Γράφει ο Μανώλης Σκούληκας

Μετά από τη δεύτερη αποτυχία του να κλείσει το Ουκρανικό μέτωπο, ο Trump έσφιξε περαιτέρω τον οικονομικό κλοιό γύρω από τη Ρωσία, ελπίζοντας να επισπεύσει τουλάχιστον το τέλος του πολέμου και να μειώσει τις ουκρανικές απώλειες που προκαλεί η συστηματική στρατηγική φθοράς του Ρωσικού στρατού.

Πράγματι οι Ρώσοι φαίνεται να επισπεύδουν την κατάληψη των πόλεων του Ντονμπάς με το Ποκρόφσκ και το Κουπυάνσκ να είναι κατά 90% στα χέρια τους, το Μύρνοραντ να είναι πλήρως περικυκλωμένο με πάνω από δέκα χιλιάδες ουκρανούς στρατιώτες εντός του θύλακα, το Λυμάν και την Κονσταντινίφκα να δέχονται επιθέσεις εντός του αστικού ιστού και το Σλοβυάνσκ, Κραματόρσκ και Σιβέρσκ να προσεγγίζονται προς έναρξη της πολιορκίας τους. Μόλις πέσουν και οι τελευταίες τρεις αυτές πόλεις, το σύνολο των μεγάλων αστικών κέντρων του Ντονμπάς θα έχει περιέλθει στα χέρια των Ρώσων μαζί με τα μεταλλεία σπανίων γαιών, τις βιομηχανικές μονάδες και τους ρωσόφωνους πληθυσμούς τους. Φαίνεται μάλιστα να εστιάζουν σε πλήρη περικύκλωση πλέον των ουκρανικών μονάδων, αντί για τη μερική περικύκλωση που εφάρμοζαν τα τελευταία δύο χρόνια.

Η πλήρης περικύκλωση οδηγεί σε αιχμαλωσία των Ουκρανών στρατιωτών που εν τέλει θα ανταλλαχθούν, ενώ η μερική περικύκλωση προκαλούσε πολύνεκρες εξόδους όπου οι υποχωρούσες μονάδες εκτίθεντο σε πυρά πυροβολικού και drones  που μπορούσαν να προκαλέσουν μέχρι και 60% απώλειες, με τελικό σκοπό την πλήρη αφαίμαξη του ουκρανικού στρατού από εμπόλεμους για την επόμενη γενιά. Βέβαια η δεύτερη τακτική απαιτούσε περισσότερο χρόνο στην εφαρμογή της, κάτι που δεν φαίνεται να έχει πλέον η Ρωσία μετά τους νέους έμμεσους δασμούς. Οπότε ο πόλεμος μάλλον επισπεύστηκε κατά έναν περίπου χρόνο. 

Αν λοιπόν περιμένουμε να πέσουν κάποιες σημαντικές πόλεις μέσα στο χειμώνα, το επόμενο φθινόπωρο θα μπορούσαμε να έχουμε νέα προσέγγιση για ειρήνη ή εκεχειρία με το σύνολο του Ντονμπάς και της Ζαπορίζια να είναι σε ρωσικά χέρια και τους αντικειμενικούς σκοπούς των Ρώσων να έχουν επιτευχθεί κατά σημαντικό ποσοστό. Μέσα σε αυτόν το χρόνο πιθανώς να έχουμε δει και μια νέα ανάφλεξη στη Μέση Ανατολή που όμως ενδεχομένως να επιφέρει μια εκτόνωση και μια επίλυση του ζητήματος της καταδίκης Νετανιάχου, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Αν και το οριστικό κλείσιμο των δύο μετώπων θα είναι και πάλι πολύ δύσκολο, οι πιθανότητες θα είναι μάλλον καλύτερες από ότι είναι σήμερα, αφού και η Ρωσία αλλά και το Ισραήλ δεν έχουν πετύχει ακόμα τους στόχους τους.

Στα πλαίσια αυτά ο Trump αναζήτησε μια εκεχειρία με τον κινέζο αντίπαλό του και την πέτυχε. Στα πλαίσια της πρόσφατης συμφωνίας οι δασμοί έμειναν σε ανεκτό επίπεδο, οι Κινέζοι δεν μειώνουν την εξαγωγή σπάνιων γαιών, οι Αμερικάνοι τους δίνουν υδρογονάνθρακες και προηγμένους ημιαγωγούς, ενώ συμφωνήθηκε η Κίνα να διαμεσολαβήσει για την λήξη του πολέμου στην Ουκρανία.

Οι δύο αντίπαλοι του «Πολέμου των Δρόμων» συμφώνησαν ότι κανείς τους δεν έχει την σαφή υπεροχή αυτή τη στιγμή ώστε να αποτολμήσει την κλιμάκωση με κάποια σημαντική πιθανότητα επιτυχίας, οπότε έδωσαν ένα χρόνο παράτασης στον εαυτό τους μέχρι να προετοιμαστούν καλύτερα. Και οι δύο χρειάζονται να μεγαλώσουν τα οπλοστάσιά τους, να εδραιώσουν την επιρροή τους σε ξένες χώρες και το σημαντικότερο απ’ όλα: να επισπεύσουν την ανάπτυξη προηγμένης τεχνητής νοημοσύνης. Αν η τεχνολογική κούρσα που καθόρισε τον Β’ΠΠ ήταν η ανάπτυξη πυρηνικών όπλων, η σημερινή αναμέτρηση θα  καθοριστεί από την ανάπτυξη προηγμένης τεχνητής νοημοσύνης. 

Για να επιτευχθεί κάτι τέτοιο χρειάζονται τεράστια ποσά ενέργειας και ημιαγωγών. Οι ΗΠΑ υπολείπονται σε σπάνιες γαίες και ημιαγωγούς, ενώ η Κίνα σε ενέργεια και προηγμένους ημιαγωγούς -το 95% των οποίων κατασκευάζεται στην Ταϊβάν. Με την πρόσφατης συμφωνία παίρνουν και οι δύο αυτό που τους λείπει από τον άλλον και μέσα στον επόμενο χρόνο θα εντείνουν και οι δύο την κούρσα για την ανάπτυξη προηγμένης τεχνητής νοημοσύνης. Όποιος την επιτύχει πρώτος θα έχει σαφές πλεονέκτημα σε πάρα πολλά πεδία στην επερχόμενη αναμέτρηση. 

Αν την πετύχουν με μικρή χρονική διαφορά τότε πιθανώς να έχουμε μια ισορροπία τρόμου σαν αυτή του Ψυχρού Πολέμου. Σε μια τέτοια περίπτωση η Κίνα θα μπορέσει να επωφεληθεί από αυτή την σταθερότητα για να ολοκληρώσει και να εγκαθιδρύσει τον Δρόμο του Μεταξιού και να γίνει εντός της εικοσαετίας η ισχυρότερη οικονομία στον πλανήτη, αν κάτι άλλο δεν αναστρέψει αυτή την εμπορική της επικυριαρχία. 

Ενδιαμέσως όμως πρόκειται να χρησιμοποιεί αντιπροσώπους σε όλη την υφήλιο για να κρατά τις ΗΠΑ σε εγρήγορση και να τους απορροφά τους πόρους. Όσο οι ΗΠΑ θα αντιμετωπίζουν αυτές τις προκλήσεις στο ρόλο τους ως πλανητάρχης, η Κίνα θα συνεχίζει σταθερά την οικονομική της επέκταση περιμένοντας υπομονετικά δίπλα από το ποτάμι μέχρι να δει τα πτώματα των εχθρών της να περνούν μπροστά της.

Αν όμως η συμβουλή του Κομφούκιου μας φαίνεται αόριστη και ίσως ακατανόητη, ας αφήσουμε τον Αίσωπο να μας το εξηγήσει καλύτερα:

Κάποτε ένα λιοντάρι και μια αρκούδα βρήκαν ένα νεκρό ελαφάκι και ξεκίνησαν να παλεύουν αναμεταξύ τους για το ποιος θα το φάει. Όταν και οι δύο κείτονταν εξαντλημένοι στο έδαφος μετά από τον αγώνα τους, μια αλεπού που παρακολουθούσε κρυφά την όλη σκηνή, πετάχτηκε από την κρυψώνα της και τους έκλεψε το ελάφι όταν κανείς τους πια δεν είχε τη δύναμη να το διεκδικήσει από αυτήν.

Αν η αρκούδα θυμίζει πάντα τη Ρωσία και ο Trump ομοιάζει με λιοντάρι, η αλεπού επί του προκειμένου θυμίζει μάλλον …Κινέζικο Δράκο.

Η επέτειος της 28ης Οκτωβρίου 1940,εορτάσθηκε με κάθε λαμπρότητα.

Γράφει η Μαρία Γιαλαμά, Ελεύθερη Ώρα

Η εορτάζουσα Θεσσαλονίκη ,τόσο τον πολιούχο της Άγιο Δημήτριο όσο και την απελευθέρωσή της από τους Οθωμανούς στις 27-28 Οκτωβρίου του 1912 ,συγχρόνως με την Εθνική επέτειο,μας εξέπληξε ευχάριστα για άλλη μία φορά ,με τις εξαιρετικές εκδηλώσεις. Οι θρησκευτικές στον ναό του Αγίου Δημητρίου υπήρξαν λαμπρές με Βυζαντινή μεγαλοπρέπεια,ενώ οι παρελάσεις μαθητική και στρατιωτική,αλλά και των πολυπληθών τμημάτων εθελοντών της διατηρήσεως της Εθνικής μνήμης,αλλά και της Πολιτικής Προστασίας, αξιομνημόνευτες. Η αποκάλυψη δε της προτομής,του αγρίως δολοφονηθέντος αστυνομικού των ΕΚΑΜ Γεωργίου Λυγγερίδη,από οπαδούς ποδοσφαιρικής ΑΕ ,συγκλονιστική μέσα στην σεμνότητά της.Η διαχρονικότητα του Ελληνισμού μέσω της θυσιαστικής πορείας των Ηρώων του ,ανεδείχθη για άλλη μία φορά.

Διαστρέβλωση της ιστορίας.

Η επιλεκτική ιστορική αμνησία,που διακατέχει πολλούς εκ των επισήμων,δεν τους επέτρεψε να αναφερθούν στον σημαντικότατο ρόλο του στρατηλάτου Διαδόχου Κωνσταντίνου Α στην απελευθέρωση της πόλεως,ούτε στην νικηφόρο έφιππη είσοδό του μαζί με τον βασιλέα Γεώργιο Α και το στράτευμα στην ελεύθερη πόλη. Ανιστόρητοι,μέλη της ευρύτερης αριστεράς ισχυρίσθηκαν,ότι την Θεσσαλονίκη την απελευθέρωσε η Εθνική αντίσταση. Μικρότητες αλαζόνων μη αρμόζουσες στην θυσία των αγωνισθέντων Ελλήνων για την ελευθερία τόσο της Θεσσαλονίκης,όσο και της Ελλάδος το 1940-1949

Όσο για την 28η Οκτωβρίου, που “ο λαός είπε το ΟΧΙ”,εναρμονίσθηκαν οι περισσότεροι με το προοδευτικό αφήγημα ,αρνούμενοι να αποδεχθούν,ότι η τότε ετοιμότητα των Ενόπλων Δυνάμεων,ήτο αποτέλεσμα των σκληρών προσπαθειών του Ιωάννου Μεταξά,όπως άλλωστε και η απάντηση στον Ιταλό πρέσβη: alors c’ est la guerre. “Λοιπόν έχουμε πόλεμο” είπε ο Ιωάννης Μεταξάς,και αμέσως συνεκάλεσε υπουργικό συμβούλιο το οποίο και έγινε στις πέντε το πρωϊ της 28ης Οκτωβρίου 1940.Στο συγκληθέν υπουργικό συμβούλιο,εζήτησε από τους υπουργούς του,να υπογράψουν εφ’ όσον κρίνουν σωστή την απόφασή του και μόνον,τα διατάγματα τα αφορούντα της έναρξη του πολέμου. Συμφώνως με μαρτυρία του υφισταμένου υφυπουργού, Αμβροσίου Τζίφου κανείς δεν αρνήθηκε να υπογράψει. Την αναγκαιότητα της ενόπλου απαντήσεως στην Ιταλική εισβολή,ανέφερε και ο Βασιλεύς Γεώργιος Β σε μήνυμά του προς τον Ελληνικό λαό:

Προς τον Ελληνικόν λαόν.

Ο Πρόεδρος της Κυβερνήσεως Σας ανήγγειλε προ ολίγου υπό ποίους όρους ηναγκάσθημεν να κατέλθωμεν εις πόλεμον κατά της Ιταλίας,επιβουλευθείσης την ανεξαρτησίαν της Ελλάδος. Κατά την μεγάλην ταύτην στιγμήν,ειμί βέβαιος,ότι πας Έλλην και πάσα Ελληνίς θα επιτελέσουν το καθήκον των μέχρι τέλους,και θα φανώσιν αντάξιοι της ενδόξου ημών ιστορίας.

Με πίστην εις τον θεόν και εις τα πεπρωμένα της φυλής,το έθνος σύσσωμον και πειθαρχούν ως εις άνθρωπος θα αγωνισθή υπέρ βωμών και εστιών μέχρι τελικής νίκης .

Με τον τρόπο αυτό ενημερώθηκε ο Ελληνικός λαός για την έναρξη του πολέμου. Κυριαρχούντος του εθνικού πνεύματος,όλοι έσπευσαν να καταταγούν,πλήν των μελών του ΚΚΕ στην αρχή τουλάχιστον,που καλούσε τα μέλη του να μην μετάσχουν,γιατί ο πόλεμος γινόταν προς χάριν των Άγγλων. Παραχαράκτες της ιστορίας και αρνησιπάτριδες ,είχαν καλέσει τον λαό να μην μετάσχει και στην Μικρασιατική εκστρατεία .Αλλά και μετά τον Ελληνοϊταλικό πόλεμο,ιδιαιτέρως κατά την περίοδο 1946-1949,ελειτούργησαν ανθελληνικά ως ενεργούμενα της Σοβιετικής Ενώσεως. Διέπραξαν το άθλιο παιδομάζωμα και τιμώρησαν σκληρά αυτούς που δεν τους έδωσαν τα παιδιά τους. Συνεργάσθηκαν με τους Εαμοβούλγαρους και κατάφεραν ισχυρό πλήγμα στις οικογένειες της Μακεδονίας και της Θράκης.

Είναι καιρός πλέον οι σύγχρονοι Έλληνες να αποκτήσουν ιστορική γνώση και να τιμούν τους θυσιασθέντες για την Πατρίδα,με τον ανάλογο σεβασμό.

Τον σεβασμό αυτό που επέδειξαν φέτος οι ομάδες των Εθνοφυλάκων,των απογόνων των Μακεδονομάχων ,αλλά και των εθελοντών όλων των πολιτικών ομάδων που παρήλασαν στην Θεσσαλονίκη με άψογους σχηματισμούς. Αυτόν που επέδειξαν οι μαθητές της μαθητικής παρελάσεως την 27η Οκτωβρίου,που παρήλασαν υπό καταρρακτώδη βροχή,τιμώντας υπερήφανοι τους προγόνους τους.

Δυστυχώς τον σεβασμό αυτό δεν επέδειξαν οι κυβερνώντες,αφήνοντας ανέγγιχτη την άθλια εικόνα μπροστά στο μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτου. Αναδεικνύοντας την ανυπαρξία διαθέσεως,παρά τις υποσχέσεις, να σεβαστούν αυτούς που προσέφεραν την ζωήν τους για την ελευθερία της πατρίδος. Μόνον με τον επιβαλλόμενο σεβασμό,θα κατανοούσε ο δυστυχής αλλοδαπός πατέρας,ότι οφείλει να σέβεται την ιστορία της χώρας που τον φιλοξενεί και ότι το όποιο δικαίωμα απορρέει από την εδώ παραμονή του,έχει να κάνει με νόμους και κανόνες. Το να μην σέβεται τον ιερό αυτό χώρο για τους Έλληνες,ωθούμενος στην πράξη αυτή δυστυχώς από εκλεγμένους του Ελληνικού Κοινοβουλίου,αντικειμενικώς είναι λόγος αφαιρέσεως της αδείας παραμονής του .

Η αποσιωπουμένη από τα κατευθυνόμενα ΜΜΕ, επέτειος της δολοφονίας του Κωνσταντίνου Κατσίφα,28/10/2018,από την Αλβανική Αστυνομία, ομογενούς μας της Β.Ηπείρου,συμπίπτουσα με την Εθνική μας επέτειο,αναδεικνύει τον τρόπο που λειτουργεί η χώρα προελεύσεως του πονεμένου πατρός. Ας του το υπενθυμίσουν οι έγκριτοι δημοσιογράφοι που συνομιλούν μαζί του και του επιτρέπουν να υβρίζει και να απειλεί τους κυβερνώντες,τονίζοντάς του,ότι είναι ελεύθερος να επιστρέψει στην ….δημοκρατική χώρα του.

Δημοκρατική απάθεια

Η “Δημοκρατική απάθεια” της Υπουργού Παιδείας,να επιτρέπει να παρελαύνουν αλλοδαπές,μουσουλμάνες μαθήτριες με μαντίλες και άνευ της σχολικής στολής παρελάσεως,προκαλεί. Ο φορολογούμενος Έλληνας ,που πληρώνει με τους φόρους του την εκπαίδευση ,αισθάνεται εμπαιζόμενος από την εμμονή της πολυπολιτισμικότητος των κυβερνώντων και της προστατευομένης ασυδοσίας του κάθε λαθρομετανάστη. Η εικόνα της χώρας -χώρου,όπου ο καθένας πράττει κατά το δοκούν και οι λαθροεισβολείς γίνονται ανεκτοί με πράξεις κατά των ισχυόντων κανόνων,επιβάλλεται να εξαληφθεί,διότι δεν αξίζει στην Ελλάδα. Η μή συμμόρφωση με τα ισχύοντα αποτελεί λόγο αμέσου απελάσεως.

Ως ΕΔΩ

Η πλειοψηφία των Ελλήνων ,και το Ως Εδώ,που με την παρουσία τους στις παρελάσεις ανά την χώρα είπαν,απαιτεί τον σεβασμό στην ιστορία και την παύση της παραχαράξεώς της. Ο Ελληνικός λαός,ευτυχώς αφυπνίζεται και αναζητά τις ιστορικές αλήθειες. Η εντυπωσιακή εικόνα στο σπίτι του Ιωάννου Μεταξά με το πλήθος των επισκεπτών καθ’όλη την διάρκεια της 28ης Οκτωβρίου,δείχνει τον δρόμο που οδηγεί στην Εθνική Ανάταση.

Καθώς ο ευρωπαϊκός τρύγος κρασιού ολοκληρώνεται, μπορούμε να αναλογιστούμε εκείνη τη διαφιλονικούμενη λέξη “terroir”.

Είναι δύσκολο να οριστεί, αλλά τείνει να αναφέρεται στους μη ανθρώπινους παράγοντες παραγωγής: τις γεωγραφικές δεδομένες συνθήκες ενός αμπελώνα. Καιρός, σύσταση εδάφους, γωνία ηλιακού φωτός, περιβάλλουσα βλάστηση και ούτω καθεξής. Κάποιοι πιστεύουν ότι καμία τεχνική δεξιότητα στα χέρια ενός παραγωγού pinot noir της Νέας Ζηλανδίας δεν μπορεί να αντισταθμίσει τη μαγεία του γαλλικού terroir της Βουργουνδίας.

Ανοησίες; Μια δικαιολογία του Παλαιού Κόσμου για υψηλές τιμές; Ε, λοιπόν, εμείς οι Ευρωπαίοι πρέπει να κρατηθούμε από όποιο φυσικό πλεονέκτημα μάς έχει απομείνει. Ρίξτε μια ματιά γύρω.

Η γεωοικονομική αδυναμία της Ευρώπης

Σύμφωνα με το Γεωλογικό Ινστιτούτο των ΗΠΑ, τα γνωστά αποθέματα σπάνιων γαιών της Κίνας είναι πάνω από διπλάσια από εκείνα της επόμενης πιο τυχερής χώρας, που είναι η Βραζιλία. Καμία χώρα στη δημοκρατική Ευρώπη δεν βρίσκεται καν στη δεκάδα. (Η Γροιλανδία, ένα απομακρυσμένο και αυτόνομο έδαφος της Δανίας, είναι όγδοη.) Καθώς οι σπάνιες γαίες χρησιμοποιούνται σε κινητήρες αεροσκαφών και σε κάθε είδους καταναλωτικά ηλεκτρονικά, η Κίνα μπορεί να ασκεί πίεση σε άλλες χώρες, μέχρι και να περιορίζει τη χρήση ενός συγκεκριμένου φορτίου. Ακόμη και ο Ντόναλντ Τραμπ, που είχε ελπίσει να υποχρεώσει την Κίνα σε υποταγή μέσω δασμών, αναγκάζεται να υπολογίζει την αναντικατάστατη θέση της στις εφοδιαστικές αλυσίδες. Δείτε πώς καλοπιάνει την Ιαπωνία και την πλούσια σε πόρους Αυστραλία — αλλά όχι την Ευρώπη, όπου οι σπάνιες γαίες είναι σπανιότερες και από το όνομά τους.

Η κατάσταση δεν είναι πολύ καλύτερη στο θέμα της ενέργειας. Στο τέλος του 2020, η Ευρώπη διέθετε το 1,7% των αποδεδειγμένων παγκόσμιων αποθεμάτων φυσικού αερίου. Η Κίνα είχε 4,5%, οι ΗΠΑ λίγο παραπάνω, η Ρωσία 20% και η Μέση Ανατολή 40%. Όχι τυχαία, η Ευρώπη έχει υψηλό ενεργειακό κόστος — ειδικά της Βρετανίας, που αυτό μπορεί να ματαιώσει τις φιλοδοξίες της για την τεχνητή νοημοσύνη — ενώ η Ρωσία έχει καταφέρει να αντέξει τις δυτικές κυρώσεις από τότε που επιτέθηκε στην Ουκρανία. Τα γεγονότα του κόσμου εξαρτώνται από την τοποθεσία απολιθωμένων υπολειμμάτων πλαγκτόν εκατομμυρίων ετών.

Η ψευδαίσθηση ενός «επίπεδου κόσμου»

Υπήρξε μια εποχή, περίπου ανάμεσα στις κρίσεις του ΟΠΕΚ και τον πόλεμο στην Ουκρανία, όπου ήταν δυνατόν να ξεχνά κανείς τη γεωγραφία. Ένας τόπος μπορούσε να είναι σαν οποιονδήποτε άλλον, αν διέθετε αρκετή τεχνογνωσία. Η Σιγκαπούρη και το Ντουμπάι ήταν παραδείγματα για το πώς μπορείς να ευημερήσεις χωρίς φυσικά πλεονεκτήματα. (Το Ντουμπάι δεν είναι, και αυτό ακόμη χρειάζεται να ειπωθεί, πετρελαιοοικονομία.) Όπως η σύγχρονη ζωγραφική εξελισσόταν προς ολοένα και μεγαλύτερη «επιπεδότητα», όπως πρότεινε ο κριτικός και λάτρης του Τζάκσον Πόλοκ, Κλέμεντ Γκρίνμπεργκ, έτσι και ο κόσμος, σε μια περίπτωση όπου η ζωή μιμείται την τέχνη.

Φυσικά, ακόμη και τότε, ο ενθουσιασμός του «μεταγεωγραφικού» κόσμου αγνοούσε κάποια άβολα δεδομένα. Η ύπαρξη ακτογραμμής — και άρα λιμανιού — είναι φυσικό πλεονέκτημα. Ποια πραγματικά δυσμενή μέρη στη Γη, όπως το χερσαίο και ερημοποιημένο Τσαντ, τα πήγαιναν καλά; Ελάχιστα. Αλλά χρειάστηκε ο πόλεμος στην Ουκρανία για να διαλυθεί ολοκληρωτικά η αυταπάτη ενός επίπεδου κόσμου. Σε μια δεκαετία που επανέφερε το «γεω» στη γεωπολιτική, η Ευρώπη ξεχωρίζει ως μια περιοχή που αδικήθηκε από τη φύση, όχι μόνο σε σύγκριση με τις υπερδυνάμεις αλλά και με χώρες όπως ο Καναδάς. Πέρα από τους λιγοστούς φυσικούς πόρους, υπάρχει και η εγγύτητά της με εστίες αστάθειας όπως το Σαχέλ και η Μέση Ανατολή. Και μην ξεχνάτε την Ευρωπαϊκή Πεδιάδα. Η έλλειψη φυσικών εμποδίων ενάντια σε εισβολή έχει θρέψει εθνικιστικούς φόβους από την Πρωσία μέχρι τη Ρωσία.

Η Ευρώπη δεν μπορεί να ξεφύγει από τον χάρτη της

Σε αυτό το σημείο, συνηθίζεται να κοροϊδεύουμε τους φιλελεύθερους και τις αφελείς ελπίδες τους για έναν αψεγάδιαστο, ενιαίο πλανήτη. Όμως, όπως θυμάμαι, οι «η γεωγραφία πέθανε» οπαδοί ήταν συχνά συντηρητικοί, τουλάχιστον στη Βρετανία. Δεν υπήρξε ποτέ μεγαλύτερη δήλωση πίστης σε έναν επίπεδο κόσμο από το να φύγεις από το δικό σου περιφερειακό μπλοκ για να πας «παγκόσμιος», με την υπόθεση ότι η τεχνολογία κατάργησε τις αποστάσεις.

Λοιπόν, καθώς το Brexit συνεχίζει να ικανοποιεί το πολύ το ένα τρίτο των ψηφοφόρων, και η κυβέρνηση των Εργατικών πλησιάζει όλο και περισσότερο την ΕΕ, κάτι πρέπει να αρχίσει να γίνεται αντιληπτό. Η Βρετανία είναι, καλώς ή κακώς, ευρωπαϊκή. Δεν είναι μόνο ότι το κατά κεφαλήν εισόδημά της είναι πολύ πιο κοντά σε εκείνο της ΕΕ από ό,τι των ΗΠΑ. Ή ότι οι βρετανικές προσδοκίες από το κράτος πρόνοιας είναι περισσότερο γερμανικές παρά αμερικανικές, όπως διαπιστώνει κάθε κυβέρνηση που προσπαθεί να το περικόψει.

Πάνω απ’ όλα, η Βρετανία είναι γεωγραφικά μειονεκτική και το ίδιο ισχύει για το μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης. Ακόμη και η πλούσια σε πετρέλαιο Νορβηγία έχει ένα ρωσικό χερσαίο σύνορο να υπολογίζει. Τα βρετανικά προβλήματα – παράτυπη μετανάστευση από την Αφρική και τη Μέση Ανατολή – είναι γαλλικά προβλήματα, όχι αγγλοσφαιρικά, για λόγους που είναι προφανείς σε όποιον έχει χάρτη. Όταν φτάσει η δεκαετία από το δημοψήφισμα το επόμενο καλοκαίρι, θα πρέπει να εξηγηθεί σε όσους τότε ήταν παιδιά ότι ενήλικοι πίστευαν πως μπορούσαμε να ξεφύγουμε από τη βασική ευρωπαϊκότητα της θέσης μας με εμπορικές συμφωνίες με την Αυστραλία και με το να λέμε συχνά τη λέξη «πειρατική/τολμηρή» (buccaneering).

Όταν ο Τραμπ έχει την πολυαναμενόμενη συνάντησή του με τον Σι Τζινπίνγκ αυτή την εβδομάδα, η Ευρώπη θα μοιάζει με ένα παιδί που κοιτάζει δύο γονείς να καβγαδίζουν πάνω από το κεφάλι του. Διαδοχικές γενιές Ευρωπαίων ηγετών αξίζουν κάθε κριτική επειδή άφησαν την ήπειρο να γίνει ο υποτελής που είναι σήμερα. Η στρατιωτική παραμέληση, η προτίμηση σε μια «κοινωνική οικονομία της αγοράς» αντί της ανάπτυξης με κάθε κόστος: ήταν λάθη ζωής και θανάτου, καμωμένα με αυτάρεσκη σιγουριά.

Υπάρχει όμως ένα μόνο στοιχείο ελαφρυντικό. Τα γεωγραφικά δεδομένα ήταν και είναι εναντίον της Ευρώπης. Η άνιση κατανομή συγκεκριμένων πόρων στον κόσμο κάποια στιγμή θα έφερνε συνέπειες. Καλύτερες αποφάσεις θα είχαν μετριάσει το πρόβλημα (η Βρετανία και η Γερμανία έπρεπε να είχαν αντιγράψει την προσήλωση της Γαλλίας στην πυρηνική ενέργεια, για παράδειγμα) αλλά μόνο μέχρι ενός σημείου. Στο τέλος, ακόμη κι αν το ανθρώπινο στοιχείο ήταν άριστο, το terroir ήταν ζοφερό.

Πηγή: geostrategicmedia.com