REUTERS/Yara Nardi

Το Νέο Λαϊκό Μέτωπο της αριστεράς εκμεταλλεύτηκε την πρωτοφανή βοήθεια της «αντίστασης στην ακροδεξιά» που του πρόσφερε ο Γάλλος πρόεδρος για να μετατρέψει την αριστερά ως σύνολο, στην πρώτη πολιτική ομάδα στη χώρα

Μιχάλης Ψύλος • psilosm@naftemporiki.gr

Η προσπάθεια του Εμανουέλ Μακρόν να δώσει στη Γαλλία μια νέα κυβέρνηση ελεγχόμενη από τον ίδιο , είχε ένα απροσδόκητο αποτέλεσμα: Στη νέα Εθνοσυνέλευση δεν θα έχει να αντιμετωπίσει την ακροδεξιά Εθνική Συσπέιρωση της Μαρίν Λέπέν και του Ζορντάν Μπαρντελά, αλλά την αριστερά, σε όλες τις εκφάνσεις της: Τον σκληροπυρηνικό Ζαν Λυκ Μελανσόν της «Ανυπότακτης Γαλλίας», τον μετριοπαθή σοσιαλιστή Ραφαέλ Γκλικσμάν και την Πράσινη, Μαρίν Τοντελιέ.

Το Νέο Λαϊκό Μέτωπο της αριστεράς εκμεταλλεύτηκε την πρωτοφανή βοήθεια της «αντίστασης στην ακροδεξιά» που του πρόσφερε ο Γάλλος πρόεδρος για να μετατρέψει την αριστερά ως σύνολο, στην πρώτη πολιτική ομάδα στη Γαλλία.

Η έκκληση για «δημοκρατικό υγειονομικό τείχος» ήταν το κλειδί που λειτούργησε αποφασιστικά κατά της Λεπέν σε 208 εκλογικές περιφέρεις στο Β` γύρο. Τα ψηφοδέλτια, που αν ήταν με τρεις ή τέσσερις υποψήφιους θα ευνοούσαν πιθανώς την ακροδεξιά, αντ’ αυτής επιβράβευσαν «τον υπόλοιπο δημοκρατικό κόσμο» που χτίστηκε ακριβώς ενάντια στη Λεπέν.

«Μισή ικανοποίηση, λοιπόν, για τον Μακρόν, που δύσκολα θα μπορέσει να προτείνει δικό του άνθρωπο για πρωθυπουργό, αλλά πάνω από όλα θα πρέπει να συνεχίσει την αναγκαστική συγκατοίκηση βίωση όπως συνέβη τους τελευταίους μήνες και επιπλέον με μικρότερο λιγότερο έλεγχο της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας», τονίζουν στη Ναυτεμπορική Γάλλοι δημοσιογράφοι στο Παρίσι.

«Ψαλίδι» στις ελπίδες της Λεπέν
Όσο για την ακροδεξιά; «Αν και απέσπασε πολλές λαϊκές ψήφους και αύξησε κατά 50 τις έδρες της από το 2019, γλείφει τώρα τις πληγές της για την ήττα», προσθέτουν.

«Το τελικό αποτέλεσμα υπογραμμίζει από μελλοντική προοπτική τη μεγάλη δυσκολία της άκρας δεξιάς να αποσπάσει την πλειοψηφία των ψηφοφόρων και – ενόψει των προεδρικών εκλογών σε τρία χρόνια-μειώνει τις πιθανότητες νίκης της Μαρίν Λεπέν.

Μετά το χθεσινοβραδινό γαλλικό αντισόκ, η ανασύνταξη της αντιπολιτευτικής ακροδεξιάς στο Ευρωκοινοβούλιο φαίνεται επίσης προορισμένη να αλλάξει τη φυσιογνωμία της. Η σχέση της Λεπέν με τον Ούγγρο πρωθυπουργό Βίκτορ Ορμπαν έμοιαζε σαν «χώρος στάθμευσης» για πολιτικές δυνάμεις που εξακολουθούσαν να «απορρίπτονται» από την «ευρωπαϊκή» πλειοψηφία. Το πώς θα διαταχθούν πλέον οι διάφορες ακροδεξιές δυνάμεις στο Ευρωκοινοβούλιο είναι ένα από τα πολλά άγνωστα ερωτήματα για ολόκληρη την ΕΕ.

Ενότητα και διαίρεση
Η Αριστερά πάντως παρά την εκλογική της ενότητα, φαίνεται ήδη να διασχίζεται από βαθιές διαιρέσεις που καθιστούν απρόβλεπτο το μέλλον της όποιας κυβέρνησης Ο Μελανσόν βγήκε αμέσως στην επίθεση, διακηρύσσοντας σκληρά: «Ο Μακρόν εμπιστεύσου σε εμάς την ηγεσία της κυβέρνησης ή φύγε», ενώ οι πιο μετριοπαθείς και μεταρρυθμιστές εκφραστές απέκλεισαν αυτή τη λύση.

Αλλά και οι ηγετικές προσωπικότητες των Μακρονιστών, όπως ο παραιτηθείς πρωθυπουργός Γκαμπριέλ Ατάλ , ο πρώην πρωθυπουργός Εντουάρ Φιλίπ, υπουργός Εξωτερικών Ζεράλ Σεζουρνέ και Εσωτερικών, Σεμπαστιάν Ντερμανάν, αναζητούν ένα μετριοπαθές πρόσωπο, που θα αποκόπτει την Ανυπότακτη Γαλλία του Μελανσόν.

«Συνεπώς, το βασικό πρόβλημα παραμένει: η διακυβέρνηση και η οικονομική και πολιτική σταθερότητα. Για τον Μακρόν ήταν αδύνατο να το πετύχει και εδώ έγκειται το πραγματικό νόημα ενός τζόγου που τελικά μάλλον προκαλεί πρόσθετους πονοκεφάλους στον πρόεδρο Μακρόν», σημειώνουν οι ίδιες πηγές στη «Ν».

Επιπτώσεις στην Ευρώπη
Η Ευρώπη ξύπνησε με ανακούφιση σήμερα καθώς απετράπη το χειρότερο. Αλλά το εκλογικό αποτέλεσμα προϊδεάζει τώρα και για μια απότομη αλλαγή στις πολιτικοοικονομικές προσδοκίες στο κέντρο της Ευρώπης μέσω του μακροχρόνιου γαλλικού σεισμού. Και το σενάριο δεν είναι λιγότερο αβέβαιο από αυτό που θα έφερνε μια νίκη της άκρας δεξιάς.

Ακριβώς απέναντι από τη Μάγχη, εξακολουθεί να καίει η μνήμη των 100 ημερών της αλήστου μνήμης πρωθυπουργού Λιζ Τρας, η οποία πριν από δύο χρόνια εκδιώχθηκε επειδή παρουσίασε μέτρα χρηματοδοτούμενα με τεράστια φορολογική μείωση

Τώρα στις Βρυξέλλες, στο Συμβούλιο των Αρχηγών Κρατών και Κυβερνήσεων η Γαλλία θα συνεχίσει να εκπροσωπείται από τον Μακρόν. Όμως τα μέλη του νέου υπουργικού συμβουλίου θα εκπροσωπούν τη χώρα στα διάφορα υπουργικά συμβούλια. Και αυτό θα καθορίζει και οι συγκεκριμένες επιλογές που θα δείξει η Γαλλία στις Βρυξέλλες, κυρίως σε ότι αφορά τα μέτρα μείωσης του δημοσιονομικού ελλείμματος και του χρέους που αξιώνει η Κομισιόν.

Μάθημα για την Ευρώπη
Σε κάθε περίπτωση, η Γαλλία είπε όχι στην άκρα δεξιά και επιβράβευσε την ενότητα των δημοκρατών. Ένα μάθημα για την Ευρώπη σε εποχές που η μετριοπαθής κεντροδεξιά έχει προτιμήσει σε πολλές περιπτώσεις να συνεργαστεί με υπερεθνικιστικά και ξενοφοβικά κόμματα.

Όπως γράφει η ισπανική El Pais, «τώρα εμφανίζονται δύο εναλλακτικές: Η συνεννόηση μεταξύ της νικήτριας αριστεράς και της κεντροδεξιάς ή ακυβερνησία- που, λαμβάνοντας υπόψη ότι το Σύνταγμα αποτρέπει την προκήρυξη νέων εκλογών για έναν χρόνο, θα άφηνε τη δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία της ΕΕ και την πυρηνική δύναμη με μόνιμη έδρα στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ σε μια κατάσταση παράλυσης».

Άλλες κοινοβουλευτικές δημοκρατίες όπως η Ιταλία, το Βέλγιο ή η Γερμανία, ακόμη και η Ισπανία, έχουν συνηθίσει σε αυτό το είδος των κυβερνήσεων συνεργασίας. Αυτό δεν συμβαίνει με τη Γαλλία της Πέμπτης Δημοκρατίας, το συνταγματικό καθεστώς που ιδρύθηκε το 1958 από τον στρατηγό Ντε Γκωλ, με ισχυρή Εκτελεστική εξουσία που συγκεντρώνει τεράστιες εξουσίες στον αρχηγό του κράτους.

Οι Γάλλοι είχαν χάσει τη συνήθεια του συμβιβασμού και του συνασπισμού –λόγω της πολιτικής αστάθειας που προκάλεσαν τέτοιες κυβερνήσεις στη διάρκεια της Τέταρτης Δημοκρατίας του Ντε Γκώλ, από το 1946 ως το 1958. Όταν δηλαδή η Εθνοσυνέλευση και όχι το Μέγαρο των Ηλυσίων ήταν στο επίκεντρο του πολιτικού παιχνιδιού. «Οι δημοκρατικές δυνάμεις, γράφει η ισπανική εφημερίδα στο κύριο άρθρο της-θα πρέπει να αφήσουν στην άκρη την κομματική αδράνεια και να συμφωνήσουν σε ένα κυβερνητικό πρόγραμμα και έναν πρωθυπουργό από την αριστερά. Το γεγονός ότι η πρώτη δύναμη στο Νέο Λαϊκό Μέτωπο είναι η Ανυπότακτη Γαλλία του ευρωσκεπτικιστή Μελανσόν και όχι το πιο μετριοπαθές Σοσιαλιστικό κόμμα, θα μπορούσε να περιπλέξει τις διαπραγματεύσεις, αλλά δεν πρέπει να τις καταστήσει αδύνατες.

Η νίκη θα μπορούσε να μετατραπεί σε ήττα εάν οι ηγέτες δεν καταφέρουν τώρα να καταλήξουν σε μια ελάχιστη συμφωνία που επιτρέπει το σχηματισμό μιας ισχυρής κυβέρνησης, χωρίς αποκλεισμούς σε σχέση με το ευρύ ιδεολογικό τόξο που εκπροσωπούν στην Ευρώπη», γράφει η El Pais και προσθέτει: «Ο πειρασμός των μετριοπαθών και στις δύο πλευρές να αφήσουν έξω τους ψηφοφόρους του Μελανσόν θα οδηγούσε σε ένα διεστραμμένο σενάριο: διάλυση του Δημοκρατικού ύ Μετώπου μπροστά σε μια ακροδεξιά που έχει ηττηθεί μεν, αλλά σε καμία περίπτωση δεν έχει βυθιστεί στην άβυσσο. Η γαλλική ακροδεξιά δεν έχει επιτύχει καν τον στόχο της , αλλά η δύναμή της δεν θα εξαφανιστεί σε μια νύχτα. Εάν το Δημοκρατικό μέτωπο δεν λάβει υπόψη του το μήνυμα που έστειλαν αυτή την Κυριακή οι Γάλλοι και τους οδηγήσει σε απογοήτευση, το κόμμα της Λεπέν θα μπορούσε να συνεχίσει να λαμβάνει την υποστήριξη των αγανακτισμένων και των απογοητευμένων και να είναι σε θέση να κερδίσει στην επόμενη εκλογική μάχη ή και να διεκδικήσει τα Ηλύσια στις προεδρικές εκλογές του 2027. Αφού απέτρεψε την πρόσβαση της RN στην εξουσία, η ένωση των δημοκρατών πρέπει να είναι η λύση. Ούτε η Γαλλία ούτε η Ευρώπη μπορούν να αντέξουν οικονομικά ένα άλλο σενάριο».

Πηγή: Ναυτεμπορική