Γράφει ο Απόστολος Αποστολόπουλος

Αν κάτι έγινε σαφές από το μεγάλο συλλαλητήριο (Τέμπη) είναι ότι χωρίς ηγεσία και προσανατολισμό τα λαϊκά πολιτικά/κοινωνικά κινήματα δεν έχουν άμεσο αποτέλεσμα . Από την εποχή Σημίτη ως σήμερα, περνάμε τον καιρό πότε Βούδας πότε Κούδας, ελπίζοντας στο καλύτερο και υπομένοντας το χειρότερο. Μετά την πρώτη φάση της προσμονής με ελπίδες η κυβέρνηση επιβιώνει υπό την προστασία ης ανασφάλειας που προκαλούν οι τυχόν διάδοχοί της. Η κυβέρνηση αγκομαχάει πλέον όλο και πιο δύσκολα αλλά δεν λέει να ξεψυχήσει. Ο τελευταίος ανασχηματισμός δεν έλυσε τον κόμπο ούτε τον έκοψε. Δεν υπάρχει ούτε σπαθί ούτε Αλέξανδρος.

ΜΕΤΡΙΟΙ ΚΑΙ ΕΝΔΟΤΙΚΟΙ

Επικρατούν οι μετριότητες και οι ενδοτικοί στα εθνικά θέματα. Στα Εθνικά δεν έχει γίνει ακόμα ευρέως συνείδηση αυτό που οι πρόσφατες δηλώσεις επισήμων (κ.κ. Ροζάκης- Μπακογιάννη) αποκαλύπτουν ότι στο Αιγαίο μπορούμε πλέον ίσα-ίσα να κολυμπήσουμε στα ρηχά αλλιώς διακινδυνεύουμε να συλληφθούμε από τουρκικές φρεγάτες. Μη γελάτε. Όχι στην εκτόνωση.

Πολλά ειπώθηκαν για τον ανασχηματισμό. Κυρίαρχη ήταν η απουσία κάθε αναφοράς στην εμφανή πλέον υπεροχή της Τουρκίας απέναντί μας στο υλικό και πολιτικό μέρος και σε όλο το μήκος και πλάτος των σχέσεων με εταίρους και ενδιαφερόμενους εντός ή εκτός ΝΑΤΟ. Απουσία από κάθε τι που θα θύμιζε έστω από μακριά νότες εθνικής πολιτικής, θαρραλέου πραγματισμού, στοιχειώδους φαντασίας.

Οι πολιτικές δυνάμεις της χώρας εξαντλούνται σε μια προσπάθεια να αποφύγουν ευθύνες στα εθνικά, να αποκρύψουν ότι δεν είναι πλέον ούτε καν θέμα πατριωτισμού αλλά κυριολεκτικά επιβίωσης της χώρας και των Ελλήνων κατοίκων της. Η κατάντια έχει φτάσει στο σημείο να προβάλλονται κάποιες δηλώσεις του Έλον Μασκ για την αρχαιότητα ως ασφαλές δείγμα προστασίας της χώρας!

0ι απότομες στροφές του Τραμπ απειλούν τα αντιτιθέμενα ευρωσυμφέροντα (Γερμανικά/Γαλλικά/Αγγλικά) . Ειδικά οι Γάλλοι βρήκαν την ευκαιρία να παίξουν ως πρωταγωνιστές στο έργο «ο λαγός διηγείται τι θα πάθει ο τίγρης (Αμερική) έως ότου φτάσει και βήξει στη σύναξη των ζώων….».

Το ερώτημα αν και τι θα μπορούσε να πάθει η Τουρκία, λόγω πχ υπερεπέκτασης, ούτε περνάει από το κεφάλι της Αθήνας (δεν λέω το μυαλό) γιατί φρόντισε να συνταχθεί με τους Γαλλογερμανούς έχοντας προφανώς ειδικό πάθος προσκόλλησης στους χαμένους της Ιστορίας από όπου, όμως, ελπίζει κέρδη υλικά και πολιτικά… Αναλώνονται στην Αθήνα σε έργα απαγκίστρωσης από το πνιγηρό ντόπιο κλίμα τύπου « ανασχηματισμός» ως πρώτο βήμα εγκατάστασης του κ. Μητσοτάκη στις Βρυξέλες στη θέση πχ του Κόστα.

ΜΙΑ ΕΛΑΧΙΣΤΗ ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΑ

Έχω υποστηρίξει παλαιότερα ότι η Τουρκία θα μπορούσε, ίσως, να βρεθεί σε δύσκολη θέση και να πάθει ζημιά αν και όταν Αμερική και Ρωσία συμπέσουν, έστω προσωρινά, για τον έλεγχο της γειτονικής περιοχής χωρίς την παρεμβολή Ευρωπαίων παικτών, δύσκολο αλλά όχι αδύνατο. Η Ελλάδα μπορεί (ίσως} να έχει ένα «παράθυρο ευκαιρίας» σε μια τέτοια περίπτωση. Αρκεί βέβαια να θέλει να επωφεληθεί και εάν το προσπαθήσει. Αντ’ αυτού, με πιστούς αγγλόφιλους από τη μια και κολλητούς γερμανόφιλους από την άλλη, μάταιες οι ελπίδες. Εμείς κολλημένοι στους παραδοσιακά ανελέητους εχθρούς, από την εποχή του Βυζαντίου, Ευρωπαίους, καθ’ έξιν γλείφτες του Σουλτάνου, μηδενίζουμε τις ελπίδες μας.

ΗΠΑ- ΡΩΣΙΑ

Πάλι οι Αμερικάνοι (και οι Ρώσοι)θα την κάνουν τη δουλειά, όπως τους βολεύει. Κι εμείς ας ελπίζουμε τουλάχιστον ότι δεν θα κλαίμε στη γωνία για λόγους που μας είναι γνωστοί από προηγούμενους εμφύλιους.