Ακολουθήστε μας

Γενικά θέματα

H σφεντόνα του Δαβίδ: Η αποτροπή για την Κύπρο… εφικτή!

Δημοσιεύτηκε

στις

Και
ενώ η Τουρκία οδηγείται ολοένα και περισσότερο προς έναν μοναχικό γεωπολιτικό
δρόμο, που απειλεί να τη μετατρέψει, σε βάθος χρόνου, σε ένα είδος Βορείου
Κορέας της Μεσογείου, συνεχίζεται ακάθεκτη η διαδικασία «επίλυσης» του
Κυπριακού, η οποία, αν ολοκληρωθεί, θα απειλήσει να εντάξει – τυπικά ή άτυπα
– την Κυπριακή Δημοκρατία στη σφαίρα επιρροής της Άγκυρας. Κατά συνέπεια, μια
τέτοια εξέλιξη θα υπονομεύσει τη γενικότερη θέση και λειτουργία της Κύπρου
μέσα στον Δυτικό Κόσμο, δεδομένου ότι το τελευταίο πράγμα που θα ήθελαν οι
Δυτικοί σήμερα θα ήταν μια ακόμη πιο ισχυρή Τουρκία, που θα προέκυπτε μετά
την «επίλυση» του Κυπριακού.

Του Δρ. Κωνσταντίνου Γρίβα*
Κατά την άποψη του
γράφοντος, ένας λόγος που ωθεί το «φιλοευρωπαϊκό» κομμάτι της κυπριακής
ηγεσίας σε αυτήν την σχιζοειδή πολιτική είναι μια ακραία απαισιόδοξη άποψη
αναφορικά με τις στρατιωτικές δυνατότητες, τόσο της Κυπριακής Δημοκρατίας όσο
και της Ελλάδας, να αντιμετωπίσουν τυχόν τουρκική στρατιωτική επίθεση
εναντίον του ελεύθερου κομματιού της Μεγαλονήσου.

Πολύ απλά, θα μπορούσαμε
να πούμε ότι η αντίληψη αυτή συμπυκνώνεται στην άποψη ότι η γείτων μπορεί να
κάνει μια χαψιά την Κύπρο όποτε το θελήσει, άρα μία όπως όπως «επίλυση» του
Κυπριακού είναι προτιμότερη από μια μετωπική αντιπαράθεση, που θα απειλούσε
να οδηγήσει σε τουρκική εισβολή και σε συντριπτική ήττα, πιθανώς και σε πλήρη
εξάλειψη της Κυπριακής Δημοκρατίας. Η αντίληψη αυτή δρα αποδομητικά εδώ και
καιρό δημιουργώντας έναν ηττοπαθή βρόχο ανάδρασης.
Συγκεκριμένα,
η πίστη στη ματαιότητα της στρατιωτικής αντίστασης σε περίπτωση τουρκικής
εισβολής οδηγεί σε απαξίωση των μαχητικών ικανοτήτων της Εθνικής Φρουράς, που
με τη σειρά της εδραιώνει περαιτέρω την αντίληψη της «βέβαιης ήττας», που εν
συνεχεία οδηγεί σε περαιτέρω απαξίωση των μαχητικών ικανοτήτων της Εθνικής
Φρουράς και πάει λέγοντας.

Με άλλα λόγια, έχει
δημιουργηθεί μια μοιρολατρική αντίληψη ότι η Κύπρος είναι έρμαιο των
τουρκικών διαθέσεων και κατά συνέπεια, η «ρεαλιστική» επιλογή είναι η
«επίλυση» του Κυπριακού, έστω και υπό τους όρους της Άγκυρας, τουτέστιν η
εθελούσια εξάλειψη της Κυπριακής Δημοκρατίας ως ανεξάρτητου γεωπολιτικού
δρώντος.

Ανύπαρκτη
έννοια η απόλυτη στρατιωτική ισχύς

Τα τελευταία χρόνια, η
φαταλιστική αυτή αντίληψη έχει ενισχυθεί υπέρμετρα από τα μεγάλα προβλήματα
που αντιμετωπίζει η Ελλάδα και συνεπακόλουθα και οι Ελληνικές Ένοπλες
Δυνάμεις, με αποτέλεσμα το δόγμα του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου και γενικότερα η
ικανότητα της Ελλάδας να υποστηρίξει στρατιωτικά τη Μεγαλόνησο να
προβάλλονται από κάποιους ότι είναι εξαιρετικά μειωμένα.
Ωστόσο, η αντίληψη αυτή
είναι απλώς λανθασμένη. Όπως ο γράφων έχει τονίσει και σε προηγούμενα άρθρα
στα «Επίκαιρα» δεν υπάρχει απόλυτη στρατιωτική ισχύς, παρά μόνο σχετική, η
οποία λαμβάνει υπόσταση ανάλογα με τα γεωγραφικά, πολιτικά και άλλα δεδομένα
της εκάστοτε αντιπαράθεσης. Κατά συνέπεια, οι τεράστιες διαφορές στα μεγέθη
της Κυπριακής Δημοκρατίας και της Τουρκίας θα έπαιζαν τον κυρίαρχο ρόλο μόνον
στο πλαίσιο ενός παρατεταμένου ολοκληρωτικού πολέμου, ο οποίος εύκολα γίνεται
σε κάποιο πολεμικό παίγνιο, δύσκολα όμως μπορεί να προκύψει στην πολύπλοκη
σημερινή διεθνή γεωπολιτική πραγματικότητα.
Βέβαια,
εδώ προκύπτουν μια σειρά από οργισμένες αντιρρήσεις από πλευράς των οπαδών
της «ρεαλιστικής ηττοπάθειας». Η πρώτη εξ αυτών είναι ότι δεν βρισκόμαστε στο
1974 και η Τουρκία κατέχει ήδη ένα μεγάλο μέρος της Κύπρου και διαθέτει εκεί
μεγάλες στρατιωτικές δυνάμεις. Η δεύτερη είναι ότι η Τουρκική Αεροπορία
απολαμβάνει πλήρη κυριαρχία πάνω από τη Μεγαλόνησο και σχεδόν από μόνη της
μπορεί να συντρίψει την κυπριακή άμυνα.

Παρεμπιπτόντως, η άποψη
αυτή ενισχύεται από μια γενικότερη αντίληψη περί πρωτοκαθεδρίας της
αεροπορικής ισχύος και της δυνατότητάς της να ολοκληρώσει επιτυχώς μια
πολεμική αναμέτρηση από μόνη της. Τέλος, προβάλλεται η άποψη ότι και αν ακόμη
ήταν δυνατή η επιτυχής άμυνα της Εθνικής Φρουράς αυτό θα απαιτούσε την αγορά
ακριβών οπλικών συστημάτων, η απόκτηση και συντήρηση των οποίων είναι εκτός
των οικονομικών ορίων της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Η λύση
για μικρότερες εκτάσεις

Ωστόσο, μια αρχική
ανάγνωση των διεθνών εξελίξεων στην τέχνη, την επιστήμη και την τεχνολογία
του πολέμου μας υποδεικνύει ότι υπάρχει σοβαρός αντίλογος και για τις τρεις
αυτές απόψεις. Ας ξεκινήσουμε από το θέμα των χρημάτων για εξοπλισμούς. Εδώ
θα πρέπει να έχουμε υπόψη μας ότι το μεγαλύτερο μέρος του κόστους στις αγορές
οπλικών συστημάτων είναι συνήθως αυτό της απόκτησης πλατφορμών μάχης, δηλαδή
μαχητικών αεροσκαφών, ελικοπτέρων, αρμάτων μάχης κ.λπ. Τείνουμε όμως να
ξεχνάμε ότι κατ’ ουσίαν η δουλειά κάθε πλατφόρμας είναι να μεταφέρει βλήματα
τα οποία καταστρέφουν στόχους.
Όλες
αυτές οι πλατφόρμες, δηλαδή, αποτελούν μέσα μεταφοράς βλημάτων. Αν, λοιπόν,
τα βλήματα μπορούν να μετακινηθούν από το σημείο Α στο σημείο Β χωρίς να
χρειάζεται η πλατφόρμα μεταφοράς, τότε το κόστος περιορίζεται δραστικότατα.
Και αυτό είναι κάτι που μπορεί να συμβεί σε γεωγραφικά περιορισμένους χώρους,
όπως είναι η Κύπρος, σε συνδυασμό με την ανάπτυξη συστημάτων πυροβολικού
αυξημένου βεληνεκούς, που είναι μια από τις κυρίαρχες τάσεις στην τεχνολογία
του πολέμου ή με την ανάπτυξη υβριδικών συστημάτων πυροβολικού – αεροπορικών
όπλων.

Για παράδειγμα, ένα από
τα πιο εξελιγμένα αεροπορικά όπλα των Ηνωμένων Πολιτειών είναι η «Βόμβα
Μικρής Διαμέτρου» (Small Diameter Bomb / SDB). Το έξυπνο αυτό όπλο μπορεί να
μεταφερθεί στον στόχο του στην εσωτερική αποθήκη οπλισμού ενός πανάκριβου
μαχητικού αεροσκάφους stealth F-35 ή πάνω σε μια ρουκέτα του πολλαπλού
εκτοξευτή ρουκετών MLRS. Παρόμοιο είναι και το σερβικό σύστημα Kosava, το
οποίο μεταφέρει πάνω σε μια ρουκέτα μια αεροπορική βόμβα με σύστημα
ανεμοπορίας.
Άρα,
αν ο χώρος μάχης είναι αρκετά μικρός ώστε η βόμβα να μπορεί να φθάνει τους
στόχους της πάνω σε μια ρουκέτα δεν χρειάζεσαι το πανάκριβο αεροπλάνο
μεταφοράς. Επιπροσθέτως, οι πολλαπλοί εκτοξευτές ρουκετών τείνουν να αποκτούν
ολοένα και μεγαλύτερο βεληνεκές διεθνώς. Το κινεζικό σύστημα WS-2D, για
παράδειγμα, φθάνει σε βεληνεκές τα 400 χλμ, ενώ 300 χλμ είναι το βεληνεκές
του πολωνικού WR-300 Homar και του βραζιλιάνικου ASTROS 2020 και 200 χλμ του
λευκορωσικού Polonez.
Το άκρως φονικό ρωσικό
Smerch φθάνει σε βεληνεκές τα 90 χλμ, ενώ μεγάλη ποικιλία σχετικών συστημάτων
παραθέτουν και οι Ισραηλινοί. Μάλιστα, οι τελευταίοι με το σύστημα Trajectory
Correction System (TCS), επιτρέπουν την ενοποίηση πολλαπλών εκτοξευτών
ρουκετών σε ένα δικτυοκεντρικό σύστημα – συστημάτων, όπου ένας κινούμενος
στόχος, όπως για παράδειγμα μια επιλαρχία αρμάτων, βρίσκεται διαρκώς υπό
επιτήρηση από κάποιους αισθητήρες και οι ρουκέτες ανανεώνουν τα δεδομένα
στοχοποίησης ενώ βρίσκονται εν πτήσει μέσω ζεύξης δεδομένων, τροποποιώντας
ανάλογα την τροχιά τους, ώστε να την προσβάλουν. Μπορούν, δηλαδή, να
λειτουργούν ως υποκατάστατα αεροπορίας σε αποστολές κρούσης εναντίον
κινούμενων μηχανοκίνητων σχηματισμών.
Επίσης,
υπάρχει μια τάση για ολοένα και μεγαλύτερη αύξηση στη φονικότητα των
πολλαπλών εκτοξευτών ρουκετών, τόσο δια της ενίσχυσης της καταστρεπτικότητας
των κεφαλών των ρουκετών όσο και του όγκου πυρός που μπορεί να εκπέμψουν.
Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα του συστήματος Jobaria MCL των Ηνωμένων
Αραβικών Εμιράτων, μιας χώρας, παρεμπιπτόντως, που φημίζεται για τον
πετρελαϊκό της πλούτο αλλά επ’ ουδενί για την πολεμική της βιομηχανία.

Η αραβική εταιρεία,
λοιπόν, πήρε έναν αρματοφορέα, πάνω στον οποίο τοποθέτησε εκτοξευτές με
κοντέινερ ρουκετών στο «κλασικό» σοβιετικό διαμέτρημα των 122 χιλιοστών, με
τη λογική ότι είναι ένα φθηνό όπλο και υπάρχουν πολλοί κατασκευαστές στον
πλανήτη που το παράγουν. Κάθε ρουκετοβόλο μεταφέρει, ούτε λίγο ούτε πολύ, 240
ρουκέτες με βεληνεκές 40 χλμ. και έχει πλήρωμα μόλις τριών ατόμων.
Δέκα
τέτοιοι εκτοξευτές μπορούν να εξαπολύσουν μέσα σε μερικά λεπτά μια ομοβροντία
2400 ρουκετών. Εφοδιασμένες με θερμοβαρικές κεφαλές, οι ρουκέτες αυτές
μπορούν να επιτύχουν καταστρεπτικό αποτέλεσμα ανάλογο με αυτό μιας ατομικής
βόμβας. Σε περιορισμένους χώρους, όπως είναι η Μεγαλόνησος, παρόμοιες ομοβροντίες
είναι σε θέση να κρίνουν τα αποτελέσματα μιας σύγκρουσης (‘game changers’).


Τα αποτελέσματα παρόμοιων
συστημάτων προσβολής στόχων περιοχής μπορούν να συμπληρωθούν με τα επιλεκτικά
πυρά συστημάτων προσβολής σημειακής ακριβείας. Η πιο υποσχόμενη κατηγορία σε
αυτόν τον τομέα είναι εξελιγμένοι διάδοχοι βαρέων όπλων πεζικού, που μπορούν
να προσβάλουν στόχους σε αποστάσεις δεκάδων χλμ.
Χαρακτηριστικός σε αυτήν
την κατηγορία είναι ο ισραηλινός πύραυλος Spike NLOS (non line of sight), που
παλαιότερα αναφερόταν ως Tamuz, ο οποίος αποτελεί έκδοχο του αντιαρματικού
πυραύλου Spike, εκτοξεύεται από ένα μικρό όχημα σαν το Humvee και μπορεί να
προσβάλει στόχους σε αποστάσεις 25 χλμ.
Διαθέτει σύστημα
ραδιοζεύξης μέσω του οποίου ο αισθητήρας του πυραύλου μεταδίδει την εικόνα
που βλέπει στον χειριστή του συστήματος, ο οποίος τον καθοδηγεί ανάλογα.
Έτσι, μπορεί να εξαπολυθεί προς την γενική κατεύθυνση κάποιου στόχου, ας
πούμε μιας ομάδας αρμάτων μάχης και εν συνεχεία ο χειριστής του να επιλέξει
ποιο από αυτά θα προσβάλει μόλις εμφανιστούν στην οθόνη του.
Ισραηλινό είναι όμως και
το πυραυλικό σύστημα Nimrod 3 με βεληνεκές 50 χλμ. Και αυτός είναι ένας
μικρός πύραυλος που μπορεί να εκτοξευτεί από ένα μικρό φορτηγό ή ένα ταχύπλοο
σκάφος, αλλά, σε αντίθεση με τον Spike NLOS, χρησιμοποιεί σύστημα ημιενεργής
καθοδήγησης με κατάδειξη λέιζερ (SAL) για την προσβολή του στόχου. Δηλαδή, θα
πρέπει κάποιος (για παράδειγμα ένας στρατιώτης των Ειδικών Δυνάμεων) να
«φωτίζει» τον στόχο ώστε το βλήμα να τον προσβάλει. Στην ίδια κατηγορία
εντάσσεται και ο μικρός σερβικός πύραυλος ALAS-C που καθοδηγείται με οπτική
ίνα και έχει βεληνεκές περίπου 25 χλμ.

Τροποποιημένες
φθηνές ρουκέτες

Μια
άλλη, ιδιαίτερα υποσχόμενη κατηγορία μικρών, φθηνών και αποτελεσματικών
βλημάτων είναι τροποποιημένες «χαζές» ρουκέτες Hydra 70 των 2,75 ιντσών (70
χιλιοστών). Υπάρχουν πολλά σχετικά προγράμματα διεθνώς, ωστόσο αυτό που
περισσότερο θα βόλευε την Εθνική Φρουρά, κατά την άποψη του γράφοντος, θα
ήταν ένα αντίστοιχο του συστήματος LOGIR (LOw cost Guided Imaging Rocket) της
κορεατικής Hanwha και της αμερικανικής Raytheon. Το σύστημα αυτό δεν
χρησιμοποιεί ημιενεργή καθοδήγηση λέιζερ αλλά κεφαλή υπερύθρων που καθιστά τη
ρουκέτα όπλο fire – and – forget.
Δηλαδή, o αισθητήρας της
ρουκέτας μπορεί να εντοπίσει τον στόχο της χωρίς την παρέμβαση του χειριστή.
Επίσης, οι ρουκέτες μπορούν να εξαπολυθούν σε ομοβροντίες εναντίον ομάδων
οχημάτων. Το μόνο που έχει να κάνει το πλήρωμα του εκτοξευτή είναι να
εξαπολύσει τα βλήματα προς τη γενική περιοχή των στόχων, (π.χ. ομάδα
οχημάτων), έστω και αν αυτά βρίσκονται εκτός της θέας πίσω από κάποιον λόφο.

Δεδομένου του μικρού
μεγέθους των ρουκετών, ένας πολλαπλός εκτοξευτής μπορεί να τοποθετηθεί σε ένα
μικρό αγροτικό φορτηγάκι. Επιπροσθέτως, εκτός από επίγειους στόχους μπορούν
να χρησιμοποιηθούν και εν είδει αντιαεροπορικού συστήματος εναντίον μιας
ομάδας, για παράδειγμα, επερχόμενων ελικοπτέρων, μαχητικών ή μεταφορικών.

Όλα τα προαναφερθέντα
οπλικά συστήματα είναι χαμηλού έως πολύ χαμηλού κόστους και χαμηλής
τεχνολογίας, με εξαίρεση την SDB, η οποία, έτσι και αλλιώς, λόγω της
αμερικανικής προέλευσής της, πολύ δύσκολα θα έβρισκε τον δρόμο της για το
οπλοστάσιο της Εθνικής Φρουράς. Σε περιορισμένης έκτασης χώρους επιχειρήσεων,
όπως είναι η Κύπρος, παρόμοια όπλα θεωρούνται στρατηγικά ή έστω
υποστρατηγικά, υπό την έννοια ότι μπορεί να παίξουν αποφασιστικό ρόλο στην
εξέλιξη μιας σύγκρουσης.
Επιπροσθέτως,
σε έναν μικρό χώρο όπου θα κυριαρχούν παρόμοια συστήματα, ικανά να ασκήσουν
σαρωτικό πλήγμα εναντίον μεγάλων μηχανοκίνητων σχηματισμών, σε πολύ μικρό
χρονικό διάστημα, η συγκέντρωση μεγάλων δυνάμεων από πλεονέκτημα μπορεί να
μετατραπεί σε μειονέκτημα, προσφέροντας απλώς μεγαλύτερους στόχους στα μέσα
προσβολής του αντιπάλου. Ιδιαίτερα δε αν η δομή και η φιλοσοφία διοίκησης των
«πλατφορμοκεντρικών» μονάδων είναι συγκεντρωτική, όπως φαίνεται ότι συμβαίνει
με τις τουρκικές δυνάμεις.

Και εδώ προκύπτει και μια
απάντηση στο πρόβλημα της τουρκικής αεροπορικής κυριαρχίας, που είναι η
αποκεντρωτική φιλοσοφία επιχειρήσεων, σε συνδυασμό με τεχνικές και τακτικές
απόκρυψης, παραλλαγής και παραπλάνησης. Η γερμανική σχολή αποκεντρωτικής
διοίκησης που βασίζεται στην αντίληψη της Auftragstaktik (στα αγγλικά
αποδίδεται ως Mission Command και στα ελληνικά ως διοίκηση δια της
αποστολής), καθώς και μεθοδολογίες υβριδικού πολέμου, μπορούν να προσφέρουν
σημαντικές λύσεις όσον αφορά την αντιμετώπιση της τουρκικής αεροπορικής
ισχύος , ενώ και η δραστική ενίσχυση των συστημάτων αεράμυνας της Εθνικής
Φρουράς δεν είναι εκτός πραγματικότητας.



Όχι
αδύνατη, αλλά αποφευκτέα

Όπως και να ‘χει, όλα τα
παραπάνω είναι ενδεικτικά και δεν αποσκοπούν στο να αποδείξουν ότι η
αντιμετώπιση της τουρκικής πολεμικής μηχανής από την Εθνική Φρουρά είναι
εύκολη υπόθεση. Σε καμία περίπτωση όμως δεν είναι μια αδύνατη υπόθεση.
Άλλωστε η Ιστορία είναι γεμάτη από παραδείγματα όπου ο ισχυρός στα χαρτιά
ηττήθηκε στο πεδίο της μάχης, ακόμη και αν η διαφορά ισχύος φάνταζε
συντριπτική υπέρ του.
Βέβαια,
κάθε πολεμική αντιπαράθεση στην Κύπρο θα ήταν μια άκρως επικίνδυνη κατάσταση
που θα πρέπει να αποφευχθεί παντί τρόπω. Όμως, η «ρεαλιστική ηττοπάθεια»,
δηλαδή η άκριτη και άλογη πίστη στην τουρκική στρατιωτική παντοδυναμία, δεν
είναι η κατάλληλη μέθοδος για την αποφυγή του πολέμου. Αντιθέτως, μια
αποτρεπτική λογική, που θα βασίζεται στην πιθανότητα της νίκης της Εθνικής
Φρουράς σε τυχόν πολεμική αντιπαράθεση, είναι μια πολύ πιο σίγουρη μέθοδος
για τη διατήρηση της ειρήνης.

Επίσης, ακόμη και οι πιο
φανατικοί οπαδοί της «συμβιβαστικής» επίλυσης του Κυπριακού λογικά θα πρέπει
να καλοδέχονταν μια ασάφεια αναφορικά με τα πιθανά αποτελέσματα μιας
στρατιωτικής αντιπαράθεσης Κύπρου – Τουρκίας, η οποία πιθανώς θα μείωνε την
αυταρέσκεια και αλαζονεία της τουρκικής πλευράς και θα την οδηγούσε σε πιο
μετριοπαθείς θέσεις. Εκτός και αν αυτό δεν είναι και τόσο επιθυμητό από
κάποιους και η πραγματική στόχευση των πιο ακραίων οπαδών της «πάση θυσία
λύσης» δεν είναι μια ενιαία και ανεξάρτητη Κύπρος αλλά η μετατροπή της σε
γεωπολιτικό εξάρτημα της Τουρκίας.

(*)
Ο Κωνσταντίνος Γρίβας

είναι Αναπληρωτής Καθηγητής Γεωπολιτικής στην
Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων. Διδάσκει επίσης Γεωγραφία της Ασφάλειας στην
Ευρύτερη Μέση Ανατολή στο Τμήμα Τουρκικών και Σύγχρονων Ασιατικών Σπουδών του
Πανεπιστημίου Αθηνών.

defence-point.gr

Γενικά θέματα

Reuters: Το Ιράν προσλαμβάνει τρομοκράτες για χτυπήμα σε Ευρώπη και ΗΠΑ! Η αποτροπή χτυπήματος στην Ελλάδα

Την υπόθεση της απόπειρας τρομοκρατικού χτυπήματος στην Αθήνα τον Μάρτιο του 2023 επαναφέρει με νέο δημοσίευμά του το Reuters.

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Στα τέλη του περσινού Μαρτίου ύστερα από συνεργασία της ΕΥΠ με τη Μοσάντ είχαν συλληφθεί δύο Πακιστανοί, που φέρεται να σχεδίαζαν τρομοκρατική επίθεση σε εβραϊκό εστιατόριο- συναγωγή στο κέντρο της Αθήνας.

Την υπόθεση της απόπειρας τρομοκρατικού χτυπήματος στην Αθήνα τον Μάρτιο του 2023 επαναφέρει με νέο δημοσίευμά του το Reuters. Το ειδησεογραφικό πρακτορείο σε ένα αναλυτικό ρεπορτάζ περιγράφει το πώς το Ιράν προσλαμβάνει τρομοκράτες για πλήγματα σε Ευρώπη και ΗΠΑ.

Στα τέλη του περσινού Μαρτίου ύστερα από συνεργασία της ΕΥΠ με τη Μοσάντ είχαν συλληφθεί δύο Πακιστανοί, που φέρεται να σχεδίαζαν τρομοκρατική επίθεση σε εβραϊκό εστιατόριο- συναγωγή στο κέντρο της Αθήνας.

Υπήρχε μάλιστα η πληροφορία ότι οι δύο άνδρες θα πληρώνονταν με 16.000 ευρώ για κάθε νεκρό, γι’ αυτό και σχεδίαζαν μαζικό χτύπημα.

«Καθώς η σύγκρουση Ιράν-Ισραήλ εντείνεται, η Τεχεράνη ταράζει τη Δύση με ένα κύμα απόπειρων χτυπημάτων και απαγωγών εναντίον στόχων στην Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες», αναφέρει το Reuters.

Η Ουάσιγκτον και οι σύμμαχοί της έχουν αναφέρει μια απότομη αύξηση τέτοιων συνωμοσιών που συνδέονται με την Ισλαμική Δημοκρατία. Από το 2020, υπήρξαν τουλάχιστον 33 απόπειρες δολοφονίας ή απαγωγής στη Δύση, στις οποίες οι τοπικές ή ισραηλινές αρχές ισχυρίζονται ότι συνδέεται με το Ιράν, διαπίστωσε το Reuters εξετάζοντας δικαστικά έγγραφα και επίσημες ανακοινώσεις.

Μεταξύ των πρόσφατων φερόμενων στόχων: ένα κτίριο που στεγάζει ένα εβραϊκό κέντρο και ένα εστιατόριο kosher στο κέντρο της Αθήνας. Από το κρησφύγετό του στο Ιράν, ένας Πακιστανός ονόματι Σαγιέντ Φαχάρ Αμπάς στρατολόγησε έναν παλιό γνώριμο που ζούσε στην Ελλάδα και τον οδήγησε να επιτεθεί στον χώρο, ισχυρίζονται οι ερευνητές σε έγγραφα που υποβλήθηκαν στις δικαστικές αρχές της υπόθεσης και τα οποία περιήλθαν στην κατοχή του Reuters. Ο Αμπάς είπε στην επαφή του ότι εργαζόταν για μια ομάδα που θα πλήρωνε περίπου 15.000 ευρώ ανά φόνο.

Σε μια ανταλλαγή WhatsApp τον Ιανουάριο του 2023 που περιγράφεται λεπτομερώς στα έγγραφα, οι δύο άνδρες συζήτησαν εάν θα χρησιμοποιήσουν εκρηκτικά ή εμπρησμό στην επίθεση. Ο Αμπάς τόνισε την ανάγκη παροχής αποδείξεων για απώλειες μετά το πλήγμα. «Υπάρχουν μυστικές υπηρεσίες», είπε, χωρίς να κατονομάσει. «Κάντε τη δουλειά με τρόπο που δεν αφήνει κανένα περιθώριο».

Τα έγγραφα που δεν είχαν αναφερθεί προηγουμένως περιλαμβάνουν εκατοντάδες σελίδες αποδεικτικών στοιχείων που συγκεντρώθηκαν κατά τη διάρκεια της προανακριτικής έρευνας στην Ελλάδα, συμπεριλαμβανομένων καταθέσεων μαρτύρων, αστυνομικών καταθέσεων και λεπτομερειών μηνυμάτων WhatsApp.

Οι ελληνικές αρχές συνέλαβαν τον Σιέντ Ιρτάζα Χάιντερ και έναν άλλο Πακιστανό πέρυσι, λέγοντας ότι η αστυνομία βοήθησε στην εξάρθρωση ενός τρομοκρατικού δικτύου που κατευθυνόταν από το εξωτερικό και είχε σκοπό να προκαλέσει «ανθρώπινη απώλεια». Οι δύο άνδρες αντιμετωπίζουν κατηγορίες για τρομοκρατία. Αρνούνται τις κατηγορίες.

Ο Χάιντερ, ο οποίος αφέθηκε ελεύθερος από την προφυλάκιση αυτή την άνοιξη με περιορισμούς, λέει ότι είναι αθώος. Σε συνέντευξή του, ο 28χρονος είπε στο Reuters ότι έστειλε στον Αμπάς εικόνες του κτιρίου αλλά εμπόδισε σκόπιμα να πραγματοποιήσει οποιαδήποτε επίθεση, ελπίζοντας να πληρωθεί χωρίς να βλάψει κανέναν.

Συνέχεια ανάγνωσης

Γενικά θέματα

Analysis: How Iran’s Ballistic Missiles Strike Israel?

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

The U.S. traced the launch location to a valley south of the Iranian city of Shiraz.
Eran has launched its largest-ever attack on Israel, firing 180 ballistic missiles
These missiles travelled more than 1000 Miles from this Valley to reach Israel most populated city and military sights.

Fattah-2, the successor to the Fattah-1, It was used for the first time and is one of Iran’s advanced missile systems.
This missile is equipped with a —inside it is the warhead—which detaches and allows the missile to maneuver and glide at speeds between Mach 5 and 10.
The missile has a range of around 1,500 km, only slightly more than its predecessor, the Fattah-1.
What sets it apart from other ballistic missiles is its ability to accelerate outside the Earth’s atmosphere, while its aerodynamic control surfaces enable steering to evades the famous Arrow Missiles Defense system made by Israel.

Συνέχεια ανάγνωσης

Γενικά θέματα

Τούρκος διπλωμάτης: «Η σιωπηλή συμφωνία Ερντογάν – Μητσοτάκη»

Τι σημαίνουν οι ομιλίες του Προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Κυριάκος Μητσοτάκης – Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν: Ό,τι και να συμβεί στην Κύπρο, φαίνεται να υπάρχει σιωπηρή συμφωνία μεταξύ του προέδρου Ερντογάν και του πρωθυπουργού Μητσοτάκη ότι οι τουρκοελληνικές σχέσεις δεν πρέπει να επηρεαστούν αρνητικά, γράφει σήμερα ο Τούρκος, πρώην διπλωμάτης, Χασάν Γκιογκούς στο T24.

Τι σημαίνουν οι ομιλίες του Προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ

Οι τουρκοελληνικές σχέσεις στη νέα εποχή που επικεντρώνονται σε θετική ατζέντα πέρασαν από σοβαρές δοκιμασίες τον τελευταίο μήνα.

Παρακολουθήσαμε ελληνικά σκάφη εφόδου να παραβιάζουν τα τουρκικά χωρικά ύδατα, πρώτα στα ανοιχτά της Αλικαρνασσού και μετά με διαφορά μίας εβδομάδας στη Ντάτσα και στο Τουργκούτ Ρέις.

Στις δύο πρώτες περιπτώσεις, η ελληνική πλευρά υποστήριξε ότι κυνηγούσαν βάρκες που μετέφεραν λαθρομετανάστες.

Αυτό που συνέβη με το αλιευτικό Barbaros κοντά στο Turgut Reis ήταν ένας τύπος που συναντάμε συχνά στο Αιγαίο, λόγω της έλλειψης καθορισμένων θαλάσσιων συνόρων, και μπορεί πλέον να θεωρείται συνηθισμένη περίπτωση.

Για κάποιο λόγο, περιστατικά παρενόχλησης συμβαίνουν είτε στον αέρα είτε στο έδαφος πριν συναντηθούν οι ηγέτες και των δύο χωρών.

Υπάρχουν εκείνοι που ευδοκιμούν στο περιβάλλον κρίσης τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Τουρκία.

Τα προκλητικά δημοσιεύματα μιας εφημερίδας έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην όξυνση της κρίσης των Ιμίων το 1996.

Αυτή τη φορά, είχαμε τηλεοπτικά κανάλια που για μέρες έκαναν φασαρία για το πώς «οι μπότες του Έλληνα στρατιώτη άγγιξαν τουρκικά εδάφη».

Θα νομίζατε ότι η Ελλάδα επιχείρησε να εισβάλει στην Τουρκία αποβιβάζοντας έναν από τους στρατιώτες της με ένα μόνο σκάφος εφόδου.

Δεν μπορεί να ειπωθεί ότι οι ‘Παλικαράδες’ (Palikaryanın) είναι ο πιο πειθαρχημένος στρατιώτης στον κόσμο.

Στα χρόνια που ήμουν πρέσβης στην Αθήνα, είδα μια ομάδα στρατιωτών κομάντο να φωνάζουν συνθήματα κατά τη διάρκεια μιας επίσημης παρέλασης σε μια ελληνική εθνική εορτή.

Επειδή δεν ξέρω ελληνικά, στην αρχή νόμιζα ότι φώναζαν κάτι σαν «δώσε μου τη χαρά».

Η αλήθεια του θέματος φάνηκε όταν είδα την είδηση ​​στις εφημερίδες της επόμενης ημέρας ότι κάποιοι στρατιώτες φώναζαν συνθήματα κατά της Βόρειας Μακεδονίας και της Τουρκίας στην εκδήλωση.

Αυτό που θα πω είναι ότι είναι πολύ πιθανό οι παραβιάσεις των τουρκικών χωρικών υδάτων να προκλήθηκαν από την ευρηματικότητα λίγων συνειδητοποιημένων Ελλήνων στρατιωτών που δεν έδρασαν με οδηγίες.

Τι σημαίνουν οι ομιλίες του Προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ ;

Το θετικό κλίμα στις τουρκοελληνικές σχέσεις αποτυπώθηκε και στις ομιλίες των ηγετών των δύο χωρών στην τελευταία Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών.

Τόσο ο Πρόεδρος Ερντογάν όσο και ο πρωθυπουργός Μητσοτάκης φρόντισαν να μην κάνουν δηλώσεις που θα ενοχλούσαν ο ένας τον άλλον στις ομιλίες τους.

Μαθαίνουμε από τον ελληνικό Τύπο ότι αυτό το θετικό κλίμα αναμένεται να συνεχιστεί κατά κάποιο τρόπο, με βήματα όπως η επανέναρξη των συζητήσεων για τα προβλήματα στο Αιγαίο και η έναρξη λειτουργίας της σχολής της Χάλκης.

Εξελίξεις στην Κύπρο

Ωστόσο, όταν πρόκειται για την Κύπρο, προκύπτει μια διαφορετική εικόνα και βαθιές διαφορές απόψεων.

Ο Πρόεδρος Ερντογάν έκλεισε εντελώς την πόρτα περί ομοσπονδίας για μόνιμη λύση στην Κύπρο στη Νέα Υόρκη.

Ακολούθησε μάλιστα μια πιο επιθετική γραμμή από τον Πρόεδρο των Τουρκοκυπρίων Ερσίν Τατάρ , ο οποίος, πριν από την αναχώρησή του για τη Νέα Υόρκη, έδειξε ότι θα μπορούσε να καθίσει ξανά στο τραπέζι εάν ικανοποιούνταν οι απαιτήσεις της «άμεσης επαφής, απευθείας εμπορίου και άμεσης μεταφοράς» που συνοψίζονται σε τρεις λέξεις…

Ο Πρωθυπουργός Μητσοτάκης, που ανέβηκε στο βήμα μετά τον Πρόεδρο Ερντογάν, χαρακτήρισε κατοχή ως συνήθως τη στρατιωτική παρουσία της Τουρκίας στο νησί και είπε κατηγορηματικά ότι η επιλογή των δύο κρατών δεν μπορεί και δεν θα είναι λύση.

Ο Έλληνας πρωθυπουργός μίλησε με τρεις λέξεις με εντελώς διαφορετικό θέμα, δηλώνοντας ότι η Ελλάδα, η οποία θα είναι μη μόνιμο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ για 2 χρόνια από την 1η Ιανουαρίου, βασίζεται στις αρχές του «διαλόγου, διπλωματίας και δημοκρατίας» (3D), που προέρχονται από την ελληνική γλώσσα. Δήλωσε ότι θα ενεργούσε με βάση αυτές.

Συνάντηση Τατάρ-Γκουτέρες

Ο πρόεδρος των Τουρκοκυπρίων Ερσίν Τατάρ συναντήθηκε με τον Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες στη Νέα Υόρκη το περασμένο Σαββατοκύριακο.

Στη δήλωσή του μετά τη συνάντηση, ο Πρόεδρος Τατάρ είπε ότι η επανάληψη των διαπραγματεύσεων θα μπορούσε να είναι δυνατή μόνο με την αναγνώριση της κυρίαρχης ισότητας και του ισότιμου διεθνούς καθεστώτος και ότι οι διαπραγματεύσεις που πραγματοποιήθηκαν σε διάφορες μορφές στη βάση της ομοσπονδίας για μισό αιώνα ήταν ασαφές γιατί η ελληνική πλευρά είπε «όχι» στο σχέδιο Ανάν με συντριπτική πλειοψηφία στο δημοψήφισμα.

Στη δήλωση μιας φράσης που έγινε από τον ΟΗΕ αναφέρθηκε ότι ο Γενικός Γραμματέας συναντήθηκε με τον ηγέτη της τουρκοκυπριακής κοινότητας Ερσίν Τατάρ και ότι στη συνάντηση συζητήθηκε πώς θα μπορούσε να προχωρήσει το Κυπριακό στο μέλλον.

Ο Γκουτέρες δέχθηκε τους επικεφαλής των αντιπροσωπειών από 21 χώρες την ίδια ημέρα. Είναι προφανές ότι η συνάντηση Τατάρ-Γκουτέρες δεν είχε μεγάλο περιεχόμενο.

Εν τω μεταξύ, πριν φύγει από τη Νέα Υόρκη, ο Πρόεδρος Τατάρ είπε σε ιδιωτική συνέντευξη σε εφημερίδα που δημοσιεύεται στην Κατεχόμενη Κύπρος ότι εάν η κυριαρχική ισότητα και το ισότιμο διεθνές καθεστώς γίνουν αποδεκτά από την ελληνική πλευρά και η ομοσπονδία δεν τεθεί στην ημερήσια διάταξη, μια συνάντηση στο 4+1 μορφή με τη συμμετοχή των μερών και του ΓΓ δηλώνει ότι μετέφερε στον Γκουτέρες ότι είναι έτοιμος να παραβρεθεί σε τριπλό δείπνο που θα παραθέσει.

Αν και εκ πρώτης όψεως η επιστροφή στο τραπέζι με ορισμένες προϋποθέσεις μοιάζει με πρωτοβουλία, δεν πρέπει να περιμένουμε από τους Έλληνες να αποδεχτούν εύκολα τους όρους που θέτει ο Τατάρ, που σημαίνει παραίτηση από την ομοσπονδία.

Ωστόσο, αυτές οι εξελίξεις δείχνουν ότι ορισμένες διαπραγματεύσεις διεξάγονται κεκλεισμένων των θυρών, αν όχι γύρω από το τραπέζι.

Το τριπλό δείπνο, το οποίο δέχτηκε ο Τατάρ, αναμένεται να γίνει ανεπίσημα στη Νέα Υόρκη στις 15 Οκτωβρίου. Πιθανώς, ο Γενικός Γραμματέας θα θέλει να ενημερώσει τους Τουρκοκύπριους και τους Ελληνοκύπριους ηγέτες για τον νέο οδικό χάρτη που επεξεργάζεται για την Κύπρο και να πάρει τις απόψεις τους σε αυτό το δείπνο.

Πού θα οδηγήσει αυτό;

Είναι δύσκολο να μαντέψει κανείς. Σε μια εποχή που έχει αρχίσει να ρέει αίμα στον Λίβανο μετά τη Γάζα και ο πόλεμος Ρωσίας-Ουκρανίας συνεχίζεται για περισσότερα από δύο χρόνια, ο Γενικός Γραμματέας, που φαίνεται βέβαιο ότι δεν θα επανεκλεγεί ποτέ, θέλει να καταλήξει σε ένα νέο σχέδιο για την Κύπρο; Αυτό είναι ένα ξεχωριστό ζήτημα.

Ό,τι και να γίνει στην Κύπρο, φαίνεται να υπάρχει σιωπηρή συμφωνία μεταξύ του προέδρου Ερντογάν και του πρωθυπουργού Μητσοτάκη ότι οι τουρκοελληνικές σχέσεις δεν θα επηρεαστούν αρνητικά.

ΠΗΓΗ: Βαλκανικό Περισκόπιο

Συνέχεια ανάγνωσης

Ινφογνώμων

Infognomon Logo

Περιηγηθείτε στα κορυφαία βιβλία του βιβλιοπωλείου μας

Προβολή όλων

Δημοφιλή