Ακολουθήστε μας

Διεθνή

«H δυστυχία των Κούρδων είναι ότι καταλαμβάνουν μια περιοχή με υψίστη γεωπολιτική σημασία»

Δημοσιεύτηκε στις

Κούρδισσες μαχήτριες. @ Commons of Wikimedia


Le Vent Se Lève (Γαλλία), συνέντευξη
του Μεχμέτ Αλί Ντογκάν
 

Ο Μεχμέτ Αλί Ντογκάν*, Κούρδος από τη Τουρκία, ανθρωπολόγος ειδικευμένος στο κουρδικό ζήτημα, δέχτηκε να απαντήσει στις
ερωτήσεις μας και να μας φωτίσει για τη σημερινή κατάσταση στη βορειοανατολική
Συρία.
  Συνέντευξη
που πραγματοποίησαν οι Eugène Favier-Baron, Elsa Margueritat και Sylvain Pablo
Rotelli. 
Καταγράφηκε από τον
Dany Meyniel.
Le Vent Se Lève – Ακούμε συχνά ότι ομιλούν για το κουρδικό λαό σαν να είναι μια ομοιογενή
κατηγορία.
 Θα μπορούσατε να μας διαφωτίσετε σχετικά με τις διαφορετικές τάσεις που διαπερνούν
την κουρδική κοινότητα και την ισορροπία δυνάμεων που υπάρχει στον κόρφο της;
 πιο συγκεκριμένα,
ποια ήταν η ιδιαιτερότητα της κουρδικής επικράτησης στη Ροζάβα, για αυτήν την
κοινότητα στην ποικιλομορφία της;
Μεχμέτ Αλί Ντογκάν –  Οι Κούρδοι
αποτελούν μια κοινότητα ή ένα έθνος σαράντα εκατομμυρίων και πλέον κατοίκων, που
αποτελείται φυσικά από άθεους, θρησκευόμενους, ανθρώπους διαφόρων πολιτικών
πεποιθήσεων, στον ίδιο βαθμό με τους Γάλλους ή τους Παλαιστινίους.
 Η δυστυχία των
Κούρδων είναι ότι καταλαμβάνουν ένα έδαφος στη διασταύρωση πάρα πολλών γεωστρατηγικών
διακυβευμάτων.
 Αν ο κουρδικός λαός δεν επωφελήθηκε από ένα βιώσιμο κράτος στην ιστορία του,
είναι επειδή το έδαφος που διεκδικεί ήταν πάντα περιζήτητο από τις ελληνική,
ρωμαϊκή, αραβική και έπειτα, τουρκική δυνάμεις.

Τον δέκατο ένατο αιώνα η
Οθωμανική Αυτοκρατορία έχασε δύναμη και επέβαλε για πρώτη φορά στους Κούρδους
και τους Αρμένιους την υποχρεωτική στρατιωτική θητεία.
 Οι τελευταίοι αρνήθηκαν,
καθώς η στρατιωτική θητεία δεν ήταν υποχρεωτική μέχρι τότε (τότε ήταν
επαγγελματικός ο στρατός).
 
Οι Αρμένιοι επωφελήθηκαν από ένα συγκεκριμένο πλεονέκτημα: διαχειρίζονταν
τη μικρή βιομηχανία μεταποίησης καθώς και την εκπαίδευση και το εμπόριο.
 Μεταξύ των
εθνοτικών ομάδων που υπήρχαν στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, οι Αρμένιοι ήταν οι
μόνοι που υιοθέτησαν τα ευρωπαϊκά εθνικιστικά μοντέλα, ενώ οι Κούρδοι είχαν
διατηρήσει τη φεουδαρχική τους δομή και την φυλετική οργάνωση (φατρίες) στην
περιοχή τους.


Τον εικοστό αιώνα, επειδή οι
Αρμένιοι επωφελήθηκαν από αυτή την πρωτοπορία, εμφανίστηκε το κίνημα των Νεότουρκων,
αντιγραφή του μοντέλου των Ιακωβίνων.
 Γιατί ακολούθησαν
αυτό το μοντέλο και όχι το ελβετικό ή το γερμανικό πιο ανεκτικό σε σχέση με τις
εθνοτικές ομάδες;
 
Επειδή υιοθετώντας αυτό το μοντέλο, οι Αρμένιοι θα μπορούσαν να είχαν πάρει
τον έλεγχο ενός νέου κράτους, μιας νέας Δημοκρατίας, καθώς οι ίδιοι ήταν πιο
ολοκληρωμένοι, λόγω της προ-καπιταλιστικής κουλτούρας τους.
 
Σε αυτό το πλαίσιο έγινε
η γενοκτονία των Αρμενίων.
 



Μέρος των Κούρδων συμφώνησε να είναι μέρος των ταξιαρχιών που δίωκαν τους
Αρμένιους, σε αντάλλαγμα της υπόσχεσης για μεγαλύτερη αυτονομία εντός της
Τουρκικής Δημοκρατίας
.
 Το 1923, έτος γέννησης αυτής της Δημοκρατίας, αυτή η υπόσχεση δεν τιμήθηκε
και οι Κούρδοι άρχισαν να εξεγερθούν.
 Βλέπουμε τότε κυρίως
φυλετικές εξεγέρσεις, χωρίς πραγματική εθνική διάσταση.
 Μεταξύ 1923 και
1938 δολοφονήθηκαν πάνω από 500.000 Κούρδους
.


Κατά τη διάρκεια του Δευτέρου
Παγκοσμίου Πολέμου και υπό την επιρροή της Σοβιετικής Ένωσης και του
σοσιαλισμού στην περιοχή, οι Κούρδοι άρχισαν να δημιουργούν κινήματα με σοσιαλιστικές
δομές.
 
Το 1945, ο Ιωσήφ Στάλιν υποστήριξε το Δημοκρατικό Κόμμα του Κουρδιστάν, το
οποίο στη συνέχεια ίδρυσε μια Δημοκρατία στην περιοχή του Μαχαμπάντ στο Ιράν, η
οποία δεν θα επιβιώσει πολύ.
 
Για ένα χρόνο, ο Κόκκινος Στρατός εμποδίζει την επέμβαση του ιρανικού
στρατού.
 Στη συνέχεια, η ιρανική κυβέρνηση διαπραγματεύεται με τη Σοβιετική Ένωση για
να βρεθεί μια λύση για τα διάφορα αποσχιστικά κινήματα που είχαν πάρει τη μορφή
αυτόνομων καθεστώτων εκείνο το έτος.
 
Αυτές οι
διαπραγματεύσεις καταλήγουν με το τέλος της Δημοκρατίας του Μαδαμάντ στα χέρια
του ιρανικού στρατού, που ενθαρρύνεται και οπλίζεται από τις Ηνωμένες
Πολιτείες.


Σφάχτηκαν όλοι οι ηγέτες αυτού
του μικρού ανεξάρτητου κράτους και όσοι μπόρεσαν να σωθούν βρήκαν καταφύγιο στη
Μόσχα, μεταξύ άλλων, ο Μολά Μουσταφά Μπαρζανί, πατέρας του Μασούντ Μπαρζανί.


Η Σοβιετική Ένωση, στο πλαίσιο
του Ψυχρού Πολέμου, επέστρεψε τελικά στο Ιράκ για να ελευθερώσει ορισμένους
Κούρδους.
 Μέχρι το 1975, η ΕΣΣΔ υποστήριξε τους Κούρδους ενάντια στο Κόμμα Μπάαθ, το
κόμμα του Σαντάμ Χουσεΐν, στο Ιράκ.
 Αλλά μετά την
ημερομηνία αυτή, οι Σοβιετικοί διαπραγματεύονται με τη Βαγδάτη και δεσμεύονται
να μην υπερασπίζονται πλέον τους Κούρδους.
 

Ο Μπαρζάνι, ο
οποίος είχε τότε δεκαετή μπολσεβίκη και κομμουνιστική εκπαίδευση και ο οποίος αποδείχθηκε
ότι ήταν ένας φυλετικός ηγέτης χωρίς πραγματικό πολιτικό σκοπό, έφυγε για την
Ουάσινγκτον
.
 
Έκτοτε, οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν έπαψαν να υποστηρίζουν την κουρδική
υπόθεση εναντίον του καθεστώτος του Ιράκ
– ως εκ τούτου μια πραγματιστική
προσέγγιση μεταξύ των Κούρδων του Ιράκ (με αίσθημα προδοσίας από την ΕΣΣΔ) και
των Ηνωμένων Πολιτειών.


Το κίνημα νεολαίας του 1968 στη
Γαλλία είχε μεγάλη επιρροή στην Τουρκία, καθώς επωφελήθηκε από περισσότερα
εργαλεία επικοινωνίας, οικονομικών, εμπορικών και διπλωματικών σχέσεων με την
Ευρώπη από ό, τι οι γείτονές της.
 
Οι Τούρκοι Κούρδοι ήταν επομένως πολύ εμπνευσμένοι από τον Μάιο του 1968
και προχώρησαν τόσο πολύ έτσι ώστε να δημιουργήσουν το δικό τους κίνημα
νεολαίας.
 

Το 1978, ήταν το έτος της γέννησης του Κουρδικού Εργατικού Κόμματος, του PKK,
μαρξιστικής-λενινιστικής ιδεολογίας
.
 

Η ετυμολογία του
ονόματος αναφέρεται στην επιρροή που άσκησε η Επανάσταση του Βιετνάμ και το
Εργατικό Κόμμα του Βιετνάμ στον
Hồ Chí Minh. Το κόμμα αντιγράφει ακόμα και με το μοντέλο ενοποίησης του Βόρειου Βιετνάμ
και του Νότου Βιετνάμ, επιθυμώντας να ενώσει το νότιο και το βόρειο τμήμα
του Κουρδιστάν (νότια της σημερινής Τουρκίας) με συγκρίσιμο τρόπο.

Μετά το στρατιωτικό πραξικόπημα
του
Kenan Evren στις 12 Σεπτεμβρίου 1980, το PKK και ο αρχηγός του,
Abdullah Öcalan, κατέφυγαν στη Συρία και στη συνέχεια στο Λίβανο στο πλευρό των Παλαιστίνιων
προσφύγων στη Βηρυτό.
 

Αρχίζουν τότε για πρώτη φορά να διαμορφώσουν το επαγγελματικό αντάρτικο του
PKK. 



Τον Αύγουστο του 1984, το ΡΚΚ άρχισε μια εξέγερση στην περιοχή της
Νοτιοανατολικής Ανατολίας.
 Η δράση αυτή φέρνει πολλή συμπάθεια, μεταξύ άλλων και στους ειρηνικούς
μαχητές και κυρίως λόγω του τρόμου που βασίλεψε στην Τουρκία μετά το
στρατιωτικό πραξικόπημα.
 Η τοτινή νέα κυβέρνηση ήταν πολύ πιο κατασταλτική από τους προκατόχους της
έναντι των Κούρδων.
 Υπήρξαν περίπου 600.000 συλλήψεις, βασανιστήρια και δολοφονίες. Το αντάρτικο εμφανίζεται
τότε ως ο μόνος τρόπος απάντησης στη βία της κυβέρνησης Έβρεν.


Από του 1990, το στράτευμα του αντάρτικου
του
PKK αριθμούσε σχεδόν 20.000 αντάρτες, έναν αριθμό που οι Τούρκοι δεν
προέβλεπαν.
 Ο ένοπλος αγώνας γνωρίζει τότε πολλές επιτυχίες με πολύ σοβαρό περιορισμό
του αριθμού των αμάχων θυμάτων.
 Το PKK αποφεύγει συγκρούσεις σε μη στρατιωτικές περιοχές λόγω του φόβο του να
χαρακτηριστεί διεθνώς ως τρομοκρατική οργάνωση.


Το 1998, με την ευκαιρία του
έκτου συνεδρίου του
PKK, ο Öcalan, ο οποίος βρίσκεται τότε στην Ευρώπη, θέλει να θεσπίσει μια πολιτική που
δεν προβλέπει πλέον τη δημιουργία ενός νέου κουρδικού κράτους, μια έννοια που
δεν θεωρεί πλέον κατάλληλη με τις λογικές της 21ου αιώνα.
 Το ΡΚΚ προβάλλει τότε
μια δημοκρατική συνομοσπονδιακή ιδεολογία σε βάρος της δογματικής μαρξιστικής
ιδεολογίας του.
 Από τότε και στο εξής, το ΡΚΚ αμφισβητεί το έθνος-κράτος και τα χαρακτηριστικά
του της κυριαρχίας μιας μικρής ομάδας ή μιας τάξης στις λαϊκές τάξεις, της
κυριαρχίας μιας εθνοτικής, γλωσσικής, θρησκευτικής ή πολιτιστικής ομάδας πάνω στις
άλλες, της κυριαρχίας των ανδρών πάνω στις γυναίκες, καθώς και το θέμα της
παραγωγής και της αδιάκριτης εκβιομηχάνισης των κρατών εις βάρος των λαών και
του πλανήτη.
Άλλοι λαοί όπως οι Άραβες, οι
Πέρσες,
 οι Αρμένιοι και ακόμη και ορισμένοι Τούρκοι ενέκριναν αυτή τη νέα τάση και
ήθελαν να συμμετάσχουν.
 Αυτό εξηγεί την επιτυχία του Δημοκρατικού Κόμματος των Λαών (HDP) στην Τουρκία, το
οποίο αγωνίζεται κάτω από απίστευτες συνθήκες
 -ο μισός από τους
ηγέτες του βρίσκεται στη φυλακή, ενώ ο άλλος μισός διακινδυνεύει την ζωή του καθημερινά.


Στη συνέχεια σχηματίζεται το KCK, η ομάδα των κοινοτήτων
στο Κουρδιστάν, που συγκεντρώνει όχι μόνο τους Κούρδους της Τουρκίας αλλά και
τους Κούρδους του Ιράν, του Ιράκ και της Συρίας.
 Η προϋπόθεση sine qua non για να είσαι μέλος
αυτής της οργάνωσης είναι η αποδοχή της αρχής του δημοκρατικού συνομοσπονδισμού
και η απόρριψη της ιδέας της δημιουργίας ενός εθνικού κράτους.
 Για παράδειγμα,
προκειμένου να απελευθερωθούν οι Κούρδοι του Ιράν, θα έπρεπε να εκδημοκρατιστεί
το Ιράν και να αποκτηθούν πολιτιστικά, οικονομικά, πολιτικά δικαιώματα και
δικαιώματα ασφαλείας στη χώρα.
 Οι Κούρδοι που ζουν εκτός της περιφέρειας του Κουρδιστάν δεν μπορούν να ζητήσουν
να επιστρέψουν, με κίνδυνο να υιοθετηθεί το ίδιο πρότυπο με το Ισραήλ.


Μετά την αμερικανική επέμβαση του
Τζορτζ Μπους, οι Κούρδοι του Ιράκ είχαν πρόσβαση σε πολύ μεγαλύτερη αυτονομία,
η οποία είχε ως αποτέλεσμα να βγάλει μια ολοκαίνουργια αστική τάξη.
 Το 40% του ιρακινού
πετρελαίου διαχειρίζεται τότε από τους Ιρακινούς Κούρδους που προτιμούν να
συνεχίσουν να ζουν σε αυτό το νέο νεοφιλελεύθερο σύστημα εις βάρος των Κούρδων
του Βορρά.
 Ο Μπαρζανί σύναψε τότε συχνά συμμαχίες με την Τουρκία για τα ίδια τα δικά
του οικονομικά συμφέροντα, με την οικογένειά του να διαχειρίζεται μια περιοχή
πλούσια σε πετρέλαιο και φυσικό αέριο.
 Ο τύπος της
ανεξαρτησίας που αξιώνεται είναι συγκρίσιμος με εκείνη που διεκδικούν οι Καταλανοί:
μια οικονομική ανεξαρτησία που χωρίζεται από την κουρδική ενότητα.
 Σε αυτή την αντίληψη,
είναι δυνατόν να ζήσεις με τους γειτονικούς λαούς, επειδή είναι τα κράτη που είναι
ένοχα για καταστολή, όπως το Ισραηλινο-Παλαιστινιακό προηγούμενο που είναι σε αδιέξοδο.


Το συριακό Κουρδιστάν ακολούθησε λοιπόν
αυτό το σχέδιο μέχρι το 2011 και μέχρι την αραβική άνοιξη.
 Αυτή η άνοιξη έγινε
πολύ γρήγορα
 αραβικός χειμώνας λόγω της υποστήριξης των παγκόσμιων δυνάμεων στο κίνημα των Αδελφών Μουσουλμάνων,
που δημιουργήθηκε αρχικά για την καταπολέμηση της Σοβιετικής Ένωσης κατά τη
διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, στην Τυνησία, την Αίγυπτο αλλά και στη Λιβύη.
 Η τελευταία γνώρισε
μια επέμβαση κατά του Καντάφι για να πέσει τελικά στα χέρια των οργανώσεων που
σχετίζονται με την Αλ Κάιντα.


Η επέμβαση στη Συρία προκάλεσε
παρόμοιο σχήμα.
 Στη Συρία, είναι μόνο το 60% του πληθυσμού που έτυχε να είναι σουνίτες. Από το υπόλοιπο
40%, υπάρχουν Αλαουίτες, Χριστιανοί, Εβραίοι κ.λπ.
 Η πλειοψηφία των
Σουνιτών δεν είχε πρόσβαση στην εξουσία καθώς η οικογένεια του
Bashar alAssad είναι αλαουίτη.



Κατά τη γνώμη μου, η Γαλλία του Σαρκοζί, οι Ευρωπαίοι και οι Ηνωμένες Πολιτείες
προκάλεσαν τον πόλεμο στη Συρία προσπαθώντας να εξέλθουν από την εξάρτηση από τη
Ρωσία όσον αφορά το φυσικό αέριο.
 Το Κατάρ είχε προτείνει τότε σε αυτές τις χώρες να εξάγουν φυσικό αέριο, μέσω
διέλευσης από τη Συρία, αλλά ο Μπασάρ αλ-Άσαντ αρνήθηκε με τη δικαιολογία των σχέσεων
συμμαχίας με τον Ρώσο εταίρο του.
 
Στη συνέχεια, οι κυβερνήσεις αυτές συμμάχησαν με ομάδες ανταρτών με τυφλό
τρόπο.
 Οι ομάδες αυτές παρουσιάστηκαν ως οργανώσεις που αποσκοπούσαν στον
εκδημοκρατισμό της Συρίας.
 



Οι Κούρδοι αρνήθηκαν τότε να συμμετάσχουν σε αυτή την ένοπλη σύγκρουση και
σχημάτισαν μονάδες αυτοάμυνας (
YPG) καθώς ο συριακός στρατός ήταν απασχολημένος με την εξάλειψη των
ανταρτικών ομάδων.
 Κατά τη διάρκεια αυτής της ταραγμένης περιόδου, οι Κούρδοι είχαν την
ευκαιρία να ξεκινήσουν την εφαρμογή του μοντέλου δημοκρατικών συνομοσπονδιών.
 Αυτό το μοντέλο,
υπενθυμίζω, τίθεται ενάντια στην κυριαρχία μιας τάξης έναντι της άλλης, μιας
εθνοτικής ή θρησκευτικής ομάδας έναντι μιας άλλης, εναντίον του σεξισμού και επιδιώκει
να δημιουργήσει ένα ισότιμο εκπαιδευτικό σύστημα.
 Για παράδειγμα εφαρμογής,
υπάρχει ο αγώνας των Κούρδισσων γυναικών ενάντια στο Νταές, οι οποίες
συμμετείχαν στην απελευθέρωση του βόρειου και του ανατολικού τμήματος της
Συρίας.
 


Οι Τούρκοι φοβήθηκαν οι Κούρδοι να
καταφέρουν να αποκτήσουν ένα έδαφος που θα πήγαινε μέχρι τη Μεσόγειο με μια
συνομοσπονδιακή δημοκρατική αυτονομία.
 Ως εκ τούτου επιτέθηκαν
στην πόλη
Jarablus με το πρόσχημα της απελευθέρωσής της από το Ντάες. Σε λιγότερο από
δώδεκα ώρες, οι δεκαπέντε χιλιάδες μαχητές του Ντάες αποσύρθηκαν από την πόλη και
την άφησαν στους Τούρκους, χωρίς ένα θάνατο
.
 Η Τουρκία διεκδίκησε
αυτή τη νίκη, η οποία είναι ένα πέπλο ψευδαισθήσεων.
 Οι μαχητές του
Ντάες ξύρισαν τις γενειάδες τους και έβαλαν στολές του Συριακού Εθνικού
Στρατού.
 Η κατάληξη είναι όμοια και για την πόλη της Ιντλίμπ. Αυτή η στρατηγική
χρησίμευσε μόνο για να σταματήσει την κουρδική προέλαση.
 


Η κουρδική
κατάκτηση δεν ήταν μόνο στρατιωτική, ήταν και ο πειραματισμός ενός νέου μοντέλου
που δεν φοβόνταν μόνο οι Τούρκοι.
 Ένα πρότυπο που στοχεύει στη μεταρρύθμιση του καπιταλισμού και στην
εφαρμογή ενός δογματικού σοσιαλισμού, το οποίο αποδεικνύεται επιτυχές από του
2012.


Κατά τη γνώμη μου, η τουρκική
επίθεση δεν είναι αμιγώς αντι-κουρδική αλλά και πολιτικά παρακινημένη
.
 Η αντίδραση του προέδρου
Ντόναλντ Τράμπ το μαρτυρεί: αντιτίθεται σε μια οργάνωση που θεωρείται
μαρξιστική, κομμουνιστική ή ακόμα και αναρχική.
 
Εν τέλει, η
Δημοκρατία της Ροβάβας χειραγωγήθηκε τέλεια κατά του Ισλαμικού Κράτους,

χρησιμεύοντας επίσης να πλύνει την εικόνα των Ηνωμένων Πολιτειών που είχαν
βοηθήσει ισλαμιστικές οργανώσεις στις πρώτες ημέρες της Συριακής επανάστασης.
 


LVSL – Ποιές περιφερειακές αστάθειες μπορεί να δημιουργήσει μακρο-μεσοπρόθεσμα η
σύγκρουση;
 Μπορούμε να αναμένουμε την αναβίωση του Ντάες μετά την τουρκική επίθεση; 
MAG Πράγματι, είναι δυνατή η αναβίωση του Ντάες, όχι όμως από τους
φυλακισμένους, οι οποίοι ελέγχονται καλά από τους Κούρδους.
 Η ισλαμιστική απειλή,
εάν πρόκειται να επανεμφανιστεί, θα το κάνει πρώτα στην Ιντλίμπ ή στη
Jarablus, καθώς και σε
άλλες περιοχές που τώρα ελέγχονται από τους Τούρκους που έστειλαν κατά τη
διάρκεια της επίθεσης χιλιάδες μισθοφόρους που εκπαιδεύτηκαν από το Συριακό Εθνικό
Στρατό.
 Από τώρα και στο εξής, καταλαμβάνουν το βόρειο τμήμα της Συρίας, γεγονός το
οποίο αποτελεί άμεση παραβίαση των κανόνων των Ηνωμένων Εθνών.
 Ο Συριακός Εθνικός
Στρατός δεν αντιπροσωπεύει καθόλου εκείνο της Δημοκρατίας της Συρίας.
 Μεταξύ αυτών των
μισθοφόρων,
περίπου τριάντα οργανώσεις συνδέονται με την Αλ Κάιντα.
 Ένα παράδειγμα
είναι η
Soliman, το όνομα της οποίας αναφέρεται σε έναν από τους Τούρκους σουλτάνους κατά
τη διάρκεια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
 Άλλες είναι οι
άμεσοι κληρονόμοι του Ντάες,
 οι οποίοι απλώς άλλαξαν το όνομά τους κατά την εποχή της τουρκικής
εισβολής.
 Βέβαια, με τις ρωσικές και αμερικανικές συμφωνίες, οι Κούρδοι μπορούν να παραμείνουν
στην περιοχή.
 Ωστόσο, οι εν λόγω οργανώσεις είναι αντί-αλαουΐτες και προπαντός
αντι-κουρδικές.
 


Πώς θα διασφαλιστεί η σταθερότητα
της περιοχής με αυτές τις οργανώσεις που ελέγχουν τώρα τις πόλεις της Ιντλίμπ, της
Αφρίνης, της Τζαράμπλους και της
Ras alAyn; Λοιπόν ναι, μπορεί να υπάρξει αναβίωση του Ντάες σε αυτές τις πόλεις, αλλά
σίγουρα όχι στη Ράκκα η οποία ελέγχεται.
 Προφανώς, εάν η
Τουρκία αποφασίσει να βομβαρδίσει τη Ράκκα, ο κίνδυνος μπορεί να επανέλθει,
αλλά αυτό δεν φαίνεται να συμβαίνει αυτή τη στιγμή.
 

Αντίθετα, φαίνεται
ότι οι Τούρκοι ενδιαφέρονται περισσότερο για τη δημιουργία μόνιμης σύγκρουσης
μεταξύ αυτών των οργανώσεων και των Κούρδων.
 


Όταν ο Ερντογάν απειλεί την
Ευρώπη με ένα κύμα προσφύγων,
 φανερώνει σαφώς τη μοίρα αυτών που δεν αποστέλλονται τελικά πίσω στη Δύση:
το σχέδιο του Ερντογάν είναι να τους στείλει στις περιοχές που καταλαμβάνουν
τώρα οι μισθοφόροι του.
 Η πλειοψηφία αυτών των προσφύγων είναι Τουρκομάνοι και Σουνίτες Άραβες, γεγονός
που θα διευκολύνει τη χειραγώγηση τους από τους ισλαμιστές αυτών των οικογενειών.
 Είναι λοιπόν σαφές
ότι η πολιτική του Ερντογάν όσον αφορά την περιοχή είναι να σπείρει μια
σύγκρουση που μπορεί να διαρκέσει για δεκαετίες.


LVSL – Σε τι μπορεί να οδηγήσει η
τρέχουσα διμερής διαμόρφωση, ανάμεσα, από τη μια πλευρά μια κουρδοσυριακή συμφωνία,
και από την άλλη μια ρωσοτουρκική συμφωνία;
 Είναι η Δύση εκτός
παιχνιδιού σε μια τέτοια εξίσωση;
 Ποιες θα είναι οι
συνέπειες για τους Κούρδους στην περιοχή;
 Δεν φοβάστε ότι η
συμφωνία με τον αλ-Άσαντ θα οδηγήσει σε  εδαφική παραίτηση [σ.τ.σ., η Ρωσία
ανακοίνωσε τη συνολική απόσυρση των κουρδικών πληθυσμών από τότε);
MAG  Η δική μου άποψη
είναι ότι η μόνη λύση, και πιστεύω ότι ήδη πραγματοποιείται, είναι η συμφωνία
μεταξύ των Κούρδων της Συρίας και της συριακής κυβέρνησης
.
 
Οι δύο έχουν κοινό στόχο
να θέλουν να υπερασπιστούν τα συριακά εδάφη.
 Οι Κούρδοι στην
περιοχή αυτή
δεν διεκδικούν τόσο με την ανεξαρτησία τους όσο με την εγγύηση ότι
τα πολιτιστικά, εθνοτικά ή θρησκευτικά δικαιώματα – όχι μόνο των Κούρδων αλλά
και των συγκατοίκων τους σε αυτή τη ζώνη – θα γίνονται σεβαστά και ότι θα τους αναγνωρίσουν
μια ορισμένη πολιτική αυτονομία.
 
Ωστόσο, ούτε οι Αμερικανοί ούτε οι Ρώσοι, που ο καθένας τους έχει μερίδιο
συμφερόντων στην περιοχή, δεν μπορούν να παρέχουν μια τέτοια εγγύηση.


Μία από τις τελευταίες
συνεδριάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών επικεντρώθηκε στην τύχη
των χιλιάδων Κούρδων που έχουν διωχθεί από τα σπίτια τους.
 Η συριακή κυβέρνηση
υπεράσπισε αμέσως τους Κούρδους, εφόσον οι Τούρκοι και οι ισλαμιστές οργανώσεις θα εξέλθουν  από τη συριακή επικράτεια.
 

Οι Τούρκοι
λαμβάνουν άμεση ή έμμεση υποστήριξη από τις Ηνωμένες Πολιτείες
.
 

Ο συριακός στρατός,
με την υποστήριξη των Ρώσων με τους οποίους διατηρεί στρατιωτική συμμαχία πριν
από τον εμφύλιο πόλεμο, κατάφερε να πάρει πίσω ορισμένες πόλεις όπως την Ιεράπολη
(Μανμπίτς), το Καμισλό και το Κομπάνι.
 



Η Ρωσία μπορεί
ασφαλώς να είναι περιστασιακός σύμμαχος, αλλά μακροπρόθεσμα,
είμαι αντίθετος
στην παρουσία Ρώσων στο έδαφος της Συρίας.
 
Ως παγκόσμια
δύναμη, η Ρωσία συντηρεί ένα θολωμένο παιχνίδι με την Τουρκία και τη Σαουδική
Αραβία,
 δεν μπορεί να είναι αξιόπιστος παίκτης. Στα χέρια του
συριακού λαού πρέπει να βρίσκεται η λύση.


Παράλληλα, στη δεκαετία του 1960,
το Κόμμα Μπάαθ αποφάσισε να δημιουργήσει έναν αραβικό διάδρομο στην περιοχή
εξάγοντας τους Κούρδους.
 Η Τουρκία κάνει το ίδιο πράγμα σήμερα, εγκαθιστώντας Άραβες στη βόρεια Συρία
καθώς και φιλοτουρκούς.
 
Η κυβέρνηση της Συρίας και η Δημοκρατία της Ροζάβα είναι εντελώς αντίθετες
με αυτή την πολιτική αποικισμού που μπορεί να προκαλέσει μια άλλη σύγκρουση
στην περιοχή.


LVSL – Η διεθνής κοινότητα ανησυχεί για αυτό που μπορεί να έχει χαρακτηριστεί
ως γενοκτονική βούληση των Τούρκων εναντίον του κουρδικού λαού, νομίζετε ότι
υπάρχει πραγματική επιθυμία για εθνοκάθαρση [μπορούμε π.χ. να σκεφτόμαστε τις
συνθήκες της πολιτικής δολοφονίας της
 Χάβριν Χάλαφ]; Ανησυχείτε για το ό
τι αυτό το είδος δολοφονίας θα μπορούσε να βάλει φωτιά σε μια ήδη τεταμένη
κατάσταση με την κουρδική κοινότητα της Τουρκίας;
 
MAG  Προκαλεί η χρονική στιγμή αυτής της τουρκικής
επέμβασης
.
 Ο Ερντογάν αποδυναμώθηκε από τις δημοτικές εκλογές στη Κωνσταντινούπολη και
η αντιπολίτευση κέρδισε έναν πρώτο γύρο εναντίον του ΑΚΡ, το οποίο τώρα θα χωριστεί
σε τρεις ομάδες.
 Αυτή είναι η στιγμή που επέλεξε ο πρόεδρος Ερντογάν για να δημιουργήσει μια
πανεθνική ατμόσφαιρα.
 

Τα κόμματα, είτε είναι το κεμαλικό CHP είτε άλλα, αναγκάστηκαν να
υποστηρίξουν αυτή την επέμβαση επειδή ο Ερντογάν την τοποθέτησε στο πεδίο της
εθνικής ασφάλειας.
 

Είναι τα ίδια γρανάζια που χρησιμοποίησαν οι Νεότουρκοι μετά τον Πρώτο
Παγκόσμιο Πόλεμο εναντίον των Αρμενίων
.
 Ο τόνος τίθεται
στην εθνική δυσφορία, οι Κούρδοι χαρακτηρίζονται ως προδότες, τρομοκράτες,
ακριβώς όπως οι Αρμένιοι κατηγορούνταν ότι είναι φίλοι των Ρώσων ή Χριστιανοί.
 
Ωστόσο, οι Κούρδοι της
Συρίας δεν έχουν διαπράξει καμία τρομοκρατική ενέργεια ενάντια στην Τουρκία
μέχρι τώρα, πρόκειται για αισχρό ψέμα.
 



Παρότι πιθανώς να μην
είναι άμεσος στόχος το σύνολο των Κούρδων, ο τουρκικός στρατός αναθέτει σε υπεργολαβία
ένα μέρος από τις τρέχουσες επιχειρήσεις σε πολιτοφυλακές που αποτελούνται συχνά από πρώην
ισλαμιστές που ανακυκλώθηκαν από την Τουρκία.

*Mehmet Ali Dogan is a Kurdish
anthropologist and documentary filmmaker from Turkey, who is spokesperson for
the Kurdistan-Latin America Solidarity Committee. Dogan is a veteran of the
Kurdish liberation struggle, enduring six years as a political prisoner in the
jails of the Turkish state. In recent years, he has lived in Latin America,
first Bolivia and now Argentina, where he has sought to draw links between
counter-hegemonic Latin American integration spearheaded by Venezuela under
Hugo Chavez and Kurdish efforts to unify Kurdish and other ethnic communities
in Turkey, Syria, Iran and Iraq.


var _wau = _wau || []; _wau.push([“small”, “wvg1ie6mi5ta”, “m3y”]);
(function() {var s=document.createElement(“script”); s.async=true;s.src=”http://widgets.amung.us/small.js”;
document.getElementsByTagName(“head”)[0].appendChild(s);})();

Ο Σάββας Καλεντερίδης γεννήθηκε στη Βέργη Σερρών το 1960. Το 1977 εισήλθε στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων, από την οποία αποφοίτησε το 1981, ως ανθυπίλαρχος. Υπηρέτησε σε διάφορες μονάδες των τεθωρακισμένων και των καταδρομών και σε κρίσιμες θέσεις στο εξωτερικό. Το Μάρτιο του 2000, ενώ φοιτούσε στην Ανωτάτη Σχολή Πολέμου, παραιτήθηκε από τις τάξεις του Ελληνικού Στρατού, με το βαθμό του αντισυνταγματάρχη. Από το φθινόπωρο του 2000 ίδρυσε και διευθύνει τον εκδοτικό οίκο Ινφο-Γνώμων. Με το ψευδώνυμο Κώστας Νικοπολίδης μετέφρασε από τα τουρκικά και επιμελήθηκε την έκδοση του βιβλίου "Κράτος συμμορία", Εκδόσεις Τουρίκη, ενώ μετέφρασε από τα τουρκικά και την "Έκθεση Σουσουρλούκ", που συμπεριλήφθηκε στο ομώνυμο βιβλίο των Εκδόσεων Α.Α. Λιβάνη. Σε συνεργασία με το ίδρυμα "Φίλοι Λαογραφικού Μουσείου Μέλπως Μερλιέ" συμμετείχε και προλόγισε την έκδοση του διπλού CD "Τραγούδια του Πόντου, Ηχογραφήσεις του 1930" και του CD "Τραγούδια από τις παράλιες πόλεις του Πόντου και της Μικράς Ασίας". Επιμελήθηκε επίσης της έκδοσης του δίτομου έργου "Ανάλυση της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής, Μύθος και πραγματικότητα", του βιβλίου "Οι μειονότητες στην Τουρκία" και των ιστορικών ταξιδιωτικών οδηγών "Κάτω Ιταλία - Μεγάλη Ελλάδα", "Σικελία", "Ρόδος - Σύμη - Καστελόριζο - Καρία - Λυκία", "Χίος - Σμύρνη", "Βουλγαρία - Ανατολική Ρωμυλία", "Καππαδοκία - Κεντρική Ανατολία" και "Κωνσταντινούπολη - Μαρμαράς". Έγραψε τους ιστορικούς ταξιδιωτικούς οδηγούς "Κοζάνη, στην αγκαλιά των βουνών", "Ιωνία, Σάμος - Έφεσος - Μίλητος - Πριήνη", "Δυτικός Πόντος, Βιθυνία - Παφλαγονία" και "Ανατολικός Πόντος, Κοτύωρα - Κερασούντα - Τραπεζούντα - Αργυρούπολη - Καρς". Αναλύσεις και άρθρα του Σάββα Καλεντερίδη, με κύριο θέμα την Τουρκία και άλλα περιφερειακά ζητήματα, έχουν δημοσιευθεί στις εφημερίδες "Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία" και "Παρόν" και στα περιοδικά "Άμυνα και διπλωματία", "Απόρρητο Δελτίο" και "Διπλωματία".

Άμυνα

South China Morning Post: Η απάντηση της Ινδίας στα κινεζικά μαχητικά του Πακιστάν – Το 5ης γενιάς stealth AMCA

H αμυντική βιομηχανία της Ινδίας βρίσκεται στο κατώφλι μιας εποχής-ορόσημου μετασχηματισμού.

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Για δεκαετίες, τα πιο προηγμένα μαχητικά αεροσκάφη της Ινδίας έφεραν τη σφραγίδα ξένης προέλευσης. Ωστόσο, η αναζήτηση της χώρας για στρατιωτική αυτοδυναμία έκανε ένα σημαντικό βήμα προόδου την περασμένη εβδομάδα με την πολυαναμενόμενη έγκριση για το δικό της μαχητικό αεροσκάφος τεχνολογίας stealth.

Η έγκριση από την ινδική κυβέρνηση για το Προηγμένο Μεσαίο Μαχητικό Αεροσκάφος (AMCA) επαινείται από αναλυτές ως μια καθοριστική στιγμή για την εθνική ασφάλεια, καθώς η χώρα αντιμετωπίζει αυξανόμενες στρατιωτικές πιέσεις τόσο από το Πακιστάν όσο και από την Κίνα.

Το Υπουργείο Άμυνας του Νέου Δελχί ανακοίνωσε την Τρίτη ότι ενέκρινε το «μοντέλο εκτέλεσης» για το AMCA – ένα πρόγραμμα μαχητικού αεροσκάφους πέμπτης γενιάς που αποσκοπεί στην ενίσχυση των δυνατοτήτων βαθιάς κρούσης της Ινδικής Αεροπορίας – ανοίγοντας τον δρόμο για την ανάπτυξη πρωτοτύπων και την τελική παραγωγή.

«Αυτό είναι ένα σημαντικό βήμα προς την αξιοποίηση της εγχώριας τεχνογνωσίας, ικανότητας και δυναμικότητας για την ανάπτυξη του πρωτοτύπου AMCA, το οποίο θα αποτελέσει σημαντικό ορόσημο για την Aatmanirbharta (αυτοδύναμη Ινδία) στον αεροδιαστημικό τομέα», δήλωσε το υπουργείο άμυνας, αναφερόμενο στην κεντρική πρωτοβουλία της κυβέρνησης για την ενίσχυση της εγχώριας παραγωγής και τη μείωση της εξάρτησης από τις εισαγωγές.

Το πρόγραμμα AMCA εισέρχεται τώρα σε μια κρίσιμη, δράση-προσανατολισμένη φάση ανάπτυξης, δήλωσε ο Antoine Levesques, ανώτερος ερευνητής για την άμυνα, τη στρατηγική και τη διπλωματία της Νότιας και Κεντρικής Ασίας στο Διεθνές Ινστιτούτο Στρατηγικών Μελετών.

Η έγκριση ενός μοντέλου εκτέλεσης για το μαχητικό «είναι μια χρυσή ευκαιρία για την Ινδία να δημιουργήσει ένα νέο πρότυπο αμυντικής βιομηχανίας τόσο για τις καθιερωμένες δημόσιες όσο και για τις αναδυόμενες ιδιωτικές βιομηχανίες, ώστε να συνεργάζονται βιώσιμα σε πολύ πιο ισότιμη και αποτελεσματική βάση από οποιαδήποτε προηγούμενα μεγάλα, πολυετή αμυντικά προγράμματα της Ινδίας», δήλωσε ο Levesques στο This Week in Asia.

«Ήδη, η ελαχιστοποίηση της μακροχρόνιας απόστασης μεταξύ του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα της Ινδίας αποτελεί συμβολική αλλά πραγματική επιτυχία του προγράμματος AMCA και απόδειξη ότι το 2025 είναι η διακηρυγμένη «χρονιά των μεταρρυθμίσεων» της Ινδίας».

Καθώς εγχώρια συστήματα όπως το Σύστημα Αεράμυνας Πολύ Μικρού Βεληνεκούς (VSHORADS), ο ανθρωποκίνητος αντιαρματικός κατευθυνόμενος πύραυλος (MPATGM) και το ελαφρύ μαχητικό αεροσκάφος HAL Tejas Mark 2 πλησιάζουν στην ένταξη, η αμυντική βιομηχανία της Ινδίας βρίσκεται στο κατώφλι μιας εποχής-ορόσημου μετασχηματισμού.

Αυτή η μετατόπιση έχει επιταχυνθεί από τις πραγματικότητες του πεδίου μάχης. Κατά τη διάρκεια της Επιχείρησης Sindoor – της πρόσφατης στρατιωτικής ανταπόκρισης της Ινδίας σε μια μαχητική επίθεση εναντίον αμάχων στο Ινδικό Κασμίρ – οι ινδικές δυνάμεις ανέπτυξαν τα εγχώρια συστήματα αεράμυνας Akash και Akashteer για να αναχαιτίσουν πακιστανικά drones και πυραύλους.

Η επιχείρηση αποκάλυψε την ανάγκη της Ινδίας όχι μόνο να αντιμετωπίσει το Πακιστάν αλλά και να αντιμετωπίσει την έμμεση εμπλοκή της Κίνας, σύμφωνα με τον συνταξιούχο Αντιπτέραρχο της Αεροπορίας Kapil Kak, καθιστώντας τα εγχώρια ανεπτυγμένα αμυντικά συστήματα κρίσιμο μέρος της επιχειρησιακής ετοιμότητας.

«Η εγχώρια ικανότητα έχει έρθει στο προσκήνιο στη σκέψη μας για τον σχεδιασμό του μέλλοντος ως αποτέλεσμα της εμπειρίας μας στην Επιχείρηση Sindoor», δήλωσε ο Kak στο This Week in Asia.

Στις πρόσφατες συγκρούσεις Ινδίας-Πακιστάν, η εμπλοκή της Κίνας επεκτάθηκε στην προηγούμενη παροχή στρατιωτικής τεχνολογίας στο Ισλαμαμπάντ, όπως πυραύλων PL-15 και μαχητικών J-10C.

Η Ινδία δεν είχε αρχικά σχεδιάσει να αναπτύξει μαχητικό πέμπτης γενιάς όπως το AMCA, είπε ο Kak, και αντίθετα επικεντρωνόταν στο Tejas Mark 1A – ένα πολυρόλο μαχητικό αεροσκάφος 4,5 γενιάς – και το Mark 2 «που είναι μια πιο βελτιωμένη παραλλαγή».

Το Mark 2 «θα ακολουθούσε το AMCA, κυρίως 4,5 γενιάς, χωρίς σχέδια να κατασκευαστεί πέμπτης γενιάς», είπε.

Όμως, η εμπειρία και οι πληροφορίες από τις Ηνωμένες Πολιτείες – και η μελέτη των κινεζικών συστημάτων – έδειξαν στην Ινδία ότι ο χρόνος ανάπτυξης, δοκιμής και παραγωγής για ένα μαχητικό πέμπτης γενιάς θα μπορούσε, στην πραγματικότητα, να είναι μικρότερος από αυτόν για ένα μαχητικό τέταρτης γενιάς, είπε ο Kak.

«Τα κινεζικά προγράμματα είναι γνωστά», είπε. «Υπάρχουν αναφορές ότι η Κίνα μπορεί να παρέχει στο Πακιστάν το J-35, κάτι που θα μας έθετε [την Ινδία] σε μειονεκτική θέση αν υπάρξει ανάγκη για άλλη επιχείρηση όπως η Sindoor».

Με την κυκλοφορία του AMCA, η Ινδία θα ενταχθεί σε μια επιλεγμένη ομάδα εθνών που διαθέτουν μαχητικά stealth πέμπτης γενιάς: τα F-22 Raptor και F-35 των ΗΠΑ, το J-20 της Κίνας και το Sukhoi Su-57 της Ρωσίας.

Τον Μάρτιο του περασμένου έτους, η Επιτροπή Ασφάλειας του Υπουργικού Συμβουλίου υπό την προεδρία του Ινδού Πρωθυπουργού Ναρέντρα Μόντι ενέκρινε τον πλήρη σχεδιασμό και ανάπτυξη πέντε πρωτοτύπων AMCA με αρχικό προϋπολογισμό που ξεπερνά τα 150 δισεκατομμύρια ρουπίες (1,8 δισεκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ).

Το AMCA προβλέπεται ως ένα δικινητήριο, μεσαίου βάρους πολυρόλο μαχητικό με προηγμένα χαρακτηριστικά stealth, συμπεριλαμβανομένων εσωτερικών θαλάμων όπλων και συνεχούς υπερηχητικής πτήσης.

Η πρόκληση για την Ινδία θα είναι η γρήγορη επίτευξη αξιόπιστης σειριακής παραγωγής ενός ολοκληρωμένου συστήματος που περιλαμβάνει βοηθητικά συστήματα, επεξεργασία δεδομένων και προηγμένο λογισμικό – ένα επίπεδο πολυπλοκότητας που η αμυντική βιομηχανία της Ινδίας δεν έχει ακόμη επιτύχει σε ένα μόνο προϊόν, σύμφωνα με τον Levesques.

«Ο ανταγωνισμός για αξιόπιστους κινητήρες ξένης προέλευσης είναι προηγμένος και θα βοηθήσει στην επιτάχυνση του προγράμματος», είπε. «Αλλά η συνέπεια της πολιτικής υποστήριξης, η ικανότητα της βιομηχανίας να προμηθεύει έγκαιρα και σύμφωνα με τις απαιτήσεις, θα είναι κρίσιμες πτυχές της φάσης υλοποίησης, μόλις οριστικοποιηθούν τα τελικά σχέδια εκτέλεσης».

Η Ινδία διαθέτει σήμερα μαχητικά Rafale γαλλικής προέλευσης και MiG-29 σοβιετικής εποχής, μαζί με άλλα αεροσκάφη, συμπεριλαμβανομένων των παλαιών MiG-21, Jaguar και Mirage 2000, καθώς και το εγχώρια ανεπτυγμένο HAL Tejas.

«Η Ινδία βρίσκεται ήδη στη διαδικασία ανάπτυξης συστημάτων μαχητικών αεροσκαφών, και έχουμε επιτύχει λογική επιτυχία με το πρόγραμμα Tejas», δήλωσε ο Ajey Lele, αναπληρωτής γενικός διευθυντής στο Ινστιτούτο Αμυντικών Μελετών και Αναλύσεων Manohar Parrikar στο Δελχί.

«Τώρα, από την τέταρτη και 4,5η γενιά, είναι λογικό να προχωρήσεις στην πέμπτη γενιά».

Το Δελχί επιθυμεί να μειώσει την εξάρτησή του από άλλες χώρες, ιδιαίτερα για μαχητικά αεροσκάφη, είπε ο Lele. «Άρα, είναι μια τεχνολογική πρόοδος που ήδη συμβαίνει στην Ινδία».

Ινδοί αμυντικοί αξιωματούχοι έχουν δηλώσει προηγουμένως ότι αναμένουν το AMCA να παραδοθεί εντός της επόμενης δεκαετίας, αλλά ο Lele προειδοποίησε ότι είναι πολύ νωρίς για να προβλεφθεί ο ακριβής χρονοδιάγραμμα.

«Εξαρτάται από το πόσο γρήγορα το έργο παίρνει μορφή και τα συστήματα τίθενται σε εφαρμογή», είπε, σημειώνοντας ότι μόλις μια τεχνολογία ωριμάσει, η πρόοδος μπορεί να είναι γρήγορη, όπως φάνηκε με την ανάπτυξη του πυραύλου BrahMos.

Τόσο το Υπουργείο Άμυνας της Ινδίας όσο και ο στρατός θα επιδιώξουν να κρατήσουν την ανάπτυξη του AMCA σε τροχιά, είπε ο Levesques, για να αντισταθμίσουν την απόσυρση παλαιότερων αεροσκαφών και να αυξήσουν τον συνολικό αριθμό αεροσκαφών σε ενεργό υπηρεσία.

Η διασφάλιση της τεχνολογικής συνάφειας των νέων αεροσκαφών «είναι μια κοινή ανησυχία των στρατιωτικών δυνάμεων», είπε, προσθέτοντας ότι αυτό ισχύει ιδιαίτερα για την Ινδία, δεδομένου ότι η Κίνα πιθανώς εργάζεται ήδη σε αεροσκάφη που είναι μια ολόκληρη γενιά μπροστά από το AMCA.

«Με το AMCA, τα επίπεδα επίτευξης εγχώριας τεχνολογίας της Ινδίας και η συνολική ευρύτερη ικανότητα της αμυντικής βιομηχανίας δεν μπορούν να υπερτονιστούν», είπε ο Levesques.

ΠΗΓΗ: South China Morning Post

Συνέχεια ανάγνωσης

Διεθνή

O Αμερικανός πρέσβης στην Αγκυρα αποθεώνει την Τουρκία! Χώρα υπόδειγμα – Καλύτερα drones στον κόσμο τα Bayraktar

O Τομ Μπάρακ εξήρε το ρόλο της Τουρκίας

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Τον «μοναδικό» ρόλο της Τουρκίας ως διαμεσολαβητή ανάμεσα στη Ρωσία και την Ουκρανία επαίνεσε ο Πρέσβης των Ηνωμένων Πολιτειών στην Άγκυρα, Tom Barrack, τονίζοντας ότι η χώρα αξιοποιεί την παραδοσιακή της σχέση με τις δύο πλευρές για να διατηρεί «σημαντικό διάλογο» εν μέσω της συνεχιζόμενης σύρραξης.

Μιλώντας τη Δευτέρα στο τουρκικό τηλεοπτικό δίκτυο NTV, ο Barrack υπογράμμισε ότι «η Τουρκία έχει παραδοσιακή συνεργασία τόσο με τη Ρωσία όσο και με την Ουκρανία, γεγονός που της επιτρέπει να οικοδομεί ουσιαστικούς διαύλους επικοινωνίας». Παρότι –όπως είπε– η Τουρκία αναγνωρίζεται ευρέως ως βασικός σύμμαχος του ΝΑΤΟ, «έχει επιδείξει ακόμη μεγαλύτερη περιφερειακή επιρροή», όπως φάνηκε τόσο στη Συρία όσο και στη διαχείριση της κρίσης στην Ουκρανία.

Ο ίδιος αναφέρθηκε και στις προσωπικές σχέσεις των ηγετών των δύο χωρών, σημειώνοντας ότι «ο Πρόεδρος Ερντογάν διατηρεί στενή σχέση με τον Πρόεδρο Τραμπ», ενώ εξέφρασε την πρόθεσή του να συμβάλει στην περαιτέρω ενίσχυση αυτής της συνεργασίας. Παράλληλα, προειδοποίησε ότι «η υπομονή του Τραμπ για τον πόλεμο στην Ουκρανία εξαντλείται».

«Τα τουρκικά Bayraktar TB2 είναι τα καλύτερα drones στον κόσμο και παράγονται εδώ», δήλωσε ο Αμερικανός πρέσβης, ο οποίος επιχείρησε παράλληλα να δικαιολογήσει την κίνηση της Τουρκίας να αποκτήσει τους ρωσικούς S-400 επικαλούμενος τα «προβλήματα» που είχε προκαλέσει το αμερικανικό Κογκρέσο αναφορικά με το θέμα των Patriot στην Τουρκία – και το ότι η τουρκική πλευρά «δεν χρησιμοποίησε ποτέ τους S-400, ούτε καν τους έβγαλε από τη συσκευασία τους».

Πιο συγκεκριμένα, ο Τομ Μπάρακ δήλωσε, μεταξύ άλλων, τα εξής: «…To αμερικανικό Koγκρέσο προκάλεσε προβλήματα με τους πυραύλους Patriot. Τότε η Τουρκία στράφηκε στη Ρωσία για τη δική της αεράμυνα. Αυτό φυσικά προκάλεσε σύγχυση σε όλους […] αλλά δεν χρησιμοποίησε ποτέ τους S-400, ούτε καν τους έβγαλε από τη συσκευασία τους. Η Τουρκία όμως τώρα λέει, εντάξει, θα έχω τη δική μου βιομηχανία αεράμυνας. Τα drones TB2 είναι τα καλύτερα drones στον κόσμο και παράγονται εδώ. Τα F-35 είναι 5ης γενιάς και η Τουρκία παρήγαγε μαχητικά Kaan […] Η σχέση που θέλει να δημιουργήσει αυτός ο πρόεδρος (σ.σ. ο Ντόναλντ Τραμπ) με την Τουρκία, με τον πρόεδρό σας, είναι μια διαφορετική σχέση […] σε ένα εντελώς διαφορετικό επίπεδο […] Εχετε ήπια ισχύ στον Κόλπο, έχετε σκληρή ισχύ εδώ, έχετε τους πιο εργατικούς ανθρώπους. Εχετε έναν υποδειγματικό συνδυασμό ήπιου Ισλάμ και κοσμικότητας. Δεν αναφέρομαι στην εσωτερική πολιτική, δεν έχουμε καμία ανάμειξη στην εσωτερική πολιτική […] Εχουμε αυτούς τους δυο ηγέτες (σ.σ. Τραμπ και Ερντογάν) που ήδη συνομίλησαν τηλεφωνικά δυο φορές και λένε ας φέρουμε τις σχέσεις σε ίσο επίπεδο. Και λέμε στον τουρκικό λαό πέραν της οικονομίας, πέραν της στρατηγικής σχέσης ως σύμμαχοι του ΝΑΤΟ, να δούμε πως μπορούμε να βοηθήσουμε να γίνουν ισότιμοι εταίροι.»

Επανεκτίμηση της αμερικανικής πολιτικής στη Συρία

Ο Barrack προχώρησε και σε ευρύτερη τοποθέτηση για τη Μέση Ανατολή, κάνοντας λόγο για αποτυχία των πολιτικών της Δύσης στη Συρία και σε ολόκληρη την περιοχή. Όπως είπε, η Ουάσιγκτον επανεξετάζει πλέον ριζικά την παρουσία της στη Συρία, παραδεχόμενος ότι οι πολιτικές των τελευταίων δεκαετιών έχουν αποδειχθεί αναποτελεσματικές.

Αναφερόμενος στις ιστορικές παρεμβάσεις των δυτικών δυνάμεων, σημείωσε χαρακτηριστικά: «Δεν λέω αν ήταν σωστό ή λάθος. Αλλά αρκεί να δούμε τη Διακήρυξη Μπάλφουρ — μία απόπειρα να δημιουργηθεί μια ελεύθερη πατρίδα για τον εβραϊκό πληθυσμό. Και αμέσως μετά, τη συμφωνία Σάικς-Πικό, όπου Βρετανοί και Γάλλοι αξιωματούχοι σχεδίασαν τεχνητά σύνορα σε μια περιοχή γεμάτη φυλές και θρησκευτικές ομάδες».

Ο ίδιος αναγνώρισε ότι η Οθωμανική Αυτοκρατορία διέθετε λειτουργική διοικητική δομή, αλλά «ήταν αδύνατο να οριστούν τεχνητά σύνορα εκεί που επικρατούσε τέτοια εθνοτική και θρησκευτική ποικιλομορφία — κι όμως αυτό ακριβώς έγινε».

Συνέδεσε μάλιστα τις σημερινές συγκρούσεις με τη διαχρονική προσπάθεια της Δύσης να διαμορφώσει το μέλλον της Ανατολής «με βασικό στόχο τον έλεγχο των ορυκτών πόρων».

Συνέχεια ανάγνωσης

Διεθνή

Gigachat: Το ρωσικό μοντέλο τεχνητής νοημοσύνης (ΤΝ) στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS)

Αναπτύχθηκε από την μεγαλύτερη τράπεζα της χώρας την Sberbank, και είναι μία από τις δύο ναυαρχίδες των μεγάλων γλωσσικών μοντέλων (LLM) της Ρωσίας, η οποία προσπαθεί να καλύψει τη διαφορά από τις Ηνωμένες Πολιτείες και την Κίνα στον παγκόσμιο αγώνα της τεχνητής νοημοσύνης.

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Η Ρωσία σχεδιάζει να ενσωματώσει το δικής της κατασκευής μοντέλο τεχνητής νοημοσύνης Gigachat στα συστήματα πληροφορικής στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS) δήλωσε σήμερα ο επικεφαλής της ρωσικής διαστημικής υπηρεσίας Roscosmos.

Το Gigachat, αναπτύχθηκε από την μεγαλύτερη τράπεζα της χώρας την Sberbank, και είναι μία από τις δύο ναυαρχίδες των μεγάλων γλωσσικών μοντέλων (LLM) της Ρωσίας, η οποία προσπαθεί να καλύψει τη διαφορά από τις Ηνωμένες Πολιτείες και την Κίνα στον παγκόσμιο αγώνα της τεχνητής νοημοσύνης.

Ο επικεφαλής της Roscosmos Ντίμιτρι Μπακάνοφ είπε ότι η επόμενη αποστολή στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, που θα πραγματοποιηθεί το φθινόπωρο, θα μεταφέρει ό,τι χρειάζεται για την λειτουργία του μοντέλου. Το Gigachat θα βοηθήσει το πλήρωμα στην επεξεργασία των δορυφορικών εικόνων, αυξάνοντας τη μέγιστη ανάλυση από ένα μέτρο ανά pixel (εικονοστοιχείο) σε 0,5 μέτρα.

«Πρόκειται για άμεση βοήθεια για τους κοσμοναύτες» δήλωσε Μπακάνοφ μιλώντας σε συνέδριο τεχνολογίας στην Μόσχα.

Συμμετοχή στον ISS μέχρι το 2028

Τον Απρίλιο, ρωσικό διαστημόπλοιο μετέφερε τον Αμερικανό αστροναύτη Τζόναθαν Κιμ και τους Ρώσους κοσμοναύτες Σεργκέι Ρίζνικοφ και Αλεξέι Ζουμπρίτσκι στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Η επόμενη ρωσική διαστημική αποστολή στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS) έχει προγραμματισθεί για τις 27 Νοέμβριου.

Η Ρωσία ανακοίνωσε ότι θα συμμετέχει στον ISS μέχρι το 2028 και σχεδιάζει να εκτοξεύσει τις δύο πρώτες μονάδες του δικού της νέου διαστημικού σταθμού το 2027.

Η Sberbank επικεντρώνεται στην ανάπτυξη πρακτόρων Τεχνητής Νοημοσύνης , δηλαδή δημιουργικών συστημάτων ΤΝ, τα οποία έχουν σχεδιαστεί για να επεξεργάζονται πληροφορίες, να λαμβάνουν αποφάσεις και να αναλαμβάνουν δράσεις χωρίς άμεση και συνεχή ανθρώπινη συμβολή.

Πηγή: ΑΜΠΕ

Συνέχεια ανάγνωσης

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

Άμυνα13 λεπτά πριν

South China Morning Post: Η απάντηση της Ινδίας στα κινεζικά μαχητικά του Πακιστάν – Το 5ης γενιάς stealth AMCA

H αμυντική βιομηχανία της Ινδίας βρίσκεται στο κατώφλι μιας εποχής-ορόσημου μετασχηματισμού.

Διεθνή7 ώρες πριν

O Αμερικανός πρέσβης στην Αγκυρα αποθεώνει την Τουρκία! Χώρα υπόδειγμα – Καλύτερα drones στον κόσμο τα Bayraktar

O Τομ Μπάρακ εξήρε το ρόλο της Τουρκίας

Διεθνή7 ώρες πριν

Gigachat: Το ρωσικό μοντέλο τεχνητής νοημοσύνης (ΤΝ) στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS)

Αναπτύχθηκε από την μεγαλύτερη τράπεζα της χώρας την Sberbank, και είναι μία από τις δύο ναυαρχίδες των μεγάλων γλωσσικών μοντέλων...

Διεθνή8 ώρες πριν

Πέντε νέα μη μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας εξελέγησαν για το 2026-2027

Το Μπαχρέιν, η Κολομβία, η ΛΔ Κονγκό, η Λετονία και η Λιβερία θα αντικαταστήσουν την Αλγερία, τη Σιέρα Λεόνε, τη...

Οικονομία9 ώρες πριν

Bloomberg: Παγώνουν τα σχέδια της Gazprom για φυσικό αέριο στην Ευρώπη μέσω Τουρκίας!

Με τους αγωγούς Nord Stream προς τη Γερμανία εκτός λειτουργίας, και τη διέλευση φυσικού αερίου μέσω της Ουκρανίας να έχει...

Δημοφιλή