Συνέντευξη στον Ανδρέα Μουντζουρούλια παραχώρησε ο Ινδός Στρατηγός ε.α. . D. Bakshi!

Δείτε το βίντεο:

Τα σημαντικότερα σημεία της συνέντευξης:

Eρώτηση Ανδρέα Μουντζουρούλια:

Κύριε Μπακσί, έχουμε δει ότι στις πακιστανικές επιθέσεις εναντίον της Ινδίας, τα τουρκικά drones να παίζουν ένα κεντρικό ρόλο.
Drones που η Ινδία αντιμετώπισε με επιτυχία, φυσικά, με την κατάλληλη τεχνολογία. Αλλά ποιο είναι το κλίμα για την Τουρκία στην Ινδία τώρα; Βλέπω ότι υπάρχει ένα μεγάλο κύμα οργής εναντίον της Τουρκίας. Στην Ινδία, το ”Μποϊκοτάρετε” την Τουρκία, είναι πρώτο στις τάσεις σε όλα τα ινδικά social media. Ποια μέτρα θα λάβει λοιπόν η Ινδία εναντίον της Τουρκίας και κατά της παρέμβασής της στην περιοχή και το Πακιστάν;

Απάντηση:

Βλέπετε, ο Ερντογάν ονειρεύεται να αναβιώσει την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Θέλει να γίνει ο Χαλίφης ολόκληρου του Μουσουλμανικού κόσμου.Ο Ερντογάν ονειρεύεται αυτοκρατορίες μεγαλείο, χαμένο μεγαλείο. Ξέρετε, το πρόβλημα είναι ότι η οικονομία της χώρας του καταρρέει Αντιμετωπίζει πολιτικά προβλήματα, στο εσωτερικό , και προσπαθεί να προβληθεί ως ο Χαλίφης ου Μουσουλμανικού κόσμου! Θέλει να αντικαταστήσει τη Σαουδική Αραβία και να γίνει το επίκεντρο του Μουσουλμανικού Κόσμου.

Ξέρετε, και, σε αυτό το βαθμό, προσπαθεί να βοηθήσει το Πακιστάν. Ξέρετε, υποστηρίζει τις θέσεις του Πακιστάν για το Κασμίρ, η οποία περιοχή ανήκει στην Ινδία Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το Πακιστάν δεν έχει λόγο στο Τζαμού και Κασμίρ. Κι όμως η Τουρκία του Ερντογάν προσπαθούσε, ξέρετε, προμηθεύει με όπλα το Πακιστάν!

Προμήθευσε ένα σωρό drones. (Ο γαμπρός του) είναι ιδιοκτήτης ενός εργοστασίου drones, και πούλησε πολλά drones, ξέρετε, πολλά drones στο Πακιστάν.

Το Πακιστάν με τη βοήθεια της Κίνας και της Τουρκίας, αποφάσισε να κλιμακώσει. Την πρώτη μέρα της σύγκρουσης εξαπέλυσαν επίθεση με 400 drone, Toυρκικά και κινεζικά drones, πάνω από το 90% των οποίων καταρρίφθηκαν από το ολοκληρωμένο σύστημα αεράμυνάς μας.

Το Πακιστάν υπέστη εκτεταμένες ζημιές. Εννέα τρομοκρατικές βάσεις καταστράφηκαν, 11 αεροπορικές βάσεις επλήγησαν πολύ δυνατά. Τέσσερις τοποθεσίες ραντάρ εξαφανίστηκαν και περίπου 14 αεροσκάφη καταστράφηκαν συμπεριλαμβανομένου ενός Il 78 και ενός C130. Έτσι, περίπου 13 αεροσκάφη καταστράφηκαν, είτε στο έδαφος είτε στον αέρα. Και το Πακιστάν προσπάθησε να παρουσιάσει πως έχει καταρρίψει Rafale και δύο άλλα ινδικά μαχητικά.

Δεν μπόρεσαν να προσκομίσουν κανένα στοιχείο προς αυτή την κατεύθυνση.

Τώρα η Τουρκία αποφάσισε να βοηθήσει το Πακιστάν. Τους πούλησαν Drones. Την τελευταία στιγμή έστειλαν ένα αεροπλάνο C130 γεμάτο με drones. Ξέρετε, σχεδόν το 90% και πλέον αυτών των drones έχουν καταρριφθεί, και δημιουργθήκε μια κακή εικόνα για τα τουρκικά drones.

Ξέρετε, δεν νομίζω ότι κάποιος θα δαπανήσει χρήματα για τουρκικά drones, επειδή αυτά δεν λειτούργησαν!
Όλα καταρρίφθηκαν από εμάς. Εκτόξευσαν από το Πακιστάν, συνολικά 800 drones εναντίον της Ινδίας σε διάστημα τριών ημερών και σχεδόν το 95% αυτών καταστράφηκε δεν κατάφεραν να πλησιάσουν καθόλου τους στόχους μας.

Η Τουρκία συμπεριφέρθηκε άσχημα με την Ινδία. Όταν η Τουρκία είχε σεισμό, η Ινδία ήταν η πρώτη που ανταποκρίθηκε. Εμείς, στείλαμε την (Ινδική ΕΜΑΚ) για να βγάλουν τους ανθρώπους τους κάτω από τα ερείπια.

Και έτσι μας το… ξεπλήρωσε η Τουρκία. Θα χαρούμε να βοηθήσουμε τους φίλους μας στην Ελλάδα. Θα χαρούμε να το μοιραστούμε μαζί σας Ξέρετε ότι μπορούμε, μπορούμε να σας πουλήσουμε τους υπερηχητικούς πυραύλους κρουζ Brahmos, οι οποίοι απλά δεν μπορούν να αναχαιτιστούν. Έχουν λειτουργήσει τόσο καλά. Έχουν δοκιμαστεί σε μάχη.

Μπορούμε να σας πουλήσουμε τους πυραύλους εδάφους-αέρος Akash. Ξέρετε ότι μπορούμε να σας στείλουμε τα συστήματα εκτόξευσης πυραύλων Pinaka και έχουμε αναπτύξει οκτώ άρματα μάχης, τα οποία έχουν εξελιχθεί σε σύστημα πυροβολικού.

Θα θέλαμε να… απαντήσουμε την Τουρκία με το ίδιο νόμισμα. Και αν η Ελλάδα θέλει, θα χαρούμε να πουλήσουμε στην Ελλάδα, ξέρετε, τα δικά μας, οπλικά συστήματα που έχουν δοκιμαστεί σε μάχη. Δοκιμασμένα σε μάχη και θα μπορούσαν να δημιουργήσουν σοβαρά προβλήματα στην Τουρκία, αν ποτέ αποφασίσει να εμπλακεί σε σύγκρουση με την Ελλάδα, την Κύπρο, ή για οποιοδήποτε άλλο ζήτημα.

Ερώτηση Ανδρέα Μουντζουρούλια:

Πιστεύετε λοιπόν ότι η ινδική παρουσία στην Ανατολική Μεσόγειο ή στο Αιγαίο θα δώσει μια εμφατική απάντηση στην Τουρκία; Επειδή, όπως είπατε και πριν, η Τουρκία προκαλεί την Ελλάδα και την Κύπρο. Πως θα απαντήσουν Ελλάδα-Ινδία στη Τουρκία;.

Απάντηση:

Απολύτως, απολύτως. Οφθαλμός αντί οφθαλμού. Θα το πληρώσουν! Η Τουρκία θα το πληρώσει. Όλα τα drones και τα όπλα που έχει προμηθεύσει η Τουρκία, συμπεριλαμβανομένων δύο κινητών κέντρων διοίκησης και ελέγχου για την αεράμυνα, έχτηκαν επιθέσεις από εμάς. Δέχτηκαν ανατινάξεις από εμάς στην αεροπορική βάση Noor Khan.

Και η Τουρκία σχεδιάζει τώρα να τους δώσει πυραύλους εδάφους-αέρος επειδή τα κινεζικά σχέδια εδάφους-αέρος απλώς απέτυχαν. Απέτυχαν.

Έτσι, τα οπλικά συστήματα της Τουρκίας έχουν αποτύχει. (Ο γαμπρός του Ερντογάν) διευθύνει αυτό το εργοστάσιο κατασκευής μη επανδρωμένων αεροσκαφών, ο οποίο πούλησε εκατοντάδες μη επανδρωμένα αεροσκάφη, στο Πακιστάν, κανένα από τα οποία δεν λειτούργησε. Έτσι, έχουν βγάλει πολλά χρήματα από το Πακιστάν δίνοντάς τους πράγματα τρίτης κατηγορίας, τα οποία δεν λειτουργούν στο πεδίο της μάχης. Και τώρα μπορούν να δοκιμάσουν κάποιους από τους άλλους εξοπλισμούς τους.

Θα τους καταστρέψουμε, αλλά δεν θα είναι μονόδρομος. Αν η Τουρκία μπορεί να πουλήσει όπλα στο Πακιστάν, τότε μπορεί η Ινδία να πουλήσει όπλα στην Ελλάδα

Και σε περίπτωση που η Τουρκία κάνει κάτι κακό πέρα ​​από αυτό, η Τουρκία θα πρέπει να ξεχάσει, να μην ξεχάσει, ότι η Ινδία είναι πυρηνική δύναμη.

Η Ελλάδα και η Ινδία έχουν μακροχρόνιους πολιτισμικούς δεσμούς. Και είναι καιρός η Τουρκία να πληρώσει για τις φιλοδοξίες της, τις αδικαιολόγητες φιλοδοξίες της, να είναι ένα παγκόσμιο χαλιφάτο, να ηγείται ενός παγκόσμιου χαλιφάτου και να δημιουργεί τζιχάντ και βία και αιματοχυσία σε όλο τον κόσμο.

Ο Υποστράτηγος (Δρ.) G. D. Bakshi, είναι βετεράνος Στρατηγός! Διοίκησε το τάγμα του σε ενεργές επιχειρήσεις στο Kargil και τιμήθηκε με το Μετάλλιο Vishisht Seva. Αργότερα, διοικούσε μια ταξιαρχία σε αντιτρομοκρατικές επιχειρήσεις στα βουνά του Kishtwar και τιμήθηκε με το Μετάλλιο Sena για τις εξαιρετικές του υπηρεσίες. Στη συνέχεια, διοικούσε τη φημισμένη Δύναμη Romeo κατά τη διάρκεια εντατικών αντιτρομοκρατικών επιχειρήσεων στις περιοχές Rajouri-Punch του J&K μετά την Επιχείρηση Sarp Vinash.Σε αυτές τις επαναλαμβανόμενες θητείες μάχης, έγινε κάτι σαν ειδικός στην ανατροπή – μετατρέποντας την ήττα σε νίκη. Έχει υπηρετήσει δύο θητείες στην εξαιρετικά έγκριτη Γενική Διεύθυνση Στρατιωτικών Επιχειρήσεων (κατά τη διάρκεια των Επιχειρήσεων Pawan και Vijay) και ήταν ο πρώτος BGS (IW) στο HQ Northern Command όπου ασχολήθηκε με τον Πληροφοριακό Πόλεμο και τις Ψυχολογικές Επιχειρήσεις.

Είναι ένας παραγωγικός συγγραφέας —σε θέματα στρατιωτικά και μη στρατιωτικά— και έχει δημοσιεύσει 45 βιβλία και πάνω από 400 άρθρα σε πολλά έγκριτα ερευνητικά περιοδικά. Άρθρα του έχουν επίσης δημοσιευτεί σε διάφορες εθνικές εφημερίδες. Δίδαξε στην Ινδική Στρατιωτική Ακαδημία στο Ντεχραντούν και στο Prestigious Defence Services Staff College στο Γουέλινγκτον για τρία χρόνια το καθένα. Δίδαξε στο National Defence College στο Νέο Δελχί για δύο χρόνια και αποσύρθηκε από αυτή την έγκριτη θέση τον Ιούνιο του 2008. Κατέχει μεταπτυχιακό δίπλωμα στις Επιστήμες της Άμυνας και μεταπτυχιακό δίπλωμα M. Phil. στις Στρατηγικές Σπουδές από το Πανεπιστήμιο του Μαντράς. Αργότερα ολοκλήρωσε το διδακτορικό του από το ίδιο Πανεπιστήμιο με θέμα «Περιορισμένοι Πόλεμοι στη Νότια Ασία». Μετά τη συνταξιοδότησή του, ήταν Ανώτερος Ερευνητής στο Κέντρο Στρατηγικών Σπουδών και Προσομοιώσεων στο USI και αργότερα υπηρέτησε ως Αναπληρωτής Διευθυντής Έρευνας στο Vivekananda International Foundation. Επί του παρόντος είναι ο Εκδότης του Indian Military Review. Ήταν Ανώτερος Σύμβουλος Ασφαλείας (Σύμβουλος) στην Reliance Industries Limited για πέντε χρόνια. Στα σημαντικότερα βιβλία του περιλαμβάνονται τα «Αφγανιστάν – ο Πόλεμος της Πρώτης Γραμμής Ρήγματος», «Ο Πόλεμος στον 21ο Αιώνα», «Η Ινδική Τέχνη του Πολέμου», «Το Παράδοξο του Πακιστάν», «Η Άνοδος της Ινδικής Στρατιωτικής Ισχύος: Η Εξέλιξη μιας Ινδικής Στρατηγικής Κουλτούρας» και «Περιορισμένοι Πόλεμοι στη Νότια Ασία».

Έχει επίσης γράψει πολλά βιβλία για την Ινδική Φιλοσοφία – τόσο στα Χίντι όσο και στα Αγγλικά. Εμφανίζεται τακτικά σε μεγάλα τηλεοπτικά κανάλια ειδήσεων ως ειδικός σε θέματα τρομοκρατίας και εθνικής ασφάλειας. Δίνει συχνές διαλέξεις στη Σχολή Πολέμου του Στρατού, στο Κολλέγιο Διοίκησης Άμυνας, στο Κολλέγιο Διοίκησης Υλικών, στην Εθνική Ακαδημία Άμυνας και στην Εθνική Αστυνομική Ακαδημία, καθώς και στην Ακαδημία IAS Mussorie. Έχει εμφανιστεί σε αμέτρητα ντοκιμαντέρ και τηλεοπτικές εκπομπές για θέματα Εθνικής Ασφάλειας. Είναι αναγνωρισμένος ηγέτης σκέψης σε αυτόν τον τομέα. Προέρχεται από στρατιωτική οικογένεια και ο μεγαλύτερος αδελφός του, Λοχαγός S.R. Bakshi, σκοτώθηκε εν ώρα μάχης στον πόλεμο του 1965. Ο δρόμος στο Τζαμπαλπούρ (όπου βρίσκεται το προγονικό τους σπίτι) πήρε το όνομά του από τον αδελφό του.

Γράφει ο Αριστόβουλος

Έναυσμα για το παρών άρθρο αποτέλεσε το ερώτημα που έθεσε πριν λίγες μέρες ο Σάββας Καλεντερίδης σχετικά με την απουσία της Ελλάδας από τη πρόσφατη σύνοδο στο Λονδίνο, όπου όμως έλαβε χώρα η Τουρκία. Το προηγούμενο διάστημα γίναμε μάρτυρες της λειτουργίας της εξωτερικής πολιτικής και των διεθνών/διακρατικών σχέσεων, σχετικά με το τουρκικό αίτημα για αγορά πυραύλων αέρος – αέρος τύπου meteor. Αποτελεί δυστυχώς άλλη μια απόδειξη του ερασιτεχνισμού που μας διέπει, δυστυχώς διαχρονικά, αν και η περίπτωση των meteor διεκδικεί το χαρακτηρισμό της προσβλητικής αδιαφορίας αν όχι του πλήρους εξευτελισμού. Η λαϊκή θυμηδία λέει «φοβού τον εχθρό μια φορά, τον ψεύτικο φίλο χίλιες». Όσο σωστό κι αν είναι αυτό, οφείλουμε μια ενδοσκόπηση αλλά κι έναν έλεγχο της ιστορικής μας γνώσης.

Η Γαλλία αποτέλεσε ήδη από την επαύριο της ίδρυσης του νεοελληνικού κράτους (sic) μία από εκείνες τις τρεις Μεγάλες Δυνάμεις που ενεπλάκησαν αποφασιστικά στο γεωπολιτικό του προσανατολισμό και πολλές φορές καθόρισαν τις τύχες του, ακόμη κι ερήμην ή και παρά τη θέληση του. Η ιστορική αυτή διαδρομή διήλθε διάφορες φάσεις, άλλοτε στενής σχέσης κι άλλοτε όχι, πολύ συχνά όμως κατά τρόπο που επηρεάζει την ημέτερη σχέση προς την απειλητική γείτονα Τουρκία. Η ιστορία όσο κι αν θέλουμε πολλές φορές να το αγνοούμε, επαναλαμβάνεται αναπόδραστα και κάποτε θα πρέπει να αποτελέσει βάση της ελληνικής σκέψης/λειτουργίας στο γεωπολιτικό πεδίο.

Προ ακριβώς έξι ετών και στην πρώτη επίσκεψη του νυν Πρωθυπουργού στα Ηλύσια Πεδία και τον Πρόεδρο Μακρόν, προέκυψε η βούληση των δύο χωρών όπως αναθερμάνουν τις ελληνογαλλικές σχέσεις και μάλιστα μέχρι και την πρόθεση υπογραφής αμυντικής συμφωνίας στρατηγικής μορφής. Στο αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα η Ελλάδα θα δοκίμαζε την υβριδική επίθεση της Τουρκίας στον Έβρο (Φεβρουάριος 2020), ενώ την ίδια περίοδο η ρητορική μεταξύ Γαλλίας και Τουρκίας περνούσε μια από τις χειρότερες φάσεις της. Ληφθεί υπόψη ότι το διάστημα εκείνο η Γαλλία είχε προβεί σε ανάλογες αμυντικές συμφωνίες με τη Γερμανία και την Ιταλία. Είναι σίγουρα ορθή η προσπάθεια να υπάρχει πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική και να μην είμαστε μονοπολικά τοποθετημένοι. Πρέπει όμως αυτό να γίνεται συντονισμένα και με (επι)γνώση των καταστάσεων.

Η Ελλάδα προσδοκούσε την ανάπτυξη σχέσης με «ρήτρα αμοιβαίας συνδρομής», ώστε στον κρίσιμο χώρο του Αιγαίου να επιτύχει την παρουσία ενός τρίτου ισχυρού παράγοντα προς ανάσχεση του τουρκικού επεκτατισμού ή ακόμη και την ενεργό συνδρομή σε περίπτωση ελληνοτουρκικής σύρραξης. Δυστυχώς η σκέψη μας παγίως είναι (εγκληματικά) αφελής, περιμένοντας τη μεσσιανική παρουσία κάποιου πέραν ημών για αντιμετώπιση ενός θανάσιμου κινδύνου που είναι όμως αποκλειστικά δική μας ευθύνη. Συν τοις άλλοις, η σχέση που μυωπικά προσδοκούσαμε εμπεριείχε τον όρο της αμοιβαιότητας. Τούτο σημαίνει ότι σε ανάλογη περίπτωση θα έπρεπε κι εμείς να συνδράμουμε ενεργά τους Γάλλους όπου θα είχαν ανάλογη ανάγκη. Άραγε πόσο εφικτό θα ήταν για τη χώρα μας να αποστείλει στρατιωτικά τμήματα επιπέδου Λόχου ή Τάγματος, για παράδειγμα στο Μάλι της Δυτικής Αφρικής, με σίγουρη την πιθανότητα εμπλοκής σε μια περιοχή με ισχυρή δράση ισλαμιστικών εξτρεμιστικών ομάδων; Για την οικονομία του άρθρου, αυτό τελικά δεν έγινε και η στρατηγική σχέση που υπογράφτηκε βασίστηκε στο άρθρο 5 της Συνθήκης του ΝΑΤΟ και το άρθρο 42.7 της Συμφωνίας της Λισσαβώνας της ΕΕ, όπως ακριβώς στο ανάλογο με την Γερμανία και την Ιταλία.

Την ίδια εποχή και για την αντιμετώπιση του δυσμενούς στρατιωτικού ισοζυγίου προς την Τουρκία, υπήρχε μεγάλη ανάγκη για εμάς ως προς την απόκτηση πολεμικών αεροσκαφών και ναυτικών μονάδων επιφανείας. Την ίδια περίοδο η Γαλλία είχε απολέσει κατόπιν αμερικανικού δακτύλου ένα τεράστιο συμβόλαιο ναυπήγησης υποβρυχίων για την Αυστραλία, ύψους 36 δις ευρώ κι έπρεπε να βρει διέξοδο για να μετριάσει το πλήγμα στην αμυντική της βιομηχανία. Επομένως Ελλάδα και Γαλλία αμφότερες η μία στην άλλη έβλεπαν μια βέλτιστη λύση προς ικανοποίηση των άμεσων εθνικών τους επιδιώξεων. Κάπως έτσι φτάσαμε στην απόκτηση των αεροσκαφών Rafale τα οποία θα εξοπλίζονταν με πυραύλους αέρος – αέρος τύπου meteor και τη ναυπήγηση των φρεγατών Belharra στις οποίες αμελήσαμε (…) να τοποθετήσουμε υποστρατηγικούς πυραύλους Scalp Naval ικανούς να προκαλέσουν ισχυρούς πονοκεφάλους στην Άγκυρα την οποία είχαν δυνατότητα να πλήξουν άμεσα.

Δεν είναι κακό να ταυτίζονται τα συμφέροντα σε κοινά αποδεκτές λύσεις, κάθε άλλο. Όμως ακόμη κι όταν αναγνωρίζουμε καλές προθέσεις στους άλλους και στην περίπτωση που εξετάζουμε αυτό συνέβη με την ταχύτατη απόκτηση των Rafale, δεν θα πρέπει να αφήνεται τίποτε στην τύχη. Κι εδώ υπεισέρχονται μια σειρά από ερωτήματα. Τέθηκε ως αδήριτη υποχρέωση ο αποκλεισμός τρίτης ανταγωνιστικής χώρας μελλοντικά; Κατονομάστηκε ρητά ότι η Τουρκία δεν θα μπορεί να αποκτήσει πχ τους πυραύλους meteor ώστε αυτό να συνιστά ένα δικό μας συνεχές πλεονέκτημα; Τέθηκε κάποια υποχρέωση στη γαλλική πλευρά για απόκτηση τεχνογνωσίας; Εξασφαλίστηκε η απρόσκοπτη συντήρηση των πυραύλων αυτών με προνομιακούς όρους; Ζητήσαμε όπως λάβουμε προνομιακή μεταχείριση σε άλλα οπλικά συστήματα στο μέλλον; Απαιτήσαμε ως αντισταθμιστικό ωφέλημα την ικανοποίηση πιθανών αναγκών σε γαλλικά οπλικά συστήματα που ήδη διαθέτουμε; Κατέστη σαφές στη γαλλική πλευρά πως η συγκεκριμένη αγορά αποτελεί για εμάς κρίσιμο παράγοντα; Διευκρινίστηκε πως δεν προσερχόμαστε ως επαίτες αλλά διότι ταυτόχρονα θα τονώνουμε τη γαλλική αμυντική βιομηχανία σε μια περίοδο που είχε σοβαρή ανάγκη οικονομικής αιμοδοσίας; Απαιτήθηκε η πλήρης γαλλική υποστήριξη σε κάθε επίπεδο και σε ότι μας αφορά σε ΕΕ & ΝΑΤΟ απέναντι στον τουρκικό ανταγωνισμό; 

Άραγε ποια θα ήταν η στάση της Τουρκίας σε ανάλογο θέμα; Για παράδειγμα, πιστεύει κανείς ότι αν πάμε και προσεγγίσουμε την Piaggio Aerospace τώρα που πρόκειται να συνεργαστεί με την Baykar θα μπορέσουμε; Υπάρχει περίπτωση οι Τούρκοι να μην έχουν μεριμνήσει για τον αποκλεισμό μας, ακόμη και σε περίοδο ¨ήρεμων νερών¨ και διερευνητικών επαφών; Θα πρέπει λοιπόν (κάποτε) να αντιληφθούμε πως στις διεθνείς και διακρατικές σχέσεις δεν χωρούν ευγένειες ούτε υπάρχουν αγαθές προθέσεις. Για το δυτικό κόσμο ιδιαίτερα, αποτελούμε δίπολο με την Τουρκία. Ποτέ δεν πρόκειται να μας δούνε σε αποκλειστικότητα. Υπήρξαν πολλές φορές στο παρελθόν, με τη Μικρά Ασία προ αιώνος ως χαρακτηριστικότατο παράδειγμα, όπου οι Γάλλοι κι όχι μόνο αυτοί μας άφησαν στα κρύα του λουτρού, με ολέθριες συνέπειες για τον Ελληνισμό. Άρα εκεί που μπορούμε κι εν προκειμένω εκεί που πληρώνουμε από τη φορολόγηση του απλού και δοκιμαζόμενου πολίτη, θα πιέζουμε ώστε να βάζουμε εμείς τους όρους για το δίπολο.

Έχοντας λοιπόν ως περιπτωσιολογική μελέτη (case study) την περίπτωση της απόκτησης πυραύλων meteor και από τη γείτονα, μπορούμε με τον ανάλογο συνειρμό να απαντήσουμε στο ερώτημα που τέθηκε για την απουσία μας από την πρόσφατη σύνοδο στο Λονδίνο. Δεν προβάλλουμε σοβαρά το εθνικό μας κεφάλαιο, δεν δρούμε δε βάθος χρόνου, δεν προσεγγίζουμε σοβαρά όλα τα ενδεχόμενα. Εάν πούμε ότι ήταν μια άτυπη συνάντηση, τότε κρύβουμε το πρόβλημα κάτω από το χαλί. Εάν προσπαθήσουμε να δικαιολογήσουμε τους Γάλλους ότι οι meteor αποτελούν προϊόν κοινοπραξίας όπου δεν κατέχουν το πλειοψηφικό ποσοστό, τότε κοιτάμε το δέντρο και χάνουμε το δάσος, δίνοντας έτσι το δικαίωμα να μας προσεγγίσουν ξανά στο μέλλον με «ψεύτικες» φιλίες. Ούτε εάν για κάποιους λόγους δεν πραγματοποιηθεί η πρόσκτηση των πυραύλων από τους Τούρκους θα πρέπει να εφυσηχάσουμε Πρέπει να πάψουμε να προσεγγίζουμε το ποτήρι με το ερώτημα εάν είναι μισοάδειο ή μισογεμάτο….το ποτήρι είναι εκεί κι έχει νερό, που αν δεν το προσέξουμε θα έλθει και θα μας πνίξει.

Δημήτρης Σταθακόπουλος: Η αλήθεια για την ιδιοκτησία στη Μονή Σινά, την Τουρκία στο SAFE και το μέλλον του Ιμάμογλου

Ο νομικός Δημήτρης Σταθακόπουλος, Οθωμανολόγος-τουρκολόγος, συγγραφέας αρκετών σχετικών βιβλίων, διδάκτορας του Παντείου Πανεπιστημίου και συνεργάτης του Εργαστηρίου Τουρκικών και Ευρασιατικών Μελετών στο Πανεπιστήμιο Πειραιά, σπάζοντας την σιωπή του μετά από ένα χρόνο, σε μια άκρως καυτή συζήτηση στον 98.4 αποκαλύπτει την ουσία της απόφασης του Αιγυπτιακού Δικαστηρίου για την Μονή Σινά , την οποία ήδη εφαρμόζει η Αιγυπτιακή Προεδρία και κυβέρνηση και που αυτή δεν είναι η άδεια χρήσης για θρησκευτικούς και λατρευτικούς λόγους στη μοναστική κοινότητα της Μονής, αλλά το ιδιοκτησιακό της , που για πρώτη φορά από την εποχή του Ιουστινιανού που υπάρχει η Μονή στο Σινά, αυτή και τα περιουσιακά της στοιχεία, έχουν περιέλθει πλέον στην ιδιοκτησία του Αιγυπτιακού κράτους.
Εξηγεί γιατί μέσω υπεργολαβιών , Τουρκικές εταιρείες έχουν αναλάβει ακόμη και συμβάσεις του Ελληνικού Δημοσίου.

Δηλώνει κατηγορηματικά και εξηγεί με στοιχεία , πως η Τουρκία στο πρόγραμμα SAFE για την Ευρωπαϊκή Άμυνα , έχει δεκάδες εναλλακτικές να μετέχει χωρίς να μπρούν να της τεθούν εμπόδια ακόμη και με βέτο. Ενώ τέλος ερμηνεύει γιατί ο επόμενος διάδοχος του Ερντογάν ακόμη και με τις “ευλογίες” του τελευταίου, υπό φυσιολογικές συνθήκες μπορεί να είναι ο φυλακισμένος σήμερα, Εκρέμ Ιμάμογλου .