Ακολουθήστε μας

Άμυνα

Η ελληνική θεωρία αποτροπής πριν και μετά την κρίση των Ιμίων

Δημοσιεύτηκε στις

Η κρίση των Ιμίων “εγκαινίασε” τη θεωρία των γκρίζων ζωνών

Του Δημητρίου Καρατζίδη ⃰

Η κρίση των Ιμίων είχε ως αποτέλεσμα η Τουρκία να επιτύχει αφενός μεν την «έμπρακτη αμφισβήτηση της ελληνικής εδαφικής κυριαρχίας», με την «εισαγωγή στο διατακτικό της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής της θεωρίας των γκρίζων ζωνών», αλλά και να επιφέρει ένα αποφασιστικό πλήγμα στην αποτρεπτική φήμη της πατρίδας μας.

Το τουρκικό κράτος επέτυχε τα παραπάνω γιατί λειτούργησε ορθολογικά. Εκτίμησε ορθά ότι η «ελληνική απειλή περί γενικευμένης σύρραξης σε πολύ μεγάλο βαθμό ήταν μπλόφα». Ότι η πολιτική ηγεσία δεν ήταν σε θέση να προχωρήσει σε μια γενικευμένη σύρραξη, γιατί το πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό κόστος θα ήταν δυσβάσταχτο. Ένα επιπλέον στοιχείο που έπαιξε σημαντικό ρόλο στην παραπάνω εκτίμηση ήταν και το ισοζύγιο ισχύος, το οποίο ήταν εις βάρος της πατρίδας μας, παρά το «τακτικό πλεονέκτημα» που είχαν τοπικά οι ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις (ΕΔ). To πλεονέκτημα αυτό κατόρθωσαν οι Τούρκοι να το «διατρυπήσουν» πετυχαίνοντας ένα σημαντικό τακτικό αιφνιδιασμό, με την κατάληψη της δυτικής Ίμιας. Στη συνέχεια κατόρθωσαν να μεγιστοποιήσουν τα οφέλη αυτού του τακτικού αιφνιδιασμού όχι μόνο σε στρατηγικό, αλλά και σε πολιτικό επίπεδο.

Μετά την κρίση, η Τουρκία για να μπορέσει να υλοποιήσει τους δικούς της εθνικούς στρατηγικούς στόχους, που είναι αρχικά η ανάδειξή της σε μια περιφερειακή δύναμη και στο απώτερο μέλλον σε μια μεγάλη δύναμη, στοχεύει όχι απλά στη Φινλανδοποίηση, αλλά στην «Ιμιοποίηση» της χώρα μας. Δηλαδή στον «έλεγχο» της Ελλάδας με σκοπό να ασκήσει κυριαρχία σε Αιγαίο και Κύπρο σε σημεία που ουδέποτε είχε φανταστεί, πατώντας ουσιαστικά στην λογική συνθηκολόγησης εδώ και πάνω από δύο δεκαετίες της πολιτικής ελίτ της χώρας μας (Γιώργος Κοντογιώργης).

Η κρίση των Ιμίων αναδεικνύει το γεγονός της κατάρρευσης της αποτρεπτικής στρατηγικής της πατρίδα μας. Τα κυριότερα σημεία τρωτότητας αυτής της στρατηγικής, σύμφωνα με τον καθηγητή Διονύσιο Τσιριγώτη, ήταν τα εξής:

  1. Δεν υπήρχε ενιαία πολιτική και στρατιωτική στρατηγική για την άμεση και αποτελεσματική διαχείριση της κατάληψης της δυτικής Ίμιας, με αποτέλεσμα να υπάρχει διάσταση απόψεων.
  2. Σε πολιτικό επίπεδο υπήρχε αδυναμία συντονισμού των κεντρικών δρώντων της κυβέρνησης, κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων με τους αξιωματούχους των ΗΠΑ. Η ίδια αδυναμία ήταν διάχυτη και στις επαφές της πολιτικής με τη στρατιωτική ηγεσία.
  3. Η επιχειρησιακή αδυναμία των ελληνικών ΕΔ να αποτρέψουν οποιαδήποτε επιτυχία των τουρκικών ΕΔ στη περιοχή των Ιμίων, σε τακτικό επίπεδο.
  4. Η απώλεια του ελέγχου της κλιμάκωσης της κρίσης. Αυτή οφείλεται στην αδυναμία συνδυασμένης πολιτικοδιπλωματικής-στρατιωτικής ετοιμότητας/ικανότητας να δημιουργήσουν στον αντίπαλο το στρατηγικό δίλημμα είτε της κλιμάκωσης της έντασης και του εύρους της κρίσης με μη αποδεκτό κόστος για αυτόν ή ενός διπλωματικού συμβιβασμού και οπισθοχώρησης. Μετά τη κατάληψη της δυτικής Ίμιας, ο έλεγχος της κλιμάκωσης της κρίσης παραδόθηκε στις ΗΠΑ.
  5. Η αυθαίρετη επιλογή του χώρου της Βουλής, για το συντονισμό της κρίσης, αντί του θεσμοθετημένου Εθνικού Κέντρου Επιχειρήσεων (ΕΘΚΕΠΙΧ).
  6. Η αδυναμία της πολιτικής ηγεσίας να δώσει σαφείς εντολές στη στρατιωτική ηγεσία, συμπεριλαμβανομένων και των θεσμοθετημένων κανόνων εμπλοκής. Εδώ δυστυχώς φάνηκε ξεκάθαρα και η κακή ποιότητα της πολιτικής ηγεσίας, η οποία συνιστά πηγή αδυναμίας, καθόσον αποτελεί έναν από τους καθοριστικούς παράγοντες των συντελεστών εθνικής ισχύος.
  7. Παρά την υπεροχή των ελληνικών ΕΔ στο τακτικό επίπεδο, δεν αποφεύχθηκε ο τακτικός αιφνιδιασμός μας, με την κατάληψη της δυτικής Ίμιας

Για να διαμορφωθεί και να λειτουργήσει μια αποτρεπτική στρατηγική με επιτυχία, προϋποθέτει εκτός από την ύπαρξη της στρατηγικής κουλτούρας (Παναγιώτης Ήφαιστος) και την ύπαρξη πολιτικής βούλησης/δέσμευσης. Ήτοι μια πολιτική αποτροπής η οποία να μεταφράζεται σε μια συντονισμένη προσπάθεια της πολιτείας/πολιτικού συστήματος, υπολογισμένη και μεθοδική με σκοπό να αποθαρρύνει τον αντίπαλο να αναλάβει οποιαδήποτε ενέργεια εναντίων των εθνικών μας συμφερόντων. Θεμέλιο της πολιτικής της αποτροπής αποτελεί ο «θεωρητικός προβληματισμός για την έννοια και τη λειτουργία της αποτρεπτικής στρατηγικής». Κατ΄ επέκταση, μια θεωρία αποτροπής η οποία και «συνιστά το θεμελιακό υπόβαθρο για τη στρατηγική της αποτροπής, οριοθετώντας το λειτουργικό της πλαίσιο και καταγράφοντας τις ικανές και αναγκαίες συνθήκες για τη διαμόρφωση και την εφαρμογή της, επαυξάνοντας το μέτρο αποτελεσματικότητάς της».

Η ανάληψη της πολιτικής δέσμευσης από την εκάστοτε πολιτική ηγεσία για την προάσπιση – προαγωγή του εθνικού συμφέροντος (εθνική αποτροπή) το οποίο δύναται υπό συγκεκριμένες περιπτώσεις να εμπερικλείει και το εθνικό συμφέρον ενός τρίτου κράτους (εκτεταμένη αποτροπή) αναδεικνύεται σε πρωταρχική, αναγκαία συνθήκη για τη διαμόρφωση και την εφαρμογή της αποτρεπτικής στρατηγικής (Διονύσιος Τσιριγώτης).

Από όλα τα παραπάνω που αφορούν την προϋπόθεση πολιτικής βούλησης/δέσμευσης, προκύπτει ένα κρίσιμο ερώτημα: Υπήρχε πολιτική βούληση για μια θεωρία αποτροπής πριν τη κρίση των Ιμίων; Και κατ’ επέκταση στο ελληνικό κράτος υπήρχε κάποιο οριοθετημένο και λειτουργικό πλαίσιο καταγραφής των ικανών και αναγκαίων συνθηκών για τη διαμόρφωση και την εφαρμογή μιας αποτρεπτικής στρατηγικής;

Το ίδιο όμως ερώτημα μπορούμε να το θέσουμε και τις μέρες μας. Υπάρχει σήμερα πολιτική βούληση/δέσμευση για μια ελληνική θεωρία αποτροπής; Πόσο ακόμη θα πρέπει να αναμένουμε για την εκπόνηση της πρώτης ελληνικής Στρατηγικής Εθνικής Ασφαλείας (ΣΤΕΑ), ή την «υλοποίηση του οδικού χάρτη για τη θεσμοθέτηση του Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας», όπως μας υποσχέθηκε εδώ και καιρό ο Σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας; Και επιπλέον, σύμφωνα με ποια ΣΤΕΑ υλοποιείται το τρέχον εξοπλιστικό πρόγραμμα των ελληνικών ΕΔ;

Εκτιμώ ότι τα παραπάνω ερωτήματα δεν αρμόζει να τίθενται για ένα σύγχρονο κράτος. Και υπάρχει εντούτοις και το κρισιμότερο ερώτημα: Είναι ικανό το ελληνικό κράτος, με το νυν πολιτικό σύστημα της κομματοκρατίας, να εκπονήσει και να υλοποιήσει μια ελληνική ΣΤΕΑ ή να θεσμοθετήσει και να λειτουργήσει ένα Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας;

Η εκτίμησή μου είναι δυστυχώς απαισιόδοξη, καθόσον εκτιμώ ότι το ελληνικό κράτος/ πολιτικό σύστημα «νοσεί». Όσοι δεν αποδέχονται αυτή την εκτίμηση ανήκουν, κατά την εκτίμησή μου στη πλειοψηφία τους, σε δυο μεγάλες κατηγορίες. Των «συγκατανευσιφάγων» που το λυμαίνονται καθημερινά προς ίδιον όφελος και εις βάρος της ελληνικής κοινωνίας, και υποψηφίων «συγκατανευσιφάγων», οι οποίοι προσπαθούν να ενταχθούν στο «σύστημα εξουσίας» για να συμμετάσχουν και αυτοί στο ροκάνισμα του δημόσιου πλούτου προς ίδιον όφελος και δυστυχώς και πάλι εις βάρος της ελληνικής κοινωνίας. Υπάρχει όμως και μια μερίδα της ελληνικής κοινωνίας, η οποία λόγω έλλειψης επαρκούς γνώσεως, αλλά και λόγω της συστηματικής παραπληροφόρησης από τα ΜΜΕ, δεν δύναται να αντιληφθεί το βαθμό νοσηρότητας του κράτους μας. Στους παραπάνω συνέλληνες απλά θα πρότεινα να εντείνουν τη προσπάθειά τους για την απόκτηση επαρκών γνώσεων, κυρίως με τη μέθοδο της «αυτομόρφωσης», καθόσον οι πραγματικές επιδιώξεις όλων όσων ανήκουν στις παραπάνω δυο κατηγορίες και εξωραΐζουν το κράτος και τη δημόσια διοίκηση είναι εντέχνως καμουφλαρισμένες.

Αυτό το «δυναστικό ελλαδικό κράτος» εάν δεν αλλάξει, θα συνεχίσει να οδηγεί την ελληνική κοινωνία και τον Ελληνισμό στη καταστροφή, γιατί «έχει μεταβληθεί σε ξένο σώμα προς τη χώρα. Η χώρα εξέπεσε εκεί που βρίσκεται επειδή το κράτος δομήθηκε στη βάση τριών πυλώνων που χρεώνονται την καταστροφή: το πολιτικό σύστημα που δεν λειτουργεί με όρους δημοσίου συμφέροντος, τη δημόσια διοίκηση και τη δικαιοσύνη, και φυσικά μια νομοθεσία που οικοδομεί τη διαπλοκή, τη διαφθορά και δένει χειροπόδαρα την κοινωνία» (Γεώργιος Κοντογιώργης).

Μέχρι και η «ΕΛΠΙΔΑ» εμφανίστηκε τις τελευταίες ημέρες για να μας καταδείξει με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο για το ποιος «νοσεί» και να μας βοηθήσει να απαντήσουμε επιτέλους στο ερώτημα «ΤΙΣ ΠΤΑΙΕΙ» για την κακοδαιμονία των Ελλήνων. Τις πταίει για τη συνεχιζόμενη συρρίκνωση του Ελληνισμού.

ΠΗΓΗ

Διονύσιος Τσιριγώτης. Ελλάδα-Τουρκία. Θεωρία και Στρατηγική Αποτροπής. Εκδόσεις Ποιότητα, 2021

⃰ Ο Δημήτριος Καρατζίδης είναι Ταξίαρχος ε.α. και απόφοιτος της Σχολής Εθνικής Αμύνης. Έχει μεταπτυχιακό στην Εφαρμοσμένη Στρατηγική και στις Διεθνείς Σχέσεις από το Πανεπιστήμιο του Πλύμουθ, μεταπτυχιακό στις Διεθνείς Σχέσεις και Στρατηγικές Σπουδές από το Πάντειο Πανεπιστήμιο και είναι απόφοιτος του Τμήματος Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας του Παντείου Παναπιστημίου.

 

 

Ο Σταύρος Καλεντερίδης, ξεκίνησε τις σπουδές του στην Αθήνα, σπουδάζοντας Πολιτική Επιστήμη στο Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Έπειτα από τέσσερα χρόνια συμμετοχής στα φοιτητικά όργανα συνδιοίκησης της σχολής του και σε διάφορες οργανώσεις νέων, αποφάσισε να συνεχίσει τις σπουδές του στο εξωτερικό. Στη Βοστόνη των Η.Π.Α. ολοκλήρωσε δύο μεταπτυχιακά προγράμματα, στις Διεθνείς Σχέσεις (Αμερικανική εξωτερική πολιτική) και στην Επικοινωνία (Πολιτική Επικοινωνία), ενώ παράλληλα εργάστηκε στο Ελληνικό Προξενείο της Βοστόνης, στη σχολή του ως βοηθός έρευνας και σε δύο πολιτικές καμπάνιες Αμερικανών πολιτικών (Δημοκρατικών – Ρεπουμπλικάνων). Μετά από τρία χρόνια στις Η.Π.Α., άκουσε το κάλεσμα της πατρίδας του και επέστρεψε πίσω με μεγάλο πόθο για προσφορά στην Ελλάδα. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος δύο κοινωφελών οργανισμών, του δέλτα – πολιτική επανάσταση (πολιτικός οργανισμός) και της Λεοντίδας (ίδρυμα προώθησης θεμάτων ιστορίας, πολιτισμού και δημοκρατίας). Σήμερα ζει και εργάζεται στην Αθήνα, ασχολείται με διάφορα εγχειρήματα πολιτικής διπλωματίας και δημοκρατίας, γράφει πολιτικά άρθρα, σχολιάζει την επικαιρότητα και συνεχίζει την προσωπική του μελέτη στην ιστορία και την πολιτική φιλοσοφία.

Συνέχεια ανάγνωσης

Άμυνα

ΝΑΤΟ: Ενισχύει τη διαστημική παρακολούθηση των κινήσεων την Ουκρανία και στα σύνορα της Ρωσίας

Την περασμένη εβδομάδα, οι υπουργοί Άμυνας του ΝΑΤΟ ενέκριναν μία από τις πιο φιλόδοξες δεσμεύσεις για αύξηση των αποθεμάτων όπλων από την εποχή του Ψυχρού Πολέμου, στο πλαίσιο των προσπαθειών της Ευρώπης και του Καναδά να επανεξοπλιστούν και να αναλάβουν μεγαλύτερη ευθύνη για την Άμυνα.

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Το ΝΑΤΟ προχωράει στην επέκταση των δυνατοτήτων δορυφορικής παρακολούθησης, ώστε να μπορεί να «σαρώνει» τις στρατιωτικές κινήσεις στην Ουκρανία και στα σύνορα της Ρωσίας με τα ανατολικά μέλη της, σύμφωνα με τον ναύαρχο Πιέρ Βαντιέ, διοικητή της Συμμαχίας για θέματα στρατηγικής και μετασχηματισμού.

Ο Βαντιέ δήλωσε στο Bloomberg ότι το νέο εργαλείο θα δώσει τη δυνατότητα στo NATO να παρακολουθεί για πρώτη φορά τεράστιες περιοχές, επιτρέποντάς του να παρατηρεί ελιγμούς, κινήσεις στρατευμάτων και πολεμικές επιχειρήσεις. «Σήμερα δεν είμαστε σίγουροι ότι οι Ρώσοι θα σταματήσουν στην Ουκρανία», είπε ο Βαντιέ, τονίζοντας τη σημασία της καθησύχασης των χωρών στην ανατολική πτέρυγα της συμμαχίας. «Θα μπορούμε να τους πούμε: σας παρακολουθούμε», πρόσθεσε.

Νέα τεχνολογία

Το ΝΑΤΟ ανακοίνωσε ότι επέλεξε τον αμερικανικό πάροχο δορυφορικών εικόνων «Planet Labs» για μια νέα πρωτοβουλία που ονομάζεται «Έξυπνο Σύστημα Ανίχνευσης, Ένδειξης και Προειδοποίησης σε Ευρεία Περιοχή» (SINBAD). Στόχος της είναι να σαρώνει περιοχές του πλανήτη πολύ συχνά καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους, ενώ η τεχνητή νοημοσύνη βοηθά στην επισήμανση τυχόν αλλαγών και στην έκδοση προειδοποιήσεων.

Σύμφωνα με εκπρόσωπο του ΝΑΤΟ που επιθυμούσε να παραμείνει ανώνυμος, η τεχνολογία αυτή θα μπορούσε επίσης να χρησιμοποιηθεί για την παρακολούθηση της Αρκτικής, η οποία αποκτά όλο και μεγαλύτερη σημασία για το ΝΑΤΟ λόγω των αυξανόμενων φιλοδοξιών της Ρωσίας και της Κίνας στην περιοχή.

Τα σχέδια του ΝΑΤΟ

Το ΝΑΤΟ άρχισε να αναπτύσσει ένα σύστημα διαστημικής επιτήρησης μετά την πλήρη εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία το 2022. Σύμφωνα με τον εκπρόσωπο της συμμαχίας, το SINBAD είναι ένα πιλοτικό πρόγραμμα που ξεκινά πριν από την ευρύτερη ανάπτυξη του συστήματος διαστημικής επιτήρησης του ΝΑΤΟ, η οποία έχει προγραμματιστεί για τον Ιανουάριο του 2026.

Η διαστημική επιτήρηση είναι ένας από τους βασικούς τομείς στους οποίους το ΝΑΤΟ εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τις δυνατότητες των ΗΠΑ. Άλλα μέλη της Συμμαχίας προσπαθούν να εξισορροπήσουν την εξάρτησή τους από τις ΗΠΑ, μετά την απομάκρυνση του προέδρου Ντόναλντ Τραμπ από την Ευρώπη για να επικεντρωθεί στις απειλές από την Ασία.

 

Την περασμένη εβδομάδα, οι υπουργοί Άμυνας του ΝΑΤΟ ενέκριναν μία από τις πιο φιλόδοξες δεσμεύσεις για αύξηση των αποθεμάτων όπλων από την εποχή του Ψυχρού Πολέμου, στο πλαίσιο των προσπαθειών της Ευρώπης και του Καναδά να επανεξοπλιστούν και να αναλάβουν μεγαλύτερη ευθύνη για την Άμυνα.

Συνέχεια ανάγνωσης

Άμυνα

Indian Defence Researching Wing: Η Κίνα λέει ότι το τα αντιαεροπορικά συστήματα HQ-9B και HQ-16 δεν σχεδιάστηκαν για να καταρρίψουν Brahmos

Πακιστανοί αξιωματούχοι έχουν εκφράσει παράπονα στους Κινέζους κατασκευαστές, επισημαίνοντας την αποτυχία των συστημάτων να αναχαιτίσουν πυραύλους υψηλής ταχύτητας, ικανούς για Mach 3, όπως ο BrahMos, ο οποίος διατηρεί τη καταστροφική του ισχύ ακόμα και στην τελική του φάση.

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Πρόσφατες αναφορές από κινεζικά μέσα κοινωνικής δικτύωσης υποδεικνύουν αυξανόμενη απογοήτευση στο Πακιστάν για την απογοητευτική απόδοση των κινεζικής προέλευσης συστημάτων αεράμυνας HQ-9B και HQ-16, ιδιαίτερα στην αδυναμία τους να αντιμετωπίσουν τον υπερηχητικό πύραυλο κρουζ BrahMos της Ινδίας. Σύμφωνα με αυτές τις πηγές, Πακιστανοί αξιωματούχοι έχουν εκφράσει παράπονα στους Κινέζους κατασκευαστές, επισημαίνοντας την αποτυχία των συστημάτων να αναχαιτίσουν πυραύλους υψηλής ταχύτητας, ικανούς για Mach 3, όπως ο BrahMos, ο οποίος διατηρεί τη καταστροφική του ισχύ ακόμα και στην τελική του φάση. Η κινεζική απάντηση, ωστόσο, φέρεται να ήταν ότι αυτά τα συστήματα δεν σχεδιάστηκαν για να εξουδετερώνουν τέτοιους προηγμένους πυραύλους, εντείνοντας περαιτέρω τη δυσαρέσκεια του Πακιστάν με τον κύριο προμηθευτή του.

Η διαμάχη προέκυψε από την πρόσφατη σύγκρουση Ινδίας-Πακιστάν, με την κωδική ονομασία Επιχείρηση Sindoor (7-10 Μαΐου 2025), κατά την οποία η Ινδία πραγματοποίησε στοχευμένες επιθέσεις σε τρομοκρατικές τοποθεσίες και στρατιωτικές υποδομές του Πακιστάν ως αντίποινα για τρομοκρατική επίθεση στο Παχαλγκάμ που σκότωσε 26 αμάχους. Οι ινδικές δυνάμεις χρησιμοποίησαν προηγμένα πυρομαχικά, συμπεριλαμβανομένου του πυραύλου BrahMos, ο οποίος διείσδυσε στον πακιστανικό εναέριο χώρο και έπληξε στόχους με ακρίβεια. Ο BrahMos, κοινό εγχείρημα Ινδίας-Ρωσίας, είναι γνωστός για την ταχύτητά του (κοντά σε Mach 3), την πτήση χαμηλού υψομέτρου και την ικανότητά του να διατηρεί φονικότητα στην τελική φάση, καθιστώντας τον τρομερό αντίπαλο για τα συστήματα αεράμυνας.

Το δίκτυο αεράμυνας του Πακιστάν, που βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στα κινεζικά συστήματα HQ-9B (μεγάλης εμβέλειας) και HQ-16 (μεσαίας εμβέλειας), απέτυχε να εντοπίσει ή να αναχαιτίσει αυτούς τους πυραύλους, αποκαλύπτοντας κρίσιμες ευπάθειες. Οι ινδικές επιθέσεις, που περιλάμβαναν πυραύλους κρουζ SCALP γαλλικής προέλευσης και πυρομαχικά Harop, φέρεται να εξουδετέρωσαν βασικές πακιστανικές αεροπορικές βάσεις και ένα κινεζικό ραντάρ YLC-8E κατά stealth τεχνολογίας στο Τσουνιάν, Παντζάμπ. Η αδυναμία των HQ-9B και HQ-16 να αντιμετωπίσουν αυτές τις επιθέσεις προκάλεσε κύμα κριτικής, τόσο εντός του Πακιστάν όσο και στα κινεζικά μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Σύμφωνα με δημοσιεύσεις στα κινεζικά μέσα κοινωνικής δικτύωσης, Πακιστανοί στρατιωτικοί αξιωματούχοι εξέφρασαν τα παράπονά τους απευθείας στους Κινέζους κατασκευαστές, κατηγορώντας τα συστήματα HQ-9B και HQ-16 για χαμηλή performans σε πραγματικές συνθήκες μάχης. Το HQ-9B, που προωθείται ως αντίπαλος του αμερικανικού Patriot με εμβέλεια 250–300 χιλιομέτρων, και το HQ-16, σχεδιασμένο για αναχαίτιση στόχων χαμηλού έως μεσαίου υψομέτρου έως 40 χιλιόμετρα, παρουσιάστηκαν ως βασικά στοιχεία του Ολοκληρωμένου Πολυεπίπεδου Συστήματος Αεράμυνας (CLIAD) του Πακιστάν. Ωστόσο, κατά την Επιχείρηση Sindoor, αυτά τα συστήματα είτε παρακάμφθηκαν, είτε παρεμποδίστηκαν, είτε καταστράφηκαν από τις ινδικές δυνάμεις που χρησιμοποίησαν προηγμένες τακτικές ηλεκτρονικού πολέμου (EW) και πυρομαχικά ακριβείας.

Οι Κινέζοι χρήστες ανέφεραν ότι οι κατασκευαστές απάντησαν διευκρινίζοντας ότι τα HQ-9B και HQ-16 δεν σχεδιάστηκαν για να αντιμετωπίσουν πυραύλους υψηλής ταχύτητας και χαμηλού υψομέτρου όπως ο BrahMos, ο οποίος διατηρεί ταχύτητα Mach 3 στην τελική του φάση. Σε αντίθεση με συμβατικούς πυραύλους κρουζ που μπορεί να επιβραδύνουν ή να χάσουν ευελιξία, η πρόωση ramjet και η επίπεδη τροχιά του BrahMos τον καθιστούν εξαιρετικά δύσκολο να αναχαιτιστεί. Αυτή η εξήγηση, ωστόσο, δεν καθησύχασε τις ανησυχίες του Πακιστάν, με ορισμένους αξιωματούχους να αισθάνονται παραπλανημένοι από τις προηγούμενες αξιώσεις της Κίνας για τις δυνατότητες των συστημάτων.

Οι αντιδράσεις στα κινεζικά μέσα κοινωνικής δικτύωσης ήταν ανάμεικτες. Ορισμένοι χρήστες υπερασπίστηκαν τα συστήματα, υποστηρίζοντας ότι οι επιχειρησιακές ανεπάρκειες και η ανεπαρκής εκπαίδευση του Πακιστάν ευθύνονται, αντί για εγγενή ελαττώματα στο υλικό. Ένας χρήστης σχολίασε: «Το HQ-9 είναι ικανό σύστημα, αλλά άχρηστο αν οι χειριστές δεν έχουν κατάλληλη εκπαίδευση». Άλλοι εξέφρασαν απογοήτευση, σημειώνοντας ότι οι αποτυχίες των συστημάτων έχουν βλάψει τη φήμη της Κίνας ως αξιόπιστου εξαγωγέα όπλων. Η αντίδραση ήταν ιδιαίτερα έντονη, δεδομένου ότι το Πακιστάν αντιπροσωπεύει σχεδόν το 82% των αμυντικών του εισαγωγών από την Κίνα, καθιστώντας το κρίσιμη αγορά για τη βιομηχανία όπλων του Πεκίνου.

Το HQ-9B, ένα σύστημα επιφανείας-αέρος μεγάλου βεληνεκούς (SAM), είναι σχεδιασμένο για εμπλοκή αεροσκαφών, πυραύλων κρουζ και τακτικών βαλλιστικών πυραύλων, με ισχυριζόμενη εμβέλεια έως 300 χιλιομέτρων και ικανότητα αναχαίτισης πολλαπλών στόχων ταυτόχρονα. Το HQ-16 (LY-80), ένα SAM μεσαίας εμβέλειας, προορίζεται για την αντιμετώπιση απειλών χαμηλού υψομέτρου, όπως πυραύλους κρουζ και drones, με εμβέλεια 40 χιλιομέτρων. Και τα δύο συστήματα είναι ενσωματωμένα στο δίκτυο αεράμυνας του Πακιστάν, υποστηριζόμενα από ραντάρ όπως τα IBIS-150 και YLC-8E, και προωθήθηκαν ως ισχυρές ασπίδες έναντι προηγμένων απειλών, συμπεριλαμβανομένων των ινδικών Rafale και πυραύλων BrahMos.

Ωστόσο, τα μοναδικά χαρακτηριστικά του BrahMos—υψηλή ταχύτητα, τροχιά χαμηλού υψομέτρου και ευελιξία—φαίνεται να υπερκέρασαν αυτά τα συστήματα. Η επίπεδη τροχιά του πυραύλου και η ταχύτητα Mach 3 καθιστούν δύσκολο για τα ραντάρ να τον εντοπίσουν και να τον παρακολουθήσουν εγκαίρως για αναχαίτιση. Επιπρόσθετα, η χρήση από την Ινδία τακτικών καταστολής εχθρικών αεράμυνων (SEAD), συμπεριλαμβανομένης της παρεμβολής ραντάρ και πυρομαχικών Harop, πιθανότατα εξουδετέρωσε βασικά στοιχεία του πακιστανικού δικτύου αεράμυνας, καθιστώντας τα HQ-9B και HQ-16 αναποτελεσματικά.

Το περιστατικό του 2022 με τον BrahMos, όπου ένας μη οπλισμένος πύραυλος εισήλθε κατά λάθος στον πακιστανικό εναέριο χώρο και διένυσε 124 χιλιόμετρα χωρίς να αναχαιτιστεί, είχε ήδη εγείρει ερωτήματα για την αποτελεσματικότητα αυτών των συστημάτων. Οι ισχυρισμοί του Πακιστάν για παρακολούθηση του πυραύλου δεν ακολουθήθηκαν από απόπειρα αναχαίτισης, υπογραμμίζοντας περαιτέρω πιθανές ελλείψεις. Αναλυτές σημείωσαν ότι ο σχεδιασμός του HQ-16, που βασίζεται σε φορτηγά και ξεχωριστά οχήματα καθοδήγησης ραντάρ, μπορεί να περιορίζει την κινητικότητα και την αποτελεσματικότητά του σε δύσκολα εδάφη, όπως οι ορεινές παραμεθόριες περιοχές του Πακιστάν.

Η δυσαρέσκεια του Πακιστάν με τα συστήματα HQ-9B και HQ-16 έχει ευρύτερες επιπτώσεις για τη στρατηγική του άμυνας και τη θέση της Κίνας στην παγκόσμια αγορά όπλων. Με σχεδόν 20 δισεκατομμύρια δολάρια σε κινεζικά όπλα, συμπεριλαμβανομένων μαχητικών J-10C και JF-17, πυραύλων αέρος-αέρος PL-15 και drones Wing Loong-II, που έχουν προμηθευτεί στο Πακιστάν, οι αποτυχίες κατά την Επιχείρηση Sindoor αποτελούν σημαντική οπισθοδρόμηση για τις φιλοδοξίες εξαγωγής όπλων του Πεκίνου. Αναφορές για άλλα κινεζικά συστήματα, όπως η αποτυχία του πυραύλου PL-15 να πλήξει στόχους και η καταστροφή του ραντάρ YLC-8E, έχουν εντείνει τις ανησυχίες για την αξιοπιστία της κινεζικής στρατιωτικής τεχνολογίας.

Σε απάντηση, το Πακιστάν φέρεται να εξετάζει τη διαφοροποίηση των προμηθειών αεράμυνας, με ενδιαφέρον για τα τουρκικά συστήματα SİPER 1 και SİPER 2, τα οποία προσφέρουν βελτιωμένες δυνατότητες ραντάρ και καθοδήγησης και ανθεκτικότητα έναντι ηλεκτρονικών αντιμέτρων. Αυτή η στροφή υποδηλώνει αυξανόμενη απογοήτευση με τα κινεζικά συστήματα και επιθυμία μείωσης της εξάρτησης από έναν μόνο προμηθευτή.
Για την Κίνα, η δημόσια κριτική στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και τα παράπονα του Πακιστάν αποτελούν πρόκληση για την εικόνα της ως αξιόπιστης εναλλακτικής έναντι των δυτικών και ρωσικών προμηθευτών όπλων. Η σύγκριση του HQ-9B με το σύστημα Patriot των ΗΠΑ έχει αμφισβητηθεί, ιδιαίτερα καθώς το Patriot έχει αποδείξει επιτυχία σε πεδία μαχών όπως στην Ουκρανία. Η αποτυχία των κινεζικών συστημάτων στο Πακιστάν μπορεί επίσης να επηρεάσει τη στρατηγική αεράμυνας της ίδιας της Κίνας, καθώς ο Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός (PLA) βασίζεται σε παρόμοια συστήματα, συμπεριλαμβανομένων περίπου 300 παραλλαγών του HQ-9, για το δικό του δίκτυο άμυνας.

ΠΗΓΗ: Indian Defence Researching Wing

Συνέχεια ανάγνωσης

Άμυνα

Μίχας: Αν δεν έχεις, τη βούληση να προστατέψεις το «σπίτι σου», δε θα το κάνουν άλλοι για σένα!

Ο βασικός στόχος για μία χώρα με αρχιπελαγική δομή όπως η Ελλάδα, είναι η εξισορρόπηση.

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Ο Ζαχαρίας Μίχας, Διευθυντής Μελετών του Ινστιτούτου Αναλύσεων Ασφάλειας και Άμυνας και Διευθυντής του DefencePoint και καλός φίλος του newshub.gr είναι καλεσμένος μας σήμερα και μας αναλύει τις εξελίξεις στο Πολεμικό Ναυτικό και την καθέλκυση της φρεγάτας Κίμων.

Το πολεμικό ναυτικό μας είχε να ανανεώσει το στόλο του, αρκετές δεκαετίες. Η διαφορά είναι τώρα, με τις τρεις φρεγάτες που κατασκευάζονται, το δυναμικό θα αναβαθμιστεί σε εντυπωσιακό βαθμό, αφού πρόκειται για τελευταίας τεχνολογίας πολεμικά πλοία. Ο Υπουργός Άμυνας έχει εκφράσει την επιθυμία να προταθεί και μία τέταρτη φρεγάτα, η οποία όμως δεν έχει ακόμα ανακοινωθεί επίσημα.

Ο βασικός στόχος για μία χώρα με αρχιπελαγική δομή όπως η Ελλάδα, είναι η εξισορρόπηση. Ο «πόλεμος μεταλλάσσεται και οι απαιτήσεις του αλλάζουν επίσης με τους ίδιους ρυθμούς. Βλέπεται τι γίνεται με τα σε πλοία επιφανείας όπως αυτά που εμφανίζει η Τουρκία. Η αναβάθμιση του στόλου θα γίνει βαθμιαία και σταδιακά, με βάση πάντα και τις οικονομικές δυνατότητες της χώρας.

Το πρόβλημα με τα χρηματοδοτικά προγράμματα της ΕΕ για ευρωπαϊκή άμυνα, είναι πολύ δύσκολο να κρατήσουν εκτός την Τουρκία. Δεν μπορούμε επίσης να βάζουμε τρίτους για να πιέζουν την Τουρκία, για θέματα αμυντικής πολιτικής της χώρας μας.
«Όταν δεν δείχνεις μόνος σου, τη βούληση και την αποφασιστικότητα να προστατέψεις τα κυριαρχικά σου δικαιώματα, δεν μπορείς να το ζητάς από άλλους να το κάνουν για σένα!»

Το ίδιο ισχύει και στη Λιβύη, με το θέμα του Χαφταρ Δεν υπάρχει ειλημμένη απόφαση αλλά και μόνο που μπαίνει στο τραπέζι σημαίνει ότι θα ασκηθεί πίεση σε διάφορα επίπεδα. Η Ελλάδα για ακόμα μία φορά, δεν ασχολήθηκε με μία γειτονική χώρα – ζώνη, στην οποία οι εξελίξεις, επηρεάζουν καταλυτικά τα ζωτικά της συμφέροντα. Και τώρα εκ των υστέρων, τρέχει να διορθώσει την κατάσταση…

Συνέχεια ανάγνωσης

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

Πολιτική34 λεπτά πριν

Υπό εξέλιξη καταστροφή στην οροσειρά του Πενταδακτύλου στο κατεχόμενο μέρος της Κύπρου

Καταγγελία για την  καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος και τον αθέμιτο ανταγωνισμό εις βάρος επιχειρήσεων στις ελεύθερες περιοχές και ζητά επιτακτικά...

Διεθνή1 ώρα πριν

Η Μέση Ανατολή φλέγεται! Ζωντανή ενημέρωση για ό,τι συμβαίνει μετά την επίθεση του Ισραήλ στο Ιράν

Κορυφώνεται η κρίση μετά την επιχείρηση με την κωδική ονομασία "Rising Lion"

Αναλύσεις1 ώρα πριν

Tehran Times: Δέκα Ερωτήσεις και Απαντήσεις σχετικά με την Επίθεση του Ισραήλ στο Ιράν

Η επίθεση είχε ως αποτέλεσμα τον θάνατο αρκετών ανθρώπων, συμπεριλαμβανομένων πυρηνικών επιστημόνων, στρατιωτικών διοικητών και πολιτών.

Αναλύσεις3 ώρες πριν

Έκτακτη ανάλυση Σάββα Καλεντερίδη για την επίθεση του Ισραήλ στο Ιράν (ΒΙΝΤΕΟ)

Ο στρατηγικός αναλυτής μεταφέρει ειδήσεις και εκτιμά τι σημαίνει για την ανθρωπότητα η επιχείρηση Rising Lion

Αναλύσεις3 ώρες πριν

Καταστροφικά πλήγματα! Το Ισραήλ αποκεφάλισε την στρατιωτική ηγεσία και το επιστημονικό δυναμικό του Ιράν

Με τις τελευταίες εξελίξεις, οι ελπίδες για τη συνέχιση των διαπραγματεύσεων σχετικά με το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν φαίνεται να...

Δημοφιλή