Ακολουθήστε μας

Γενικά θέματα

Η Ελλάδα μπροστά στον ασταθή νέο κόσμο

Δημοσιεύτηκε στις

Καρακούσης Αντώνης 

Η ήττα των Γερμανών στις ουκρανικές πεδιάδες, η κατάρρευση του ανατολικού οράματος, η υποχώρηση των Ρώσων, τα σχέδια των Αμερικανών και το ελληνικό πρόβλημα
Από την εποχή του Μεγάλου Πέτρου και της Αικατερίνης η κυρίαρχη γερμανική αστική τάξη γοητευόταν από τη Ρωσία και έστρεφε πάντα φιλικό βλέμμα προς Ανατολάς.Η τότε ανάπτυξη της Ρωσικής Αυτοκρατορίας, οι πολλές ευκαιρίες της ποικιλόμορφης αχανούς χώρας και η δυνάμει μεγάλη αγορά της προκαλούσαν έντονο ενδιαφέρον στους γερμανούς παραγωγούς και κεφαλαιούχους.


Είναι ενδεικτικό το γεγονός ότι σε διάφορες ιστορικές φάσεις υπήρξε προσέγγιση των δύο εθνών, η οποία αποτυπώθηκε σε συμφωνίες οικονομικής και στρατιωτικής συνεργασίας.

Ακόμη και σε εμπόλεμες περιόδους η γερμανική πλευρά αποζητούσε τη ρωσική συμμαχία ή έστω την ουδετερότητά της.

Χαρακτηριστικό είναι το σύμφωνο μη επιθέσεως που υπέγραψαν Ρίμπεντροπ και Μολότοφ τον Αύγουστο του 1939, λίγο προτού τα γερμανικά στρατεύματα εισβάλλουν στην Πολωνία.

Σύγχρονοι αναλυτές αποδίδουν την πρόσφατη – μετά την κατάρρευση του λεγόμενου υπαρκτού σοσιαλισμού το 1989 – γερμανορωσική προσέγγιση ακριβώς σε αυτή τη διαχρονική  αντίληψη περί γερμανικών συμφερόντων στην Ανατολή.

Ορισμένοι μάλιστα πιστεύουν ότι προς χάριν των ρωσικών ευκαιριών οι γερμανικές κυβερνήσεις υπέστειλαν ως έναν βαθμό  τη σημαία της ευρωπαϊκής ενοποίησης και έστρεψαν το ενδιαφέρον τους περισσότερο στην Ανατολή παρά στη Δύση.

Κατά μία εκδοχή ακόμη και η καταγραφείσα διάθεση γερμανοποίησης της Ευρώπης συνδέεται με τη διείσδυση των γερμανικών συμφερόντων στη Ρωσία και εν γένει στην Ανατολή. Και είναι αλήθεια ότι οι γερμανικές ελίτ μετά τη σοσιαλιστική κατάρρευση και την ενοποίηση της χώρας άρχισαν να παίζουν με την ιδέα μιας νέας γερμανικής ηγεμονίας σε Ανατολή και Δύση. Στη βάση αυτής της ευκαιρίας υπήρξε εντατικοποίηση και διεύρυνση των γερμανικών επενδύσεων στην Ανατολική Ευρώπη.

Αυτή τη στιγμή δραστηριοποιούνται στη Ρωσία περίπου 3.000 γερμανικές επιχειρήσεις, οι περισσότερες εκ των οποίων είναι τεχνολογικής αιχμής. Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, πάνω από 300.000 Γερμανοί έχουν αναπτύξει αποκλειστικά συμφέροντα στη Ρωσία.

Λέγεται μάλιστα ότι η μεγάλη στροφή συνετελέσθη στα χρόνια του Γκέρχαρντ Σρέντερ, ο οποίος, ως γνωστόν, με την αποχώρησή του από την καγκελαρία ανέλαβε κρίσιμη θέση στον ρωσικό ενεργειακό κολοσσό Gazprom. Ωστόσο η γερμανική διείσδυση στη Ρωσία έλαβε διαστάσεις στον καιρό της Ανγκελα  Μέρκελ.

Τελευταίως, όμως, μετά τα γεγονότα της Κριμαίας και αργότερα  της Ουκρανίας, όλη αυτή η γερμανική επιχείρηση δοκιμάζεται πολλαπλώς.

Παλαιότερα ο Χέλμουτ Σμιτ είχε επικρίνει το γερμανικό ρωσικό άνοιγμα και είχε μιλήσει πολύ επιθετικά εναντίον εκείνων που έδειχναν έτοιμοι να θυσιάσουν τη γερμανική ευρωπαϊκή παράδοση των μεταπολεμικών δεκαετιών προς χάριν μιας ευκαιριακής και αμφισβητούμενης επέκτασης προς Ανατολάς.

Η αλήθεια είναι ότι η Μέρκελ τα έκανε θάλασσα στην Ουκρανία. Η παρουσία του γερμανού υπουργού Εξωτερικών στις πλατείες του Κιέβου στις διαδηλώσεις εναντίον του φιλορώσου Γιανουκόβιτς ήταν απολύτως προβληματική και εγκλώβισε τη γερμανική πολιτική. Πολύ περισσότερο όταν οι ομάδες των ουκρανών ναζί πήραν το πάνω χέρι και επιχείρησαν να βάλουν τη σφραγίδα τους όχι μόνο στις πολιτικές εξελίξεις αλλά και στις σχέσεις με τη Ρωσία. Ακολούθησαν πολλά έκτοτε, με τραγικότερη την κατάρριψη του Μπόινγκ των Μαλαισιανών Αερογραμμών, που κόστισε τη ζωή 298 ανυποψίαστων επιβατών.

Δεν είναι λίγοι εκείνοι που πιστεύουν ότι ουσιαστικά η Γερμανία ηττήθηκε για ακόμη μία φορά σε διεθνές επίπεδο. Εχασε το παιχνίδι της Ουκρανίας και αναγκάστηκε να αποδεχθεί τις καλές αμερικανικές υπηρεσίες προκειμένου να ξεπεράσει τον εγκλωβισμό της στην ιστορικά προβληματική Ανατολή.

Η Γερμανία είναι εγκλωβισμένη πλέον στην ουκρανική κρίση και υποχρεωμένη να υποστηρίξει τις κυρώσεις εναντίον της μέχρι πρότινος φίλης και μεγάλης συμμάχου Ρωσίας, που μόνο αμελητέες δεν είναι.

Ο Πούτιν και οι ολιγάρχες που τον συνοδεύουν ήδη αντιμετωπίζουν μεγάλο πρόβλημα. Κινδυνεύουν να απομονωθούν από το διεθνές οικονομικό σύστημα, να χάσουν το προνόμιο προσέλκυσης κεφαλαίων και να αντιμετωπίσουν τεράστια προβλήματα ρευστότητας τόσο για τις επιχειρήσεις τους όσο και για τους ίδιους προσωπικά.

Ως γνωστόν, οι ρωσικές κρατικές εταιρείες αλλά και οι ρώσοι μεγιστάνες του πλούτου στήριζαν τις δραστηριότητές τους διεθνώς σε αυτόν τον πακτωλό κεφαλαίων που ανεμπόδιστα διακινούσαν ανά τον κόσμο. Και οι σπασμωδικές κινήσεις τους για αντίμετρα, το εμπάργκο σε βάρος αγροτικών προιόντων κυρίως από την Ευρώπη και τη Δύση ευρύτερα, δείχνουν ακριβώς πόσο μεγάλη είναι η περιπλοκή της ουκρανικής κρίσης και πόσο ικανή να οδηγήσει σε παγκόσμιο οικονομικό πόλεμο με ανυπολόγιστες συνέπειες για την ευρωπαική οικονομία.

Σε αυτές τις συνθήκες η γερμανική ηγεσία βλέπει τώρα πια ότι το ανατολικό όραμα χάνεται, τουλάχιστον για τα επόμενα 4-5 χρόνια, καθώς η ειρήνευση δεν θα είναι εύκολη, όπως μαρτυρούν τα γυμνάσια και η συγκέντρωση ρωσικών στρατευμάτων στη ρωσο-ουκρανική μεθόριο.

Η αλήθεια είναι ότι η ουκρανική κρίση επέτρεψε στους Αμερικανούς να μεταδώσουν στους Γερμανούς ότι το γεωπολιτικό παιχνίδι είναι αρμοδιότητα άλλων και πως μόνο πεδίο γι’ αυτούς είναι η Ευρώπη και μάλιστα η ευθύνη τους για την οικοδόμηση μιας δημομοκρατικά οργανωμένης ευρωπαϊκής ενοποίησης.

Κάπως έτσι η Γερμανία αναγκάζεται εκ των συνθηκών και με τα φτερά της κομμένα να επανέλθει στα ευρωπαϊκά πράγματα.

Η προσπάθειά της να ηγεμονεύσει στην Ευρώπη προκάλεσε αντιδράσεις και ρήγματα σε πολλές χώρες και η υποχώρηση του μετώπου των ανατολικών ευκαιριών περιόρισε τις δυνατότητές της.

Δεν είναι τυχαίο ότι τις τελευταίες ημέρες ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε ένιωσε την ανάγκη στην επέτειο συμπλήρωσης  100 χρόνων από την έναρξη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου να μιλήσει για το αγαθό της ειρήνης, το οποίο χαρακτήρισε υπέρτερο της οικονομίας.

Αυτή τη στιγμή η Γερμανία σχεδόν «επιστρέφει» στην Ευρώπη προκειμένου να εργαστεί πιο συστηματικά για την ενοποίησή της, αλλά έχει πλέον απέναντί της αμφισβητίες οι οποίοι δεν αποδέχονται επ’ ουδενί την οικοδόμηση μιας γερμανικής Ευρώπης.

Το «παζάρι» των επιτρόπων και οι ομαδοποιήσεις χωρών γύρω από την επιλογή των προσώπων είναι ενδεικτικά της μεταβολής των συνθηκών. Και αυτή ακόμη η επιλογή του κ. Δ. Αβραμόπουλου για τη θέση του επιτρόπου μόνο τυχαία δεν είναι αλλά απολύτως συνδεδεμένη με την αλλαγή των ισορροπιών στο τρίγωνο Ουάσιγκτον – Βερολίνο – Βρυξέλλες.

Επίσης δεν είναι τυχαίο ότι ο Ματέο Ρέντσι εγείρει διεκδικήσεις, απαιτεί το χαρτοφυλάκιο των Εξωτερικών, ούτε είναι αδιάφορο ότι η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα τείνει να αυτονομηθεί από τη γερμανική επιρροή και ο Γιούνκερ «χτίζει» μια Κομισιόν ισχυρών προσωπικοτήτων, η οποία θα έχει λόγο, δεν θα είναι απολύτως υποταγμένη και πειθήνια, όπως έως τώρα στο Βερολίνο.

Η πολιτική των ΗΠΑ
Περιορισμένη πλανητική ηγεμονία
Οι Αμερικανοί, πιέζουν τους Γερμανούς όσο μπορούν απαιτώντας αναπροσαρμογή της γερμανικής πολιτικής και περισσότερη προσήλωση στην ευρωπαϊκή οικοδόμηση. Ουσιαστικά τους καλούν να διαθέσουν πόρους και να ευνοήσουν ισχυρές χρηματοδοτικές πολιτικές ικανές να βγάλουν την Ευρώπη από τη μιζέρια του Συμφώνου Σταθερότητας και την ιδεοληψία του νομισματικού στόχου.

Οι ίδιοι ανέλαβαν να χειριστούν τη ρωσοουκρανική κρίση πιέζοντας όσο πρέπει τους Ρώσους, αν και κανείς δεν μπορεί να προβλέψει με ασφάλεια πόσο εγκλωβισμένος είναι ο πρόεδρος Πούτιν στο αυτοκρατορικό δόγμα που τον εξυψώνει στο εσωτερικό της Ρωσίας.

Είναι αλήθεια βέβαια ότι ο Μπαράκ Ομπάμα αναγνωρίζει τον διεθνή ρόλο της Ρωσίας και διεκδικεί τη συμμαχία της, παρά τις κυρώσεις και τις εσωτερικές πιέσεις των συντηρητικών για σύγκρουση και επάνοδο στις συνθήκες του Ψυχρού Πολέμου.

Ο αμερικανός πρόεδρος χρησιμοποιεί τη Ρωσία στη Μέση Ανατολή και στο Ιράν, τη θέλει αντίβαρο στην Κίνα και βεβαίως διαμεσολαβήτρια στη διένεξη με τη Βόρεια Κορέα. Θα προτιμούσε να την έχει μαζί του και όχι απέναντί του, ειδικά σε τούτη την τόσο ταραγμένη από όλες τις απόψεις περίοδο που διανύει ο κόσμος.  

Κατά τα φαινόμενα, οι Αμερικανοί από τη στιγμή που επέλεξαν να απεμπλακούν από στρατιωτικές επιχειρήσεις ανά τον κόσμο προσπαθούν να διαχειριστούν την πλανητική ηγεμονία τους με άλλα μέσα και εργαλεία.

Στη Μέση Ανατολή και στη Βόρεια Αφρική επενδύουν στη διάσπαση των παλαιών κρατών και στη συγκρότηση νέων με βάση θρησκευτικά, φυλετικά και εθνικά χαρακτηριστικά, όπου υπάρχουν, με την ελπίδα στη συνέχεια να ελεγχθούν δορυφορικά ακόμη και οι ακραίες ισλαμικές εκδοχές τους.

Επιπλέον θα επιθυμούσαν και ένα παλαιστινιακό κράτος κάπου στη Χερσόνησο του Σινά μεταξύ Αιγύπτου και Ισραήλ, αλλά γνωρίζουν ότι δεν είναι εύκολη οποιαδήποτε λύση εκεί, καθώς και στις δύο πλευρές έχουν επικρατήσει ακραίες δυνάμεις που τρέφονται από τη βία.

Ωστόσο η αμερικανική απομάκρυνση από τα πολεμικά μέτωπα ενθαρρύνει τις εντάσεις σε τοπικό επίπεδο. Και έτσι αυτή την περίοδο πολλαπλασιάζονται οι πολεμικές ζώνες στον πλανήτη. Από τη Νιγηρία και τη Λιβύη έως το Ισραήλ, την Παλαιστίνη, τη Συρία, το Ιράκ, το Κουρδισταν και τη Ρωσία εξελίσσονται  πολεμικές επιχειρήσεις ικανές να επιδράσουν δραματικά τις εξελίξεις στον κόσμο. Δεν είναι επίσης αδιάφορη η εξάπλωση της επιδημίας του αιμορραγικού πυρετού Εμπολα στη Δυτική  Αφρική η οποία απειλεί την παγκόσμια υγεία.

Ο ευρωπαϊκός μονόδρομος και το εσωτερικό μέτωπο
Ζούμε σε εποχή  πρωτοφανούς διεθνούς αστάθειας, σε καιρούς  μεγάλων γεωπολιτικών και οικονομικών ανακατατάξεων, από τον χαρακτήρα των οποίων θα κριθεί η δομή και η διάταξη των συμφερόντων του νέου κόσμου.
Το ζήτημα είναι ποια θέση μπορεί να έχει η Ελλάδα σε αυτόν τον μεταβαλλόμενο κόσμο;

Πόσο μπορεί να επηρεαστεί η γειτονική Τουρκία από την αστάθεια που την πολιορκεί και πόσο ο μεγαλοϊδεατισμός του Ταγίπ Ερντογάν μπορεί να βρει έκφραση σε διεκδικήσεις στο Αιγαίο με αφορμή την ΑΟΖ και τις επερχόμενες έρευνες για τις υποθαλάσσιες αποθήκες αερίου και πετρελαίου;

Οσο περνά ο καιρός και η αστάθεια επικρατεί ευρύτερα στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο καθίσταται ολοένα σαφέστερο ότι η Ελλάδα δεν έχει τύχη εκτός του ευρωπαϊκού οικοδομήματος. Η εμπειρία της οικονομικής κρίσης το επικύρωσε και η γεωπολιτική αστάθεια το επιβεβαιώνει καθημερινά.

Εκτός Ευρώπης η Ελλάδα θα μετατρεπόταν σχεδόν αυτόματα σε παρία και θα μετρούσε, πέραν των μεγάλων οικονομικών απωλειών, και εθνικές απώλειες. Τυχόν δε επιδείνωση των πολιτικών συνθηκών στην ευρύτερη περιοχή είναι ικανή να απειλήσει την ελληνική σταθερότητα και εθνική ασφάλεια. Πράγμα που δεν επιτρέπει σε κανέναν νοήμονα να σκέπτεται οτιδήποτε άλλο πέραν της ενεργότερης ελληνικής ενσωμάτωσης στους ευρωπαϊκούς θεσμούς.

Ωστόσο, παρότι κοινή είναι η πεποίθηση για τις προοπτικές μας εκτός Ευρώπης, το εσωτερικό μέτωπο παραμένει προβληματικό και εγκλωβισμένο από πολιτικές δυνάμεις που δεν δύνανται να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις της εποχής.

Ο πρωθυπουργός κ. Αντ. Σαμαράς προσπαθεί να διαχειριστεί με έναν τρόπο την κατάσταση. Το τελευταίο διάστημα παλεύει να αξιοποιήσει τη γερμανική οπισθοχώρηση, εκμεταλλεύεται την ευκαιρία Γιούνκερ, αλλά από εκεί και πέρα καταδιώκεται από τις εσωτερικές αντιφάσεις της κυβέρνησης και του κόμματός του.

Δίνει μικρές διαχειριστικές μάχες, αλλά μοιάζει να αποφεύγει, παρά τα αντιθέτως θρυλούμενα, την κυρίαρχη μάχη των μεγάλων αλλαγών.

Αντιστοίχως ο ΣΥΡΙΖΑ, που εμφανώς επιδρά λόγω της διεκδίκησής του και στην κυβερνητική πολιτική, δεν έχει δείξει έως τώρα τις πραγματικές διαθέσεις του στο πεδίο των μεγάλων αλλαγών.

Οι διακηρύξεις του παραπέμπουν μάλλον σε αντιμεταρρύθμιση παρά σε μεταρρύθμιση συμβατή της εποχής που διανύουμε.

Θα περίμενε κανείς στις παρούσες συνθήκες από μια ισχυρή διεκδικητική δύναμη εξουσίας να υιοθετήσει ένα σχήμα μεγάλων αλλαγών που θα κατέτειναν σε ένα νέο επιτελικό κράτος, ικανό να κάνει μεγάλες επενδύσεις,να καθοδηγεί τους νέους σε ιδιωτικές επενδύσεις, να προσφέρει πραγματική εκπαίδευση συμβατή με τις ανάγκες της χώρας, να απονέμει δικαιοσύνη και να επιλέγει για την Προεδρία της  Δημοκρατίας ένα πρόσωπο αγαπητό που θα συμβολίζει την ενότητα των Ελλήνων και τίποτε άλλο.

Η χώρα, παρά τις γκρίνιες και τα μυξοκλάματα των περισσοτέρων, έχει και τις δυνατότητες και τις ευκαιρίες να εκμεταλλευθεί την αδυναμία των ισχυρών και κυρίως την ανάγκη του κόσμου για μια νέα ισορροπία.
ΒΗΜΑ

Γενικά θέματα

Η Γη “παίρνει φωτιά” όσο οι πάγοι λιώνουν

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Το λιώσιμο των παγετώνων θα μπορούσε να προκαλέσει συχνές και μεγάλης έντασης ηφαιστειακές εκρήξεις επιδεινώνοντας πέρα από τα υπόλοιπα προβλήματα που θα δημιουργήσουν την κλιματική αλλαγή υποστηρίζει ερευνητική ομάδα που θα παρουσιάσει την Τετάρτη σε επιστημονικό συνέδριο στην Πράγα τη σχετική μελέτη που πραγματοποίησε.

Εκατοντάδες ηφαίστεια στην Ανταρκτική, τη Ρωσία, τη Νέα Ζηλανδία και τη Βόρεια Αμερική βρίσκονται κάτω από τους παγετώνες. Αλλά καθώς ο πλανήτης θερμαίνεται και αυτά τα στρώματα πάγου λιώνουν και υποχωρούν, αυτά τα ηφαίστεια είναι πιθανό να γίνουν πιο ενεργά σύμφωνα με τους ερευνητές που μελέτησαν τη δραστηριότητα έξι ηφαιστείων στη νότια Χιλή κατά την τελευταία εποχή των παγετώνων.

«Οι παγετώνες τείνουν να καταστέλλουν τον όγκο των εκρήξεων από τα ηφαίστεια από κάτω τους. Αλλά καθώς οι παγετώνες υποχωρούν λόγω της κλιματικής αλλαγής, τα ευρήματά μας υποδηλώνουν ότι αυτά τα ηφαίστεια συνεχίζουν να εκρήγνυνται πιο συχνά και πιο έντονα» αναφέρει ο Πάμπλο Μορένο Γιάγκερ μεταπτυχιακός φοιτητής στο αμερικανικό Πανεπιστήμιο του Wisconsin-Madison, επικεφαλής της μελέτης.

Οι επιστήμονες διατύπωσαν για πρώτη φορά τη θεωρία ότι το λιώσιμο των πάγων θα μπορούσε να επηρεάσει τα ηφαίστεια τη δεκαετία του 1970. Αυτός ο γεωλογικός μηχανισμός είναι σχετικά απλός. Το βάρος των παγετώνων ασκεί μια καθοδική δύναμη στον φλοιό και τον μανδύα της Γης. Έτσι όταν ο πάγος υποχωρεί τα υπόγεια αέρια και το μάγμα διαστέλλονται οδηγώντας σε συσσωρεύσεις πίεσης που τροφοδοτούν εκρήξεις.

Αυτή η διαδικασία είναι ήδη γνωστό ότι έχει αναδιαμορφώσει ριζικά την Ισλανδία, η οποία βρίσκεται πάνω από τις αποκλίνουσες τεκτονικές πλάκες της Βόρειας Αμερικής και της Ευρασίας. Το 2002 οι επιστήμονες υπολόγισαν τις αλλαγές στην ηφαιστειακή δραστηριότητα της Ισλανδίας καθώς οι παγετώνες της υποχώρησαν στο τέλος της τελευταίας εποχής των παγετώνων πριν από περίπου 10.000 χρόνια. Τα ηφαίστεια του νησιού αντέδρασαν με ένα κύμα εκρήξεων, με ρυθμό 30 έως 50 φορές μεγαλύτερο από ό,τι πριν ή έκτοτε.

Η μελέτη

Ωστόσο, ο κίνδυνος που θα μπορούσε να παραμονεύει μέσα στα ηπειρωτικά ηφαιστειακά συστήματα παραμένει ελάχιστα μελετημένος. Για να τον διερευνήσουν οι ερευνητές εξέτασαν έξι ηφαίστεια που βρίσκονται στη νότια Χιλή, συμπεριλαμβανομένου του πλέον αδρανούς ηφαιστείου Μότσο-Τσοσουένκο, και πώς αυτά αντέδρασαν στην τήξη του παγοκαλύμματος της Παταγονίας πριν από χιλιάδες χρόνια.

Χρησιμοποιώντας τη ραδιενεργό αποσύνθεση του χημικού στοιχείου αργού που απελευθερώθηκε από τα ηφαίστεια που εκρήγνυνται στην περιοχή ως ισοτοπικό ρολόι και μελετώντας κρυστάλλους που άρχισαν να σχηματίζονται μέσα σε μαγματικά πετρώματα που εκτινάχθηκαν όταν εξερράγησαν τα ηφαίστεια οι ερευνητές μπόρεσαν να παρακολουθήσουν την ηφαιστειακή δραστηριότητα της περιοχής και τη σχέση της με τον εξαφανιζόμενο πάγο της.

Διαπίστωσαν ότι μεταξύ 26,000 και 18,000 ετών πριν, κατά την κορύφωση της τελευταίας εποχής των παγετώνων, το κάλυμμα πάγου μείωσε τον όγκο των εκρήξεων προκαλώντας τη συσσώρευση μιας γιγαντιαίας δεξαμενής μάγματος κάτω από την επιφάνεια της περιοχής. Όταν έλιωσε το παγοκάλυμμα η πίεση αυξήθηκε μέσα σε αυτή τη δεξαμενή και τελικά απελευθερώθηκε για να σχηματίσει το ηφαίστειο Μότσο-Τσοσουένκο.

Αυτή η απειλή έχει πλανητική διάσταση: 245 από τα δυνητικά ενεργά ηφαίστεια στον κόσμο βρίσκονται κάτω από πάγο σύμφωνα με μελέτη του 2020. «Η βασική προϋπόθεση για αυξημένη εκρηκτικότητα είναι αρχικά η ύπαρξη μιας πολύ πυκνής παγετώδους κάλυψης πάνω από έναν μαγματικό θάλαμο, και το σημείο ενεργοποίησης είναι όταν αυτοί οι παγετώνες αρχίζουν να υποχωρούν, απελευθερώνοντας πίεση – κάτι που συμβαίνει αυτή τη στιγμή σε μέρη όπως η Ανταρκτική» λέει ο Γιάεγκερ.

Πρόσθεσε ότι άλλες περιοχές ανησυχίας περιλαμβάνουν τη Βόρεια Αμερική, τη Νέα Ζηλανδία και τη Ρωσία, λέγοντας ότι αυτές οι περιοχές «απαιτούν στενότερη επιστημονική προσοχή». Σε σύντομα χρονικά διαστήματα, οι εκρήξεις συνήθως απελευθερώνουν θειικά αερολύματα που αντανακλούν το ηλιακό φως πίσω στο Διάστημα. Αυτό έχει οδηγήσει σε ψυκτικά γεγονότα μετά από προηγούμενες εκρήξεις, μερικές από τις οποίες έχουν προκαλέσει σημαντικούς λιμούς. Ωστόσο, μακροπρόθεσμα, τα αέρια του θερμοκηπίου από αυτά τα ηφαίστεια πιθανότατα θα προκαλέσουν επιτάχυνση της κλιματικής αλλαγής, αναφέρουν οι ερευνητές.

«Με την πάροδο του χρόνου, η σωρευτική επίδραση πολλαπλών εκρήξεων μπορεί να συμβάλει στη μακροπρόθεσμη υπερθέρμανση του πλανήτη λόγω της συσσώρευσης αερίων του θερμοκηπίου. Αυτό δημιουργεί έναν βρόχο θετικής ανάδρασης, όπου το λιώσιμο των παγετώνων προκαλεί εκρήξεις, και οι εκρήξεις με τη σειρά τους θα μπορούσαν να συμβάλουν σε περαιτέρω υπερθέρμανση και τήξη» εξηγεί ο Γιάεγκερ.

Naftemporiki.gr

Συνέχεια ανάγνωσης

Γενικά θέματα

«Δολοφονία εν ψυχρώ» : Οι γονείς του Αλέξανδρου Κετίκογλου ζητούν παραδειγματική τιμωρία

Η υπόθεση της απώλειας του εκπαιδευόμενου στο 201ο Σχολείο Υποβρυχίων Καταστροφών της ΔΥΚ, Αλέξανδρου Κετίκογλου δεν έχει τελειώσει.

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Η υπόθεση της απώλειας του εκπαιδευόμενου στο 201ο Σχολείο Υποβρυχίων Καταστροφών της ΔΥΚ, Αλέξανδρου Κετίκογλου δεν έχει τελειώσει. Ο συνήγορος της οικογένειας Αναστάσιος Μακρής, εξέδωσε Δελτίο Τύπου για λογαριασμό των εντολέων του, των γονέων του εκλιπόντα, Θεόφιλου Κετίκογλου και Αλεξίας Ροπόκη στο οποίο κάνουν λόγο για δολοφονία εν ψυχρώ. Για κακουργήματα που θα διερευνήσει η Δικαιοσύνη.

Την 29η.11.2024 και περί ώρα 12:00 το μεσημέρι ο υιός μας Αλέξανδρος Κετίκογλου, 21 ετών, μαθητής εν ζωή του 201ου Σχολείου Υποβρυχίων Καταστροφών, βρήκε τραγικό θάνατο κατά την διάρκεια στρατιωτικής εκπαίδευσης στην πισίνα της Σχολής Υ/Κτ στο Ναυτικό Οχυρό Σκαραμαγκά Αττικής.

Για το συμβάν αυτό άμεσα σχηματίσθηκε ποινική δικογραφία και παραγγέλθηκε από την αρμόδια Εισαγγελική Αρχή η διενέργεια κυρίας ανάκρισης για το κακούργημα της θανατηφόρου εκθέσεως (306 § 2 στ. β’ ΠΚ), για ανθρωποκτονία εξ αμελείας (άρ. 302 ΠΚ) και για παράβαση και εκβίαση στρατιωτικής εντολής σε ειρηνική περίοδο (άρ. 55§1 στ. α’ ΣΠΚ).

Εν όψει τούτων, αλλά και έχοντας πλέον πλήρη γνώση της υπόθεσης, εκφράζουμε την οδύνη και την οργή μας για τον μαρτυρικό θάνατο του υιού μας Αλέξανδρου.

Η οργή μας, δε, αυτή δικαιώνεται πλήρως από το αποδεικτικό υλικό της δικογραφίας, και ιδίως από τις καταθέσεις πλειάδας αυτοπτών μαρτύρων, καθώς και από τις εκθέσεις των τεχνικών μας συμβούλων, επιστημόνων αδιαμφισβήτητου κύρους, που επιβεβαιώνουν την αρχική μας σκέψη:

Ότι ο Αλέξανδρος δεν έχασε την ζωή του από αμέλεια, ούτε, όπως κάποιοι κύκλοι έσπευσαν να υπαινιχθούν ψευδέστατα, δήθεν από κάποια παθολογική ή άλλου είδους αιτία, αλλά δολοφονήθηκε εν ψυχρώ μέσα στην πισίνα κατά την διάρκεια ενός ανηλεούς, τιμωρητικού, ατομικού καψονιού, και μάλιστα ενώπιον προσώπων επιφορτισμένων με την ασφαλή διεξαγωγή της εκπαίδευσης, που, ενώ έβλεπαν να δολοφονείται ο υιός μας και μπορούσαν να το αποτρέψουν, ουδέν έπραξαν.

Μετά ταύτα, ζητούμε η Δικαιοσύνη να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων αναβαθμίζοντας την κατηγορία σε ανθρωποκτονία εκ προθέσεως και διώκοντας όλους τους υπαιτίους, ώστε να τιμωρηθούν παραδειγματικά οι ένοχοι και να δικαιωθεί η μνήμη του νεκρού παιδιού μας Αλέξανδρου, που τόσο άδικα και μαρτυρικά δολοφονήθηκε και έτσι στερήθηκε το όνειρό του να υπηρετήσει ως στέλεχος των Ο.Υ.Κ. την πατρίδα μας.

Οι Γονείς – Υποστηρίζοντες την κατηγορία Διά του Συνηγόρου
Αναστασίου A. Μακρή

ΠΗΓΗ

Συνέχεια ανάγνωσης

Γενικά θέματα

Ανεπιθύμητοι στη Βεγγάζη: Ο Χάφταρ εκδιώκει αποστολή της ΕΕ για το μεταναστευτικό

Όπως δήλωσε στο POLITICO, κυβερνητικός αξιωματούχος από χώρα της ΕΕ, που μίλησε υπό τον όρο της ανωνυμίας, αυτή ήταν η αιτία της αιφνίδιας και  άνευ προηγουμένου διπλωματικής κρίσης στη Βεγγάζη, με την εκδίωξη της ευρωπαϊκής αντιπροσωπείας για το μεταναστευτικό που χαρακτηρίστηκαν «ανεπιθύμητα πρόσωπα» κατά την άφιξή τους στην ανατολική Λιβύη για συνομιλίες.

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

«Οι αντιπροσωπείες βρισκόταν στον χώρο VIP του αεροδρομίου και επρόκειτο να πραγματοποιήσουν συνάντηση, αλλά ο Χάφταρ ήθελε να συμμετάσχουν αρκετοί υπουργοί -και σίγουρα ο πρωθυπουργός και ο υπουργός Εξωτερικών της κυβέρνησης της Ανατολικής Λιβύης. Αυτό ήταν αδύνατο να το αποδεχθούν ο Επίτροπος της ΕΕ και οι υπουργοί των κρατών μελών της ΕΕ».

Όπως δήλωσε στο POLITICO, κυβερνητικός αξιωματούχος από χώρα της ΕΕ, που μίλησε υπό τον όρο της ανωνυμίας, αυτή ήταν η αιτία της αιφνίδιας και  άνευ προηγουμένου διπλωματικής κρίσης στη Βεγγάζη, με την εκδίωξη της ευρωπαϊκής αντιπροσωπείας για το μεταναστευτικό που χαρακτηρίστηκαν «ανεπιθύμητα πρόσωπα» κατά την άφιξή τους στην ανατολική Λιβύη για συνομιλίες.

Η Βεγγάζη βρίσκεται υπό τον de facto έλεγχο του πολέμαρχου και στρατιωτικού ηγέτη, Χαλίφα Χαφτάρ, ο οποίος έχει τον έλεγχο της ανατολικής χώρας από τότε που η χώρα χωρίστηκε σε δύο αντιμαχόμενες διοικήσεις το 2014, αλλά  η κυβέρνησή του δεν αναγνωρίζεται επίσημα.

Η ευρωπαϊκή αποστολή δεν είχε εξουσιοδότηση να συνομιλήσει με την εναλλακτική κυβέρνηση και ενώ βρίσκονταν σε εξέλιξη οι διαβουλεύσεις, εκδόθηκε ανακοίνωση από τον εναλλακτικό πρωθυπουργό Οσάμα Χαμάντ ο οποίος χαρακτήρισε την αποστολή ανεπιθύμητη και δήλωσε ότι θα πρέπει να εγκαταλείψει τη Βεγγάζη, κάτι που συνέβη αμέσως μετά.

Ανεπιθύμητοι

Ειδικότερα, στο  σημείωμα του Χαμάντ, αναφέρεται ότι «η προγραμματισμένη επίσκεψη των Υπουργών Εσωτερικών των Δημοκρατιών της Ιταλίας, της Ελλάδας και της Μάλτας, του Επιτρόπου της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τη Μετανάστευση και της υπόλοιπης συνοδευτικής ομάδας ακυρώθηκε κατά την παραμονή τους κατά την άφιξή τους στο Διεθνές Αεροδρόμιο Benina στην πόλη της Βεγγάζης, και ενημερώθηκαν για την ανάγκη άμεσης εγκατάλειψης του λιβυκού εδάφους καθώς θεωρήθηκαν ανεπιθύμητοι».

«Φαίνεται ότι η αντίδραση του Χαφτάρ ήταν σκηνοθετημένη, ως μέσο πίεσης για να αποσπάσει μια έμμεση αναγνώριση από την ΕΕ.», εκτιμά ο Ευρωπαίος αξιωματούχος.

Της ευρωπαϊκής αντιπροσωπείας, ηγείτο ο Επίτροπος Μετανάστευσης και Εσωτερικών Υποθέσεων Μάγκνους Μπρούνερ και σε αυτήν συμμετείχαν ο Έλληνας υπουργός Μετανάστευσης και Ασύλου Θάνος Πλεύρης και οι υπουργοί Εσωτερικών Ιταλίας και Μάλτας.

Σημαντικό ρόλο φέρεται να έπαιξε επίσης το γεγονός ότι η ευρωπαϊκή αντιπροσωπεία επισκέφθηκε πρώτα την Τρίπολη – έδρα της διεθνώς αναγνωρισμένης κυβέρνησης της Λιβύης.

«Ελλειψη σεβασμού για την εθνική κυριαρχία της Λιβύης»

Σε ανακοίνωση της  γίνεται λόγος για «σαφή παραβίαση των διπλωματικών κανόνων και των διεθνών συμβάσεων, με ενέργειες που αντιπροσωπεύουν έλλειψη σεβασμού για την εθνική κυριαρχία της Λιβύης».

Επίσης κατηγορεί την αντιπροσωπεία για «παραβίαση των λιβυκών νόμων και μη συμμόρφωση με τις διαδικασίες που διέπουν την είσοδο, την κυκλοφορία και τη διαμονή ξένων διπλωματών, όπως ορίζονται στην εγκύκλιο που εξέδωσε η λιβυκή κυβέρνηση».

«Ουδέν σχόλιον» από την Κομισιόν

Κανένα σχόλιο, για το διπλωματικό επεισόδιο, στην Βεγγάζη, όπου ο Χαφτάρ, εξεδίωξε την ευρωπαϊκή  αντιπροσωπεία με την οποία είχαν προγραμματιστεί συνομιλίες για το μεταναστευτικό, δεν γίνεται σε ανάρτηση του επιτρόπου Μετανάστευσης στην πλατφόρμα X.
Το μόνο που αναφέρεται είναι ότι οι συναντήσεις εν τέλει δεν μπόρεσαν να πραγματοποιηθούν.

Συγκεκριμένα στην ανάρτηση ανέφερε:

«Μόλις ολοκληρώσαμε την αποστολή μας στη Λιβύη μαζί με τους υπουργούς που είναι αρμόδιοι για τη μετανάστευση από την Ελλάδα, την Ιταλία και τη Μάλτα. Στην Τρίπολη, πραγματοποιήσαμε εις βάθος συζητήσεις με τον Πρωθυπουργό Ντμπεϊμπά, τον Υπουργό Εξωτερικών Αλ-Μπαούρ, τον Υπουργό Εσωτερικών Τραμπελσί και τον Υπουργό Εργασίας Αλ-Αμπέντ. Συζητήσαμε κοινές προκλήσεις στον τομέα της μετανάστευσης και επιβεβαιώσαμε την κοινή δέσμευση για την καταπολέμηση της παράνομης διακίνησης μεταναστών. Αυτή η αποστολή έθεσε τις βάσεις για ευρύτερη συνεργασία. Οι συναντήσεις που είχαν προγραμματιστεί στη Βεγγάζη τελικά δεν μπόρεσαν να πραγματοποιηθούν», πρόσθεσε.

 Κ. Χατζηδάκης: «Η Λιβύη δεν γίνεται να αγνοήσει την Ευρωπαϊκή Ένωση»

Τις εξελίξεις με την Λιβύη και την αύξηση των μεταναστευτικών ροών, σχολίασε ο Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης, Κωστής Χατζηδάκης.
Ο κ. Χατζηδάκης, μιλώντας στην ΕΡΤNews, τόνισε: «Η Λιβύη δεν γίνεται να αγνοήσει τον παράγοντα Ευρωπαϊκή Ένωση (…)».

«Δεν έχουμε καμία διάθεση να γίνει η πατρίδα μας ξέφραγο αμπέλι», σημείωσε, μεταξύ άλλων, ενώ υπογράμμισε ότι χρειάζεται αποφασιστικότητα σε ευρωπαϊκό και εθνικό επίπεδο.

Συνέχεια ανάγνωσης

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

Αναλύσεις6 ώρες πριν

Τι πήρε ο Χαφτάρ από Πούτιν και τι… πληρώνει η Ελλάδα

Στρατηγική ενίσχυση Χάφταρ με αντάλλαγμα γεωπολιτικό έλεγχο και το πάθημα που δεν έγινε μάθημα για τη χώρα μας.

Πολιτική6 ώρες πριν

Αποφασισμένοι για «μπλόκα» των σχεδιαζόμενων δομών κράτησης μεταναστών οι κάτοικοι της Κρήτης

Από τον Σωτήρη Σκουλούδη Η δημιουργία ενός ή δύο κέντρων κράτησης μεταναστών –είτε ανοιχτού είτε κλειστού τύπου– εξαγγέλθηκε χθες από τον πρωθυπουργό, προκειμένου να αντιμετωπιστεί...

Άμυνα7 ώρες πριν

Η Ελλάδα έχει αμετακίνητους συμμάχους στις ΗΠΑ κατά της Τουρκίας! Η κυβέρνηση θα ευθυγραμμιστεί επιτέλους για τα εθνικά συμφέροντα της χώρας;

Η ελληνική και η κυπριακή ομογένεια στις ΗΠΑ σε συνεργασία με τους Αρμενίους όρθωσαν ανάστημα ώστε να μπλοκάρουν τα τουρκικά...

Πολιτική7 ώρες πριν

A Moral and Strategic Imperative: Greece’s Opportunity to Embrace Middle Eastern Christians

As Greece confronts demographic decline and regional instability, it holds an underutilized opportunity with immense cultural and geopolitical implications across...

Διεθνή7 ώρες πριν

Η Βραζιλία σχεδιάζει αντίποινα μετά την επιβολή δασμών από τον Τραμπ

Η Βραζιλία καταρτίζει σχέδια για αντίποινα κατά των δασμών 50% που επιβάλλουν οι ΗΠΑ στις εξαγωγές της χώρας, καλλιεργώντας ένα...

Δημοφιλή