριση κρίσεων”…

   Το ντόμινο εξελίξεων καλά κρατεί. Και ενώ είμαστε στην αρχή ακόμα της πρώτης φάσης μετά τα ογκώδη συλλαλητήρια της κοινωνικής οργής (που έγιναν αφορμή για αφύπνιση προς εργαλειοποίηση και ενεργοποίηση της αντιπολίτευσης), το πολιτικό θερμόμετρο βρίσκεται ήδη στα ύψη.

   Βρίσκεται ήδη στα ύψη, με την κυβέρνηση να προσπαθεί να διαχειριστεί τη ζημιά που υπέστη εκτελώντας υποδειγματικά – υπό την προσωπική επίβλεψη του πρωθυπουργού –  τον επικαιροποιημένο πολιτικό σχεδιασμό της για τους σεισμούς στις Κυκλάδες (βλ. λήψη έκτακτων μέτρων και μέριμνα για τα χειρότερα με στόχο την προστασία σεισμόπληκτων νησιών με επίκεντρο τη Θήρα/Σαντορίνη και το ενεργό υποθαλάσσιο ηφαίστειό της Κολούμπο. 

   Όμως αυτή η ”επανεκκίνηση” – που δίνει ”φιλί ζωής” στην κυβέρνηση και ευκαιρία να αναδείξει τις υποτιμημένες από πολλούς ικανότητές της (τις ικανότητες του επιτελικού κράτους της, το οποίο θα απαξιωνόταν χωρίς το 112 που έσωσε κόσμο) – δεν χαροποιεί τους αριστεροδεξιούς κήνσορες του λαϊκισμού, προφανώς, που έχουν συνασπιστεί ζητώντας (με χοληφόρα δημοσιεύματα) την κεφαλή του Μητσοτάκη επί πίνακι, για να βρουν το δρόμο για την εξουσία τα κόμματά τους.

 Κι αυτή η βιασύνη να πετύχουν το στόχο τους – είτε με ”αντικατάσταση εκ των έσω” του Μητσοτάκη (θεωρία συνομωσιολόγων της λαϊκής /λαϊκιστικής δεξιάς) είτε με εξαναγκασμό του σε πρόωρη προσφυγή στις κάλπες (θεωρία ”προοδευτικών” κομμάτων εξουσίας και κομμάτων στα δεξιά της ΝΔ με βακτηρίες φίλια Μέσα) – δημιουργεί σκηνικό μεγάλης σύγχυσης στα ”κέντρα συνωμοσίας”.

   Σύγχυσης που μετατρέπει σε μπερδεμένο κουβάρι το πολιτικό σκηνικό στο έδαφος της αντιπολίτευσης, όπου πάνε κι έρχονται κατηγορίες για ενεργούμενα (υποτίθεται) της εξουσίας: σταθμάρχες, εκπροσώπους του δημοσίου και της δικαιοσύνης, στελέχη της κυβέρνησης, λαθρεμπόρους, εμπειρογνώμονες, τεχνικούς συμβούλους και άλλους ”ρουσφετολόγους”, που είχαν συνεργαστεί ωστόσο από δεκαετίας με το δημόσιο και δεν έχουν καμιά σχέση με τα τωρινά δεδομένα…

   Πέραν αυτού, δυο χρόνια σχεδόν μετά την μαύρη επέτειο της 28ης Φεβρουαρίου και πριν αποφανθεί η δικαιοσύνη για τα αίτια και τους υπευθύνους του τραγικού δυστυχήματος, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ ”μαλλιοτραβιούνται” ανταγωνιστικά με αφορμή το ”πλημμέλημα” Τριαντόπουλου και τη ”βιασύνη” του ΠΑΣΟΚ – κατά ΣΥΡΙΖΑ – ”να στηθεί Προανακριτική Επιτροπή”, ενώ θα μπορούσαν από κοινού να προχωρήσουν απευθείας σε πρόταση μομφής κατά της κυβέρνησης.

    Να στηθεί Προανακριτική Επιτροπή τη δεδομένη στιγμή, με αμφίβολη την επίτευξη του στόχου τους: Τη διαλεύκανση, δηλαδή, της “συγκάλυψης” του  μπαζώματος, ώστε να βγει πόρισμα που θα μετατρέψει το ”πλημμέλημα” Τριαντόπουλου σε κακούργημα οδηγώντας συνακόλουθα σε δικαστικές περιπέτειες και πτώση απ’ τον πρωθυπουργικό θώκο τον αρχηγό του κόμματός του…

   Κακά τα ψέματα. Όλος αυτός ο χαμός, που είχε πολιορκητικό κριό τους συγγενείς των τραγικών θυμάτων των Τεμπών υπό την Μαρία Καρυστιανού, εργαλειοποιήθηκε τεχνηέντως σε πολιτικό επίπεδο με έναν στόχο: Τον Κυριάκο Μητσοτάκη.

   Έχει δώσει ο ίδιος δικαιώματα γι’ αυτό; Αναμφίβολα, ναι. Και αυτά τα έχουμε ξεκαθαρίσει προ διετίας – με αφορμή τις ευθύνες του πρώην υπουργού Μεταφορών – πριν προχωρήσει στην πρόκληση της κοινής λογικής μας και της ευαισθησίας της κοινής γνώμης, βάζοντάς τον Κώστα Καραμανλή (σ.σ:  υψηλόβαθμο στελέχος της Γενικής Διεύθυνσης του υπουργείου Μεταφορών, σημειωτέον, διώκεται σήμερα για κακούργημα), ξανά στο Ψηφοδέλτιο της ΝΔ.

   Επιλογή αυτοκτονική για το κυβερνών κόμμα, η οποία εξέπεμπε ταυτόχρονα πρωθυπουργική αναισθησία, γιατί ήταν φως φανάρι ότι  η ανάληψη πολιτικών ευθυνών από τον ΚΚ ήταν για το θεαθήναι. Γι’ αυτό – με εξασφαλισμένο το ”εισιτήριο ελευθέρας” απ’ τον πρωθυπουργό (χάρη στο επώνυμό του,προφανώς) – επέδραμε προεκλογικά στα πάτρια εδάφη των Σερρών (Ευρωεκλογές 2024), για να εξασφαλίσει τις νικητήριες ψήφους των συμπατριωτών του. Όπερ και εγένετο.

   Την αρχική εντύπωση όμως της ανευθυνότητάς του – στο θέμα των Τεμπών – δεν την έσβησαν η ”συγγνώμη”, τα δάκρυα, η ανάληψη πολιτικών ευθυνών και η παραίτησή του. Δεν την  άλλαξε στη συνείδηση και των Νεοδημοκρατών ακόμα – το 46,67% που είχε πετύχει το κόμμα τους στις Σέρρες χάρη σ’ αυτόν.

   Πύρρειος νίκη για τους πιο πολλούς, αφού στα αυτιά του κόσμου διακομματικά ηχούσαν ακόμα οι προεκλογικές μεγαλοστομίες του Κώστα Καραμανλή στη Βουλή για την αξιοπιστία του ΟΣΕ, ενώ είχαν προηγηθεί η περιφρόνησή του στα κελεύσματα της ΕΕ και των συνδικαλιστών των σιδηροδρόμων για τα μείζονος σημασίας ελλείμματά του  και η επιλογή του πρώην υπουργού να εγκρίνει την μετάταξη ενός – υπό σύνταξη 59/χρονου τότε υπαλλήλου του ΥΠΕΠΘ, του- [μοιραίου, τελικά,  όπως αποδείχθηκε] σταθμάρχη Βασίλη Σαμαρά στον κρίσιμο κόμβο της Λάρισας) για λόγους ”κομματικής γενναιοδωρίας” (η τοποθέτηση ήταν πολιτική…).

  Λάθη επί λαθών, που οδήγησαν κλιμακωτά σε μαζικά συλλαλητήρια μικρών και μεγάλων ανά την Ελλάδα με σύνθημα ”Δεν έχω οξυγόνο”. Φράση των τραγικών θυμάτων της μοιραίας επιβατικής αμαξοστοιχίας αποτυπωμένο στον αριθμό έκτακτης ανάγκης 112, που θα το κουβαλούν  εφ’ όρου ζωής οι συγγενείς τους, αν και – προς ώρας και για άγνωστο ακόμα χρόνο –  το οικειοποιούνται και θα το οικειοποιούνται για πολιτικούς λόγους οι κήνσορες του λαϊκισμού.

 Οι αντιπολιτευόμενοι την κυβέρνηση – από αριστεροδεξιά μετερίζια (πολιτικά ή δημοσιογραφικά, χωρίς να εξαιρούνται και στρατευμένοι καλλιτέχνες- προπαγανδιστές τύπου Λαζόπουλου) – πέτυχαν ήδη, ως κήνσορες του λαϊκισμού,  να μετατρέψουν τον ανθρώπινο πόνο (με προσάναμμα το αίμα στα Τέμπη) σε αγώνα πολιτικής εξόντωσης του πρωθυπουργού.

    Εξόντωσης με ”χτυπήματα” σε φάσεις κατά το επόμενο εξάμηνο μετά την Προανακριτική, με αποκορύφωμα της πρόταση μομφής (δυσπιστίας) του ΠΑΣΟΚ (ως Αξιωματικής αντιπολίτευσης) κατά της κυβέρνησης Μητσοτάκη, με τη σύμπραξη και άλλων ”προοδευτικών” κομμάτων, ώστε να συγκεντρωθούν οι 50 υπογραφές που απαιτούνται για την πράξη αυτή.

   Μέχρι να φτάσουμε εκεί, ασφαλώς, αυτό που επείγει απ’ τη μεριά της κυβέρνησης – πέραν της διαλεύκανσης του τραγικού δυστυχήματος των Τεμπών με μπροστάρη τη δικαιοσύνη – είναι η ασφάλεια για όσους επιλέγουν το τραίνο σαν μέσο μεταφοράς, δεδομένου ότι δεν έχουν ελαχιστοποιηθεί αισθητά τα προβλήματα των ελληνικών σιδηροδρόμων…

Ελλάδα και Κύπρος εμποδίζουν την ΕΕ να άρει τις κυρώσεις της στη Συρία – παρόλο που οι υπουργοί Εξωτερικών είχαν ήδη συνάψει πολιτική συμφωνία για να το πράξουν τον περασμένο μήνα.

Σύμφωνα με πολλούς διπλωμάτες τα δύο κράτη μέλη θέλουν διαβεβαιώσεις ότι οι κυρώσεις που η ΕΕ είναι έτοιμη να άρει στο νέο ισλαμιστικό καθεστώς που διοικεί τη Συρία μπορούν εύκολα να αντικατασταθούν εάν χρειαστεί. Καμία από τις δύο χώρες δεν είναι οπαδός της Τουρκίας, η οποία παίζει ισχυρό ρόλο στη Συρία. «Αν δεν αλλάξουν τη θέση τους, δεν μπορούμε να προχωρήσουμε», είπε ένας από τους διπλωμάτες.

Η Τουρκία πιέζει για χαλάρωση των κυρώσεων και για παροχή υποστήριξης στον εταίρο της Hayat Tahrir al-Sham (HTS), που ανέτρεψε τον Assad. Αν γίνει ευκολότερα αναστρέψιμη η άρση των κυρώσεων θα ασκούσε πρόσθετη πίεση στην Τουρκία.

Κύπριος αξιωματούχος είπε στο Playbook: «Το κείμενο είναι υπό συζήτηση στην αρμόδια ομάδα εργασίας και ελπίζουμε ότι θα μπορέσουμε να προχωρήσουμε σύντομα στο επόμενο βήμα της διαδικασίας». Έλληνας εκπρόσωπος έδωσε σχεδόν την ίδια απάντηση, υποδηλώνοντας ότι μπορεί να είχαν συντονιστεί.

ΠΗΓΗ: Politico [Brussels playbook/ SYRIA]

Μετάφραση: Hellas Journal

Και τώρα, το επόμενο βήμα είναι η  άτυπη Πενταμερής Διάσκεψη για το Κυπριακό. «Κλείδωσε» η πραγματοποίηση της τον Μάρτιο μετά που όλοι οι εμπλεκόμενοι έχουν συναινέσει. Αν και η κατοχική πλευρά αρνήθηκε την πραγματοποίηση μιας συνάντησης του Προέδρου Χριστοδουλίδη με τον κατοχικό ηγέτη, Ερσίν Τατάρ, πριν την άφιξη της Αναπληρώτριας Γ.Γ. του ΟΗΕ, Ρόζμαρι ΝτιΚάρλο στο νησί για να συζητήσουν, όπως συμφωνήθηκε για τα οδοφράγματα. Όπως αρνήθηκε και την πραγματοποίηση κοινής συνάντησης στη διάρκεια της εδώ παρουσίας της αξιωματούχου του ΟΗΕ. Παρόλα αυτά η Πενταμερής θα γίνει!

Γράφει ο Κώστας Βενιζέλος, Φιλελεύθερος

Ο κατοχικός ηγέτης, Ερσίν Τατάρ, μετά που είδε την κ. ΝτιΚάρλο, επανέλαβε το αφήγημα για λύση  δυο κρατών, τα περί κυριαρχικών δικαιωμάτων των Τουρκοκυπρίων αλλά και για τις εγγυήσεις και την εσαεί παρουσία των τουρκικών κατοχικών στρατευμάτων στο νησί. Είναι μια θέση, που δεν εκφράζεται μόνο από τον σημερινό εγκάθετο της Άγκυρας, αλλά και από τους προκατόχους του. Αλλά και από όσους ως φαίνεται θα τον διαδεχθούν. Η εσαεί τουρκική παρουσία είναι θέση, που εκφράζεται έκπαλαι από τις πολιτικές δυνάμεις της στα κατεχόμενα. Είναι, γι αυτούς, βασική παράμετρος μιας συμφωνίας. Ακόμη και ο Μουσταφά Ακιντζί, που σαφώς ήταν διαφοροποιημένος- στο βαθμό που του επέτρεπε η Άγκυρα- έχει προβεί σε πολλές δηλώσεις σε σχέση με το θέμα αυτό. Υπενθυμίζονται ενδεικτικά οι αναφορές του στον τουρκικό «Αλ Τζαζίρα», όταν  είπε ότι σε 15 χρόνια μπορεί να επαναξιολογηθεί το σύστημα των εγγυήσεων ( 20.12.2016). Επίσης, σε συνέντευξή του στην τουρκική εφημερίδα «Τζουμχουριέτ, τον Φεβρουάριο του 2017, είπε ότι «το σύστημα εγγυήσεων του 1960 και η τότε συμφωνία δεν μπορεί να αλλάξει, ούτε σημείο στίξης, ακόμη και 57 χρόνια μετά…». Σημείωσε, βέβαια, ότι «αν υπάρξει συμφωνία ούτε εμείς αλλά ούτε και η Τουρκία στοχεύουμε να παραμείνει τέτοιος αριθμός στρατού»( θα μείνει μειωμένος). Ανέφερε δε πως οι Τουρκοκύπριοι δεν βλέπουν την ασφάλεια τους πουθενά εκτός από την Τουρκία.

Το θέμα δεν είναι τι λέγεται αλλά η διαχείριση, που θα γίνει πριν και κατά τη διάρκεια της Πενταμερούς Διάσκεψης, του ερχόμενου Μαρτίου. Γιατί με τις θέσεις με τις οποίες θα προσέλθει η κατοχική πλευρά στην άτυπη Διάσκεψη, το αποτέλεσμα είναι προδιαγεγραμμένο. Η Άγκυρα αποδέχθηκε να συμμετάσχει στην Πενταμερή καθώς προφανώς και δεν θα έχει κόστος, όποιο και να είναι το αποτέλεσμα. Και δεν έχει κανένα πρόβλημα να προσέλθει, από τη στιγμή κατά την οποία κατέθεσε έγγραφο για λύση δυο κρατών ( στη Διάσκεψη της Γενεύης, τον Απρίλιο 2021) και δεν αντιμετώπισε καμία αντίδραση. Ούτε από τον Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ, ούτε και από τον τότε Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Θα έπρεπε να απορριφθεί και να επιστραφεί στον Τατάρ. Αυτό δεν έγινε ως εκ τούτου, έκτοτε η Άγκυρα, ο εγκάθετος της, αναπτύσσουν στις επαφές τους την πρόταση αυτή. Αυτήν άκουσε και η κ. ΝτιΚάρλο κατά τη συνάντηση με τον Τατάρ και δήλωσε, αμέσως μετά, πως είχε «μια εξαίρετη συζήτηση» μαζί του; Μια αναφορά, που ειρήσθω εν παρόδω, ενθουσίασε και το μέτωπο της όποιας λύσης στις ελεύθερες περιοχές.

Επειδή, με βάση τα όσα διαδραματίζονται αυτή τη στιγμή, το αποτέλεσμα της Πενταμερούς μπορεί να προβλεφθεί, εκ των πραγμάτων τίθενται κάποια ερωτήματα. Από τη στιγμή που δεν κατάφεραν τα Ηνωμένα Έθνη να πείσουν την τουρκική πλευρά να αλλάξει στάση, το ερώτημα είναι γιατί συγκαλούν τη σύναξη εάν γνωρίζουν ότι θα αποτύχει;  Υπάρχει παρασκηνιακά οποιαδήποτε εξέλιξη, την οποία δεν γνωρίζουμε και αλλάζει τα δεδομένα; Απαντήσεις υπάρχουν;

Την ίδια ώρα, ρόλο θα έχουν και οι βασικοί παίκτες, που μπορεί να μην συμμετάσχουν αλλά θα είναι με τον ένα ή τον άλλο τρόπο παρόντες. Και η προσοχή θα πρέπει να είναι μονίμως στραμμένη στην Ουάσινγκτον και στο νέο ένοικο του Λευκού Οίκου, ο οποίος έδωσε δείγματα γραφής.