Το εκρηκτικό γεωπολιτικό τοπίο στη Μέση Ανατολή με την σύγκρουση Ισραήλ-Ιράν κρύβει κινδύνους για την ευρύτερη περιοχή αφού καμία χώρα δεν μένει ανεπηρέαστη. Την απουσία και την αδράνεια της Ελλάδας αλλά και τις αστοχίες που οδηγούν σε μικρές για την ώρα, εθνικές ήττες, καυτηρίασαν ο καθηγητής Γεωπολιτικής και Γεωστρατηγικής Γιώργος Φίλης, ο δρ Διεθνών Σχέσεων από τη Λευκωσία Γιάννος Χαραλαμπίδης και ο επισμηνανός εα και δρ Γεωπολιτικής Στέφανος Καραβίδας από τα Αραβικά Εμιράτα.  ​

Καταλυτικός ο Γιάννης Μάζης για τις γεωπολιτικές εξελίξεις: «Το Ιράν θα υπογράψει την καταδίκη του αν τολμήσει πλήγμα σε αμερικανικό στόχο».

Δείτε την εφ’ όλης της ύλης ανάλυσή του για τον νέο κύκλο έντασης στην εκπομπή “Weekenders” του ANT1.

https://www.ant1news.gr/watch/1893117/giannis-mazis-diethnologos–to-iran-tha-ypograpsei-tin-katadiki-toy-an-tolmisei-kai-xtypisei-amerikaniko-stoxo–weekenders-22-06-2025

Τα τρία συμπεράσμα από την εμπλοκή των ΗΠΑ στη σύγκρουση Ισραήλ-Ιράν

Γράφει ο Γιώργος Μενεσιάν

Περί ισχύος: παρατηρήσεις σχετικά με τα αμερικανικά χτυπήματα στο Ιράν:

1. Το Ιράν είναι αποδυναμωμένο.

Η χώρα βρίσκεται στην πιο αδύναμη φάση των τελευταίων δεκαετιών. Οι ζημιές που έχει υποστεί είναι συντριπτικές, τόσο στο πυρηνικό της πρόγραμμα όσο και στις στρατιωτικές της υποδομές. Παρ’ όλα αυτά, το καθεστώς δείχνει να αντέχει. Δεν φαίνεται να κινδυνεύει άμεσα με κατάρρευση, ενώ οι ιρανικοί πύραυλοι εξακολουθούν να πλήττουν ισραηλινές πόλεις, διατηρώντας έτσι ένα επίπεδο στρατιωτικής αντίδρασης. Δεν έχει όμως πολλές επιλογές και σαφέστατα είναι ο μεγάλος ηττημένος αυτού του πολέμου.

2. Το Ισραήλ είναι ισχυρό, αλλά εξαρτημένο.

Ελάχιστα κράτη με το μέγεθος και τον πληθυσμό του Ισραήλ θα μπορούσαν να επιτύχουν όσα έχει καταφέρει αυτό: συνεχείς και ακριβείς επιθέσεις, σοβαρά πλήγματα στον αντίπαλο, χωρίς εσωτερική κατάρρευση ή διεθνή απομόνωση. Ωστόσο, ακόμη και με τις εντυπωσιακές του ικανότητες, χρειάστηκε τη συνδρομή των ΗΠΑ για να επιτευχθεί ο τελικός στόχο: η καταστροφή (😉 του ιρανικού πυρηνικού προγράμματος. Αυτό για κάποιους είναι ένδειξη αδυναμίας. Από μια άλλη οπτική, όμως, το γεγονός ότι το Ισραήλ κατόρθωσε να πείσει (ή να πιέσει) τις ΗΠΑ να εμπλακούν, αποτελεί απόδειξη της επιρροής και της στρατηγικής του επιμονής.

3. Οι ΗΠΑ είναι πανίσχυρες, αλλά αναγκασμένες να επέμβουν.

Καμία άλλη χώρα στον κόσμο δεν θα μπορούσε να προκαλέσει σε τόσο σύντομο χρόνο τέτοιας κλίμακας καταστροφές, με τέτοια ακρίβεια και στρατιωτική ισχύ. Ωστόσο, η αμερικανική επέμβαση δεν ήταν επιλογή, αλλά αποτέλεσμα πίεσης και ανάγκης. Αυτό ενισχύεται από τις αναφορές ότι οι ΗΠΑ προειδοποίησαν το Ιράν πριν πραγματοποιήσουν τα χτυπήματα. Ουάσινγκτον δεν επιθυμεί παρατεταμένη παρουσία στη Μέση Ανατολή — η στρατηγική της προτεραιότητα έχει μετατοπιστεί στην Άπω Ανατολή. Η απόφαση του Τραμπ να επέμβει, ακόμη και αν αυτή έγινε για να επιταχυνθεί η λήξη του πολέμου ή να πληγεί το ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα, μπορεί να θεωρηθεί και ως ένδειξη περιορισμών. Η μοναδική υπερδύναμη του πλανήτη δεν παρεμβαίνει από θέση άνεσης, αλλά από ανάγκη. Αυτό είναι ένδειξη αδυναμίας από πλευράς Τραμπ.