Οι κινεζικές αρχές προχώρησαν σε μια ακόμη σφοδρή επίθεση εναντίον της θρησκευτικής ελευθερίας, στοχεύοντας αυτή τη φορά μία από τις πιο επιδραστικές υπόγειες χριστιανικές κοινότητες της χώρας — την Εκκλησία της Σιών. Σύμφωνα με τους European Times, η επιχείρηση, που εξαπλώθηκε σε πολλές επαρχίες και οδήγησε στη σύλληψη δεκάδων μελών και ηγετών της, επιβεβαιώνει ότι το Πεκίνο συνεχίζει έναν μακροχρόνιο πόλεμο ενάντια σε κάθε πίστη που τολμά να τοποθετήσει μια ανώτερη εξουσία πάνω από το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας.

Συντονισμένες συλλήψεις σε όλη τη χώρα

Οι συλλήψεις ξεκίνησαν στις 10 Οκτωβρίου, μέσα από καλά συντονισμένες αστυνομικές επιχειρήσεις από το Πεκίνο έως τη Γκουανγκσί. Περίπου 30 άτομα τέθηκαν υπό κράτηση, εκ των οποίων τουλάχιστον 20 παραμένουν ακόμη στις φυλακές. Οι αρχές κατηγορούν τον ιδρυτή της Εκκλησίας, πάστορα Τζιν Μινγκρί (γνωστό και ως Ezra Jin), για «παράνομη χρήση δικτύων πληροφόρησης» — μια ασαφή κατηγορία που χρησιμοποιείται συχνά για να καλύψει πολιτικές διώξεις με νομικό μανδύα.

Ο πάστορας Τζιν Μινγκρί και η “αμαρτία” της ανεξαρτησίας

Από το 2007, ο πάστορας Τζιν είχε δημιουργήσει ένα δίκτυο ανεξάρτητων οικιακών εκκλησιών σε σχεδόν 50 πόλεις. Η επιρροή του και η άρνησή του να θέσει τις δραστηριότητες της εκκλησίας υπό κρατικό έλεγχο τον μετέτρεψαν σε σύμβολο πνευματικής αντίστασης. Η άρνησή του το 2018 να εγκαταστήσει κάμερες παρακολούθησης στον ναό της Εκκλησίας της Σιών προκάλεσε το κλείσιμό του και σηματοδότησε την αρχή μιας παρατεταμένης καταστολής.

Σήμερα, ο Τζιν παραμένει απομονωμένος, χωρίς πρόσβαση σε δικηγόρους ή οικογένεια, ενώ οι πληροφορίες αναφέρουν επιδείνωση της υγείας του. Το καθεστώς φαίνεται να εφαρμόζει τη γνώριμη τακτική της απομόνωσης των πνευματικών ηγετών ώστε να κάμψει την πίστη των πιστών τους.

Η “Σινικοποίηση” της πίστης

Η εκστρατεία εναντίον της Σιών εντάσσεται στο ευρύτερο σχέδιο του Σι Τζινπίνγκ για τη λεγόμενη «Σινικοποίηση» της θρησκείας — έναν ευφημισμό για την πλήρη ιδεολογική υποταγή κάθε πίστης στο Κόμμα. Σε πολλές κρατικά αναγνωρισμένες εκκλησίες, οι σταυροί έχουν αντικατασταθεί από πορτρέτα του Σι, ενώ αποσπάσματα της Αγίας Γραφής έχουν ξαναγραφτεί ώστε να εναρμονίζονται με το κομματικό δόγμα.

Η ανεξάρτητη λατρεία, όσο ειρηνική κι αν είναι, θεωρείται απειλή για την πολιτική ομοιομορφία. Οποιαδήποτε εκκλησία αρνείται να εγγραφεί στις κρατικές θρησκευτικές ενώσεις στιγματίζεται ως «παράνομη οργάνωση», ενώ οι πάστορές της χαρακτηρίζονται «ηγέτες αιρέσεων».

Η διεθνής αντίδραση και η αδιαφορία του Πεκίνου

Η νέα εκστρατεία προκάλεσε διεθνή κατακραυγή. Αμερικανοί αξιωματούχοι χαρακτήρισαν τις συλλήψεις «επίθεση στη θρησκευτική ελευθερία» και παρομοίασαν την τακτική του Πεκίνου με «διπλωματική ομηρία». Ωστόσο, η κινεζική ηγεσία παραμένει αμετακίνητη. Όπως και σε προηγούμενες περιπτώσεις, απαντά με άρνηση και προπαγάνδα περί «διασφάλισης κοινωνικής αρμονίας».

Η κινεζική κρατική ρητορική υποστηρίζει ότι «όλοι οι πολίτες απολαμβάνουν ελευθερία πίστης», με την προϋπόθεση όμως ότι πιστεύουν και λατρεύουν «υπό την καθοδήγηση του Κόμματος».

Το ευρύτερο μοτίβο καταστολής

Η υπόθεση της της Σιών δεν αποτελεί εξαίρεση. Τα τελευταία χρόνια, το Πεκίνο έχει κατεδαφίσει τζαμιά των Ουιγούρων, έχει γκρεμίσει σταυρούς από χριστιανικούς ναούς στις ανατολικές επαρχίες και έχει μετατρέψει ναούς σε κέντρα «πατριωτικής εκπαίδευσης». Η καταστολή της πίστης δεν είναι παρεκτροπή — είναι θεμελιώδες στοιχείο του κινεζικού αυταρχικού συστήματος.

Σύμφωνα με ομάδες ανθρωπίνων δικαιωμάτων, πάνω από 150 πιστοί της Σιών έχουν ανακριθεί ή τιμωρηθεί τους τελευταίους μήνες για συμμετοχή σε διαδικτυακές συναντήσεις ή οικιακές προσευχές. Οι νέοι κανονισμοί που απαγορεύουν το «μη εξουσιοδοτημένο διαδικτυακό κήρυγμα» και την «ξένη επιρροή» καθιστούν σχεδόν αδύνατη κάθε ανεξάρτητη λατρευτική δραστηριότητα.

Η μάχη πίστης και εξουσίας

Η ουσία του προβλήματος δεν είναι θεολογική αλλά πολιτική. Για το Κομμουνιστικό Κόμμα, κάθε διδασκαλία που αναγνωρίζει ανώτερη πνευματική αρχή αποτελεί απειλή για την κρατική παντοδυναμία. Η πίστη στον Θεό μεταφράζεται σε αμφισβήτηση της κομματικής κυριαρχίας.

Η Εκκλησία της Σιών άντεξε επειδή χιλιάδες Κινέζοι συνεχίζουν να πιστεύουν σε αξίες που υπερβαίνουν το Κόμμα. Όμως το Πεκίνο δεν ανέχεται καμία μορφή συλλογικής ταυτότητας που δεν ελέγχει.

Το μήνυμα του καθεστώτος

Το μήνυμα προς τους πιστούς είναι ξεκάθαρο: καμία κοινότητα δεν μπορεί να υπάρξει έξω από το πεδίο ελέγχου του Κόμματος. Όποιος αντισταθεί, θα συντριβεί.

Οι συλλήψεις των ηγετών της Σιών αποσκοπούν όχι μόνο στην τιμωρία αλλά και στον εκφοβισμό. Η εξουσία επιδιώκει να μετατρέψει τον φόβο σε εργαλείο συμμόρφωσης, αποδεικνύοντας ότι ακόμη και η πίστη μπορεί να θεωρηθεί πολιτικό έγκλημα.

Ένα μοτίβο χωρίς τέλος

Η ιστορία αυτής της σύγκρουσης είναι παλιά όσο και το ίδιο το καθεστώς. Από τις εκκαθαρίσεις των δεκαετιών του ’50 έως τους σύγχρονους περιορισμούς της ψηφιακής εποχής, η Κίνα του ΚΚΚ αντιμετωπίζει κάθε ελεύθερη πνευματική έκφραση ως απειλή.

Η υπόθεση της Σιών είναι ακόμη ένα κεφάλαιο σε αυτήν την ιστορία καταστολής — μια ιστορία όπου η πίστη μετατρέπεται σε έγκλημα και η συνείδηση σε πράξη αντίστασης.

Για τις γυναίκες και τα κορίτσια, το ταξίδι τους σε μέρη όπως η Ταουίλα και η Αλ Ντάμπα δεν είναι ένα πέρασμα προς την ασφάλεια, αλλά μια επικίνδυνη δοκιμασία που σημαδεύεται από εκβιασμούς, βιασμούς και θάνατο

Οι γυναίκες εγκαταλείπουν τις φρικαλεότητες στο Ελ Φασέρ του Σουδάν μόνο και μόνο για να αντιμετωπίσουν νέα κρίση σε υπερπλήρεις καταυλισμούς.

Επιμέλεια έρευνα Γιάννης Πεγειώτης

Η βία απειλεί τους αμάχους που εγκαταλείπουν το Ελ Φασέρ

Το Γραφείο Συντονισμού και Προστασίας των Πολιτειών (OCHA) εκφράζει τη βαθιά του ανησυχία για τις αυξανόμενες αναφορές για σοβαρές παραβιάσεις κατά πολιτών, καθώς συνεχίζονται οι μάχες στην πολιτεία του Βόρειου Νταρφούρ του Σουδάν.

Ντόπιοι εθελοντές έχουν καταγγείλει δημόσια εκτελέσεις, σεξουαλική βία, ταπείνωση, εκβιασμούς και επιθέσεις, μεταξύ άλλων συστηματικών κακοποιήσεων, συμπεριλαμβανομένων εκείνων σε βάρος ανθρώπων που εγκατέλειψαν τις μάχες μετά την κατάληψη της πρωτεύουσας της πολιτείας, Ελ Φασέρ, από τις Δυνάμεις Ταχείας Υποστήριξης, την περασμένη εβδομάδα.

Μια νέα ανάλυση δορυφορικών εικόνων αποκαλύπτει τουλάχιστον δύο ομαδικούς τάφους κοντά σε ένα τζαμί και το πρώην παιδιατρικό νοσοκομείο, καθώς και πολλαπλές τοποθεσίες που δείχνουν σημάδια επιχειρήσεων εξόντωσης πτωμάτων.

Το Ταμείο Πληθυσμού των Ηνωμένων Εθνών αναφέρει ότι γυναίκες και κορίτσια αντιμετώπισαν βιασμούς, απαγωγές και άλλες ακραίες μορφές βίας κατά την φυγή τους από το Ελ Φασέρ. Άλλες τοπικές πηγές αναφέρουν ότι περίπου 1.300 άτομα με τραύματα από πυροβολισμούς έφτασαν στην περιοχή Ταουίλα αφού δέχτηκαν επίθεση καθώς έφευγαν από την πόλη.

Ο Διεθνής Οργανισμός Μετανάστευσης σημειώνει ότι μέχρι χθες, σχεδόν 82.000 άνθρωποι έχουν εγκαταλείψει το Ελ Φασέρ και τις γύρω περιοχές από τις 26 Οκτωβρίου, συμπεριλαμβανομένης της κατεύθυνσης της Ταουίλα, η οποία ήδη φιλοξενεί εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους που έχουν εγκαταλείψει τις περιοχές λόγω προηγούμενων επιθέσεων, με τις ανθρωπιστικές ανάγκες να υπερβαίνουν κατά πολύ τους διαθέσιμους πόρους.

Για άλλη μια φορά, το OCHA ζητά την άμεση παύση των εχθροπραξιών και την τήρηση των υποχρεώσεών τους βάσει του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου από όλα τα μέρη, συμπεριλαμβανομένης της προστασίας των αμάχων και της ασφαλούς και απρόσκοπτης διέλευσης των εργαζομένων στον ανθρωπιστικό τομέα και των προμηθειών βοήθειας ώστε να φτάσουν σε όσους έχουν ανάγκη.

Οι γυναίκες εγκαταλείπουν τις φρικαλεότητες στο Ελ Φασέρ του Σουδάν μόνο και μόνο για να αντιμετωπίσουν νέα κρίση σε υπερπλήρεις καταυλισμούς

ΤΑΟΥΙΛΑ/ΑΛ ΝΤΑΜΠΑ, Σουδάν – Η κατάληψη του Ελ Φασέρ, της πρωτεύουσας της πολιτείας Βόρειο Νταρφούρ του Σουδάν, από τις Δυνάμεις Ταχείας Υποστήριξης, μετά από περισσότερες από 530 ημέρες πολιορκίας, βομβαρδισμού και βομβαρδισμού, έχει εξαπολύσει ένα νέο κύμα βίας , πυροδοτώντας μαζική έξοδο και παγιδεύοντας οικογένειες σε απελπιστική κατάσταση. Οι αναφορές για εκτεταμένη σεξουαλική βία και φρικτές εκτελέσεις συνεχίζουν να αυξάνονται.

Σχεδόν 71.000 άνθρωποι εγκατέλειψαν την πόλη σε μία μόνο εβδομάδα, ενώνοντας τις δυνάμεις τους με τις εκατοντάδες χιλιάδες που έχουν ήδη εκτοπιστεί σε όλη την περιοχή. Για τις γυναίκες και τα κορίτσια, το ταξίδι τους σε μέρη όπως η Ταουίλα και η Αλ Ντάμπα δεν είναι ένα πέρασμα προς την ασφάλεια, αλλά μια επικίνδυνη δοκιμασία που σημαδεύεται από εκβιασμούς, βιασμούς και θάνατο.

Τα σημάδια της διαφυγής

Οι επιζώντες που έφτασαν στην Ταουίλα αφηγήθηκαν εμπειρίες φρικτής βίας και απώλειας στο UNFPA, τον οργανισμό σεξουαλικής και αναπαραγωγικής υγείας των Ηνωμένων Εθνών.

«Σκότωσαν τον άντρα μου μπροστά μου», δήλωσε η 26χρονη Άσμα*. «Μπορούσε μόνο να πληρώσει τα λύτρα για μένα και τα παιδιά μας. Μετά τον σκότωσαν».

Οι γυναίκες και τα κορίτσια αντιμετωπίζουν επίσης την άμεση και διάχυτη απειλή της σεξουαλικής βίας.

Η 19χρονη Σαλάμ* μοιράστηκε μια οδυνηρή ιστορία για την επίθεση που βίωσε κατά τη διάρκεια της διαφυγής της: «Με ρώτησαν αν ήμουν παρθένα. Όταν είπα ναι, με πήγαν στο γραφείο τους και με βίασαν πριν μου επιτρέψουν να συνεχίσω να περπατάω».

Αργότερα, η Σαλάμ έλαβε κλινική διαχείριση υπηρεσιών βιασμού από εταίρους του UNFPA στην Ταουίλα.

Η επιβίωση ως καθημερινός αγώνας

Για όσους φτάνουν στην Αλ Ντάμπα και την Ταουίλα, η στιγμιαία ανακούφιση γρήγορα εξασθενεί, δίνοντας τη θέση της στη σκληρή πραγματικότητα ενός συνεχούς αγώνα για επιβίωση. Η Ταουίλα, ένα κάποτε μικρό αγροτικό φυλάκιο, 50 χλμ. δυτικά του Ελ Φασέρ, ήδη φιλοξενούσε πάνω από 652.000 ανθρώπους , οι οποίοι είχαν εκτοπιστεί από προηγούμενες επιθέσεις.

Η τρέχουσα εισροή έχει ωθήσει τις περιορισμένες υποδομές πέρα από το όριο θραύσης. Οι αυτοσχέδιες σκηνές, εφόσον υπάρχουν, προσφέρουν ελάχιστη προστασία από την περίοδο των βροχών.

Πολλές οικογένειες κοιμούνται στο ύπαιθρο, αυξάνοντας τον κίνδυνο βίας, εκμετάλλευσης και κακοποίησης για τις γυναίκες και τα κορίτσια. Οι ανεπαρκείς κοινόχρηστες τουαλέτες και η έλλειψη ιδιωτικότητας αναγκάζουν επίσης τις γυναίκες και τα κορίτσια να αναζητούν απομονωμένες περιοχές τη νύχτα, επιδεινώνοντας τους κινδύνους προστασίας.

Στην Αλ Ντάμπα, η πείνα και οι ασθένειες -συμπεριλαμβανομένης μιας επιδημίας χολέρας σε όλη τη χώρα- προσθέτουν ένα θανατηφόρο επίπεδο σε αυτήν την κρίση. Οι συνθήκες υπερπληθυσμού στους καταυλισμούς δημιουργούν την τέλεια καταιγίδα για την εξάπλωση ασθενειών που μπορούν να προληφθούν, απειλώντας τις ζωές των πιο ευάλωτων, ιδίως των εγκύων γυναικών και των παιδιών.

Οι επιζώντες συχνά περιγράφουν ότι νιώθουν απελπισία.

Η Μανασίκ*, 18 ετών, έφτασε στην Αλ Ντάμπα μετά από ένα εξαντλητικό 12ήμερο ταξίδι. Έχασε τον πατέρα της και την τρίχρονη αδερφή της σε επίθεση με όλμους στο Ελ Φασέρ. «Για εννέα μέρες, δεν φάγαμε ούτε ήπιαμε τίποτα. Εδώ, ακόμη και οι τουαλέτες κοστίζουν χρήματα… Μερικές φορές αναρωτιέμαι αν έπρεπε να μείνουμε κάτω από τους όλμους και τους πυροβολισμούς. Ίσως δεν έπρεπε να φύγω ποτέ».

Αποτροπή περαιτέρω ταλαιπωρίας: Μια επείγουσα έκκληση

Η κρίση έχει επίσης στερήσει από τις μητέρες και τα νεογέννητά τους την απαραίτητη φροντίδα.

Η 26χρονη Φάρχα*, η οποία είναι εννέα μηνών έγκυος, περπάτησε για επτά ημέρες μέσα από την έρημο για να φτάσει στην Αλ Ντάμπα, αφού ο σύζυγός της, ο πατέρας της και τα αδέρφια της σκοτώθηκαν στο Ελ Φασέρ. Τώρα ζει δίπλα σε έναν τοίχο αγοράς με τα παιδιά της. Έχει λάβει οικονομική βοήθεια και κουπόνια από το UNFPA για να διασφαλίσει ότι μπορεί να έχει πρόσβαση στη μητρική και νεογνική υγειονομική περίθαλψη που θα χρειαστεί όταν έρθει η ώρα να γεννήσει.

Οι ομάδες του UNFPA εργάζονται για να συνεχίσουν να παρέχουν βασικές υπηρεσίες, συμπεριλαμβανομένης της λειτουργίας μιας 24ωρης βασικής μονάδας επείγουσας μαιευτικής και νεογνικής φροντίδας στην Ταουίλα, και της λειτουργίας πέντε ασφαλών χώρων για γυναίκες και κορίτσια στην Ταουίλα και την Αλ Ντάμπα, για την παροχή ολιστικής υποστήριξης σε θύματα έμφυλης βίας.

Μαίες, κοινωνικοί λειτουργοί, διαχειριστές περιστατικών και προσωπικό ψυχοκοινωνικής υποστήριξης έχουν αναπτυχθεί για την παροχή υπηρεσιών μητρικής υγείας, προστασίας και ψυχικής υγείας. Φάρμακα αναπαραγωγικής υγείας, συμπεριλαμβανομένων των υπηρεσιών επείγουσας μαιευτικής φροντίδας και της κλινικής διαχείρισης βιασμού, έχουν παρασχεθεί στο Μαιευτήριο Al Dabba, ενώ έχουν τοποθετηθεί περισσότερα εφόδια και είδη υγιεινής στο Νότιο Νταρφούρ.

Ωστόσο, η κλίμακα της κρίσης απαιτεί πολύ περισσότερα. Μια άμεση, ενιαία αντίδραση είναι απαραίτητη – συμπεριλαμβανομένης της ταχείας και απρόσκοπτης ανθρωπιστικής πρόσβασης, ώστε να μπορεί να παρασχεθεί βοήθεια που σώζει ζωές. Η διεθνής κοινότητα πρέπει επίσης να αυξήσει επειγόντως την οικονομική στήριξη για να αποτρέψει μια μαζική, αποτρέψιμη απώλεια ζωών.

Από το Νταρφούρ στο Τσαντ με μόνη  ελπίδα τον ανθρωπιστικο ΟΗΕ

Ο ΟΗΕ εντείνει την υποστήριξη προς τους νεοαφιχθέντες από το Νταρφούρ

Η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες (UNHCR) αναφέρει ότι το Τσαντ έχει γίνει ένα κρίσιμο καταφύγιο για όσους εγκαταλείπουν τη σύγκρουση στο Σουδάν, φιλοξενώντας τώρα 1,4 εκατομμύρια πρόσφυγες, κυρίως από το Νταρφούρ.

Με την κλιμάκωση της βίας στο Ελ Φασέρ, αναμένεται μια ακόμη μεγάλη εισροή στο Τσαντ, ασκώντας πρόσθετη πίεση στις κοινότητες υποδοχής.

Οι ομάδες της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες (UNHCR) επί τόπου ενισχύουν τις προσπάθειες ετοιμότητας, προετοιμάζουν προμήθειες και συνεργάζονται με τις τοπικές αρχές και τους εταίρους για την επέκταση της ικανότητας υποδοχής κοντά σε παραμεθόριες περιοχές, όπως η Αντρέ και η Τιν.

Κρίσιμοι τομείς όπως η υγεία, η ύδρευση, η αποχέτευση και η προστασία υπολειτουργούν, αφήνοντας χιλιάδες ανθρώπους χωρίς επαρκή υποστήριξη. Η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες καλεί τη διεθνή κοινότητα να αυξήσει επειγόντως την υποστήριξη που παρέχει στην ανταπόκριση του Τσαντ στο ζήτημα των προσφύγων.

Το  κείμενο βασίστηκε σε τοπικές πληροφορίες από πηγές που θέτει στη διάθεση μας το Ανθρωπιστικό Γραφείο του ΟΗΕ και το μεγάλο δίκτυο ανθρωπιστικών Οργανώσεων που επιχειρούν εν μέσω πολλών κινδυνων σε πολλές περιοχές κοντά στις περιοχές των τελευταίων σφαγών και εχθροπραξιών