Αν και η Ιταλία εξακολουθεί να θεωρείται χώρα σε κρίση, η σταθερότητα της εκτελεστικής της εξουσίας και η καλή διαχείριση του χρέους της την φέρνουν σε πολύ καλή θέση στον διεθνή ανταγωνισμό.

Μιλάμε για την χώρα που υπό το βάρος του πελώριου χρέους της οι κυβερνήσεις διαδέχονταν η μία την άλλη σε ένα δυσλειτουργικό κοινοβουλευτικό καθεστώς, ανίκανου να μεταρρυθμιστεί και να διαχειριστεί την δημοσιοικονομική κατάσταση της χώρας. Αυτή η εικόνα της Ιταλίας είναι τόσο παγιωμένη που είναι πολύ δύσκολο να δούμε αυτήν την συναρπαστική χώρα με διαφορετικά μάτια. Κι όμως η Τζόρτζια Μελόνι ισχυρός επικεφαλής μίας σύνθετης πλειοψηφίας, που αποτελείται από τους Fratelli d’Italia, την Lega Nord και την Forza Italia μπορεί να ισχυρίζεται με άνεση στην Messagero «Είμαστε μια από τις ισχυρότερες κυβερνήσεις στην Ευρώπη».

Εκ πρώτης όψεως, κάτι τέτοιο μοιάζει παράδοξο δεδομένου ότι η Ιταλία είναι η δεύτερη πιο υπερχρεωμένη χώρα στην Ευρώπη μετά την Ελλάδα, με χρέος 134,6% του ΑΕΠ που θα φτάσει τα 3 τρις ευρώ το 2025. Μία από τις χώρες με τη χειρότερη βαθμολογία από τον οίκο αξιολόγησης Moody’s, δηλαδή επτά βαθμίδες κάτω από τη βαθμολογία της Γαλλίας. Και πάνω απ’ όλα, σημειώνει ο καθηγητής οικονομικών Marco Fortis, «με χειρότερη βαθμολογία από το 2011, όταν η χώρα δέχτηκε επίθεση από τις χρηματοπιστωτικές αγορές με spread έως και 575 μονάδες». Χώρα της οποίας η ανάπτυξη επιβραδύνεται και πάλι στον απόηχο της ευρωπαϊκής οικονομίας και της οποίας ο πληθυσμός μειώνεται κάθε χρόνο.

Όμως, για να κατανοήσουμε πλήρως τη δυναμική ενός χρέους, δεν πρέπει να σταθούμε μόνο στα νούμερα. Πρέπει να το δούμε σαν ένα περιστρεφόμενο στον εαυτό του γλυπτό για να καταλάβουμε καλύτερα τα θεμέλιά του και τις ισορροπίες του. Και για την Ιταλία μπορούμε πλέον να πούμε, ότι είναι μια σταθερή χώρα που βγαίνει από αυτό.
Δημοσιονομική υπευθυνότητα

Γιατί η Ιταλία είναι μια γενικά πλούσια χώρα, προικισμένη με μια από τις σημαντικότερες πολιτιστικές κληρονομιές της Ευρώπης. Ο καθαρός οικονομικός πλούτος των ιταλικών οικογενειών, μεγάλων αγοραστών του εθνικού δημόσιου χρέους, είναι ο τρίτος μεγαλύτερος στη ζώνη του ευρώ, στο 216% του ΑΕΠ. Και, χάρη σε αυτή τη συσσώρευση αποταμιεύσεων, στη δύναμη των εξαγωγών και του τουρισμού της, στις άμεσες επενδύσεις της στο εξωτερικό, η Ιταλία είναι καθαρός πιστωτής στον υπόλοιπο κόσμο, για ποσό 225 δισ. ευρώ, που αντιστοιχεί στο 10,5% του ΑΕΠ. Κάτι που είναι σημαντικό, ιδίως υπό το φως της καθαρής χρεωστικής θέσης της Γαλλίας 28% του ΑΕΠ της (-824 δισεκατομμύρια στο τέλος του 2023).
Και έχοντας επίγνωση των υποχρεώσεων που επιβάλλει το χρέος της, η Ρώμη διαχειρίζεται τα δημόσια οικονομικά της πολύ υπεύθυνα. Ο υπουργός Οικονομικών του, Τζιανκάρλο Τζορτζέτι, αντιτίθεται τακτικά στις διεκδικήσεις των φίλων του της Λέγκας δηλώνοντας διαρκώς ότι « πρώτα να απαλλαγούμε τουλάχιστον από ένα μέρος αυτού. βάρος των πιο απεχθών και αντιπαραγωγικών δαπανών που υπάρχουν», δηλαδή τους τόκους του χρέους.

Στην πραγματικότητα, η Ιταλία είναι μια από τις πιο «ενάρετες» χώρες του G7 : μεταξύ 1995 και 2023, πέτυχε πρωτογενές πλεόνασμα στα δημόσια οικονομικά της, δηλαδή πριν από το οικονομικό κόστος, 1,3% ετησίως κατά μέσο όρο. Και αυτό για είκοσι τέσσερα συνεχόμενα χρόνια, σε σύγκριση με μόλις τέσσερα χρόνια στη Γαλλία και δεκαεπτά χρόνια στη Γερμανία. Μετά τα χρόνια του Covid, είναι η μόνη χώρα της G7 που έχει ανακτήσει πρωτογενές πλεόνασμα το 2024, 0,1% του ΑΕΠ. Η Ιταλία είναι η μόνη χώρα της G7 που έχει σχεδόν επιστρέψει στο επίπεδο του χρέους πριν από την Covid ως ποσοστό του ΑΕΠ της, ενώ στη Γαλλία αυξήθηκε κατά περισσότερες από 13 μονάδες.

Η σταθερότητά της οφείλεται επίσης στη χαμηλή εξάρτησή της από ξένους επενδυτές, οι οποίοι κατέχουν μόνο 735 δισ. ευρώ δημόσιο χρέος, ή το 27,7% του συνόλου. Ποσό που δεν έχει αυξηθεί από το 2009, όταν στη Γαλλία τα χρέη αλλοδαπών αυξήθηκαν την ίδια περίοδο από 500 δισ. σε 1600 δισ. ευρώ. Ηδη από την περίοδο της κρίσης της ευρωζώνης, η Ιταλία δεν ενδιαφέρει καθόλου τους ξένους επενδυτές, γεγονός που την ανάγκαζε να λαμβάνει χρηματοδότηση από τους πολίτες της και τις τράπεζές της. Σήμερα, αυτό έγινε η δύναμη της.

Η δυναμική αυτού του χρέους είναι επίσης ευνοϊκή : κατά τα έτη 2024 έως 2029, το ιταλικό πρωτογενές πλεόνασμα θα συνεχίσει να αυξάνεται σύμφωνα με τις προβλέψεις του ΔΝΤ, σε αντίθεση με τις χώρες της G7. Και η χώρα παραμένει ανταγωνιστική, ανταγωνίζεται για την τέταρτη θέση μεταξύ των παγκόσμιων εξαγωγέων με την Ιαπωνία και την Κορέα ανάλογα με τον μήνα. Όσον αφορά την κατά κεφαλήν ανάπτυξή της, 1,2% ετησίως, παραμένει η δεύτερη ισχυρότερη του G7. Αν και η Moody’s συνεχίσει να αξιολογεί κακώς την Ιταλία, τα πρακτορεία Fitch και DBRS έχουν αναβαθμίσει την προοπτική της Ιταλίας από «σταθερή» σε «θετική». Και η Ευρώπη, η οποία αναλύει την ικανότητα των χωρών να σταθεροποιήσουν τα χρέη τους μακροπρόθεσμα (μέσω του δείκτη S2), κατατάσσει την Ιταλία στις χώρες χαμηλού κινδύνου όταν η Γαλλία πέρασε φέτος στην ομάδα «αρκετού κινδύνου».

Επίσης, γοητευμένοι από αυτή την αλλαγή του καθεστώτος και από τις καλές αποδόσεις που προσφέρονται σε διάστημα δέκα ετών (3,44% το 2024), οι ξένοι επενδυτές έχουν αγοράσει μαζικά ιταλικό χρέος από τον Ιανουάριο, για 84 δισ. σύμφωνα με την Bankitalia. Διότι, πέρα από τη διαχείριση του χρέους της, αυτό που διακρίνει την Ιταλία σήμερα είναι η σταθερότητα της εκτελεστικής της εξουσίας σίγουρης, εκτός απροόπτου, να παραμένει εκεί για τρία χρόνια την ίδια στιγμή που η Γερμανία βρίσκεται με μία αδύναμη πλειοψηφία και η Γαλλία αναζητά κυβέρνηση σε μια αδύνατη εξίσωση.

ΠΗΓΗ: Le Figaro

Μετάφραση: Μπάμπης Γεωργίου Πετράκης

Γράφει η Ρουζάνα Στεπανιάν

Η αρμενική κοινότητα στη Συρία και ειδικότερα στην κατεστραμμένη από τον πόλεμο πόλη του Χαλεπίου ελπίζει να λάβει επείγουσα οικονομική βοήθεια από την Αρμενία, ανέφερε ένας από τους εκπροσώπους της την Τετάρτη.

Η άλλοτε ακμάζουσα κοινότητα βρίσκεται σε αδιέξοδο από τότε που οι Σύροι αντάρτες εξαπέλυσαν στα τέλη του περασμένου μήνα μια στρατιωτική επίθεση που οδήγησε στην ανατροπή του μακροχρόνιου προέδρου της χώρας Μπασάρ αλ Άσαντ.

Υπολογίζεται ότι 10.000 με 15.000 Σύριοι Αρμένιοι εξακολουθούν να ζουν στο Χαλέπι. Ακόμη και πριν καταλάβουν τη Δαμασκό το Σαββατοκύριακο, οι αντάρτες υπό την ηγεσία της ισλαμιστικής μαχητικής ομάδας Hayat Tahrir al-Sham (HTS) τους διαβεβαίωσαν ότι θα προστατεύσει και δεν θα κάνει διακρίσεις κατά της χριστιανικής μειονότητας.

Μια εκπρόσωπος της μητρόπολης του Χαλεπίου της Αρμενικής Αποστολικής Εκκλησίας, η οποία εκπροσωπεί εδώ και καιρό την τοπική κοινότητα, είπε ότι ενώ οι ανησυχίες για την ασφάλεια των μελών της έχουν φαινομενικά αντιμετωπιστεί προς το παρόν, αντιμετωπίζουν ολοένα και περισσότερο τις οικονομικές επιπτώσεις από τις πρόσφατες μάχες. Η Μαρία Γκαμπριελιάν είπε ότι λόγω του συνεχιζόμενου χάους στη χώρα πολλοί από αυτούς έχουν πρόβλημα να ανοίξουν ξανά τις μικρές τους επιχειρήσεις ή να κερδίσουν τα προς το ζην.

Ο Gabrielian είπε στην Αρμενική Υπηρεσία του RFE/RL ότι η επισκοπή έχει παράσχει εφάπαξ οικονομική βοήθεια αξίας 35 δολαρίων σε κάθε αρμενική οικογένεια στο Χαλέπι. Τα χρήματα θα τους στηρίξουν για λίγες μόνο ημέρες, είπε.

«Θα θέλαμε να ρωτήσετε την αρμενική κυβέρνηση με ποιους τρόπους μπορεί να βοηθήσει τους Αρμένιους της Συρίας ώστε να το μάθουμε», πρόσθεσε ο Γκαμπριελιάν.

Η κυβέρνηση εκκένωσε το προξενείο της Αρμενίας στο Χαλέπι και την πρεσβεία στη Δαμασκό καθώς η επίθεση των ανταρτών προχωρούσε με ταχείς ρυθμούς. Έχει ανακοινώσει ότι δεν σχεδιάζει να ανοίξει ξανά τις διπλωματικές αποστολές μετά τον σχηματισμό μιας νέας, προσωρινής κυβέρνησης της Συρίας.

“Δεν είναι ότι η κυβέρνηση θα μπορούσε να κάνει κάτι αλλά δεν το κάνει”, δήλωσε ο Zareh Sinanian, Ύπατος Αρμοστής της Αρμενίας για τις Υποθέσεις της Διασποράς. «Η κατάσταση εξελισσόταν πολύ γρήγορα, ήταν ρευστή και η κυβέρνηση, όπως όλοι οι άλλοι, δεν είχε καν τη ρεαλιστική ευκαιρία να απαντήσει».

Ο Sinanian είπε στην Αρμενική Υπηρεσία του RFE/RL ότι λίγο πριν την πτώση της Δαμασκού η κυβέρνηση αγόρασε αεροπορικά εισιτήρια για 14 οικογένειες Συριακών Αρμενίων που έφυγαν από το Χαλέπι και επρόκειτο να πετάξουν στο Ερεβάν στις 14 Δεκεμβρίου. Είπε ότι η πτήση δεν ακυρώθηκε από συριακή αεροπορική εταιρεία λειτουργεί και μπορεί να συνεχίσει όπως έχει προγραμματιστεί.

Ραδιοφωνικός σταθμός “Free Europe/Liberty”

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΕΡΕΥΝΑ ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΕΓΕΙΩΤΗΣ

Εφτασε το τέλος ενός μισητού καθεστώτος στη Συρία, το οποίο ευθύνεται για έναν εμφύλιο πόλεμο που άφησε 400.000 νεκρούς και 11 εκατομμύρια εκτοπισμένους εσωτερικά και εξωτερικά. Ένα καθεστώς που πιθανότατα θα είχε χάσει τον εμφύλιο χωρίς την παρέμβαση του Ιράν και της Ρωσίας. Η Συρία ήταν de facto μια ρωσο-ιρανική συγκυριαρχία, δηλαδή ένα καθεστώς που είχε χάσει την κυριαρχία του. Κατέρρευσε μέσα σε λίγες μέρες αλλά ήταν σε δανεικό χρόνο εδώ και δέκα χρόνια.

Αυτό θυμίζει το σενάριο του Αφγανιστάν. Στην Καμπούλ, το καθεστώς υποστηρίχθηκε από μια εξωτερική δύναμη, στην προκειμένη περίπτωση τις Ηνωμένες Πολιτείες, και φαινόταν σταθερό. Ανατράπηκε από τους Ταλιμπάν, μια μιλίτσια που, σε ορισμένες πτυχές, θυμίζει τον συνασπισμό υπό την ηγεσία της Hayat Tahrir al-Cham (οι τζιχαντιστές του Αλ Τζουλάνι).

Le Point : Μήπως ο Άσαντ, που βρήκε καταφύγιο στη Ρωσία, είχε χάσει την υποστήριξη των συριακών κοινοτήτων που τον υποστήριζαν μέχρι τότε ;

Hugo Micheron : Η υποστήριξη για το καθεστώς είχε συρρικνωθεί στο ελάχιστο. Υπήρχε ένα αίσθημα τεράστιας απογοήτευσης απέναντι σε μια δύναμη που, στο τέλος του πολέμου, στηριζόταν όλο και περισσότερο στους πολέμαρχους. Το καθεστώς είχε υιοθετήσει μια λειτουργία αρκετά μαφιόζικη και αντλούσε μέρος της περιουσίας του από μια πολεμική οικονομία, μαζί με τη διακίνηση ναρκωτικών, όπως το Captagon.

Ο Μπασάρ αλ Άσαντ είχε ευκαιρίες να διαπραγματευτεί την πολιτική του επιβίωση, ιδίως με την Τουρκία και άλλους περιφερειακούς παράγοντες. Αλλά δεν το έκανε.

Le Point : Πώς μπορούμε να περιγράψουμε τον Αμπού Μοχάμεντ αλ Τζουλάνι, τον νέο ισχυρό άνδρα της Συρίας ;

Είναι πολύ νωρίς για να πούμε αν έχει μεταμορφωθεί πραγματικά. Απλά κοιτάξτε την «γενεαλογία» του. Είναι Σύριος, γεννημένος σε μια αρκετά πλούσια οικογένεια. Εντάχθηκε στην τζιχάντ στο Ιράκ το 2003 και βρέθηκε σε μια φυλακή που διοικούσαν οι Αμερικανοί, όπου βρισκόταν σε επαφή με όλους εκείνους που θα γίνονταν το επιτελείο της Daesh (Ισλαμικό Κράτος).

Μεταξύ 2011 και 2012, στάλθηκε στη Συρία από τον ηγέτη του Ισλαμικού Κράτους του Ιράκ και μελλοντικό ηγέτη της Daesh, Abu Bakr al-Baghdadi, με τον οποίο ήλθε σε ρήξη, πριν δημιουργήσει τη δική του αυτόνομη ομάδα, το μέτωπο Al -Nusra, τίποτα λιγότερο από τη θυγατρική της Αλ Κάιντα στη Συρία.

Στη συνέχεια οδήγησε μια πολιτική συριανισμού της τζιχάντ, πολύ διαφορετική από τις πρακτικές της Daesh. Εχει πιο πολιτική μορφή από το Ισλαμικό Κράτος και δεν καταφεύγει σε ακραίες μορφές βίας. Πρώτα δοκίμασε τις δυνάμεις της χωρίς μεγάλη επιτυχία ενάντια στο καθεστώς που υποστηρίζονταν από το Ιράν και τη Ρωσία. Αλλά όταν είδε την υποστήριξη του καθεστώτος να μειώνεται, επέστρεψε, με εξοπλισμό που παρείχε η Τουρκία και την άμεση ή έμμεση υποστήριξή της, και εκπλήρωσε τον πρώτο της στόχο : να ρίξει τον Μπασάρ και να καταλάβει τη Δαμασκό.

Είδαμε δυνάμεις των ανταρτών να λεηλατούν παλάτια αλλά αυτός και τα στρατεύματά του προτίμησαν να συναντηθούν στο Μεγάλο Τζαμί των Ομαγιάντ, ένα συμβολικό μέρος για όλα τα ισλαμιστικά κινήματα. Η ομιλία που έδωσε εκεί είναι η αντίστοιχη αυτής που έδωσε ο Μπαγκντάντι στο τέμενος Αλ-Νούρι στη Μοσούλη, την εποχή της ανακήρυξης του «χαλιφάτου».

Ο Αλ Τζουλάνι έκοψε λίγο τα γένια του και άλλαξε τη στολή του σεΐχη με αυτή του στρατιωτικού ηγέτη. Αλλά πρέπει να είμαστε προσεκτικοί, είναι πολύ προικισμένος στην πολιτική και έχει κατανοήσει τα μηνύματα που πρέπει να σταλούν στη διεθνή σκηνή, ιδιαίτερα στους Δυτικούς. Λίγο σαν τους Ταλιμπάν που υποσχέθηκαν στους Αμερικανούς και στα δυτικά μέσα ενημέρωσης ότι είχαν αλλάξει. Βλέπουμε όμως σήμερα ότι αυτό δεν συμβαίνει. Περιμένουμε να δούμε αν ο Αλ Τζουλάνι θα καταφέρει να επιβάλει την εξουσία του. Ηγέτης της συριακής εξέγερσης, δεν είναι η πιο εύκολη δουλειά αυτή τη στιγμή.

Βλέπω να αναδύονται δύο βασικά σενάρια : είτε η Συρία θα γίνει σαν τη Λιβύη – η αντιπολίτευση κατακερματίζεται σε πολλά φέουδα και η χώρα βιώνει ένα είδος παρατεταμένου εμφυλίου πολέμου – είτε ακολουθεί το παράδειγμα του Ιράκ μετά την πτώση του Σαντάμ Χουσεΐν : η εξουσία σταθεροποιείται από μια ξένη δύναμη. Στο Ιράκ, ήταν το Ιράν που ήταν επικεφαλής. Στη Συρία, η Τουρκία είναι αυτή που θα μπορούσε να δομήσει το νέο καθεστώς.

Le Point : Πρέπει να πάρουμε στα σοβαρά τον Al-Joulani όταν λέει ότι έχει αποκηρύξει την παγκόσμια τζιχάντ και την τρομοκρατία ;

Μπορεί να έχει αποκηρύξει την παγκοσμιοποιητική διάσταση της τζιχάντ της Αλ Κάιντα για τακτικούς σκοπούς. Αυτό δεν σημαίνει ότι έχει απαρνηθεί ολόκληρο το ιδεολογικό σώμα των τζιχαντιστών.

Κάποιοι από την περιοχή μου είπαν ότι το αρχικό αμάρτημα της Daesh ήταν η αποτρόπαια εκτέλεση του Αμερικανού δημοσιογράφου James Foley. Χωρίς αυτό, ο Ομπάμα και οι Ηνωμένες Πολιτείες θα είχαν μείνει εκτός παιχνιδιού πολύ περισσότερο, δίνοντας στην Daesh μεγαλύτερο περιθώριο να συνεχίσει την προέλασή της.

Παίχτες όπως ο Αλ Τζουλάνι κατάλαβαν ότι ήταν απαραίτητο να αποφύγουν να προκαλούν την Δύση. Γνωρίζουν ότι εμείς και οι Αμερικανοί είμαστε όλο και πιο απρόθυμοι να εμπλακούμε σε προβλήματα στη Μέση Ανατολή.

Όταν λέει ότι έχει αποκηρύξει την παγκόσμια τζιχάντ, ο Αλ Τζουλάνι μας λέει : “Μην ανησυχείτε, αφήστε το σε μένα, θα σταθεροποιήσω την περιοχή”. Το πρόβλημα είναι ότι δεν υπάρχουν μετριοπαθείς τζιχαντιστές. Απλώς δεν υπάρχουν.

Επιπλέον, όπως και στο Αφγανιστάν, ο Αλ Τζουλάνι πρέπει να αντιμετωπίσει κινήματα ακόμη πιο ριζοσπαστικά από τα δικά του. Σας υπενθυμίζω ότι η Daesh δεν ήταν ποτέ τόσο ισχυρή στο Αφγανιστάν όσο από την επιστροφή των Ταλιμπάν. Σε ποιο βαθμό θα μπορέσει ο Αλ Τζουλάνι να ελέγξει τη δυναμική που ιστορικά τείνει να ξεφεύγει από όλους, ιδιαίτερα στην Ανατολική Συρία και το Δυτικό Ιράκ ; Σε αυτήν την περιοχή εμφανίστηκε η Daesh.

Le Point : Η ομάδα του διοικούσε ήδη την περιοχή Idlib, όπου εφάρμοζε το νόμο της Σαρία. Θα επεκτείνει τον ισλαμικό νόμο σε ολόκληρη τη χώρα ;

Ο Αλ Τζουλάνι είναι ένας τακτικιστής που σκέφτεται βραχυπρόθεσμα, μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα. Στην Ιντλίμπ, το καθεστώς βασίζεται σε μια εξαιρετικά αυστηρή ερμηνεία του νόμου της Σαρία, όπως και οι Σαλαφο-τζιχαντιστές. Ο δημόσιος χώρος διέπεται από θρησκευτική ηθική, ακόμα κι αν, σε αντίθεση με την Daesh, υπάρχει μια μορφή ανεκτικότητας προς τους χριστιανούς και τις θρησκευτικές μειονότητες.

Η Hayat Tahrir al-Cham δεν έχει εφαρμόσει κινηματογραφικές δημόσιες εκτελέσεις αλλά είναι ένα εξαιρετικά βάναυσο καθεστώς που δεν έχει καθόλου σε υπόληψη τις μη θρησκευτικές διακυβερνήσεις. Η ιδέα ότι μπορεί να υπάρχουν νόμοι που πηγάζουν από την ανθρώπινη δικαιοσύνη είναι για αυτούς αίρεση. Το τοπίο του Idlib υπό το καθεστώς της Hayat Tahrir al-Cham δείχνει μια αυστηρότητα που δεν είχε υπάρξει ποτέ πριν στην περιοχή.

Βρισκόμαστε σε βάσεις που δεν είναι αυτές του παραδοσιακού συριακού Ισλάμ. Δεν πρέπει να είμαστε αφελείς. Ο Αλ Τζουλάνι είναι πολύ καλός πολιτικός αλλά το project του είναι θρησκευτικό, δεν υπάρχει αμφιβολία.

Le Point : Ποιες είναι οι σχέσεις του με την Τουρκία ;

Οι σχέσεις είναι πολύπλοκες. Η ομάδα του Αλ Τζουλάνι δρούσε στον θύλακα της Ιντλίμπ, όπου ομάδες ανταρτών βρίσκονται κοντά στην Τουρκία. Άλλοι είναι σύμμαχοι της Hayat Tahrir al-Cham, άλλοι αντίπαλοι. Υπήρξαν αψιμαχίες μεταξύ των στρατευμάτων του Αλ Τζουλάνι και ορισμένων από αυτούς τους αντάρτες που υποστηρίζονταν άμεσα από την Τουρκία.

Κάποιοι είπαν ότι ο Αλ Τζουλάνι βρίσκεται σε σύγκρουση με φιλοτουρκικές ομάδες. Αυτό είναι μια πολύ βιαστική ανάγνωση. Ο Αλ Τζουλάνι ανέλαβε την ηγεσία της εξέγερσης λαμβάνοντας άμεση υποστήριξη από φιλοτουρκικές μιλίτσιες και επωφελούμενος από τον στρατιωτικό εξοπλισμό που μεταπωλήθηκε από αυτές τις ομάδες.

Είναι δύσκολο να δούμε πώς μια επίθεση τέτοιου μεγέθους, που στέφθηκε από την κατάληψη της Δαμασκού, θα μπορούσε να είχε πραγματοποιηθεί χωρίς τη συγκατάθεση της Τουρκίας. Υπάρχουν ενδεχόμενα τριβές σε δύο ή τρία σημεία αλλά η Τουρκία εμπλέκεται πολύ σε αυτό που συμβαίνει αυτή τη στιγμή στη Συρία.

Απομένει στην Τουρκία να αποφύγει τις παγίδες του παρελθόντος. Τα τελευταία σαράντα χρόνια, τα κράτη έχουν πείσει τον εαυτό τους ότι μπορούν να ελέγξουν τις τζιχαντιστικές ομάδες. Τις περισσότερες φορές, κατέληγε να τους ξεφύγει.

Le Point : Πώς βλέπουν το γεγονός οι κουρδικές, χριστιανικές ή αρμενικές μειονότητες ;

Οι Σύροι διαδηλωτές που ήθελαν την αποχώρηση του καθεστώτος το 2011 δεν φανταζόντουσαν ότι ένας Σύρος τζιχαντιστής, έχοντας πολεμήσει στο Ιράκ, θα ήταν μια μέρα ο άνθρωπος που θα έριχνε τον Άσαντ. Αυτό το σενάριο φοβήθηκαν πολλοί από αυτούς που κινητοποιήθηκαν κατά του καθεστώτος.

Εάν ο Αλ Τζουλάνι καταφέρει να δομήσει τη δύναμή του επαρκώς για να την ασκήσει στην κλίμακα της Συρίας, η οποία απέχει πολύ από το να γίνει πραγματικότητα, δυσκολεύομαι να καταλάβω πώς δεν θα κινούμασταν προς την ενίσχυση της δυναμικής της ομογενοποίησης της κοινότητας.

Πρέπει να θυμόμαστε ότι υπάρχουν σήμερα μισοί χριστιανοί στη Συρία από ό,τι το 2011! Οι χριστιανοί κάποτε αποτελούσαν το 10 με 12% του πληθυσμού. Σήμερα είναι μόνο 5 ή 6%. Όσον αφορά τους Αλαουίτες της ακτής, τον πληθυσμό που προστατεύονταν περισσότερο από τον Άσαντ, θεωρούνται από τους περισσότερους Σαλαφιστές ως αιρετικοί. Η μοίρα που τους επιφυλάσσουν σπάνια είναι η ειρηνική συγκατοίκηση.

Προς το παρόν, βλέπουμε εικόνες αγαλλίασης. Αλλά νομίζω ότι πολύ γρήγορα, οι δυνάμεις των ανταρτών θα οδηγηθούν από μια μεγάλη επιθυμία για εκδίκηση.

Le Point : Τι θα γίνει με τους δυτικούς ευρωπαίους τζιχαντιστές που είναι παρόντες στη Συρία ;

Όπως και η κατάληψη της Καμπούλ από τους Ταλιμπάν, έτσι και αυτή της Δαμασκού είναι ένα μήνυμα που ακούγεται πολύ θετικά στους ριζοσπαστικούς ισλαμιστικούς κύκλους σε όλο τον κόσμο. Το μήνυμα είναι το εξής : καθεστώτα που πιστεύουν ότι είναι ισχυρά μπορούν να καταρρεύσουν σε δέκα ημέρες και να αντικατασταθούν από ισλαμιστές.

Επιπλέον, η ανατολική Συρία και το δυτικό Ιράκ αντιπροσωπεύουν μια περιοχή που, τα τελευταία είκοσι χρόνια, έχει γεννήσει δύο φορές ανεξέλεγκτα καταφύγια τζιχαντιστών. Στη δεκαετία του 2000, ήταν το Ισλαμικό Κράτος του Ιράκ. Στη δεκαετία του 2010 η Daesh. Και πάλι, η ανατολική Συρία είναι, κατά τη γνώμη μου, το κύριο μέλημα.

Η Ευρώπη έχει αποδεσμευτεί σημαντικά από την περιοχή τα τελευταία δώδεκα με δεκατρία χρόνια. Ωστόσο, όπως έκανε και στο Αφγανιστάν, η Daesh θα προσπαθήσει να εκμεταλλευτεί το χάος για να ανακτήσει μια βάση. Δεν πρέπει να αποκλείσουμε την επανενεργοποίηση ενός τζιχαντιστικού σεναρίου στην Ανατολική Συρία. Εάν μια οργάνωση όπως η Daesh ανακτήσει ερείσματα στην Ανατολική Συρία ή το Δυτικό Ιράκ, αυτό θα προσελκύσει νέους Ευρωπαίους υποψηφίους για τζιχάντ και θα μπορούσαμε να δούμε σενάρια που έχουμε ήδη βιώσει.

Μέρος αυτού που συμβαίνει σήμερα στη Συρία θα μπορούσε πολύ γρήγορα να έχει ισχυρές επιπτώσεις στην Ευρώπη. Πρέπει να πρωτοστατήσουμε έχοντας μια πραγματική πολιτική αυτή τη φορά και όχι ανεχόμενοι όλα όσα συμβαίνουν εκεί.

ΠΗΓΗ: Le Point

Μετάφραση: Μπάμπης Γιώργου Πετράκης