Ακολουθήστε μας

ΙΣΤΟΡΙΚΑ

Η Συνθήκη Βουκουρεστίου του 1913 και τα αισχρά ψεύδη των Τσίπρα, Κοτζιά και Βούτση για τη Μακεδονία

Δημοσιεύτηκε

6 έτη πριν

στις

Γράφει ο Ανδρέας Σταλίδης.
Απόσπασμα από το ηλεκτρονικό βιβλίο “Μακεδονία. Αντίβαρο στην ηττοπάθεια“.
1913 – Συνθήκη Βουκουρεστίου.
Στην Συνθήκη Ειρήνης του Βουκουρεστίου το 1913 δεν αναφέρεται πουθενά ο όρος Μακεδονία (βλέπε άρθρο [27., σελίδα 92), παρόλο που έχουν ισχυριστεί το αντίθετο σωρεία ανθρώπων από τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα, τον (πρώην) υπουργό εξωτερικών Νίκο Κοτζιά και πλήθος άλλων.
Τα περιβόητα ποσοστά τύπου 51% στην Ελλάδα, 38% στην Γιουγκοσλαβία, 10-11% στην Βουλγαρία και ένα μικρό κλάσμα του 1% στην Αλβανία, τα οποία αναμασά πολύς κόσμος δεν αναφέρονται σε καμία πρωτογενή ιστορική πηγή. Πρόκειται περί ψεύδους.
Ο υπολογισμός των ποσοστών προϋποθέτει έναν πολύ συγκεκριμένο ορισμό της Μακεδονίας. Έχω δει κάπου μέχρι και δύο δεκαδικά ψηφία δίπλα στα ποσοστά (του τύπου 51.14% κλπ). Τόση μεγάλη ακρίβεια λοιπόν! Το ποιος και πότε ορίζει με τέτοια μάλσιτα αυστηρότητα την γεωγραφική περιοχή της Μακεδονίας είναι άλυτο μυστήριο.
Αλλά και δεδομένο να ήταν, θα επρόκειτο για αυθαιρεσία. Για τους εξής λόγους:

Πρώτον, η Μακεδονία με τόσο ξεκάθαρη την ελληνικότητά της από τον Σκύλακα και τον Ηρόδοτο τον 6ο αιώνα π.Χ. μέχρι το 1913, προφανώς μετασχηματίστηκε πολλές φορές. Γιατί να επιλεγεί η στιγμή Α και όχι η στιγμή Β;
Δεύτερον, ακόμα και αν επιλεγεί μία (παντελώς απροσδιόριστη από όλους όσους επικαλούνται αυτό το επιχείρημα) συγκεκριμένη χρονική στιγμή Α, η οποία πρέπει να σχετίζεται με την Οθωμανική Αυτοκρατορία, η οποία κατείχε την Μακεδονία από τον 15ο αιώνα ως το 1913, τότε είναι αναμφισβήτητο ότι ουδέποτε η Οθωμανική Αυτοκρατορία χρησιμοποίησε τον όρο Μακεδονία για οποιαδήποτε περιοχή. Ουδέποτε. Η Οθωμανική Αυτοκρατορία χρησιμοποιούσε τους όρους βιλαέτια. Υπήρχαν λοιπόν το βιλαέτι Θεσσαλονίκης, το βιλαέτι Μοναστηρίου, το βιλαέτι Αδριανουπόλεως, το βιλαέτι Κοσσυφοπεδίου. Αν υποτεθεί ότι ολόκληρα ή μέρος αυτών των βιλαετίων, ή 2 ή 3 ή και των τεσσάρων από αυτά, συγκροτούν με μοναδικό, αποκλειστικό και αποδεκτό τρόπο την μία κάποια Μακεδονία, τότε η αυθαιρεσία εκτός από προφανής, είναι και αστεία! Αν δεν είχε τραγικές συνέπειες για τον ελληνισμό, θα αποτελούσε ανέκδοτο μεταξύ Ιστορικών.
Τρίτον, ακόμα και αν δεχθούμε τον ορισμό μίας συγκεκριμένης Μακεδονίας, η οποία μοιράστηκε με τα συγκεκριμένα ή άλλα ποσοστά αυτά σε 3 ή 4 χώρες (συγγνώμη αν κουράσω τον αναγνώστη, αλλά θα επαναλάβω ότι στην Συνθήκη Ειρήνης του Βουκουρεστίου δεν υπάρχει ούτε μία φορά ο όρος Μακεδονία), τότε ποια αυθεντία είναι αυτή που ορίζει και δίνει το δικαίωμα όχι σε μία από αυτές τις χώρες (η οποία τότε ήταν το Βασίλειο Σέρβων, Κροατών και Σλοβένων), αλλά σε ένα μικρό τμήμα από αυτές τις χώρες 100 χρόνια μετά, να είναι το πρώτο και το μόνο που θα χρησιμοποιεί αυτό το όνομα στο κράτος του; Όταν είσαι ο μοναδικός που χρησιμοποιείς ένα όνομα στο κράτος σου, έστω και «με γεωγραφικό προσδιορισμό», τότε οικοδομείς ένα μονοπώλιο. Υπάρχει βόρεια, αλλά και νότια Κορέα. Υπάρχει βόρεια αλλά και σκέτη Ιρλανδία. Υπάρχει όμως μόνο Ανατολική Ουρουγουάη! Γι’ αυτό και κανείς δεν χρησιμοποιεί τον γεωγραφικό προσδιορισμό και όλοι την αποκαλούν σκέτη Ουρουγουάη! Εάν υπάρξει λοιπόν μία μόνο Βόρεια Μακεδονία, χωρίς καμία άλλη Μακεδονία, δεν δημιουργείται μονοπώλιο; Ποιος δίδει στο όποιο 38% αυτό το μονοπώλιο;
Εδώ θα πρέπει να γίνει σαφής η διάκριση εσωτερικού από εξωτερικό όνομα. Όσο το όνομα είναι εσωτερικό (πχ, ως πΓΔΜ ή ως περιφέρεια της Κεντρικής ή Δυτικής ή Ανατολικής Μακεδονίας, ή ως Μακεδονίας του Πιρίν), το όνομα παραμένει αποκλειστικά για εσωτερική χρήση. Δεν υπάρχουν ούτε διεθνείς σχέσεις, ούτε υποχρεώσεις, ούτε εκπροσώπηση σε διεθνείς φορείς με το αμφισβητούμενο ή όχι όνομα. Όταν όμως μόνο ένας διεκδικητής, αναβαθμίζει τη χρήση του όρου αυτού σε όνομα κράτους, σε όνομα πολιτικής οντότητας με συγκεκριμένα δικαιώματα και υποχρεώσεις στην διεθνή σφαίρα, τότε αυτομάτως δημιουργεί και συνθήκες μονοπωλίου όταν είναι ο μόνος. Εάν ήταν έτσι, ας το κάναμε εμείς, που στο κάτω κάτω είχαμε βάσει των συγκεκριμένων ποσοστών το 51%, δηλαδή «απόλυτη πλειοψηφία» όπως θα λέγαμε εάν επρόκειτο για εκλογική αναμέτρηση ή κατοχή μετοχών.
Τέταρτον, ακόμα και αν δεχτούμε την αυθαίρετη χρονική στιγμή, τον ανύπαρκτο ορισμό από την ανύπαρκτη χρήση του όρου, την απόδοση του στρεβλού δικαιώματος μονοπωλίου, το τεράστιο πρόβλημα παραμένει και είναι το εξής: είναι δυνατόν ένα τέτοιο όνομα αυστηρά γεωγραφικού όρου (διότι για γεωγραφική περιοχή μιλάμε τόση ώρα), να προσδίδει και χαρακτηριστικά ταυτότητας, αλλά και χαρακτηριστικά γλώσσας; Από πού κι ως πού;
Όπως είδαμε πιο πάνω, εθνικά Μακεδόνες δεν υπήρχαν ποτέ. Δεν διεκδίκησε ποτέ κανείς μέχρι την περίοδο υπό συζήτηση, να ονομαστεί «εθνικά Μακεδόνας». Το ότι Έλληνες και Βούλγαροι διεκδίκησαν μία γεωγραφική περιοχή, πολέμησαν μεταξύ τους σε «ήπιο πόλεμο» κάτω από το βλέμμα των Οθωμανών και πολέμησαν εναντίον των Οθωμανών για να κατακτήσουν τα εδάφη της (γεωγραφικής περιοχής της) Μακεδονίας, δεν στοιχειοθετεί την γέννεση κανενός έθνους «Μακεδόνων» και καμίας σχετικής ταυτότητας.
Ούτε όμως και γλώσσας! Όπως βλέπουμε στις πηγές της προηγούμενης περιόδου 1878-1913, οι Σλαβόφωνοι ονομάζονται συχνά και Βουλγαρόφωνοι. Το ότι δεν ονομάζονται μόνο Βουλγαρόφωνοι οφείλεται στο ότι αυτός ο όρος θα τους έστελνε απ’ ευθείας στους Βουλγάρους. Σημειώνω δηλαδή ότι αυτή η περίοδος συνιστά μία μετάβαση από τις ρευστές εθνικές συνειδήσεις κάτω από μία προ-νεωτερική πολιτική οντότητα όπως η Οθωμανική Αυτοκρατορία, στις εθνικές ταυτότητες των εθνών-κρατών που βρίσκονται υπό διαμόρφωση ακόμα: την Ελλάδα, την Βουλγαρία και την Σερβία. Εάν ο όρος για να περιγράψει τους Σλαβόφωνους ήταν «Βουλγαρόφωνοι», θα τους έστελνε απ’ ευθείας στην εθνική συνείδηση της Βουλγαρίας. Ενώ έτσι, υπήρχαν και πάρα πολλοί Σλαβόφωνοι μη ακέραια εθνική ελληνική συνείδηση, όπως για παράδειγμα ο Καπετάν Κώτας (Κώστας Χρήστου), ο οποίος μαζί με τον Παύλο Μελά θεωρούνται οι προπομποί του Μακεδονικού Αγώνα το 1904-08. Ο δε Καπετάν Κώτας βρισκόταν και σε αγαστή συνεργασία με την ΕΜΕΟ (VMRO, όπως το λένε οι Βούλγαροι και οι Σκοπιανοί) έχων ελληνική εθνική συνείδηση, μέχρι κάποια στιγμή να διαχωρίσει την θέση του.
Εθνικά Μακεδόνας δεν βρέθηκε κανείς μέχρι το 1943 όταν ο Τίτο αποφάσισε για λόγους που θα συζητήσουμε παρακάτω να δώσει αυτό το όνομα στο νότιο τμήμα του κράτους του και να εμφανίσει 840,000 «Μακεδόνες». Ως προς αυτό το σημείο, υπάρχει μία δεδομένη αντίρρηση. Υπάρχουν ορισμένοι (πιθανώς εκατοντάδες) άνθρωποι, οι οποίοι βρέθηκαν στο μεγάλο μεταναστευτικό κύμα των πρώτων δύο δεκαετιών του 20ου αιώνα και μετανάστευσαν στην Αμερική. Κατά την είσοδό τους στην Αμερική δήλωσαν «Μακεδόνες». Αυτοί ήταν και οι μόνοι, διότι όπως είπαμε, ούτε στα σημερινά σύνορα της Ελλάδας, ούτε της πΓΔΜ, ούτε αλλού υπήρξε τέτοια επίσημη δήλωση. Το γεγονός αυτό τυγχάνει εκμετάλλευσης από τους Σκοπιανούς, οι οποίοι λένε «ορίστε, κακώς λέτε ότι δεν υπήρχαν εθνικά Μακεδόνες τότε, δείτε τα μεταναστευτικά έγγραφα ανθρώπων της εποχής που δήλωναν Μακεδόνες στις ΗΠΑ».
Αφήνω στην άκρη ότι η συγκρότηση ενός έθνους δεν γίνεται μ’ αυτόν τον τρόπο, μακρυά από την πατρίδα τους, αλλά από συγκεκριμένη και διαχρονική πορεία μέσα στους αιώνες με διακριτά χαρακτηριστικά σε γλώσσα, θρησκεία, παραδόσεις, έθιμα κάθε ανθρώπινης δραστηριότητας (φαγητό, ρούχα, αρχιτεκτονική σπιτιών, μουσική, χορούς, τέχνες, λογοτεχνία, πολιτισμό εν γένει), ανάγνωση της Ιστορίας με αναφορές κλπ, κριτήρια με τα οποία ασχολούνται πολιτικοί επιστήμονες προκειμένου να αποδώσουν το όνομα «έθνος» σε μία δεμένη ομάδα ανθρώπων με συνοχή. Το αφήνω στην άκρη και πιάνω μόνο το συγκεκριμένο δεδομένο.
Ισχυρίζομαι λοιπόν ότι οι ελάχιστοι αυτοί άνθρωποι που δήλωναν «Μακεδόνες» μόνο κάτω από τις συγκεκριμένες συνθήκες εισαγωγής τους στις ΗΠΑ και πουθενά αλλού, όχι μόνο δεν το έκαναν επειδή είχαν την συγκεκριμένη «εθνική συνείδηση», αλλά το έκαναν για τον ακριβώς αντίθετο λόγο, επειδή δηλαδή δεν είχαν καμία εθνική συνείδηση. Ήταν πληθυσμοί με ρευστή συνείδηση, έφευγαν από μία περιοχή η οποία βρισκόταν σε διπλό πόλεμο, πρώτα μεταξύ Ελλήνων και Βουλγάρων ως προς το ποια μεριά έπρεπε –σχεδόν υποχρεωτικά- να διαλέξουν και δεύτερον μεταξύ Ελλήνων και Βουλγάρων (και Σέρβων) απέναντι στους κατακτητές Οθωμανούς. Έφευγαν από αυτές τις συνθήκες, όπου κάποιος ρευστής εθνικής συνείδησης που αρνείτο να ενταχθεί και στο (ελληνικό) Πατριαρχείο και στην (βουλγαρική) Εξαρχία, και προφανώς δεν είχε καμία σχέση με το μουσουλμανικό στοιχείο, είχε δυσμενέστερες προοπτικές από καποιον που επέλεγε ένα από αυτά τα «στρατόπεδα».
Στην προσπάθειά τους να ξεφύγουν από όλα αυτά, και ίσως οι μειωμένες προοπτικές να τους ωθούσαν κι όλας να μεταναστεύσουν, ώστε να αποτελούν ως ποσοστό μεγαλύτερο τμήμα από όσους ένιωθαν είτε Έλληνες, είτε Βούλγαροι, οι συγκεκριμένοι ρευστής εθνικής συνείδησης άνθρωποι αναζητούσαν με δυσκολία μία εύλογη απάντηση στο ερώτημα «από ποια χώρα έρχεσαι;» όταν τους το ζητούσαν οι αρχές. Και επέλεγαν έναν αδιευκρίνιστο γεωγραφικό χώρο στο όνομα «Μακεδονία», τον οποίον ούτε που θα γνώριζαν σε βάθος αρχές, αν δεν συμπονούσαν κι όλας μαζί τους όταν άκουγαν τις δραματοποιημένες προσωπικές τους ιστορίες.
Πέμπτον, ακόμα και αν δεχθούμε την αυθαίρετη χρονική στιγμή, τον ανύπαρκτο ορισμό από την ανύπαρκτη χρήση του όρου, την απόδοση του στρεβλού δικαιώματος μονοπωλίου, και την ανυπαρξία «Μακεδόνων», ουσιαστικά ή τυπικά, μέχρι την περίοδο αυτή, το παράδοξο είναι ότι Μακεδόνες υπάρχουν! Και είναι οι Έλληνες. Δεν είναι εθνικά Μακεδόνες, αλλά είναι Μακεδόνες. Χρησιμοποιούν αυτό το όνομα χιλιάδες χρόνια. Αδιάλειπτα. Στα κείμενα της περιόδου που εξετάστηκε προηγουμένως 1878-1913, οι Έλληνες δηλώνουν ανοιχτά Μακεδόνες. Έτσι υπογράφουν τα κείμενά τους. Στο Μακεδονικόν Ημερολόγιον του 1908 διαβάζουμε ότι επίτιμο μέλος του συλλόγου «Ο Μέγας Αλέξανδρος», ο οποίος το εκδίδει, είναι ο Στέφανος Δραγούμης. Τότε βουλευτής, πρώην υπουργός εξωτερικών και μέλλων πρωθυπουργός το 1910. Υπογράφει ένα βαρυσήμαντο άρθρο του, το οποίο αναδημοσιεύεται από εφημερίδα της Ιταλίας, ως «Μακεδών». Όχι ασφαλώς εθνικά Μακεδών, αλλά Μακεδών ως Έλλην. Ακόμη λοιπόν και να δεχτούμε όλα τα παραπάνω (απαράδεκτα), δημιουργία ταυτότητας Μακεδόνων είναι αυθαίρετη και επικίνδυνη, διότι αν είναι αυτοί Μακεδόνες, τότε εμείς τι είμαστε;
Πηγή: Αντίβαρο

Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις που αφορούν τα εθνικά θέματα, τις διεθνείς σχέσεις, την εξωτερική πολιτική, τα ελληνοτουρκικά και την εθνική άμυνα.

Σχετικά θέματα
Συνέχεια ανάγνωσης

Επος 40 - Μάχη οχυρών - Μάχη της Κρήτης - Αντίσταση - Κατοχή - Εμφύλιος

D-Day: Η αρχή του τέλους για τους Ναζί «ξεκίνησε» από τις γαλλικές ακτές

Δημοσιεύτηκε

4 μήνες πριν

στις

6 Ιουνίου 2024

από τον

Ο όρος D-Day είναι γνωστός και άρρηκτα συνδεδεμένος με μια από τις πιο ιστορικές ημέρες του 20ου αιώνα, αυτή της απόβασης των Συμμάχων στη Νορμανδία κατά την διάρκεια του Β’ ΠΠ, σαν σήμερα στις 5 Ιουνίου του 1944.

Η απόβαση στη Νορμανδία ανέτρεψε τα δεδομένα στο ευρωπαϊκό θέατρο επιχειρήσεων των Συμμάχων ενάντια στην γερμανική πολεμική μηχανή, που για πολλούς θεωρείται ως η «αρχή του τέλους» για τους Ναζί στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Ποιο το υπόβαθρο πριν την απόβαση

Οι διαφωνίες των Συμμάχων για το αν θα έπρεπε να ασκηθεί πίεση από Νότο προς Βορρά ή να γίνει απόβαση μέσω Μάγχης, προκειμένου να ηττηθεί η Γερμανία, λύθηκαν στη Διάσκεψη της Τεχεράνης (28 Νοεμβρίου – 1 Δεκεμβρίου 1943). Ο Στάλιν, υποστηριζόμενος από τις ΗΠΑ, επέμενε ότι η εισβολή στη Γαλλία ήταν ο μόνος τρόπος να ηττηθεί η Γερμανία.

Τον Ιανουάριο του 1944 άρχισε να προετοιμάζεται η επιχείρηση «Επικυρίαρχος» (Operation Overlord). O αμερικανός στρατηγός Ντουάιτ Αϊζενχάουερ ορίστηκε ανώτατος διοικητής, με βρετανούς διοικητές στο στρατό ξηράς, στο ναυτικό και την αεροπορία.Σύμφωνα με το σχέδιο, η επίθεση θα γινόταν σ’ ένα στενό μέτωπο στη Νορμανδία, στις βόρειες ακτές της Γαλλίας, από πέντε σώματα στρατού.

Για την πραγματοποίησή της, ο Αϊζενχάουερ έπρεπε να συγκροτήσει τον μεγαλύτερο στην ιστορία στόλο που επιχείρησε ποτέ απόβαση.

Τα προβλήματα για τον σχεδιασμό της D-Day

Σε περίπτωση επιτυχίας, η απόβαση θα αποτελούσε την απαρχή προέλασης μεγάλων συμμαχικών δυνάμεων προς Ανατολάς μέσω της Γαλλίας, κατευθείαν στην καρδιά της ναζιστικής Γερμανίας.

Το βασικότερο μέλημα για τους σχεδιαστές της επιχείρησης ήταν να μη μάθουν οι Γερμανοί το σημείο της απόβασης. Έτσι, οι δυνάμεις τους θα ήταν αναγκασμένες να αναπτυχθούν σε ολόκληρη την ακτογραμμή.

Είχε καταρτιστεί εξάλλου σχέδιο παραπλάνησης, η επιχείρηση «Σωματοφύλακας» (Operation Bodygard), που κατόρθωσε πέραν πάσης προσδοκίας να πείσει τον Χίτλερ ότι κύριος στόχος ήταν η περιοχή του Καλέ, αρκετά βορειότερα της Νορμανδίας. Παρότι στη Γαλλία υπήρχαν 58 γερμανικές μεραρχίες, μόνο οι 14 βρίσκονταν στις ακτές της Νορμανδίας.Μεγάλη σημασία είχε και η αξιοποίηση της αεροπορικής υπεροχής των Συμμάχων, ώστε να εξουδετερωθεί η εχθρική πολεμική αεροπορία και να απομονωθεί το συγκοινωνιακό δίκτυο της Βόρειας Γαλλίας.

Ενώ τα σχέδια τής απόβασης καταρτίζονταν από Αμερικανούς και Βρετανούς στρατιωτικούς στην Αγγλία, ο Γερμανός στρατάρχης Έρβιν Ρόμελ – γνωστός ως «αλεπού της ερήμου», από την προηγούμενη θητεία του στο αφρικανικό μέτωπο- επιφορτισμένος με την αναχαίτιση της αναμενόμενης απόβασης, ενίσχυσε τη γερμανική αμυντική οχύρωση κατά μήκος της ακτής της Γαλλίας με υποβρύχια εμπόδια, δεξαμενές καυσίμων, ανθεκτικές στους βομβαρδισμούς, καθώς και με ναρκοπέδια.Το βασικό του πρόβλημα ήταν ότι έπρεπε να περιφρουρεί 3.000 μίλια δυτικοευρωπαϊκής ακτής, από την Ολλανδία έως τα ιταλικά σύνορα.

Η D-Day γίνεται πραγματικότητα

Η απόβαση στη βόρεια Γαλλία από την Αγγλία προγραμματίστηκε τελικά για τις 5 Ιουνίου 1944, αλλά αναβλήθηκε για ένα εικοσιτετράωρο, λόγω της κακοκαιρίας που επικρατούσε στο στενό της Μάγχης.

Συγκροτήθηκε ένας τεράστιος στόλος, με επικεφαλής τον άγγλο ναύαρχο Μπέρτραμ Ράμσεϊ, ο οποίος περιλάμβανε 1.200 πολεμικά πλοία, 10.000 αεροπλάνα, 4.126 αποβατικά σκάφη, 804 μεταγωγικά πλοία και εκατοντάδες τεθωρακισμένα άρματα αμφίβιων και άλλων αποστολών. 156.000 άνδρες (73.000 Αμερικανοί και 83.000 Βρετανο-Καναδοί) θα αποβιβάζονταν στη Νορμανδία, από τους οποίους 132.000 θα μεταφέρονταν με πλοία μέσω Μάγχης και 23.500 με αεροπλάνα.Τις χερσαίες δυνάμεις διοικούσε ο άγγλος στρατηγός Μπέρναρντ Μοντγκόμερι, που είχε απέναντί του ένα παλαιό γνώριμό του από τις επιχειρήσεις στην Αφρική, τον γερμανό στρατάρχη Έρβιν Ρόμελ.

Η απόβαση με την κωδική ονομασία «Ποσειδών» (Operation Neptune) άρχισε πριν από την αυγή της 6ης Ιουνίου (D-Day) σε πέντε ακτές κατά μήκος της Νορμανδίας, οι οποίες έφεραν τις κωδικές ονομασίες Utah (Γιούτα), Omaha (Όμαχα), Gold (Χρυσός), Juno (Ήρα) και Sword (Σπαθί).

Οι παραλίες που είχαν επιλεγεί για την απόβαση εκτείνονταν από τον ποταμόκολπο του Ορν ως το νοτιοδυτικό άκρο της χερσονήσου Κοταντέν.

Οι Σύμμαχοι στις ακτές της Νορμανδίας

Την παραμονή της επιχείρησης βρετανικές μονάδες καταδρομέων είχαν πέσει πίσω από της γραμμές του εχθρού, καταλαμβάνοντας γέφυρες – κλειδιά και αχρηστεύοντας τις επικοινωνίες των Γερμανών.

Οι τέσσερις ακτές καταλήφθηκαν εύκολα και γρήγορα από τις συμμαχικές δυνάμεις, ενώ στην πέμπτη, την «Όμαχα», αντιμετώπισαν σκληρή γερμανική αντίσταση.Με το σούρουπο μεγάλα προγεφυρώματα είχαν ήδη δημιουργηθεί και στις πέντε περιοχές της απόβασης και η τελική επιχείρηση για τη συντριβή τής Γερμανίας είχε αρχίσει.

Για την επιτυχία της απόβασης, καθοριστική ήταν η αεροπορική υπεροχή των Συμμάχων. Τα αεροπλάνα τους κατέστρεψαν τις περισσότερες γέφυρες του Σηκουάνα στ’ ανατολικά και του Λίγηρα στα νότια, εμποδίζοντας έτσι τους Γερμανούς να ενισχύσουν έγκαιρα τις προκεχωρημένες μονάδες τους στα προγεφυρώματα των ακτών της Νορμανδίας.

Το σχέδιο των Συμμάχων μετά τη D-Day

Σύμφωνα με το αρχικό σχέδιο, οι Βρετανοί θα καταλάμβαναν τη στρατηγικής σημασίας πόλη Καν την πρώτη ημέρα της απόβασης.

Παρότι εξουδετέρωσαν γρήγορα τη γερμανική άμυνα, εν τούτοις έπρεπε να περιμένουν έως τις 9 Ιουλίου για να εισέλθουν νικηφόρα στην πόλη, εξαιτίας της εμφάνισης μιας μεραρχίας Πάντσερ, που καθήλωσαν τις δυνάμεις τους, αλλά και των διαφωνιών μεταξύ Αϊζενχάουερ και Μοντγκόμερι για θέματα τακτικής.

Στον τομέα τους, οι Αμερικανοί αντιμετώπισαν σοβαρή αντίσταση στη χερσόνησο Κοταντέν, αλλά τελικά κατέλαβαν το ζωτικής σημασίας λιμάνι του Χερβούργου στις 26 Ιουνίου.Οι συνεχείς συγκρούσεις έφθειραν τα γερμανικά στρατεύματα και στις 25 Ιουλίου ο στρατηγός Ομάρ Μπράντλεϊ διέσπασε το δυτικό μέτωπο και μέσα σε λίγες μέρες εξάλειψε κάθε αντίσταση στην πορεία του προς τον Σηκουάνα.

Αντεπίθεση των γερμανικών τεθωρακισμένων στο Μορτέν αποκρούστηκε (7-13 Αυγούστου). Στα τέλη Αυγούστου οι Σύμμαχοι διέσχισαν τον Σηκουάνα και τον Σεπτέμβριο βρίσκονταν μπροστά στα γερμανικά σύνορα.

Δείτε βίντεο:

Πηγή: San Simera            OnAlert

.

Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις που αφορούν τα εθνικά θέματα, τις διεθνείς σχέσεις, την εξωτερική πολιτική, τα ελληνοτουρκικά και την εθνική άμυνα.

Συνέχεια ανάγνωσης

ΙΣΤΟΡΙΚΑ

Απόβαση στη Νορμανδία: Τι συνέβη στις 6 Ιουνίου 1944;

Δημοσιεύτηκε

4 μήνες πριν

στις

6 Ιουνίου 2024

από τον

Μπορεί να συμπληρώθηκαν 80 χρόνια από τη συμμαχική απόβαση στη Νορμανδία, όσοι όμως την έζησαν διατηρούν τις μνήμες τους ζωντανές.

Η 80η επέτειος της απόβασης των συμμάχων στη γαλλική Νορμανδία εορτάζεται με μεγάλες τιμές και με την παρουσία αρχηγών κρατών, με προεξάρχοντες τους προέδρους των ΗΠΑ και της Γαλλίας, αλλά και την βασίλισσα Ελισάβετ της Μεγάλης Βρετανίας.

Τι ακριβώς συνέβη, όμως, στη Νορμανδία τον Ιούνιο του 1944;

Η προετοιμασία της απόβασης

Την περίοδο εκείνη, η πλάστιγγα του πολέμου μεταξύ των ενωμένων εθνών, υπό την γενική καθοδήγηση της Μεγάλης Βρετανίας, της Σοβιετικής Ένωσης και των ΗΠΑ και του φασιστικού Άξονα Γερμανίας – Ιαπωνίας (η Ιταλία είχε συνθηκολογήσει) είχε αρχίσει να γέρνει εις βάρος του δεύτερου, ειδικά στην Ευρώπη.

Οι Σοβιετικοί προέλαυναν στο ανατολικό μέτωπο, στο νότο Βρετανοί και Αμερικάνοι είχαν αποβιβαστεί στην Ιταλία και καταλάμβαναν εδάφη προς το Βορρά. Ο πιο «γρήγορος» δρόμος προς την καρδιά της Γερμανίας ήταν εκείνος μέσω της κατεχόμενης από τους ναζί Γαλλίας.

Όμως, η απόβαση στη Γαλλία ήταν ένα δύσκολο εγχείρημα που απαιτούσε προσεκτικό και λεπτομερή σχεδιασμό, καθώς η οχύρωση της βόρειας Γαλλίας από τους Γερμανούς ήταν άρτια.

Μήνες πριν την απόβαση στη Νορμανδία, οι συμμαχικές δυνάμεις εκτελούσαν πτήσεις στην περιοχή για να την καταγράψουν και να σχεδιάσουν την επιχείρηση.

Ακόμα και το BBC επιστρατεύτηκε, απευθύνοντας δημόσιο κάλεσμα στους ανθρώπους για να στείλουν φωτογραφίες και κάρτποσταλ των ευρωπαϊκών ακτών από τη Νορβηγία μέχρι τα Πυρηναία.

Μυστικές ομάδες ερευνούσαν τις ακτές ώστε να βρουν τις σωστές τοποθεσίες και πήραν μέχρι και δείγματα άμμου για να επιβεβαιώσουν ότι οι παραλίες μπορούσαν να αντέξουν των βάρος των συμμαχικών στρατιωτικών οχημάτων.

Μετεωρολόγοι, μαθηματικοί και επιστήμονες κάθε ειδικότητας επιστρατεύτηκαν για να οριστεί η ημερομηνία της επιχείρησης.

Το διάστημα 5 – 7 Ιουνίου κρίθηκε το καταλληλότερο για την απόβαση, σύμφωνα με τους υπολογισμούς του Βρετανού μαθηματικού Άρθουρ Τόμας, καθώς τότε η παλίρροια ήταν στο χαμηλότερο σημείο της και θα φαίνονταν τα κρυμμένα εμπόδια.

για τη συνέχεια Euronews

 

Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις που αφορούν τα εθνικά θέματα, τις διεθνείς σχέσεις, την εξωτερική πολιτική, τα ελληνοτουρκικά και την εθνική άμυνα.

Συνέχεια ανάγνωσης

ΙΣΤΟΡΙΚΑ

Μακεδονικός Ἀγώνας καί ἐπέτειος θανάτου τοῦ Παύλου Μελᾶ – Λόγος στή μνήμη του

Δημοσιεύτηκε

12 μήνες πριν

στις

13 Οκτωβρίου 2023

από τον

 

Του Κώστα Καραΐσκου
Η μεγάλη Ελληνική
Επανάσταση, που είχε τεράστιο αντίκτυπο
και σημασία παγκοσμίως, άρχισε το 1821
και πρακτικά τελείωσε έναν αιώνα μετά,
το 1922 με την Μικρασιατική Καταστροφή.
Συχνά όταν αναφερόμαστε στην απελευθέρωση
των Ελλήνων από τον τουρκικό ζυγό,
μένουμε στο 1830, στην ίδρυση δηλαδή του
νεοελληνικού κράτους, υπό την κηδεμονία
των ξένων δυνάμεων.

Όμως τι γινόταν με τα
εκατομμύρια των Ελλήνων που έμειναν
έξω από εκείνο το φτωχό κρατίδιο, τι
γινόταν στη Μακεδονία, στην Ήπειρο, στη
Θράκη, στην Ιωνία, στον Πόντο, στην Κύπρο,
στην Κρήτη, στα άλλα νησιά; Ο Μακεδονικός
Αγώνας ήταν η ένδοξη εκείνη σελίδα της
ιστορίας μας, όπου ο ελληνισμός κάτω
από την οθωμανική κρατική κυριαρχία
αντιμετώπισε τον βουλγαρικό επεκτατισμό,
κατάφερε να επικρατήσει και να ετοιμάσει
την ώρα της απελευθέρωσης από τον
ελληνικό Στρατό. Στην αρχή αγωνίστηκαν
οι ντόπιοι Έλληνες, μόνοι τους για
χρόνια, κυρίως με τη στήριξη της Εκκλησίας
και απλών ανθρώπων που πάλεψαν ηρωικά,
ενώ από ένα σημείο και πέρα άρχισαν να
φτάνουν εθελοντές από την Ελλάδα και
να παίρνει ένοπλη μορφή η αντίσταση
κατά των Βούλγαρων κομιτατζήδων.

Η βουλγαρική προσπάθεια
κατά της Μακεδονίας ξεκίνησε με την
απόσχιση της Εκκλησίας τους, τη λεγόμενη
Εξαρχία, το 1870. Άρχισε ένας πόλεμος
προπαγάνδας, πιέσεων αλλά και ωμής βίας,
προκειμένου να γράφονται οι κάτοικοι
της οθωμανικής ακόμη Μακεδονίας σε
βουλγάρικα σχολεία και να καλούν
Βούλγαρους ιερείς. Αντιστάθηκαν σ΄ αυτό
όχι μόνο οι ελληνόφωνοι ή οι βλαχόφωνοι
κάτοικοι της Μακεδονίας αλλά και πολλοί
σλαβόφωνοι, οι λεγόμενοι «γραικομάνοι»
που έμεναν πιστοί στο Πατριαρχείο της
Κωνσταντινούπολης. Έτσι αυτό που
παρουσιαζόταν ως αντίθεση θρησκευτικής
μορφής ήταν στην πραγματικότητα εθνικής:
όποιος πήγαινε με τους Εξαρχικούς
γινόταν Βούλγαρος, ενώ Πατριαρχικοί
ήταν οι Έλληνες. Δάσκαλοι και κληρικοί
ηγήθηκαν της αντίστασης τις πρώτες
δεκαετίες, περιορίζοντας την βουλγαρική
προπαγάνδα και τρομοκρατία που ήρθε να
προστεθεί στην καταπίεση των Οθωμανών.
Κορυφαία μορφή του αγώνα αναδείχθηκε
ο μητροπολίτης Καστοριάς Γερμανός
Καραβαγγέλης, που κυκλοφορούσε – κι
ενίοτε λειτουργούσε – με την πιστόλα
κάτω από το ράσο ή πάνω στην Αγία Τράπεζα.
Κάποια στιγμή οι
Βούλγαροι διαπίστωσαν ότι δεν μπορούσαν
να επιβληθούν δίχως όπλα. Το 1893 ιδρύθηκε
από τον Γκότσε Ντέλτσεφ και άλλους
Βούλγαρους στη Θεσσαλονίκη η Εσωτερική
Μακεδονική Επαναστατική Οργάνωση
(VMRΟ), υποτίθεται για την απελευθέρωση
των χριστιανικών πληθυσμών της Μακεδονίας
από τους Οθωμανούς οι οποίοι κατέρρεαν.
Στο εσωτερικό της οργάνωσης αναπτύχθηκαν
δύο τάσεις: οι ενωτικοί ήθελαν άμεση
ένωση με τη Βουλγαρία, ενώ οι αυτονομιστές
μιλούσαν για «μακεδονικό» κράτος, πάντα
ενάντια στο ελληνικό στοιχείο της
περιοχής. Μετά το 1895 αγρίεψαν οι
συγκρούσεις και αναδείχθηκαν ηρωικές
μακεδονικές μορφές σαν τον καπετάν
Κώττα Χρήστου, τον καπετάν Λούκα, τον
καπετάν Ζέρβα, τον Χρήστο Αργυράκο, τον
Ηλία Κούνδουρο…
Το 1903 γίνεται στο
Μοναστήρι (Μπίτολα) η λεγόμενη εξέγερση
του Ίλιντεν, με σκοπό να φανεί στην
Ευρώπη ότι οι Βούλγαροι ξεσηκώνονται
κατά των Τούρκων για την απελευθέρωση
της Μακεδονίας. Όμως σε 10 μέρες οι Τούρκοι
καταπνίγουν την εξέγερση και ξεσπούν
κυρίως σε βάρος των Ελληνόβλαχων κατοίκων
της περιοχής που χτυπήθηκαν άγρια και
από τους Βούλγαρους. Λίγες μέρες μετά
έσβησε και η ταυτόχρονη εξέγερση των
Βουλγάρων στην Στράντζα της Αδριανούπολης.
Η επίσημη Ελλάδα μέχρι
τότε μόνο παρακολουθούσε, παρότι οι
Έλληνες πατριώτες ζητούσαν επέμβαση
υπέρ των μαχόμενων Μακεδόνων και οι
εθελοντές μαχητές πλήθαιναν. Το 1904 πήγε
μυστικά στη Μακεδονία, ως ζωέμπορος
υποτίθεται, ο αξιωματικός του ελληνικού
Στρατού και μέλος της ανώτερης κοινωνικής
τάξης, Παύλος Μελάς. Ο θάνατός του στη
Στάτιστα, στις 13 Οκτωβρίου 1904, τον
ανέδειξε ως ήρωα και κινητοποίησε όλες
τις εθνικές δυνάμεις, ντόπιες και μη.
Ήταν το αίμα που πότισε το δέντρο της
μακεδονικής ελευθερίας. Ακολούθησαν
6.000 εθελοντές που πολέμησαν μέχρι το
1908 στη Μακεδονία, οι μισοί από τους
οποίους ήταν Κρητικοί – υπήρξαν επίσης
πολλοί Μανιάτες αλλά και από άλλα μέρη
της χώρας. Και οι δύο Γενικοί Αρχηγοί
του Μακεδονικού Αγώνα, μετά τον Παύλο
Μελά, ήταν Κρητικοί, ο Γεώργιος Κατεχάκης
από το Ηράκλειο και ο Σφακιανός Γεώργιος
Τσόντος. Αξίζει να θυμίσουμε εδώ ότι
ακόμα η Κρήτη δεν ήταν καν μέρος του
ελληνικού κράτους! Η μάχη στη βαλτολίμνη
των Γιαννιτσών ήταν το διάσημο σκηνικό
πολέμου των αντίπαλων ανταρτικών ομάδων,
όπως το περιέγραψε η Πηνελόπη Δέλτα στα
«Μυστικά του Βάλτου». Αυτές οι αντάρτικες
ομάδες έλαβαν μέρος στους πολέμους που
ακολούθησαν, τόσο στο ελληνικό στρατόπεδο
όσο και οι αντίπαλες στο βουλγαρικό.
Κορυφαίας σημασίας
ήταν η δράση Ελλήνων διπλωματών, όπως
του Ίωνα Δραγούμη που ως διπλωμάτης στο
Μοναστήρι οργάνωσε την Μακεδονική
Άμυνα, με επιτροπές σε πόλεις και χωριά
της Δυτικής Μακεδονίας, ή του Πρόξενου
της Ελλάδος στη Θεσσαλονίκη, Λάμπρου
Κορομηλά, ο οποίος συντόνιζε τις
αντάρτικες ελληνικές ομάδες. Από τους
κληρικούς, εκτός του Γερμανού Καραβαγγέλη,
ξεχώρισε ο μητροπολίτης Δράμας Χρυσόστομος
Καλαφάτης, που μαρτύρησε το 1922 στη
Σμύρνη, ο εθνομάρτυρας Αιμιλιανός,
μητροπολίτης Γρεβενών που θανατώθηκε
βασανιστικά το 1910 κ.ά. Οι εκπαιδευτικοί
σαν τις δολοφονημένες νεαρές δασκάλες
Αικατερίνη Χατζηγεωργίου και Βελίκα
Τράικου κράτησαν όρθιο το ελληνικό
φρόνημα σε 1.000 περίπου σχολεία για 70.000
μαθητές.
Το 1908 η επανάσταση των
Νεοτούρκων έδωσε αμνηστεία στους
εμπόλεμους και υποσχέθηκε ισονομία και
ισοπολιτεία για όλους, όμως σύντομα
αποκαλύφθηκε η απάτη. Έπρεπε να
μεσολαβήσουν δύο βαλκανικοί πόλεμοι
και ένας παγκόσμιος για να απαλλαχθεί
η Μακεδονία και από την τουρκική κυριαρχία
και από την βουλγαρική επιβουλή, μάλιστα
αυτή η τελευταία εκδηλώθηκε και πάλι
κατά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο, με την
βουλγαρική Κατοχή της Ανατολικής
Μακεδονίας και Θράκης. Το 1944 λοιπόν
εξέλιπε ο κίνδυνος για τη Μακεδονία από
την πλευρά των «ενωτικών» Βουλγάρων. Η
απειλή των «αυτονομιστών», παρότι πολύ
ασθενέστερη, έμελλε να επιβιώσει στα
πλαίσια της Γιουγκοσλαβίας του Τίτο με
κέντρο τα Σκόπια και να αναβιώσει το
1991 με την ανεξαρτητοποίηση της λεγόμενης
«Δημοκρατίας της Μακεδονίας» ώς τις
μέρες μας.
Κλείνουμε με το γνωστό
«τιμούμε τη μνήμη των ηρώων που θυσιάστηκαν
για την ελευθερία» κτλ.
Τι σημαίνει όμως αυτό;
Ξέρουμε για ποιους μιλάμε, τι συνέβη
και γιατί; Ή τα θεωρούμε όλα παρελθόν
χωρίς νόημα στη σημερινή εποχή; Όποιος
νόμιζε κάτι τέτοιο, μόλις πέρυσι στις
Πρέσπες αποδείχθηκε ότι είναι πέρα για
πέρα λάθος. Το παρελθόν καθορίζει ό,τι
ζούμε σήμερα και το ξαναβρίσκουμε
διαρκώς μπροστά μας. Τιμούμε λοιπόν τον
Μακεδονικό Αγώνα όταν έχουμε την γνώση
και την αρετή που διδάσκει το ελληνικό
σχολείο, αυτό που στήριξε την κρίσιμη
ώρα την μία και μοναδική ελληνική
Μακεδονία!
ΠΗΓΗ: antibaro.gr

 

Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις που αφορούν τα εθνικά θέματα, τις διεθνείς σχέσεις, την εξωτερική πολιτική, τα ελληνοτουρκικά και την εθνική άμυνα.

Συνέχεια ανάγνωσης

Ινφογνώμων

Infognomon Logo

Περιηγηθείτε στα κορυφαία βιβλία του βιβλιοπωλείου μας

Προβολή όλων

Δημοφιλή