Τους τελευταίους μήνες η Ρωσία έχει επιτεθεί στην Ουκρανία με έναν πύραυλο κρουζ, η μυστική ανάπτυξη του οποίου είχε κάνει τον Ντόναλντ Τραμπ, κατά την πρώτη προεδρική θητεία του, να αποχωρήσει από μια συμφωνία με τη Μόσχα για τον έλεγχο των πυρηνικών όπλων, δήλωσε ο ουκρανός υπουργός Εξωτερικών.

Τα σχόλια του Αντρίι Σίμπιχα είναι η πρώτη επιβεβαίωση πως η Ρωσία έχει χρησιμοποιήσει στη μάχη τον πύραυλο εδάφους 9M729, στην Ουκρανία και αλλού.

Η Ρωσία έχει εκτοξεύσει τέτοιους πυραύλους εναντίον της Ουκρανίας 23 φορές από τον Αύγουστο, είπε στο Ρόιτερς ένας δεύτερος υψηλόβαθμος ουκρανός αξιωματούχος. Η Ουκρανία κατέγραψε επίσης δύο εκτοξεύσεις του 9M729 από τη Ρωσία το 2022, δήλωσε η πηγή.

Το ρωσικό υπουργείο Άμυνας δεν απάντησε αμέσως σε γραπτό αίτημα για σχόλιο.

– Ένας πύραυλος πέταξε 1.200 χλμ., σύμφωνα με πηγή –

Ο 9M729 έκανε τις ΗΠΑ να αποχωρήσουν, το 2019, από τη Συνθήκη για τις Πυρηνικές Δυνάμεις Μέσου Βεληνεκούς (INF). Η Ουάσινγκτον υποστήριξε πως ο πύραυλος παραβιάζει τη συνθήκη και ότι έχει βεληνεκές πολύ πέραν του ορίου των 500 χιλιομέτρων, αν και η Ρωσία το αρνήθηκε.

Ο πύραυλος, ο οποίος μπορεί να φέρει πυρηνική ή συμβατική κεφαλή, έχει βεληνεκές 2.500 χιλιομέτρων, σύμφωνα με τον ιστότοπο Missile Threat του Κέντρου Στρατηγικών και Διεθνών Μελετών στην Ουάσινγκτον.

Στρατιωτική πηγή δήλωσε ότι ένας 9M729, που εκτοξεύθηκε στις 5 Οκτωβρίου από τη Ρωσία, πέταξε πάνω από 1.200 χιλιόμετρα μέχρι το στόχο του στην Ουκρανία.

«Η χρήση από τη Ρωσία του απαγορευμένου από την INF 9M729 εναντίον της Ουκρανίας τους προηγούμενους μήνες καταδεικνύει τον μη σεβασμό του (προέδρου Βλαντίμιρ) Πούτιν προς τις Ηνωμένες Πολιτείες και τις διπλωματικές προσπάθειες του Προέδρου Τραμπ για να τερματίσει τον πόλεμο εναντίον της Ουκρανίας», αναφέρει σε γραπτά σχόλιά του ο Σίμπιχα.

Ο ουκρανός υπουργός Εξωτερικών είπε στο Ρόιτερς ότι το Κίεβο υποστηρίζει τις ειρηνευτικές προτάσεις του Τραμπ και ότι η Ρωσία θα πρέπει να δεχθεί τη μέγιστη πίεση για να ωθηθεί προς την ειρήνη, λέγοντας ότι η ενίσχυση της ουκρανικής δύναμης πυρός μεγάλου βεληνεκούς θα βοηθούσε ώστε να πειστεί η Μόσχα να βάλει τέλος στον πόλεμο που διεξάγει στην Ουκρανία.

Η Ουκρανία έχει ζητήσει από την Ουάσινγκτον να της προμηθεύσει πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς Τόμαχοκ, οι οποίοι δεν είχαν απαγορευθεί από την INF επειδή τότε εκτοξεύονταν μόνο από τη θάλασσα. Η Ρωσία λέει πως αυτό θα ήταν μια επικίνδυνη κλιμάκωση.

– «Ζήτημα για την ευρωπαϊκή ασφάλεια» –

Η χρήση του 9M729 επεκτείνει το ρωσικό οπλοστάσιο όπλων μεγάλου βεληνεκούς που χρησιμοποιεί για να πλήττει την Ουκρανία και εντάσσεται στα απειλητικά σήματα που στέλνει η Μόσχα στην Ευρώπη, την ώρα που ο Τραμπ επιδιώκει μια ειρηνική διευθέτηση, λένε δυτικοί στρατιωτικοί αναλυτές.

«Πιστεύω πως ο Πούτιν προσπαθεί να αυξήσει την πίεση στο πλαίσιο των διαπραγματεύσεων για την Ουκρανία», λέει ο Ουίλιαμ Άλμπερκ της δεξαμενής σκέψης Pacific Forum προσθέτοντας ότι ο 9M729 σχεδιάσθηκε για να πλήττει στόχους στην Ευρώπη.

Η Ρωσία προχώρησε την περασμένη εβδομάδα σε δοκιμή του πυρηνοκίνητου πυραύλου κρουζ Burevestnik και προχθές, Τετάρτη, ανακοίνωσε ότι έκανε δοκιμή μιας πυρηνοκίνητης τορπίλης με την ονομασία Ποσειδών.

Ο Λευκός Οίκος δεν απάντησε σε συγκεκριμένες ερωτήσεις για τη χρήση του 9M729 από τη Ρωσία. Ο Τραμπ διέταξε χθες, Πέμπτη, τις αμερικανικές ένοπλες δυνάμεις να επαναλάβουν τις δοκιμές πυρηνικών όπλων, επικαλούμενος «προγράμματα δοκιμών άλλων χωρών».

Μετά την αποχώρηση των ΗΠΑ από τη συνθήκη INF, η οποία απαγόρευε τους εκτοξευόμενους από το έδαφος πυραύλους βεληνεκούς 500 – 5.500 χιλιομέτρων, η Ρωσία κήρυξε μορατόριουμ στην ανάπτυξη πυραύλων μέσου βεληνεκούς. Η Δύση λέει πως η Ρωσία έχει ήδη αναπτύξει μερικούς πυραύλους 9M729.

Στις 4 Αυγούστου, λίγο πριν χρησιμοποιήσει τους πυραύλους στην Ουκρανία, η Ρωσία ανακοίνωσε ότι η ανάπτυξη πυραύλων μέσου βεληνεκούς, που μπορούν να φέρουν πυρηνικές κεφαλές, δεν θα υπόκειται πλέον σε περιορισμούς.

«Αν φανεί πως η Ρωσία χρησιμοποιεί στην Ουκρανία πυραύλους με βεληνεκές INF, που μπορεί εύκολα να είναι πυρηνικοί, τότε αυτό είναι ένα ζήτημα για την ευρωπαϊκή ασφάλεια, όχι μόνο για την Ουκρανία», λέει ο Τζον Φόρμαν, πρώην βρετανός στρατιωτικός επιτετραμμένος στη Μόσχα και το Κίεβο.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ-Reuters

Οι εθνικές προκλήσεις της Αρμενίας και η Διασπορά

Άρθρο του Ζακ Νταμαντιάν στην εφημερίδα Αζάτ Όρ

Μετά τον 44ήμερο Πόλεμο του Αρτσάχ, άρχισε να κυκλοφορεί μια άποψη σύμφωνα με την οποία «οι Αρμένιοι της Διασποράς δεν πρέπει να μιλούν για την πολιτική της Αρμενίας, αφού δεν ζουν μέσα στη χώρα, και η κυβέρνηση έχει εκλεγεί από τον λαό».

Αναμφίβολα, σε ένα δημοκρατικό πολίτευμα είναι σεβαστή τόσο η γνώμη του πολίτη όσο και η ελεύθερη έκφραση διαφορετικών απόψεων.

Ωστόσο, προκαλεί εντύπωση ότι τέτοιες αντιλήψεις δεν υπήρχαν πριν από τη “βελούδινη επανάσταση”, παρόλο που οι Αρμένιοι της Διασποράς ασκούσαν σφοδρή κριτική στις μετασοβιετικές κυβερνήσεις, επισημαίνοντας τη συντριπτική φτώχεια των κατοίκων και την προφανή οικονομική ανισότητα.

Εκείνες οι κυβερνήσεις είχαν καταδικαστεί στη συνείδηση του αρμενικού λαού με την κατηγορία της «διαφθοράς», αν και η θεμελιώδης αρχή της δικαιοσύνης ορίζει πως «κάθε κατηγορούμενος θεωρείται αθώος μέχρι να αποδειχθεί ένοχος από το δικαστήριο».

Αλλά είναι άραγε η διαφθορά ένα αποκλειστικά μετασοβιετικό φαινόμενο;

Ανατρέχοντας στην παγκόσμια ιστορία, από τη γένεση των αρχαίων κρατών και τη βασιλεία του ινδιάνικου φύλου των Ίνκας έως τις σύγχρονες δημοκρατίες, βλέπουμε πως ακόμη και οι πιο ανεπτυγμένες κοινωνίες δεν έχουν μείνει αλώβητες.

Πρόσφατο παράδειγμα αποτελεί η ποινή φυλάκισης πέντε ετών του πρώην προέδρου της Γαλλίας, Νικολά Σαρκοζί, για τη δωροδοκία που φέρεται να έλαβε από τον Καντάφι.

Στη σημερινή εποχή της παγκοσμιοποίησης, κάθε άνθρωπος δεν είναι μόνο πολίτης του κράτους του, αλλά και πολίτης του κόσμου.

Όταν διεξάγονται εκλογές στις Ηνωμένες Πολιτείες, στη Γερμανία, στην Τουρκία ή στη Γαλλία, τα ελληνικά μέσα ενημέρωσης προβάλλουν ζωντανές αναλύσεις, όπου δημοσιογράφοι, πολιτικοί και ειδικοί εξετάζουν τα αποτελέσματα και τις επιπτώσεις τους.

Ο Έλληνας πολίτης σχολιάζει την πολιτική αυτών των χωρών. Γιατί, λοιπόν, να μην έχει και ο Αρμένιος της Διασποράς το δικαίωμα να μιλήσει για την Αρμενία;

Ή μήπως θα του αφαιρεθεί αυτό το «δικαίωμα» απλώς και μόνο επειδή είναι Αρμένιος στην καταγωγή;

Κατά τον πόλεμο στη Γάζα, Εβραίοι διανοούμενοι που δεν ζουν στο Ισραήλ επέκριναν ανοιχτά τον Νετανιάχου, παρότι είχε εκλεγεί δημοκρατικά από τον λαό του.

Παρά το γεγονός ότι το Ισραήλ εξήλθε στρατιωτικά νικηφόρο, πολεμώντας ταυτόχρονα σε δύο μέτωπα, είναι αυτονόητα καταδικαστέα η σφαγή αμάχων, ιδιαίτερα παιδιών.

Ωστόσο, δεν μπορεί να αγνοηθεί πως ένα κράτος των δέκα εκατομμυρίων κατάφερε να γονατίσει ένα των ενενήντα, λαμβάνοντας σημαντική διπλωματική στήριξη από την εβραϊκή Διασπορά.

Στις δημοκρατίες υπάρχουν αμέτρητα παραδείγματα ηγετών που δεν εφάρμοσαν τα προεκλογικά τους προγράμματα.

Ας θυμηθούμε πως ακόμη και ο Χίτλερ ανήλθε στην εξουσία της Γερμανίας μέσω εκλογών.

Όσον αφορά την αρμενική πραγματικότητα, δεν ήταν η Διασπορά εκείνη που πριν τον πόλεμο αποφάσισε να ακυρώσει τις διαπραγματεύσεις για τη λύση του «ζητήματος του Αρτσάχ», ούτε εκείνη που απέρριψε τις προτάσεις για ειρήνευση.

Οι οργανώσεις της αρμενικής Διασποράς πάντοτε απέφευγαν τις πολεμοχαρείς δηλώσεις.

Ωστόσο, στις προσωπικές συνομιλίες, δεν λείπει το πικρό ερώτημα:

«Αφού δεν υπήρχε καμία πιθανότητα νίκης, γιατί θυσιάστηκε το άνθος της νεολαίας μας;»

Το δικαίωμα του πολίτη της Αρμενίας να ζει με ειρήνη και αξιοπρέπεια είναι αδιαπραγμάτευτο, όπως και για όλους τους λαούς του κόσμου.

Όμως μπορούν αυτά τα δικαιώματα να διασφαλιστούν με την παραίτηση από τα εθνικά σύμβολα και δικαιώματα;

Ανατρέχοντας στη σοβιετική περίοδο, βλέπουμε ότι η Αρμενία, όσο της επέτρεπαν οι συνθήκες, διατήρησε τα εθνικά της σύμβολα. Ακόμη και στις πιο σκληρές σταλινικές εποχές δεν αρνήθηκε ποτέ το Αραράτ.Είναι γνωστός ο διάλογος του Νικίτα Χρουστσόφ με έναν Τούρκο πολιτικό, όταν εκείνος τον ρώτησε:

«Γιατί επιτρέπετε στους Αρμενίους να χρησιμοποιούν το όρος Αραράτ, αφού δεν τους ανήκει;»

Και ο Σοβιετικός ηγέτης απάντησε:

«Κι εσείς έχετε τη Σελήνη στη σημαία σας. Σας ανήκει μήπως;»

Το 1980, στην τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων της Μόσχας, το Αρμενικό Κρατικό Συγκρότημα Χορού παρουσίασε τον χορό «Berd», ενώ στο στάδιο «Λουζνίκι» απεικονιζόταν περήφανα το Αραράτ.

Η γεωγραφική θέση της Αρμενίας είναι αναμφίβολα δύσκολη.

Η σημερινή κυβέρνηση της Δημοκρατίας της Αρμενίας φαίνεται να αποκηρύσσει το Αραράτ ως εθνικό σύμβολο, ενώ ο υπουργός Εξωτερικών φέρει το όνομα… Αραράτ Μιρζογιάν.

Ο πρωθυπουργός, μέσα από τις αναρτήσεις του στα κοινωνικά δίκτυα, παρουσιάζει στιγμιότυπα όπου διαβάζει την «Ιστορία των Αρμενίων».

Μα μελετώντας το παρελθόν, γίνεται φανερό ότι ο βάρβαρος γείτονας ποτέ δεν ικανοποιείται με μονομερείς υποχωρήσεις, ενώ η Δύση παραμένει μακρινή και αδιάφορη απέναντι στα προβλήματα της περιοχής μας.