Γράφει η Μαρία Γιαλαμά

Υπάρχουν γεγονότα που καταγράφονται από τον γραπτό λόγο, εκτός από την μνήμη αυτών που τα έζησαν, προκειμένου να ζήσουν και οι νεώτεροι μέσω των καταγεγραμμένων πληροφοριών, κάποιες στιγμές αληθινής ζωής που ευκόλως χαρακτηρίζονται στιγμές της ζώσας ιστορίας. Γεγονότα που ξεφεύγουν από την απλή συνήθη καθημερινότητα και αναδεικνύουν ανθρώπινες σχέσεις, αντοχές, επιμονή, πείσμα, δημιουργικότητα μα πάνω απ’ όλα βαθειά αγάπη για την Πατρίδα μαθητών που απεφοίτησαν από το εξατάξιο Γυμνάσιο το 1975. Στην σύγχρονη καθημερινότητα, που χαρακτηρίζονται δύσκολα τα απλά που απαιτούν ιδιαίτερη προσπάθεια, ένα ταξείδι στον χρόνο, από την τάξη των αποφοιτησάντων από το τότε «Μεικτόν Γυμνάσιο Ορεστιάδος»,50 χρόνια μετά την αποφοίτησή τους, έρχεται να ανατρέψει τα αποδεκτά σήμερα, σε πολλά πράγματα. Ξεκινώντας από τον αριθμό των μαθητών στα τότε τμήματα, που της συγκεκριμένης τάξεως ήταν 60 μαθητές σε κάθε ένα από τα 6 τμήματα της Α του εξαταξίου Γυμνασίου, την εκπαιδευτική δυνατότητα των διδασκόντων σε πραγματικά δύσκολες συνθήκες, την αυστηρότητα τους, όπως και αυτήν του Γυμνασιάρχου και φυσικά την μέριμνα της πολιτείας για την εκπαίδευση, γίνεται εμφανής η μεγιστοποίηση των προσπαθειών, τόσο των μαθητών, όσο και των διδασκόντων.

Ανήκουσα στην τάξη αυτή, έχουσα αποφοιτήσει όμως από άλλο γυμνάσιο λόγω μεταθέσεως των γονιών μου, παρίσταμαι στις συγκεντρώσεις των συμμαθητών μου ,για να αντλώ δύναμη από την παρουσία τους, υπερηφάνεια για τις επιτυχίες τους, χαρά και αγάπη από το διαχρονικό δέσιμο. Αλλά και για να βλέπω τον διαρκώς υποβαθμιζόμενο από την Πολιτεία, ακριτικό νομό Έβρου να φθίνει από ανθρώπινο δυναμικό, ενώ γιγαντώνονται οι δημιουργικές προσπάθειες των μεσηλίκων, για να γίνει η ιδιαίτερη πατρίδα τους, τόπος εργασίας με προοπτικές. Όντας προικισμένος ο τόπος με παραδεισένια τοπία, ποταμούς και απέραντες καλλιεργήσιμες πεδιάδες, έχει την δυνατότητα πολλαπλής αναπτύξεως διαφόρων τομέων. Ευρίσκεται όμως μακράν του Αθηνοκεντρικού κράτους, που εκουσίως αγνοεί τις πολλές δυνατότητες του νομού και τον έχει εγκαταλείψει, χωρίς ασφαλείς δρόμους, συγκοινωνίες και φυσικά χωρίς την διάθεση να στηρίξει τον πρωτογενή τομέα. Οι δρόμοι, συμπεριλαμβανομένου και του λεγομένου Εθνικού δικτύου, είναι επικίνδυνοι, δημιουργώντας ανασφάλεια στους οδηγούς.

Η παραδοχή ότι φθίνει πληθυσμιακώς ο κεντρικός και ο Βόρειος Έβρος, χωρίς να λαμβάνονται πραγματικά μέτρα ενισχύσεώς του, δηλώνει την κυβερνητική ανεπάρκεια να ασκήσει μία πραγματική εθνοκεντρική πολιτική. Πολιτική που έχουν ακολουθήσει οι δύο γειτονικές χώρες Τουρκία και Βουλγαρία, δημιουργώντας υποδομές ,βελτιώνοντας το επίπεδο ζωής των κατοίκων τους και πολλαπλασιάζοντας τον πληθυσμό τους στην μεθόριο. Λαμβάνοντας υπ΄ όψιν την δημιουργικότητα των κατοίκων του, απογόνων στην πλειοψηφία τους των διωχθέντων από τις αλησμόνητες Πατρίδες Ανατολικοθρακιωτών, Ελλήνων του Πόντου και φυσικά Θρακών της Βορείους Θράκης, που σήμερα ανήκει στην Βουλγαρία, διαθέτουν την ίδια δύναμη ψυχής και πνεύματος δημιουργίας που έφεραν οι πρόσφυγες γονείς και παππούδες τους.

Απόδειξη η τάξη αποφοίτων του 1975 ,του «Μεικτού Γυμνασίου Ορεστιάδος», μίας τάξεως που η συνάθροισή της 50 χρόνια μετά, αποτελεί ζωντανό παράδειγμα της παιδείας που έλαβε στα μαθητικά της χρόνια και της εκπαιδεύσεως από το συγκεκριμένο σχολείο. Απόφοιτοι σπουδαίων πανεπιστημιακών ιδρυμάτων της Ελλάδος και του εξωτερικού, επιτυχημένοι επαγγελματίες της ενδοχώρας και Ευρωπαϊκών χωρών, διακριθέντες για την εξαιρετική άσκηση του επαγγέλματός τους δικαστές, λαμπροί επιστήμονες, εκπαιδευτικοί με σπουδαίο έργο, καλοί οικογενειάρχες, λάμπρυναν με την παρουσία τους, μία συνάθροιση ατόμων της γενιάς της δημιουργίας, της ανιδιοτελούς κοινωνικής προσφοράς και της ιδιαίτερης αγάπης για τον τόπο τους.

Η υπερηφάνεια έκδηλη για όλους για τους συμμαθητές που επιστρέφοντας και εργαζόμενοι στην Ορεστιάδα μετά τις σπουδές τους, κοσμούν με την ενεργό δράση τους την κοινωνική και πολιτιστική δραστηριότητα της πόλεως. Άριστοι επαγγελματίες, συνδράμουν παραλλήλως στην διατήρηση και διάδοση της πολιτιστικής κληρονομιάς του Θρακικού Ελληνισμού, ενός ανεξάντλητου πλούτου, που αναδεικνύεται καθημερινώς και μέσω του Ιστορικού και λαογραφικού Μουσείου Νέας Ορεστιάδος. Πρόεδρος του Μουσείου ,ένας εκ των μαθητών της γνωστής σε όλους για το δέσιμό της τάξεως των αποφοιτησάντων του 1975,ο Χημικός εκπαιδευτικός πρώην Διευθυντής λυκείου και ιεροψάλτης και μουσικός, Βασίλης Παπαμιχαήλ, δίνει καθημερινώς αγώνες στον χώρο του πολιτισμού ,με χορωδίες, ορχήστρα παραδοσιακών οργάνων και με τον σύλλογο ιεροψαλτών στα πλαίσια των πολλαπλών δράσεων του Μουσείου. Συνεπικουρούν στο έργο του πολλοί εκ των συμμαθητών. Ανεκτίμητος ο πλούτος του Μουσείου με αντικείμενα από τις αλησμόνητες πατρίδες. Αν αναλογισθεί κανείς, ότι η νεώτερη πόλη της Ελλάδος άρχισε να κτίζεται το 1924 και το 1974 ιδρύθηκε ήδη το πρώτο της Μουσείο, κατανοεί τον ισχυρό δεσμό με τον πολιτισμό των κατοίκων της που ήλθαν από την περιοχή του Κάραγατς διωχθέντες από το Κεμαλικό καθεστώς, μετά την επαίσχυντη συμφωνία των Μουδανιών, με την οποία παραδόθηκε η Αν.Θράκη ,χωρίς να δοθεί η δυνατότητα στον Ελληνικό στρατό να την υπερασπισθεί Ο σκοτεινός ρόλος του Ελ.Βενιζέλου γι αυτήν την παράδοση, ελέγχεται από την ιστορία.

Η πρόθεση των συμμαθητών στο διήμερο της συναθροίσεώς τους να προσφέρουν ότι είναι δυνατόν, προκειμένου να επιλυθούν συν τω χρόνω, προβλήματα του Β.Έβρου υπήρξε συγκινητική. Είναι βέβαιο ότι γνωρίζουν τον δρόμο για την εκπλήρωση των προσδοκιών τους.

Γράφει ο Μανώλης Σκούληκας

Μάλλον δεν είναι τυχαίο που ο Πρόεδρος των ΗΠΑ ανέστειλε για τρεις μήνες την επιβολή περαιτέρω δασμών. Το επερχόμενο καλοκαίρι μπορεί να δούμε έναν αποκλεισμό ή/και εισβολή στην Ταιβάν, μια ρωσική μαζική επίθεση στην Ουκρανία και μια μαζικότερη ανάφλεξη στη Μέση Ανατολή. Δεδομένου ότι ο Πρόεδρος Trump θεωρεί την Κίνα τον πρώτιστο -κατά παρασάγγας μάλιστα- εχθρό των ΗΠΑ, θα προσπαθήσει να κλείσει τα άλλα δύο μέτωπα προτού ανοίξει αυτό της Νότιας Σινικής Θάλασσας.

Όσον αφορά στη Ρωσία, οι συνομιλίες συνεχίζουν με τους Ρώσους να επωφελούνται από το στενό περιθώριο των ΗΠΑ για να ζητήσουν ανατροπή του καθεστώτος Ζελένσκυ μέσω ανεξάρτητων εκλογών, εποπτευομένων από τον ΟΗΕ, καθώς και την μαξιμαλιστική διεκδίκηση όλων των διοικητικών περιοχών που έχει προσαρτήσει με ψηφίσματα αλλά ακόμα δεν ελέγχει πλήρως εδαφικά. Σαφώς και «κλείνει το μάτι» στις ΗΠΑ ότι θα υποχωρήσει από αρκετές από αυτές τις θέσεις στο τέλος, αλλά η καθυστέρηση αυτή πιέζει τις ΗΠΑ να υποχωρήσουν περισσότερο υπό την απειλή ενός επερχόμενου τρίτου μετώπου. Παράλληλα σημειώνουν σταθερές προωθήσεις στον κεντρικό τομέα μεταξύ Ποκρόφσκ και Τορέτσκ που μπορεί να οδηγήσουν σε τοπική κατάρρευση του μετώπου και περαιτέρω εδαφικά κέρδη, με μια μικρή αλλά υπαρκτή πιθανότητα ολικής κατάρρευσης του μετώπου και εντελώς νέα δεδομένα επί του πεδίου. Η τελευταία αυτή πιθανότητα βασίζεται σε τρία δεδομένα: 1/ Οι Ρωσικές δυνάμεις έχουν ολοκληρώσει την εκπαίδευση πάρα πολλών νεών μεραρχιών που έχουν αρχίσει να εισαγάγουν στο μέτωπο για να αποκτήσουν πολεμική εμπειρία, οπότε σε σχετικά λίγο χρονικό διάστημα θα δούμε ευρύτερες επιτυχημένες επιθετικές ενέργειες από τους Ρώσους. 2/ Το μέτωπο του Ουκρανικού Στρατού αρχίζει να είναι όλο και λιγότερο επανδρωμένο από τις συνεχιζόμενες απώλειες που δεν αναπληρώνονται, ενώ η αντιαεροπορική άμυνα και το πυροβολικό αποτελούν πλέον «προστατευόμενο είδος» στο μέτωπο. 3/Η προσπάθεια των Ουκρανών να προσελκύσουν εθελοντές ηλικίας 18-24 ετών μέσω χρηματικών κινήτρων φαίνεται να αποτυγχάνει αφού από το Φεβρουάριο δεν έχουν ανταποκριθεί ούτε το 1% των κληρωτών. Οπότε η υποχρεωτική στρατολόγηση τους, βραχυπρόθεσμα, δε θα απέδιδε παρά μονάδες χαμηλού ηθικού και πλημμελούς εκπαιδεύσεως. Υπό αυτό το πρίσμα το επερχόμενο καλοκαίρι θα είναι επώδυνο για την Ουκρανία, αν όχι μοιραίο. Σε περίπτωση μάλιστα που οι συνομιλίες συνεχιστούν μέχρι το άνοιγμα του τρίτου μετώπου στην Ταιβάν, η Ρωσία θα έχει ακόμα δυνατότερους μοχλούς πίεσης προς τις ΗΠΑ για την αποδοχή των όρων της. Μάλλον όμως ο Trump δε θα ανεχθεί περαιτέρω καθυστερήσεις και θα απαιτήσει από τον Πούτιν μια δέσμευση για το κλείσιμο του μετώπου. Σε αυτή την περίπτωση το «πόκερ θα είναι σκληρό».

Στη Μέση Ανατολή, το Ισραήλ επωφελείται από τον βραχυπρόθεσμο πλεονέκτημά του από τον αποκεφαλισμό των τρομοκρατών αντιπάλων του, καθώς και τον αποκλεισμό του Συριακού διαδρόμου ανεφοδιασμού τους, για να συνεχίσει την επίθεσή του πλέον με «διαπραγματεύσεις χωρίς εκεχειρία» που μάλλον στοχεύουν στην εξουθένωση του Παλαιστινιακού πληθυσμού για την πολιτική διάλυση της Χαμάς και την πιθανή μαζική μετανάστευσή τους σε προσφυγικούς καταυλισμούς εκτός Γάζας – πιθανόν στην κατεχόμενη περιοχής της Συρίας από τους Τούρκους που προσπαθούν να κατευνάσουν τις ΗΠΑ μετά από την παρακινδυνευμένη υποστήριξή τους στον Τζολάνι για την ανατροπή του Συριακού καθεστώτος και τους λεονταρισμούς τους εναντίον του Ισραήλ. Ο Trump θέλει να αποσύρει τα αμερικανικά στρατεύματα από την περιοχή κατά τον Ιούνιο-ενώ παρεμπιπτόντως αναμένεται κάτι αντίστοιχο στην Ευρώπη.- για να έχει όσες περισσότερες στρατηγικές εφεδρείες διαθέσιμες και όση λιγότερη εμπλοκή σε «δευτερεύοντα» μέτωπα. Ενώ η Τουρκία φαίνεται να μαζεύεται, προς στιγμής τουλάχιστον, από την υπερ-επιθετική ρητορική της και την υπερ-εξάπλωσή της στη Συρία, το Ιράν κρατάει μια πολύ άτεγκτη στάση όσον αφορά στο πυρηνικό του πρόγραμμα. Με τον αποκλεισμό του Συριακού δρόμου ανεφοδιασμού των τρομοκρατικών του πληρεξουσίων και την πιθανή απώλεια των Χούθι στην Υεμένη, το Ιράν επενδύει στην κατασκευή πυρηνικών όπλων για να κρατήσει την επιρροή του στην περιοχή. Η στρατηγική της καθυστέρησης μέσω καταχρηστικών συνομιλιών με τις ΗΠΑ δεν οδήγησε πουθενά την κυβέρνηση Biden και η άρνηση τους να συνδιαλεχθούν με ένα ισχυρότερο εταίρο όπως ο Trump, τους έφερε αντιμέτωπους με μια επαπειλούμενη Αμερικανο-Ισραηλινή αεροπορική επίθεση που θα προκαλούσε αρκετές δυσαναπλήρωτες ζημιές και θα διατάρασσε την επισφαλή πολιτική κατάσταση της χώρας. Πιθανότατα για αυτό η Ρωσία και η Κίνα μεσολάβησαν για την έναρξη των συνομιλιών του εταίρου τους Ιράν με τις ΗΠΑ, έτσι ώστε να διατηρηθεί το συμμαχικό τους καθεστώς που σε περίπτωση βομβαρδισμού μπορεί να κατέρρεε και να έχαναν το τελευταίο τους πάτημα στην περιοχή.

Η πιθανότητα κατάρρευσης τής Ιρανικής Θεοκρατίας ίσως φαίνεται απόμακρη, μεσούσης μάλιστα και μιας εξωτερικής επιθέσεως, αλλά η οικονομική ανέχεια του πληθυσμού, η βάναυση καταστολή κάθε διαφωνίας και νεωτερισμού σε βαθμό παραλογισμού, το νεαρό του πληθυσμού που ζητάει την πρόοδο και όχι το σκοταδισμό, το προβληματικό ηλεκτρικό δίκτυο με τις συχνές διακοπές ρεύματος παρά τα εκτενή αποθέματα ενέργειας, οι πρόσφατες διαδηλώσεις για τη δολοφονία της Αμίνι που συντάραξαν το καθεστώς και η διεθνής αποδρομή του μετά τις αντεπιθέσεις «οπερέτα» στο Ισραήλ και γενικά η ανικανότητα του να εμποδίσει την διάλυση των τρομοκρατικών του πληρεξουσίων και την τραγωδία των Παλαιστινίων, έχουν οδηγήσει το θεοκρατικό καθεστώς να καταστρώσει μέχρι και σχέδιο μεταφοράς της πρωτεύουσας στο νοτιοανατολικό Ιράν όπου μια σειρά από βουνά θα μπορούσαν να υποβοηθήσουν την άμυνά του μέσω της Επαναστατικής Φρουράς. Άρα η πιθανότητα ανατροπής των μουλάδων υπό τον ημιθανή Χαμενεϊ δεν είναι και τόσο απόμακρη όσο θα φαινόταν αρχικά. Σίγουρα όμως δεν είναι και δεδομένη αφού η Αυτοκρατορική Φρουρά είναι αρκετά δυνατή ώστε να αντιπαραταχθεί ακόμα και στον ίδιο τον Ιρανικό Στρατό ή σε άλλους της περιοχής. Μια ήττα όμως στο αεροναυτικό πεδίο θα έδειχνε τα πήλινα πόδια του καθεστώτος και θα μεγιστοποιούσε την επισφάλειά του. Η τραγική εξέλιξη πάντως θα ήταν αν το Ιράν έχει ήδη φτιάξει τα έξι πυρηνικά όπλα που μπορεί να δημιουργήσει με το εμπλουτισμένο ουράνιο που ήδη διαθέτει και επαπειλούμενο με διάλυση αποφασίσει να τα εξαποστείλει εναντίον του Ισραήλ. Δυστυχώς ένα μάθημα που πήραμε από την αντεπίθεση «οπερέτα» ήταν ότι μόνο μικρό ποσοστό από τους πυραύλους cruise του Ιράν μπορεί να αντιμετωπισθεί από την συνολική αεράμυνα του Ισραήλ και της Δύσης. Η πυρηνική ανταπόδοση του Ισραήλ θα μπορούσε να αποτελέσει την αρχή του Αρμαγεδώνα μια και η Ρωσία και η Κίνα έχουν ταχθεί πίσω από την πυρηνική άμυνα του Ιράν. Ας ελπίσουμε, λόγω των ημερών, το Θείο Φως να λάμψει στις ψυχές των ανθρώπων και επικρατήσουν «οι καλύτεροι άγγελοι της φύσεως μας»…

Γράφει ο Απόστολος Αποστολόπουλος

Όταν ο Μάο Τσετουνγκ, έλεγε το περίφημο «Μεγάλη αναταραχή, θαυμάσια κατάσταση»(με αφορμή την Πολιτιστική Επανάσταση) κανείς δεν φανταζόταν ότι λίγες δεκαετίες αργότερα, ένας Αμερικανός Πρόεδρος, ο Ντόναλντ Τραμπ, θα είχε ως μέθοδο δράσης την διακήρυξη του «Μεγάλου Τιμονιέρη» της Κίνας.

Ο Τραμπ επιχειρεί μια Επανάσταση, ειδικού χαρακτήρα, ανατροπής του συγκεκριμένου καπιταλισμού της Δύσης με έναν άλλο, πιστεύει πιο ταιριαστό στις σημερινές συνθήκες και στα συμφέροντα της πατρίδας του, των ΗΠΑ. Η Μεγάλη Αναταραχή θολώνει όντως τους σκοπούς του επιτιθέμενου και προκαλεί σύγχυση στα μυαλά των αμυνόμενων, τους αποδυναμώνει-μια θαυμάσια κατάσταση.

Ο Μάο επιδίωκε να αποτρέψει την ανάκτηση της Εξουσίας από την ανερχόμενη αστική Τάξη στην Κίνα, πρόβλημα που είχε εντοπίσει και ο Λένιν για την Ρωσία αλλά δεν το έλυσε κανένας από τους δυο. Ο Τραμπ θέλει την αντικατάσταση της προνομιούχας αστικής τάξης των δισεκατομμυριούχων από μια άλλη, ταξικά/εισοδηματικά όμοια, αλλά με αντιλήψεις πιο ταιριαστές στα σημερινά. Υπάρχει το ερώτημα αν ο Τραμπ επικρατήσει. Η απάντηση, όπως λένε οι Γάλλοι, είναι απλή: Όποιος ζήσει θα το δει. Qui vivra verra.

Η ΑΛΛΑΓΗ ΤΩΝ ΕΛΙΤ

Ο Τραμπ ανατρέπει την κυβερνώσα (από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο) ελίτ των ΗΠΑ, απορρίπτει σημαντικές πλευρές της ιδεολογίας της (πχ woke κουλτούρα), θεωρεί διαφορετικά τον Κόσμο, προσεγγίζει στο πνεύμα της Γιάλτας (διακυβέρνηση των Μεγάλων Δυνάμεων, άλλων τότε, άλλων σήμερα), επιτίθεται- υποβιβάζει- καθαιρεί- τα Πολιτιστικά Κέντρα Ισχύος της παλαιάς Τάξης πραγμάτων πχ επίθεση στο Παν/μιο Χάρβαρντ. Η πολιτική του είναι ανατρεπτική όχι ως Κοινωνική Επανάσταση αλλά ως ρήξεις στο επίπεδο των ελίτ που κυβερνούν και διαμορφώνουν τον Κόσμο. Οι «απλοί» αστοί και οι προλετάριοι υποβαστάζουν και ψηφίζουν, δεν πρωταγωνιστούν.

Το απολύτως κρίσιμο θέμα του Πολιτισμού, της θεώρησης της Κοινωνίας, του Εαυτού μας, τελικά της σχέσης με την Ιστορία, μένει αναπάντητο, κενό.

Στην Κίνα, μετά την «Πολιτιστική Επανάσταση» του Μάο, η αποτίμηση είναι δύσκολη, οι συγκρούσεις εσωτερικεύονται, γίνονται, κυρίως, εντός του κόμματος από όταν η Ηγεσία κάλεσε, εδώ και χρόνια, τους πάντες, προλετάριους και αστούς, να ενταχθούν στις κομματικές οργανώσεις.

ΕΠΙΤΥΧΙΕΣ-ΑΠΟΤΥΧΙΕΣ

Για την ώρα ο Τραμπ έχει πετύχει ένα ορμητικό θεαματικό ξεκίνημα με πρώτη εντυπωσιακή επιτυχία την ανατροπή της εχθρικής πολιτικής προς στη Ρωσία. Ανατροπή που βασίστηκε στα δεδομένα του πολέμου στην Ουκρανία όπου, συνοπτικά, η Ρωσία κερδίζει και η Δύση χάνει.

Ταυτόχρονα καταγράφονται αντιστάσεις και καθυστερήσεις, κυρίως από τις ευρωπαϊκές ελίτ που θίγονται άμεσα, Αγγλία-Γαλλία-Γερμανία, ενώ η Μεσαίας Ισχύος Ιταλία με την Μελόνι σπάει την υποτιθέμενη ενότητα των Ευρωπαίων, συντροφιά με τους Ούγγρους και Σλοβάκους.

ΚΙΝΑ-ΡΩΣΙΑ ΕΝΩΜΕΝΕΣ

Αμερικανοί και Ευρωπαίοι μάλλον κατάλαβαν γρήγορα ότι είναι φρούδες οι ελπίδες τους πως η Ρωσία θα εγκατέλειπε την Κίνα, μοναδική ελπίδα της Δύσης να πιστεύει πως έχει πιθανότητες να αντιμετωπίσει τον θυελλώδη «τρίτο Κόσμο», ακατανίκητο Εφιάλτη των ονείρων για επ΄αόριστον παράταση της παγκόσμιας κυριαρχίας της. Κίνα και Ρωσία θα παραμείνουν ενωμένες έως ότου εκλείψει κάθε κίνδυνος για την υπόστασή τους.

Η ΦΘΟΡΑ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ

Σ’ αυτή την πρώτη φάση της επίθεσης καταγράφηκαν οι άμεσες δυνατότητες της διακυβέρνησης Τραμπ να διασκορπίσει τους εσωτερικούς και εξωτερικούς αντιπάλους. Το Ουκρανικό καταγράφει νίκη της Ρωσίας αλλά το έπαθλο θα απονεμηθεί, ως φαίνεται, αργότερα όταν όλοι οι υποστηρικτές του Ζελένσκι, το «πολεμικό κόμμα», σε Ευρώπη και ΗΠΑ, ηττηθούν και αυτοί.

Να συνυπολογιστεί ή αναπόφευκτη φθορά των Ευρωπαίων, όσο παρατείνεται ο πόλεμος, καθώς αυτοί αναλαμβάνουν το βάρος, πολιτικό και οικονομικό, για την παράτασή του. Βάρος που μοιραία θα πέσει στους ώμους του κοσμάκη. Οι αντιδράσεις του καταγράφηκαν και στους δυο Παγκόσμιους Πολέμους με την γέννηση διαδοχικά της ΕΣΣΔ και της Κίνας. Οι ελίτ επιμένουν να τις αγνοούν. Όπως λένε και οι Γραφές: Μωραίνει Κύριος όν βούλεται απωλέσαι.