Τις ευκαιρίες για την Ελλάδα και το “παράθυρο” για την Τουρκία γράφει σε άρθρο του στο Liberal.gr ο διπλωματικός αναλυτής Νίκος Μελέτης..

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή παρουσίασε τη «Λευκή Βίβλο» για την πρωτοβουλία «ReArm Europe», ενεργοποιώντας κεφάλαια ύψους 150 δισ. ευρώ για τον επανεξοπλισμό της Ευρώπης με ευρωπαϊκά όπλα. Αυτή η εξέλιξη προσφέρει στην Ελλάδα σημαντικές ευκαιρίες για την ενίσχυση της αμυντικής της βιομηχανίας. Η δημοσιονομική ευελιξία που παρέχει η ρήτρα διαφυγής επιτρέπει στην Ελλάδα να επενδύσει στην ανάπτυξη και αναβάθμιση των αμυντικών της δυνατοτήτων, είτε αυτόνομα είτε σε συνεργασία με άλλες ευρωπαϊκές εταιρείες.

Ωστόσο, η Τουρκία, παρά τις γεωπολιτικές της επιλογές και τις σχέσεις με χώρες όπως η Ρωσία, δεν αποκλείεται από τον μηχανισμό SAFE, ο οποίος θα διαθέσει τα 150 δισ. για τον επανεξοπλισμό της Ευρώπης. Σύμφωνα με τα κείμενα που δόθηκαν στη δημοσιότητα, η Τουρκία δεν είναι υποχρεωμένη να υπογράψει προηγουμένως τη συμφωνία Security and Defence Partnership που προβλέπεται για άλλες τρίτες χώρες. Αυτό δημιουργεί προκλήσεις για την Ελλάδα, η οποία πρέπει να διασφαλίσει ότι οι ευρωπαϊκοί πόροι δεν θα κατευθυνθούν άνευ όρων στην τουρκική αμυντική βιομηχανία, δεδομένης της συνεχιζόμενης απειλής που αποτελεί η Τουρκία για την Ελλάδα και την Κύπρο.

Επιπλέον, η σύλληψη του δημάρχου Κωνσταντινούπολης, Εκρέμ Ιμάμογλου, εντείνει τις ανησυχίες σχετικά με την πολιτική κατάσταση στην Τουρκία και την πιθανή συμμετοχή της στα ευρωπαϊκά αμυντικά προγράμματα. Η Ελλάδα, μέσω διακριτικής διπλωματικής προσπάθειας στις Βρυξέλλες, πρέπει να επιδιώξει την εφαρμογή ασφαλιστικών δικλείδων που θα προστατεύουν τα εθνικά της συμφέροντα, διασφαλίζοντας ότι οι ευρωπαϊκοί πόροι θα ενισχύσουν την εγχώρια αμυντική βιομηχανία και δεν θα ωφελήσουν χώρες που ενδέχεται να αποτελέσουν απειλή.

Η Ελλάδα έχει κάθε λόγο να είναι ικανοποιημένη από τις τελευταίες εξελίξεις, καθώς όχι μόνο η ρήτρα διαφυγής θα μπορέσει να προσφέρει σημαντικό χώρο δημοσιονομικής ευελιξίας, αλλά και επειδή προσφέρονται σημαντικές ευκαιρίες για την ελληνική αμυντική βιομηχανία, είτε για αυτόνομη διεκδίκηση ευρωπαϊκών αμυντικών προμηθειών, είτε σε συνεργασία με άλλες ευρωπαϊκές εταιρείες.

Και πλέον η παρουσίαση και συζήτηση στη Βουλή «του προγραμματισμού των αμυντικών εξοπλισμών και της αμυντικής πολιτικής της χώρας» παίρνει νέες διαστάσεις, καθώς δε θα πρέπει να εξαντληθεί σε μια στείρα πολιτική αντιπαράθεση και συζήτηση για «ψώνια από το ράφι», αλλά θα πρέπει να βάλει στο τραπέζι ένα φιλόδοξο σχέδιο για την ανάταξη και ανάπτυξη της ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας, ώστε να μη χαθεί αυτή η ευνοϊκή συγκυρία.

Συγχρόνως, όμως, το επόμενο διάστημα θα πρέπει να δοθεί και μια λεπτή και δύσκολη διπλωματική μάχη, ώστε οι ευρωπαϊκοί πόροι να μη διαχυθούν σε τρίτες χώρες και πολύ περισσότερο να μην κατευθυνθούν άνευ όρων και στην Τουρκία, η οποία παραμένει η μεγαλύτερη απειλή για την Ελλάδα αλλά και την Κύπρο.

Παρά τα περί αντιθέτου λεγόμενα, τα κοινοτικά κείμενα τόσο για τη «Λευκή Βίβλο» όσο και για τον μηχανισμό SAFE, που θα αφορά στη διάθεση των 150 δισ. ευρώ, κάθε άλλο παρά αποκλείουν την Τουρκία από τη διεκδίκηση μεριδίου για την τουρκική πολεμική βιομηχανία. Αν και η Τουρκία, σύμφωνα με τα κείμενα, δεν υποχρεούται να συνάψει τη συμφωνία «Security and Defence Partnership» με την ΕΕ, για τη συμμετοχή στο SAFE (αν και ο κανονισμός εγκρίνεται με ειδική πλειοψηφία) απαιτούνται «διμερείς ή πολυμερείς συμφωνίες», και εκεί θα πρέπει να δοθεί μια ακόμη διπλωματική μάχη, ώστε να υπάρχουν ασφαλιστικές δικλείδες σε ό,τι αφορά στα ελληνικά συμφέροντα.

Βεβαίως, η επιδίωξη της Τουρκίας, τη στιγμή που «πατάει σε πολλές βάρκες», διατηρώντας τις σχέσεις με τη Μόσχα, περιμένοντας το νεύμα Τραμπ και έχοντας τη δική της αυτόνομη ατζέντα εξωτερικής πολιτικής, για να μπει στην Ευρωπαϊκή Άμυνα και να προωθήσει την αμυντική της βιομηχανία ως προμηθευτή υλικού των ευρωπαϊκών χωρών, δεν είναι απλή υπόθεση, καθώς έχει και έντονο πολιτικό αποτύπωμα.

Ειδικά μάλιστα μετά τις τελευταίες εξελίξεις στην Τουρκία με τη σύλληψη του δημάρχου Κωνσταντινούπολης Ε. Ιμάμογλου, ακόμη και οι πλέον θερμοί υποστηρικτές της θα έχουν σοβαρό αντίλογο στην προσπάθεια προώθησης της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Άμυνα άνευ όρων και προϋποθέσεων. Και σε αυτό το κλίμα θα πρέπει να χτίσει, διακριτικά και μέσω της διπλωματικής διαδικασίας που είναι σε εξέλιξη στις Βρυξέλλες, τη θέση της η Αθήνα.

Η Τουρκία κάθε άλλο παρά αποκλείεται από τον μηχανισμό SAFE, ο οποίος θα διαθέσει τα 150 δισ. για τον επανεξοπλισμό της Ευρώπης, και σύμφωνα με τα κείμενα που δόθηκαν στη δημοσιότητα, δεν είναι καν υποχρεωμένη να υπογράψει προηγουμένως τη συμφωνία Security and Defence Partnership που προβλέπεται για άλλες τρίτες χώρες.

Στον μηχανισμό αυτό, βάσει της «Λευκής Βίβλου», προβλέπεται κατ’ αρχήν ο περιορισμός ότι μόνο το 35% της αξίας μιας προμήθειας θα μπορεί να προέρχεται από τρίτη χώρα. Το 65% θα κατευθύνεται σε ευρωπαϊκές χώρες και στις αμυντικές βιομηχανίες τους.

Όμως, με το άρθρο 17 του κειμένου που έδωσε στη δημοσιότητα η Κομισιόν και αφορά στη λειτουργία του SAFE, σε ό,τι αφορά στις χώρες μη μέλη της ΕΕ που μπορούν να συμμετάσχουν στο πρόγραμμα, υπάρχει σαφής διαχωρισμός μεταξύ μιας κατηγορίας χωρών που είναι υποψήφιες προς ένταξη ή συνδεδεμένες χώρες και των τρίτων χωρών που έχουν ήδη υπογράψει με την ΕΕ τη συμφωνία SDP. Αυτές είναι οι: Νορβηγία, Μολδαβία, Νότια Κορέα, Ιαπωνία, Αλβανία, Βόρεια Μακεδονία.

Μοναδικός όρος που τίθεται είναι η υπογραφή είτε διμερούς είτε πολυμερούς συμφωνίας με την τρίτη χώρα, κάτι που εμπίπτει στις εμπορικές σχέσεις και έτσι δεν τίθεται θέμα ομοφωνίας. Επίσης, όλος ο κανονισμός για τη λειτουργία του SAFE υπόκειται στην ειδική πλειοψηφία.

Το άρθρο 17 αναφέρει συγκεκριμένα : «1. Η Ένωση μπορεί να συνάπτει διμερείς ή πολυμερείς συμφωνίες με χώρες που συμμερίζονται τις ίδιες απόψεις, δηλαδή προσχωρούσες χώρες, υποψήφιες χώρες πλην της Ουκρανίας και δυνάμει υποψήφιες χώρες, και άλλες τρίτες χώρες με τις οποίες η Ένωση έχει συνάψει εταιρική σχέση στον τομέα της ασφάλειας και της άμυνας (ΝΒΠ), προκειμένου να παρέχει στους όρους επιλεξιμότητας που αναφέρονται στο άρθρο 16 τη δυνατότητα εκπλήρωσης του κριτηρίου της εγκατάστασης, καταγωγής ή τόπου εγκατάστασης στις εν λόγω χώρες και τα εδάφη τους, σύμφωνα με τις παραγράφους 2 και 3, όποτε οι χώρες αυτές συμμετέχουν σε κοινή προμήθεια στο πλαίσιο του μέσου SAFE».

Η ίδια η Κομισιόν μάλιστα στην ιστοσελίδα της δίνει εξηγήσεις για τα θέματα που αφορούν τη «Λευκή Βίβλο» αναφέρει συγκεκριμένα: «Το SAFE θα επιτρέψει επίσης στις υπό προσχώρηση χώρες, στις υποψήφιες χώρες, στις δυνάμει υποψήφιες χώρες και στις χώρες που έχουν υπογράψει τη Security and Defense Partnership με την ΕΕ να συμμετάσχουν σε κοινές δημόσιες συμβάσεις και να συμβάλουν στη συνολική ζήτηση. Μπορούν επίσης να διαπραγματεύονται συγκεκριμένες, αμοιβαία επωφελείς συμφωνίες σχετικά με τη συμμετοχή των αντίστοιχων βιομηχανιών τους σε τέτοιες προμήθειες».

Η Τουρκία ανήκει στην πρώτη κατηγορία, καθώς είναι υποψήφια χώρα και προφανώς δεν την αφορά η προϋπόθεση για την υπογραφή SDP με την ΕΕ.

Η συμφωνία αυτή δεν είναι επιθυμητή για την Τουρκία, καθώς θέτει και μια σειρά κριτηρίων, τα οποία, σε ό,τι αφορά στην Τουρκία, θα είναι πολλά και ενοχλητικά για την κυβέρνηση Ερντογάν. Η Αλβανία, που υπέγραψε τον περασμένο Νοέμβριο αντίστοιχη Συμφωνία SDP με την ΕΕ, αποδέχθηκε συγκεκριμένες αναφορές υπό μορφή κριτηρίων στις αρχές της δημοκρατίας, την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και τις θεμελιώδεις αρχές του Κράτους Δικαίου. Και είναι προφανές ότι στην περίπτωση της Τουρκίας ο κατάλογος αυτός θα ήταν ακόμη μεγαλύτερος…

Στο κείμενο γίνεται και ξεχωριστή αναφορά στις τρίτες χώρες μεταξύ αυτών και για την Τουρκία: «Η Τουρκία είναι υποψήφια χώρα για προσχώρηση στην ΕΕ και μακροχρόνιος εταίρος στον τομέα της Κοινής Πολιτικής Ασφάλειας και Άμυνας. Η ΕΕ θα συνεχίσει να συμμετέχει εποικοδομητικά για την ανάπτυξη αμοιβαίας επωφελούς εταιρικής σχέσης σε όλους τους τομείς κοινού ενδιαφέροντος, με βάση την ισότιμη δέσμευση της Τουρκίας να προχωρήσει σε μια πορεία συνεργασίας σε όλα τα ζητήματα που είναι σημαντικά για την ΕΕ, σύμφωνα με τα συμπεράσματα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου του Απριλίου 2024».

Είναι θετικό, το γεγονός, ότι γίνεται σαφής αναφορά στα Συμπεράσματα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου του Απριλίου 2024, το οποίο, σε σχέση με την Τουρκία, περιέχει αναφορές και παραπομπές σε όλο το διαπραγματευτικό κεκτημένο που έχει υπάρξει με την Τουρκία και αφορά στις σχέσεις της με την Ελλάδα, αλλά και την υποχρέωση για επίλυση του Κυπριακού…

Το ερώτημα είναι, όμως, εάν η πρόβλεψη για τις «διμερείς ή πολυμερείς συμφωνίες» που θα πρέπει να υπογράψει κάθε τρίτη χώρα για συμμετοχή δικών της παραγωγών αμυντικού υλικού στο SAFE θα προβλέπει δικλείδες ασφαλείας, όπου θα μπορούν να τεθούν και ζητήματα που αφορούν, π.χ., τις σχέσεις καλής γειτονίας και τη μη απειλή ή αμφισβήτηση κυριαρχικών δικαιωμάτων γειτονικών χωρών, ώστε να αποτραπεί η παγίδα της έγκρισής τους με την ειδική πλειοψηφία…

ΥΓ. Αργά το απόγευμα της Παρασκευής, ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Α. Κόστα, η πρόεδρος της Κομισιόν, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, και η Ύπατη Εκπρόσωπος, Μ. Κάλλας, είχαν τηλεδιάσκεψη με τους πρωθυπουργούς της Ισλανδίας, της Νορβηγίας, της Βρετανίας και τον πρόεδρο της Τουρκίας, Τ. Ερντογάν, για να τους ενημερώσουν για τη Λευκή Βίβλο.

Έχει ενδιαφέρον ότι η ηγεσία της Ε.Ε. στο δελτίο τύπου αναφέρεται, εκτός των άλλων, και στο πώς τρίτες χώρες μπορούν να αποκτήσουν μερίδιο στην προμήθεια εκρηκτικών στην Ευρώπη: «…Ο δεύτερος προτεινόμενος μηχανισμός χρηματοδότησης, “SAFE”… δανείων ύψους έως και 150 δισ. ευρώ.

Η Νορβηγία και η Ισλανδία μπορούν ήδη να συμμετάσχουν άμεσα, δεδομένου ότι είναι μέλη της ενιαίας αγοράς της ΕΕ. Άλλες χώρες, όπως το Ηνωμένο Βασίλειο, ο Καναδάς ή η Τουρκια, μπορούν να παράσχουν αμέσως έως και το 35% ενός αμυντικού προϊόντος. Για να αυξηθεί η βιομηχανική συμμετοχή πέραν του 35%, είναι απαραίτητη μια εταιρική σχέση ασφάλειας και άμυνας και μια επακόλουθη συμφωνία σύνδεσης..».

Τί σκάλωμα έφαγε ο ΑΤΑ με την αποφυγή των πτήσεων μέσα από τον Βουραϊκό στην άσκηση «Ηνίοχος»;

​Σύμφωνα με το άρθρο του Militaire.gr, μια πρόσφατη απόφαση του Αρχηγείου Τακτικής Αεροπορίας (ΑΤΑ) ενδέχεται να επηρεάσει αρνητικά την επιτυχία της άσκησης «Ηνίοχος». Η άσκηση, προγραμματισμένη να διεξαχθεί στην 117 Πτέρυγα Μάχης στην Ανδραβίδα, είναι η τελευταία πριν από την προσωρινή παύση λειτουργίας της μονάδας για εργασίες αναβάθμισης ενόψει της παραλαβής των F-35.​

Σύμφωνα με το άρθρο, μια εβδομάδα πριν από την έναρξη της άσκησης, πραγματοποιούνται συνήθως πτήσεις εξοικείωσης στην περιοχή του φαραγγιού του Βουραϊκού, προσελκύοντας πολλούς φωτογράφους και παρατηρητές (spotters). Ωστόσο, φήμες που κυκλοφόρησαν στις αρχές Μαρτίου ανέφεραν ότι, λόγω του μεγάλου αριθμού φωτογράφων στην περιοχή, το ΑΤΑ εξετάζει το ενδεχόμενο αλλαγής των διαδρομών πτήσεων, αποφεύγοντας τον Βουραϊκό. Αυτή η πληροφορία επιβεβαιώθηκε στις 19 Μαρτίου, προκαλώντας ανησυχία στους φωτογράφους και τους τοπικούς επιχειρηματίες, καθώς είχαν γίνει ήδη πολλές κρατήσεις καταλυμάτων στην περιοχή των Καλαβρύτων και του Διακοπτού.​

Επιπλέον, η ημέρα για τους spotters συγχωνεύθηκε με την Ημέρα Διακεκριμένων Επισκεπτών (DV Day) και την Ημέρα Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης (Media Day), ενώ φέτος επιβλήθηκε εισιτήριο 40€ ανά επισκέπτη για τη συμμετοχή στην ημέρα των spotters, προσφέροντας ως ανταμοιβή ένα σήμα και ένα μπρελόκ. Αυτές οι αλλαγές έχουν προκαλέσει αντιδράσεις στην κοινότητα των φωτογράφων και των τοπικών επιχειρηματιών, οι οποίοι ανησυχούν για τις οικονομικές επιπτώσεις και την επιτυχία της άσκησης «Ηνίοχος».​

Το άρθρο φιλοξενεί και screenshots από τους spotters με τα σχόλιά τους για την απόφαση:

Γράφει ο Κρεσέντζιο Σαντζίλιο

Είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω τις δηλώσεις του οικονομολόγου Γιώργου Καρακατσάνη για τα σχέδια της Τουρκίας, δηλαδή του Ερντογάν, στα δρώμενα μέσα στο χώρο του Αρκτικού Κύκλου, με βάση τα δεδομένα της Συνθήκης του Spitsberg για τις νήσους Svalbald που υπογράφηκε το 1920 από 40 χώρες, με την οποία δινόταν μεν στη Νορβηγία η ιδιοκτησία του Αρχιπελάγους με την δυνατότητα δε όλες οι 40 χώρες να διεξάγουν εκεί εμπορικές δραστηριότητες υποκείμενες όμως στη νορβηγική νομοθεσία.

Όπως επίσης και για τη παράλληλη τουρκική παρουσία και στην Ανταρκτική με συνεργασίες και επιστημονικές αποστολές.

Οι Τούρκοι λοιπόν και στους δύο πόλους/

Δεν λέμε βέβαια τίποτα το καινούριο επισημαίνοντας πως η Τουρκία, δηλαδή ο Ερντογάν, έχει μεγάλες βλέψεις σε μια εκτεταμένη σειρά περιοχών από τη Μέση Ανατολή και Αφρική έως την Ασία.

Πέρα από το μεγάλης πνοής «πρόγραμμα» της γνωστής «Γαλάζιας Πατρίδας», που άμεσα συνδέεται και επεκτείνεται με την ενεργή τουρκική παρουσία σε ασιατικό και αφρικανικό έδαφος, ο ίδιος ο Τούρκος πρόεδρος έχει επανειλημμένως αναφερθεί στην «ανάγκη» μεγαλουργίας της Τουρκίας, κάτι που υπερβαίνει κατά πολύ την ιδέα κατάκτησης κάποιου ενδεχόμενου «ζωτικού χώρου» εκ μέρους της.

Έτσι τώρα, με τη βοήθεια της αγγλο-γερμανο-πολωνικής «τρίαινας»(Starmer, Merz, Tusk) η Τουρκία ενδέχεται να τοποθετηθεί σε θέση «εγγυήτριας» ούτε λίγο ούτε πολύ της ίδιας της ασφάλειας της Ευρωπαϊκής Ένωσης!!

Και ασφαλώς με απτά, βαρυσήμαντα και διαχρονικά ανταλλάγματα.

Επομένως, διόλου απίθανο ένα απ’ αυτά να είναι και ο άμεσος στρατιωτικός «έλεγχος ασφαλείας» όλης της περιοχής από βόρειο Αιγαίο έως Ανατολική Μεσόγειο, Κρήτη/Κύπρο, μια εξέλιξη η συνέπεια της οποίας μάλλον θα είναι η συντριπτική συρρίκνωση των ελληνικών και κυπριακών κυριαρχικών δικαιωμάτων και η υποχρέωση σε ποιος ξέρει άλλες αμυντικές παραχωρήσεις χάρη στη «υπέρτερη» απαίτηση «ευρω-κοινοτικής ασφάλειας»!

Μακάρι όλα αυτά να είναι απλές εικασίες. Μακάρι.

Απ’ την άλλη, πάντως, μια τοιαύτη εξέλιξη πολύ απλά και άμεσα και ωμά θα μας αποδεικνύει (σάμπως δεν το ξέραμε!) πόσο ανίκανη και άχρηστη συνεχίζει να είναι η λεγόμενη Ευρωπαϊκή Ένωση στον τομέα της ανεξάρτητης αμυντικής τοποθέτησης της και πόσο ανίκανοι και άχρηστοι εξακολουθούν να είναι οι, έτσι κι αλλιώς, πολιτικοί νάνοι όχι μόνο στο κοινοτικό διευθυντήριο (κατά τα άλλα όμως πάμπλουτο!), αλλά και οι κυβερνώντες των επιμέρους κρατών-μελών.

Μέσα σε αυτά τα άκρως περιορισμένα, ασήμαντα πλαίσια οι ευρω-κοινοτικοί δείχνουν ακόμη μια φορά και επιβεβαιώνουν με τον πλέον πανηγυρικό τρόπο, δυστυχώς για όλους εμάς τους κοινοτικούς πολίτες, ότι δεν μπορούν να λειτουργήσουν χωρίς την, επάνω τους, αμυντικο-στρατιωτική κηδεμονία κάποιων τρίτων.

Βλέποντας λοιπόν να πλησιάζει και να συγκεκριμενοποιείται ο κίνδυνος να εκλείψει η (τόσο βολική ως τώρα) αμερικανική αμυντικο-στρατιωτικο-στρατηγική κηδεμονία εντός της οποίας αυτοί οι κοινοτικοί κηφήνες ανεξέλεγκτα βολευόντουσαν, ευημερούσαν και πλούτιζαν κοροϊδεύοντας τους πολίτες τους, παραδομένοι ψυχή τε και σώματι στη νατοϊκή (βλέπε αμερικανική) «ομπρέλα προστασίας»,

δεν κατορθώνουν να ξεχωρίσουν καμία καλύτερη και ευνοϊκότερη λύση από το να στρέψουν τη προσοχή και αναζήτησή τους προς μια άλλη κηδεμονία! Αυτή της Τουρκίας!! Για τη «συμβατική» προστασία, μιας και την ασήμαντη πυρηνική την περιμένουν απ’ τη Γαλλία προπαντός. Σώθηκαν!

Και αντί να καθίσουν και να μελετήσουν στα σοβαρά και αντικειμενικά τί το στραβό, το στραβότατο έκαναν που τους οδήγησε στο σημείο να βρεθούν σήμερα μπροστά στο γκρεμό και να προσπαθήσουν να το διορθώσουν,

– αν και γνωρίζουν πολύ καλά τί στραβότατο έκαναν: φτάνει να κοιτάξουν λίγο παραπέρα, προς τη Ρωσία! –

το μόνο που νιώθουν είναι πως τίποτα άλλο δεν τους μένει παρά να ζητήσουν την… προστασία της Τουρκίας! Αλήθεια, η παράνοια στο αποκορύφωμά της!.

Ένα άλλο έγκλημα. Άλλη μια εξωφρενικά λανθασμένη επιλογή, όπως πάλι εξωφρενικά λανθασμένη επιλογή υπήρξε το 2022 η άνους, παρανοϊκή επιλογή υποταγής στην αμερικανική φρενίτιδα του ξεμωραμένου προέδρου Μπάιντεν ο οποίος σίγουρα έχει να κάνει με το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο, όπως και πιο πριν κάποιος άλλος Ομπάμα.

Και ασφαλώς μια τουρκική «συνδρομή» στην «ασφάλεια» των κοινοτικών πολιτών, δηλαδή στη δική μας ασφάλεια(!!), στην ασφάλεια των Ελλήνων πολιτών(!!) λ.χ., μπορεί και να προϋποθέτει στα μουγκά και μια ορισμένη «αναζωπύρωση» της διαδικασίας εισδοχής της Τουρκίας στην ΕΕ, έστω κι αν κάτι τέτοιο θα ήταν πράγματι τραγικά ολέθριο για τους Ευρωπαίους πολίτες, ήδη ανίκανοι να «ξεμπλέξουν» από τους ισλαμιστές λαθρομετανάστες, και το τέλος της Ευρώπης όπως τη γνωρίζουμε αιώνες τώρα.

Πάντως έως αυτή τη στιγμή δεν ακούστηκε καμία φωνή αντίρρησης στις αγγλο-γερμανο-πολωνικές πρωτοβουλίες για μια τουρκική «επιμελητεία» στη κοινοτική «ασφάλεια», δήθεν.

Ούτε και οι κάπως «παραδοσιακοί» εχθροί των Τούρκων, οι Αυστριακοί, αντέδρασαν. Βέβαια αυτοί ταλανίζονται τώρα από τόσες εσωτερικές πολιτικές διαμάχες με αφορμή την άνοδο της άκρας δεξιάς. Πού καιρός για τη… Τουρκία που, ευτυχώς γι’ αυτούς, δε βρίσκεται πάλι μπροστά στα τείχη της Βιέννης !

Ούτε όμως και σίγουρα πρώτοι ενδιαφερόμενοι Έλληνες έχουν αντιταχθεί, όπως θα αναμέναμε. Κανείς δεν κουνήθηκε. Κατανοητό, για την συμπολίτευση, όλο αγκαλιές και φιλιά με τους Τούρκους. Αλλά η, ας την πούμε αντιπολίτευση; Πού είναι; Όλοι ίδιοι. Οπότε πώς θα μπορούσαν αυτοί οι Έλληνες τουρκόπληκτοι να πάνε ενάντια στα τουρκικά «ήρεμα νερά» με τα οποία οι Τούρκοι καταλλήλως τους δένουν τα χέρια και καταλλήλως τους κλείνουν το στόμα;!

Και τότε, στη πραγματικότητα, η αλγεινή εντύπωση είναι πως ω μη γένοιτο και ευοδωθεί η κοινοτικο-τουρκική «συνεργασία», η θέση της Ελλάδας, ήδη σήμερα τελείως ανισόρροπη και άκρως επισφαλής, θα βρεθεί σε μια υπερ-δεινή κατάσταση, με την πιθανή, για λόγους «προστασίας» και με τις ευρω-κοινοτικές «ευλογίες», έντονη τουρκική στρατιωτική «επέκταση» σε όλο το Αιγαίο και την παράλληλη, αρνητικά αντίστοιχη υποχώρηση των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων (προπαντός Ναυτικό και Αεροπορία) στις βάσεις τους.

Γερμανία και Ηνωμένο Βασίλειο, εχθροί της Ελλάδας, προκρίνουν μάλλον την τουρκική επέλαση. Η Γαλλία κάπως λιγότερο, αν και αυτό δεν είναι και τόσο σίγουρο. Οπότε… Τα ο είδαμε με τα Meteor.

Πάντως το ξαναλέμε: μη ξεχνάμε πως ο τουρκικός «καημός» είναι πάντα το Αιγαίο.

Και δεν αποκλείεται καθόλου ένα από τα ανταλλάγματα που η Τουρκία θα ζητήσει από την ΕΕ για την «εξασφάλιση» της «ασφάλειας» της να είναι η κυριαρχία(κατοχή) στο Αιγαίο με κοινοτική βούλα!

Και τότε, χαιρέτα μου τον πλάτανο.

Γιατί, μέσα σε όλα τα άλλα «οικήϊα κακά» που έγιναν και γίνονται, κανείς δεν ξέρει πώς οι Έλληνες πολίτες, που ήδη δείχνουν μεγάλη δυσαρέσκεια και εχθρότητα προς τη κυβέρνηση λόγω των Τεμπών και άλλων ανυπόφορων «στιγμών» της, θα αντιδράσουν εάν και όταν βρεθούν εγκλωβισμένοι σε τουρκική τανάλια στην ίδια τη δική τους θάλασσα!

Όσο για τους κοινοτικούς ταγούς οι οποίοι ανέκαθεν, για τους δήθεν «λόγους ειρήνης και ασφάλειας», μόνο «θυσίες» απ’ την Ελλάδα ζήτησαν να κάνει και παραχωρήσεις στους Τούρκους, όλα να τα περιμένομε τώρα που βρίσκονται «με το νερό στο λαιμό».

Ταυτόχρονα όμως και οι Έλληνες κυβερνήτες, μετά από όσα «έσυραν» στον νυν Αμερικανό πρόεδρο Τραμπ, για πρώτη φορά δεν έχουν Αμερικανούς «φίλους» να τους «σώσουν» (ποιος ξέρει;) από τους Τούρκους,

εκτός κι αν γίνει το θαύμα και οι Αμερικανοί, για να «χτυπήσουν» την εχθρική ΕΕ, «ξεχάσουν» τί είπε τα τελευταία τέσσερα χρόνια ο Έλληνας πρωθυπουργός (και οι συν αυτώ) για τον πρόεδρό τους και αποφασίσουν να «ξελασπώσουν» λίγο την Ελλάδα από τους Κοινοτικότουρκους «καταλαμβάνοντας» αυτοί με τον στόλο τους το Αιγαίο με αντάλλαγμα την ολική ελληνική υποταγή στα αμερικανικά προστάγματα ως πλέον 51^η υπερπόντια πολιτεία στην Ευρώπη.

Όπως και να ‘ναι, η Ελλάδα και η κυβέρνησή της «χώθηκε» η ίδια σε μια μέγγενη από την οποία δεν βλέπουμε πώς μπορεί και εάν μπορεί να βγει ποτέ, και εάν βγει, μεν πόσα σπασμένα κόκαλα θα είναι.

Η συνολικά και ολικά λανθασμένη πολιτική της στην, όπως περίτρανα αποδείχθηκε, «λανθασμένη πλευρά της Ιστορίας» οδηγεί σε κάτι τέτοιες απόκρημνες ατραπούς με θανάσιμο κίνδυνο να κατακρημνιστεί!

Και κανείς δεν γνωρίζει εάν τουλάχιστον υπάρχει στην Ελλάδα κάποιος τον οποίο ο Τραμπ να θεωρεί φίλο και έμπιστο εν δυνάμει κυβερνητικό συνάδελφο.