Αναλύσεις
Το βρετανικό Σπέσιαλ Μπράντς 1957 – για τις τουρκικές επιδιώξεις διχοτόμησης

γράφει η Φανούλα Αργυρού*
Ενόψει της πολυσυζητημένης πενταμερούς που μας λένε ότι θα λάβει χώρα, με την Τουρκία να ευελπιστεί να συμμετάσχει και το ψευδοκράτος για αναγνώρισή του (δύο κράτη), ας θυμίσουμε ορισμένα ακόμα γεγονότα. Για τα τουρκικά σχέδια διχοτόμησης (δύο κράτη) από την δεκαετία του 1950, τα οποία αναμένουν την υποταγή μας…
Μαρτυρίες από βρετανικά έγγραφα που αποδεσμεύθηκαν το 2010 και τα είχα μελετήσει και ορισμένα δημοσιεύσαμε τότε στην «Σημερινή». Αυτά δεν είναι του Υπ. Εξωτερικών και Κοινοπολιτείας, αλλά του Σπέσιαλ Μπράντς στην Κύπρο και του Αρχηγείου Αστυνομίας (της αποικιοκρατίας).
Μετά την έναρξη του αγώνος της ΕΟΚΑ 1955-59 την 1 Απριλίου, 1955, για ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα, οι Τουρκοκύπριοι με την καθοδήγηση της Άγκυρας, η οποία αφού εξασφάλισε μυστική συμφωνία με την αγγλική κυβέρνηση τον Δεκέμβριο του 1956 ότι η διχοτόμηση δεν θα αποκλείεται σε τελική λύση με ξεχωριστή αυτοδιάθεση στην μειονότητα του 18% επι ίσοις βάσης με την ελληνική πλειοψηφία του 82%, άρχισαν να ετοιμάζουν το έδαφος. Στόχος τους: να αποδείξουν στον έξω κόσμο ότι οι δύο κοινότητες δεν μπορούν να ζήσουν μαζί γι΄αυτό η διχοτόμηση ήταν η μόνη λύση και στα πλαίσια αυτά άρχισαν αδίστακτα να πυρπολούν, να λεηλατούν, να ανατινάσουν δικούς τους θρησκευτικούς χώρους και να δολοφονούν αδίστακτα και Τουρκοκύπριους εκτός από Ελληνοκυπρίους για να ενισχύουν τους απάνθρωπους ισχυρισμούς των.
(Αναλυτικότερα βλέπε «Αιματηρή Αλήθεια – Bloody Truth» και τα άρθρα μου στη «Σημερινή» α) «Τα μαύρα Χριστούγεννα 1963- στόχος των Τούρκων δύο ομόσπονδα κράτη» «29.12.2024 και β) για την περιβόητη «Μπανιέρας δολοφονίες…» 5.1.2025).
Διχοτόμηση ο στόχος των Τούρκων
Έκθεση του Special Branch 3/5/1957 καταγράφει ότι οι Τούρκοι υποστήριζαν πως ήταν εκείνοι που στάθηκαν στο πλευρό των Βρετανών εναντίον της «τρομοκρατίας» (δηλαδή της ΕΟΚΑ 1955-59). . «Συνεχίζουν να υποστηρίζουν την πολιτική τους για διχοτόμηση ισχυριζόμενοι ότι έχουν το ίδιο δικαίωμα να καθορίζουν το μέλλον της κοινότητάς τους …Ο Κουτσιούκ και ο Καιμάκ βρίσκονται ακόμα στην Τουρκία… σε μήνυμα του προς τους Τούρκους της Κύπρου στην εφημερίδα του «Χαλκίν Σεσί» (ο Κουτσιούκ) 24.4.1957 τους κάλεσε να μην ανησυχούν».
Στις 7/5/1957 η βρετανική εφημερίδα Ντέιλι Τέλεκραφ με τίτλο «Η διχοτόμηση κερδίζει έδαφος ως λύση» έγραψε «οι Τούρκοι της Κύπρου προχωρούν προς διχοτόμηση στο νησί. Τους υποστηρίζει η τουρκική κυβέρνηση». « Ο Δρ.Φ. Κουτσιούκ, ηγέτης του κόμματος «Η Κύπρος είναι τουρκική» είπε… «΄Ισα δικαιώματα για μας μόνο με διχοτόμηση μπορούμε να έχουμε».
Σε άλλη έκθεση Μαΐου 1957, αναφέρεται ότι στις 22 Μαΐου, σε συνεδρία της Κυπριακής Ομοσπονδίας Τουρκικών Οργανώσεων, πρόεδρος της οποίας ήταν ο Φαίζ Καιμάκ, είπε ο Κουτσιούκ, « Η Κύπρος είναι τουρκική» και έδωσε λεπτομέρειες για την επίσκεψη του στην Τουρκία…
Στις 19/5/1957, οι Τουρκοκύπριοι γιόρτασε την 38η επέτειο του φεστιβάλ Νέων «με την ευκαιρία της άφιξης του Κεμάλ Ατατούρκ στην Σαμψούντα» (Ημέρα που ξεκίνησε και η γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου.)
Παραιτούνται οι Τούρκοι δημοτικοί σύμβουλοι εκτός του Ιχσάν Αλί

«Θέλουμε διχοτόμηση»
Στις 2/6/1957 όλοι οι Τούρκοι δημοτικοί σύμβουλοι, εξαιρουμένου του Ιχσάν Αλί στη Πάφο, και εκείνων στη Λεύκα παραιτήθηκαν. Το έκαναν, σημειώνει η έκθεση, εις διαμαρτυρία ισχυριζόμενοι ότι οι Ελληνοκύπριοι δημοτικοί σύμβουλοι παραγνώριζαν τα τουρκικά δικαιώματα για πολιτικούς λόγους.
Στις 4/6/1957 η «¨Χαλκίν Σεσί» υποστήριζε τις παραιτήσεις και ότι δεν υπήρχε καλύτερη λύση στο πρόβλημα από την διχοτόμηση. Στην ίδια γραμμή και δήλωση του Δρ. Κουτσιούκ στις 9 Ιουνίου στη Λάρνακα.
Στις 14/6/1957, ο Δρ. Κουτσιούκ έφυγε για την Τουρκία. Περίπου 500 άτομα μαζεύτηκαν έξω από το σπίτι του «αυθόρμητα» διαδηλώνοντας με πανό
«Θέλουμε διχοτόμηση». Ο Κουτσιούκ θα ενημέρωνε την τουρκική κυβέρνηση ότι οι Τουρκοκύπριοι ήθελαν διχοτόμηση και μόνο διχοτόμηση.
Στην τελευταία παράγραφο της έκθεσης αυτής, που υπέγραψε ο A. F. Thomson, Chief Superintendent for Assistant Chief Constable, Special Branch, στις 18/6/1957, γράφει:
«Πληροφορία που ελήφθη και πιστεύεται είναι έγκυρη, τονίζει την δυνατή πιθανότητα να έχει διευθετηθεί η λαθραία εισαγωγή όπλων για χρήση από την ΒΟΛΚΑΝ μέσω του λιμανιού της Λάρνακας».
(ΒΟΛΚΑΝ: Τουρκοκυπριακή παράνομη τρομοκρατική οργάνωση που ιδρύθηκε μετά την ΕΟΚΑ. Ενώ, όμως, η ΕΟΚΑ είχε κηρυχθεί από την πρώτη μέρα παράνομη τρομοκρατική οργάνωση η “Βολκάν” όχι μόνον δεν κηρύχθηκε παράνομη από τους αποικιοκράτες αλλά μέλη της στελέχωναν την επικουρική αστυνομία που ήταν υπό τις διαταγές των Άγγλων).


Στις 4/8/1957 ο Δρ. Φαζίλ Κουτσιούκ (και μετέπειτα αντιπρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας), επισκέφθηκε την Πόλη Χρυσοχούς, με Τουρκοκύπριους να φωνάζουν «Θέλουμε διχοτόμηση». Ο Δρ. Κουτσιούκ είπε ότι μαζεύτηκαν εκεί για να δείξουν στο έξω κόσμο ότι ο ισχυρισμός των Τουρκοκυπρίων ήταν δικαιολογημένος. Και ότι αν η αρχή της αυτοδιαθέσεως διδόταν στους Ελληνοκύπριους έπρεπε να ισχύει το ίδιο και για τους Τουρκοκύπριους και αυτό σήμαινε μόνο διχοτόμηση στο νησί. (Βλέπε δήλωση Υπ. Αποικιών Βουλή των Κοινοτήτων 19.12.1956)!
Στις 11/8/1957, στη Λευκωσία στα γραφεία της οργάνωσης « Η Κύπρος είναι τουρκική» υιοθετήθηκε ομόφωνα ψήφισμα ότι η μόνη αποδεκτή λύση ήταν η διχοτόμηση. Και αν χρειαζόταν, θα έστειλαν και «αποστολή διαφώτισης» στα Ηνωμένα ΄Εθνη.
Στις 14/8/1957 κυκλοφόρησε στην Λευκωσία και στη Λεύκα φυλλάδιο ως « Μέτωπο 9ης Σεπτεμβρίου». Η ημερομηνία συμβολική (γράφει) ήταν στις 9 Σεπτεμβρίου, 1571, που η Οθωμανική Αυτοκρατορία πάτησε το πόδι της στην Κύπρο, όλες οι παράνομες τουρκικές εθνικιστικές οργανώσεις που δρούσαν περιλαμβάνονταν στο Μέτωπο της. Όλοι οι Τούρκοι διατάχθηκαν να αγοράζουν τουρκικά προϊόντα, όποιος δεν υπάκουε θα εξουδετερωνόταν. «Ο δρόμος προς την διχοτόμηση και πίσω στη μητέρα πατρίδα μπορεί να είναι στρωμένος με χειροπέδες, εκτελέσεις, βασανιστήρια όμως οι μητέρες των μελλοντικών μαρτύρων θα είναι περήφανες».
Το 1957 ο Κουτσιούκ εξέδωσε το βιβλίο του για διχοτόμηση και σε δημοσιογραφική διάσκεψη είπε σε περίπτωση απόρριψης της διχοτόμησης θα ζητούσαν επιστροφή της Κύπρου στην Τουρκία! (έκθεση 2/8/1957).
*Ερευνήτρια/δημοσιογράφος
ΠΗΓΗ:ΣΗΜΕΡΙΝΗ 12/1/2025

Αναλύσεις
Αναλύοντας τις επιλογές Τραμπ και τις καταιγιστικές εξελίξεις που προκαλούν

Στρατηγικοί προσανατολισμοί, ηγεμονικές δυνάμεις και περιφέρειες, σ΄ένα πολυπολικό διεθνές σύστημα.
Γράφει ο Παναγιώτης Ήφαιστος
Σημείωση. Το κείμενο που ακολουθεί γράφτηκε και αναρτήθηκε πρώτη φορά σε μέσο ενημέρωσης την προηγούμενη της με κάθε κριτήριο πολύ σημαντικής τηλεφωνικής συνομιλίας Τραμπ-Πούτιν που διήρκεσε που διήρκεσε πάνω από μια ώρα. Στο κείμενο που ακολουθεί και σε άλλα που επέρχονται θα αναλύονται με αξιολογικά ουδέτερο τρόπο οι στρατηγικοί προσανατολισμοί του προέδρου της ισχυρότερης ηγεμονικής δύναμης. Θα τυγχάνουν, μεταξύ άλλων, περιγραφής και ερμηνείας τα διαμορφωτικά κριτήρια και παράγοντες που σταδιακά θα ανασυντάξουν τους συσχετισμούς εντός του Πολυπολικού διεθνούς συστήματος. Η «ολόθερμη» προσέγγιση της Μόσχας από τον νέο Πρόεδρο, χωρίς να προδικάσουμε το αποτέλεσμα, είναι σε κάθε περίπτωση μεγάλης στρατηγικής σημασίας. Προχωρώντας προς νέες πλανητικές ισορροπίες πολλά έπονται τους επόμενους μήνες και τα επόμενα χρόνια. Το ζήτημα είναι κατά πόσο σε κάποιες Βαλκανικές και Μεσογειακές χώρες τα πολιτικά «ελίτ» και φορείς επιστημονικών ή «επιστημονικών» τίτλων α) δεν θα επαναλάβουν, μεταξύ άλλων, τις ασυναρτησίες περί «καλών πλευρών» και «κακών πλευρών» (όπως πάντα είχαμε διαχρονικά υπάρχουν μόνο ανελέητες και αδίστακτες ηγεμονικές δυνάμεις), β) δεν θα συνεχίσουν τα «παγκοσμιοποιητικά παραμιλητά», γ) θα καταλάβουν πως τα ιδεολογήματα περί ανθρωπολογικής εξομοίωσης και πολιτικής εξίσωσης του πλανήτη είναι ανυπόστατα δ) θα καταλάβουν ότι τα λεγόμενα «μ»κο συνειδητά ή ανεπίγνωστα υπηρετούν πολιτικές soft power ή αθέμιτα συμφέροντα στα πεδία της ιδιωτείας και ε) όσοι είναι θεμιτών προθέσεων θα αντιληφθούν ότι τα εθνομηδενιστικά ιδεολογήματα αποτελούν πνευματικό δηλητήριο που εν δυνάμει αποδυναμώνει και εξαφανίζει κράτη και κοινωνίες.

Κατ’ αρχάς, τονίζεται ότι η εκλογή νέου προέδρου στις ΗΠΑ με ριζοσπαστικά διαφορετικές επιλογές από τους προκατόχους του, εκκόλαψε καταιγιστικές ανακατατάξεις οι οποίες για πολλούς είναι πέραν κάθε φαντασίας. Όμως, για μερικούς άλλους η διαμόρφωση ενός νεου Μεταψυχροπολεμικού στρατηγικού περιβάλλοντος ήταν αναμενόμενη. Στο σύντομο κείμενο που ακολουθεί θα γίνει προσπάθεια να αναφερθούν τουλάχιστον τα κύρια και σημαντικά, πρωτίστως τα κριτήρια και οι παράγοντες που ανεξαρτήτως προσώπων προσδιορίζουν τους προσανατολισμούς και τις εξισορροπητικές στρατηγικές εντός ενός κρατοκεντρικού διεθνούς συστήματος.
Πρώτον, οι αναλυτές της στρατηγικής τα κείμενα των οποίων οικοδομούνται πάνω στα αξιώματα του Θουκυδίδειου Παραδείγματος που ισχύουν για κάθε κρατοκεντρικό διεθνές σύστημα (Waltz, Kennan, Mearsheimer ε.α.) τόνιζαν ότι ο πολυπολικός κόσμος πολλών μεγάλων δυνάμεων κατόχων πυρηνικών όπλων καθώς εκκολαπτόταν -ήδη από την δεκαετία του 1980- απαιτούσε νέες στρατηγικές λογικές και νέες στρατηγικές προσεγγίσεις.

Δεύτερον, τονιζόταν:
α) Οι ΗΠΑ ήταν μετά το 1990 η συντριπτικά ισχυρότερη ηγεμονική δύναμη αλλά αυτό δεν θα κρατούσε πολύ, ιδίως λόγω έγερσης της κινεζικής ισχύος στην οικονομία, την τεχνολογία και τα πολεμικά μέσα.
β) Κατά συνέπεια, υποστηριζόταν από τους αναλυτές της στρατηγικής, ήταν προς το συμφέρον της Αμερικής αλλά και όλων των κρατών αφενός να μην υπερ-επεκταθεί όπως τελικά έγινε με τους «επεμβατικούς» «ανθρωπιστικούς βομβαρδισμούς» στις περιφέρειες καθότι η ιστορική εμπειρία διδάσκει τελική συρρίκνωση ή και πτώση (Αθήνα, Ναπολέων, Χίτλερ, Ιάπωνες στην Κίνα) και αφετέρου, όπως είχε την δυνατότητα να το κάνει να επιδιώξει ένα modus vivendi πλανητικών στρατηγικών ισορροπίας και συμφερόντων. Επίσης, αποτελεσματικούς θεσμούς διεθνούς διακυβέρνησης κοινών κινδύνων και κοινών προβλημάτων αντίστοιχους με τις συμφωνίες SALT/ABM το 1972-3 και Ευρωπυραύλων την δεκαετία του 1980 – πχ για την τρομοκρατία, τον κίνδυνο πυρηνικού ολοκαυτώματος κτλ.

Τρίτον, παρά το ότι ολοφάνερα έτσι προσανατολίζεται η νέα Αμερικανική κυβέρνηση η σταθεροποίηση ενός διεθνούς συστήματος με όρους ισορροπίας και συμφερόντων είναι ένα πολύ δύσκολο εγχείρημα, ιδιαίτερα μετά τους δύο συντρέχοντες μεγάλους πολέμους και τις άλλες διενέξεις στις περιφέρειες. Για παράδειγμα, πριν τον άχαρο και άσκοπο πόλεμο της Ουκρανίας ένα κύριο επιχείρημα πολλών -συμπεριλαμβανομένων των Γκωλικών αλλά και τα υπονοούμενα του Μακρόν το 2019 -το ΝΑΤΟ είναι εγκεφαλικά νεκρό …)- ήταν ο στρατηγικός ορθολογισμός με την επιδίωξη μιας νέας πλανητικής ισορροπίας και ιδιαίτερα την «ήπια» ανάσχεση τυχόν κινεζικών ηγεμονικών αξιώσεων με προσέγγιση της Ρωσίας. Αντί αυτού είχαμε τον πόλεμο της Ουκρανίας, την σύγκλιση των Ανατολικών μεγάλων δυνάμεων, τον κίνδυνο πυρηνικού ολοκαυτώματος και την πρόκληση της συντρέχουσας πρωτοφανούς διεθνούς αστάθειας.
Τέταρτο, αφού τονιστεί ότι το εγχείρημα των σημερινών Αμερικανών ηγετών για νέες ισορροπίες χωρίς πολέμους δεν είναι μόνο δύσκολο αλλά ίσως και ανέφικτο, μπορούμε να αναφέρουμε τα εξής κύρια και σημαντικά:


Α) Σε μια εκτιμάται σημαντική συνέντευξη του ΥΠΕΞ των ΗΠΑ Ρόμπιο στις 30.1.2025 (https://x.com/MyLordBebo/status/1885593143413751958) προσδιόρισε το σκεπτικό και την απόφαση οι στρατηγικές αποφάσεις τους να απορρέουν από πολιτικό και στρατηγικό ορθολογισμό, δηλαδή να εδράζονται στο εθνικό συμφέρον όλων των εμπλεκομένων δυνάμεων και πάνω στην πλάστιγγα κόστους/οφέλους εναλλακτικών προσεγγίσεων να επιλέγονται οι πλέον συμφέρουσες (όλων). Ταυτόχρονα ο ΥΠΕΞ τόνισε ότι οι ΗΠΑ δεν είχαν κατανοήσει την έλευση του Πολυπολισμού και τις συνέπειες. https://ac71941a78dbb287eda80f3d2423825c.safeframe.googlesyndication.com/safeframe/1-0-41/html/container.html
Β) Για πολλά ζητήματα οι ΗΠΑ (Γροιλανδία, Παναμάς, Καναδάς, Γάζα) αλλά και άλλες ηγεμονικές δυνάμεις όπως η Ρωσία (Ουκρανία αλλά εν δυνάμει όχι μόνο) και η Κίνα (Ταϊβάν) ήδη υιοθετούν αναθεωρητικές θέσεις οι οποίες εάν εκπληρωθούν προκαλούν ριζική αλλαγή της δομής και των λειτουργιών των διεθνών θεσμών και τους διεθνούς δικαίου. Τι έπεται; Μάλλον άγνωστο ή δύσκολο να προβλεφθεί, όπως δύσκολο είναι να προβλέψουμε κατά πόσο θα επιμείνουν σε αυτές και άλλες αναθεωρητικές στάσεις ή κατά πόσο με όρους κοινών συμφερόντων θα επιδιώξουν το προαναφερθέν modus vivendi πλανητικά και στις περιφέρειες. Ο ρόλος των κρατικών επιτελείων κάθε κράτους είναι να μελετούν, σταθμίζουν και εκτιμούν ορθά το πως εξελίσσονται αυτά τα ζητήματα.

Τέλος αλλά όχι το τελευταίο που θα μπορούσε να αναφερθεί συνοπτικά, είναι πως μέχρι να σταθεροποιηθούν οι τάσεις -εάν σταθεροποιηθούν- αν κάτι είναι σίγουρο είναι ότι θα έχουμε αλλαγές συνόρων ή και περίπου κατεδάφιση κρατών όπως στην Συρία. Πάνω στην Κλίνη του Προκρούστη των όπως πάντα ανελέητων ηγεμονικών συναλλαγών και ανακατατάξεων αναλώσιμα θα είναι α) εκείνα τα περιφερειακά κράτη :
α) τα οποία δεν στηρίζουν τις αποφάσεις στο εθνικό συμφέρον,
β) δεν διαθέτουν επαρκή ισχύ και αξιόπιστη εθνική στρατηγική υιοθετώντας αντίθετα κατευναστικές στάσεις,
γ) δεν γνωρίζουν να συναλλάσσονται εντός και εκτός συμμαχιών για συμμετρικές σχέσεις με όρους εθνικών συμφερόντων και
δ) στις πολιτικές και άλλες συζητήσεις καταμαρτυρείται πως κυριαρχεί άγνοια τόσο του χαρακτήρα και των λειτουργιών κάθε κρατοκεντρικού διεθνούς συστήματος όσο και τον διαχρονικά πανόμοιο χαρακτήρα των στρατηγικών των ηγεμονικών δυνάμεων.

Π. Ήφαιστος – P. Ifestos
www.ifestos.edu.gr www.ifestosedu.gr ifestosedu@gmail.com
Twitter https://twitter.com/ifestosedu
Linkedin https://www.linkedin.com/in/panayiotis-ifestos-0b9382131/
Instagram https://www.instagram.com/p.ifestos/
Προσωπικό προφίλ https://www.facebook.com/panayiotis.ifestos
Στρατηγική Θεωρία–Κρατική Θεωρία https://www.facebook.com/groups/StrategyStateTheory/
Θουκυδίδης–Πολιτικός Στοχασμός https://www.facebook.com/groups/thucydides.politikos.stoxasmos/
«Κοσμοθεωρία των Εθνών» https://www.facebook.com/kosmothewria.ifestos
«ΤΟ ΕΘΝΟΚΡΑΤΟΚΕΝΤΡΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΤΟΝ 21ο ΑΙΩΝΑ. Παθογένειες, αδιέξοδα, αίτια, πολιτικός στοχασμός, μεταμοντέρνος εθνομηδενισμός versus Έθνος και Πολιτισμός» https://piotita.gr/?p=41774
Φιλοπατρία, Δημοκρατία, Ελευθερία https://www.facebook.com/groups/philopatria/
Προσωπική σελίδα https://www.facebook.com/p.ifestos
Πολιτισμός, Περιβάλλον, Φύση, Ψάρεμα https://www.facebook.com/Ifestos.DimotisBBB
Διεθνής πολιτική 21ος αιώνας https://www.facebook.com/groups/InternationalPolitics21century/
ΗΠΑ: Ιστορία, Διπλωματία, Στρατηγική https://www.facebook.com/groups/USAHistDiplStrat/
Ελλάδα-Τουρκία-Κύπρος: Ανισόρροπο τρίγωνο https://www.facebook.com/groups/GreeceTurkeyCyprusImbalance/
Διαχρονική Ελληνικότητα https://www.facebook.com/groups/Ellinikotita/
Άνθρωπος, Κράτος, Κόσμος–Πολιτικός Στοχασμός https://www.facebook.com/groups/Ifestos.political.thought/
Παναγιώτης Κονδύλης – https://www.facebook.com/groups/Kondylis.Panagiotis/
Θολό Ευρωπαϊκό Βασίλειο των πρώην αποικιοκρατών και της Ευρωπαϊκής “Ένωσης” https://www.facebook.com/groups/TholoVasileioEU/
Μέγας Αλέξανδρος–Ιδιοφυής Στρατηγός και Στρατηλάτης https://www.facebook.com/groups/M.Alexandros/
Εκλεκτά βιβλία που αξίζουν να διαβαστούν https://www.facebook.com/groups/eklektavivlia/
Πίνακες διαλέξεων και σημειώσεις διαλέξεων – πίνακες συντομογραφικής απεικόνισης πτυχών του διεθνούς συστήματος https://wp.me/p3OqMa-1GG
Ειρηνική πολιτική επανάσταση https://www.facebook.com/groups/PolitPeacefulRevolution/
Αναλύσεις
Η Ελλάδα δεν μπορεί να περιμένει βοήθεια από κανένα σύμμαχο
Η εμπλοκή ενός κράτους σε πόλεμο προκειμένου να βοηθήσει ένα σύμμαχο κράτος δεν είναι αυτονόητη, ειδικά εάν έχουν αλλάξει οι γεωπολιτικές συνθήκες υπό τις οποίες δόθηκε η αρχική υπόσχεση. Για τον λόγο αυτόν τα κράτη πρέπει να είναι προσεκτικά στο τι περιμένουν από τους συμμάχους τους.

«Η προστασία από συμμαχίες είναι εξαιρετικά αβέβαιη και τα κράτη που θέλουν να επιβιώσουν σε ένα ρευστό και ανταγωνιστικό διεθνές σύστημα πρέπει να μεριμνήσουν από μόνα τους για την ασφάλειά τους δημιουργώντας στρατιωτική ισχύ (αρχή της αυτοβοήθειας). Αν την ώρα της κρίσης βρεθούν μόνα τους, πρέπει να μπορούν να αντεπεξέλθουν»
Τα όρια των συμμαχιών
Γράφει ο Αθανάσιος Πλατιάς, Τα Νέα
Οι συμμαχίες είναι ένα χρήσιμο εργαλείο στην εξωτερική πολιτική των κρατών. Το κλειδί στις συμμαχίες είναι η αξιοπιστία τους, δηλαδή πόσο αξιόπιστη είναι η υπόσχεση αμοιβαίας στρατιωτικής συνδρομής όταν φθάσει η ώρα της αλήθειας. Η εμπλοκή ενός κράτους σε πόλεμο προκειμένου να βοηθήσει ένα σύμμαχο κράτος δεν είναι αυτονόητη, ειδικά εάν έχουν αλλάξει οι γεωπολιτικές συνθήκες υπό τις οποίες δόθηκε η αρχική υπόσχεση. Για τον λόγο αυτόν τα κράτη πρέπει να είναι προσεκτικά στο τι περιμένουν από τους συμμάχους τους.
Οι συμμαχίες έχουν ουσιαστικό περιεχόμενο για όσο διάστημα υπάρχει σύμπλευση συμφερόντων. Ομως τα γεωπολιτικά συμφέροντα είναι ευμετάβλητα. Για παράδειγμα, τα συμφέροντα των Ευρωπαίων και των ΗΠΑ συνέπλεαν για δεκαετίες όσο υπήρχε η σοβιετική απειλή. Αυτή την εποχή, όμως, είναι αμφίβολο εάν συμπίπτουν.
Το κέντρο βάρους του πλανήτη έχει μετατοπιστεί από την Ευρώπη στη Νοτιοανατολική Ασία και διαφαίνεται ότι η νέα αμερικανική κυβέρνηση θέλει να απαγκιστρωθεί από την Ευρώπη και να επικεντρωθεί στην ανάσχεση της αναδυόμενης Κίνας. Αυτό αποτελεί πρόβλημα και για την Ελλάδα που τα τελευταία χρόνια είχε επενδύσει στην εμβάθυνση των αμυντικών δεσμών της με τις ΗΠΑ.
Αυτή η σχέση είχε συμβάλει στην ποιοτική ενίσχυση των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων ως εργαλείο αποτροπής της αναθεωρητικής Τουρκίας.Η Ελλάδα είχε επίσης επενδύσει στην εμβάθυνση των διμερών σχέσεων με τη Γαλλία. Η σχέση αυτή βασιζόταν σε γεωπολιτική σύμπλευση συμφερόντων, αφού ο ακτιβισμός της Τουρκίας στην Αφρική και την Ανατολική Μεσόγειο είχε ενοχλήσει τη Γαλλία.
Στο πλαίσιο αυτά η Ελλάδα είχε εκτρέψει μεγάλο μέρος αμυντικών προμηθειών στη Γαλλία (προμήθεια αεροσκαφών Ραφάλ και φρεγατών Belharra). Η στρατηγική αυτή σχέση οδήγησε μάλιστα στην υπογραφή μιας σημαντικής πολιτικής συμφωνίας αμυντικής συνδρομής. Ομως και αυτή η στρατηγική σχέση έχει πρόσφατα τεθεί σε αμφιβολία λόγω της πολιτικής ρευστότητας στη Γαλλία, αλλά και λόγω της απόφασης της κοινοπραξίας στην οποία συμμετέχει η Γαλλία να προμηθεύσει στην Τουρκία τους πανίσχυρους πυραύλους meteor. Οι πύραυλοι αυτοί εξουδετερώνουν σε μεγάλο βαθμό το ποιοτικό πλεονέκτημα που έδινε στην ελληνική πλευρά η προμήθεια των Rafale και Belharra.
Τα τελευταία χρόνια η Ελλάδα ανέπτυξε επίσης ένα πλέγμα αμυντικών σχέσεων με χώρες της ευρύτερης περιφέρειας, όπως το Ισραήλ, η Αίγυπτος, η Σαουδική Αραβία και τα ΗΑΕ. Συνδετικό δεσμό με τις χώρες αυτές αποτελούσε η γενικευμένη επιθετικότητα της Τουρκίας και οι εχθρικές επεμβάσεις της στα διάφορα ζητήματα που τις αφορούσαν ατομικώς.
Συνεπώς, οι σχέσεις που η Ελλάδα έχει συνάψει με τις χώρες αυτές στηρίζονται στη λογική της αντισυσπείρωσης. Η λογική αυτή είναι εκ των πραγμάτων συγκυριακή.Εχουν ήδη φανεί τα όρια αυτών των περιφερειακών συμμαχιών. Το Ισραήλ έχει ανοιχτά πολλαπλά μέτωπα και το τελευταίο πράγμα που θα επιθυμούσε είναι μια αντιπαράθεση με την Τουρκία. Η Αίγυπτος είναι αποδυναμωμένη και έχει στρέψει την προσοχή της στην εμπέδωση της εσωτερικής σταθερότητας, ενώ έχουν εξομαλυνθεί οι σχέσεις της Τουρκίας με τα ΗΑΕ και τη Σαουδική Αραβία.
Το συμπέρασμα που προκύπτει είναι ότι η προστασία από συμμαχίες είναι εξαιρετικά αβέβαιη και τα κράτη που θέλουν να επιβιώσουν σε ένα ρευστό και ανταγωνιστικό διεθνές σύστημα πρέπει να μεριμνήσουν από μόνα τους για την ασφάλειά τους δημιουργώντας στρατιωτική ισχύ (αρχή της αυτοβοήθειας). Αν την ώρα της κρίσης βρεθούν μόνα τους, πρέπει να μπορούν να αντεπεξέλθουν.
Η Ελλάδα δεν μπορεί να περιμένει βοήθεια από κανένα σύμμαχο, αλλά πρέπει να αναπτύξει τις δικές της αποτρεπτικές δυνατότητες αυξάνοντας κατά 50% τουλάχιστον τις αμυντικές της δαπάνες. Η αύξηση αυτή πρέπει να κατευθυνθεί αποκλειστικά στην εντατικοποίηση του εξοπλιστικού της προγράμματος. Η αποτροπή της Τουρκίας στοιχίζει ακριβά, αλλά το κόστος είναι πολύ μικρότερο από το κόστος του πολέμου ή από το κόστος της μετατροπής της χώρας σε δορυφόρο της Τουρκίας (φινλανδοποίηση).
Αναλύσεις
Ο Τσίπρας ή αγνοεί στοιχειώδη πράγματα απο την ιστορία ή εξετέλεσε διαταγές της Ουάσιγκτον
Υπενθυμίζω πως ο κ. Τσίπρας συμφώνησε με την ηγεσία της γειτονικής χώρας και αποδέχτηκε ότι υπάρχει Μακεδονικό έθνος που δεν είναι ελληνικό και μακεδονική γλώσσα η οποία δεν είναι μια απο τις αρχαιοελληνικές διαλέκτους.

Υπενθυμίζω πως ο κ. Τσίπρας συμφώνησε με την ηγεσία της γειτονικής χώρας και αποδέχτηκε ότι υπάρχει Μακεδονικό έθνος που δεν είναι ελληνικό και μακεδονική γλώσσα η οποία δεν είναι μια απο τις αρχαιοελληνικές διαλέκτους.
Οι Αθηναίοι ποτέ δεν αποδέχθηκαν την ελληνικότητα των μακεδόνων αλλά αυτό ήταν ένα σύμπλεγμα κατωτερότητας που ένοιωθαν και συνεχίζουν να νοιώθουν. Αναφέρομαι στους αθηναίους με την ιδεολογία της Αθήνας του Δημοσθένη, που θεωρούσε οτι η ελληνική ιστορία σταμάτησε στη Μάχη της Χαιρώνειας. Ούτε και οι κοραϊστές θεωρούν τους Μακεδόνες Έλληνες. (Αυτοί δεν θεωρούν ελληνικό και το Βυζάντιο, ούτε στον πολιτισμό του).
-
Ενδιαφέροντα2 μήνες πριν
Αποκάλυψη του ηθοποιού Κωστή Σαββιδάκη! Κόπηκε ταινία στην Ελλάδα από φεστιβάλ επειδή προέβαλλε την Ορθοδοξία
-
Πολιτική7 ημέρες πριν
Έρχεται «τσουνάμι» αποκαλύψεων και στην Ελλάδα για USAID! Οι ΜΚΟ του Soros και οι Πρέσπες του Τσίπρα
-
Απόψεις3 εβδομάδες πριν
Διαβεβαιώνω τον κ. Μητσοτάκη ότι η κυβέρνησή του δεν έχει μέλλον
-
Πολιτική3 εβδομάδες πριν
Αποκάλυψη Στρος Καν! Με έφαγαν οι ΗΠΑ όπως και τον Καραμανλή!
-
Διεθνή3 μήνες πριν
Οι Ουκρανοί ακολουθούν το… δόγμα Μπάιντεν! Χτύπησαν με ATACMS τη Ρωσία – Οδηγούμαστε σε πυρηνικό ολοκαύτωμα;
-
Αναλύσεις2 εβδομάδες πριν
Ο Τραμπ δεν ξεχνά τί έκανε η Ελλάδα!
-
Αναλύσεις1 εβδομάδα πριν
Οδεύει προς αντικατάσταση ο Μητσοτάκης! Σπρώχνει την Ελλάδα περισσότερο προς την καταστροφή
-
Ιστορία - Πολιτισμός3 εβδομάδες πριν
Ένα ταξίδι γεύσεων από τη Μικρά Ασία στη Δράμα