Με αφορμή τον Στρατηγικό Διάλογο που συμφώνησαν Κυπριακή Δημοκρατία και ΗΠΑ, το ΑΚΕΛ θέτει στην κυβέρνηση «αδυσώπητα ερωτήματα», όπως τα βαφτίζει, για το ρόλο των Βρετανικών Βάσεων.
«Πότε θα απαντήσει επιτέλους η κυβέρνηση Χριστοδουλίδη στα ερωτήματα του ΑΚΕΛ για την χρήση των βρετανικών βάσεων από τις ΗΠΑ προς υποστήριξη του Ισραήλ στον βάρβαρο πόλεμο που διεξάγει στη Γάζα; Ποιες είναι οι στρατιωτικές επιχειρήσεις που διενεργήθηκαν «τους τελευταίους οκτώ μήνες» στις οποίες ενεπλάκη η Κύπρος;».
Αυτά και άλλα αδυσώπητα. Λες και ανακάλυψαν την ταχινόπιττα. Πρώτη φορά χρησιμοποιήθηκαν οι βρετανικές βάσεις για επιχειρήσεις στη Μέση Ανατολή; Μάλλον νομίζουν, όλοι οι κομματάρχες μας, ότι απευθύνονται σε λαό λωτοφάγων (παλιό αυτό, αλλά αποδίδει πάντα).
Γιατί δεν έθεσαν τα αδυσώπητα ερωτήματα το 2011 όταν οι Βρετανικές Βάσεις έκαναν επιχειρήσεις εναντίον της Λιβύης; Ήταν χειρότερα τα πράγματα τότε. Διότι, ο τότε Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, ο αείμνηστος Δημήτρης Χριστόφιας, έκανε και το μεγάλο λάθος να δηλώνει δημόσια ότι οι βάσεις είναι κυρίαρχες. «Δεν ευλογούμε στρατιωτικές επεμβάσεις ακόμη και αυτού του είδους», έλεγε (20/3/2011), αλλά «δυστυχώς, οι Βάσεις είναι κυρίαρχες». Όπως εξηγούσε, «εμείς δώσαμε το μήνυμα στη Βρετανία ότι δεν επιθυμούμε να χρησιμοποιηθούν οι Βάσεις», αλλά τι να κάνουμε αφού οι Βάσεις είναι κυρίαρχες! Φτάνει που δώσαμε το μήνυμα.
Τόσο απλοϊκό και συνάμα επικίνδυνο ήταν αυτό, που ακόμα και ο Γιαννάκης Κασουλίδης, ευρωβουλευτής τότε, αντέδρασε και επιτέθηκε στον Χριστόφια. «Ο Πρόεδρος Χριστόφιας, αν δεν είχε τις καθιερωμένες πλέον αναστολές δεν θα διέπραττε χθες το ολίσθημα να παραδεχτεί ο ίδιος ότι οι Βάσεις είναι κυρίαρχες», έλεγε (21/3/2011). «Αυτή είναι η βρετανική εκδοχή. Για την Κυπριακή Δημοκρατία, σύμφωνα με τη Συνθήκη Εγκαθίδρυσης, οι Βάσεις έχουν μόνο περιορισμένη κυριαρχία…».
Τα γράφω για την ιστορία, αλλά και γιατί βαρεθήκαμε να μας πιάνουν στον μεζέ. Κοτζάμ χαστούκι τους έδωσαν οι 71.330 ψήφοι του Φειδία, κι ακόμα δεν κατάλαβαν ότι οφείλουν τουλάχιστον ειλικρίνεια όταν απευθύνονται στο λαό. Όταν κυβερνούν οι Βάσεις είναι κυρίαρχες και δικαιούνται να βομβαρδίζουν όποια χώρα θέλουν. Όταν κάνουν την αντιπολίτευση θέτουν «αδυσώπητα ερωτήματα» στην κυβέρνηση. Διότι «μετατρέπει το νησί μας σε ορμητήριο πολέμου με τεράστιους κινδύνους για τον λαό μας». Ακατάγνωτα!
Όλα αυτά διότι πιστεύουν (!) πως ο Στρατηγικός Διάλογος με τις ΗΠΑ, που το κορυφαίο στοιχείο του μέχρι τώρα, είναι η κατάργηση της βίζας για τους Κύπριους που ταξιδεύουν στις ΗΠΑ, είναι «υποταγή της Κύπρου στις ΗΠΑ». Η οποία υποταγή «δεν συνιστά γεωπολιτική αναβάθμιση ούτε καθιστά τη χώρα μας πυλώνα ασφάλειας, αλλά το αντίθετο».
Καλά, κι εμείς θεωρούσαμε ότι το Μνημόνιο Συναντίληψης, που υπόγραψε το 2008 ο Δημήτρης Χριστόφιας με τον Πρωθυπουργό της Βρετανίας Γκόρντον Μπράουν «για ανάπτυξη μιας ισχυρότερης σχέσης μεταξύ του Ηνωμένου Βασιλείου και της Κυπριακής Δημοκρατίας», όπως είχε ανακοινωθεί, ήταν υποταγή της Κύπρου στη Βρετανία, αλλά ο καθένας ας διαλέξει πού θα υποταχθεί.
Η ουσία είναι ότι καμία βοήθεια, καμία θετική επιρροή για το Κυπριακό δεν είχαμε από τη Βρετανία. Είτε με Μνημόνιο Συναντίληψης, είτε με δημόσια δήλωση ότι οι Βάσεις είναι κυρίαρχες, είτε με παραπομπή του προβλήματος των Βάσεων στα εγγόνια μας.
Είναι μαύρο χιούμορ να θεωρείται υποταγή στις ΗΠΑ η ενίσχυση των διακρατικών σχέσεων μας. Διότι, δεν είμαστε και καμιά υπερδύναμη να τους πούμε όχι σε ό,τι ζητήσουν. Αν, για παράδειγμα, ζητήσουν να ελλιμενιστεί στη Λεμεσό για ανεφοδιασμό ο στόλος τους, υπάρχει περίπτωση να πούμε όχι; Ούτε κατά διάνοια. Αφού αυτό συμβαίνει εδώ και χρόνια γιατί να μην συμβαίνει στο πλαίσιο μιας θεσμοθετημένης συνεργασίας από την οποία θα έχει και η Κύπρος κάποιο όφελος;
Έστω και μόνο η ενίσχυση της κρατικής οντότητας της απειλούμενης Κυπριακής Δημοκρατίας είναι ένα όφελος. Δεν το έχουμε ανάγκη; Μήπως το περιμένουμε από τη Βρετανία; Από την Παλαιστίνη; Από τη Συρία; Από τη Ρωσία;
Αν ισχύει αυτό που είπε ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, ότι «τους τελευταίους οκτώ μήνες, οι ΗΠΑ έμαθαν για τη στρατηγική αξία του νησιού για στρατιωτικές και ανθρωπιστικές επιχειρήσεις», ας το αξιοποιήσουμε. Μπας και δούμε άσπρη μέρα. Διότι παριστάνοντας τους ανυπότακτους αντιαμερικάνους, από το 60 μέχρι σήμερα, άσπρη μέρα δεν είδαμε.
Φιλελεύθερος